Lögberg - 21.07.1898, Blaðsíða 4

4
LÖOBERG, FIMMTUDAGINN 2) JULÍ 1898
LOGBERG.
Gefiö út aC 148 PrincessSt., Winnipfg, Man
af Thr Lögbrrg Print*g & Publibing Co’y
{Kncorporated May 27,1890) ,
Ritstjóri (Editor): Sigtr. Jónasson.
Busincss Manager: B, T. Björnson.
A Ufflýsinfrar : 8má-aug]ýsinpar í eitt skipti 26
yrlr 30 ord eda 1 þml. dálkslengdar, 76 cts um mán
disn. Á st*rri auglýsingum, eda auglýsingumum
l«ngritíma,afsláttureptir samningi.
Básladn-skipti kaupenda verdur ad tilkynna
skridega og geta um fyrverand* bústad jaí'nfraint.
Utanáskript til afgreidslustofu bladsias er:
1 be Ló&berir Pnnting «V Publisli. Co
P. O. Box óHö __
Winnipeg.Man.
1^'Jtanáskrip ttilritstjórans er:
Edilor Lögberg,
P O. Box 585,
Winnipeg, Man.
_i Samkvœmt landslógum er uppsógn kaupenda á
ladiógild,nema hann^je sknldlaus, þegar hann seg
rnpp.—Ef kaupandi, sem er í skuld vid bladid flytu
%!stferlum, án þess ad tilkynna heimilaskiptin, 4>á er
þad fyrir dómetólunum álitin sýnileg sönnum fyrr
prettvísum tilgangi.
FIMMTUDAtilNN, 21. JÍUÍ 1898.
Wiunipeg-sýningin.
Hinni árlegu iðnaðar sýningu
(Winnipeg Iodustrial Exhibition) lauk
sfðastl. laugardagskveld, og er óhætt
að segja að hún tókst ágætlega að
öllu leyti. Veðrið var purt alla vik-
una, svo ef nokkuð er hægt að finna
að veðrinu, á meðan sýningin stóð
yfir, pá er pað einungis pað, að pað
var helzt til mikill hiti fiesta dagana.
I>að var meira sýnt í flestum
diildum en nokkru sinni áður, ogým-
islegt, sem sýnt var, skaraði fram úr
J>vf sem áður hefur átt sjer stað. Sýn-
ingin var betur sótt en nokkru sinni
áður, svo tekjurnar af henni verða
með langmesta móti. £>að er enn
e'tki búið að leggja allar tekjur sam-
&i nákvæmlega, en pað er sagt að
f>ær nemi frá 26 til 30 f>ús. doll.—í
fyrra borguðu 40,000 manns inngöngu
eyrir í sýnÍDgar-garðinn, og af J>eim
keyptn 35,000 sig inn & „grand stand“
(par sem menn fá sæti til að sjá veð-
reiðarnar o. s. frv. & dagin, og leikina
o. s. frv. & kveldÍD), en eptir pvf sem
næst verður komist,sem stendur,borg-
uðu um 75,000 manns inngöngu-eyrir
I garðinn f petta sinn alla sýningar-
vikuna, og skiptist pessi tala niður'á
bina ýmsu daga bjerum bil sem fylgir:
Mánudag, 4,000; priðjudag, 10,000;
miðvikudag, 15,000; fimmtudag, 18,-
000; föstudag 20,000, og laugardag,
8,000.
Hið helzfa, sem sýnt var á sýningu
pessari, er í stuttu máli sem fylgir: í
aðalbyggingunni sýna kaupmenn sýn-
ishorn af varningi sfnum, svo sem alls
konar húsbúnað, hús- og búsgögn,
matvæli, klæðnað, sápu, óáfenga
drykki, vindla, reiðhjól, hljóðfæri, ak-
týgi o. s. frv., o. s. frv. l>ar eru og
sýndar allskonar hannyrðir, málverk,
uppdrættir og myndir af öllu tagi,
sýnishom af málmgrjóti o. s. frv. Eitt
hið eptiitektaverðasta af listaverkun-
um ersafn af krftar ,blýants og penna-
myndum, landabrjefum o. s. frv. eptir
börn í ýmsum af shólunum.—1 annari
byggingu eru allskonar blóm o. s. frv.
Þá er enn önnur bygging fyrir ann&n
jarðargróða, svo sem hveiti og aðrar
korntegundir, kartöflur, rófur, hör,
himp o. s. frv. Ennfremur er sjer-
stök bygging, f>ar sem sýndar eru
afurðir mjólkurbúskaparins, svo sem
ostar og smjör af öllum tegundum og
hvernig pað er geymt 1 kældu lopti.
£>á er sjerstök byggiog fyrir alifugla
af öllum tegundum, og má par heyra
mikinn klið. Einnig er sjerstök
bygging fyrir svfn af allskonar kyni,
og er óhætt að segja að f>ar voru svín
sem vigtuðu 7 til 8 hundr. pund á
fæti. Sjerstakt hús er nú líka fyrir
sauðfje, og mátti par sjá margar af-
br8gðs kindur af hinum mörgu og
frábrugðnu kynferðum—sumar vigt-
uðu 300 pund á fæti og ullprúðar ept-
ir J>ví. Mörg hús eru fyrir nautgripi
í garðinum, og mátti f>ar sjá hin ýmsu
nautakyn, sem nú f>ykja arðsömust
til slátrunar og mjólknr. t>ar sáust
nautgripir sem vigtuðu 2,500 til 3,000
pund á fæti. Nautgripirnir báru ef
til vill betri vott en nokkuð annað
um pað, á hvað hátt stig kvikfjár-
ræktin er komin hjer í fylkinu. Svo
eru og mörg hús fyrir hesta af ýmsu
kyni og til allrar brúknnar—hestar
til allrar bændavinnu og t:l að draga
J>unga vagna við hvað sem er, hestar
fyrir Ijetta vagna af öllum tegundum,
reiðhestar, og veðreiða- og veðkeyrslu
hestar. Þar má sjá margan vænan
stólpagrip, og margan fallegan,
rennilegan gæðÍDg. Aður en vjer
skiljumst við kvikfjeð megum vjer
ekki gleyma að geta pess, að f petta
skipti voru sýnd sýnishorn af hinu
upprunalega nautakyni landsins, vfs-
undunum (Buffalo), og er all lærdóms
rfkt að bera þetta villta nautakyn
saman við nautakyn f>au, sem maður-
inn hefur haft undir höndum í tugi
alda, blandað saman og alið. Manni
detta ósjálfrátt í hug frumbyggjar
pessa meginlands, bornir saman við
hinar hvftu Evrópu-pjóðir, cr bætt
hafa svo mjög hitt nautakynið, sem
sýnt er í garðinum.
í einum hluta garðsins eru sýnd-
ir allskonar vagnar, frá hinura pnngu
vögnum, sem notaðir eru við bæja-
og bænda-vinnu, til binna ffnustu og
dýrustu skrautvagna. Þar n&lægt
eru og sýnd allskonar akuryrkju-
verkfæri og vjelar af ýmsum tegund-
um, og er gaman að skoða J>að. Þar
eru plógar, herfi, sáningarvjelar, upp-
skeru-vjelar, rakstravjelar og sl&ttu-
vjelar af öllum tegundum (nema
sláttuvjel pólitiska könnusteyparans
með tólfkónga- vitið, enda mundi hún
ekki hefða prýtt sýninguna). Þar
eru og preskivjelar, sem ganga með
gufuafli, kornhreinsunar-vjelar, hrffur,
sem hestar ganga fyrir, vjelar til að
byggja stræti og vegi, og ótal mörg
fleiri verkfæri og vjelar, sem vjer
munum ekki upp að telja.
Hvað snertir skemmtanir í sam-
bandi við sýnÍDguna, pá kenndi par
margra grasa. Auk skemmtana peirra
er sýningar-nefndin hafði undirbúið
—sýningin er sem sje bæði til gagns
og gamans—voru ýmsar aukasýning-
ar. Þar var t. d. sýndur í tjaldi einu
krókódfll úr Nflfljótiuu, er „jetur
menn“ eptir pví sem f>eir, er sýndu,
sögðu. Vjer komumst að peirri nið-
urstöðu, að taka orð peirra trúanleg,
heldur en að gera nokkra tilraun til
að sanna hið gagnstæða, pótt slfkt
pyki ekki viturlegt & pessari vantrú-
ar-öld. E>ar í garðinum voru sýndir
í sjerstökum tjöldum ýmsir aðrir
hlutir, svo sem töfraróla og ýmislegt
annað, sem vjer nennum ekki upp að
telja. En f>að, sem sýningarnefndin
sjerstaklega kom í gang til að
skemmta gestum sfnum, voru veðreið-
arnar og veðkeyralur, og svo hafði
nefndin [>ar allskonar fimleika fólk,
er sýndi listir sínar, og var f>að allt
ágætt. En pað bezta af pessháttar
skemmtunum var auðvitað kveld-sýn-
ingin, eða leikurinn „The Relief of
Lucknow“ (Frelsun borgarinnar
Lucknow & Indlandi), með hinum &-
gætu flugeldum, herliði og skotum,
sem var f sambandi við leikinn. Eink-
um voru pó flugeldarnir og allar eld-
myndirnar afbragðsgott, eins og f
fyrra.—SýnÍDgarnefndin hafði cg
fengið hinn bezta hornafiokk f Can-
ada (úr herdeildinni „48th Highland-
ers“) til að leika & horn sfn alla dag-
ana og á kveldin, og skemmti flokk-
urinn vel.
Það er enginn vafi á að sýning
þessi, sem er orðin ótrúlega fullkom-
in eptir svo fá ár (pað eru 7 ár sfðan
hún var stofnuð), - gerir fylkinu ákaf-
lega mikið gagn, pví & henni fá
fylkisbúar tækifæri til að kynnast
öllu hinu bezta og fullkomnasta f
liverri grein búnaðarins sem er, sjá hin-
ar beztu og fullkomnustu vjelar og
verkfæri, o. s. frv. En f>að er eitt, sem
vjer söknum í sambandi við hana, og
j>að er, að íslendiugar skuli ekki taka
meiri f>átt í henni sem sýnendur. E>að
er pó enginn vafi á, að fslendingar
gætu sýnt ýmislegt sem jafnast við
f>að bezta, sem sýnt er, f>ó ekki væri
nema korntegundir, kvikfjenað og
hannyrðir. Af verkfærum, vjelum
og smfðisgripum hafa peir auðvitað
ekkert að sýna, pvf f>eir hafa ekki
verið og eru ekki orðnir neinir fyrir-
taksmenn i iðnaði.—í allt voru gefin
yfir 115,000 1 verðlaunum á sýning-
unni. Hæstu verðlaun voru fyrir
fljótasta hest f einni veðkeyrslunni,
og voru f>au verðlaun 11,500.
Eins og búist var við, komu nær
8,000 manns frá nábúarlkjunum Da-
kota og Minnesota á syninguna á
föstudaginn,og skemmti f>að fólk sjer
vel. E>að má búast við, að aðsóknin
að sýningunni paðan að sunnan auk-
ist ár frá ári, eins og úr fylkinu og
hjer vestan úr landinu, svo að Winni-
peg-sýningin verði einhver stærsta
og pýðingarmesta sýningin fyrir vest-
an stórvötuin.
KIHKJUI>INGID.
Niðurl. frá 2. bls.
Sjera J. J. Clemens stakk uppá,
stutt af sjera B.B. Jónssyni, að geng-
ið sje til atkvæða um nefndarálitið.
Sampykkt.
E>á bar forseti upp álit minni-
hluta nefndarinnar (sjera F, J. Berg-
manns), og greiddu 15 atkvæði með,
en 20 voru á móti. Nafnakall var
pá viðhaft og fjellu atkvæði pannig:
JÁ—Sjera F. J. Bergmann, sjera
N. Stgr. Thorláksson, O.G. Anderson,
Á. Sigvaldason, E. Melsteð, G. B. OI-
geirsson, Sigurg. Björnsson, Ól. Ólafs-
son, F. F. Björnsson, H. Pjetursson,
Jak. Benediktsson, Guðm. Eirfksson,
Tr. Ingjaldsson, E. Scheving og sjera
B. B. Jónsson—15.
Nei—Sjera O. V. Gíslason, sjera
J. J. Clemens, B. J. Brandsson, J. A.
Blöndal, J. K. Ólafsson, E>org. Hall-
dórsson, G. Guðvaldsson, J. E>órðar-
son, G. Jóhannsson, A. EggertssoD,
St. Gunnarsson, Sigtr. Jónasson, M.
Paulson, S. Arason, B. Jónsson, Jón
Björnsson, Fr. Friðriksson, Friðb.
Friðriksson, G. E. Gunnlaugsson, G.
Egilsson, G. Ingjaldsson, og Bjarni
Marteinsson—22.
E>á voru greidd atkvæði um aðal
tillöguna, og voru 21 atkv. með,eu 11
á móti,
M. Paulson lagði fram skýrslu
yfirskoðunarmanna skólasjóðsins, er
hljóðar sem fylgir:
JAFNAÐAll-KEIKNINOUK
skólasjóðsins 1. júlí 1898.
tekjuk:
Eiguir 29. júní 1897...........$5,'>11.55
Gjafir á árinu.................... 106.25
Greiddir vextir................... 282.32
Ógreiddir vextir................... 96.81
Alls..................«5,526.96
útojöld:
Lán gegn handveði ............«2,007.01
Láu gegn fasteignavedi.......... 952.35
Peningar í bönkum ............ 2,116.54
Óborgaðir vextir og pen. í sjödi. 261.75
Útgjöld og áður taldir vextir... 180.75
J/ismunur frá fyrra ári........... 8.53
Alls..................«5,526.96
Eiguir skölasjóðs 30. júni 1898:
Nótur............, ............«2,007.04
Mortgages....................... 952.35
Peningar á bönkum ............ 2,116.54
Peningar hjá fjehirði........... 163.74
Peningar lijá .financial agent“. 1.17
Áfallnir vextir (óborgaðir)... 96.81
Alls..................«5,837.68
Ógerð grein fyrir............. 8.53
Samtals...............«5,346.21
Hérra forseti!
Við.sem kosnir vorum til þess að yf-
irskoða hina ýmsu reikninga kirkjufje-
lagsins fyrir fjárhagsárið sem endar
þann 30. júnl þ. á., höfum nú lokið því
starfi og lýsum hjermeð yfir því, að allir
reikningarnir eru rjettir og vel færðir,
Reikningar þeir, sem við höfum yfir-
skoðað, eru reikningar yfir tekjur og út-
gjöld kirkjufjelagsins, „Sameiningarinn-
ar“ og skölasjóðs-reikningarnir.
Við höfum samið nákvæmt yfirlifc
yiir hag skólasjóðsins, sem við leyfum
okkur að leggja fyrir þingið, og vonura
að það gefi yður nokkurn veginn ljósa
hugmynd um hvernig sakir standa.
Allar tryggingar gegn útlánum úr
skólasjóði eru að okkar áliti góðar, og
það fje því í alla staði óhult.
Á kirkjuþ. 28. júní 1898,
M. Paulson,
O.G.Anderson,
Yfirsk.-mcnu,
t>ingið greiddi fjehirði skóla-
sjóðsins þakklætis-atkvæði fyrir þau
störf hans.
Sjera N. Stgr. Þorláksson áleit,
að eitthvað ætti að gerast til f>ess að
tryggja skólasjóðinn sem allra bezt;
stakk upp á, að hinni tilvonandi skóla-
nefnd sje falið á hendnr að lána sem
mest af sjóðnum gegn góðu fasteign-
ar-veði, en hafa sem minnst á bönk-
um. Tr. Ingjaldsson studdi uppástung-
una og var hún samf>.
Sjera N. Stgr. Þorláksson
stakk upp á, stutt af sjera B. B. Jóns-
syni, að skólanefndinni verði falið að
semja um bókfærslu skólasjóðsins
næsta ár fyrir póknun. Sampykkt.
Jakob Benidiktsson b&r fr&m til-
boð frá Hallsonsöfnaði um að halda
par næsta kirkjuping.
G. B. Olgeirsson bar einnig fram
tilboð frá Garðarsöfnuði og óskaði, að
kirkjupingið yrði sem allra fyrst
haldið par.
Sampykkt að næsta kirkjuping
verði haldið { Hallson-söfnuði.
J. A. Blöndal las upp svolátaudi
yfirlýsingu viðvíkjandi bindindismál-
inu, og var hún sampykkt:
„Vjer látum hjer með S íjósi á-
nægju vora og gleði ytir pví að bind-
indismálið er nú komið á pað stig hjer
S Canada að búast má við að innau
skamms verði almenningi rlkisins gef-
inn kostur á að láta 1 ljósi með at*
kvæðum sínum hvort peir eru með
pvi eða raóti, að með lögum verði
bannaður allur innflutningur og sala
áfengra drykkja innan rSkisins.
Vjer erum peirrar skoðunar að
slik lög, ef peim er rjettog samvizku-
samlega framfylgt, geti orðið til ómet-
anlegrar blessunar fyrir land og lýð.
Vjer óskum og vonum að sá tlrni
fari i hönd,að fulltrúar pjóðanna verði
ekki neyddir til pess að leyfa fyrir
122
„Það ör V’issiliegá soígleg sjón fyrir hvern
mann“, sagði Alleyne, „að sjá pessa helgu menn,
menn, sem enga synd hafa drýgt sjálfir, llða svona
mikið fyrir syndir annara. Þeir eru dýriingar, ef
nokkur maður á svo háleitt nafn skilið á pessari öld?“
„Jeg gef ekki flugu fyrir pá“. sagði Hordle-Jón;
pvl hverjum er nokkurt g»gn iöllu barsmiðinu peirra
og sÖDglinu i peim? Jeg trúi pvi bezt, að peir sjeu
rjett eins og hverjir aðrir munkar, pegar öllu er á
botninn hvolft. Þeim væri nær að láta herðarnar á
sjer í friði, en berja drambsemina burc úr hjörtum
sjer“.
„Hamingjan veit að pú befur rjett að mæla“,
ssgði hermaðurinn. „Þar að auki finnst mjer, að ef
jeg væri hinn góði guð, pá hefði jeg litla ánægju
af að sjá menn vera að flengja holdið af beinnm sín-
um; og jeg ímynda mjer að slikir menn beri ekki
mikla lotningu fyrir guði, ef peir hugsa sjer að
póknast honum með öðru eins böðuls-verki. Nei,
við sverðsbjöltu min! jcg ímynda mjer að guði sja
meiri velpóknan 1 bogaskyttu, sem aldrei befur niðst
á föllnum óvini sinum og aldrei óttast beilbrigðan
óvin sinn“.
„Þjer ætlið auðvitað ekki að syndga með pess-
um oiðum yðar“, sagði Alleyne. „Þó að orð yðar
sjeu g&leysisleg, pá er pað ekki mitt að kveða upp
dóm útaf peim. Vitið pjer ekki, að pað eru aðrir
óvinir til i veröldinni en Frakkar, og að maður getur
aflað sjer eius íiiikillar frægðar með pv| #0 yfirvinaa
131
einlæglcga, að yður takist að æfa pessa tvo smyrils-
unga pangað til peir eru færir um að skjóta örvum
jafnvel á slikt veiðidýr og pað, er pjer minntust&.“
Slðan kvöddu ferðamennirnir fingralausu boga-
skyttuna og afsprengi hans, og hjeldu leiðar sinnar
framhjá hinum strj&lu kofum & Emery Down,og komu
að pví búnu út á hina breiðu, öldóttu heiði, sem óll
var pakin burkna og lyngi, og voru par bóp.
ar af svörtum, h&lfvilltum skógar-svinum að rifa púf-
urnar með trjónunum. Þegar út &ö heiðinni kemur,
breiða skógarnir sig til hægri og vinstri handar eptir
láglendinu, en vegur'nn gengur I bugðum upp á
hæðirnar og vindurinn blh.s óhindrað yfir lmlendið.
Það voru stórar breiður af lyngi og kjarrviði á beið-
inni, og glóði viðurinn og lyngið með rauðum og
gulum litum yfir hinum svarta, mókennda jarðvegi)
en göfuglegur kvenhjörtur, sem par var á beit, horfði
með hinum stóru, spyrjandi augum sínum & ferða-
mennina. Alleyne horfði með aðd&un & hina mjúk-
legu fegurð dýrsins; en Gngur bogaskyttunnar fóru
að pukla & örvamælirnum og augu hans tindruðu af
peirri liræðilegu n&ttúruhvöt, icm rekur manninn til
að drepa og eyðileggja dýrin.
„Tete JJieu/“ sagði hermaðurinn í urramli róm,
„ef við værum nú á Frakklandi, eða jafnvel í Gui-
cnne, pá skyldum við hafa nýtt bjartarlær i miðdags-
mat. Hvað sem lögin segja, er jeg góður með að
senda henni ör“.
„Aður en pú feDgir að gera pað, skyldi jcg
126
hans og hiö frískaudi morgunlopt hvatti hatia til að
fá sjer sprett. Hann hjelt & staf sinum i annari
hcndinni en töskunni, sem nú var farin að ljettast, f
hinni, og svo paut hann ljettilega af stað eptir skóg*
ar-stignum, eins ljettilega og liðlega eins og ungur
skógar-hjörtur. En Alleyne purfti ekki að hlaups
lcngi áður en hann náði fjelögum sinum. Þvi peg»r
hann kom fyrir krók, sem var á veginum, pá kow
liann að litlu húsi, sem stóð við veginn, og var trje-
girðing I kringum pað. Stóri Jón og Aylward stóðu
við girðinguna og störðu & eitthvað innan við hana-
Þegar Alleyne kom nær s& hann að pað, sem fjelag*
ar hans gláptu á, voru smásveinar tveir, annar um ■*
vetra,en hinn lítlð eitteldri; peir stóðu á grasblettiO'
um fyrir inn&n girðinguna og hjelt hvor um sig á sí-
valri spýtu i vinstri hendinni; en haudleggirnir voru
stífir og stóðu beint út, og sveinarnir hreifðu sig ekki
framar en peir hefðu verið ofurlitlar myndastyttur.
Þeir voru fallegir bláeigir, gulhærðir sveinar, vel
vaxnir og hraustlegir, og voru peir svo veðurteknií
auðsjcð var, að peir cyddu miklu af æfinni undif
beru lopti í skógunum.
„Hjer oru tveir spænir af gömlum boga!“ hrójF
aði hcrmaðurinD mjög ánægjulegur. „Þetta er biú
rjctta aðferð til að uppala börn. Við sverðshjöltf
min! jeg hefði ekki getað æft pá betur,pó mjer lieföi
sjálfum verið falið að sj& um pað“.
„í hverju eru peir pá að æfa sig?“ spurðl
Hordle-Jón. „Þeir st&nda parna mjög stinnir, ojj
jeg vona bara að poir sjeii stirðnaðir“.