Lögberg - 11.11.1891, Blaðsíða 5

LÖGBERG, MIÐVIKUDAGINN 11. NÓVEMBER
Ilain eignaðist vin, góðan, hlyjan,
trúfastan vin fyrir [>essi allra sein-
ustu ár af sefi sinni, par sem kon-
an lians var, hún, sem nú í annað
skipti A sinni æfi reynir pa3, hvað
J>að cr að vera ekkja, syrgjandi
ekkja og einstæðingur. Jeg veit,
að betri og hh'rri mannlega aðstoð
gat hann ekki fengið en hana. Jeg
get ekki hugsað mjer neinn, sem
eins vel hefði borið með honum
vetrarbyrði lífsins, eins hlylega hefði
hjúkrað honum, eins og einmitt hún.
Og jeg veit lika, að hann virti
liana og elskaði. Og hún var pað,
sem n«st pvi komst, að l&ta hann
verða pess áskynja, að pað væri
pó til í mannlífinu nokkuð annað
en tómt liaHst og vetrarfrost. En
prátt fyrir petta og prátt fyrir hans
meðsköpuöu brjóstgæði, sem voru
svo löguð, aö hann æfinlega var
boöinn og búinn til pess að rjetta
út sfna lipru læknishönd til allra
sjúkra og særðra, og prátt fyrir pað
aö liann vissi, að margur, mjer ligg-
ur við að segja allir, bæri hlyjan
hug til lians fyrir pað,—pá gat samt
ekkert af pessu breytt peim örlög-
um, scm nærri pví sýndust frá upp-
hafi vera honum ákvörðuð, rjett eins
og meðsköpuð, að lifið hans, manns-
ins, sem annars var i mörgu tilliti
svo pryðilega vel gefinn, hjelt áfram
að vera stöðugt, ömurlegt, kulda-
legt, haust. Pað syndist ekki unnt
af nokkrum mannlegum krapti að
breyta peim örlögum. I>að sýndist
jafn-ómögulegt eins og vjer allir
vitum, að pað cr ómögulegt, að
láta nú 1 fyrstu haustsnjóum haust-
ið í náttúrunni lijer hætta og sum-
arið, reglulegt sumar, aptur taka
hjer til. Og eitt er alveg víst:
I>að er hjer niðri á jörðinni ekkert
vor og eakert sumar til fyrir hann
framar. t>egar dauðinn er kominn,
J>á er vitanlega ekki neitt jarðneskt
vor eða jarðneskt sumar framar til.
Við J>á hugsan verðum vjer að
una. Henni verðum vjer allir að
taka eins og nokkru sjálfsögðu og
uin leið eins og rjer getum bezt.
Lffið hans var eins og haust.
Vjer lítum yfir J>að nú, er vjer
liöfum numið hjer staðar hjá lík-
kistunui hans til poss að kveðja
hann, eins og einn raunalegan haust-
dag. Að taka burtu raunahugsan-
irnar, sem samvaxnar eru við pann
haustdag, kemr mjer ekki til hugar,
og jeg get J>að auðvitað ekki, hversu
feginn sem jeg vildi. Jeg ætla ekki
að gera neina tilraun til að draga
takmarkalína á milli pess f hinu
raunalega lífi hins látna vinar vors,
sem honum kann að hafa verið
sjálfrátt og ósjálfrátt. En jeg skal
að eins segja pað, að hefði hann
fæðzt og uppalizt undir öðrum lífs-
ástæðum, andlegum og líkamlegum,
hefði hann gengiö í allt öðru vísi
. lffsskóla en hann fjekk, hefði mann-
fjelag pað sem bar hann frá uj>p-
hafi út í lífið, mótað hann öðru-
vísi en pað gerði, pá hefði lifið
hans líka orðið meira eða minna
frábrejtt frá pví sem pað varð í
reyndtnni. t>að hefði ekki purft að
verða petta raunalega haust, sem
pað varð. — En jeg slepjii pvf. Og
f pess stað vil jeg minnaz.t pess,
aö [>að er Ifka til nokkuð gleðilegt
°g göfugt og pakklætisvert sarn-
vaxið við haustið, — lfka eitt mantr-
lffshaust, lfka eitt mannlff, setn eins
og hins framliðna sjnist hafa verið
og í sannleika virkilega hefur verið
reglulegt haust. t>aJ er eitthvað
angurblftt við haustið í náttúrunni
opt, og út af pvf segir skáldið:
„Ekkt rt fegra á íold eg leit en fag-
urt kvöld á haustin“. — Og pó að
pað sje óeðlilegt, hryggilegt., að
eitt mannslff byrji með pvf að vera
haust, og haldi svo stöðugt áfram
að vera haust, |>ó raaður hafi full-
komna ástæðu til að gráta yfir pví
— að svo miklu leyti sem [>að er
ekki meira en svo, að tárum taki,
—getur satnt margs gleðilegs, margr-
ar ekta angurblíðu verið að minn-
ast frá slíku mannslftí. Og slíks
er virkilega að minnast úr lífi Lam-
bertsens sáluga. Ilve fús liann var
til pess sem læknir að ljetta af
mönnum öllu sjúkdómsböli! Hve
feginn hann vildi binda um sárin
á bræðrum og systrum! Hve lftið
hann hugsaði uin pað, pegar til
hans var leitað út af einhverjuin
sjúkdómsvandræðum, hvort hann
fengi nokkra eða enga borgun fyrir
J>á hjálp eða hjálpartilraun, sem
hann ljet í tje! Hve lítið og alls
ekkert ltann hugsaði um sína fá-
tækt og sfn vnndræði, J>cgar um
pað var að ræða að rjetta líknandi
hönd út til annara! — Hað varður
sannarlega skarð fyrir skildi fyrir
bláfátækum allslausum íslendingutn
í pessum bæ, J>egar Lambertsen er
dáinn—heyrðist opt sagt meðan stóð
á hans banalegu. Og nú er hann
látinn, og nú er virkilega í }>essu
tilliti hjer skarð fyrir skildi.
I>rátt fyrir allan hans breyzk-
leika, pá verða peir nú raargir —
aumingjarnir hjer— sem blessa tninn-
ingu hans.
Og hreinskilinn var hann, hann
var svo barnslega hreinskilinn, og
pað einkum pegar um hans eigin
galla var að ræða, að iaaður gat
orðið alveg forviða.— Og hvað hann,
sent annars talaði allt, sem honum
datt í hug, stundum líka ógætilega
og kuldalega, var alveg laua við að
viíja meiða nokkurn mann með orð-
um sínutn. I>kð var auðsjeð, að
gott og hlytt og einlægt lijarta var
tnnan undir snjóábreiðunni, sem
hauatið liafði lagt yfir hann.
Sro las ræðutnaður upp 5 fyrstu
erindin af erfiljóðum Bjarna Tltór-
arensens eptir Odd Hjaltalín, og
sfndi fram á, að margt í peim gæti
líka verið cptirmæli eptir Lambert-
sen, og endaði ræðuna með versi pví
setn haun hafði lfka byrjað mál aitt
með, og stendur lijer framar í ræðu-
kaflanum.
RIGHARDS & BRADSHAW
MÁr.A IMitíSI.UMKX.V KTf'.
Melntyre Block 416 Main Str.
Win nitkg, Maxitoiía.
(Magnús lljarnason vinnur á offieinu
SUNNANFARA
hafa t’hr. Ólafsson, 575 Main Street
Winnipeg, Sisftis Bersmntlll, Gardar,
N. D., og G. 8. SÍ'íltrltKSOH, Minneota,
Minn. í hverju blafii mynd af einhverjuin
merkum manni, flestum íslenikum.
Kostar einn dollar.
IEXGURSION!
Eptir
Northern Pacifle braatinni
til
? 1 OMTARIO
OUEBEC,
st.ð. NOVA SCOTIA
1 NEW BRUNSWIGK
i JPRINCE EDWARDISLAND
$40,00 (Doílara) $40,00
FYRIIt
ZB-éUD.A.IR LEIDIH
Til allra staða í Ontario og Quebec
alla leið austur til Montreal, og að saraa
hlutfalli ódýit til staða í sjó fvlkjunura
og Quobec fyrir austan Montreál.
FAUBIUEF TIL SÖILU Á IIVERJUM
DEGI,
Frá
1. tii 30. DESEJMBER.
FARBKJEFID GILDIR í 00 DAGA
og lengur með því að borga lltilfjörlega
viðbót.
TAFIRÁ LEIDINNI VERDA LEVFDAIt
í St. Paul og Chicago, til þess mönnum
geflst færi að sjá bæina. Jlinnig geta
menn staðið við á stöðum fy'rir austan
St. Paul ef þeir æskja, til þess að heim-
sækja vini sína.
Makalaust skrautlegir Pullman Túr-
ista Svefnvagnar verða nteð hverri þriðju-
dagslest frá Winnipeg til Chicago og
geta menn verið i sama vagninum alla
leið til þess allt sje sem þægtlegast.
Pullman Vestibuled Palase Svefn-
vagnnr, Borðstofuvagnar og skrautlegir
first CÍass setu-ragnar meö hverri lest.
Það er ekki óþægilegt að skipta um
vagna í St. Paul og Chicago, því báðar
lestirnar eru á sömu stationinni.
Farþegja flutningur er fluttur toll-
rannsóknarlaust eins og pó allt af væri
ferðast eptir Canada.
Það »tti sjerstaklega eð hretja meun
til ferðarinnar, að ieiðin liggur um
auöugt og frjósamt land með fallega
bæi og borgir með fram brautinni. Það
ev æfinlega nokkurs virði þegar maður
ferðast að sjá síg ttm
KAUPII) FARBIUEF YDAR
—-með—
NORTHERN PACIFIC JARN-
BRAUTINNI
og Mer yðrist þess aldrei.
F.f yöur vantar upplýsingar, kort, áætl-
anir, farbrjef etc. þá snúið yöur brjef-
lega eða munnlega til einhverra af
agentum fjelagsins eða
II. J. BELCH, farbrjefa agents,
48(5 Main Str. Winnipeg.
CHAS.S.FEE, II. SWINFORD,
Gen. Pass. AÍ'ick. Agt. Aðal agent,
St. l’aul. Winnipeg.
A. Haggnrt. James A. aoss.
HAfiOART & R0SS.
Málafærslumenn o. s. frv.
DUNDEE BLOCK. MAIN STR
Pósthúskassi No. 1241.
íslendingar geta snúið sjer til eirrþa
með mál sín, fullvtssir um, að heir lata
sjer vera sjerlega annt um að greiða
þau sem rækilegast.
Hcyrnarleysi
Orsakir þess og lækning, meðhöndl-
að með mikilli snild af heimefrægum
eyrnalækni. Heyrnarleysi læknað, |>ó
það sje 20 til 30 ara gamalt og allav
lækninga tilraunir liafl reynst úrangurs-
lausar. Greinilegar upplýsingar um þetta,
með eiðsvörnum vottorðum ftá ýmsum
málsmetandi mönnunt, sem læknaðir
hafa verið, fást kostnaðarlaust hjá
Dr. A. Fontaine, Tacoma, AVash
J. J. ffhite, L. D. S.
TanrtlnBTrTili*.
Cer. Main & Market Streets Winniveg.
Að draga út tönn..............$0,50
Að silfurfylla tönn...........-1,00
Ö1 læknisstörf ibyrgist hann aðera vel.
F. GSENBRUGGE
llefttr J>á flnustu og beztu
skinnavöru í bor<j-
inni, frá hæsta
verði til
Manitoba Music House
B. H. Nunn & Go.
Iíafa flutt úr búðínni 407 Main
St. (Teesbúðinni). Og 443 Main
St. í stóra, fallega búð, sem fjel.
er njbúið að láta gjöra við.
að
482 MAIN STREET.
Næstu dyr við Blair-búðittH.
IR. TT- JSTTTISrLSr óc OO.
P. O. Box 1407.
VIÐ SELJUM
SEDRUS-
GIHDIN6A-ST0LPA
sjerstaklega ódjrt.
Emnig allskonar
TIMBUR.
}>ess
tæg-
sta.
320 Main Str
WlNNIPEG.
W. JORDAN
A horninu a Portage Av.
og Fort Str.
Eins hests ljettvagn, fyrir kl.t. í l
Tveggja hesta, fyrir 4, fyrir kl.t. $1
Á dans og til baka.........$2
Á leikhús og til baka......$2
Til heimboðs og til baka...42
U3P” Mjer tökum ekki hest út fyrir
minna en $1.
Telciilionc..........750
' JOE LeBLANC
s’.ur mjög bllega allar tegundir af leir
aui. Bollapör, diska, könnur, etc., eic.
Það borgar sig fyrir yður aö lSta i£m
hjá Uonum, ef yE'tr vantar leirtau.
Joe LcBlanc,
481 Main St.
SJERSTÖK SALA
k
Ameríkanskri, þurri
T.l •m.ited.
á horninu á
Prinsess og Logan strætum,
WlNNIl’KG.

A pamphlet of informatlon and nb ■
Aatractof the iaws.showíng liow to,
Ifc, Obtain Patonts, ('aveatK, Tradeýí
H^M&rks, Copyrisrhts, serxt
'SkvAddroM MUNN 4 CO./Æ
1 Broadway,
sŒBŒsœtejte+.'Ncw York.

GUDMUNDSON BBOS. & HÁNSON.
Hafa nú stækkað búð sína og aukið vörubyrgðirnar svo að peir gola
selt viðskiptavinum sínum allt sem J>eir J>arfna.st með mjög sanngjörnu
verði. Vjer óskum að íslendingar komi og skoði hjá oss" Vörurnar og
spyrji um prísana áður en peir kaupa annarstaðar, og vjer lofum að
gjöra allt sem i voru valdi stendur til pess að allir ’verði ánægðir.
GUDMUNDSON BROS. & HANSON,
CANTON HORTH DAKOT*-
FASTEIGNASöLU-SKRIFSTOFA
Vjer nötum fjölda húsa og óbyggðra lóða til sölu meS allra sann-
gjörnustu borgunarkjörum fyrir vestan Isabell stræti, fyrir norðan C.
P. IL braut og suður að Portage Ave., einnig á Point Douglas. Nú
or beztl tími ‘til að festa kaup á löðuni og húsum. Því að ailt beud
ir á að fasteignir stigi að mun með næsta vori.
B.
& Co.
4iö MAIN STR. WINNIPEG.
J. JÓHANKESSON (SPKCIAT. AUK.NT).
138
að bjarga henui; gat J>að ekki
skeð, J>rátt fyrir allt og allt, að
hann þættist vita pað sem liann
vissi ekkert uni, að eins til pess
að ná fundi konu peirrar sem hann
lagði hug á með svo mikilli á-
stríðu?
Detta var ekki óhugsandi, cn
saint var jeg sannfærður uin, að
J>ví mundi ekki vera svo varið.
Og jeg fylltist af hamslausri ósig-
urs gremju út af að hugsa um
hann, J>ar sem hann var á leiðinni
aj>tur til StVríu, og tók með sjer
leyndarraál J>að sem hefði getað
fyllt fögnuði tvær af hinum aumkv-
unarverðustu manneskjum I lieim-
inum, og jafnframt lyj>t af mjcr
óJ>olandi byrði, sem mjer fannst
mundi J>jaka mig til enda lifdaga
minna.
Dað má J>ví geta [>ví nærri,
hve glaður jeg varð, J>cgar jeg
lieyrði lokunni lypt upj» í rökkr-
inu, og si háan mann standa i
dyrunum. Hárið var flókið mjög
og fötin leirug, og var auðsjað, að
maðurinn hafði J>olað ákaflega miklar
Ji^nilogar og andlegar kvalir.
151
gólíið, og svo fór liann að hrjóta
eins hátt og reglulega eins og áður.
Jeg kraup niður og dirfðist að
láta ofurlitinn ljósgeisla falla á
höndina; jeg sá J>á [>á að höndin
hafðt oj>na/.t og vissi lófinn uj>j>,
og að hann hjelt laust á öskjunum;
J>egar jeg sá pað, ætlaði jeg næst-
um [>ví að missa antlann af fögn-
uði.
l»ó að jeg hafi aunars cf til vill
aldrei á ætinni verið snarráður, J>á
var jeg J>að í J>ctta skipti. Jeg
náði öskjunurn tafarlaust út úr hcnd-
inni á lionum og laumaðist svo
hurt.
En jeg hafði ekki hugsað út
1 J>á eðlis-ávísan, sem að rjettu
lagi heyrir dýrunum einum til, en
kemnc líka fyrir hjá villimönnuin
og mönnúm, sem liafast nær [>vi
allt af við úti undir beru lopti;
þessi eðlis-ávísan vcrður næst um
J>ví aö sjötta skilningarvitinu; lmu
stendur á vcrði fyrir hin skilning-
arvitin meðan [>au sofa, og varar
pau við jafnskjótt sem einhver
hætta kemur uj>p.
tít|ríuaiaðuriflu vakoaði pegar
146
langt þangað til [>au mega til með
J>að.“
En jeg var ekki eins sann-
færður um }>ann skilnað, }>egar jeg
klifraði einum klukkutíma siðar upj>
hratta stiginn, sem. lá upp að Toll-
}>jófabælinu.
XIII. KAPÍTULI.
Jeg stóð kyrr og hlustaði fyrir
utan kofann, en ekkert hljóð lieyrð-
ist, og enginn ljósglampi kom út
um rifurnar á gömlu hlcra-ræflun-
um.
Styríumaðurinn liafði auðsjáan-
lega farið dálítið fyrr að hátta en
hann var vanur, og rjett í sama
bili fjokk jeg sönnun fyrir J>vf,
[>ví að greinilegar hrotur bárust út
til mtn, og hrosti jeg í kamjnnn,
pegar jeg komst að J>ví, hvaðan
J>ær komu; liann hafði lagzt út af
í rúmið uppi á loptinu, hafði auð-
sjáanlega litizt betur á pað en á
ftatsængina, sem jeg hafði t>úið
uj>j> handa lionum niðri.
Mjer hefði ekki pótt vænua
143
J>ess ekki.“
Jeg yPP1* 6xlum og geisjiaði
eins og jeg væri dauðleiður & pessu
umræðuefni.
„Jeg hætti alvæg að hugsa um
petta“, sagði jeg eins og mjer
pætti lítils um vert; „jeg er }>egar
búinn að eyða allt of iniklum tíma
í J>að. Má jeg búast við að hitta
yður hjer, pegar jeg kem aptur?“
„Dað er undir pví kornið, hvc-
nær pjer komið aj>tur,“ svaraði
StVríumaðurinn. „Lítið J>jer nú á
-— hún fer að eins og flón. Öðrum
megin er líf og auðæfi með injor,
liinum megin hræðilogur dauðdagi
og ekkert — ekki einu sinni sam-
búð við pennan drembiláta fiskara.
í kveld ltugsar hún sig um á
morgun fer jeg að tinna hana, og
pá svarar hún mjer öðruvisi en
síðast. Haldið [>jer ekki?“ hætii
liann við i hörkuróm.
En jeg pvaraði honum engu,
kinkaði að eins koili til kveðju otr
fór út.
Dað var komin byksvört nótt,
og rnjer fannst boðarnir fyrir neðan
klettaua velta alveg up'p aÖ fótuu-