Lögberg - 19.01.1899, Blaðsíða 6

6
LÖGBERCr, FlMMTUDAGINN 19. JANÖAR 1399.
Yukon-liéraöið'.
Franah. frá 3. bls.
um r ykorona rrpnn, sem p/ðir vi?-
van'npar), hafa ekki blygðast sín fyr-
ir að vera, og hölðu heldur enga á
stæðu til pess. Meira að sepja, gull
hefur fundist utan í hðlum eða hlíð-
um uyp frá peim lækjum, sem eru
lítils nýtir. Ur einu af pessum
,,ber ch cl»ims“, í hliðinni fyrir ofan
Eldorado iaekinn, hefur einn maður
hreinsað á dag roeð „Rocker“ (tré
stokkur roeð járnvírs sigti, til að þvo
gull fir sandi) $1,000. En petta er
ekki nema sórstakt dæmi. „Bench“-
námalóð er álitin allgóð ef hún gefur
frá 10—15 cents úr pðnnunni. En
pað virðist sem pessi gulltekja í
fjalla-hlíðunum geri ennpá pyngri
hina erfiðu og dularfullu ráðgátu:
hvar eru upptök gullsins.
Sami maðurinn getur fengið eina
námalóð, annaðhvort „Bench“ eða
„C:eek“ lóð i hverju af ofangreindum
„districts"; til pess að geta haldið
pví eða leyfinu, verður hver maður
að borga $10 á ári fyrir námamanns
levfi (Minei’s Certificate) $15á ári fyr-
ir hverja námalóð, sem maður á, og
par að auki að vinna 3 mánuði af ár-
inu á hverri Dámalóð fvrir sig.
AKUKTBKJU IIORFUR.
Eins og gefur að skilja, er petta
land lítt fallið til akuryrkju. Fyrst
er lega pess á hnettinum sú, að hún
gerir %öxt korntegunda, aldina og
pvilíkra jurta ómögulegan; annað,
hversu landíð er sundurskorið og ó-
sljett; priðja, hór fer ekki frost úr
jörðu árið um kring, dalirnir svo
djúpir, að sólin nær ei að píða jörðina
í peim, eða að minsta kosti pá hliðina
sem er undan só), en hliðin, sem móti
sólu snýr, nýtur hennar, og álít ég að
ntan í hlíðum, sem sólar njóta,
megi rækta algenga garð-ávexti, svo
sem rófur, kartöflur, Dæpur, lauk, o.
s. frv. Heyskapur er hér svo sem
enginn; hross geta varla haft ofan af
fyrir sér að sumrinu; menn verða að
fara langar leiðir upp eftir ám, og
reita hey saman á smá-blettum.
Heypundið kostar I5c í Dawson City.
AÐFERÐ VIÐ NAMA GRÖFT.
Ein? og ég hef áður sagt, er jörð
hér frosin árið um kring, sem gerir
gröft allan mikið erfiðari en annirs
væri. Menn grafa vanalega holu, 6
fet á annan veginn en 4 á hinn, niður
á námalóð sinni; fyrst er svört mold,
a j misjafnri dýpt, sem hægt er að
höggva; svo kemur sandur, sem menn
verða að píða með eldi, par til niður
á „bed rock“ er komið. „bed yock“
er hella, fúinn öasafí-steÍDn, eða jarð-
efni svo pétt, að gullið hefur sezt að
í peim. Slðan byggja menn eld á
botni holunnar, píða að eins sandinn,
draga hann upp og setja í hauga, og
par situr hann til vors. Þegar vötn
leysir, byrjar pvotturinn. Þvottar-
aðferð sú, sem brúkuð er bé", er köll
uð „sluicing“. Vatninu er hleypt inn
í langa rer.nu, sem hefur nógu mikinn
halla til pess að sandurinn berist fram
úr með vatninu, en af pví að gullið er
miklu pyngra en sandurinn, verður
pað eftir. Vatns-straumurin er temp-
r-iður eins og parf til pess að hreinsa
gullið úr saridinum. Menn eru líka
farnir að nota aðra aðferð,sem kölluð er
„ground sluicÍDg“. Dvottur er sá
sami, en verkið alt gert að sumrinu,
moldinni mokað ofan af sandinum og
honurn síðan mokað í rennuna. Þessi
aðferð er mikið ódýrari, en verður að
eins brúkuð par sem moldin er punn.
Á „Bench“lóðum flestum er unnið
að sumrinu, og verður oftast að brúka
„Rockers“ við pvottinn—pað er miklu
seinlegri aðferð en „sluicing“ en hin
eina, sem verður viðhöfð.
Atvinna er hér sáralítil, ncma
við námagröft, og hún mjög takmörk-
uð. Sumar af hinum auðugustu nám-
um eru að mestu upp unnar. Margir
náma-eigendur bíða eftir pví, að hið
háa og ósanngjarna landsjóðsgjald
verði sett niður, sem ég lái peim ekki
sumum; er pað líka sjálfgert, pví
námur peirra eru ekki svo auðugar,
að pær borgi allan pann afarmikla
kostnað, sem pví fylgir að vinna í
peim: 10 prct. landsjóðs-gjald af öllu
gulli, sem upp er grafið, og sanngjarn-
an ágóða til eiganda, enda virðist
sem landsjóður ætti að hafa nógar
tekjur úr pessu héraði, pótt petta
hundraðsgjald væri afnumið. Ég skal
að eins nefna helztu tekjuliði stjórn-
arinnar til pess að sýna, að ég hef
nægar og sanngjarnar ástæður fyrir
pví, sem ég segi: Fólkstala hér er
um 40,000. Hver einasti maður má
til að hafa „certificate“ (leyfisbréf),
sem árlega er gefið út og kostar $10,
og gefur petta inntekt er nemur
$400,000. Hver námu-eigandi verð-
ur að borga $15 í árlegt afgjald af
námalóð sinúi. Ég set nú svo, að
hver pessara manna eigi 1 námalóð,
og er lítið til tekið, pví pótt margir
eigi enga, eiga sumir svo tugum
skiftir, svo ég pori að segja að jafnað-
artalan verður heldur yfir en undir
40,000, sem gefur at sér $600,000 á
ári. Þar við bætist 50 af hundraði
af öllum gullberandi lakjum, sem
fundist hafa síðan 18. jan. 1898 og
sem ómögulegt er að virða til pen-
inga. Þegar menn gá að pessu, og
einnig pví, að stjórnin gerir ekkert
til pess að bæta úr hiuum allra-
nauðsynlegustu pörfum námamanna
hér, er náttúrlegt að peir komist að
peirri niðurstöðu, að petta gjald sé
í fyllsta máta ósanngjarnt og rang-
látt, og að pað haldi til baka vinnu
og framförum í pessu héraði. Að
vísu er hér allmikil atvinna, en hún
er ekki eins mikil og hún ætti að
vera, og pyrfti að vera í samanburði
við mannfjöldann. Þúsundir manna
eru komnar hingað, sem aðallega
stóla uppá daglaunavinnu, í öllum
mögulegum kringumstæðum og í
öllu mögulegu ástandi, sem nú, pegar
atvinnan brást, staDda uppi sem pvara
Það er farið að sverfa að mönnum
pegar peir á bezta aldri og í fullu
fjöri purfa að leita hjálpar til pess að
lifa, en slíkt á sér stað nú hér í Daw-
son City. Fjöldi manna fer út á ís,
en margir liggja í kofum sínum og
éta útgerð sína í vetur, í von um að
vorið muni bæta úr pessari deyfð.
Deir menn, sem nú eru komnir að
vinnu, munu hafa frá 60c. til $1.00
um kl. tfmann.
(N iðurlag í næsta blaði.)
Eitt sar fra
Tamim til
Hnjanna
Mrs. Knlght, 17 Hanover P.'ace,
Toronto, segir það sem fylgir:—
ÓDIR mín, Mrs. Wright, sem býr í
Norval, nærri Doncaster, pjáöist
íeilan vetur og sumar af Eczema á fótun-
um. Htín gat ekki gengið og mjög iítið
sofið. Hún var svo slæm að fæturnir vrðu
ailir eitt sár frá tánum og uppað hnján-
um. Eptir að hafa reynt næstum því
hvert upphugsanlegt meðal að gagus-
Jausu, var henni ráðlagt að reyna Dr.
Chases OÍDtment. HtíD hefur brtíkað 8
öskjur alls með þ°im gleðilega árangri,
að htín er nú alheil. Það er að eins eitt
ör á öðrum fætinum, sem minnir á þær
miklu þjáningar er htín tók tít- Hver
sem vill íá frekari upplýsingar þessð at-
riði viðvikjandí hefur leyfi til að skrifa
Mrs, Wright að Norval P. O.
Mrs. Wright srgir að það sje engin
furða þótt hún mæli með Dr. Chase’s
Ointment eptir að hafa heppnast hann
svo vel.
Jariibraut til Nýja-Islands.
Nú kvað vera orðið víst, að járn-
braut verði lögð til Nýja-íslands, en
af pví að nú er allt frosið og snjór
kominn, pá pykir illt að eiga við hana
í vetur. En í pess stað ætlar Mr.
Mills að láta luktann og vel hitaðan
sleða verða á fljúgandi ferðinni í vet-
ur í hverri viku, alla leið frá Winni-
peg til Islendingafljóts. Ferðum
verðnr pannig hagað, að sleðinn fer
frá Wpeg kl. 2 til Selkirk á snnnu-
dag, og frá Selkirk á mánudags morg-
un kl. 8, og kemur til Islendingafljóts
á priðjudagskveld. Fer paðan á
fimmtudagsmorgun kl. 8, og kemur
til Selkirk kl. 6 á föstndagskveld og
fer til Wpeg næsta dag. Heldur til
að 605 Ross ave. íslendingur keyrir
sleðann, Guðm. Christie; hann er góð-
ur hestamaður, glaðlyndur, gætinn
og reglumaður. Reynið hvernig er
að ferðast með honum.
Yðar einlægur,
Mills.
Dr Cliase
áorkar
inarkverda
lækningu
PATENTS
IPROMPTLY SECUREDI
Write for our intereeting bookð “ Invent-
or’s Help ” and “ How you are swindled.”
Send us a rough sketcn or rnodel of your
invention or improvement and we will tell
you free our opinion as to whether it is
probably patentable. We make a specialty
of applications rejected in other hands.
Highest references furnished.
MARION & MARION
PATENT SOLICITORS & EXPERTS
Civll & Mechanlcal Entrtneers, Graduates of the
Polytechnic School of Engineeriní?. Bachelors in
Applied Sciences, Laval University, Members
PatentLaw Assooiation, American Water Works
: Association, New England Water Works Assoc.
P. Q. Surveyors Association, Assoc. Membcr Can.
Society of Civil Engineers.
OFirirKH- i Washinoton, D. C.
UFFICK3. | MONTHEAL, CAN.
Anvone sending a sketch and descrtption may
quickly ascertain onr opinion free wnether an
inventlon is probably patentable. Communica-
tionsstrictlyconfldential. Handbookon Patenta
sent free. Oldest avency for securing patents.
Patents taken tnrough Munn & Co. receive
special notiee% without charge, in the
SciíMific Hmcrican.
A hand8omely lllustrated weekly. Largest cir-
culation of any scientlfle lournal. Terms, f3 a
year; four montns, $1. Sold byall newsdealers.
MUNN&Co. 361Broadway, ^|0yy YQ|[(
BrancU Offlce, 626 F St., Washlngton, D. C.
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta menn gefið öðiy-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $10,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er samfara.
HEIMILISRJETTARSKYLDUR.
Samkvæmt dú gildandi lögum verða meun að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sínar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín- j
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRJF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann (
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhendaslíkum umboðam. $ð. j
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, & innflytjenda skrifstofunni 1 Winni-
peg og á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vesturlandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, og allir, sem
á pessum skrifstofum vinna, veita ínnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalögum. All-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins í
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanrlkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins í Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum í Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Intewior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og átt er við
í reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,s@m
hægt er að fá til leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum fjelögum og einstaklingum.
430
Toledo eða Madrid, pá skuluð pjer ekki girnast
dóttur neins ótígins manns árangurslaust.“
„Mjer geðjast ekki að heyra önnur eins orð og
petta af vörum yðar,“ sagði prinzinn enn kuldalegar.
„Jeg hef engan smekk fyrir slíkar ástir og pjer talið
um, og jeg bef svarið pess dýran eið, að nafn mitt
skal aldrei vera nefnt í sambandi við neinn annan
kvennmann en konuna mína elskulegu“.
,,E>jer eruð ætíð spegill bins sanna ríddaraskap-
ar!“ hrópaði Pedro, en James af Majorca, sem óttaðist
pykkju-svipinn á an iliti hins afar-volduga verndar
manns peirra, togaði fast í skikkju bróður síns í
útiegðinni.
„Verið varkár, vinur“, hvíslaði haun að Pedro;
„fyrir skuld hinnar heilögu meyjar, verið pjer var-
kár, pvi pjer hafið reitt hann til reiði“.
.,Ó, óttist ekki, vinur“, hvíslaði Pedro að James;
„pví ef jeg slæ vindbögg í eitt skiptið, pá skal jeg
hitta binn rjetta blett í næsta höggi. Sjáið nú til.“
Síðan saeri hann sjer að prinzinum og sagði: „Kæri
bróðir, petta eru sjaldgæfir hermenn og öflugar
bogaskyttur. Það yrði varla mögulegt að finna
jafuinpja peirra“.
„£>eir hafa farið 7Íða, og hafa pó enn ekki
fundið jafningja sína“, sagði prinzinn.
„Og finna pá vafalaust aldrei“, sagði Pedro.
„Mjer finnst, að jeg vera svo gott sem kominn í há-
sæti mitt aptur pegar jeg horfi á pá. En segið mjer,
kæri bróðir, hvað eigum við »ð taka okkur fyrir
m
Wake ættarinnar, með Ijónum Percy-ættarínnar, Og
með silfurvængjum Beauchamp ættarinnar, en ridd-
arasveinar, sem klæddir voru í grænar kápur og áttu
að tákna sæguði (Tritona), hjeldu á peim með hægri
hendinni, en afar-stórum kuðungum í vinstri hend-
inni. Bakvið tjöldin voru hinir miklu stríðhestar,
al-brynjaðir, og tuggðu peir mjelin og risu upp á
apturfæturna, en eigendur peirra sátu úti fyrir dyr-
unum á tjöldum sínum, með hjálmana í hnjánum, og
skröfuðu um i hvaða röð burtreiðirnar ættu að fara
fram. Hinir ensku spjótsmenn og bogamenn höfðu
safnast saman við pann endann á burtreiða-vellinum
par sem ensku riddararnir voru, en pað leyndi sjer
ekki, að mikill meirihluti af áhorfendunum dró taum
mótstöðumannanna, pví Englendingar höfðu tapað
almennings-hylli síðan að hin beiska præta um pað,
hvað gera skyldi við hinn konunglega fanga eptir
orustuna við Poictiers, hafði átt sjer stað. Af pví
leiddi, að pað vantaði mikið á, að lófaklappið væri
almennt pegar kallarinn, eptir að blásið hafði verið í
lúður, gerði heyrum kunnugt hver væru nöfQ og
nafnbætur riddaranna sem voru reiðubúnir til pess,
landi sínu til sÓJia og af ást til kvenna sinna, að
halda burtreiða-vellinum gegn öllum er kynnu að
sýna peim pann heiður, að ríðast á við pá. Þar á
móti keyrðu gleðilætin fram úr hófi pegar kallari
mótstöðumannanna kom frá hinum enda vallarins og
velti af tungu sinni nöfnum og nafnbótum hinna
fimm nafntoguðu hermanna, sem höfðu tekið burt-
reiða-áskorun ensku riddaranna.
434
komnir að burtreiða-vellinlini áður en hinir síðustu
voru komnir út úr borgar-hliðinu, pvi fegursta
kvennfólkið og vöskustu mennirnir í hinum víðáttu-
miklu hjeröðum sem Dordogne og Garonne fljótin
renna um, hafði safnast saman í fylkingu pessa.
Þarna riðu andlitsdökkir riddarar úr hinum heitu
löndum fyrir sunnan fjöllin, eldfjörugir hermenn frá
Gascony, yndislegir hirðmenn frá Limousin eða
Saintonge, og glæsilegir, ungir Englendingar hand-
an yfir sundið. Hjer riðu hinar fögru, dökkhærðu
meyjar frá Gironde, og tindruðu augu peirra enn
meir en gimsteinar peirra, en við hlið peirra riðu
hinar Ijóshærðu stallsystur peirra frá Englandi, með
hreinskorna andlits-drætti og bogin nef, hjúpaðar í
svanadúns-kápur og möttla úr hreysikatta-skinnum,
pví kuldinn var bitur, pótt sólin skini i heiði. Hægt
og hægt pokaðist hin langa, skrautlega fylking inn á
burtreiða-völlinn, og tóku pjónar hestana jafnótt og
farið var af baki og buDdu pá eða tjóðruðu, en höfð-
iogjarnir og hefðarkonurnar settust á hina löngu
bekki á pöllunum beggja megin við miðjan burt-
reiða-völlinn, og var tjaldað yfir palla pessa og peir
prýddir með flaueli og gullnum skjaldmerkjum.
Þeir, sem ætluðu að halda burtreiða-vellinum
gegn aðkomumönnum, voru í tjöldunum við pann
enda vallarins er vissi að borgar-hliðinu. Fyrir
framan tjöld pejrra, hvera um sig, blöktuðu fánar 4
stöngum, með svölum Audley’s ættarinnar á, með
Loring’s-rósunum, með hinum hárauðu grinduni