Lögberg - 26.09.1895, Blaðsíða 3

LÖCBERG FJMMTlj DAOINN 2G. SEPTEMBER 189£
3
BRCl, MAN., 11 Sept., 1895.
Herra ritstjóri „Lögbergs.“
Ekki get jeg botnað í f>ví, hvers-
vegna Hkr. hefur bundið sig eins
fast eins og hón grrir við 2. égúst
sern pjóðminningardag okkar íslend-
inga, ef pað er ekki til þess að vera
J>ar, eins og í mðrgum öðrum m&lum,
gagnstæð Lögborgi. I}að lítur svo
út, pó slæint sje, pegar litið er til
þeirra m&lefna sem öll almenn heill
bjggist á, nl. : kristiudómsmál og
góð og pjóðholl landstjórn—að blað-
inu væmi ekki við að gera tilraun til
þess að lama annað eins smámál eins
og bjer er um að ræða með f>ví, að
gera pað að svo miklu kappsmáli, að
krefjast nú pegar atkvæða almenn-
ings, auðvitað sinna fjlgismanna
einungis, og koma á pann hátt njjum
ríg og óánægju milli beggja flokka.
Jeg get ekki haft hugmjnd um,
að hinn stutti hejskapartími, sem
okkur er kunnugt um að ekki rná
bjrja fjr en eptir 20. júlí, svo árleg
grasspretta ekki fari ryrnandi, og
hveiti uppskeran, sem búazt má við
að bjrji snemma í ágúst, lejfi bænd-
um almennt hátSðarhald 2. ágúst,
vegna pess að pað getur svo hæglega
haft óútreikn&nlegt peningatap fjrir
bóndann, að sleppa pó ekki sje nema
einum degi hjá, án pess að skera
fullproskað hveiti á akrinum, ekki
sízt ef pað er í bjrjun uppskeru, en
hej, sem liægt er að afla eptir upp-
skeru, orðið svo sölnað, að pað er pví
sam næst ón/tt til fóðurs.
Auk pessa finnst mjer óviðfeldið,
af pví pað er svo óeðlilegt, að við
Vestur-íslendingar bindum okkur
við fjrsta landnámsdag íslands, nokk-
uð jfir 1C00 ára gainlann, úr pví við
eigum okkar eigin 25 ára landnáms-
dag vísann hjer vestra, í pví landi
sem frainvegis mun fóstra okkur og
niðja okkar með langtum meiri auðnu
og minni erfiðleikum en gamla fóst-
urjörðin,—vegna afstöðu sinnar á
hnettinum með fl. og fl. öðru—gat
látið okkur í tje; en jafnvel pó okkur
standi pessa dags minning svo miklu
nær, pá munum við pó ei að síður
balda áfram að elska gömlu fÓ3tru
vora, ísafoldina, fjrir allt pað fagra
og góða, sem hún nærði okkur á úr
brjóstum sínum, og pað eru okkar
sjerstöku pjóðareinkunnir, sem ganga
1 erfðir til niðjanna, að minnsta kosti „í
priðja og fjórða lið,“ svo að sameigin-
legur hátíðisdagur Austur- og Vestur-
íslendinga hefur ekkert að pjða peim
til viðhalds.
En ef nú Austur-íslendingar, á
annað borð, ákveða nokkurn dag til
árlegrar pjóðminningar, sem ætlast
væri til að jrði almenn í landinu, pá
væri auðvitað einkar skemtilegt að
við hefðum sama daginn fjrir okkar
hátíðisdag lijer vestanmegin, og sjeu
peir ekki of fastheldnir vð 2. ágúst,
sem jeg sje eng« ás’.æðu til eins og
sakir standa, nefnilega vegna baráttu
peirrar sem pjóðin stendur uppi í
útaf endurbót á stjóriiarskránni góðu,
sem talið er að pá h«fi fæðst, pá
dettur mjer í hug annar stór merkis-
dagur pjóðaiiuiiar, sein fellur inr á
hentugum árstima fjrir Austur- og
Vestur-Ísíendinira tii árleos hátíðar
c*» n
halás, og pað er 6. dagur júnímánaðar1
pegar biblía Guðbtaudar biskups,
fjrsta íslenzka biblían í einni heild,
kom út árið 1584, hið eina aðalupp-
sprettu-aflið sem ljpti pjóðinni upp
úr botnlausri andlegri ejmd og ófrelsi
á pað menningarstig sem hún síðan
hefur komist á, og frá pví afli höfum
við fengið okkar aðal hvöt til pess að
minnast pjóðernis vors með árlegu
hátfðarhaldi.
Látum svo nafniðá deo-inum vera
n
hvað sem vera vill, aðeins að pað sje
íslenzkt, sómasamlegt og á einbvern
hátt einkenni pjóðerni peirra íslend-
jnga sem fjærri búa fósturjörðunni
ísl. og siuna vilja hátíðarhaldinu.
Við Vestur-íslendingar getum vel
kallað daginn Leifsdag, af pví pessj
dagur (G. júní, 1870,) er einnig land-
námsdagur vor I Vínlandi Leifs
heppna; eða jafnvel haldið pví nafni
sem verið hefur : „íslendingadagur.“
Það eru ofmiklir smámunir til pess
að gera að práttunarefni.
Jón Ólafsson.
Kona prestsins.
Ue samtai.i við Mks. (Rev.) F. B.
Stratton'.
Lá við limafallssjki, heilsulítil, horuð
og poldi enga árejnslu Pink
Pills læknuðu hana.
Tekið eptir Napanee Beaver.
Rev. F. B. Stratton frá Selburj
er einn af hinum bezt pekktu klerk-
um sem tilhejra Baj of Quinte,
prestasamkundunni, og er hann for-
seti hennar. E>au tvö ár sem Mr.
Stratton hefnr verið í Selbj bæði
hann og Mrs. Slratton hafa áunnið
sjer hjlli fjölda margra með alúð
sinni og ástundun í verkahring sínum.
Fjrir nokkru síðari fjekk Mrs. Stratt-
on snert af limafallssjki og par eð
bati hennar var pakkaður Dr. Willi-
am’s Pink Pills var freguriti frá blað-
inu Beaver sendur á hennar fund til
að fá frekari uppljsingar Mrs. Stratt
on sagði fregnritanum að hún hefði
haft mikið gott af að brúka pillurnar,
og sagðist viljug að gefa uppljsingu
um sjúkdóm sinn, p&r eð hún póttist
viss um að peir sem líkt stæði á fjrir
mjndu hafa gagn af peim. Mrs.
Stratton sagð' að áður en hún hefði
komið til Selbj hefði hún opt fundið
til máttlejsis (snert af limafallssjki) í
annari hliðinni og öðrum handleggn-
um og fjlgdi pví ónota verkur, sem
kom fjrir eins og margir smáoddar
stjngust inn í holdið. í meira en
heilt ír haffii pessu farið frain og var
pví stuiid'im samfar* höfnðavim-.
Hún var farin að horast pohli ei g>
Areyod'i, og gatoptekki noliðsvefus.
Hftn vi't'st allt af verri á noitinn'.
Mr Stratton var orðinn nrijög h -si'd l
ur um að konahans mundi fa alg r'a
limatada-Jki og stjrkti pað hann í
peirri t ú, að móðir hmrnr Mrs.
Weaver frá Ingersoll liafði fengið pá
veiki á sama aldri og Mn. Stiatton
var nú á Af pvf pau hjón peaktu
konu í l’renton. p<r sein pau höfðu
áður verið, seui brúkaði Dr. AVilliam’s
Pink Pills við samskonar sjúkdómi,
og gefist vel, pá afrjeðu pau einnig
að rejna pær. Degar Mrs. Stratton
fór að brúka pillurnar var hún orðin
mjqg mögur og niðurdregin en eptir
að hafa brúkað pær um tíma, hurfu
öll einkenni veikinnar, kraptarnir uxu
og næring líkamans komst í samt lag
Mrs. Stratton er um fimmtugt, og er
sjaldgæft að sjá jafn hraustlega og
vel útlítandi konu a hennar-aldri.
E>egar fregnritinn spurði Mr.
Stratton hvort Pink Pills hefðu komið
konu hans að nokkru gagni. Sagði
hann: „Horfðu á bana, horfðu á hana,
ber hún pað ekki með sjer“ og fregn-
ritinn gat ekki annað en trúað pví.
Dr. William’s Pink Pillseru seld-
ar í öskjum með merki fjelagsins á
umbúðunum (prentað með rauðu
bleki) og fást hjá öllum ljfsölum, og
með pósti frá Dr. William’s Medecine
Oo., Brookville, Ont., eða Scheneetadj
N. Y., fjrir 50c. askjan eða sex öskj-
ur fjrir $2,50.
As many good things are likely
to. But you are safe in running
the risk if you keep a bottle of
Perry Davis*
PAIN
KILLER
at hand. It’s a never-failing
antidote for pains of all sorts.
Sold by all Druggists.
Dose,—Oneteaapoonftal ln ahalf glaasof waterormUkfwarmif convenleaUÍ
rn)
ClVE YOF
WEISS & HALLIDAY
Kaupmenn i Crystal, North Dakota,
hafa nú fyllt búðina með njjasta varning af öllum tegundum,
—1>AÐ ER EKKERT „FORLEGIÐ * SKRAN, sem peir eru að
bjóða fjrir gjafverð—vörurnar eru valdar með tilliti til tízku og
parfinda fyrir í hönd farandi árstíma, og peir selja eins lágt og
mögulegt er, hverjum sem í hlut á.
Dað mætti sjerstaklega minna á „SKYKKJUR“ sein peir hafa
valið mjög vandlega og haft hliðsjón af öllnm peim kröfum, sem
kvennfólkið gerir, pegar um slíka hluti er að ræða, engu síður nú
en á dögum Þórðar hreðu, eða eptir pvf sem pá minnir að standi í
Þórðar rímum:
„Skykkju ejnaskaltu kaupa aS skipherranutn,
,,hamia mjer, úr vefnað vsenum,
„vandaða — já í öllum bænum“.
ADALSTEINN JOHNSON vinnur í budin ni
PENINGAR LANADIR.
Undirritaður hefur umboð til
að lána peninga, mótí fjrsta veði í
góðum bújörðum, með ágætum borg-
unarskilmálum. Einnig hef jeg til
sölu margar bújarðir í vestuihluta
Pembina Co. (í íslendingabjggðinni).
Skriflegum fjrirspurnum við-
víkjandi peningaláni eða landkaupum
er svarað samdægurs.
A KURYRKJUVERKFCERA-SALI.
CRYSTAL, - N. DAK.
Islendingap!
L>að borgar sig fjrir jkkur að finna Joiin Gaffxey peg*
ar pið purfið að kaupa
Biqdara, Slattuvjelar, Vagna, Ploga, l^errur,
Bindaratvinna, Masl(inu Oliu Etc.
Mitt Motto er: Áreiðanlegheit og jöfn viðskipti við alla. — Vinsamlegast
S. Gudmundsson,
HENSIL, - - - N. DAKOTA.
V, s.
JOHN GAFFNEY,
MANAGrER.
Látið ekki hjá líða að finna mig áður en pið semjið um kaup á bindaratvinna
annarsstaða-.
Rieliards <fc Bradshaw,
Hlálafærsluinenn o. s. frv,
Mclntyre Block,
WlNNrPKG, - - - Man.
NB. Mr. Thomas II, Johnson les lóg hjá
ofangreindu fjdagi, og geti menn fengið
hann til að túlka þar fyrir sig þegar förf gerist.
ASSESSMEjST SYSTEM. ItjUTUAL PRINCIPLE.
eur fyrra helmingi yflrstandandi árs tekið lífsábyrgð upp á nærri ÞRJÁTÍU OG
ÁTTA MILLIÓNIR. Nærri NÍU MILLJONUM meira en á sama tímabili í fyrra.
I. M. Cleghorn, M. D.
LÆKNIR, og YFIRSETUMAÐUR, Etc
Utskrifaður af Manitoba læknaskólanum,
L. C. P. og S. Manítoba.
Skrifstofa gæstu dyr við Harrotver &
Johnson.
EEIZABETH ST.
BALDUR, - - MAN.
P. S. Islenzkur túlbur við hendina hie
nær sem þörf gerist.
Viðlagasjóður fjelagsius er nú meira en liálf fjrtrda millirtn dullars.
Aldrei hefur það fjelag gert eins mikið og nú. Hagur þess aldrei staðið eins vel
Ekkert lífsábyrgðarfjelag cr nú í eins miklu áliti. Ekkert siíkt fjelsg hefur
komið sjer eins vel á meðal hinna skarpskygnustu lslendiilga. Yfir }ni Ulld af
þeim hefur nú tekið ábyrgð í því, Margar Jvúsundir hefur það nú allareiðu greitt
íslcndins in. Allar rjettar dánarkröfur greiðir það fljótt og skiivislega.
Upplýsingar um þetta fjelag geta menn fengið hjá
IV. II- PAIJLSOX Winnipeg, P. S BARDAL, Akra,
Gen. Agent Man. & N. W. T. Gen. Agent N. & S. Dak. & Minn.
A. R. McNICHOL,
McIntyke Bl’k, Winnipf.o,
Gen. Manaöek fyrir Manitoba. N. W. Terr., B. C., &c.
51
minn strax Og jeg kom hjer inn í bergið. Hjerna
er hún.“
Kapteinninn tók við pístólunni og skoðaði
hana. „Það er fimmhlejpa,“ sagði hann, „og pað
eru fimm skot í henni. Farið varlega með hana,“
bætti hann við um leið og hann rjetti henni pistól-
una aptur ; „jeg ætla að fela jður að sjá um
bróðir jðar og Mrs. Cliff. Ef pið verðið vör við
nokkra hættu, verðið pið að halda saman og vera í
miðherberginu. Jeg skal vera á milli jkkar og
prælmennanna eins lengi og jeg get, en ef jeg fell,
verðið pjer að gera pað sem pjer álítið rjettast.“
„Dað skal jeg gera,“ sagði hún og stakk
pístólunni aptur í vasa sinn.
L>að hughrejsti kapteininn mikið, hvað pessi
unga kona talaði hugrekkislega, og honum fannst
að hann hefði nú einhvern til að standa að baki
sjer, einhvern sem hann gæti ráðfært sig við.
„Jeg er búinn að rannsaka pessi herbergi
nákvæmlega,,< sagði kapteinninn eptir litla pögn,
„og pað eru að eins tveir vegir, sem pessir menn
geta komist inn um. Djer purfið ekki að vera
hræddar um, að nokkur geti komist niður eptir
veggjunum í innsta herberginu ; pað getur enginn,
pó peir gætu skotið á hvern pann sem væri par
inni; en í miðherberginu er jkkur alveg óhætt
fjrir bissuskotum. Jeg ætla að láta Maka vera á
verði dálítið fjrir innan djrnar á innganginum,
llann getur legið ]>ar Ilatur, og pá hejrir kaim
58
Edna og Mrs. Cliff voru svo fjarska forvitnar að
sjá petta undraverða vatn inni í bellirnum, að peim
var hjálpað að komast jfir vegginn, og stóðu pær
svo á bergsjllunni og horfðu jfir utn vatnið á stóru
rifuna í bergið hinumegÍD, sem birtan kom inn um
og ljsti upp part af vatninu, og rejndu að sjá sem
lengst inn í ægilega mjrkrið jfir vatninu til hægri
handar. Edna sagði ekki orð, heldur horfði á pe3sa
undra sjón,Jhið dökkp, undarlega vatn, berg-hvelfing-
una jfir pvi og jfir peim og bláa hhniuinn og fjalla-
t'ndana, er sáust í fjarska og sem hliðarnar á stóru
rifunni hinumegin voru eins og umgerð í kringutn >
líkt og pað væri gluggi á dómkirkju.
„Jeg hræðist petta allt“, sagði Mrs. Cliff; að
vísu hefur petta vatn frelsað líf okkar, pví við hefð-
um líklega verið dauð nú ef pað hefði ekki fundist,
hvort sem nokkur sjóræningjaflokkur hefði verið
hjer í nágrenninu eða ekki, en hvað sem pvi liður,
pá er petta hræðilegt. Yið vitum ekki hvað langt
pað Hggur inn í mjrkrið, og við vitum ekki hvað
djúpt pað er. t>að getur verið svo púsundutn feta
skiptir á djpt. Farðu ekki svona nærri pví, R&l^h;
pað kemur hrjllingur í mig við að sjá pig gera pað“.
Degar fólkið var aptur komið til baka í her-
bergin, talaði kapteinninn og konurnar lengi um
vatnið. t>eim kom saman um, að petta stöðuvatn,
parna inni í berginu, væri orsökin til pess, að flötur-
inn litli fjrir utaa innganginn væri grænn og frjó-
sainur, Jafnvel pó lítið eða ekkert vatn sejtlaði í
47
VI. KAPÍTIJLI.
Þegar kapteinninn kom út á flötinn, par sem
kvennfólkið og drengurinn voru, og sem biðu ópol-
inmóð eptir honum, svo hann g*ti sagt peitn frjett-
irnar, pá var hann búinn að koma sjer niður á pví,
að segja peim eins og var. Þó pað væri hræðilegt
að purfa að gera petts, pá var ómögulegt að komast
hjá pví. t>að var hart aðgöngu, pví pau voru svo
glöð og voru að tala um vatnið, sem fundist hafði.
Mrs. Cliff sagði: „Jeg sje uú ekki hvers vegna
við ekki getum lifað hjer í friði og ró pangað til
Rjnders póknast að koma eptir okkur. Jeg hef
verið að hugsa um, að ef einhvcr — jeg held að
Ralph mundi heppnast pað — gæti nú veitt fisk, pá
mundu verða búdrjgindi að pví. Ketið er farið að
minnka, en af öllu öðru höfum við nóg til að endasfc
okkur í marga, marga daga. En við skulum ekki
tala itm pað nú; við erum forvitin að hejra hvaðan
liinn svertinginn koin. Lítið pið bara á haun par