Lögberg - 27.01.1898, Blaðsíða 6

H
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 5s7 JANUAR J898
Frjettabrjef.
l?»»n(1on, Mh»., 18. j;in. 1898.
Horfft ntstj. Löi;b.
mætti virðast að farið væri
að hera 1 bakkafullan lækinn, að rita
frjottir fr& Brandon um pessar mund-
ir. Samt sem áður leyfi jejj mjer að
seuda Lögbergi fáeinar línur.
Söfríuður vorBrandon íslendinga,
sem er hiun elzti, mannflesti og lang-
iiðjrjörðanaesti fjela^sskapur meðal
vor, hefur nýlega haldið ársfund sinn.
Á honum voru lagðir frarn reikningar
safn. er sýodu, að skuld sö, sem &
kirkjueiguinni hefur hvílt, er nú ná-
lega borguð, að eins herzlumunurinn
að klára haua. Forseti pakkaði peim
utansafnaðar-rnönnum i safnaðarins
nafni fyrir bröðurlega hj&lp, er liðið
ár höfðu tekið p&tt I að borga kirkju-
skuldina. Sömuleiðis pakkaði hann
samverkamönnum sínum, fulltrúum
safn., fyrir pá einlægini og dyggð, er
peir hefðu sýnt í störfum sfnum, og
sjerstaklega minntist hann á pá
alúð og pann áhuga, sem Mrs. K.
Austman hefði, sem fyr, sýnt við fjár-
haldið og reikuingsfærsluna. í skýrslu
sinni yfir liðið ár gat forseti safn.
pess, að prátt fyrir alla pá baráttu
sem söfn. hefði átt í pau 9 ár, er liðin
eru slfari hann myndaðist, gætu allir
kristindómsins vinir glatt sig við pað,
að trúarlíf hans væri í miklum fram-
förum. Yfir 50 guðspjónustur hefðu
verið haldnar í kirkju safn. liðið &r
og sunnudagsskóli hefði verið meir
en 40 sunnudaga pess, fimm ung-
menni verið ferið fermd og um 40
manns verið til altaris. Þegar pví á
allt væri litið, mundi hið trúarlega
líf óvíða standa framar meðal prests-
lausra safn. fólks vors hjer í álfu en f
Brandon.
I>arnæst fóru fram fulltrúa-kosn-
ingar og fjellu pannig: Forseti, G. E.
Guunlaugsson; ritari, Mr.Lárus Arna-
son; fjárgæzlumenn, Mrs. K. Aust-
man, Mrs. I. Ásmundsson Og Mr.
Ingimar Magnússon. Djáknar voru
kosmr peir Mr. L. Árnason og Mr.
Ari Egilsson. Sunnudagsskóla-kenn-
arar urðu G. E. Gunnlaugsson, Mr.
Guðjón Austraan, Mr. E. Egilsson og
Miss Eupheima Thorvaldson.
Á jólanóttina var kvöldsöngur
haldinn. £>rlr jólasálmar voru sungn-
ir af söfn., ræða var flutt og bæn tón-
uð. í ræðunni var bent á pýðing
næturinnar, talað um hið sanna jóla-
trje í samanburði við jólatrje sunnud.
skól., er par var uppljómað af ljósum
og prýtt. Kirkjan var fagurlega
prýdd og ljósuð. Fjöldi fólks var
viðstaddur. Suunudagsskóla-börnin
sungu ýmsa jólasálma, par á meðal
„Heims um ból“; pau töluðu upp úr
sjer og höfðu erindi yfir, er átti við
jólin. Svo var gjöfunum útbýtt, og
síðan fór hver heim til sín, með bless-
uð jólin í hjartanu, eptir 2^ tímad völ
í kirkjunni. Á jóladag vnr guðspjón-
ustn, og á gamlársdagsk veld kveld-
söngur. Við pftð trekifæri fluttu poir
herrar L Árnason og Ari Egilsson for-
seta safnaðarins pakklæti frá safnaðar-
mönnum og öðrum ísl. í Brandou
fyrir starf hans 1 parfir kristindóms-
ins, og afhentu honum snoturt úr að
gjöf, ásamt dálftilli peninga-upphæð.
Forseti pakkaði gjöfina innil. og kvað
pann anda, sem lýsti sjer í sambandi
við hana (sera væri andi kristindóms
ins hjá g*fendunum),gleðja sig marg-
falt meira en nokkurt fje.—Á nýárs-
dag var guðspjónusta, og að kveldi
vígslu- samkoma Bróðernis- manna.
Hennar hefur pegar verið getið að
miklu leyti, en eigi virðist pó óviður-
kvæmilegt að geta pess í pví sam-
bandi, að prjár konur töluðu á henni.
Mrs. Gunnlaugsson talaði um bind-
indi og nauðsyn pess; áleit að kvenn-
pjóðin ætti að styðja betur að pví
m&lefni en hún hingað til hefði gert.
Mrs. Valdason mælti fram snotur
nýárshvatar-erindi, og Miss G. Búa-
dóttir talaði um bindindismálið;
kvaðst pví mjög hlynnt, og lofaði pvl
fylgi sínu framvegis. í söfnuði eru
hjer nú milli 70 og 80 manns, í bind-
indisfjelaginu um 30 manns og í
bóka- eða lestrar-fjelaginu 10—15.
Skóghöggvarinn.
VIKÐTJB JiFÍÍAÐARLEGA AÐ VKBA
€t í KÖLDU VEÐRX.
Honum er pvf hætt við að fá gigt og
aðra algenga veiki. Maður sem
búinn var að pjást 1 tuttugu ár
segir hvernig honum batnaði.
Eptir blaðinu Review, Richibucto,
N. B.
Mr. Wm. Murray í Corniersville,
N. B. er einn af elstu búandi mönn-
um par í grenndinni. óegar Mr.
Murry var ungur stofnaði hann, ásamt
föður sínum og bróður, einhverja pá
beztu timbur sögunar og möluuar
millu, sem pekktist á peim tfmum.
Bræðurnir renndu millunni sjálfir, og
par eð allur útbúnaður var pá ekki
oaðinn eins góður og hann nú er urðu
peir mjög opt að reyna meita & sig og
pola meira misjafnt en nú á sjer stað.
Eitt af pví versta, sem peir urðu að
pola var að vera jafnaðarlega út í
kulda og bleitu, sem pótt peir fynndu
ekki til pess pá varð orsök til pess að
annar peirra fjekk svo vonda gigt að
hann var allur orðin krepptur henni.
í samtali við einn frjettaritara riýlega
sagði Mr. Murray pað, sem hjer fer á
eptir viðvíkjandi veikindum sfnum og
hvernig honum batnaði af Dr. Willi-
ams Pink Pills. „Jeg hef pjáðst af
gigt f meir en tuttugu ár. Og fmynda
jeg mjer að pað sera jeg vann ung
lingurinn, við milluna okkar hafi or-
sakað veikina. Á veturnar fluttum
við loggana á tjörnina en pegar fór að
vsra byrjuðum við að saga pá og varð
jeg p& að fara útá tjörnina, og standa
par allann daginn f vatni og krapi í
opt upp f hnje, til að n& loggunum. |
Jeg var vanalega blautur frá hvirfli til
ylja og aðra hverja nótt varð jeg að
renna millunui til morguns án pess
að geta farið í pur föt. Svo pú sjerð
að jeg varð opt að vera tvo sólar-
hringa í hálf blautum fötum án pess
að geta skipt um og pannig hjelt pað
áfram par til allur ísinn var kominn
af pollinum. Eptir nokkur ár fór jeg
að finna til gigtar, sem var eðlileg af-
leiðing af pessari óvarkárni rainni.
Mjer hjelt stöðugt áfram að versna
par til jeg vnr orðinn svo slæmur >-ð
jeg gat ekkert hreift mig, vikum saui-
an, neran að brúka hækjur. Stundum
var jeg ögn skárri og gat pá gengið
ofurlítið með pví að styðja mig með
tveimur stöfum eða pá að mjer batu-
aði svo að jeg gat unnið ofurlítið. En
aldrei varð jeg svo að jeg pyldi að
vinna nerna svo sem svo klukkutfma
í einu. Jeg poldi aldrei að vera svo
sem neitt úti pegar vott veður var, og
jeg mau sjerstaklega eptir einu sinni
pegar jeg gekk heim til mín frá
Cocagne brúnni, um fimm mílur, að
jeg varð að setjast uiður sex sinnum
á leiðinni vegna óbærilegra kvala,
sem jeg fjekk f fæturnar. í öll pau
ár er jeg pjáðist pannig reyndi jeg
öll pau einkaleyfis gigtarmeðöl sem
jeg gat náð f, en pau gerðu mjer
ekkert gagn. Jeg leitaði til lækna,
en pjáningar mínar hjeldu áfram ept-
ir sem áður. Um haustið 1895 fór
jeg til læknis í Buctouche til að vita
hvort ómögulegt væri að draga ögn
úr kvölunum en hanu sagði hrein-
skilnislega: „Mr, Murray pjer eruð
ólæknandi, pað er ekkert sem getur
læknað yður“. Jeg var ekki ánægð
ur með petta og fór pví að reyna Dr.
Williams Pink Pills. Jeg fjekk mjer
sex öskjur til að byrja með og fann
fljótt að pær gerðu mjer gott. Og
pegar pessar sex öskjur voru búnar
fjekk jeg mjer aðrar sex. Meira hef
jeg ekki tekið og pú sjerð nú hvernig
jeg er—jeg er & lífi, er vel frískur og
fær um að gera hvað sem er. Jeg
sáði sjálfur f landið mitt og gat geng-
ið á eptir plógnum dögum saman &n
pess að tinna hið minnsta til. Dr.
Williams Pink Pills hafa hjálpað mjer
mjög mikið, og hef jeg pvi mjög
mikla ánægju af að mæla með peim
við alla sem pjást af gigt“.
Dr. Williams Pink Pills mynda
nýtt blóð, byggja upp taugakerfið
og reka pannig sjúkdóminn burt úr
lfkamanum. t>ær hafa læknað f fleiri
hundruð tilfellum par sem önnur með-
öl hafa brugðist, og hafa pvf fengið
orð fyrir að vera hið ágætasta meðal,
sem lyfjafræðin hefur framleitt. Hin-
ar rjettu Pink Pills eru seldar aðeins 1
öskjum og stendur utan á peim fulla
nafnið: ,,Dr. Williams Pink Pills for
Pale People“. Varist að taka nokkuð
annað um pað. sem ber petta nafn.
Gamalmenni og aðrir,
sem pjást af gigt og t&ugaveiklan
ættu að fá sjer eitt af hinum ágætu
Dr. Owen’s Elkotric beltura. I>au
eru áreiðanlega fullkomnustu raf-
mrgnsbeltin, sem búin eru til. t>að
er hægt að tempra krapt peirra, og
leiða rafurin&gnsstraumiun 1 gegnum
lfkamann hvar sem er. Margir ís-
lendingar hafa reynt pau og heppnast
ágætlega.
/ I>eir, sem panta vilja belti eða
f& n&nari upplýsingar beltunum við-
vfkjandi, snúi sjer til
B. T. Björnson,
Box 368 Winnipeg, Man.
ÍSLENZKUR LÆKNIR
Dr M, Halldorsson,
Stranahan & Hamre lyfjabúÖ,
Parl: River, — — — V. Dak.
Er að hitta á hverjum miðvikudegi í Grafton
N. D., frá kl. 5—6 e, m.
Cflobe Hotel.
146 Pkinokss 8t. Winnipro
Gistihús þetta er útbdið með öbnm nýjas
útbúnaði. Agætt fmði, frí baðherbergi og
vfnföng og vindlar af beztu tegund. Lýt
upp með gas ljósum og rafmagns-klukk
ur í öllum lierbergjum.
Herbergi og fæði $1,00 á dag. Kinstaka
máltíðir eða herbergi yflr nóttina 2Ö et
T. DADE.
Kigaudi.
ULLARKAMBAR
■ ■«
Norskir að ætt og uppruna
fást fyrir eicn dollar ($1) að
131 Higgins st Winnipeg
Anrono sendlng a sketcta and descrlptlon maf
Qulckly ascertaln our opinion free whether ao
lnvention Is probably patentable. Communioa-
tlons strictly confldentlal. Handbookon Patenta
sent free. Oldest asrency for securing patents.
Patents taken tbrough Munn & Co. reoelre
tpecial notice, without charge, in the
Scientific Jfmcrican.
A handsomely illustrated weekly.
oulation of any scientiflc íournal.
*-----------* — -Jol,
Largest elr-
__________________________Terms, $3 a
four months, |L Sold hyall newsdealers.
year; four raonths
MUNN&Co.36,Broa«1"^.....
Brauch Offloe, 625 F SL, Washingtou,
New York
ngtou, D. C.
MIILHSETT VERD I 30 HU
í —
“^orth §tac”-búbirni.
Af pvl jeg hef allt of mikið af allskonar vörum 1 búð: sel jeg Oí
næstu 30 daga, allar loðkápur, yfirskó og vetlinga fyrir 1 kaupsverö
Enig sel jeg al lar aðrar vörur raeð 10 prct. afslætti af b gað er út 1 hönd.
Nú er tækifæri að kaupa pessar vörur fyrir lægra rð en menn hafa
nokkurntima áður átt hjer kost á. Lítið bara á eptirfylgjan Ji verðlista:
Góðar Coon skinns kápur.................$25.00
Dökkai hundskinns kápur............. 1L75
Gular hundskinns kápur............. ’
Karlmanua yflrs' ór með einni hringju.". l[o5
Háir karlmanna yfirskór með 3 hringjum..... .].. 1.70
15 pd. „Three Crown“ rúsínur.........' IoO
16 “ góðar sveskjur. ........... 1.00
Sleppið ekki pessu tækifæri til að fá góð kaup.
33. Gr. SÁAB/VIS,
EDINBURG, N. DAKOTA.
j:
vv'rvw»irTwiinirvifvv»wiiinr
ALLSKONAR HLJODFÆRI.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Vjer getum sparað yður peninga á beztu
tegundum af allskooar hljóðfserum, svo sem
mm
>♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦{
I 'iai io, Or^el,
Banjo, Fiolin, IVIanclolin o.fl.
{♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦;
Vjer höfum miklar birgðir af nýjum hljóðfærum tilað velja
úr. Og »vo höfum við líka nokkur
„Second Hand“ Orgfel
í góðu lagi, itm vjer viljum gjarnan selja fyrir mjög l&gt verð,
til að losast við þau
riunid eptir ad vjer getum sparad ykkur peninga.
'/ .^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦y^ ^ >

J. L. MEIKLE & CO.
WINNIPEQ o* BRANUON, Man. og PORT ARTHUR, Ont.
y
882
Kona skógarvarðarins, sem tók á móti peím,
hafði búið sig undir komu peirra eptir pvf sem föng
voru á. Mikill viðareldur logaði á arninum og hún
hafði skálar með heitri mjólk á reiðum höndum handa
peim. Hurðirnar og gluggarnir hafði verið látið
standa opið eptir skipun Pauls. Hann vildi fría
Möggu við, að kynnast hinu vanalega loptleysi í
rússneskum hfbýlum. Kofinn var f rauninni skothús,
sem Paul hafði látið byggja fyrir nokkrum árum og
sem ytir-skógarvörðurinn, er pekkti vel háttu bjarn-
dýrauna, úlfanna og gaupanna, bjó í. Aðal herberg-
ið hafðj verið vandlega pvegið, og fannst sápulyktin
og greniviðarlyktin glöggt l pví. Borðið, sem búið
var að l&ta hioa einföldu máltfð 6, tók upp mestan
hiuta herbergisins.
Á meðau pær voru að verma sig við eldinn, kom
skógarvörður einn að kofanum og bað um að fá að
tíila við Katrlnu. Hann stóð í dyrunum,og fyilti pær
algerlega. Hann sagðist ekki geta komið inn vegDa
pess, að hringjurnar og ólarnar á skíðum hans væru
s\ o frosuar, að haun uæði peim ekki af sjer. Hann
var ú hinuin löngu, norsku skíðum, og var talinn
tíjótaati skíðamaðurinn í hjeraðinu.
Katrín talaði lengi við manninu, sem stóð ber-
Löíðaður, rjóður Og feiminn frammi fyrir henni.
„Þetta er aðstoðarmaður Pauls sjálfs, sem hleður
fyrir hann og ber auka bissu hans“, sagði Katrfn við
Möggu. „Hann hefur sent manninn hingað til pess
að segja okkur, að pað sje búið að slá hring ut&n um
3,87
bafa ekki orð & sjer fyrir að vera sjerlega grimmir,
nema pegar peir eru vaktir af dvala slnum og reknir
úr hlði sfnu; pá cr reiði peirra takmarkalaus og pá
óttast peir engan hlut. Dessir konungar norður-
skóganna eru ennfremur afar-stórar skepnur, og geta
kæft stóran og sterkan mann undir sjer með pvf að
eins, að detta ofan á hann og liggj& p&r hreifingar-
lausir—dauðdagi, sem hefur komið fyrir fleiri en einn
hugrakkan veiðimann. En uppáhalds aðferð bánsa
pessara, til að yfirbuga hina tvffættu óvini sína,
er annaðhvort að rífa pá til dauðs með klón-
um, eða pá að taka pá í hryggspennu og kreista
pá, pangað til peir brjóta í peim rifin og pau rekast
inn í lungun og önnur lfffæri.
Björninn stóð parna, skók hausinn og horfði í
krÍDgum sig með hinum smáu, blóðstokknu augum
sínum eptir einhverju, sem hann gæti ráðist á og
drepið. Bræði hans var augsýnileg, og hann var
tignarleg sjón í styrkleik sínum. Hið mikla afl og
óbilandi hugrekki gerði hann tignarlegan.
Chauxville átti að skjóta fyrst, og pó Paul hefði
augun aldrei af birninum, pá renndi hann peim ópol-
inmóðlega um öxl sjer við og við og undraði sig yfir,
pví Chauxville skyti ekki af riffli sfnum. Björninn
var afar-stór, svo líklegt var, að pó hann fengi í sig
svo sem prjár kúlur, p& gæti hann samt orðið hættu-
legur óvinur.
Skógarvörðurinn tautaði eitthvað við sjálfan sig.
Dau l kofanum horfðu öll á P&ul með öndina l h&ls-
386
pær hefðu komið upp úr kafi. Paul, sem hafði b&ða
riffla sína liggjandi fyrir framan sig, brosti pegar
úlfurinn fór sína leið. Stúlkurnar í kofanum sáu
brosið, og fannst að pær pekkja m&nninn enn betur
eptir en áður. Skógarvörðurinn við hlið peirra hló
ofurlítið, og athugaði hamrana á riffli sfnum.
En eDnpá heyrðist ekkert hljóð. Allt var svo
hljótt og óeðlilegt, að pað líktist sýningu & sjónar-
sviði. Fuglarnir, sem við og við svifu yfir trjátopp-
ana, virtust skrækja af ótta og eptirvæntingu. Dað
var líkast pvf sem loptið sjálft stæði á öndinui. Hjer-
ar tveir, f hinum snjóhvfta vetrarbúningi sínum,
skutust eins og vofur frá einu fylgsninu til ann&rs
yfir um rjóðrið.
Allt í einu urraði ofurlftið í skógarverðinum;
hann lypti upp hendinni, og hlustaði með opinn
munninn og upppanin augu. Dað mátti glöggt
heyra brothljóð í greinum og hrísi í skóginum.
Dau sáu að Paul, sem hafði kropið á hnjánum,
reis varlega á fætur og stóð nú hálfboginn. Dau
horfðu í sömu átt og hann, og sáu konung pessara
skóga, styrkan en klunualegan í vexti, standa
frammi fyrir sjer. Björn eiun hafði böðlast fram í
röðina & rjóðrinu og stóð par á apturlöppunum, urr-
audi og nöldrandi við sjálfan sig, baðaði með hrömm-
unum frá einni hlið til annarar, teygði hausinn fram
og rykkti honum til annað veifið, einkennilega líkt
pvf sem spjátrungur með ópægilegau, stffan kraga
um hálsinn gera. Birnir pessir á Norður-Rússl&ndi