Lögberg - 30.12.1897, Blaðsíða 5

LOGBERG, FIMMTUDAGINN 30, DE&EMBER 1897.
5
hreppsðmagi á íslandi, en prfttt, fyrir
alla ómennsku hans og harðærið hjer,
átti hann hfis bjer I bænum er voru
$1000 virðr og1 skyrði nýja blaðið frá
f>vl 14 okt. slðastl. að pau hefði
brunnið. Ritstj. ,.I>jóðólfs“ ætti að
fá „skunk“-inn heim til sín og gera
hann að meðritstjóra blaðs síns, pvl
hann er „skunks“-nóti hvort sem er.
„Skunksi“ smíðaði flesta najrlana
1 líkkistn Hkr. sálugu, og er vafa-
laust búinn að smíða nokkra nagla í
likkistu „Djððólfs ‘. Dað væri pvl
gustuk að lofa honum að setja smiðs-
höggið á kistugarm „Djóðölfs14.
E>á er annað „de!lu“-brjef í „t>(ðð-
616“ 21. okt. síðastl., our segir ritsij.
að pistillinn sje „ritaður af merkum
og skilorðum manni, er lengi hefur
dvalið í Winnipeg og er pví orðn n
kunnugur högum almenuings par
ves.tra. En höf. vill síðtir láta nafns
slns getið, til að komast hjá persðm -
legum ofsóknum par vestra“, o. s. frv.
I>að er nú llklegra, að ritstj. „t>jðð-
ólfs“ hafi sjálfur hnoðað pistlinum
saman, en að hann sje hjeðan að vest-
an, pví vjer pekkjum enga pá ö*
drengi og heigla hjer í bænum, sem
ekki mundu pora að skrifa með nafni
sfnu undir, nema „prðfessórinn“, sem
reyndi pað í vjr er leið,en „hornin og
klaufirnar1 komu upp um hann. Pist-
illinn er nauð llkur ritstj. „Djóðöifs“,
durgslegur í anda, innihaldi og útliti,
og sje hann ekki eptir hann, pá er
hann eptir andlegsn bróður hans,
Loka. l>að er nú ekki eítt orð eða
atriði í pistlinum svaravert, pví allt,
sem par er sagt, er út í hött. Hvað
kemur nnyðin 1 Chicago eða öðri.m
störbæjum í Bandaríkjunum (sem var
meira og minna ykt) pvl við, hvort
heppilegt sje fyrir menn frá Islanc i
að flytja hingað vestur og gerast
bændur í hinum frjósömu hjeruðum
hjer 1 Manitoba? Annað eins rugl er
ritað í peim tilgangi að blekkja, en
pað blekkir engan, pví Islendingar
hafa aldrei verið hvattir til að setjast
að 1 stórbæji m hjer vestra.
honum er ekki til heiðurs, og munur-
inn er, að pað er allt satt sein sagt er
um hann, en ekki lyga-pvættingur
eins og „Djóðólfur“ er að rogast með
eptir varmenni og ðpokka um oss.
Vjer ætlum nú að gefa ritstj. „Þjóð-
ólfi“ tækifæri til að bæta ráð sitt, og
beitum pví enn ekki sörau svívirði-
legu vopnum og hinri. En haldi hann
áfram upptekuum durgshætti, neyð-
umst vjer til að beita hrísinu á hann og
soilum hyða hann svo eptirminnilega,
a' hann geri engri skepnu mein fr*m-
ar. „Ekki veldur sá er varir“. o.s.frv.
Detta er nú orðið svo langt mál,
að vjer böfum ekki pláss til að skýra
1 petta sinn frá einni hinni heimsku-
legustu og hrakyrtustu grein, sem
lengi hefur komið á prent á fslenzku
um útflutninga-sp'irsmálið. Grein
pe<si er í „Dagsskrá“ 28. sept. sfðastl.
Og er eptir Sig. Júl. Jóhannesson,
Spányjan höfund, sem sprottið hefur
upp í sorpinu á túui Dagsskrár eins og
g >rkúla. Svo er niðurlagtð af grein-
tn íi ekki komið, og má hún pvf eiga
sig f petta sinn.
Ritstj. „t>jððólfs“ hefur látið
sjer sæma,að trka hvert brjrfið á fætur
öðru, ymist með nöfnum eða nafnlaus,
sem hafa innihaldið allskonar persðnub
skammir um oss og -lettur til vor, og
synir pað hvaða ódrengur hann er.
Þó vjer höfum kastað dálitlum hr.út-
um að honum fyrir fjandskap blaðs
hans gagnvart Vestur-íslendingum,
pá höfum vjer aldrei sagt neitt æru
meiðandi um hann, og pví síður tekið
skammir og meiðyrði um hann frá
nafngreindum og nafnlausum ópokk-
um. Og vjer höfðum engri hnútu
kastað til nans fyr en hann hafði sýnt
durgskap sinn með að taka nefnt
br,6f. Vjer eigum nú samt til yms
brjef frá íslandi frámerkum mönnum.
par sem minnst er á ritstj. ,,t>jóð
ólfs“ og ymislegt sagt um hann, sem
Til að syna mismuninn á anda
b <ðanna og ritstjóranna á íslandi,
á'ítum vjer sanngjarnt að enda grein
pessa með niðurlagi af grein eptir
ra iðritstjóra „ísafoldir“, Mr E Htör-
leifsson, um Vestur-fsl. Höf. grein
arinnar veit.eins og kunn.igt er.manna
b zt hvað hann er að tala ura, en er
ekki að rugla út í loptið og kasta ryki
f mgu ianda sinna eius og hinir ritstj.
og verkfæri peirra, sein vjer höfutn
minnst á. Gieinin birtist í , ísafo d“
lfl okt. síðastl. og hljóðar niðurlagið
sem fylgir:
„Dppskeran virðist hafa verið góð
1 sumar «g hveitiverð orðið hátt. Af
engu verður annað ráðið en að vel
liti í ári hjá mönnnm vestra, enda eru
hiu óvenjulega rfflegu samskot f
-.kólasjóðinn, sem samfara voru land
skjáiftasamskotunum hingað heim,
Ijós bending f pá átt. Bullið f sum-
um blöðunura hjer um eymdina, sem
eigi sjer stað meðal landa vestra, er
blátt áfram tilhæfulaus ósannindi.
Getur pað verið að alpyða manna
hjer á laudi sje ekki orðin sárleið á
peim pvættingi? Allt af pykjast
n >kkur af blöðum voruin vita um sí-
fellda eymd og hörmungar, sem Vest-
ui--íslendingar eigi við að strfða. Og
S öðugt kom i nyjar og nyjar sannan-
ir fyrir velgengni peirra og aukinni
menningu. Dettur blöðunum f hug,
a! ósannindin, sem jafnharðan eru
rekin aptur, mum vera öflugt meðal
til pess að stemma stigu gegn útflutn-
i igum. hjeðan af landi? Og pó aldrei
n ma svo væri, finnst peim pá slíkt
meðal vera svo sæmilegt, að pvf sje
beitandi?
Eina ráðið til að stemma stigu fyr-
ir útflutningunum hefur margsinnis
verið tekið fram—að efla sem mest at-
vinnuvegina hjer á landi, finna sem
flest úrræði ti 1 pess að færa sjer f nyt
auðinn f landinu og umhverfis pað og
beita peim. Verði pað gert, svo sð
Vestur-íslend’ngar bætti að lfta á p«ð
88m góðverk við fátæklinga, að koma
peim hjeðan, og verði jafnframt hætt
að skaprauna peim með ósannindum
og illyrðum, pá mundi verða ljett
verk að fá pá til að spyrna sjálfa af
aiefli gegn hóflausum útflutningi hjeð
an. Svo vænt pykir peim flestum um
petta land. Um pað er paim mann
fullkunnugt, sem skrifar pessar lfnur
En lygi ög skammir f garð sak
lausra manna verða hvorki f pessu
efni nje öðru ættjörð vorri til fram
fara og viðreisnar.14
DR- DALGLEISH,
TANNLŒKNIR
kunngerir hjer mefl, af) hann hefur sett
niður verð á tilbúnum tónnum (set of
teeth) sem fylgir:
B-zta “»ett“ af tilbdnum tönnum nú aö
j eius f 10.00. AUt annað verk sett niður
I að sama hlutfalli. En allt með því verðl
. verrtur að borvast út f hönd.
. Hann er sá eini hjer í bænum Wlnnipeg
sem dregur út tennur kvalalaust.
Stofau er í Mclntyre Bloek,
416 .llain Streot, lViniilpeii.
ULLARKAMBAR...
fvorskir að ætt og uppruna
fást fyrir eicn dollar ($1) að
131 Diggins st. Winnipeg
^-ODYR^
HÚSÁHÖLD
Dennan yfirstandandi mánuð
8eljum við allskonar húsbún-
að með niður settu verði—
t>að sem við seljum sje>stak-
lega lágt eru
RtJMSTŒÐI (sets)
KO.MMÓÐUR og
RUGrGrUSTÓLAR
O^kur væri sönn ánægja «ð
vei-zU s.-m niest við Islend
i' ga, pvf vjer vitum að vjer
getum g' rt pá ánægða.
LEWIS & SHAW,
I 80 PRINCESS ST.
Til Xyja-Lslaiids!
Uudirskrifaður lætur góðan, upp-
hitaðan sleða ganga á milli Nýja ís
lands, Selkfrk og Winnipeg. Eerð-
imar byrja næsta priðjudag (23, nóv.)
og verð ir hagað pannig:
Fer frá Seikirk (norður) priðju-
dagsmorgna kl. 7 og kemurað íslend
ingafljóti miðvikudagskveld kl 6.
Fer frá íslendingafljóti tímmtu-
dagsmorgna kl. 8 og kemur til Sel-
kirk föstudagskveld kl. 5.
Fer frá Selkirk til Winnipeg ft
latigardaga, og fer frá 605 Ross Ave.
Winnip-g, aptur til Seikirk á mánu-
dagsmorgna kl. 1 e. m.
Sleði pessi flytur ekki póst og
tefst pvf ekki á póststöðvum. Geng-
ur reglulega og ferðinni verðnr flytt
allt sem mögulegt er, en farpegjum
pó sýnd öll tilhliðrunarsemi.
AUar frekari upplysinga* geta
menu fengið hjá Mr. E. Oliver, 605
Ross Ave.
Helgi Sturlaugsson keirir sleðann.
Eigai.di: Geo. S. DÍckÍnROii,
SELKIRK, MAN.
THE..
BAZAR
NÝKOMIÐ mikið af allslags
vörum hentugum I Jóla-
g.jiiflr svosem:
BARNAGLYNGURog
LEIKFÖNG af öll um mögulegum
sortum, einnig
BRÚÐUR af öllu tagi, ffnasta
POSTTLÍN og
GLASVAIÍA
SILFURVARA og
TINVARa
Besta brjóstsykur og hnetur
og ymislegt til að punta jóla-
trjeð með.
Miss E. R. Oliphant.
CRYSTAL, N. D.
Future comfort for present
seemíng economy, but buy thc
sewíngf machíne wíth an estab-
líshed reputatíon, that guar-
antees you long; and satísfac-
tory servíce.
ITS PINCH TENSION
, AND ,
TENSION INDICATOR,
(devíces for regulatíng and
showíng; the exact tension) are
a few of the features that
emphasize the hígh grade
character of the whíte.
Send for our elegant H.T.
catalog.
White Sewing Machine Co.,
CLEVELAND, 0.
Til sölu bjá
W. Grundy & Co.,
Winnipeg, Man.
Ill|
ALLSKONAR HUODFÆRI.
Vjer getum sparað yður peninga á beztu
tegundum af allskonnr hljóðfærum, svo sem
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦WMM#m4mww#WHM4^ (
Banjo, Fiolin. Mandolin o.fl.
Vjer höfum miklar birgðir af nýjum hljóðfærum tilað velja
ur. Og svo höfum vid líka nokkur
„Second Hand“ Org-el
1 góðu lagi, sem vjer vilium gjarnan selja fyrir mjög lágt verð
til að losast við þau
nunid eptir ad vjer getum sparad ykkur peninga.
♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ u-í
J. L. MEIKLE & CO. $$$
" INNIPEQ og BRANí ON, Man. og PORT ARTHUR, Ont. ^ /'
WINNIPEQ og BRANt ON, Man. og- PORT ARTHL’R Ont ^
337
menni. í stórum borgum eru allir meiru og minna
líkir hver öðrum. I>að er einungis I fámenni, að
sterkt mannseðli vex upp á sinn eigin hátt. Katrfn
hafði vaxið upp og orðið fullorðin kvennmaður 1 ein-
um afskekktasta blettinum á jörðinni. Hún hafði
enga handbæga málshætti á takteinum, engin sterk
eptirdæmi til að leiðbeina sjer f hverju spori 1 lífinu.
Kooan en hún umgekkst daglega (möðir hennar)
stóð óendanlega langt fyrir neðan hana að andlegu
atgerfi, að styrkleik í lund, í mögulegleikanum að
olska eða hata, sem útheimtist til pess að menn komi
fram með miklum styrkleik f lífinu, hvort heldur er
til góðs eða ills. Greifafrú Lanovitch var, f saroan-
burði við dóttir sína, eins og vfðihrfsla, sem sjerhver
vindblær beygir, er í samanburði við eikina í ná-
g-enninu, sem, pó hún sje kræklótt, er sterk og
ósveigjanleg.
„Pjer lofuðuð mjer í Pjetursborg að bjálpa
mjor“, sagði Chauxville. Og pó hún vissi, að petta
var ósatt, bókstafiega talað, pá mótmælti húr pví
ekki. „Jeg er korninn hingað til að beimta, að pjer
uppfyllið petta loforð“.
Hin hörðu, bláu augu hennar störðu beint fram
undan sjer. t>að var eir s og hún væri að keyra í
svefni, pví hún tók ekki eptir neinu meðfram vegin-
um. Eins langt og augað eygði yfir hina snjópöktu
sljottu, meðal hinna pögulu grenitrjáa, var enga lif-
anui skepnu að sjá, og Katrín og Chauxville virtust
vera alein í hvítri, dauðri veröldu, sem tilhcyrði peim
$40
l>að mátti sjá á svip Katrfnar, að hún hafði ekki
mikla löngun til að póknast honum.
„Ein spiirningin snertir Góðgerða-bandalagifi1,
sagði Chauxville og horfði hvasst á Katrfnu. ,,Jeg
hef ætíð verið forvitinn viðvíkjandi pvf. Var t. d.
vinur okkar prinz Pavlo nokkuð bendlaður við pað
óhappa mál?“
Katrfn roðntði allt í einu. Hún hafði augun á
hestunum. Húu vissi af hinum óvanalega roða f
kinnum sínnm, sem var að hverfa smátt og smátt
undir hinu hltfðarlausa angnatilliti Chnuxville’s.
»i^>j‘,r purfið ekki að hafa fyrir að svara pessu,
Mademoiselle-\ sagði Chauxville með skuggalegu
brosi. „Jeg hef pegar fengið svar“.
Katrfn kippti snögglega f taumana, til að hægja
ferðina, og fór svo að snúa sleðanum við og stefna
heimleiðis, sem hestarnir virtust vel ánægðir tneð.
Hún var óttaslegin óróleg. Enginn hlutur virtist
vera óhu.tur fyrir forvitni pessa manns, ekkert leynd-
armál nógu vel geymt, ekki bið minnsta gagn f að
reyna að slá ryki f augu hans.
,,Það eru fleiri spurningar f huga mfnura“,
sagði Chauxville hæglátlogs, „eu jeg ætla ekki að
hreifa peim nú. Mademoiselle er vafalaust orðin
preytt“.
Hann hallaði sjer sptur á bak 1 sleðanum og
pagði um hrfð, Og pegar hann loksins rauf pögnina,
pá var pað að eins til að gera einhverja stutta, hvers-
333
grenitrjánna, on hinn drifhvfti snjór pyrlaðist upp
meðfram sleðanum.
Fyrsta sprettinn gátu pau ekkert talað saman,
pvf hestarnir höfðu staðið brúkunarlausir um tfma,
og pvl fremur óhemjulegir. Vegurinn, sem
Pau óku eptir, hafði ekki verið farinn nylega, svo
psð var talsverð ótroðin lausamjöll á honum, sem
pyrlaðist npp undan fótuin hestanna og fyllti vitin á
peim, setn voru f sleðanum.
„t>að batnar nú bráðum“, sagði Katrfn, sem
saup hveljur af snjórokinu og streyttist við hina
srnávöxnu, ólum, velkynjuðu Tartara hesta sfna;
„pað verður betra pegar við komum út á alfara-
veginn“.
Chauxville sat alveg hreifingarlaus f sleðanutn.
Hafi hann efast um, að hún mundi ná fullu valdi yfir
hestunum, pá ljet hann pað ekki f ljósi á neinn hátt.
Dað var einhver kænlegur munur á viðmóti hans
p-’g«r hann og K .trín voru einsömul, eitthvað, sem
gaf f skyn, að pau væru fjelagar,að hagsmunir peirra
væru sameiginlegir, að pau girntust bæði að ná sama
takmarki, og hún fann til pessa án pess að geta
dregið nokkra ákveðna ályktan af pví.
Henni fjell petta illa, og hún haffi beyg af pvf.
Jafnvel á meðan hún varð að hafa allan hugann við
að styra hestunum, var hún farin að kvfða fyrir fyrstu
orðum peasa manns, sem var að eins að nota hið lft-
ilsverða vald, sem hann hafði náð á hinum seyrða
lffsferli sínum. t>að er eugiun blutur eins e^ðj.