Lögberg - 11.11.1891, Blaðsíða 6

c
LÖGBERG, MIÐVIKUDAGINN 11. NÓVEMBER 1891.
NVJA STEFNAN
JJlaö ísfirÖinganna — sein brcytt
hefur nafni í suinar oi' kallar sijr
iu'i „r>j<5ðvi]jann unga“, en sem
iialdið er úti af söiiiu inönnum op
úður, þinginönnununi Skúla sjslu-
inanni Thoroddsen og sjera Sigurði
Stefúnssyui — fer Jiessum orðuin uin
aljaing J;að sem lialdið var á síðast-
liðnu sumri:
„t>að getur verið rjettncfni að
nokkru lejti, að kalla Jiingið af-
staðna “J'ingið inagra“, ef nienn
einblínar eingöngu á Jiau lagafrum-
vörp, er sluppu ósködduð gegnum
]>ingið, fram hjá hinum evðandi á-
Iirifum efri deildar herranna.
Að nokkru leyti, segjuin vjer,
]>ví að ekki má J>ví gleyma, að
petta ]>ing h*fir flestum, ef ekki
öllum, vorum löggefandi pingum
fremur, stutt að ]>ví að. efla sam-
göngurnar og greiða fyrir viðskipta-
lífi raanna," ]>ar sem ]>að til aukinna
]>óstganga, strandferða, gufubátsferða
og vegagjörða lagði fram samtals ná-
Jægt 70 púsunduin króna fram yfir
pað, er stjórnin í fjárlagafrumvarpi
sínu hafði farið fram á; fjárframlög-
in tii landbúnaðarins, til mennta-
mála og fl. jók pingið og að
nokkrum mun.
En par næst er pess að gæta,
að ekki tiáir að dæma bincrið, o<r
n , ® . . r n 7 n
allra sizt einstaka pingmenn, ejitir
pví einu, er fram náði að ganga,
eða fjekk sín endanleg úrslit á
pessu pingi, og pað pví síður, sem
samsetning eða flokkaskipting pings-
ins var svo háttað, að fæstir gátu
gert sjer glæsilegar vonir um mikinn
árangur eða mikil afreksverk.
Vilji maður fella sanngjarnan
dóm um síðasta ping, tjáir pví
eigi eingöugu að Ííta á pau frum-
vörp og pær tillögur, sen náðu
sampykki pingsins í heild sinni,
heldur ber og á hitt að líta, hvort
ekki liafi sáð verið sumum peim
frækornum, er gera megi sjer góð-
ar vonir um, að bráðlega muni
proskast og próast, og bera bless-
unarríka ávexti fyrir land vort og
Sje á pingstörfin litið frá pessu
sjónarmiði, pá ætlúm vjer, að ekk-
ert sje • fjær sanni, en að kalla síð-
asta ping" “pingið magra“.
Þvert á móti verður pvf ekki
neitað nje mótmælt með rökum, að
einmitt petta njafstaðna pirig hetír
að mörgu leyti bent pjóðinni á
nýjar brautir, fegurri og glæsilegri,
en áður hafa gengnar verið; pað
liefir birt nýja stefnu í pólitíkinni
í ýmsum greinum, liina sönnu fram-
farastefnu, viljum vjer segja.
En vilji menn kynna sjer ]>essa
nýju stefnu, pá líti peir eigi á
frumvörp pau, er pingið sam-
pykkti í sumar.
. Allt ungt og nýtt á sjer vaxt-
ar og proska-ár, nýjar hugmjndir
eigi síður en annað; pað mætir
mótspyrnu, fcllur 1 svip, en rís svo
upp aptur, og með árunum vex
pví svo magn og megin, að mót-
spyrnurnar verða undan að láta.
I>ess vegna, vilji menn leita
peirrar nýju stefnu, er vjer tölum
um, pá leiti peir hennar meðal
peirra föllnu frumvarpa og tillaga
á síðasta alpingi; leiti pcir henn-
ar meðal peirra mála, er ofsticki
og gremja apturhaldsmanna lýsti
sjer eindregnast á móti, pví að
einmitt par er liaria að finna.
Ilin fal'lna tillaga uin innlend-
ar gufuskipsferðir á ábyrgð og
kostnað landssjóðs, hin fallna tillaga
um frjettapræði og málpræði, hið
fallna frumvarp um breytingu á
vegalöggjöfiuni og fl., ailt petta
bendir á nýjar og bjartari brautir
5 liinum afarpýðingarmiklu samgöngu
og viðskipta-málum.
Jlin löllnu frumvörp um rjett-
indi utah pjóðkirkju miiuna . og um
kosningu presta eru lítil lj^sglæta,
er lætur oss eygja í námunda
meira kirkju- og trúar-legt frelsi.
Hin “svæfðu“ og óútræddu
frumvörp utn rjettindi kvenna lx nda
til meira jafnrjettis og sannarlegs
frjálslyndis, en pjóðfjelag vort á
enn af að segja.
Hið fallna fiumvarp um afnám
vistarskjldunnar bendir til meira
mannfrelsis og rýmra atvinnufrelsis,
en verið hefir. •
Og fleira gætum vjer nefnt,
sem vott nýrrar stefnu eða nýs
Ijósbjarma, er bryddi á lijá pessu
ný afstaðna prngi; en oss mun
gefast færi á pví síðar“.
SKÓLAMÁL
VESTUR-ÍSLENDINGA.
Um pað skrifur ritstjóri “Kirkju-
blaðsins“ meðal annars á pessa
leið:
„Skólamálið er frá sjónarmiði
voru lijer lieima pýðingarmesta málið,
sem um var fjalíað á kirkjupinginu.
Svo sannarlega, sem kirkjufjel. vestra
hefur eittsaman viljann og máttinn
að kalda uppi liinu islenzka pjóö-
erni, pá er skólastofnunin hið fyrsta
og beinasta meðal til pess. I'rá
sjónarmiði Vestur-íslendinga getur
pað verið álitamál, hvort pað borg-
ar sig að reyna að varðveita ís-
lenzka tungu og íslenzka raenntun.
slíkt er pó aukin byrði eða mætt
skoða fremur til gamans en gagns.
Frá voru sjónarmiði hjer heima
lilýtur slík viðleitni að vera mjög
svo pakkarverð og lofsverð og að
henni ættum vjer að hlynna í orði
og verki. E>að er næsta pýðingar-
mikið fj’rir oss í andlegu tilliti að
eiga trúarlega og bókmenntalega
samlanda í Vesturlieimi, sem liugsa
tala og rita á vorri tungu. Vestur
mun kominn hjer um bil sjötti
hluti fslenzku-talandi rnanna, og
eigi mun ofsagt að paðan komi nú
sjötti hluti pess, setn á íslenzka
tungu er ritað árlega. £>essum
sjöttung ættum vjer að óska að fá
að halda í andlegri samlenzku, vjer
sem erum svo fámennir, að vjer
skrifumst ekki einu sinni með 6
tölustöfum, allir Islenzku-talandi
menn. Akrifiu frá pjóðsjOttungnum
að vcstan eru nú pegar sýnileg og
sannanleg og pá hvað helzt í kirkju-
legu tilliti.
Skilyrðið fyrir pví, að íslenzkt
pjóðerni haldist vestra er vitaulega
fyrs* og fremst pað, að eigi taki
alveg fyrir vesturfarir og í anuan
stað, að útflutningastraumurinn dreif-
ist sem minnst. Þetta hvorttveggja
er mjög sennilegt, skapast af sjálfu
sjer og skiptir Íitlu, hvort tíu toga
að neðan eða tólf að oían. Um
pað atriðið er hjer eigi að ræða,
heldur liitt að skóiastofnun kirkju-
fjelagsins vestra er bezta og lang-
Ifklegasta íneðalið til að varðveita
>jóðerni útíluttra lauda vorra—um
eið og slík otofuun vcrður máttar-
stoð kirkjufjelagsins sjálfs, — og
pví eigum vjor hjer lieima að hafa
opin augu fyrir pýðingu slíkrar
stofnunar beinlínis fyrir sjálfa oss.
Ilnfi frjóvgandi staaumar — og peir
miklir — runnið til vor frá fáein-
um íslenzku-talandi menntamönnum
í Kaupmannahöfn, pá ættu peir
eigi síður að geta runnið til vor
frií tugúm púsunda, búsettum í
rnesta framfaralandi heimsins með
mennta- og skólalífi á vorri tungu“.
I>að er svo að sjá, sem Fjall-
konan vilji láta setja sjera Matth.
Jochumsson af embætti fyrir grein
pá sem hann ritaði í „Norðurljós-
ið“ í sutnar, og áður hefur verið
talað um í pessu blaði. Honni far-
ast pannig orð:
„Sjera Matthías Jochumsson hef-
ur lýst yfir pvi með ljósum orðum
í .,Norðurljósinu“, að hann tr úi
ekki nje fylgi kenningu lúthersku
kirkjnnijar um eilífa fyrirdæming
°g sje pví fylgjandi málstað sjera
Magnúsar Skaptasonar í ágreiningi
hans gagiivart kirkjufjelagi íslend-
inga 5 Ámeriku. — Að líkindum
álítur landskirkjan hjer sjera Mattli.
jafn góðan og gildan pjón sinn
fyrir pessu, og ekki vert að róta
við h;nu rotna ástandi1'.
“Áugust
Flower”
Vid magaveiki.
A. Bellanger, eigandi matreið-
sluvjela verkstæðis í Montagny,
Quebec, skrifar: “Jeg hef brúkað
August Flower við magaveiki.
I>að læknaði mig. ■ Jeg mæli með
pví við alla sem pjást af peim
sjúkdómi.“
Ed. Bergeron, kaupmaður í
Lauzon, I.evis, Quobec, skrifar:
“Mjer helir gefist August Flower
ágætlega vel við magaveiki.“
C. A. Barrington, Engineer og
smiður, í Sydnej, Australia, skrifar:
“August Flower hefi læknað mig
alveg. E>að gerðí kraptaverk.“
Geo. Gates, Corinth, Miss.,
skrífar: “Jeg álít yðar August
Flower pað besta meðal sem til
er við maivaverki. Jeer var nærri
dauður úr poirri veiki, en svo
fjckst jcg nokkrar flöskur af Aug-
ust Flower sem læknaði tnig, svo
nú er jog hraustur. Jeg inæli með
pví meðali við alla pá, sem pjást
af peim sjúkdómi, hvar í veröld
sem peir eru.“ (6)
G. G. Gkkkn, Soie Manufacturer,
Woodbury, New Jersey, U. S. A.
íslcnzkar bækur
til sölu hjá
W. H. Paulson & Co-
57C Main Str. Wpeg.
g Sigf. Bergmann, Gardar, N. D.
(4)10,75
(1) 0,10
‘ 0,30
0,50
0,15
(2)
(2)
(1)
Aandvari og Stjórnarskrárm.
Augsborgartrúarjátningin
Bamalærd.kver (H. H.) í b.
Biblíusögur (Tangs) í b.
Bænir Ól. Indriðasonar I b.
Fyrirl. „Mestur í heimi“ (H.
Drummond) í b. (2) 0,25
„ ísl. að blása upp (J. B.) (1) 0,10
„ Mennt.ást.á ísl.l.lI.(G.P.)(2) 0,20
„ Sveitalífið (Bj. J.) (1) 0,10
„ Um liagi og rjett.kv.(Briet)(l) 0,15
4 fyiirlestrar frá kirkjup. ’89 (3) 0,50
Goðafr. Norðurl. yfirl. H. B. (2) 0,20
Hlegi magri(M. Joch.) (2j 0,40
Heljarsl.orusta (B. G.) 2. útg. (2) 0,40
Hjálp í viðlögum í b. (2) 0,40
Huld pjóðsagnasafn 1. (.1) 0,25
Hvers vegna pess vegna (2) 0,50
Hættulegur vinur (1) 0,10
Iðunn frá byrj. 7 bæk. I g. b.(18) 8,00
ísl. saga I>. Bjarnas. I b. (2) 0,60
Jubílræður eptir J. B.ogFr.B. (1) 0.15
J. E>orkelss. Supplement til
Isl. Ordböger (2) 0,75
Kvennfræðarinn(E.B.)2.útg í b(3) 1,15
Ljóðm. H, Pjeturs. I. í g. b. |4) 1,50
, saina II. - - - (4) 1,50
, sama II. í handi |41 1,30
, Kr. Jónss. í gyltu bandi |3) 1,50
, sania í handi |3) 1,25
, M. Jooli. í Akrautb. |3) 1,50
, Bólu Hjálm.1 í logag. b. (2) 1,00
, Gríms Thomsens (2) 0,25
, Olafar Sigurðard. (2) 0,25
Lækningarit L. liomöop. í b. (2) 0,40
Lækningab. Dr. Jónasens (5) 1,15
Mannkynss. P. M. 2. útg. í b. (3) 1,25
Missirask. oghátíðahugv.St.M .1(2)0,20
Njóla B. Gunnlögsens (2) 0,30
Nokkur 4 rödduð sálmalög (2) 0,65
P.Pjeturss. smásögur í bandi (2) 0,35
--- ., óbundnar (2) 0,25
Passíusálinny í skrautbandi (2) 0,65
Ritregl. V. Ásm.son. 3.útgí b.(2) 0,30
Saga E>órðar Geirmundssonar
eptir B. Gröndal (1) 0,25
, Gönguhrólfs 2. útg. (I) 0,10
Klarusar Keisarasonar (1) 0,15
, Marsilíus og Rósamunda(2) 0,15
, Hálfdánar Barkarsonar (1) 0,10
, Villifers frækna (2) 0,25
, Kára Kárasonar (2) 0,20
, Mírmanns (2) 0,15
, Ambáles konungs (2) 0,20
, Sigurðar Dögla (2) 0,35
Sögusafn Isafoldar II. (2) 0,35
III. (2) 0,35
Sjálfsfræðarinn, jarðfr., í b. (2) 0,40
Stafrófskver (J. Ól.), í b. (l) 0,15
T. Holm: Brynj. Sveinsson (3) 0,80
„ Kjartan og Guðrún (l) 0,10
Ur lieimi bænarinnar (áður á
1100, nú á (3) 0.50
Vesturfara túlkur (J. Ól.) i b.(2) 0,50
Vonir (E. Hjörl.) (2) 0,25
Æfintýrasögur I. og II. (2) 0,15
Allar bækur pjóðv.fjel. 1 ár
til fjel. manna fyrir 0.80
E>eir eru aðal umboðsmenn i
Canada fyrir E>jóðv.fje!agið.
Ofannefndar bækur verða sendar
kaupendum út um land að eins ef
full borgun fylgir pöutuuinni, og
póstgjaldið, sem rnarkað er aptan
við bókanöínin með tölunum milli
sviga.
NB. Fyrir sendingar til Banda-
rikjanna er póstgjaldið helmingi
hærra.
GHEAPSIDE
--MIKLA--
Manadar-Sala
STENDUR NÚ YFIR.
I OLLUM
IDEILDUM
Komið bráðlega og konið aei
vini yðar.
SJERSTÖK K.TÖRKAUF Á
Golfteppum
—OG--
Husbunadi
CHEAPSIDE
í>78 og 580 Main Str.
(aassamBa
JARDARFARIR.
Hornið a Main & NoTre Damei
Líkkistur og allt sem til jarð-j
arfara þarf.
ÓDÝRAST í BŒNUM.
Jeg geri mjer mesta far um, að
allt geti farið sem bezt framl
við jarðarfarir.
Tetephone Nr. 413.
Opið dag og
M HUUHES.
Hver sem !>arf að fá upplýsingar
viðvíkjandi auglýsingum gerði vel í að
kaupa “Book for advertisers", 365 blað-
síður, og kostar $1.00 senil með pósti
frítt. Bókin inniheldur vandaðan lista
yfir öll beztu blöð og tímarit S “ Ameri-
can newspaper directory“; gefur áskrif-
anda fjölda hvers eins og ýmsar upplýs-
ngar um prís á augl. og annað er i«að
snerti r.
Skrifið til
ItOWET.lfs Advektisiho Bubkatt
10 Simílce St. Nkw Yokk
Tannlæknir
525 A ð a 1 s t r æ t i n u.
Gerir allskonar tannlækningar fyrir
sanngajrna borgun, og svo vel að allir
íara frá honum ánægðir.
141
uin á mjer, en gegnum nið peirra
heyrði jeg glamrið í slám peim og
slagbröndum, sem Stýríumaðurinn
setti fýrir dyrner til að vera við
öllu búinn.
Svo sá jeg að gluggablæjun-
um var lileypt niður og heyrði
hlemmnum lokað, og par sem jeg
stóð parna úti í myrkrinu, fannst
mjer eins og jeg vera rekinn líkt
og hundur út frá mínum eigin
arni, og pótti rnjer sú tilfinning
nokkuð einkennileg. En jeg var
liungraður, og purfti auk pess ým-
islegt að gera; jeg faldi pvl tösku
mína og teppi í einni klettaskor-
unni par nálægt, præddi krókótta
veginn, sem niður til Trevenick ligg-
ur, og var eptir skamma stuiid kom-
inn inn í vingjarnlega gestgjafa-
liúsið, sem jcg liafði nokkrum sinn-
um áður komið í.
Fólkið tók par móti mjer bros-
andi, og eptir hæfiiegan tíma kom
góður, íburðarlaus miðdagsverður;
meðan jeg var að borða hann sá
jeg, að húsmóðirin, sem var glað-
Jynd kona, stalst opt til að líta á
mig, pví að par í ]>orpinu var jeg
liæst um pví talinn galdramaður
145
fyrir pann pátt sem jeg hafði átt
í að draga Júdit fyrir lög og dóm
„Svo pjer hafið fengið gest í
kofarin“, sagði hún um leið orr
hún bar lítilfjörlegan eptirmat á
borð fyrir mig.
„Já, mann, sem var vinur Sets
Treloars“, sagði jeg.
„Ó,“ sagði hún, og koin al-
vörusvipur á andlitið, „pað hefði
verið betra fyrir hann, auiningjann,
að vera kyrr hjá peim mönnum,
sem ekki gerðu honum neitt mein.
Hver skyldi liafa getað hugsað sjer
að Júdit mundi reynast slíkur kvenn-
djöfull. Auðvitað var Sst allt af
á rassinum, og pað lá aldrei vel á
lionuin nema pegar hann var fullur
en aldrei gorði hann neinum ncitt
likt pví sem Júdit gerði lionum,
pegar hann kom heim, grunlaus
um að hún mundi vera með barni
eptir annan mann.“
„E>jer hafið allt af haldið, hún
mundi vera sek,“ sagði jeg.
„Já, hún unni Btefáni fjarska
heitt, svo lieitt, að hún gat gcrt
allt til pess ]>au pjrftu ekki að
skiljaj en pað verðnr nú samt ekki
15Í
á sama augnabliki, varð pess var,
að höndin á honum var tóm, og
hjelt niðri í sjer andanum til að
hlusta, livort hann Iieyrði nokkuð
minnsta hljóð, sem gæfi vísbending
um að nokkur maður væri par að-
komandi. Svo preifaði liann með
hendinni um gólfið, eins og liann
lijeldi, að liaun kynni aö liafa misst
lilut pann er liann saknaði, og
pegar liann fann liann ekki, velti
liann punga skrokknuin á sjer fram
úr rúminu. Jeg sagði pá við sjálf-
an mig: „Geti hann nú kveikt ljós,
pá er úti um mig“, og jeg lilust-
aði, livort jeg heyrði ekki eldspýtu
strokið við neinsstaðar; en til allrar
guðs lukku heyrði jeg pað ekki.
í stað pess heyrði jeg tísta í
skammbissu-hana, og leyndi pað sjer
ekki, að nú tók að vandast ráðið;
jeg efaðist um, að hann mundi
vita afstöðuna í liúsinu nógu vel
til að geta miðað nákvæmlega nið-
ur í stigann, og fór jeg pví á
fjóra 'fætur og skreið að stigagat-
inu svo íljótt sein mjer var inögu-
iegt.
Á sama augaabliki scxu nokk-
137
um við .Túdit fyrir pað, hre óhyggi-
lcga liún liafði farið að ráði sínu.
Ilún hefði áreiðanlega getað lagað
sig eitthvað eptir Stýríuinanninum,
án pess að pað hefði gert lienni
neitt mein, ]>angað til hún hefði
náð út úr honum eiuhverri bend-
iugu um lcýiidarmál lians; en í
stað pess hafði liún af ásettu ráði
gert liann öskuvondan með pvi að
láta svo afdráttarlaust I ljósi ást
]>á sem hún bar til Stefáns, og
pannig hafði hún fleygt frá sjer
síðasta möguleikanum til að frels-
ast.
Jeg sneri lieim aptur, ]>egar
dimma tók, og var kofinn pá tóm-
ur; jeg póttist ]>á viss um, að
hann liefði lialdið lieim aptur til
ættjarðar sinnar jafn-skyndilega eins
og hann hefði lagt af stað paðan,
og með gremju í hjartanu settist
jeg niður við kaldan arninn, og
var að hugsa um vonir pær sem
kviknað höfðu I brjósti mjer morg-
uninn áður.
Það fór nú líka að koina upp
hjá mjer nokkuð af efa Júditar um
paö, að baun væri pess mogauguj