Lögberg - 21.05.1896, Síða 6

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 21. MaÍ 1898,
13 or- 03 (gumar-Jfatnabut!
♦♦♦—♦♦♦—♦♦♦—♦♦♦
Mikid Upplag, Vandadar Vörur,
Lagir Prísar.
♦♦♦—♦♦♦—♦♦♦-►-♦♦♦
Við höfum allt það sem heyrir til karln.... ~abúningi. Ef ykkur vaDtar
vor yflrhafair, alfatnað, buxur, skyrtur, hatta, hufur, kluta, hálsbönd,
hanska o. s. frv., þá höfum við þ»ð. Allt eptir nýjasta sniði. Og ef þið
viljið koma inn og skoða vörurnar munið þið sannfœrast um að víö selj-
um vandaðar vörur með mjög iágu verði. —
♦♦♦-•-♦♦♦-•-♦♦♦-•-♦♦♦
WHlte & jnanalian
496 MAIN STREET,
Soulanges skurðurinn.
Hið íslenzka málgagn spturhalils-
flokksins, Hkr., hefur stundum verið
að reyna að sanna mál sitt með Mont-
real blaðinu IVitnesa, sem auðvitað
er mjöcr áreiðanlegt og heiðarlegt
b'.að. I>að er pví liklegt, að Hkr. og
f/ltifmenn hennar taki trfianlegt pað,
sem stendur i „Witness* 1*, ekki síður
en aðrir, svo vjer pyðum eptirfylgj-
andi ritstjórnargrein, sem stóð í
nefndu blaði pann 17. f. m. með
8ömu yfirskript og pessi grein, og
hljóðar svo:
„Soulanges skurðurinn er eitt af
J>eim opinberu verkum, eins og Chig-
necto 8kipa-járnbrautin, sem unnið er
miklu framar i pólitisku skyni en til
gagnsmuna fyrir verzlun landsins
Eptir pvf sem verkfræðingar, hafn-
sögumenn og aðrir, sem vit hafa á
milinu, segja, þá er miklu pægilegra
að sigla i mynni Beauliarnois-skurðar-
ins, hinu megin við fljótið, og hann er
að öllu leyti betur lagaður til að
Btækka hann eptir pörfum i framtíð-
inni en Soulanges-skurðurinn, sem
byggður er til pess að skip kornist
fram hjá sömn strengjunum. Sam-
bandsstjórnin byggði pennan Sou-
langes-skurð að eins til pess, að hún
gæti eytt afarmikiu upinberu fje i
kjördæmi einu, sem vafasarat var
hvort senda royndi apturhaldsmann á
ping, og sem prátt fyrir allar tilraunir
stjórnarinnar að vinna pað hafði kosið
frjálslyndan mann á ping við næstu
almennar kosningar á undan, en sem
Btjórnin vann með mjög litlum meiri-
hluta við aukako3ningar á eptir. t>að
er nú nðgu illt, að landið skyldi vera
látið borga pað sem upprunalega var
Bamið um fyrir petta alveg ónauðsyn-
lega verk, en að heimtað er á eptir að
landið borgi stórkostlega fjárupphæð
umfram, er enn verra. Mr. Davies
sannaði pað 1 pinginu í gærkveldi, að
pað hefði að eius verið að pakka
Btjórnarinnar eigin pjónum og
yfirskoðunarmanni landsreikninganna
(Auditor General), sem af ásettu ráði
er gerður óháður stjórninni, að hún
var hindruð frá að borga einum af
p lim mönnum, sem hafði „contract“ á
8'curðinum, auka'jetu sem nam
$210,000. Ef pessi krafa hefði
verið borguð hefði pað haft pað í för
með sjer, að landið hefði orðið að
borga hinum öðrum „contractors“
aukagetur er kæmu til samans upp á
meir en hálfa milljón dollara, svo
landið hefði pannig orðið að borga
1 aukagetum fyrir pennan óparfa
skurð uppbæð er nemur í allt um
§750,000. Þegar „contractor“-
ínn sendi kröfu sína um aukaborg-
un til stjórnarinnar, pá gaf yfir-
verkfræðingur hennar pað álit, að
krafan væri ósvifin og á engum rök-
um byggð, og hinir prír aðstoðar-
verkfræðingar gáfu samskonar álit.
En „contractor“-inn barði kröfu sína
áfram við járnbrauta- og skipaskurða-
deildina, og svo var hún borin undir
dómsmáladeildina til álits. Sir John
Thompson (dómsmáÍMráðgjafinn) gaf
pað álit, að krafan væri á engum rök-
um byggð. I>á fjekk „contractor'--
inn járnbrauta- og skipaskurðadeildina
til að spyrja verkfræðinga sína úr
spjörunum viðvíkjandi pessu máli,
og niðurstaðan af pessari rannsókn
var send til dómsmáladeildarinnar,
sem Sir Hibbert Tupper var pá yfir.
Hann (Tupper) fjekk álit lögfræðings
og verkfræðings járnbrauta- og skipa-
skurðadeildarinnar um viss atriði,
sem krafau hangdi á, en báðir pessir
menn gáfu álit á móti gildi kröfunnar.
Sir Hibbert sagði af sjer sem dóms-
málaráðgjafi án pess að gefa opinber-
an úrskurð um petta mál.
Eptir að Mr. Dickey hafði verið
gerður að dómsmálaráðgjafa, skrifaði
fullmektugur hans járnbrauta- og
skipaskurðadeildinni, að Sir Hibbert
Tupper hefði skyrt sjer frá pví munn-
lega áður en hann sagði af 3jer, að
krafan væri sampykkt. Hið vanalega
er, að dómsmálaráðgjafinn gefi skrif-
legan úrskurð um slik mál, og gefi
ástæður fyrir úrskurðinum og skrifi
undir skjali$. En Tupper gerði pað
ekki. Og járnbrauta- og skipaskurða-
deildin skipaði reikninga-yfirskoðun-
armanni upp á petta munnlega álit,
sem ekki einu sinni var komið til
hennar frá fyrstu hendi, að borga út
kröfuna ($210,000). Mr. Haggart
(járnbr. og skipask.ráðgjafinn) heldur
pví nú fram, að skipanin hefði verið I
pví formi, að yfirskoðunarmaðurinn
hefði getað fengið sjer lögfræðings-
leiðbeiningar áður en hann hlyðnaðist
henni. Hvað sem um pað er, pá
neitaði reikninga-yfirskoðunarmaður-
inn kröfunni, fjekk álit Mr. Lash lög-
fræðings, sem áður hafði verið full-
mektugur I dómsmáladeildinni, er var
pannig, að krafan væri ógild. I>ó
8tjórni.i I rauninni neyddi hlutaðeig-
andi embættismenn sína til að skrifa
undir hin nauðsynlegu skjöl I sam-
bandi við kröfuna, sem peim til heið-
urs má segja að peir mótmæltu skrif-
lega að rjett væri að gera, pá neitaði
yfirskoðunarmaðurian að sampykkja
hana, og pannig stendur málið uú.
Sir Hibbert Tupper hafði I rauninni
enga vörn fram að færa, og Mr. Hag-
gart ljezt mjög lltið vita um pað sem
verið var að gera I hans eigin deild.
Hvers vegna skyldi nú Sir Hibbert
Tupper og yfirmenn járnbrauta- og
skipaskurðadeildariunar hafa verið
svo fastráðnir I að berja I gegn út-
borgun pessarar fyrirdæmdu 210 pús.
dollara kröfu, sem hafði 1 för með sjer
að landið hefði orðið að borga tvöfalt
meira, prátt fyrir mótmæli verkfræð-
inga og annara embættismanna? Var
pað til pess að útvega stjórninni
kosningasjóð? Þjóðinni erorðið dauð-
óglatt af óráðvendninni I sambandi
við Tay-sknrðinn, Wellington-brúna,
St. Charles járnbrautina, McGreevy
svikin og spillinguna, og er pess
vegna ef til vill orðin of veik til að
hugsa um petta slðasta hneyksli, en
pað er vonandi að landsbúar hugsi
svo mikið um sinn eigin vasa sem
gjaldendurog hugsi svo mikið urn al-
tnenna ráðvendni sem kjósendur, að
peir við næstu kosningar geri enda á
pessari stjórn, mcð hennar kostnaðar-
sömu og sviksamlegu meðferð á lands-
málum“.
Þetta segir nú Witness, og grein-
in ber með sjer: 1. Að stjórnin
Jjet byggja óparfan skurð (par sem
annar var til áður) á 5hentugum stað,
til að múta kj ísendum. 2. Að auk
hins afarmikla fjár, sem borgað var út
fyrir petta óparfa verk,ætlaði stjórnin
að svlkja út úr landssjóð nál. $750,0C0
handa peim,er gerðu skurðinn, I auka-
getu — meira fje en parf til að gera
St. Andrews strengina skipgenga.
3. Að Sir Hibbert Tupper (sonur
Sir Charles Tuppers, forsætiráðgjaf-
ans) var mest við petta skammarlega
mál riðinn. 4. A3 Haggart (annar
ráðgjafi, sem nú er I stjórninni) var
með I pessu athæfi, og 5. Að petta
hneyksli, svo svívirðilegt sem pað er,
er að eins smáhneyksli í samanburði
víð önnur hneyksli, svívirðingar og
pjófnað, sem framinnhefur verið und-
ir stjórn apturhaldsflokksins, vafa-
laust með vitund ráðgjafanna. Þeir
sem styðja aðra eins stjórn, og narra
aðra til að greiða atkvæði með að hún
haldist við, bljóta að vera eins spilltir
og samvizkulausir sjálfir.
Vinstri tóturiin var l plaster of
Parls l fjóra mdnuði — hendurnar
kreptar og djtip hvll ör um allan
líkamann.
Peterboro: „Jeg hafði óbæri-
lega kvöl af gigt I öllum lfkamanum
1 fjóra mánuði. Á peim tlma var jeg
tiu sinnum brenndur með spánsflugu
plástri og hef nú djúp ör hjer og par
um allan llkamann sem merki pess.
Hendurnar og fingurnar krepptust af
veikinni og hnyttu, og kvölin var
næstum óbærileg. £><tð mátti til með
að setja vinstri fótinn I plaster of
Paris til pess hann kreppti ekki, og
takið nú eptir pví sem læknar og
aðrir 1 Peterboro geta borið vitni um
að er satt. Eptir tuttugu og fjóra kl.
t'ma frá pvl jeg byrjaði að brúka
South American Reumatic Cure var
jeg orðinn nyr maður, og viku eptir
að jeg tók fyrstu inntökuna gat jeg
farið að vinna. Þetta meðal er bless-
unarrlkt fyrir mannlífið“. D. Des-
anetels.
Ekkert er heilsusamlegra
og skemmtilegra á sumrin fyrir
bæjarfólk en pað, að taka sjer
smá túra út um landið. Og ef
maður fer pað á hjóli (Bicycle)
nytur maður sín betur en á nokk-
urn annan hátt.
Jeg get selt götf kvenn-
lijól fyrir eina 860, borgað útl
hönd, eða $65 uppá lán. Þessi
hjól eru ljfi^ttlduðustu, og hafa
fengið orð á sig fyrir að renua
Ijett og endast vel. t>au pola
pvl samanburð við öllönnurhjól,
pótt dyrari sjeu.
Karlm. hjól frá $55 og upp.
B. T. Björnsson.
SIGFUS ANDERSON,
651 BANNATNE AVENUE.
hefur fengið inn miklar
byrgðir af allskonar
VECCJA-PAPPIR
sem hann selur með langt um lægra
verði en nokkur annar veggja-papp-
Irsali I pessum bæ. Hann hefur 125
mismunandi sortir, sem hann selur frá
5c. til 30c strangann.
Tannlæknar.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
CLARKE <Ss BTJSH
527 Main St.
0. Stephensen, M. D.,
öSrum dyrum norSur frí norSvesturhorninu á
ROSS & ISABEL STRÆTUM,
verSur jafnan aS hitta á skrifstofu sinni frá kl.
9—11 f. m., kl. 2—4 og 7—ö e. m. dag hvern.
—Nætur-bjalla er á hurðlnni.
Tbi hone 346
OLE SIMONSON,
mælir með slnu nyja
Scandinavian Hotel
718 Main Strkkt.
Fæði $1.00 á dag.
JOSHUA CALLAWAY,
Real Eastate, Mining and Financial Agent
272 Fort Strebt, Winntpbo,
Kemur peningum á vöxtu fyrir menn, með
góðum kjörum. öllum fyrirspurnum
svarað fljótt. Bæjarlóðum og hújörðum
I Manitoba er sjerstakur gaumur geflnn
Northern
PACIFIC
JfatHeblar
með
Jarrjbraut, Vatnaleid og HafsKipurn
seldir til
AUSTUR CANADA,
BRITISH COLUMBIA.
BANDARÍKJANNA,
BRETLANDS,
FRAKKLANDS,
ÞÝZKALANDS,
ÍTALÍU,
IDLAND3,
KÍNA,
JAPAN,
AFRÍKU,
ÁSTRALÍU.
Lestir á hverjum degi. Ágætur út-
búnaður
Frekari upplýsingar, og til ss aö fá
farbrjef, snúi menn sjertil
8KRIFSTOFUNNAU
að 486 Main St., Winnipeg.
eöa á vagnstöðvnnum,
eða skriflð til
H. Swinford,
Gen. Agent, Winnipeg
446
hann sjer leigu-vagti, Og sagði ökumanninum að aka
til Bon Marchó. Hann vissi náttúrlega ekki hvert
konan var að fara, en sem stóð stefndi vagn hennar
að pessari nafntoguðu sölubúð; hann missti ekki
sjónar á vagni hennar, svo ef hann hefði beygt út af
strætinu og fjarlægst ána Seine, pá hefði hann sagt
ökumanni slnum að beygja líka við og fara eit.thvað
annað. Hann porði ekki að segja honum að fylgja
hinum vagninum eptir. Banker hafði látið raka sig
og var eins vel klæddur og hann hafði föng á, en
hann vissi, aö prátt fyrir pað leit hann ekki nógu
prúðmannlega út til pess, að gefa sllka skipan, án
pess að vekia grun.
En vagninn ók einmitt til Bon Marcbé, og pang-
að fór Banker llka, og komu báðir vagnarnir pangað
nærri jafnt. Banker borgaði ökumanni sínum I
snatri , og var kominn upp I stjettina nógu snemma
til að sjá hina velklæddu konu stíga niður úr vagn-
inum og ganga inn I búðina. Þegar hún fór inn leit
hann vandlega á liatt hennar og sá, að pað var lltil
græn fjöður aptan I honum. Svo sneri hann sjer I
flyti að Cheditafa, sem var búinn að loka vagninum
og var 1 pann veginn að fara sptur yfir að hinni hlið
lians til að komast I sæti sitt.
„Heyrðu“, hvíslaði Banker að Cheditafa, um
Jeið og hann preif I öxl hans, „hver er pessi kona?
Strax, eða jeg rek pig I gegn“.
Þegar Cheditafa heyrði petta, hætti lijarta hans
nærri að slá, og pegar hann sneri sjer við sá hann, að
451
alla hluti. Hann sagði mjer sjálfur, að hann hefðl
gert pað; en jeg verð að losa mig við orðsendinguna
fyfst af öllu. Hún er ekki frá honum, held-
ur frá sjálfum mjer. Eins og jeg hef sagt yður,
skipaði hann mjer að færa yður brjefið, og
pað hefur kostað mig mikið ómak, og meira að segja
hef jeg lagt sjálfan mig 1 hættu við pað; en jeg tók
að mjer að færa yður brjefið, og afhenda yður pað
heimulega og án pess nokkur vissi, að pjer hefðuð
fengið pað“.
„Hvað segið pjer?“ hrópaði Edna. , Án pess
nokkur viti!“
„Ó, hann gerir grein fyrir pví öllu saman I
brjefinu“, sagði Banker I fl/ti. „Jeg get ekki talað
um pað. Það sem jeg fief að segja er petta: Kapt-
einninn sendi inig með petta brjef til yðar, og jeg
hef haft mikið fyrir að koma með pað. llann borgar
mjer nú ekkert fyrir ómak mitt — ef hann pakkar
mjer fyrir pað, pá er pað meira en jeg get vænzt
eptir frá honum — svo jeg ætla að vera opinskár við
yður og segja yður pað, að fyrst kapteinninn borgar
mjer ekki fyrirhöfn mlna, pá ætlast jeg til að pjer
gerið pað; með öðrum orðum: jeg ætlast til að pjer
gerið mjer væna gjöf áður en jeg afhendi yður
b>-jefið“.
„t>rælmenni!“ hrópaði Edna, „vogið pjer yður
að reyna að draga mig á tálar á pennan hátt?“
t>að meiddi tilfinningar hennar að hugsa um, að
kapteinninn hefði neyðsttil að nota annan einssendi-
450
hún rakleiðis til hans. Hún hafði reynt aö vinna
bug á óróleik slnum, en hann sá samt að hún var I
mikilli geðshræringu.
„Hvernig I fjandanum stendur á, að Raminez
skyldi giptast annari eins konu og petta“, hugsaði
Banker með sjer. „Hún er hæf til að vera drottn-
ing! En pað var sagt, að hann hefði verið stórmenni
á Spáni, áður en hann lenti I kröggum, svo jeg býst
við að hann hafi nú aptur tekið á sig sitt gamla snið,
og ameríkanskar konur giptast hvaða útlendum of-
láta sem er. En hvað hún gekk greinilega I greipat
mjer! Hún ljet strax uppskátt að hún ætti von &
brjefi, sem náttúrlega pýðir pað, að Raminez er ekki
I París“.
„Gerið svo vel að fá mjer brjefið“, sagði Edna.
„Frú mín“, svaraði Banker og hneigði sig, „jeg
sagði yður, að jeg hefði brjef og orðsending til yðar.
Jeg verð að láta yður fá orðsendinguna fyrst“.
„Segið mjer hana pá strax“, sagði Edna.
„Já, pað skal jeg gera“, svaraði Ðanker. „Kapt-
einninn hefur verið mjög heppinn nú upp á siðkastið,
eins og pjer vitið, en hann verður að draga sig I h!j°
um tlma, eins og pjer munuð sjá af brjefinu, og p»r
eð brjefið er mjög árlðandi, pá skipaði hann mjer að
færa yður pað“.
Óróleiki Ednu óx. „Hvað hefur komið fyrir?“
sagði hún. „Hvers vegna--------“
„t>jer sjáið pað allt á brjefinu“, sagði Banker.
„Kapteinninn hefur skrifað yður nákvæmlega um