Lögberg - 22.07.1897, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 22. JULÍ 1897.
o
Dað komst ekki á sætt fyrir rjettinum^
áðúr en Mr. Paulson lagði af stað
frá Keykjavík, fjekk Jóu Ólafsson
tann til að hætta við málssóknina með
því, að apturkalla hin meiðandi um-
raæli um Mr. Paulson í Bjarka-brjef-
inu, og á skjal það, er Jón Ólafsson
uudirskrifaði í f>essu máli, að birtast 1
Bjarka. Petta eru nokkuð svipaðar
ó 'arir og Jón Ólafsson fór í meiðyrða-
fflUi J>vl, er Mr. M. Paulson höfðaði
g‘gn honum hjer 1 Winnipeg og ó
f irum hans í ymsum öðrum málum, að
verða annaðhvort að jeta ofan 1 sig
illcnæli sln, ella borga þungar scktir
nði lenda 1 fangelsi.
Vestur-íslendingar mega muna,
að þeir skutu einu sinni saman fje til
að borga sektir, er Jón Ólafsson var
Jemdur í út af meiðandi ummælum
Um Benedikt Gröndal, þegar hann
(J. Ól.) ljezt vera að halda uppi s\ ör-
um fyrir Vestur-ísl. gegn níði Grön-
dais. Nú hefur Jón Ólafsson nítt
Amerlku og Vestur-íslendinga eins
mikið i fyrirlestri sínum, er hann hjelt
I Reykjavík I vor, eins og Benedikt
Gröndal nokkurn tíma hefur gert.
Vjer getum nú veitt Gröndal dálltið
II vorkunar, J>vl hann “veit ekki hvað
hinn erað gera“, fremur en Gyðingar
forðum, og hefur Vestur-íslendingum
þar að auki ekkert að J>akka. En [>að
ómögulegt að afsaka Jón Ólafsson,
aem hefur vísvitandi farið með ósann-
indi um Ameriku og Vestur-ísl. í fyr-
Rlestri sinum, og á J>ar að auki landi
þsssu og löndum sinum hjer margt og
uiikið að pakka — pó honum hafi ekki
filessast pað sökum hans eigin lánleys-
's eða vanspilunar. Ameríka og
Vestur-ísl. eiga Jóni Ólafssyni par á
>nóti ekkert að pakka. Allt verk hans
hjer gekk út á að sá illgresi — vekja
þt-ætur og flokkadrátt — og hlaupa
Svo frá peim, er hann hafði flekað og
Wt að fíflum pegar hann var búinn
að eyðileggja pá. £>etta er saga Jóns
fllafssonar hjer í landi i fáum orðum
Nú kvaðeiga að prenta fyrirlest-
nr Jóns Ólafssonar og útbyta honum
11'n allt ísland upp á landsins kostnað,
f'I að fæla fólk frá að leita peirrar
K^fu hjer í landi sem pað ekki hefur
í?etað fundið, eða getur fundið, á
Ilrjóstuga hólmanum norður við ís-
I'aflð. Hver mundi hafa trúað, að
^ón Ólafsson gerðist verri fjandmaður
I'essa lands og landa sinna hjer en
Gröndai !
Hinir íslenzku innflytjendur, er
k°mu hingað með Mr. W. H. Paulson
eíðsstliðinn laugardag, eru flestir af
Suðurlandi (úr Borgarfjarðar- Kjós-
ar- 0g Gullbringu syslu), fáeinir af
^esturlandi, en að eins einn eða tveir
a^ Norðurlandi. Vjer höfum haft tal
a^ nokkrum af innflytjendunum, og
láta peir mjög iíáglega af ástandi og
^otfum í peim syslum, setn peir eru
úr. E>að, sem peir segja ber saman við
frjettirnar er vjer prentuðum eptir ís-
lenzku blöðunum í síðasta Lögbergi
og prentum l pessu blaði, en pó virð-
ist mega ráða af pví, sem innflytjend-
ur segja, að fjárfellir hafi verið enn
meiri, af slysum, bráðapest og úr hor,
en maður skyldi ætla af blöðunum.
Eptir frjettum, sem bárust með fólki
pessu, hefur mannskaði orðið enn
meiri af eyfirzkum skipum, en blöðin
skyra beint frá. Pannig er oss sagt
og staðfesta brjef úr Eeyflrði pá fregn,
að yfir 20 af röskustu karlmönnunum
i Möðruvalla prestakallinu (í Hörgár-
dal) i Eyjafjarðar syslu hafi farist í
vor á pilskipum. Blaðið „Stefnir“,
sem gefið er út á Akureyri (í nágrenn-
inu við sóknirnar, sem mennirnir voru
úr), getur að eins um að skipshöfnin á
„Draupnir“ (9 eða 10 menn) hafi far-
ist, en merkilegast af öllu er, að blað-
ið getur ekki um nafn eins einasta af
mönnunum, sem fórust á pví skipi,
eða frá hvaða bœjum peir voru!
Blaðið mætti pó ganga út frá pví, að
pað interesseri ættingja og vini pess-
ara roanna, sem vafalaust eru margir
hjer fyrir vestan hrf, að vita um lát
peirra, en „Stefnir“ hjálpar ekki I
peim efnum. í pessi’ sambandi vilj-
um vjer geta pess, að vjer frjettum á
hverju ári, ymist með innflytjendum
eða úr brjefum, lát margra alpekktra
og merkra bænda á íslandi, sem aldr-
ei er getið um í neinu af íslenzku
blöðunum að látist hafi, jafnvel pó
peir ættu heima að eins fáar mílur
paðan, sem blöð eru gefin út! I>etta
er kynlegt.
AríiTandi.
Eins og kaupendur vorir hafa
sjálfsagt tekið eptir, pá höfum vjer
sett á miðann á blaðinu, sem nafn
peirra er á, upp að hvaða tíma peir
hafa borgað. Og geta peir pví hjer
eptir sjeð, í hvert skipti og peir senda
oss peninga, hvort peir hafa komið til
skila. E>annig t. d. ef á miðanum
stendur jan. ’97, pá pyðir pað að peir
hafi borgað upp til 1. janúar 1897, og
pegar peir svo senda 1 dollar, verður
breytt á miðanum pannig: júli ’97 og
pyðir pað, náttúrlega eins, að pá sje
borgað upp að 1. júlí 1897; eða ef
sendir eru 2 dollarar, pá verður breytt
um ártalið svo, að á miðanutn stand
jan. ’98, í stað jan. ’97.
Nú er pað bón vor til allra kaup-
enda blaðsins, að peir taki eptir hvað
á miðanum stendur, og ef peir halda
að par sje eitthvað athugavert við, pá
biöjum vjer pá að gera oss aðvart hið
allra fyrsta. Vjer höfum borið list-
ana mjög vandlega saman við bæk-
urnar,og ættu peir pví að vera rjettir,
en pó er vel mögulegt að einhvers-
staðar kunni að liafa slæðst inn villa.
Ef menn pví gera oss ekki aðvart nú
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦*♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
“Fyrir liðugu ári síðan fór háriö Kjj
aö detta af mjer og verða grátt, og |||
)>ótt jeg reyndi mjögmargt batnaöi ||
mjer ekkeit fyrr en jeg fjekk mjer
Ayer’s Hair Vigor. pegar jeg var ll
búinn úr einni tiösku fór hárið aÖ*
Hvad Ertu Gomul?

t>að gerir ekkert til hvort pú
svarar eða ekki. “Útlit kvenn-
mannsins segir æt,íð til um aldur-
inn.” Ekkert gerir kvennfólk
eins ellilegt eins og grátt hár. I>að tapar lit sínum vanalega fyrir
næringarleysi. Ef pví er pessvegna gefin næring nær pað lit
sínum aftur. A pennan hátt er hægt að láta hárið ná aptur sínum
eðlilega lit.
Ayer’s Hair Vigor.
*) f'etta vottorö stendur ásamt mörgum öðrum i Ayer’s “Curebook,” send
kostnaöarlaust. Skrifa til J. C. Ayer & Co., Lowell, Mass.
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^
pá göngum vjer út frá pví sem sjálf-
sögðu, að peir kannist við skuldir
sinar samkvæmt pví er miðarnir
segja til.
önnur bón vor er sú að peir, sem
á annað borð mögulega geta, fari nú
að senda oss borganir fyrir blaðið,
sjerstaklega náttúrlega peir, er skulda
fyrir síðasta ár eða fleiri ár. t>að hafa
margir pótzt hafa ástæðu til að kvarta
um peningaleysi petta vor og sumar,
og pótt vjer höfum ekki gert pað fyr
en nú, pá er pað engan veginn fyrir
pað, að vjer höfum haft eins mikla
peninga og vjer hefðum purft að hafa
til að geta staðið vel I skilum, heldur
er pað sökum pess, að oss pykir leitt
að purfa að vera að jagast í mönnum
pegar vjer vitum að peir eru peninga-
litlir. Og pótt vjer, ef til vill, reyn-
um að vinna pað upp pegar vjer höld-
um að menn liafi peninga, vonuin vjer
að menn taki ekki hart á oss fyiir pað.
Um næstu mánaðamót förum vjer að
senda út reikninga, og ættu pví peir,
sem illa er við að fá pessháttar sendi-
brjef, að koma í veg fyrir pað með
pví, að vera búnir að senda oss pen-
inga fyrir pann tíraa.
Allra vinsamlegast og með bez'tu
óskum.
Lögbeeg Pbint. & Publ. Co.
(P. O. Iíox 585).
Þrantunum af „Piles“ sópað burt.
Dr. Agnews Ointment er á undan öllu
ööru, sem bætandi og græðandi meðal
við „piles“ á hvaða stigi sem er. Oþæg-
indin minnka eptir fyrstu inntökuna, og
farið er eptir forskriptinni læknast veik-
in, þótt hún sje orðin gömul, eptir þrjá til
sex dsga. Þessi áburður er einnig góður
við allskonar kláða og sviða útbrotum á
hörundinu. Kostar 35 cents.
TANNLÆKNIR,
M. C. CLARK,
er fluttur & homiðá
MAIN ST OG BANATYNE AVE
*
$
*
I NOKKUfí
jk
| ORD UM
1 BRAUD.
*
%
&
&
*
*
%
%
*
* IW. J. Boyd.
%
&
Líkar ykkur gott brauð og
smjör? Ef þjer hatið smjör-
ið og viljið fá ykkur veru-
lega gott brauð — betra
brauð en þjer fáið vanalega
hjá búðarmönnum eða
bökurum—þá ættuð þjerað
ná í einhvern þeirra roanna
er keira út brauð vort, eða
skilja eptir strætisnafn og
núme - ykkar að 870 eða
579 Maiu Street,
og
Bezta „lce Cream“
Pastry í bænum. Komið
og reynið.
TRJAVIDUR.
Trjáviður, Dyraumbúning, Hurðir,
Gluggaumbúning, baths, Þakspón, Pappír
til húsabygginga, Ymislegt til að skreyta
með hús utan.
ELDIVIDUR OG KOL.
Skrifstofa og vörustaður, Maple street,
nálægt C. P. li. vngnstöðvunum, Winnipeg
Trjáviður fluttur til hvaða staðar sem
eribænum.
Verðlisti gefinn þeim sem um biðja.
BUJARDIR.
Einnig nokkrar bæjarlóðir og húsa-
eignir til sölu og í skiptum.
James M. Hall,
Telephone 655, P. O, Box 288.
Nyir
Kaupendur
LÖGBERGS^
fá blaðið frá byrjun siigunn-
ar „Sáðmennirnir11 til 1. jan-
úar 1899 fyrir eina
$2.00
ef borgunin fylgir pöntun-
inni eða kemur oss að kostn-
aðarlausu innan skamms.
Þeir sem ekki hafa pen-
inga nú sem stendur geta
eins fengið blaðið scnt til
sín strax, og ef þeir verða
búnir að borga $2.00 tím-
anlega í haust fá þeir sönm
kjörkaupin og þótt þeir
sendu borgunina strax, en
annars verður þeim reikn-
að blaðið mcð vanalegu
verði.
07
fjrst paö er um seinan. En jeg ætla mjer ekki að
*ejfa yður að draga yður svona út úr pessu nú.
Rjer hafiÖ fariö of langt til pess. Djer hafiö loyft
^jer 1 allan vetur aÖ biðla til yðar á svo augljósan
^tt, aÖ allir hafa veitt pví eptirtekt. Þjer hafiö
^eð breytni yðar gefið mjer og beiminum í heild
aihni { skyn, að allt, sem útheimtist til pess að pjer
J*ttuðu8t mjer, væri, að jeg bæði yðar formlega“.
„Jeg efast um“, sagði Etta, „að heimurinn í
^eild sinni gefi pessu máli eins mikinn gaum eins
þjer virðist ímynda yður. Mjer pykir fyrir, að
l6g hef farið of langt, en jeg áskil mjer rjett til að
fkra til baka, hvar sem er og hvenær sem mjer pókn-
ast. Mjer pykir fyrir, að jeg hef gefið yður eða
n°kkrum öðrom i skyn raeð breytni minni að allt,
Seni útheimtist til pess að jeg játaðist yður, væri, að
l‘íer bæðuð mín formlega, og jeg get ekki annað en
^lyktað, að hjegómagirni yðar hafi leitt yður í pessa
válu, som jeg ætla að vera svo veglynd að pegja
Utn“.
Stjórnkænsku-maðurinn stóð forviða eittaugna-
^l’k útaf oröum hennar.
„Mais—■“, hrópaði hann og baðaði út hand-
^eggjunum gremjulega; en hann gat ekki fundið
°ein orð, jafuvel ekki á móðurmáli sinu, til að bæta
Vlð hið áhrifamikla einsatkvæðis-orð.
„Jeg held, að pað sje bezt fyrir yður að fara
níl“, sagði Etta stillilega. Hún gekk að arninum
bringdi klukkunni.
70
VI. KAPÍTULI.
TaLLEYEAND KLÚBBUEINN.
Dað hefur verið sagt um Talleyrand-klúbbinn,
að einu skilyrðin, sem útheimtist til að geta orðið
meðlimur hans, væri, að vera í siðum frakka og hafa
liðugan talanda. Að skýra frá hvar klúbburinn er,
væri að eyða tímanum í óparfa. Margir ökumenn á
leiguvögnum vita pað. ökumenn pessir vita fleira
en menn almennt halda.
Talleyrand-klúbburinn er, eins og nafnið bendir
til, klúbbur stjórnkænsku-manna; en sendiherrar og
ráðgjafar koma par aldrei inn fyrir dyr. Deir senda
aðstoðarmenn sína pangað. Sumir af hinum síðar-
nefndu eru vanir að staðhæfa, að London sje hjóláss-
stykkið i Evrópu-hjólinu, og að reykingastofan í
Talleyrand-klúbbnum sje áburðar-hylkið á hjóláss-
stykkinu. Dað er að minnsta kosti áreiðanlegt, að
menn eins og Claude de Chauxville, Karl Steinmetz
og hundruð af öðrum mönnum, sem fást við eða liafa
fengist við að breyta tjöldunum á hinu pólitíska
leiksviði, er að hitta í herbergjum Talleyrand-
klúbbsins.
Klúbbur pessi er mjög rólegur, pó meðlimir
hans sjeu margir í samanburði við plássið. En samt
er aldrei pröngt í herbergjunum, pví annar helining-
63
ir hann, að vera einlægur i nokkru, sem hann sagðí,
að honum fannst að honum farast klunnalega og
hann fyrirvarð sig. Hann var forviða yfir sinni eig-
in einlægni, en svo sagði hann:
„Að jeg elska yður. Djer hafið vitað pað i
langan tíma“.
Andlit hennar, sem hann ekki sá, bar ekki vott
um að hún væri góð kona. Hún var brosandi.
„Ne—i“, sagði hún með mjög lágri rödd.
„Jeg íílit, að pjer hljótið að hafa vitað pað“,
sagði hann mjúklega. „Viljið [>jer veita mjer panu
heiður að verða konan mín?“
Claude de Chauxville sagði petta eins og bar
að segja puð. Hann var búinn að ná fullu valdi yfir
sjálfum sjer aptur. Hann gat nú hugsað um auðinn,
sem hún auðsjáanlega átti. En prátt fyrir pá hugs-
un elskaði hann konu pessa.
Hún ljet fjaðrahlífina, sem hún hjelt milli elds-
ins og andlils síns, síga niður. Drátt fyrir að hún
með pessn ætti pað á hættu, að hún skemmdi yfirlit
sinn, pá hjelt hún hlífinni pannig í nokkur augna-
blik, horfði á hinn glóandi kolaeld og var að vega
eitthvað eða einhvern í huga sínum.
„Nei, vinur minn“, sagði hún loks á frönsku.
Andlit barónsins 1/sti sársauka og hann varð
mjög fölur, pegar hún sagði petta. Dað sá í hinar
hvítu tennur hans eitt augnablik undir hinu svarta,
netta yfirskeggi um leið og hann beit á vörina.
Hann færði sig nær henni, lagði aðra höndina $