Lögberg - 22.07.1897, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 22. JULÍ 1897.
Sama sagan aptur.
í tilefni af grein minni „Rann-
sóknin4’, er birtist í Lögbergi 13.
maí siðastl., stendur grein með sömu
yfirskript 1 Lögbergi er kom út 17.
júní p. á., eptir E. Hallsson, frá Otto
P. O., par sem hann fer að segja sömu
söguua aptur, pó með nokkrum vill
andi inDskotum, er jeg óska að fara
um fáeinum orðum. E. H. gefur í
skyn, að pað sjeu 2 atriði í grein
minni er hann kannist víð að sjeu
rjett. Hjer hefur orðið hausavíxl 1
ógáti hjá ritaranuin, pvi jeg sje ekki
betur, en að hann sje mjer samdóma í
öiium atriðum nema tveimur. E. H.
segir: „Enda porði Freeman ekki að
ábyrgjast á rannsóknarfundi, að ekk-
ert hefði verið tekið“, o. s. frv. Hjer
var hægt að segja rjettara frá, pví jeg
s gði, að væri nokkur er ímyndaði
sjer, að af ketinu hefði verið tekið, pá
mundi enginn hugsa sjer pað meira en
10 pund, og enginn æskti eptir ábyrgð
minni i pví sambandi. Jeg veit vel,
að með pessum setningum hitti jeg
naglnnn á höfuðið, pví potta átti sinn
pátt í pví að lækka kjöt-vigtina hjá
E. H. en varla var við pví að búast,
að hann tæki pað allt til baka 1 einu.
En hafi pað verið meining E. H. með
rangfærslunni, að koma pví inn í al-
m mning, að jeg pó hefði fmyödað
mjer að svo mikið sem 10 pund hefði
máske farið, pá er pað viliandi, pví
álit mitt var hið sama pá og nú,
nefnil. petta (til að fara sem fæstum
orðum um pað): að misgánmgur,
sprottinn af stöku eptirtektaleysi á
eigin heimilishögum, ásamt meðfæddri
fljótfærni, hefði verið fyrsta orsökiu
til útbreiðslu pessarar j pjófasögu
Hvað var meira, pó ketið væri lang-
drægt búið fyr en E. H. varði eða
vildi, heldur en að kartöflurnar hans
voru búnar áður en hann vissi af, svo
hann hafði ei neitt til átu eöa útsæðis,
og leitaði til mín og fleiri með að fá
kartöflur, og sannnst að segja gat E.
H. pess eigi, að kartötíurnar hefði
eyðst á neinn ónáttúrlegan hátt. Að
kona E. H. hafi sagt á rannsóknar-
fundi, að 2^ lag hafi verið i dallinum,
er pau fóru að heiman, er pverneitað
að hafa verið heyrt af peim, er við
voru staddir; jeg sje heldur ekki
hvers vegna E. H. er svo annt um að
koma pessu á framfæri, pví pegar að
er gáð mun pað frekar veikja en
styrkja málstað hans. Næst segir E.
H.: „að mínu áliti hefði pað verið
hægra sagt en gert, að hefja pjófa-
leit, par eð jeg hafði engan byggðar-
mmn grunaðan um stuldinn“. Hjer
er nú auðvitað ekki grand fylgt sann-
leikanum, pví pó eigi sje nú seilst
lengra en til pessara ummæla E. II.:
„kunnuglega að farið“ og einhver
velviljaður „Guðrúnu gömlu“ Jónat-
aasdóttir, er var á heimilinu í fjar-
veru hjónanna og átti bita af kinda-
keti, er geymdur var ofan á í dallinum
góða, en sem hinn óútreiknanlegi
fingralaDgur ekki hafði snert við,
(ekki pótt gott kindaket?),tóku pau af
öll tvfmæli um, að byggðarmenm voru
grunaðir, enda hafðí E. H. ekkiástæðu
til, nje hafði hann minnst á kjnblend-
inga í pví aambandi fyr en á rann-
sóknarfendi, er honum hafa virst tví-
sýn endalok inálsins. I>ar segir liann:
„Jeg hafði aldrei ætlað pað íslend-
ingumframar en ,,halfbreed“-um. Með
pvf auðvitað viðurkennir hann par, að
hafa lslendinga grunaða jafnhliða
kynblendingum, pó hann nú segi,
eins og grein hans ber með sjer, að
hann hefði „engan byggðarmann
grunaðan um stuldinn”. t>etta hlýtur
að meina, að E. H. hefur fundið á-
stæðu til að stryka út sín fyrstu um
mæli og fríkenna alla íslendinga af
grunsemi um stuldinn, eins og hann
gerir í grein sinni. E>að var pað mark,
er jeg stefndi að með frásögn minni
um ketstuldinD, og liefi nú líka náð
pvf, svo byggöarmenn hafa eigi á-
stæðu undan peim úrslitum að kvarta.
En að velta nú sökinni yfir á kyn-
blendinga, auðvitað án nokkurrar á-
stæðu aða sannfæringar um sekt peirra,
er að mínu áliti jafu órjettlátt, par eð
peir ekki hafa kynnt sig svo í pau 10
ár, er ísl. hjer hafa pekkt til peirra,
að pað geti gefið neinaátyllu tilgrun-
semi, og komi framburður E. H. peim
til eyrna, er óvíst hvaða kveðju peir
mundu senda honum næst, pvl peir
eiga beimting á rjettvísi, pó hörundið
sje blakkt. Hjófaleitar-kaflinn hjá E.
H. er bull og ekki svaraverður, en
jeg vil fræða bann um pað, að ein-
hver J. P. gat gefið honum pjófaleit-
ar-fullmakt (Search Warrant), pað er
að segja, ef hann fyrst hefði viljað
leggja út í pað að staðfesta framburð
sinn í pví efni með eiði, og pað hygg
jeg hefði verið E. H. dýrast, pegar að
endanum kom. I>að stendur hvergi í
í grein minni, að E. H. hafi komið
pessari sögu af stað f illum tilgangi o.
s.fr v.,heldur er vikið að pvf gagnstæða
með hans eigin orðum, on liann hefur
fundið lyktina af pví hvað almenn-
ingur hugsaöi, og pvf pótt vissara að
kæfa hvolpinn meðan hann var blind-
ur, með pví að kalla pað „helber
ósannindi“. Að petta sje hin önnur
pjófasaga, er E. H. hafi sent af stokk-
unum, vill hann eigi hafa. Hann seg-
ir: „jeg er hræddur um, að par hag
hann sýnt heldur mikla fljótfærni“, og
síðar kallar hann pað „ósannindi“.
Dví er E. H. ekki viss á sannleiks
gildi pess áður enn hann kallar pað
ósannindi? Er pað meiningin, að
pær geti eins vel verið 3—4 ? Ef svo
er, pá dettur mjer eigi í hug að rengja
pað, og æfinlega verðureinhverpeirra
að vera númer 2. Jeg geri mjer í
hugarlund, að viö nánari umhugsun
konist E. H. að peirri niðurstöðu að
maður sá er safnaði gjöfunum fyrir
hann f fyrrahaust og sömuleiðis í
hjálpsemisskyni ljeði E. H. unglings-
pilt til pjónustu urn nokkra daga,
hafi ekki að ástæðulausu haft pau um-
mæli, að E. H. hefði pjófkennt nefnd-
an pilt fyrir smámuni eina, er auðvit-
að fundust síðar í sfnum rjettu átthög-
um, hjá E. Ilallsyni.
A. M. Frjseman.
Kvöl I bakinu.
ER EIN VERSTA AI.I.KA VEIIÍIN, SEM
MENN ÞjXsT AF.
Mr. Peter Miller pjáðist pannig f
mörg ár, og reyndi mörg moðöl
áður en hann fjekk pað sem
bætti honum.
Ef til vill er enginn staður f Ont-
ario fallegri heldur en við efri lokuna
í Rideau kanálnum. Mr. Peter Mill-
er hefur búið par f 25 ár og hefur all-
an pann tíma verið umsjónarmaður
kanálsins á peim stað, og er ef til vill
betur pekktur en nokkur annar par í
grennd. Mr. Miller hefur hætt vinnu
sinni og á nú að vera heima í Merrick-
ville. Hann sagði frjettaritara blaðs-
ins Recorder pað sem bjer fer á eptir:
—„Jeg pjáðist í mörg ár af kvöl í
bakinu, og gat jeg opt lítið sofiðfyrir
pví. Seg reyndi mörg meðöl, eu
batnaði ýmist lííið eða ekki neitt.
Vorið 1895 var jeg að hjálpa við að
ná upp fs, par til allt í einu að mjer
fannst eitthvað slitna í bakinu á mjer,
og pað var pó nokkur stund áður en
jeg gat reist mig upp aptur. Eptir
petta varð jeg sao slæmur að pegar
jeg hafði lagt mig niður gat jeg ekki
risið upp aptur nema með hjálp, og
átti jeg pá ekki von á að mjer batnaði
nokkurn tíma aptur. Tveim vikum
eptir að bakið í mjer var svona alveg
bilað sá jeg f blaði að Dr. Williams
Pink PiJls hefðu læknað mann, sem
lfkt var ástatt fyrir, svo að jeg sendi
strax eptir einni öskju til að reyna
pær. Áður en jeg var búinn úr öskj-
unni fannst mjer jeg vera ofurlítið
betri svo að jeg sendi eptir fimm öskj-
um meir, og pegar pær voru búnar
var jeg orðinn albata. Síðan jeg var
búinn úr seinustu öskjunni hef jeg
ekkert fundið til, og heilsa mfn er,
yfir höfuð, betri en hún var í mörg
undanfarin ár“.
Til að vera viss um að fá rjettu
pillurnar er ætíð bezt að biðja um Dr.
Williams Pink Pills, pvf að til eru
margar rauðleytar eptirstælingar.
IIvíuI ífciigur ;i<) ydur?
Kvef í höfðinu? nokkur hnerrif Verkur
yfir mgunum't Uöfuðverknr f Það
getnr þf/U það að catarrh sœðið sje sdð—
Trassiö það ekki eina stund. Ðr. Ag-
news Catarrhál Poioder bœtir d 10
mxnútum.
,,.Jeg háfði langvarandi catarrh í mörg
ár. Vatu rann bæði úr neflnu og augun-
um svo dögum sklpti. Jeg reyndi ýms
meðöl að árangurslausu þar til mjer var
komið til að reyna Dr. Agnews Catarrhal
Powder. Það læknaði mig, og jeg lief
ekki fundið til veikinnar síðan. Ef jeg
fæ kvef í höfuðið batnar mjer strax af því.
Jeg vildi ekki vera áu þess fyrir nokkurn
mun.‘‘ C. G. Archer, Brewer, Me.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK.
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s. fr,-.
Mr. Lárur Árnason vinnur i búðinní, og er
því hægt að skrifa honurn eða eigendunum á ísl.
þep;ar menn vilja fá meir af einhverju meðali, sem
|>eir hafa áður fengið. En œtlð skal muna eptir að
ssnda númerið, sem er á miðar u n á meðala-
glösunnm eða pökknuum,
ÍSLENZKUR LÆKNIR
Dr. M. Halldorsson,
Stranahan & Hamre lyíjabúð,
Park Jiiue.r,-------W. Pak.
Er að hitta á hverjum miðvikudegi í Grafton
N. D., frá kl. 5—6 e. m,
HOUCH & CAMPBELL
PATENTS
IPBDMPTLY SECUREDl
NO PATENT NO PAY.
Book on Patents
Prfzes on Patents
200 Inrentfons Wanted
Any one .endlng Sketeh and Descrlptlon may
qnickly ascortaln free, whether an inventlon is
proDably patentablo. Comniunioatiou8 etriotlv
confidential. Fees moderato. J
TEHfLE BEILDIJG, 185 ST. JIHES ST., HOSTREIL
The oniv flrm of GRADUATE ENGDS'EERS in
tl.e Domlnion transaotlng patent buslness ea
clusively. Mention this Paper,
NORTHERN
PACIFIC
RAILWAY
GETA SELT TICKET
TIL VESTURS
Til Kooteney plássins,Victoria,Van-
couver, Seattle, Tacoma, Portland, og
samtengist trans-Pacific línum tií
Japan og Kfna, og strandferða og
skommtiskipum til Alaska. Einnig
fljótasta og bezta forð til San Francisco
og annara California staða. Pullman
ferða Tourist oars alla leið til San
Francisco. Fer frá St. Paul á hverj-
nm Miðvikudegi. Þeir sem fara frá
Manitoba ættu að leggja á stað sama
dag. Sjerstakur afsláttur (excursion
rates) á farseðlum allt árið um kring.
TIL SUDURS
Hin ágæta braut til Minneapolis,
St. Paul, Chicago, St. Louis o. s. frv.
Eina brautin sem hefur borðstofu og
Pullman svefnvakna.
TIL AUSTURS
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Melntyre Block, Main St
Winnipeg, Man.
OLE SIMONSON,
mælir með sfnu nýja
Scaudinavian Hotel
718 Main Street.
Fæði $1.00 á dag.
Northern Paeiflo Hy.
TXJVCE C^NIRID.
Taking effect on Monday, Augnst 24, 1896.
Read Up, MAIN LINE, Read Down
North Bound. 8TATIONS. South Bound
’a ** . 2 ó * \ fc O St.Paul Ex.No 107, Daily ýs 0? • J H «5 M W P 2 3 . 18!
8. iop 2.55p ... Winnipeg.... i.OOp
5-Soa i.2op .... Morris .... 2.3OP
3.3°a 12.20p .. . Emerson ... 3.25p
2.3oa 12. lop . ...Pembina.... 3-4°P
8.35p 8.4Sa .. Grand Forks.. i7-°SP
I i.4oa 5.o5a Winnipeg Junct’n io.4ðp
7-3op .... Duluth .... 8.00 a
8.30p .. Minneapolis.. 6.40 a
8.0op ....St, Paul.... 7-15 *
10.30P .... Chicago.... 9-35pl .
MORRIS-BRANDON BRANCH.
East Bound STATIONS. West Bound
Freight 1 Mcn.Wed. & Fríday. ' z 2 r * ® fi 9 §4 s CU H S §« í-a? w Ei iíi £i: H
8.30 p 2.55p . •. Winnipeg . . l,00a 6.4*5p
8,2op 12.55p 1.30p 8.ooa
5.23 p Il.69p .... Koland .... 2.29p 9.5oa
3.58 p 11.20a .... Miami 3-oop 10.62a
2.15 p 10.40a .... Somerset ... 3.52p 12.51p
l.S7|p 9.38 .... Baldur .... 5.oip 3,22p
I.12 a 9-4ia . ...Belmont.... S.22p 4.I5P
9.49 a 8.35a ... Wawanesa... S-°3P 6,02p
7.0o a 7-4Öa .... Brandon.... 8.'2op 8.30p
PORTAGE LA PRAIRIE BRANCH.
West Bound. STATIONS. Kast Bound.
Mlxod No 143, every day ex.Sundays Mlzed No. every dey ex. Sundays.
5.45 p m 7.30 p m .. . Winnipeg. .. Portage la Prairie 12.35 a m 9.30 a m
Lægsta fargjald til allra stað í aust-
ur Canada og Bandaríkjunum f gegn-
um St. Paul og Chicago eða vataðleið
frá Duluth. Menn geta haldið stans-
laust áfram eöa geta fengið »ð stanza
f stórbæjunum ef peir vilja.
TIL GAMLA'LANDSINS
Mt
Farseðlar seldir með öllum gufu-
skipalínum, sem fara frá Montreal,
Boston, New York og Philadelphia
til Norðurálfunnar. Einnig til Suður
Ameníku og Australíu.
Skrifið eptir verði á farseðlum eða
finnið
H. Swinford,
Gen. Agent,
á horninu á Main og Waterstrætum
Manitoba hótelinu, Winnipeg, Man.
Numbers 107 and 108 have through Pul
man Vestibuled Drawing Room Sleeping Ca
between Winnipeg and St. Paul and Minne
apolis. Also l’alace Dining Cars. Close con
nection to the Pacific coast
For rates and full information concerning
connections with other lines, etc., apply to any
gent of the company, or,
CIIAS. S. FEE, H. SWINFORD,
G.P.&T.A.,St.PauI. Gen.Agent, Winnipe
CITY OFFICE.
Main Street, Winnipeg.
Arinbjorn S. Bardal
Selur líkkistur og annast utn út-
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag og nótt.
613 Elgin ^ve.
64
bakið á stólnum, sem hún sat f, og horfði niður á
hana. Hann gat að eins sjeð hið fagurlega búna
hár bennar og hliðarmynd andlits hennar. Ilún
hjelt áfram að horfa f eldinn pó hún vissi, hve nærri
hönd hans var öxl hennar.
„Nei vinur minn“, endurtók hún. „Við pekkj-
um hvert annað of vel til pess. Slfkt mundi aldrei
blessast“.
„En jeg segi yður, að jeg elska yður“, sagði
hann stillilega, og hafði fullkomið vald yfir rödd
sinni.
„Jeg vissi ekki, að orðið ást væri til í orðasafni
yðar—yðar, sem eruð stjórnkænsku-maður“, sagði
hún.
„Og maður—pjer settuð petta orð parna—Etta“,
sagði hann.
Hún lypti fjaðrahlffinni upp, til merkis um að
hún hefði á móti pví, sem hann sagði—Ifklega á
móti pvf, að hann hafði viðhaft skfrnarnafn hennar.
Hann beiðvið—pað, að bíða við aðgerðalaus,
var eitt af bans sterku vopnum. Annað eins og
petta hafði áður skotið karlmönnum skelk f bringu.
En svo sneri hún sjer allt í einu við í stólnum,
með yndislegri hreifingu, og leit á hann. Svo hló
hún nojög dátt, en hrópaði sfðan:
„Jeg held að yður sje full alvara með petta!“
Hann horfði mjög stillilega niður í andlit henn-
ar, án pess að einn vöðvi í andliti hans hreifðist við
Jiátlnu hennar, og sagði:
Btí
liana í stólinr, sem Claude de Chauxville hafði áður
sett við eldinn lianda lienni.
Fáeinum mínútum síðar kom Magga inn í stof-
una, og hjelt á stranga af flóneli.
„Hið pynnsta, sem jeg hef nokkurn tíma gert á
æfi minni, var pegar jeg gekk í saumafjelagið henn-
ar lafði Crewel,“ sagði Magga og hló hýrlega. „Jeg
verð að vera búin að sauma tvö flónels-pils á fimmtu-
dagsmorguninn, handa unglingum. Jeg kaus pils
lianda unglingum, vegna pess að pau eru svo h'ægi-
lega lítil.“
„Ef pjer gerið aldrei neitt sem er pynnra en
petta,“ sagði Etta og horfði í eldinn, „pá sakar yður
ekki mikið um dagana.“
„I>að getur verið,“ sagði Magga. „En hvað
hafið pjer gert—eitthvað enn pynnra?“
„Já,“ sagði Etta. „Jeg hef deilt við M. de
Chauxville.“
Magga hjelt í jaðarinn á efninu f eitt pilsið,
lypti pví upp og horfði á frændkonu sína í gegnum
opið, sem átti að vera utan um mittið á unglÍDgnum,
og sagði:
,,Ef maður gæti deilt við M. de Chauxville án
pess að skerða heiður sinD, pá álft jeg pað hið bezta,
sem maður gæti mögulega gert gagnvart honum.“
Etta hafði aptur lypt bókinni upp, og ljezt vera
að lesa í henni.
„Já; en hann veit of mikið—um alla,“ sagði
hún.
68
M. de Chauxville tók pá hatt sinn og glófa.
„I>að er auðvitað einhver sjerstök ástæða fyrir
pessu“, sagði hann kuldalega, en rödd lians sk&lf af
niðurbældri bræði. „Jeg býst við, að pað sje nú ein-
bver annar f spilinu—einhver annar, sem hefur bland-
að sjer inn í pað. En enginn blaudar sjer iun f mitt
að ósekju. Jeg skal komast eptir hver liann er,
pessi—“
Hann lauk ekki við setninguna, pvf yfirpjónn-
inn opnaði hurðina á stofunni og kallaði upp:
„Mr. Alexis.“
Paul Alexis kom um leið inn í stofuna og hneigði
sig fyrir M. de Chauxville, sem hann var ofurlftið
kunnugur.
„Jeg kom aptur,“ sagði Alexis við Ettu, „til að
spyrja, hvaða kveld pjer verðið viðlátin f nrestu viku.
Jeg hef leigt sjerstakt áhorfenda-herbergi (box) 1
leikhúsinu á meðan Iluguonottarnir verður leikið.“
Alexis tafði mjög stutt, pví pau komu sjer strax
saman um kveldið, svo hann heyrði til vagns M. de
Chauxvilles, par sem hann ók burt, um leið og hann
fór út úr stofunni.
Etta stóð kyr eitt augnablik eptir að hurðin
hafði lokast á eptir hinum tveimur mönnum, og
horfði á hana eins og hún fylgdi peim eptir í hugan-
um. Svo hló liún dálítið—undarlogan hlátur, sem
gat pýtt tilfinningarleysi, eða of miklar tilfinningar,
til pess að eiga við undir vanalegum kringumstæð
um. Hún ypti öxlum, tók síðan bók og settist með