Lögberg - 04.03.1897, Blaðsíða 6

6
LÖQBERO, FIMMTUDAGINN 4. MARZ 1897.
Æitg'öfgin.
Til Ameríku ef jeg fer
eg má sá og plægja,
|>ví f>ar mun lítið lypta mjer
lofdýrðin hans pæja.
En hjer er lífið ljáft og kátt,
mjer liggur við að hlæja,
og fjarskalega fiýg jeg hátt
með fjöðrunum hans pæja.
Afglöpin f>ó eigi smá
ætli mjer að bæja,
frí jeg optast finuast má
fyrir verðleik pæja.
Enginn lengur megna má
mig hjer neitt að rægja,
undir eins slíkt fýkur frá
fyrir upphefð pæja.
X><5 jeg hafi’ ei megn nje mátt
mfna jörð að plægja,
jeg í móðinn held mjer hátt
á heiðrinum ans pæja.
Dó kvarnir glamri’ í kolli hátt,
er „kúnst“ og þekking bæja,
bjá „broddunum“ jeg lifi’ ei
>ágt
í Ijósinu hans pæja,
Og f>egar ioks jeg dett, í dá
dauðans hjer ojæja,
stein eg fæ eÍDS stóran f>á
og stendur yfir pæja.
A. b.
—/Slefnir.
Tvo mánuði.
ÞAÐ VAK TÍMINN, SEM LŒKNAKNIK
8ÖGÐU MK. DaVID MOOK AÐ HANN
ÆTTI EPTIR ÓLIFAÐ.
Merkileg reynsla manns sem var veik
ur og bjargf>rota árum saman.
Hann reyndi sex lækna, en allt
var til einskis.—Hann á heilsu
sfna að f>akka eptirsögðu vin-
arráði.
Tekið eptir Ottawa Journrl.
•* Mr. Davið Moor er alf>ekktur og
vel virtur bóndi og á heima í Carlton-
hjeraðinu, 6 mílur frá bænum Rich-
mond. Mr. Moor iá veikur f mörg ár,
i g læknárnir komu sjer ekki saman
um hvað að honum gengi og allar
lækningatil,-aunir f>eirra hvers um sig
urðu árangursiausar. Mr. Moor segir
sjálfur svo frá sjúkdómi sínum, og
hvernig hann um síðir fjekk bót meina
sinDa: ,Jeg kenndi fyrst meins mfns,
er jeg var 69 ára gamall, og var jeg
til f>ess tíma mjög hraustur og heilsu-
góður. Jeg fjekk fyrst mjög slæman
hósta og von bráðar f>varr máttur
minii og varð jegaltekinn af veikinni.
Jeg var svo fluttur til North Gower
og ljet læknir par skoða mig og sagði
hann sjúkdóminn mjög hættulegan
og gaf mjer enga von um að jeg ætti
eptir ólifað meira en 2 mánuði. Hann
kvað sjúkdóm minn sambland af
lungnaveiki og hálsveiki, og gaf mjer
meðöl til inntöku og rótarb'öð til að
reykja, til að lina með pjáningarnar.
Jeg fór heim við svo búið Og datt
mjer ekki í hug að reyna hvorugt, pví
jeg var saunfærður um að hann pekkti
ekki sjúkdóminn, en hefði fengið
mjer lif pessi að eins til málamyndar.
Tveim dögum sfðar fór jeg til Ottawa
og leitaði ráða hjá orðlögðum lækni
par. Eptir að hafa skoðað mig ná-
kvæmlega gaf hann pann úrskurð, að
pað væri hjartveiki sem að mjer gengi
og kvað pað eins lfklegt að jeg dæi
pegar miunst varði. Jeg afrjeð svo
að staldra við í borginni um tíma og
reyna bvort pessi læknir gæti nokkuð
bætt heilsu tnína. Hann skrifaði svo
á blað nafn mitt og heimili og sagði
mjer að bera pað f vasanum ef jeg
kynni að verða bráðkvaddur úti á
vfðavangi. Jeg dvaldi lengi f bæn-
um undir umsjón haDS og lækninga-
tilraunum, en par eð mjer batnaði
ekki b jóst jeg til að fara heim og leita
læknishjálpar nær heimili mínu. Jeg
var svo einu sinni skoðaður af lækni
og gaf liann hiklaust pann úrskurð,
að pað væri alls ekki hjartveiki sem
að mjer gengi, og sagði að margur
maður með veikara hjarta gengi á
eptir plógnum frá morgni til kvölds.
Reyndi ieg svo meðöl frá pessum
lækni um alllangan tíma, án pess mjer
batnaði nokkuð. Eptir nokkurn tíma
versnaði mjer mjög og tók pá veikin
peirri breytingu, að jeg fjekk slæmt
kast af La grippa og orsakaði pað
mikil sárindi í hálsinum og herðum og
var jeg svo lasburða, að jeg gat ekki
reist höfuðið frá koddanum. Sex
lækna reyndi jeg svo hvern á eptir
öðrum, en í stað pess að batna fór
veikin sífe lt versnandi. Siðasti lækn-
irinn sem jeg leitaði til ráðlagði mjer
að bfða við par til hlýnaði veður, og
kvaðst pá skyldi brenna mig, til pess
að lina kvölina í hálsinum og berðun-
um. Jeg var kominn af stað til Rioh-
mond, tií pess að láta brenna mig, og
mætti á leiðinni Mr. George Áryne
frá North Gower. Hann sagði mjer
svo frá hinum undursamlegu krapta-
verkum, sem Dr. Williams Pink Pills
hefðu gert. Jeg kom til Richmond,
en 1 stað pess að leita læknis fór jeg
inn í lyfjabúð og keypti mjer Pink
Pills og lagði pegar af stað heim apt-
ur og byrjaði að brúka pillurnar. Að-
ur en jeg hafði lokið úr 2 öskjum var
jeg sannfærður um að pær voru að
bæta mjer. Jeg hjelt svo áfram að
brúka pessaá pillur, og sjúkdó.nurinn
sem læknarnir böfðu ekki pekkt og
pví ekki getað gert n»itt við, fór allt
af pverrandi, og jafnframt hvarf kvöl-
in úr hálsinum og herðunum. Eptir
tveggja mánaða tfma var jeg orðinn
alheill heilsu. Nú er jeg 77 ára og
pakka guði fyrir að jeg get farið
ferða minna og er heill heilsu. Jeg
held enn áfram að brúka pillurnar við
og við og er sannfærður um að fyrir
fólk á mínum aldri eru pær hin bezta
heilsustyrking. Eptir margskonar á
rangurslausar lækningatilraunir er jeg
sannfærður um, að pað er ekki annað
en Pink Pills sem bafa komið mjer í
hið ákjósanlega heilbrygðisástand,
sem jeg nú gleð mig við‘.
Dr. Williams Pills bæta blóðið
styrkja taugarnar, reka burtu alla sýki
úr lfkamanum. Og í óteljandi til-
fellum hafa pær læknað, pegar allar
aðrar lækningatilrannir hafa að engu
orðið. Detta sannar að pær eru ein
af hinum undraverðustu uppfinding-
um læknisfræðinnar á pessari öld.
Hinar einu ekt Pink Pills eru seldar
að eins í öskjum og prentað á vöru-
merki vort: ,Dr. Williams Pink Pills
for Pale People4. Varið yðar á eptir-
stælingum og kaupið að eins pær pill-
ur, sem vörumerki vort er prentað á
öskjurnar.
MU

Pain-Killer.
(PERRY DAVIS’.)
A Pnre and Safe Remedy in every case
and every kind of Bowel Comi>laint ia
Pain-Killer.
This Is a tme statement end ft can’t be
made too strong or too emphatic.
It is a simple, safe and quíck cure for
Crampg, Cough, Rheumatlsm,
Collc, Colds, Kcuralffl a,,
Diarrhœa, Croup, Toothaclio.
%___TWO S!ZES, 25c. snd 50c.
*» w ^wwvvvmíi
NORTHERN
PACIFIC
RAILWAY
GETA SELT TICKET
TIL VESTURS
Til Kooteney plássins,Victoria,Van-
couver, Seattle, Tacoma, Portland, og
samtengist trans-Pacific línum til
Japan og Kfna, og strandferða og
skemmtiskipum til Alaska. Einnig
fljótasta og bezta ferð til San Francisco
og annara California staða. Pullman
ferða Tourist cars alla leið til San
Francisco. Fer frá St. Paul á hverj-
nm Miðvikudegi. Deir sem fara frá
Manitoba ættu að leggja á stað sama
dag. Sjerstakur afsláttur (excursion
rates) á farseðlum allt árið um kring.
TILSUDURS
Hin ágæta braut til Minneapolis,
St. Paul, Chicago, St. Louis o. s. frv.
Eina brautin sem hefur borðstofu og
Pullman svefnvakna.
TIL AUSTURS
Lægsta fargjald til allra stað í aust-
ur Canada og Bandaríkjunum í gegn-
um St. Paul og Chicago eða vataðieið
frá Duluth. Menn geta haldið stans-
laust áfram eða geta fengið að stanza
í stórbæjunum ef peir vilja.
TIL GAMLA LANDSINS
Farseðlar seldir með öllum gufu-
skipalfnum, sem fara frá Montreal,
Boston, New Vork og Philadelphia
til Norðurálfunnar. Einnig til Suður
Amenfku og Australíu.
Skrifið eptir verði á farseðlum eða
finnið
H. Swinlord,
Gen. Agent,
á horninu á Main og Waterstrætum _
Mauitoba hótelinu, Winnipeg, Man.
0. Stephensen, M. D„
473 Pacific ave., (þriðja hús fyrirneífan Isabel
r æti). Ilann er aS finna heima kl 8—1()34
m. Kl. 2—4 e. m. og eptir kl. 7 á kvöldin.
Undirskrifaðir hafa 100 rokka til
sölu. t>eir ern búnir til af hinum
ágæta rokkasmið Jóni Ivarssyni. Verð
12 50 til $2.75.
Oliver & Byron,
Fóðursalar,
West Selkikk.
M. C. CLARK,
TANNLÆKNIR,
er fluttur & homiðá
MAIN ST. 0C BANATYNE AVE-
MANITOBA.
fjekk Fyrstu Vekðlaun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýnirtgunni,
sem haldin var I Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum sýnt
par. En Manitoba e ekki að eins
hið bezta hveitiland í hei,4Í, heldur er
par einnig pað bezta kvikfjfirræktar-
land, sem auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugastn
svæði fyrir útflytjendur að setjast a?
í, pví bæði er par enn mikið af ótekc
am löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, par sem gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frlskóiar
hvervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjunum Wiunipeg, BrandoD
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja-íslandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum í fylk-
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera pangað komnir. I Maní-
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eruf Norð-
vestur Tetritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
endingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu-
búinn að leiðbeina ial. innfiytjendum.
Skrifið eptir nýjustu upplýsing-
m, bókum, kortum, (allt ókeypis) t)
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister *f Agriculture & Immigratioo
WlNNIPEG, MANITOBA.
Globe Hotel,
146 Pbincess St. Winnipeg
Gistihús þetta er útbúið með öllum nýjast
útbúnaði. Ágætt fæði, fri baðherbergi og
vínföng og vindlar af beztu tegund. Lýs
upp með gas ljósum og rafmagns-klukk-
ur í öllum herbergjum.
Herbergi og fæði $1,00 á dag. Einstaka
máltiðir eða herbergi yfir nóttina 25 ets
T. DADE,
Eigandi.
Anyone sendlnff a sketch and descrlptlon may
quickly ascertain, free, whether an invention ifl
probably patentable. Communications strictly
confidentlal. Oldest affency foraecuring patenta
in America. We have a Washinjfton oflBce.
Patenta taken throuRh Munn & Co. roceiv®
special notice in the
SGIENTIFIG AMERICAN,
beautifully illuatrated, larsrest circulation of
anv scientlflc iournal, weekly,terms$3.00 ayear;
f 1.50 six months. öpecimen coples and HAND
Book on Patents sent free. Addresa
MUNN & CO.,
301 llrondwav, Now York.
Northern Pacifie By.
TTJVLE
Taking effect on Monday, Augnst 24, 1896.
ReadUp, MAIN LINE. Read Down
North Bound. 8TATION8. Soutb Bound
2 e2~ . £ ö <5 St. Paul Ex.No 107, Daily j '~i £ K a J K 5 « u ö | S £ é ? & a
8. iop 3.55p .. .Winnipeg... . i.OOa • ~~
5-5oa I.2op 2.3op
3-3oa 12.20p .. . Emerson . . . 3.25 p
2 3oa 12. top . ...Pembina.. .. 3-40 P
8 35p 8.45a . .Grand Forks. *.7-°SP
n.4oa ð.oða Winnipeg Junct’n 10.46 p 5,50p
7.3°p .... Duluth .... 8.00 a
»-30P .. Minneapolis... 6.40 a
8.0op .... St. Paul.... 7.15 a i
I0.3op 9-35 P i
MORRIS-BRANDON BRANCH.
East Bound 8TATION8. West Bound
Freight 1 ! Mon.Wed. ' & Fríday. ' M •+» 4> T. 5) a 00 i ® 0 fe « h g 33 Æi (U Eh l ** 5- T3 J « ® K fe I li E-»
8 30 p 2.55p ... Winnipeg . . l,00a 6.45p
8,2op 12.55p 1.30p 8.ooa
5.23 p 11.59p .... Roland .... 2.29p 9.5oa
3.58p 11.20a .... Miami 3-°op 10.52a
2.15 p 10.40a ... .Somerset ... 3.52p 12.51p
l-5-|p 9.38 .... Baldur .... ð.oip 3,22p
1.12 a 9-4ia .... Belmont.... 5*22p 4.I5P
9.49 a 8.35a ... Wawanesa... 5°3P 6,02p
7.0o a 7.4Úa .... Brandon.... 8.2op 8.30p
PORTAGE LA PRAIRIE BRANCH.
West Bound. East Bonnd.
Mixed No 143, every day ex. Sundays STATIONS. Mixed No. 144, every day ex. Sundays.
5.45 p m 7.30 p m ... Winnipeg. .. Portage la Prairie 12.35 a m 9.30 a m
Numbers 107 and 108 have through Pull
man Vestibuled Drawing Room Sleeping Car
between Winnipeg and St. Paul and Minne-
apolis. Also Palace Dining Cars. Close con-
nection to the Pacific coa s t
For rates and full information concerning
connections with other lines, etc., apply to atjy
gent of the company, or,
CHAS. S. FEE, H. SWINFORD,
G.P.&T. A.,St.Paul. Gen.Agent, Winnipe
CITY OFFKE.
Main Street, Winnipeg.
880
ur um pað, f>á getið f>jer sagt, að f>jer sjeuð betri—
sagt henni hvað sem yður sýnist; en segið henni ekki
að jeg hafi beðið yður um pað. Það má vera, að
jeg hafi góðar ástæður fyrir pessu, ogpað má vera, að
jeg hafi ekki góðar ástæður fyrir pvf, en j$g hef
ástæður, hveroig svo sem pær eru, og jeg mundi
álita pað sjerstakan greiða, ef pjer gerið eins og
jeg vil I pessu efni.“
„Mijegspyrja------? byrjaði Raven, en Hiram
greip skyndilega fram í fyrir honum og sagði:
„Nei, pað er einmitt pað, sem pjer megið ekkl
gera, pjer megið ekki spyrja. l>jer verðið að treysta
mjer og taka beiðni minni eins og hún er. Heyrið
nú, játist pjer undir pað?“
Raven hugsaði með sjer, að Hiram Borringer
væri hinn sjerlegasti maður, sem hann hefði nokkurn
tíma komist í twri við, en par eð hann hafði ekki
stungið upp á, að reyna lyf Mrs. Borringer á sjálfum
sjer, p 1 kinkaði hann kolli til sampykkis um, að hann
játaðist undir petta og sagði: „C>að er sjálfsagt, ef
pjer óskið pess.“
„Jæja, nú,“ sagði Hiram. „bað er gott. Við
munnm verða vinir, pjer og jeg. Og ef yður stend-
ur pað á sama, pá ætla jeg nú að kveðja yður. I>jer
munuð koma býsna opt parna í búðina, býst jeg við?
pjer munuð vera par hjer um bil á hverju kveldi?“
„Já“, svaraði Raven. >,Jeg kem par býsna opt.
jeg vona að við sjáustum opt á klúbbnum".
385
. „Jæja, pjer getið fengið að sjá pað hve nær
sem pjer viljið, föðurbróðir minn,“ sagði Lydia. „Ef
pjer bara látið mig vita hvenær pjer viljið koma, pá
skal jeg segja lafði Scardale frá pví. I>að eru
kenndar skilmingar á hverjum degi.“
„Og pjer farið náttúrlega og heimsækið lafði
Scardale hvort sem et, Hiram,“ sagði Mrs. Borringer,
„svo pjer getið gert petta hvorttveggja í einu, ef
yður sýnist svo.“ Hún vissi, að Hiram var maður,
sem ekki var auðvelt að fá til að heimsækja fólk,
jafuvel pótt jafngóðir vinir ættu f hlut sem lafði
Scardale.
„öldungis rjett,“ sagði Hiram, „öldungis rjett."
En svo snerist hugur hans aptur að hinni uppruna-
legu ráðgátu. Hann bljes frá sjer pykkum reykjar-
mekki, horfði á hvernig reykurinn hvarf smátt og
smátt upp á veggnum, en svo sneri hann sjer til
Lydíu og sagði: „Hverskonar maður er pessi
Bostock?“
Dað var Lydia, sem hann talaði til, en pað var
Mrs. Borringer sem svaraði.
„Jeg segi fyrir mig,“ sagði hún, „að mjer geðj-
ast hann alls ekki.“
Hiram brosti ofurlítið. Ilann pekkti hinar
ákveðnu skoðanir Mrs. Borringer. En hann horfði
stöðugt á Lydiu og sagði við hana:
„Hvaða álit hafið pjer á Mr. Bostock, kæra
Lydia mln“.
Ljdia hikaði við svarið, en sagði pó eptir
384
v dtt; og meðan hann reykti var hann að hugsa og
hugsaði mikið. Allt 1 einu, eptir nokkra pögn, sem
Hiram mundi hafa kallað langa pögn, sneri hann
hinu mórauða andiiti sínu að Mrs. Borringer og ljet
nokkuð af hugsunum sinurn í Ijós með eptirfylgj-
andi orðum:
„Súsanna", sagði hann, „hver var maðurinD, sem
fór út úr búðinni yðar seinni partinn I dag, rjett
áður en jeg kom í hana?“
Mrs. Borringer hætti við verk sitt, sem var í
pvi innifalið, að hún var að setja sýnishorn af jurtum
í snoturlega útbúið safnbúr af purkuðum jurtum, og
hugsaði sig um. Fyrst í stað gat hún ekki munað
eptir, að nokkur hefði sjerstaklega komið inn. Hiram
niinnti hana á með pví að segja:
„Hár, dökkleitur maður, með daufleg augu.“
Þessi orð minntu Mrs. Borringer á manninn. „Hvað
er petta, pað var hann Mr. Bostock," sagði hún.
„Mr. Bostock", sagði Iliram hugsandi. Nafnið
minnti hann ekki á nett sjerstakt “Mr. Bostock! Og
hver er pessi Mr. Bostock?"
Lydia sá nú tækifæri til að taka pátt í samtalinu
og sagði:
„Mr. Bostock er skilminga-kennarinn við menn-
ingar-skólan hennar lafði Scardales, föðurbróðir
minn. Hann kennir mjer að skilmast.“
„Gerir hann pað?“ sagði Hiram, og leit til hinn-
ar fríðu frænku sinnar með aðdáan. „Mjer pætti
gaman að sjá yður skilmast, góða mln.“