Lögberg - 16.09.1891, Blaðsíða 7

LÖGBERG MIÐVIKUDAGINN 1G. SEPTEMBER 1891.
7
Kóngurínn i gullánni;
eba svðrtu br«eburnir.
Æfintýri eptir John Iluskin.
Framh,
IV. KAPÍTULI.
IIVEBNIO SciIWARTZ I.AGÐI AF STAÐ
TII, Gulláb, OG HVEBNIG HON-
UM GEKK EEBÐIN.
Glnck litli veslingurinn beið
mjög ópreyjufullur aleinn í htisinu
eptir prí að Hans kænii heim apt-
ur. En pegar Hans kom ekki,
varð Gluck óttalega hræddur, og
fór til dyílissunnar og sagði Scliwartz
allt, er gerzt hafði. Sahwartz pótti
undur vænt um að heyra petta, og
sagði að Hans hefði sjálfsagt verið
breytt í svartan stein, og nú gæti
liann sjálfur náð í allt gullið. En
Giuck var sárhryggur og grjet alla
nóttina. I>e<rar hann fór á fætur
O
morguninn eptir, var ekkert brauð
til í húsinu, og ekki lieldur neinir
penir.gar; Gluck fór pví og kom
sjer fyrir lijá öðrurn gullsmið, og
hann lagði svo mikið á sig, vann
svo lengi á hrerjuni degi, og leysti
verk sitt svo vel af hendi, að hann
hafði innan skamms komizt yfir svo
mikla peninga, að hann gat borgað
sekt bróður síns, og svo fór hann
og fjekk Schwartz alla peningana
og Schwartz komst út úr dyfliss-
unni. Schwartz var ptrí ósköp feg-
inn c.g sagði að Gluck skyldi fá
eitthrað af árgullinu. En Gluck
bað hann að eins fara og vita, hvað
orðið hefði um Hans.
I>egar nú Schwartz heyrði að
Hans liefði stolið helga vatninu, pá
datt honum í hug, að ske kynni,
að kónginum í Gullá gætist ekki
alls kosta vel að slíkri aðferð, og
hann ásetti sjer að koma ár sinni
betur fyrir borð. Hann tók pví
nokkuð af peningum Glucks og fór
til pokaprests eins, og presturinn
ljet hann umyrðalaust fá vígt vatn
fyrir peningana.
Schwartz póttist pá viss um að
ckktirt yrði að vatninu fundið. Svo
fór hann á fæfur snemma morguns
fyrir sólaruppkomu, stakk dálitlu af
brauði og víni ofan í körfu, Ijet
vígða vatnið í flösku, og lagði af
stað til fjallanna. Honum fór eins
og bróður hans, að liann varð stein-
hissa, pegar hann sá jökulbreiðuna,
og honum veitti mjög örðugt að
að komast yfir hana, jafnvel eptir
pað að hann liafði skilið körfuna
eptír. Engin sk/ voru á lopti, en
pó var ekki bjart uppi yfir; loptið
var pungt, purpurarautt og pámað
og hæðirnar voru , skuggalegar og
dapurlegar ásfndnm. Og pegár
Schwartz var að klifra upp bratta
klappa-hrygginn, sótti á hann porsti,
eins og á bróður hans, pangað ti)
hann bar flöskuna upp að vórum
sjer til að drekka úr henni. Þá sá
hann fallegt' barn liggja rjett hjá
sjer á klöppunutn, og pað grjef
framan í liann og bað stynjamli
um vatn.
„Vatn! ekki nema pað pó!’*
sagði Schwartz; „jeg lief ekki helm-
ing af pví vatni, scin jeg parf
sjálfur á að halda“, og svo hjelt
hann áfrant. Og á lfeiðinni fannst
honum sólargaislarnir verða dimmr,
og hann sá lágan, dökkan skyja-
bakka koma upp í vestrí; og pegar
hann hafði klifrað upp eptir hryggn-
un eina klukkustund enn, fór porst-
inn aptur að ásækja liann, og hann
ætlaði að fá sjer að drekka. Þá
sá liann gamalmennið liggja fyrir
framan sig á stígnum, og heyrði
pað biðja veiriandi um vatn. „Vatn!
ekki nema pað pó!“ sagði Schwartz,
„jeg hef ekki helming af pví vatni,
sem jeg parf sjálfur á að halda“,
«og svo lijelt hann áfrarn.
Þá var aptur eins og Ijósið
dofnaöi fyrir augum lians, og hann
leit upp, og sjá, blóðlituð poka
hafði lagzt yfir sólina; og skyja-
bakkinn dökkí var orðinn hár mjög,
og randirnar á honum slengdusi,
fram og aptur og byltu sjer líkt
og öld«r á æstuin sjó. Og langir
skuggar köstuðust frá skyjabakkau-
anuin, og flögruðu um stiginn, sem
Schwartz gekk eptir.
Schwartz klifraði svo upp eptir
stígnum eina klukkustund enn, og
aptur fór porstirn að kvelja liann;
og pegar hanu bar flöskuna upp að
vörum sjer, fannst honum hann sjá
Hans bróður sinn liggjandi örmagna
á stígnum fyrir framan sig; Schwartz
starði á pessa syn, og' pá teygði
hún handleggina út á móti honum,
osr bað veinandi um vatn. Schwartz
O
rak upp hlátur. „Ha, ha, ert pú
par kominn? Munou eptir járnslán-
um í fangelsis-glugganum, drengur
minn. Vatn! ekki nema pað pó!
ímyndarðu pjer, að jeg hafi boriö
pað al!a pessa leið liingað upp eptir
handa /ycr?“ Og hann steig yfir
líkama bróður síns; en um leið
fannst honum hann sjá undarlegan
hæðnissvip á vörum hans. Og peg-
ar hann hafði gengið fáeina faðma
áfram, leit liann aptur; en pá var
synin liorfin.
Osr allt í einu varð Schwartz
o
gripinn af skelfingu, hann vissi ekki
hvers vegna; en gullporstinn bar
hræðslu lians ofurliði, og hann paut
áfram. Og dökki skyjabakkinn komst
upp .á miðjan himininn, og út úr
bakkanum skutust eldingaglampar,
og milli leipturglampanna var eins
og myrkurbylgjur belgdust upp og
rynnu um all&n bimininn. Og par
sem sólin var að setjast, var liimin-
inn líkur sljettu stöðuvatni úr blóði;
og sterkur vindur kom út úr peim
hluta himinsins, sleit rauðu skyin
sundur í smáagnir, og peytti peim
á víð og dreif langt inn í sortann.
Og pegar Scliwartz stóð á gilbarm-
inum við Gullá, voru öldur hennar
svartar, eins og prumusky, en froð-
an ofan á peim var eins og eldur;
og orgið í vatninu fyrir neðan liann
og prumuhljóðið fyrir ofan liann
rákust hvort á annað, pegar liann
fleygði flöskunni út í ána. Og um
leið og liann gerði pað, glampaði
leiptur fyrir augum hans, og jörðin
opnaðist undir fótum lians, og vatn-
ið laukst saman yfir ópi hans. Og
æðislegar stunur bárust út í nátt-
myrkrið frá ánni, er hún rann yfir
TVO SVÖKTU STKINA.NA.
V. KAPÍTULl.
IIVEBNIG GLUCK LITI.I LAGÐI AF
STAÐ TIL GULLÁB, OG ÍIVEBNIG
IIONUM -GEKK FEBÐIN; ÁSAMT
ÖBBUM MEEKILEGUM ATBUKÐUM.
Þegar Gluck sá, að Sehwartz
kom ekki aptur, p 'tti honum mjög
fyrir, og liann vissi ekki, hvað liann
átti að gera af sjer. Hann var
peningalaus, og varð að fara nptur
í vinnu til gullsmiðsins. Gullsmið-
urinn ljet liann vinna liart, og horg-
aði honum mjög lítið kaup. Eptir
einn eða tvo inánuði varð svo Gluck
proyttur á Jiessu og rjeð af að
fara og froista bamingju sinnar við
Gullá. „Litli kóngurinn var und-
ur ástúðlegur,“ hugsaði hann með
sjálfum sjer. „Jeg held ekki, að
haun breyti mjer í svartan stein“.
Svo fór hann til prestsins, og prest-
urinn ga.f honum dálítið af vígðu
vatni óðara. og hann mæltist til
pcss. Svo ljet Gluck dálltið af
brauði í körfu sína og vatnsflösk-
una, og lagði svo af stað mjög
snenima dags til fjallanna.
E>ó að jökullinn hefði Jireytt
bræður lians til muna, pá varð hann
Gluck tuttugu ‘sinnum örðugri, pTí
að hvorki var hann cius st r 3 í> r, ^
ur nje eins vanur við fjallgöngur.
Hann fjekk ymsar illar by]tur, missti
körfuna sína og brauðið, og var
ósköp hræddnr við undarlega há-
vaðann undir ísnum. Lengi lá hann
og hvíldí sig á grasinu, cptir að
hann hafði komizt yfir jökulbreið-
una, og svo fór hann að klifra upp
hæðina, og var pað um pann hluta
dags, sem allra heitast var. I>cgar
hann hafði klifrað Jiannig eina
klukkustund, varð hann óítalega
Jiyrstur, og ætlaði að fara að drekka
eins og bræður hans; en Jiá sá
hann gamlan mann koma ofan stíg-
inn fyrir ofan síg; karlinn var Jas-
burða mjög að sjá og studdist við
staf. „Sonur minn,“ sagði gamli
maðurinn. „jeg er að hníga niður
af porsta; gefðu tnjer dálítið af
vatninu pínu.“ Gluck leit á hann
og pegar hann sá, hve fölur hann
var og þrevtulegur, [>á fjekk hann
honum vatnið. „En gerðu pað fvr-
ir mig, drekktu ]>að ekki allt,‘‘
sagði Gluck. Gamli maðurinn drakk
töluvert mikið og fjekk honum svo
aptur flöskuna, og var pá ekki ept-
ir nema priðjungur vatnsins. Svo
óskaði hann honum góðrar ferðar,
og Gluck hjelt áfrani glaður í liug.
Og vegurinn varð greiðfærari, og
tvö eða prjú grasstrá sáust fram
með honum og nokkrar engisprett-
ur fóru að syngja á bakkanum ut-
an við veginn; og Gluck fannst,
hann hefði aldrei heyrt svo glað-
lecan sön<r.
D T>
Svo hjelt hann áfram aðra
klukkustund, og jiorsti lians óx svo
nijög, að lionum fannst hann vera
nauðbeygður til að súpa á flöslc-
unni. En [>egar liann lypti flösk.
unni iij’Ti að munninum, sá hann
íitið barn liggja stynjandi bjá veg-
inum; pað grjet aumkvunarlega og
bað um vatn. Dá stríddi Gluck
við sjálfan sig, og afrjeð að pola
porstann dálítið lengur; og baan
ljet llöskuna að vörum barnsins, og
pað drakk og skildi að eins eptir
fáeina dropa. Þá brosti pað fram-
an í hann, stóð upp og hljÓp ofan
hæðina; og Gluck horfði á eptir
pví, pangað til pað var orðið eins
lítið eins og ófurlítil stjarna, og
svo sneri hann sjer við, og fór
aptur að klifra upp eptir hæðiani.
()g [>á sá hann alls konar yndisleg
blóm, sem greru [>ar á klöppunum,
fagurgrænan mosa með bleikrauð-
um blómum, líkum stjörnurn, og
n.júka, klukkumyndaða maríuveádi
blárri en himininn, pegar hann er
mest fagurblár, og skærar, gagn-
sæjar liljur. Og lifrauð og pur-
purarauð fiðrildi flögruðu fram og
ajitur, og himininn liellti svo skæru
ljósi yflir jörðina, að Gluck hafði
aldrei fundizt Jiann vera svo sæll
alla sína æli.
En Jiegar hann hafði klifrað
upp eptir hæðinni aðra klukkustund
varð porstinn ajitur ójiolandi; og
Jiegar hann leit á flöskuna sína, sá
liann að ekki voru eptir í henni
nema fimm til sex dropar, og hann
mátti pví ekki drekka neitt. Þegar
liann var að hengja ílöskuna aptur
í belti sitt, sá liann ofurlítinn liund
liggja á kiöpjiunum og varla geta
náð andanum — alveíj eins og’
n n
Hans hafði sjeð, pegar hann var á
leiðinni upp eptir. Og Gluck nam
staðar o» leit á hann, oer svo á
Gullá, sem ekki var fulia tvö
hundruð og fimmtíu faðma fyrir
ofan hann; og honum duttu í hug
orð dvergsins, „að engum tækist að
breyta ánni í gull, ncina í fyrsta
sinni, sem liann reyndi J>að;“ og
hann leyndi að fara fram hjá hund-
inum, en hann ylfraði aumkvunar-
lega, og Gluck nam aptur staðar.
,Aumingja kvikindið,“ sagði Gluck,
„hann veiður dauður, pcgar jeg
kem ofan ejitir ajitur, ef jeg hjálpa
lionum ekki.“ Svo liorfði liann fast-
ara og fastara á liundinn, og hund-
urinn leit á hann svo sorgbitnum
auguna, að hann gat ekki staðizt
]>að. „Jeg kæri mig kollóttan bæði
um kónginn og gullið hans,“ sagði
Gluck; og liann tók tappann ' úr
flöskunni og hellti öllu vatninu ofan
í kokið á hundinum.
Hundurinn stökk uj>p og stóð
á apturfótunum. Skottið á honum
hvarf, eyrun urðu lengri og lengri,
silkimjúk, guilslituð; nefið varð ó-
sköp rautt; haun fór að drepa titl-
inga í sífellu; eptir prjár sekúnd-
ur var hundurinn liorfinn, og frammi
fyrir Gluok stóð gamli kunningi
hans, kóngurinn úr Gullá.
„Þakka pjer fyrir,“ sagði kong-
urinn; „en vertu nú ckkert lirædd-
ur, ]>að er engin liætta á ferðum;“
pvf að Gluck syndi augljós merki
[>ess, að lionum fór ekki að verða
um sel, pegar hann fjekk J>etta ó-
yænta svar upp á síðugtu orðin,
Hon. J. W. Fennimore er
áÍierifF í Kent Co., Del., ■ og á
heima í Dover, höfuðstað C junty-
sins og ríkisins. Hann er fimmtíu
og níu ára að aldri, og petta eru
hans eigin orð: Jeg hef brúkað
August Flower í nokkur ár bæði
“handa fjölskyldu minni og sjálfum
“mjer, og reynt að pað gerir mjer
“meira gott en nokkur annað meðal.
“Jeg hef pjáðst af pvi sem jeg
“kalia Ógleði og Höfuðverk. Veikin
“byrjar aptur í linakkanum og fær-
“ist svo um allt höfuðið, par til
“jeg verð al veikur og fær upp-
“köst. Stundum fæ jeg ujippemiiu
“°g prautir í maganum [>egar jeg
.“er núbúinn að borða, pví fylgir
“brjóstsviði, og er pá eins ogmat-
“urinn konai uppí iiálsinn á mjer.
“Þegar jeg verð pess var að pessi
“veiki er að byrja, batnar mjer
“strax ef jeg tek inn ögn af
“August Flower, og er pað lang-
“besta meðal sem jeg hef reynt. Áf
“pessari ástæðu brúka jeg pað og
“ráðlegg pað öðrum sem ágætt meðaí
“við Dyspepsia og fl.„ (2)
G. G. Green, Sole Manufacturor,
Woodbury, New Jersey, U. S. A.
sem haan liafði látið sjer um munn
fara. „Hvers vegna komstu ekki
fyrr,“ lijelt dvergurinn áfram, „f
stað pess að senda mjer pessa fanta,
bræður pína, sem jeg varð að hafa
fyrir að breyta í steina? Þeir eru
líka orðnir nokkuð harðir steinar,
J>eir piltar.“
„Hamingjan hjálpi mjer!“ sagði
Gl«ck, „er pað satt, að pjer hafið
verið svo grimmur?“
„Grimmur!“ sagði drergurinn;
„peir heltu vanhelgu vatni f ána
mína; ímyndarðu pjer, að jeg ætli
rnjer að leyfa siíkt?“
„Hvað er J>ctta?“ sagði Gluck,
„jeg er viss um, herra, — yðar há-
tign, ætlaði jeg að segja — að
peir tóku vatnið úr skírnarfontinum
í kirkjunni.“
„Mjög líkiegt“, sraraði dverg-
urinn, og andlit hans varð mjög
alvarlegt; „en pað vatn, sem synj-
að liefur verið um, ]>egar [>reyttar
og deyjandi verur liafa grátbænt
uin pað, J>að er vanlisilagt, pó að
hver einasti dyrlingur í himninum
liafi blessað pað; og pað vatn, sem
tekið hefur verið úr keri miskunn-
setninaar, J>að er heilagt, pó að
pað hafi verið saurgað með bein-
uru dauðra manna.“
Um leið og dvergurinn sagði
petta, laut hann niður og sleit upp
liiju, sein óx við fætur ha«s. Á
hvítu lilöðunum hennar hjengu [>rír
droj>ar af skærri dögg. Dg dverg-
iirinn hrissti pá niður í flöskuna,
sem Gluck hjelt í hendi sjer.
„Fleygðu [>essum dropum út I ána“,
sagði liann, og farðu svo ofan af
fjöllunuin liinuni megin, ofa» í Auð-
æfadalinn. Og gangi pjer vel.“
Um leið og dvergurinn sagði
petta, fór hann að sjást Óglöggt.
Skrautlegu litirnir á skykkjunni
hans urðu að marglitri inóðu af
döggkenndu ljósi; eitt augnablik
stóð hann vafinn í pessu ljósmistri,
eins og utan um lægi hreitt regn-
boga-belti. Litirnir urðu óskvrir,
móðan lyptist upp í loptið; kóng-
urinn hafði gufað upp.
Og Gluck klifraði ujip á bakka
Gullárinnar, og öldur hennar voru
skærar eins og kristall og glamp-
andi eins og sólin. Og pegar liann
kastaði daggardropunum J>remur út
í ána, J>á ojm^ðist ofurlítil liring-
iða J>ar sem peir komu niöur, og
svo fjell árvatnið ofan í iðuna með
fögrum glaum.
n n
Gluck stóð og horfði á nokkra
stund, og pótti vonir sínar rætast
mjög illa, pvl að J>að var ekki
nóg með pað að áin breyttist ekki
í gull, lieldur sjfndist vatnið minnka
mjög í lienni. Samt hlyddi hann
vini sínuin, dverginum, og fór hin-
um megin ofan af fjölluaum, ofan
í Auðæfadalinn; og á leiðinni pótt-
ist h&nn lieyra til vatns, sem var
að ryöja sjer braut niðri i iörð-
inni. Og, sjá, pegar hann leit Auð-
æfadalinn augum, J>á streyindi á,
sem líktist Gullá, frarn úr nýrri
rauf í liömrunuui fyrir ofan dalinn
og flóði í ólcljandi lækjum intian
um J>urru, rauðu sandhrúgurnar.
Og [>egar Gluck fór( að stara
kring um sig, sá hann nytt gras
pjóta upp fram með nyju lækjun-
um o<r umfeðminirsnlöntur vaxa í
hlykkjum í raka jarðveginum. Ung
blóm breiddu allt í einu sundur
blöð sín beggja megin við ána,
eins og stjörnur koma fram á hiian-
inum pegar rökkva tekur, og myrt-
usrunnar og vínviðarteiningar köst-
uðu löngum skuggum yfir dalinn
jafnframt pví sem peir uxu uj>p.
Og paunig varð Auðæfadalurinn
aptur að aldingarði, og arfleifðin,
sem taj>azt hafði fyrir miskunnar-
leysi, liafði aptur unnizt með kær-
leikanum.
Gluck fór og settist að í
dalnum, og fátækliugarnir voru al-
drei reknir frá húsdyrum lians; svo
að hlöður lians urðu fullar af korni,
og hús hans varð fullt af auðæf-
um. Og fyrir hann hafði áiu orðið
gullá, eins og dvergurinn hafði lofað.
Og allt fram á pennan dag
syna íbúar dalsins stað pann, par
sem J>remur >dropunum af hinni
helgu dögg var kastað út í ána,
og rekja farveg Gullár niðri í
jörðinni uns hún kemur fram í
Auðæfadalnum. Og efst í fossinum
í Gullá sjást enn tveir svartr stein-
ar, og niðar vatnið liátt og rauna-
legá kring um pá á degi hverjum
um sólsetursleytið; og pessa steina
kalla dalbúarnir enn í dag
Svörtu Bræðurxa,
LJÓSHWDARAR.
Eptirmenn Best & Co.
t>eir hafa nú gert ijósmynda stofur
slnar enn stærri og skrautlegri en
áður og eru reiðubúnir að taka á-
gætustu myndir bæði lljótt og bil-
lega.
Baldwiii & llloudal
207 Sixth Ave., N., Winnipeg.
A. G, Morgan,
Milin Slr. - • Mclntyre Block.
Ganat Through T lian Paeilic R’y. ime-Table—East and West
Itead Down Atl. Ex. 5.00 p.m.. stations. Head uj> Pac.Ex. .. .Seattle, Wash T 2.00 a. m.
A 3.00 Lv...
-10.05 Ar. -11.15 Lv. -12.17 | Brandon | $.05 Lv. ... Carberry 18.56 —
--14.14 . .Portage La Prairie... 10.47 —
-14.42 .....High Bluff.........16.20 —
• 18.30 .....Winnipeg.....14.20 Ar.
A 11.35 a.in Lv.. Winnipeg. Ar. . A13.50 jmi
-13.10j>.m. Morris.. 12.15 ant
-14.05.... Gretna .. 11.20 —
-- 4.00p.m. ... Grand Forks 7.10
8.00 ..... —■
- 3.20 .e.... 8.00 —
- 6.15 a.m. .... Minneapotis 5.50 —
- 0.55 Ar.. St. Paul. .. .. Lv. 7.15 ^
-10.00p. . . Ar,, Phieago.. .. Lv.ll.QÖ p.m
F17.45I)e, . .Winnipeg.... . . E. 10.10 Ar.
-18.10.... .Solkirk East..
G 28.35.... . Rat Portage.. . ,E. 5.00.—
-13.15Ar. { Port Artliur J- 14.30 Lv. T TA O 1 X _
1>.... j _____ { ir, o.i.o ja.ii
J18.00. .Lv..,. Winnfpeg..A7.K ÍL55 —
19.30, ,Ar. .\Vest8elkirh. ,Lv., 8>.95 —
SlO,85. ,Lv... Winnipeg..Kd6.00 Ar.
11.30.....Ileariingley .15.00 —
13.65......Carman.......14.25 —
17.10.....Treherne......9.20 —
17.40......Holland....... 8.50 —
12.15...Cy press River... 8.17 —
19.25.Olenboro..J. 1.45 —
19.5áStockton........... 0.47 —
20.50......Methoen....... 0.00 —
llfePEBKNCES.
A, daily. B, daiiy exept Sundays. C,
daily except Monday. L), dai’.y except
Tuesday. JE, daiiy except WedneSday. Ft
daily except, Thursday. G, daily except
Friday, II, daily except Saturday. ,1,
Monday, Wednesdayand Fridfty. K. Tues-
ay, Thursday and Saturday. L', Tiiesdavs
udd Fridays.