Lögberg - 14.01.1891, Blaðsíða 3

LÖGBERG, MIDVIKUDAGINN 14. JAN. 189«.
3
LJET EKKI ÞVÆLA SIG.
Íslendmí'iir, kallaður Óli, átti
mil að sækja fyrir lijeraðsrjeitinum
í Pembina í haust, Jióttist liafa ver-
jð svikinn um kaup. Eitt af þvl
sein lionum i>ar á milli við verk-
gefanda sinn var }>að, hvort hann
hefði fengið kápu upp í kaupið.
Verkgefandinu hjelt J>ví fram, og
taldi kápuna átta dollara virði.
Landinn Jjverneitaði J>ví. Annar ís-
lendingur, E., hafði unnið með hon-
um, og var fenginn til að bera
vitni fyrir rjettinutn hans máli til
stuðnings.
Áður en fyrir rjettinn kom,
var vottinum tekinn sterkur vari
fyrir að láta Jivæla sig; liann skyldi
forðast að fara að ræða um nokk-
uð óviðkomandi og halda sjer sem
eindregnast við ínálið sjálft. Hann
lofaði góðu um J>að — og efndi
J>að líka.
Þetrar votturinn svo kemur fram
fyrir rjottinn, snýr málsfærslumaður
verjanda sjer að lionum, og segir:
„Wliere do you live, Mr. E.?“
„ Oli no buy the coat“, svarar
landinn.
Málsfærslumaðurinn lítur dálítið
skringilega til vitnisins, £n lætur
p>ó ekki neitt á J>ví bera, að sjer
J>yki svarið undarlegt.
„How old are you, Mr, E.?“
segir liann svo.
„Oli no buy the coat,“ var
aptur svarað.
Málsfærslumaðurinn spurði vott-
inn svo að einum 30—40 spurn-
ingum; engin J>eirra kom kápunni
minnstu vitund við. En landinn
svaraði J>eim öllum nákvæmlega
með sömu orðunum: „Oli no buy
the coat.“
Meiri skemmtun varð í rjett-
inum en menn mundu til að J>ar
hefði orðið nokkurn tíma áður. Verj-
andi hafði sitt mál fram viðvíkj-
andi kápusölunni, J>rátt fyrir J>enn-
an inargítrekaða framburð vitnisins.
ÚR ÖLLUM ÁTTUM.
— Erkibiskupinn í Chili hefur
gefið út J>á skipan, að hver brúð-
ur, sem ætlar að vígjast í kirkju,
verði framvegis að vera svartklædd.
Að eins blæjan og hanzkarnir mega
vera hvít.
— Eins og menn liafa hingað
til sent trúlofunarspjöld, kvað nú
vera orðinn siður í Bandaríkjunum
að senda skyldmennum sínum og
vinum hjónaskilnaðar-spjöld.
— Enskar konur hafa sent drottn-
inxrunni á Rússlandi áskorun um
Ö
að stöðva ofsóknirnar gegn Gvð-
inga-konum á Rússlandi og veita
J>eim hjálp og aðstoð í mannúðar-
innar nafni.
— 18 stúlkur liafa mdega leyst
ágætlega af liendi próf við háskól-
ann í Dublin. Ein peirra liefur
orðið magister í bókmenntum nú-
tíðarinnar.
— í Liverpool er lífið fjörugt.
Á síðastliðnu ári hafa 15,000 menn
verið teknir J>ar fastir fyrir drykkju-
skap og lineykslanlegt framferði á
strætunum.
— Vilhjálmur III., Hollands-
konungurinn, sem dó í liaust, var
í meira lagi bráðlyndur maður.
Einu sinni reiddist hann skrifara
slnum, de Kocli, svo, að hann
barði hann. De Koeh gaf konungi
aptur löðrung — I dfpstu lotningu,
en afdráttarlaust. Konungur varð
sjónvitlaus I bráðina, en J>egar dag-
inn eptir hafði hann áttað sig, bað
de Koch fyrirgefningar og tjáði
lionum ]>ak klæti sitt fyrir að hann
hefði á svo kurteislegan og lag-
legan liátt bent sjer á, hvað gentle-
manni sæmdi.
— Stanley, Afríkufarinn nafn-
frægi, hjet upprunalega Rowlands,
en á unga aldri var hann arfleidd-
ur af kaupmanni I New Orleans,
Stanley að nafni, sem tók hann sjer
I sonar stað. í byrjun borgarastríðs-
ins var Stanley I her suðurríkjanna
en var tekinn höndum af norðan-
mönnum, og síðar barðist hann með
peim.
— í Ivína er til sá einkenni-
legi siður, að gefa dautt fólk sam-
an I hjónaband. „Andar“ drengja,
sem dáið hafa I æsku, er .. eptir
nokkurn tíma gefnir saman við
„anda“ stúlkna peirra sem dáið hafa
á svipuðum aldri. Foreldrar drengs-
ins snúa sjer til einhvers hjóna-
bandsmiðils, sem heldur lista yfir
dauðar stúlkur. Þegar foreldrarnir
hafa valið sjer einhverja tengda-
dóttur, ráðfæra pau sig við prest,
sem gætir að pví 1 stjörnunum,
hvort pau liafi valið heppilega. Sje
svo, er ákveðin nótt er brúðkaup-
ið skuli fram fara. Heima hjá for-
eldrum drengsins er stóll settur I
liátíðarsalinn og á honum manns-
mynd úr pappír, og á hún að vera
svo lík „brúðgumanum,“ sem fram-
ast er mögulegt. Kl. 9 um kveld-
ið senda foreldrarnir I nafni sonar
síns ofurlítinn burðarstól til foreldra
„brúðarinnar,“ ásamt peim tilmæl-
um, að pau leyfi dóttur sinni, sem
líka er úr pappír, að fara til síns
nyja heimilis. Þangað er og venju-
lega farið með föt pau sem brúð-
urin hefur átt meðan hún var enn
á lífi. Svo er lagt af stað með
brúðurina; tveir hljóðfæraleikendur
ganga I liroddi fylkingar. Þegar
pappírsbrúður pessi er komin alla
leið, er hún sett við hlið brúð-
gumans með mikilli viðhöfn. Fyrir
brúðhjónin er sett borð ineð alls
konar rjettum, og pau eru beðin
að gera sjer gott af matnum; jafn-
framt svngja einir sex j>restar sálma
og biðjast fyrir. Að lokum eru ný-
giptu hjónin brennd ásamt fjölda
af pjónutn, fötum, skrautgripum o.
s. frv., sem allt er úr pappír.
— Lundúna-blaðið 7'ttnes hefur
I undirbúningi bók, sem pað ætlar
að gefa út; ]>ar á að verða ná-
kvæm sa<ra af Parnells-O’Shea-mál-
inu, Kilkenny-kosningunum o. s. frv.
— Yegna frostanna I Vin hafa
par verið búnar út „hitastofur“
handa snauðum mönnum á sextíu
stöðum I borginni; stofurnar eru
allt af troðfullar.
— Litla stúlkan, sem að nafn-
inu til stjórnar Hollandi, er I em-
bættismálinu nefnd „konungur,“ en
ekki drottning.
— N)fr trúarbragðaílokkur hefur
á síðustu tímum látið allmikið á
sjer bera I bænum Zwickau á Sax-
landi og uinhverfis hann. Flokkur-
inn trúir pví statt og stöðugt, að
heimsendir muni koma mjög bráð-
lega, og svo sannfærðir eru menn-
irnir um petta, að J>eir fást ekki
til að gera nokkurt handarvik. I>eir
verja öllum tímanum til bænalialds
og áskorana til nágranna sinna um
að búast við dómsdegi á hverri
stundu.
— Indíánar I Bandaríkjunum
voru pegar síðasta manntal var
tekið, 244,704, að ótöldum Indíán-
um I Alaíka. Þeir fara óðum fækk-
andi.
TAKIÐ ÞIÐ YKKTJR 111
OG HEIMSÆKIÐ
EAT0N.
og pið verðið steinhissa, hvað ódýrt
pið getið keypt nýjar rörur,
---EINMITT NÚ.----
IVJiklar byrgðir af svörtum og mislit
um kjóladúkum.
50 tegundir af allskonar skj'rtuefni
hvert yard 10 c. og par yfir.-
Fataefni úr alull, union- og bðm-
ullar-blandað, 20 c. og par yfir.—
Karlmanna, kvenna og barnaskór
----með allskonar verði.——
Karlmanna alklæðnaður $5,00 og
par yfir.-----
Ágætt óbrennt kafEi 4 pd. fyrir % 1.
—Allt ódýrara en noJckru sinni áður
W. K. E/\T0K & Co.
SELKIRK, MAN.
TIMBUR YERZLAN
ROBINSON & CO.
SELKIHK, YÆASJST.
hafa J>ær mestu og beztu birgðir af alls konar söguðu timbri
hefiuðu og óhefiuðu og alls konar efni til húsabygginga.
Hið helzta er peir verzla nieð er:
GRINDA-YIÐIR (heílaðir og óheflaðir)
GÓLF-BORÐ (hefluð og j>lægð)
UTANKLÆÐNING (Siding) liefluð
INNANKLÆÐNING (Ceiling) hefluð og plægð
ÞAKSPÓNN, ýmsar tegundir
YEGGJA-RIMLAR (Lh) ýmsar tegudir.
HURÐIR og GLUGGAR, ýsar stærðir
BRÚNN PAPPÍR og T.IÖRU-PAPPIR.
Komið og skoðið og spyrjið er verði og öðrum kjörum áður
---------en pið kaujiið annars staðar-
3?red, ilobiaxson*
ág 13, 3tn. --Forstöðumaður.-
INNFLUTNINGUR.
í því sltyni að flýta sem mest að möguleeh er fyrir því a
uðu löndi £
MANITOBA FYLKI
byggist, óskar undirritaður eptir aðstoS við að útbreiða uppiýsingar
viðvíkjandi landinu frá öllum sveitastjórnum og íbúum fylkisins
sem hafa hug á að fá vini sína til að setjast hjer að. þessar upp-
lýsingar fá meun, ef menn snúa sjer til stjórnardeildar innflutn-
ngsmálanna.
Látið vini yðar fá vitneskju um hina
MIKLU K0STI FYLKISINS.
Augnamið stjórnarinnur er með öllum leytilegum meðulurn að
draga SJERSTAKLEGA að fólk,
SEM LEGGUR STUND Á AKURYRKJU
og sem lagt geti sinn skerf til að byggja fylkið upp jafnfranit því
sem það tryggir sjálfu sjer þægileg heimili. Ekkert land getur tek
ið þessu fylki fram að
LANDGÆDUM.
Með
HINNI MIKLU JÁRNBRAUTA-VIDBÓT,
em menn bráðum yerða aðnjótandi, opnast nú
ÁRMMLEGUSTB MLEMJ-STÆDl
og verða hin góðu lönd J>ar til sölu með
VÆGU VERDI oa
AUDVELDUM BORGUNAR-SKILMÁLUM.
Aldrei getur orðið of kröptuglega brýnt fyrir mönnum, aem
eru að streyma inn í fylkið, live mikill hagur er við að setjast að
í slíkum hjeruðum, í stað þess að fara til fjarlægari staða langt
frá járnbrautum.
TIEOS. GREENWAY
ráðherraakuryrkju- og innfiutningsmála.
WlNNIPÍG, MANITOBA.
92
við J>að, að þjer hafið verið að
ganga milli góðbúanna.“
„Já, ]>að er rjett til getið,“
sagði Mr. Rolleston; „pað eru vand-
ræðin við að vera víða kunnugur.
Það gefur manni dauft tevatn og
punnt smjerbrauð, par sem —“
„Þjer vilduð heldur cognak og
sódavatn o<r eitthvað annað undir-
stöðu-betra,“ tók Brian fram í.
Menn fóru að hlæja að pessu,
en Mr. Rolleston hirti ekkert urn
að tekið hafði verið fram í fyrir
lionum.
„Eini hagurinn við að fá sjer
tevatn kl. 5,“ hjelt hann áfram, „er
sá, að ]>að kemur mönnum sainan,
og svo fær maður að lieyra, livað
gerist.“
„Ójá, Rolleston,“ sagði Mr.
Frettlby og leit á hann brosandi.
„Hvað segið J>jer í frjettum?“
„Góðar frjettir, vondar frjettir,
og slíkar frjettir, sein J>ið liafið al-
drei fyrr heyrt,“ sagði Rolleston
alvarlega. „Já jcg segi dálítið I
frjettum — hafið pið ekki heyrt
pað?“
Með pví að enginn vissi, hverjar
101
boðnir vom, komu inn, var verið
að leika lagið með allsterkum bassa
(pað er að segja stóra pedalnum
var hleyjit niður), og með sífeldum
trillu-glamranda, svo að hið skræka
Idjóð ]>eirra bar lagið alveg of-
urliði.
„Þetta er að fara yfir aldin-
garðsvegginn í haglveðri“, sagði
Felix um leið og hann gekk yfir
að píanóinu, J>ví að hann sá að sú
sem við J>að sat var Dora Featlier-
weiglit, rik stúlka, sem hann var
stimamjúkur mjög við um pað leyti
í peirri von að hún kynni að láta
til leiðast að taka sjer nafnið Rolle-
ston og eiga }>að með honum sjálf-
um. Þegar svo }>essi fagra Dora
hafði ; hálfdrepið áheyrendur sína
moð lamningi og glamri í endanum
á laginu, eins og herramaðurinn,
sem var að fara yfir aldingarðs-
veggifln, hefði hrajiað niður á skíð’
garðinn utan um agúrkurnar, pá
var Felix óspar á yfirlýsingum um
pað hve mikill unaður sjer væri
að hljóðfæraslættinum.
„Slíkur kraptur, sern pjer hafið,
Miss Fcatherweight,“ sagði haun,
100
VIII. KAPÍTULI.
Brian.
Þcgar karlmennirnir komu inn
í samkvæmissalinn, var ung stúlka
að leika á jiíanóið eitt af J>essum
ópolandi lögum, sem kölluð eru
Morceau de, Salon; J>au eru pann-
ig undir komin, að meinlaust söng-
lag er tekið og lljettaðar inn í pað
tilbreytingar, pangað til pað verður
að hreinu og beinu kvalræði að
greina lagið sjálft innan um enda-
lausan trillu-glamranda. Sönglagið,
sem hjer var um að ræða, var lag-
ið: „Yfir aldingarðs-vegginn“ og
hafði Signor Thumpanini gert breyt-
ingarnar, og yngismærin, sem Ijek
J>að, hafði fengið tilsögn hjá
[>essum ágæta ítalska hljóðfæra-
uiuistara. Þcgar karlmennirnir, sem
93
frjettirnar voru, pá gat heldur ekki
neinn sagt um pað, hvort hann
hefði heyrt pær eða ekki, cg Rolle-
ston J>óttist góður, að geta æst
ujip í mönnum forvitnina.
„Jæja, vitið pið,“ sagði hann
og lagaði á sjer g]eraugi.ð með
alvörusvip, „að [>að hefur kvmizt
upj>, hver maðurinn var, sem var
myrtur í hansom-kerrunni ?“
„Það er ómögulegt!“ hrójmeu
allir með mesta ákafa.
„Jú,“ lijelt R.olleston áfram, „og
meira að segja, pið pekkið liann“.
„Það er pó aldrei Whyte?“
sagði Brian í skelfingar-róm.
„Hvernig í ólukkanum fóruð
pjer að vita pað?“ sagði Rolleston,
hálfgramur út af að liinn hafði orð-
ið á undan honuin. „Jeg sein heyrði
pað rjett núna á lögreglustöðvun-
um í St. Kilda.“
„Ó, pað skal jeg segja yður“,
sagði Brian, dálftið utan við sig.
„Jeg hef verið vánur að sjá Wliyte
stöðugt, og með pví að hann hefur
ekki orðið fyrir mjer slðustu tvær
vikurnar, |>á datt nijer í hug að
það kynni að vera hauu.“