Lögberg - 09.12.1891, Blaðsíða 3

L3GBERG, MIÐYIKUDAGINN 8. DESEMBER 1891.
3
%
HEIMiLID.
[Aðsendar greinar, frumsamdar og (’fdd-
ar, aem sreta heyrt undir „Heiu»i!ið“,
verða teknar með þökkum, sjerstaklega
ef þter eru urn biisknp, en ekki rnega
(,ær yera mjög langar. RitiS að eins
öðrumeginá blaðið, og sendið nafnyðar
og heimili; vitaskuld verður nafni yðar
haldið leyndu, ef þjer óskið [ess. Ut-
anáskript utan á [ess konar greinum:
Editor “Heimilið“, Lögberg, Box 368,
Winnipeg, llan.]
Hvernig bóndinn œtti að lifa.
(Úr „Farmers Advocate“).
Einmitt á pessum síðustu tim-
um eru jfmsir menn, setn merkir
eru í einni eða annari iðnaðargrein,
að rita um, á hvaða hátt menn í
sömu iðnaðargrein geti haft mest
upp úr tíma sínum og borið hezt
úr bytum í atvinnulegu tilliti. t>ess
vegna er það máske ekki ófyrir-
synju að athuga hvernig bóndinn
— máttarstólpi landsins — setti að
lifa, pví eins og honum vegnar,
vegnar ríkinu.
1 fyrsta lagi ætti bóndinn að
lifa ánægjulegu lífi, ekki pannig,
að hann sætti sig við þó allt stæði
í stað, og bæri Jiegjandi allar byrðir
sem á hann væru lagðar, heldur
ætti hann — ekki sízt á þessum
tímum, þegar svo voðalegur ágrein-
ingur er á milli viununnar og pen-
inganna, að öll samvinna í mann-
fjelaginu umturnist þá og þegar—,
þá setti hann, bóndinn, sem manna
minnst er öðrum háður, að geta
horft rólega fram á hina komandi
styrjöld, og pakkað hamingjunni,
að hann hvorki er auðmaður, sem
verkamennirnir geta steypt fótunum
undan, nje heldur iðnaðarmaður, háð-
ur verkamannafjelögum, sem geta
látið hann svelta. E>að hlytur að
vera ánægju-uppspretta fyrir bónd-
ann, sem yrkir jörðina, að finna að
hvernig sem fer með bankana og
markaðina, þá eru ætið öfl náttúr-
unnar óþreytanleg að vinna fyrir
hann og auka efni hanS~, — og að
liann þarf ekki að bera kvíðboga
fyrir að bjargræðisvegi hans sje
hætta húin af óánægju fárra manna,
nje heldur að laun hans verði af
honum tekin af pví of margir sjeu
um J>á atvinnu. Og par sem nú
staða hans er svo áreiðanleg, og
liann getur verið svo viss um að
Jiurfa ekki að yfirgefa hana og fara
að læra nýja iðn, þá er ástæða
fyrir liann að leggja sig sem bezt
eptir hverju þvi atriði, er snertir
atvinnureg hans.
öllum kemur saman um að
fyrsta skilyrðið fyrir bóndann sje
að kunna að búa. En til þess út-
heimtist ekki lítið. Margir bændur
eiga allt undir heppninni, og álíta
búskapinn eins og nokkurskonar
lukkuspil. En sannleikurinn er sá,
að ekkert verk er vandasamara að
ieysa vel af hendi cn einmitt bú-
skaiiinn. Bóndinn verður að hafa
talsveiða Jiekking í efuafræði, í
d/ralækningarfræði, í náttúruspeki,
í grasafræði — í stuttu máli: hann
þarf að vera fróður maður, og um
fram allt, verklega fróður; einiúg
verður liann að þekkja markaðina
og þarfir viðskiptamannanna sinna,
og mannfjelagsins yfir liöfuð. Af
þessu er auösætt að mikill lduti
tíma lians hlýtur að ganga í lestur.
Ekki má lionum heldur vera ókunn-
ugt um, hvernig löggjöf vor mynii-
ast eða hvernig landinu er stjórnað.
Hann sem tekur mikinn þátt í byrð-
um ríkisins, ætti að vita, hvort þeim
er hyggilega og sanngjarnlega jafn-
að niður. E>ví meiri gætur sem
bændurnir í Canada gefa að stjórn-
araðferð landsins, og því annara
sem þeir láta sjer um að greiða
atkvæði með þvi sem Jieir álíta
rjett, Jiví betri og hreinni mun
landstjórnin verða.
Nú, þegar vjer höfurn gefið
ágrip af skyldum bóndans bæði
gagnvart sjálfum honum og ríkinu,
þá athugum næst, hvað útheimtist
til þess að hann geti sem hægast
gegnt þeim. Það þarf naumast að
taka það fram. sem hefur viðgeng-
izt frá öndverðu, að bóndinn fari
snemma á fætur. Hann fer þá fyrst
út á morgana til þess að líta eptir
skepnunum, og gæta að því að allt
sje í lagi. Hrað mikið hann vinni
fyrir morgunmat verðiír að vera
komið undir kringumstæðum, og
líkams-ásigkomulagi hvers eins; sumir
geta lítið gert fyrri enn þeir eru
búnir að borða; aptur aðrir geta
ekki borðað fyrri enn þeir eru búnir
að vinna eitthvað.
Mataræði bóndans skyldi ætið
vera eins yfirfljótanlegt, tilbreytilegt
og hollt sem unnt er. I>að er skökk
sparnaðarhugmynd, sem margir bænd-
ur hafa, að selja allt það bezta úr
búinu, en hafa úrganginn á sitt
eigið borð. E>að eru til búgarðar
með lieilar lijarðir af mjólkur-kúm
með stóra hópa af alifuglum og
fallega maturtagarða, og þó sjest
varla hvorki rjómi, egg, smjör,
hænsni eða kálmeti á borðum þeirra.
Hvert sro sem takmark bóndans er,
þá nær hann því ætíð fljótara með
því að næra vel lífsmagn verka-
mannsins. Sá sem því hefur holla
og kröptuga fæðu, mun á cndanum
ávinna sjer meira af peningum eða
valdi, eða virðing, eða menntun,
eða hverju því öðru, sem óskir hans
stefna að, heldur en hinn, sem liálf-
soltinn og kraptlaus hefur — til þess
að draga saman fáein cents — lifað
mitt innan um allsnægtir á söltuðu
fleski og kartöflum þrjú hundruð
daga af árinu. Nokkrum kann að
finnast, að þeir sjái ekki, hvernig
þeir ættu að komast af, ef þeir ættu
að lifa svo ríkmannlega. E>essir
menn — ef þeir [mrfa að spara, spari |
þeir [>á eitthvað annað — reyni að |
komast lengur af mcð gamla vagninu, !
—nota liattgarniiiin eitt árið enn—
neiti sjcr næstum um allt annað,
framar cnn haitta heilsu sinni með
Jiví að linfa ljclega fæðu. lllt við-
urværi í inat á opt mikinn þátt í
því að fæla börnin burtu af heimil-
um Jieirra. Hegar unglingurinn, sem
vanur er að Jiræla frá þvf snemma
á morgnana, og þangað til seint á
kvöldin, kemur inn í borgina til
að finna frændfólk sitt, og borið er
á borð fyrir hann kryddbrauð, rjómi,
ostur, smjör, eggjakaka og steiktir
fuglar, allt saman • frá búgarði föður
liaus, Jiá fer honum að finnast að
eiginlega sjeu það J>ó bændurnir,
sem framleiði allt það bezta, en
aðrir sem njóti; og hugur hans fer
að snúast frá föðurgarði.
(Niðurl. á 6. bls.)
er ve!kiudi í blóðinu. Þanpsð til eitrið
veröur rekið út úr líkamanum, er ó-
mögulegt að lækna þessa hvumleiðu og
hættulegu sýki. Þess vegna er Ayerx
Sarsaparilla eina meðalið, sem að haldi
kemur — bezta blóðhreinsandi meðalið,
sem til er. Því fyrr sem |>jer byrjið,
)ví betra; hættulegt að bíða.
,,Jeg þjáðist af kvefi (katarr) meira
en tvö úr. Jeg reyndi ýms tneðöl, og
var undir hendi fjölda af læknum, eu
hafði ekkert gagn af þvi fyrr en jeg
fór að nota Ayers Sarsaparilia. Fáeiu-
ar flöskur læknuðu þenuan þreytandi
sjúkdóm og gáfu mjer aptur heilsuua
algerlega“. — Jesse M. Boggs, Ilolmann
Mills, N. C.
„Þegar mjer var ráðlögð Ayers Sar
saparilla við kvefi, lá mjer við að etas
um gagnsemi hennar. Jeg hafði reyut
svo miirg lyf, með litlum arangri, að
jeg hafði enga von um að neitt mundi
lækna mig. Jeg Tarð horaður af lystar-
leysi og skemmdri meltingu. Jeg var
erðinn nær því lyktarlaus, og allur lík
amiun var i mesta ólagi. Jeg hafð
hjer um hil misst hugmu, þegar einn
vinur minn skoraði á mig að reyna
Ayers Sarsaparilla, og vísaði mjer til
mannn, seru höfðu læknazt af kvefi weð
(>ví meðali. Eptir að jeg hafði tekið
inn úr 6 flöskum af þessu meðali, sann-
færðist jeg um að að eini vissi vegur-
inn til að lækna þenann þráláta sjúk
dóm er sá að hat'a áhrif á blóðið.“ —
Charles H. Maloney, 113 River st., Low
ell, Mass
Ayers Sarsaparilla,
Búin tii af
Dr. J. C. Ayer & Co., Lowell, Mass.
Verð $1. Sex fl. $5 viröi.
T annlæknir
525 Aðalstrætinu.
Gerir allskonar tannlækningar fyrir
sanngajrna borgun, og svo vel að alli
t'ara frá honum ánægðir.
A. Hagfcart. James A. ross.
IIAGGART & ROSS.
Málafærslumenn o. s. frv.
DUNDEE BLOCK. MAIN STR
Pósthúskassi No. 1241.
tslendingar geta snúið sjer til eirrþa
með mál sín, fullvissir um, að heir lata
sjer vera gjerlega annt um að greiða
þau sem rækilegast
Vjcr hi'.rnm nú ]>ær fallegustu
byrpBir af járn- og tin-vöru og
matreiðslu-stóiu, sem nokkru sinni
liefur sjest lijer um slóðir. Yjer
skulum selja yður ofna ojr stór
fyrir $2 og svo hátt setn $45.
Vjer erum því nær dagle^ra að fá
inn nýjar vörur. Munið eptir, að
vjer ábyrgjumst liverja stó er vjer
ábyrgjumst hverja stó er vjer selj-
um, og meira að segja. vjer skul-
um gefa yður fyrir ekkert, eina af
vorum fjölskyldu þvottavjelum með
hverri stó en þjer kaupið. Komi
einn, komi allir, smáir og stórir og
berið saman vora prísa við annara.
Vjer erura ekki hjer bara i dag og
annarstaðar á morgun. Vjer ætlum
að vera bjer framvegis og vantar
köndlun yðar.
Cavalier, N. Dak.
Maonus Stkpiiakson, Ráðsmaður.
THE
Mutiial Reserve FundLife
Association of New York.
Hefur tekið nýjar lifsábyrgðir
uppá 35,163,5565,00 dollara frá siðasta
nyári til septembermánaðarloka.
Hjer um bilmilljón á mánuði
meir en á sama tímabili árið næst
á undan.
IEefur borgað ekkjum og mun-
aðarleysingjum dáinna meðlima á
Jiessu sama tímabili:
Kina milljón
og sex hundruð þúsundir dollara.
Abyrgðar og gróða sjóður fje-
lagsmanna er nú kominn nokkuð á
fjórðu milljón.
Lifsábyrgð í þeseu fjeiagi er
allt að því helmingi ódýrari en í
nokkru öðru fjelagi sem aðra eins
trygging getur gefið.
W. H. PAULSON, Winnipeg,
general agent.
A. II. MoNichoi., Winnipeg,
Manager í Maintoba og N. W. land.
Hver sein þarf að fá upplýsingar
viðvíkjandi auglýsingum gerði vel í að
kaupa "Rook for advertisers“, 368 blað-
síður, og kostar $1.00 send með pósti
frítt. Bókin inniheldur vaudaöau lista
yflr öll beztu blöð og timarit í “ Ameri-
can newspaper directory"; gefur áskrif
anda fjölda livers eius og ýmsar upplýs-
ngar um pris á augl. og annað er það
snertir.
Skriflð til
ROWKI.IJb AnvEIITISINU Buueac
10 Spkcck S-r. New Yokk
SUNNANFARA
hafa t'hr. Ólafsson. Ö'á Main Streit
Winnipeg, Sigfiis BergKiaiin, Gardnr,
N. D., og G. s. Si lirOssOII, Minneota,
Minn. I hverju blaAi mynd af einhverjum
merkum manni, flestum íslenrkum.
Kostar cinn dollar.
iEXGURSION!
Eptir
Northern Pacifie hpautinni
tii
* 1 ONTARIO
allra QUEBEC,
staða | NOVA SGOTIA
: NEW BRUNSWICK
i J PRINCE EDWARD ISLAND
$40,00 (Dollara) $40,00
FYRIR
IB.AÁID.AJR LEIDIE
Til allra staða í Ontario og Quehec
alla leið austur til Montreal, og »0 sania
hlutfaiii ódýrt til staða i sjó fylkjunuiu
og Quebec fyrir austan Montreál.
FARBIEJEF TIL SÖLU Á HYERJUM
DEGI,
Frá >
1. til 30. DESEMBER.
FARBRJEFID GILDIlt I »0 DAGA
og lengur með því að borga lltilfjörleg*
viðiiót.
TAFIRÁLEIDINNI VERDA LEYFDAU
í St. I’aul og Chicago, til þess miionum
gefist færi aö sjá bæina. Einnig geia
menn staðið við á stöðura íyrir austau
St. Paul ef þeir æskja, til þéss að he:.m-
sækja vini sína.
Makalaust skrautlegir Pullman Túr-
ista Svefnvagnar verða m»-ð hverri þriðju-
dagslest frá VVinnipeg til Chicago og
geta menn verið í sarna vagninum alU
lei>' til þess allt sje sem þægilegasl.
Puilman Yestibuled Palase Svefn-
Tagnirr, Borðstofuvagnar og skrautlegir
first Glass setu-vagnar með hverri lest?
Það er ekki óþægilegt að skipta uui
lagna i St. Paul og Chieago, því báðar
vestirnar eru á sömu stationinni.
Furþegja flutningur er tluttur toll-
rannsóknarlaust etns og pó allt af væri
feröast eptir Canada.
Það ætti sjerstaklega eð hvetja menn
til ferðarinnar, að íeiðin liggur um
iðugt og frjósamt land með fallega
ai ug borgir ineð fram brautinni. Það
ev æfinlega nokkurs virði þegar maður
ferðast að sjá sig um
KAUPID FARBIÍJEF YI)AH
— með—
NORTHERN PACIFIC JARN-
BRAUTINNI
°g hjer yðrist þess aldrei.
Ef yðnr vantar upplýsingar, kort, áætl-
anir, farbrjef ete. þá snúið yður brjef-
loga eða munnlega til einhverra af
agentum l'jelagsins eða
II. J. BELCH, farbrjefa agents,
486 Main Str. Winnipeg.
CIJAS. S. FEE, II. SWINFORD,
Gen. Pass. A i'ick. Agt. Aðal agent,
St. Paul. Winnipeg.
lleyrnarlcysi
Orsakir þess og lækning, meðhöndl-
að með mikilli snild af heimsfræguiu
eyrnalækni. Heyrnarleysi læknað, þó
það sje 20 til 30 ara gamalt og allar
lækninga tilraunir liafi reynst árángurs-
lausar. Greinilegar upplýsingar um ietla,
með eiðsvörnum vottorðum fii ýmsum
j málsmetandi mönnum, sem læknaðir
| háfa verið, fást kotnaðarlaust hjá
I Dr. A. Foxtaike, Tacoma, Wash
206
alla og óskipta, og hafðí engan
krapt til að breyta neitt til með
þá gjöf.
Að því undanteknu, hve Stef-
án var einkennilega fríður maður
og trúr konunni, gat jeg ekki sjcð
neina yfhburði hjá honum, er skýrðu
það, að slík ástríða skyldi hafa
vaknað. En konunni fannst auð-
sjáanlega annað, og það er líka
venjulegt, að karlmenti geri rneira
úr dómuin kvenna um sig en dóm-
um karlmannanna.
Jeg var búinn að ganga marg-
ar mílur, og sólin var komin nokk-
uð upp á loptið. Þá datt mjer
allt í einu í hug að fara að finna
Júdít; Jretta var að sönnu snemma
dags, en fangar fara enn fyrr á
fæeur, og jeg var allsendis óhrædd-
ur um að mjer mundi verða neitað
um að koma iun til hennar.
Klukkan var að slá sex, þegar
jeg fór inn um fangelsishliðið, og
var ’ þegar sjáanlegt töluvert ann-
ríki bæði úti og inni.
En þó að mjer væri hleypt inn
í lierbergi fangavarðarins umtölu-
l&ust, pá útti mjer ekki að auða-
215
ari en flestir aðrir menn, og [>að
væri ekki örðugt að gera út af
við mig. Jeg gat ekki dáið —
sannleikurinn var sá, að jeg vildi
það ekki“, bætti hann við og rak
bnefann ofan S gólfið. „En Jiegar
[>etta flón“, bætti hann við eptir
nokkra þögn, „raknaði við þarnau
(hann benti niður á gólfið) „í dimm-
unni, aleinn, ljóslaus, og fann að
hann hafði misst öskjurnar sínar,
þá liefur hann vafalaust haldið, að
hann hefði verið grafinn lifandi, og
af eintómri hræðslu og æði hefur
eiturmissirinn orðið honum að bana.
Ilann var ævinnlega lieigull; ef hann
hefði staðráðið J>að við sig, að þola
kvalirnar fáeinar klnkkustundir, þá
hefði hann sjeð við dagsljósið, að
hann gat komizt á burt, og [>á
hefði liann lifað þann dag i dag“.
“Jeg verð að fara“, tók Dr.
Cripps fram í, “jeg veit ekki,
hvernig vesalings sjúklingunuin líð-
ur- Og jeg vona, að jeg skilji
við yður glaðan og ánægðan. Aum-
ingja Judit, aumingja konan — en
framtíðin bætir vel úr skák fyrir
henai.“
214
gefur okkur hugrekki, þá liugprýSi
som kemur af óbilandi heilsu og
braustleik. Skoðið þjer til —þegar
Set Treloar kom til niín, mátti sjá
beinin í honum gegnum skinnið, og
það var ekki nema ein liugsun, sem
fyrir honum vakti, sú, hvernig hann
gæti náð í áfenga drykki. Jeg
kenndi honum bráðlega, að J>að er
nokkuð til, sem betra er en drykk-
ur, og Jiann byrjaöi ineð mjög
smáum skömmtum; hanu leið brenn-
andi kvalir í munninum, liálsinuni
og maganum, því að hann var
enginn harðfengur fjallabúi, og for-
feður hans höfðu ekki etið rottu-
eitur eina kynslóð eptir aðra, og
hann hafði ekki byrjað 4 þcscum
sið á unga aldri; en jeg lijelt hug-
rekkin • við í lionum, og hann fór
bráðum að elska J>etta meðal eins
og hann hafði áður elskað drykkina.
Bölvaður b ie sá dagur“, hjelt hann
áfram grimmdarlcga, „þegar fundum
okkar bar saman; hann hefur stolið
frá ipjer, dregið mig á tálar, komið
mjcr hingað [>ar sem farið er með
mig eins og 'hund, og lijer hefði
jcg dáio, ef jeg væri ekki liraust-
207
ast að sjá Júdit þann dag, njo
heldur marga daga þar á eptir.
Fangavarðarkonan kom til mín;
hún var í nokkurri geðshræringu
og með fallegan roða á heilbrigð-
islegu kinnunum, og sagði mjer að
Júdit hefði tekið Ijettasóttina J>eg-
ar er við liefðuin skilið við hana
daginn áður, og að fyrir hálfum
tíma síðan hefði barn hennar fæðzt.
„Líður henni vel?“ hrópaði jeg.
„Já,“ svaraði hún, en þegar
jeg spurði eptir barninu brissti hún
höfuðið.
„Andvana fætt piltbarn“, sagði
liún, „og gorið [>jer svo vel að
segjí. Stcfáni Croft frá því.“
XVIÍT. KAPÍTULI.
Jeg fór með Stefán út á klett-
ana og sagði honum frá J>essu.
Ilann varð náfölur, jeg lijelt hann
ætlaði að hnfga niður, svo ljet
hann höfuðið falla niður á bring-
una og sagði í lágutn hljóðum:
„Auminginn, þá cr sá skiluaður um
garð gcnginn“, og svo þaut, Uana