Lögberg - 01.06.1899, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 1. JUNÍ 1899.
3
Róttarslijöl „llkr.“
Það er svo að sjá, sem minn
J?amli kunningi, ritstj. „Heimskr.“,
Þykist vera búinn að stefna mér fyrir
tétt útaf ágreiningsmáli okkar við-
vfkjandi Mutual Reserve-félaginu.
Og þessi réttur er „Heimskringla“
sjálf. Þar leggur bann fram sín
réttarskjöljSem hann náttúrlega ætlast
bindi enda á þessa |>rætu. Það
eina, sem sækjandi pessa máls reynir
ei>n að balda fram gegn félaginu, er
Þ*ö, að f>að hafi gefið Mr. N'cholas
Awrey skilyrðislausa kvittun fyrir
upphæð peirri, er hann seodi nefndu
félagi um leið og hann sðtti um end
urreÍ8n í j>ví, eftir að vera orðinn 6
rrránuði á eftir tfmanum með iðgjöld
>ln. Fr4 öðrum kærum gegn félag-
Jnu synist ritstj. vera fallinn.
Svo leggur hann pá fram pessi
•kjöl.
Ætli hinn náðugi réttur vilji
ftHra mildilegastleyfa mér, verjandan-
UDa> að blaða ofurlftið í þessuin
•kjölum?
Þvt ekki pað? Skárra væri J>að
nú!
Og hvernig eru svo J>essi skjöl?
Það eru eftirrit, eftir J>ví sem
ritstj. segir, af kvittaninni sjálfri.
Reyndar er hún nú ekki nema eitt
•kjal. En svo er hún sett J>ar á tveim-
ur tuDgumálum, og J>á má kalla pað
»®kjöl“, og er J>að meira í munni. Þá
er cú bezt að athuga innihald pessara
•kjala. sem eiga að sanna að kvittan-
’n umtalaða hafi verið skilyrðislaus.
■Éf? tek pá hér upp oiðrétt kafia úr
kemi, eirs cg hún stecdur í „Hkr.“
R yrst er viðarkennig fyrir pvl frá fé-
Rginu, að hafa tekið á móti vissri
upphaeð frá Mr. Awrey, sem óparfi er
•Ö er.durprenta, en svo er tekið fram,
®ö við penirgunum fé tekið „subject
to the terms and conditions hereon
°nd oí said Policy contract, and to
agreements and conditions relat-
*ng theretolt.
íslenzku pyðirg af pessu, eins
°S hún er gerð í „Hkr.“, hljóðar
þanDÍg: „háð ákvœdnm og sJcilmál-
Um þessarar viðurkenningar og
nefndra skýrteina,og öllvm samning-
Uni og skilmálumþar að lvtandiu.
Þetta eru nú skjölin, sem eiga
sanna að kvittanin hafi verið skil-
yrðislaus, og byrjar svo ritstj., sækj-
audi pessa máls, ræðu sína fyrir rétt-
'öum, eftir að hafa lagt fram skjölin,
mjbg öruggur á pessa leið: „Vér
^eyfum oss að segja, að engÍDn skyn-
kerandi maður getur skoðað petta
aunað en skilyrðislausa kvitterÍDg“.
Ég get nú ekki annað skilið>
Þegar til alvörunnar kemur, en að
“tstj. hafi minnt, meðan hann var að
Rggja fram pessi skjöl, að hann ætti
aö balda fram peirri hliðinni f pessu
máli, sem ég einmitt hef fylgt fram,
>ví pau taka af öll tví.næli um pað og
sanna skylaust, að móttaka Mutual
Reserve-félagsins á peningunum frá
Mr. Awrey var einmitt háð vissum
skylyrðum, „subject to the terms and
conditions“, o. s. frv., pó par sé ekki
tekið fram hver pau skilyrði voru.
En pað hef ég gert áður, eins og
kunnugt er.
Ef ég nú skyldi tapa pessu máli
fyrir ,,Hkr.“-réttinum, pá — ja, hvað
>á? Ekki ætla ég að bregða réttin-
um um hlutdrægni. Það pykir ó-
svinna í pessu landi. En áfryja má
ég, og pað geri ég.
Ég áfryja málinu til lesendanna.
Winnipeg, 20. maí 1898.
W. H. Paulson.
Læknamip i vandrædum.
EINKENNILEGUR SJÚKDÓM
UR Á KONU í NOVA SCOTIA.
Veikindin byrjuðu með bólgu í stóru-
tánni, sem færðust um allan lík-
amann. Læknarnir gátu ekki
gert grein fyrir sjúkdómnum, og
lækningar peirra bættu henni
ekkert.
Úr The New GI asgow Enterprise’
Loch Broom er Ijómandi bænda-
porp, sem liggur um prjár mílur frá
bænum Pictou, N. S. í porpi pessu,
á pægilegu bóndabyli, búa pau Mr.
og Mrs. Hector McKinnon. Fyrir
nokkrum árum tók Mrs. McKinnon
veiki, sem ymsir læknar, er vitjuðu
hennar, skildu ekkert í. Það var á
almenningsvitund, að Mrs. McKinnon
átti pað Dr. Williams’ Pink Pills for
Pale People að pakka að hún loksins
komst til góðrar heilsu, og með pví
fréttaritaii blaðsins Enterprise átti
heima f nágrenninu páheimsótti hann
konuna og spurði hana hvort henni
væri pað nokkuð móti skapi að lysa
nákvæmlega sjúkdómi sínum og
lækningum.
„t>að er sfður en svo“, svaraði
Mrs. McKídeod. „Ég álít, að peir
sem fá beilsubót geri ekki annað held-
ur en skyldu sína með pví að tala vel
um nreðöl pau, sem hafa bætt peim.
Veikindi mín byrjuðu á lítilfjörlegan
hátt. Þau byrjuðu með bólgu f stóru
'tánni og fylgdu henni óttalegar praut-
ir. Bólgan smáfærðist fyist um út-
limina og sfðan um allan minn líkama
°g fylgdu pessu svo miklar prautir,
að lífið var mér lítt bærilegt. Lækn-
ir var sóttur, en hann bætti mér ekk-
ert. Svo var annar reyndur og svo
áfram, pangað til ég hafði reynt fjóra
lækna, einn peirra mesti læknirinn
innan fylkisins. Samt voru peir sjá-
anlega allir f vandræðum, og enginn
gat annað en linað prautirnar rétt f
svipinn. Einn læknirinn sagði að
veiki mín væri beinbólga. Annar
sagði að pað væri illkynjuð gigt og
liðaveiki. Hinir tveir gáfu veikinni
enn önnur nöfn, en hvað sem pað nú
helzt var sem að mér gekk, pá gat
enginn peirra bætt mér. Um pað
leyti var ég orðin svo laDgt leidd og
máttfarin, að eg gat hvorki hreift
hönd né fót pó líf lægi við, og engir
bjuggust við pvf að ég kæmi aftur til
heilsu. Meira að segja læknarnir
sögðu pað, að ef mikið drægi meira af
raér pá gæti ég ekki lifað. Og pó er
ég nú hér í d»g eins braust eins og ég
hef nokkurn tíma verið á æfi minni.
Þegar ég var aumust vitjaði prestur
mfn og hann spurði mig hversvegna
ég ekki reyndi Dr. Williams’ Pink
Pills. Eg hafði reynt svo margslags
meðöl og eytt svo mörgum dollurum
fyrir pau, að ég áleit pað varla pess
vert að reyna fleiri. Samt sem áðuj
var mér komið til pess að reyna pær
og eftir að ég hafði tekið fáeinar öskj-
ur fór mér að skána. Þegar ég var
búin úr einni tylft af öskjum var ég
komin á fætur og farin að geta hreiít
mig um húsið, og eftir fáar öskjur
meir var ég orðin albata og fær um að
gegna öllum peim störfum, sem
bóndakona vanalega verður að gegna.
Alt petta á ég að pakka Dr. Williams’
Pink Pills, og eftir alt, sem pær hafa
gert mér gott, álft ég að mér sé pað
ekki láandi pó ég mæli með peim við
aðra“.
Dr. Williams’ Pink Pills veita
nytt llf og krafta f blóðið og endur-
byggja bilaðar taugar, og losa mann
pannig við sjúkdóma, sem af öðru
hvoru pessu stafa, og pyðir slfkt pað,
að pær lækna fjölda mannlegra kvilla.
Sumir óhlutvandir verzlunarmenn
svíkja fólk með eftirstælingum af
pessu ágæta meðali. Hinar réttu Dr.
Williams’ Pink Pills eru aldrei seldar
eftir máli nó í hundraðatali né eftir
vigt, dó á neinn annan hátt en í fé-
lagsins eigin öskjum. Á umbúðun-
um ervörumerkið fullum stöfum:„Dr.
Williams’ Pink Pills for Pale People“.
Hvaða lit sem pillurnar bera pá eru
pær óekta, séu pær seldar á nokkurn
annan hátt. Pillur pessar lækna
pegar önnur meðöl bregðast.
h Wrong idea
n II n OF...
Uyspepsia
Throws all the Blame on the
Stomach—The Real Seat of
Trouble ls the Intestlnes—
The Permanent Cure ls Dr.
Chase’s Kidney-Llver Pllls.
It is an old idea long since exploded tfcat
digestion is confined to tbe stomach. No
modern scientist denies that by far the greater
part of digestion and the more difficult part
takes place in the intestines. This explains
why dyspepsia is never really cured by pre-
parations which merely aid stomach digestion
and act only on the stomach.
This fact also explains why Dr. Chase’s Kid-
ney-Liver Pllls have been so remarkably suc-
cessful as a cure for the worst forms of dyspep-
sia and indigestion.
Dr. Chase’s Kidney-Liver Pills act directiy
on the kidneys, liver and bowels, and give new
tone and vfgor to the intestines, and make
them able to perform their work of digesting
the substances on which the stomach has no
effect.
Stomaeh treatment may do well enough for
slight indigestion. but if you havo chronic in-
digestion or dyspepsia of a serious nature you
can profit by the experience of scores of thou-
sands who have been permanently cured by
using Dr. Chase’s Kidney-Liver Pills. One
pill a dose, 350. a box, at all dealers, or
Edmanson, Bates & Co., Toronto.
ARINBJORN S. BARDAL
Selur líkkistur og annast um títfarir.
Allur títbtínaður sá bezti.
Enn fremur selur bann allskonar
minnisvarða cg legsteina.
497 WILLIAM AVE.
Telephone
306.
Phycisian & Surgeon.
Útskrifaður frá Queens háskólanum f Kingston,
og Toronto háskólanum í Canada.
Skrifstofa f IIOTEL GILLESPIE,
CRYSTAL, N* 1»
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o. s. fr.-.
Menn geta ntí eins og áðnr skrifað
okkur á íslenzku, hegar þeir vilja fá meðöl
Munið eptir að gefa ntímerið af meaalinu
Anyone sendlng n sketch and descrlption may
qulckly ascertain our opinion free wnether an
invention is probably patentable. Communica-
tions Btrictly confldential. Handbook on Patenta
sent free. Oldest acency for securinsr patents.
Patents taken throufeh Munn & Co. recelve
spccial notice, without cnarge, In the
Scicmific Hmcrican.
A handsomely illustrated wcekly. Largest cir-
culatlon of any seientíflc journal. Terms, a
year ; four months, $L Sold by all newsdealers.
IVIUNN &Co.36,Broad"a*’New York
Branch Offlce, 626 F St., Washington, D. a
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórn-
inni I Manitoba og Norðvesturlandinu, uema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, J>að er að segja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á J>eirri landskrifstofu, sem
næst li^gur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrlkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta menn gefið öði-
um umboð til J>ess að skrifa sip fyrir laudi. Innritunargjaldið er $1C,
og bafi landið áður verið lekið J>arf að borga $5 eða $10 umfram fy. r
sjerstakan kostnað, sem J>ví er samfara.
HEIMILISRJETTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sínar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 0 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sln-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRJF
ætti að vera gerð straz eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsia
umboðsmanni eða hjá J>eim sem sendur er til J>ess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður J>ó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa J>að, að
hann ætli sjer aö biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
J>ann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til J>ess að taka'
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slíkum umboðam. Í5,
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur fá, á innfiytjenda skrifstofunni I Winni-
peg og á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vesturíandsin, leiðbeiningar um J>að hvar lönd eru ótekin, og allir, sem
á pessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og bjálp til J>ess að ná í lönd sem J>eim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalögum. Ai!-
ar slíkar reglugjörðir geta J>eir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisits f
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanríkis-
deildarinnar I Ottawa, innflytjenda-umboðsmanDSÍns í Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum í Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interioi.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og átt er við
í reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að fá til leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum fjelögum og cinstaklingum.
647
terbúftum Spánverja. Hann var í ljettum herklæö-
Utn og vopnfár, hjálmgrlma hans var opin, fálki sat á
VlQ8tri úlnlið hans og hann horfði í kringum sig eins
°g maður, sem er einungis að hugsa um að skemmta
•jer og hefur ekki minnstu hugmynd um, að nokkur
l’wtta geti veriö í nánd. En allt í einu kom hann
8amt auga á hin grimmdarlegu andlit bogamannanna,
8em störðu á hann úr hrlsrunnunum. Riddarinn rak
uPp hræðslu-6p, knúði hest sinn sporum og peysti I
^ltina til hins eina, mjóa drags, sem lá út úr dalverp-
*nu- I nokkur augnablik virtist sem hann mundi
^°mast I dragið, pví hann hafði riðið um koll
hrakið frá sjer flesta bogamennina, er J>utu I veg
^yrir hann; en pá preif Hordle Jón heljartökum I
annan fót hans og dró hann af baki, en tveir aðrir
^Og&menn náðu hestinum, sem lá við að fælast.
„Hó, hó!“ öskraði stóri bogamaðurinn upp.
’>Övað margar kýr vilt þú kaupa handa henni móður
m*nm ef jeg læt pig lausan?“
„Hættu pessu nauts-öskri pínu“, sagði Sir Nigel
^Þolinmóðlega. „Komið með manninn til mln. Yið
•^nkti Pál! petta er ekki I fyrsta sinn, sem við höfum
*jest; pvi( ef mjer skjátlast ekki, pá er petta Don
lego Alvarez, sem einu sinni var við hirð prinzins“.
„Það er I sannleika sem pjer segið“, sagði
8P^nski riddarinn á frönsku, „og jeg bið yöur að
eka sverð yðar tafarlaust I gegnum hjarta mitt; pvl
vernig get jeg—jeg, sem er Caatillu-riddari — lifað
£a smáu, að ótlginn bogamaður hefur dregið mig af
654
sagði Sir Nigel ofur lágt við menn sína; „og, við
sánkti Pál! við verðum að hafa hann með okkur til
baka, eða jeg verð hjer eptir“.
Strax og Alleyne og Aylward heyrðu petta,
stukku peir af baki og rjeðust eius og villidýr á hina
tvo varðmenn, sem ekki gátu staðist svona óðslega
og óvænta árás, og fjellu pví strax. Sir Nigel stökk
inn I konungs-tjaldið, og fylgdi Hordle-Jón honum
eptir strax og hann var búinn að binda hestana.
Innan úr tjalfinu heyrðust brátt óhljóð og sverða-
glamur, og svo komu peir Sir Nigel og Jón út aptur,
með blóðug sverð og framhandleggi, og bar Jón á
öxlinni meðvitundarlausan mann I skrautlegri yfir-
höfn, er ljón og turnar Oastillu var s&umaö I, rem
sýndi, að maðurinn tilheyrði konungs-ættinni. Þyrp-
ing af náfölum pjónum og sveinum var á hælum
peirra, og ýttu peir, sem að baki voru,hinum fremstu
áfram, en hinir slðarnefndu revndu að halda sjer sem
leDgst frá hinum grimmdarlegu andlitum og blóðugu
vopnum pessara æfintýra manna. Þeir lögðu með-
vitundarlausa manninn ylir um lausa hestinn og
bundu hann par, stukku slðan á bak hestum slnum,
og peystu svo af stað eins hart og hestarnir gátu farið
I gegnum hinar mannmörgu herbúðir.
En allt var enn I uppnámi og á ringulreið meðal
Spánverja, pví Sir William Felton og menn hans
höfðu brotist eins og hafalda gegnum hálfar herbúðir
peirra, og kestir af dauðum og deyjardi mönnjm
sýndu leiðina, sem peir höföu farið. Spönsku ridd-
643
af smásveinum leiddu hesta herra sinna niöur að ánum
til að vatna peim, en hinir skrautklæddu riddarar,
eigendur hestanna, ýmist sátu eða stóðu I bópum úti
fyrir dyrum tjalda sinna, eða peir riðu út með fálka
á úlnlið og veiðihunda á eptir sjer, til að reyna að fá
sjer kornhænu eða hjera.
„Við sverðshjöltu mín! mon garcon'‘, sagði Ayl-
ward lágt við Alleyne, par sem hinn ungi riddara-
sveinn stóð með opinn munn og undrandi augu og
horfði yfir hina nýstárlegu sjón fram undan honuin,
„við höfum verið að leita að her pessum 1 alla nótt,
en pegar við nú höfum fundið liann, pá veit jeg ekki
hvað við eigum að gera við hann“.
„Þú segir satt, Samkin“, sagði Johnston gamli.
„Jeg vildi að við værum aptur komnir yfir á hinn
bakka Ebro árinnar, pví við vinnum okkur hvorki fje
nje frama hjer. Eða hvað segir pú, Símon?“
„Við hinn helga róðukross!11 hrópaði hinn
grimmúðugi hermaður, „jeg vil fá að sjá hvernig
blóðið I peim er litt áður en jeg stefni hesti mtnum
aptur til fjallanna. Er jeg - pvilíkt barn, að jeg
skyldi rlða áfram I prjá daga samfleytt og bera ekk-
ert annað úr býtum á endanum en eintóm orðin?“
„Þetta er fallega mælt, hunangsblómið mitt!“
brópaði Hordle Jón. „Jeg fylgi pjer eins og blaðið
fylgir hjöltunum. Ef jeg gæti bara náð I einn af
pessum spjátrungum parna niðri á sljettunni, pá ef-
ast jeg ekki um, að jeg fengi nóg lausnargjald fyrir
hann til að kaupa fyrir aðra kú handa henni móður
minni“.