Lögberg - 08.12.1898, Blaðsíða 3

LÖGBKRQ, FIMMTUDAGINN 8. DEaEMBER 1898..
2
Otto Wathne.
Jarsarföbin
fór J>rí fram föstudaginn p. 28. okt.
Veðrið var eið ápætasta, svo að vandi
hefði verið að kjósa á fegurri dag um
Jjennan tíma ftrs, sólskin og bl»a logn
og aðeins stirðnandi af frosti.
Kl. 12 m&tti segja að öll hin
stóru ibíiðarherbergi heima í húsinu
væru fullskipuð af fólki,en fjöldi stóð
fyrir utan. Kistan var alsett blóm-
■veigum, og mfttti kynja hvaðan {>að
lyng og J>au blóm urðu tekin & svo
nauðaberu landi. Ofan á kistunni var
■ilfurkross frft ættÍDgjum, og rjett ftð-
ur en húskveðjan byrjaði lagði bæj-
arfógeti (sem formaður bæjarstjórnar-
innar) silfurkrans &]kistuna, sem virð-
ingar- ogjpakklætisteikn bæjarbúa.
Sjera Björn flutti svo húskveðju
ft dönsku, en söngflokkur söng sftlm
norskan og danskan, sjerprentaða úr
sftlmabókunum.
Lyngi var strftð ft veginn & Búð-
areyrinni og langan veg út frá
brúnni yfir Fjarðará báðum megin, en
yfirbygging brúarinnar klædd svörtu
klæði við bftða enda, en & miðri brúnni
var stórt skrauthlið, prýðilega fyrir-
komið, tjaldað svörtu allt umhvertís,
en fánar blöktu yfir. Bæði hinn svarti
búningur og brúin öll var vafin græn-
•um blómsturlindum.
I>ar við brúarsporðin stansaði
líkfylgdin og söng þetta kvæði, sem
Þorsteinn Erlingssou hafði ort.
Þökk fyrir, Wathne, að f>ú komst til
lands,
|>ökk fyrir austræna blæinn;
pjerfylgdi hamingja’ in» prekvarða
manns,
pú áttir fegurstan daginn.
Lengi mun bjarminn af brúninni han«
útvið sæinn.
Fallið er merki pitt fullhuginn mær—
fræknastur okkar 1 strlði.
Einn vannstu sigur, sem enginn vor
fær—
ættjarðar framtíð og pr/ði—
Dess vegna ljóma’ yfir leiði pitt slær
upp frá vlði.
Sárt er nú hjartað—og sólin hans er
sigin í hafdjúpið alda.
Dar var að leita ef pjer eða vjer
purftum á drenglund að halda;
J>vl hneigir lotning vor líkinu hans
hjer,
hinu kalda.
Sjaldan svo frækinn, svo fágætan
mann
færðan til grafar vjer sáum.
Fár var hjer sárara syrgður en hann,
syrgður, af hftum og lftgum.
Hvíldu pá, ættjörð, höfðingja pann
—einn af fáum.
Gröf hans er á peim stað i hin-
um nýja kirkjugarði, sem frlðastur er
: hæst ber, og hjelt sjera Bjöm par
líkræðu á íslenzku, einarðari og rjett-
8ri flestum sem jeg hef heyrt, qg
sjerstaklega peim sem jeg hef lesið
á prenti.
í lok ræðunnar hjelt hann vígslu-
tölu kirkjugarðsius, lyfsti lielgi og
friði yfir honum og öllum peim sem
pangað yrðu færðir, en á undan var
sunginn einhver „kirkjugarðsvigslu
sftlmur“, sem stakk mjög í stúf við
„Allt eins og blómstrið eina“, sem
sungin var á eptir.
t>essi jarðarlör hefur hjar verið
fjölmennust, hátt á 5. hundrað.
—Bjarki.
[Dað er merkilðgt, að ritstj.
“Bjarka“, sem aDnars segir fallega
frft starfi Wathne sál. láti hans og
jarðarför, skuli ekki hafa getað sleppt
kala sfnum til kristindóms og kirkju
við petta tækifæri. pað er stór líti á
pví sem hann hann hefur ritar].
Ritstj. Lögb.
Islands frjettir.
Seyðisfirði, 2. nóv. 1898.
Fjárskaða æði miklum kvað
Otto Tulinius á Papós hafa orðið fyrir
nj>lega. í brjefi úr Breiðdal er skrif-
að hingað, að Tulinius hafi keypt yfir
100 fjftr á fæti til sláturs, en frestað
slátruninni til pess er hann fengi salt,
sem hann fttti von á meðHj&lmari, og
látið fjeð á meðan út í hólma eða ey
1 fljótinu, en pegar til átti að taka
var fjeð á burtu allt saman. Hvort
fjeð hefur flætt burt eða hvernig pað
hefur drukknað, fylgir ekki sögunni,
en sagt að pað hafi allt farist. Mikið
af pvl hafði verið búið að finna dautt.
Seyðisfirði, 8. nóv. 1898.
Hörmulrg tíðikdi af Byjafirði.
Stórmanntjón. Af Eyjafirði barst
nú með Agli sú hryllifregn, að par
haíi týnst 5 bátar, 3 úr Hrisey og tveir
af Oddeyri og látist 17 menn. Ekki
er getið um nöfn mannanna nje hve-
nær mannskaðinn varð, en pað hlýtur
að hafa verið nú pessa daga ijett um
p&ð er Egill fór, pvi siðasta blað
Stefnis 2. nóv. getur ekki um pað,
og heldur ekki brjef skrifað af Eyja-
firði um sama leyti. Dað er sagt að
tveir bátarnir hafi týnst par inni &
firðinum, inni undir Oddeyri, og or-
sökin hafi verið ofsa-stormbylur sem á
dnndi allt í einu.
SÝSLUMAÐini kom heim 1 fyrra
dag. Hafði orðið að skilja eptir hest-
mn og fara & sklðum og fótgangandl
ofan yfir. Bæði hann, og eins menn
sero komu 1 gær, segja heiðina nú
mjög illfæra með hesta og ekki til-
tök með áburð.
Egill kom að norðan I gærmorg-
un og fór samstundis suður & firði.
Kemur svo hingað aptur að taka
Wathnesfólkið, pað ætlar allt með
honum til Kaupmannahafuar, bæði
Carl Wathne með fólki slnu og frú
Guðrún Wathne llka. Von er og á
Friðrik kaupm. Wathne að sunnan til
utanfarar með peim.— Bjarki.
Dr- A. W. Ose's
• • •
80 YEARS’
EXPERIENCE
Ðr. C. M. Harlaq,
utgefandi
Amerloan
Journal ot
Health
mællr n;ed pvl
EKKI EINKALEFIS-
NIEDAL..........
Hann segir: ,.Á meS-
ul þeirra meðala, sem
sjerstaka viCurkenning
hafa fengið, er Dr. Chas-
' e’s Ointment, sem huið
er til af Dr. A. W. Chase
Medecine Co., Buffalo,
N. Y., og Edmanson, Bate & Co., Toronto,
Ont, pað í mjög vel við allskonar hörunds-
veiki, og hefur í fj°ida mörgum tilfellum áork-
að ep’irtektaverðar lækningar. pað er ekki
siður læknn að nota tilbúin meðöl til muna,
en það ern mörg hundruð lœknar um allt landið
sem brúka Dr. Chase’s Ointment, Við sendum
út 2,700 öskjur gefins til reynslu mánuðinn sem
leið, og gegnir það furðu hversu mörg þakklæt-
isvotorð þaö hefur lcitt af sjer. Hjer fer á eptir
það sem einn þeirra læknuðu segir:
Mr. O. P. St. John, 246 Shaw St., Tor
onto, segir i brjefi sínu: „Jeg þjáðist ( mörg ár
af Itching Piles, og gat opt ekki sofið sökuro
þess. Eptir að vera búinn að reyna n.æstum
þvi öll meðöl sem þekktust, var mjer kom'ð til
að reyna Dr. Chase’s Ointment, og get jeg sagt
það, að ein askja læknaði mig alveg. Jeg get
ekki mælt of strangiega með því. Jeg hef ráð-
lagtþað mörgum kunningjum mínum og hefur
þeim öllum baínað af því.
GÓÐIR-
D&r eö eigandi verzlunarinnnr,
sem jeg vinn við, hefur gefið mjer
leyfi til að selja yður, löndum mlnum,
með mjög lágu verði, pá finn jeg pað
pað skyldu mina að láta yður vita af
pví nú pegar, svo pjergetið keypt pað
sem pjer parfnist til fatnaðar fyrir vet-
urinn, á meðan pjer fáið pað með
pessu kosta-verði.—E>jer getið t. d.
fengið ágætar loð-yfirkápur fyrir $8.00
sem æfinlega og alstaðar hafa verið
seldar fyrir 15—16 dollars, og alfatn
aði, sem áður bafa verið seldir fyrir
$9.00 til $10.0o fyrir að eins $5.75,
og allt eptir pessu. En petta verð
stendur ekki að eilífu og pvi ættuð
pjer að taka kjörkaupin strax, á með-
an pau eru að fá.
Yðar einl. landi og vinur.
§ubm. <§. leleifööott
fyrir .
The Palace Clothing Store
458 MAIN STREET.
Writo for our iniereating books 11 Invent- i
or’s Help ” and “ How you are swindlod.'’ i
8end us a rough aketcn or model of your i
Lnventíon or iniprorement and we will tell <
yon free our opinion as to whether it ia i
probablr patentable. We nmke a spocialtr
oí applications rejected in othor hands.
Higheet ruferencee furnished*
MARION & MARION
PATXNT SOLICITORS A KXPERTS
Clrll t Meohanlcal Bnsrineers. Graduates of the I
Folytechnie School ef Bnglneerintf Bacheloie in i
Applied Seienees, Laval UnÍTerelty, Members i
Patent Law ▲•■oclatlon, Amerlcan Water Works i
Aieociatlon, New Kngland Water Works Asaoc-
P. O. Surreyora Aasociatlon, A»»o«. Meinbcr Can.
boclcty of Clril Bnarineers.
( WAgniNOTow. D. C.
( Montkkal, Can.
Orricfis:
‘ Trade MARK9
Designs
.... COPYRIQHT9 Ac.
Anyone aanding a aketcb axid deecriptlon may
qutckly aseertain onr opinion free vrhether an
mvention la probably patentabie. Comrounioa-
tlons strictly oonfldentlal. Handbook on Patents
sent free. Oldeet agency for eecurinK patcnts.
Patents taken throuah Munn AXJo. reoelve
syeclal noticð* wlthoufc obarge, in the
Scientiflc flœerican.
A handsomely llluatrated weekly.
culation of any aelentiflo lournal. Tocw», a
year : four montha, IL Soid by all newsdealers.
MUNN & Co.361BrMdwa,í’New York
' Branch Offlos. 625 F 8L, Wsshlaaioa. B. 0.
CASADA-SORMESTURLASDID.
REGLUR YID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með j&fnri tölu, sem tilheyrassmbandsatjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturl&ndinu, neraa 8 og 26, get.a fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til slðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrlfstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherr&ns,
eða innflutninga-umboðsmannsins 1 Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $10,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pvl er samfara.
HEIMILISRJETTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur slnar með 8 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu eu 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanrikis-ráðherranum, ella fyrirgerir h&nn rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRJF
ætti &ð vera gerð strax eptir að 8 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjft peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum i Ottawa pað, aö
hann ætli sjer aö biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slikum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni í Winni-
peg og á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vesturlandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eruótekin, ogallir, sem
á pessum skrifstofum vinna, veita ínnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og bjálp til pess að ná I lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvikjandi timbur, kola og námalögum. All-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið roglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins i
British Columbia, með pvi að snúa sjer brjeflega til ritara innanrikis-
deildarinnar i Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins í Winnipog eða
til einh»erra af Dominion Lands umboðsmönnum i Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interlor.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta lengið gefins, og átt er við
i reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að fátil leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum fjelögum og einst&klingum.
S59
svo tnikil, að hún leyfi yöur að skiptast höggum á
við mig.“
„Nei, neil Sir Nigel“, hrópaði prinzinn, „kennið
ekki Sir Robert Briquet um móðgun pessa, pvl við
erum allir fastir í sömu keldunni. Sannleikurinn er,
að atferli hersveitar pessarar hefur rjett nýlega látið
illa í eyrum vorum, og jeg hef strengt pess heit að
heDgja panD, sem er foringi hennar. Mjer datt sízt i
hug, að foringi hersveitarinnar væri einn af hinum
vöskustu af hinum útvöldu foringjum minum. En
heitstrenging min hefur nú enga pýðingu, pvl par eð
pjer hafið aldrei svo mikið sem sjeð hersveitina, pá
vteri heimskulegt að áfella yður fyrir athafnir
hennar“.
„Dað er nú ekkert stór-atriði að jeg sje hengd-
«r, prinz minn,“ sagði Sir Nigel, „jafnvel pótt sá
dauðdagi sje talsvert ógöfugri en jeg hafði vænzt
eptir. En hitt væri mjög hryggilegt ef pjer, sjálfur
Englands prinz og blómi alls riddaraskapar, skylduð
gera heitstrengingu, hrort sem laún er gerð I van-
pekkingu eöa ekki, sem ekki væri uppfyllt“.
„Látið pað ekki erta huga yðar“, sagði prinzinn
brosandi. „En pað kom hingað maður frá Montau-
bon einmitt í dag, sem sagði oss pvilíkar sögur um
eyðileggingu, vig og rán, að blóðið sauð í æðum
vorum; en reiði vor snerist að manninum, sem í raun
og veru var fyrirliði hersveitarinnar.“
,.Kæri, göfugi herra minn“, hrópaði Sir Nigel
jnjög angurvær, „jeg óttast, að pjer 1 góðleik hjarta
m
ur á móti hinum fimmtiu púsund krónum vorum með
hægri hendinni fyrir að halda skörðunum opnum, pá
rjettir hann vinstri hendina út móti Henry af Tras-
tamare, eða Frakklands konungi, reiðubúinn til að
taka við af peim jafnmikilli upphæð fyrir að loka
skörðunum fyrir oss. J®g pekki hann Charles vorn
góðs, og jeg sver pað við hinn helga nafna minn
(Edward the Confessor), að hann Charles skal kom-
komast að raun um að vjer pekkjum hann. Hann
setur ríki sitt á uppboð, eins og svikull smiður sýkt-
an hest. Hann er—“
„Prinz“, hrópaði Don Martin, „jeg get ekki
staðið bjer og hlustað á pvílik orð um herra minn.
Ef pessi orð hefðu komið af vörum einhvers annars,
pá vissi jeg betur hvernig jeg ætti að svara peim.“
Dað var reiðisvipur á andliti Don Pedro’s pegar
hann sagði pessi orð, en prinzinn brosti og hneigði
sig til merkis um, að hann metti pau eins og vert
var.
„Framkoma yðar og orð, Don M&rtin’s, er eins og
jeg átti von á af yður“, sagði prinzinn. „Segið kon-
unginum, herra yðar, að hann hafi fengið borgun sina,
og að ef hann heldur loforð sitt, pá hefur hann dreng-
skapar-orð mitt fyrir pvi, að eDginn &f pegnum hans
skal verða fyrir neinum óskunda, nje verða fyrir
skaða á húsum eða eignum. Ef hann par á móti
leyfir oss ekki umferð um skörðin, pá kem jeg á liæl-
ana á sendimanni hans leyfislaust, og jeg skal hafa með
mjcr lykil, sem lýkur upp sjerhvcrju pví or hann
S&fc
til hægri handar sat mjög hár og vsl vaxinn, rauð-
hærður maður, öskugrár að yfirlit og með kuldaleg
blá augu, seru eitthvað sjerlega óheillavænlegt og
ógnandi skein út úr. Hann hallaði sjer aptur á bak
hirðuleyaislega og geispaði hvað eptir annað, eins og
hann væri hjartanlega leiður á pvi, sem fram fór, en
hann beygði sig við og við áfram til að klappa úfn-
um, gpönsknm veiðihundi, sem lá flatur við fætur
hans. í hinu h&sætinu sat lltill sívalur, búlduléitur
maður, og sat hann ei,ns upprjettur og stinnur og
hann gat, rjett eins og hann hefði pað á tilfinning-
unni, að hann yrði nú að sitja á sjer; hann brosti og
kinkaði kolli i hvert sinn sem hann sá einhvern líta á
sig. Á milli hásætanna, dálítið framar á pallinum,
sat grannur, yfirlits-dökkur ungur maður á viðhafnar-
lausum, baklausum stól, og var búningur hans svo
einfaldur og látbragð hans svo hæverskulegt, að
maður gat varla imyndað sjer að petta væri hinu
nafntogaðasti prinz 1 Evrópu. Treyja úr dökkbláu
klæði, með gullsilgjum og skúfum, virtist daufur og
skrautlaus búningur i samanburði við allan pann
rikdóm af silki, dýrmætum loðskinnum og gullofnum
klæðum, sem var allt í kringum hann. Hann spennti
greipar um hnje sjer og beygði höfuðið lítið eitt
áfram, og pað var vandræða- og ópolinmæðis-svipur
á hinu fríða, hreinskorna andliti hans. Bakvið há-
sætin stóðu tveir menn í purpuralitum hempum, og
voru andlit peirra meinlætaleg og hreinrökuð, en hjá
peioi stjJð liálf tylft af öðrum yfirklerkum og hfttt-