Lögberg - 25.01.1900, Blaðsíða 3

ifVöBÆRtf, FIMMTUIXAGINN fiSL JANUAR im
2
Hlnn „he?t >sti
í janCiar heftinu af MrGlurds
Magaz<ne g»»fur Mr Sturí^is B Rmrl
fróölef/a skjfrstu um ferð stna til aó
skoða rafmagns brœðsluofnana við
Niagan-fossinn. Hann segir með»l
annars:
Par er leir (clav) bræddnr tit f»«sa
að úr honum my idi t alumi >um,
m&lmur, aem fjrir nokkrnm Arum stðan
var jafn dyr og gull. K'lk oa; kol-
efni (oarbon), hin óbneðanleírnstu tvð
efni, sem til eru, eru sameinuð við
ákafasta hita 1 hinn sérlega blendinp
er nefnist calcium cnrbide, sem, ef
maður lætur mola af |>ví i vatn, upp-
leysist nærri með spren ringu, og sem
f>á framleiðir hið nýja lýsingsr-ga1' er
nefnist acetylene. I>ar er bfiið til
phosphorus og phosphates í stórslött-
um, og einnig corburundum—g'm
steins-krystallar, jafn harðiv sem de
mantar og eins fagrir og rúbtnar
I>ar er verið að byggja miklar smiðj
ur til að búa til graphite, samskyns
og notað er í ritb’y, rafmagnsvélar o.
s. frv. Graphite hefur verið grafið úr
jörðu sem má'mur um f>úsundir ára.
I><ið er hreinn carbon og er náfrændi
demantsins. Ef komið öefði verið
upp með það fyrir svo sem tfu árum
sfðan að búa til graphite, f>4 hefðu
vfsindamenn ftlitið pað algerlega
hlægilegt. En hinn nýi ákafi hiti,
sem rafmagnið hefur gert mögruleíran,
framleiðir graphite jafn hmglega og
verksmiðjur Armout’s (f Chioagrn)
framleiða s&pu. Mr. Rand segir, að
bræðsluofnunum við Niagara fossinn
hnfi enn ekki tekist að framleiða de-
manta I stórum mæli, „en sá dagur
getur komið“, segir hann, , að de-
mantar verði fluttir paða» í kössum,
er taki fjórðung úr búrjeli hver, *frá
pessum miklu bræðsluofnum. Detta
eru engir draumórar. Hyggnir og
framsynir starfsmenn h»fa pegrar tekið
spursmálið um að búa til demanta
sem verslunarvöru til alvarlegrar
íhugunar, svo að pað er óhætt aðálftn,
að auðsjfianleg lfkindi téu t.l, að pað
verði gert“.
Nfagara-bræðsluofnarnir nota við
pessar undra/erðu framkvæmdir h'ta
er nemur meir en 6.500 grftðum á
Fahrenheit mæbr (‘2J gr. Fahr. er
sama og 1 gr. ft R ). Mönnum hefur
tekist að fá petta ákafa tilbúnings afl
á pann hfttt, að „leggja viðjur á Ni-
agara fossinn“.
‘ í>úsund hestöfl eru flutt eftir
koparvfr frá hinum miklu fossum sem
rafmagn, og .er pvf breytt f hita og
ljó< milli oddauna á caröon-stðngum,
oo vinnur par hið undrunarsaralega
verk sitt. í grundvallar atriðinu er
rafmsgns bræðsluofninn samkynjaraf-
magns ljósinu. Pað eru varla 20 ár
sfðan aðhÍDn fyrsti raf magns bræðslu- |
ofn, sem nokkurt verulegt praktiskt
gagn var að, var bygðurj en ef raf
magns b-æðstuofnarnir, sem nú vinna
daglega hjá Niagara fossunum ein-
göngu, væru 8»meiraðir f einn ofn,
pi uiundu peir, eftir pvi sem emn vfs-
iidamaðurinn segir, skf.ua með pví-
tfkri fjarski birtu, að pað sæisi glöggt
úr tunglinu—bending til peirra
stjörnufræðinga, sem eru að reyDa að
finna veg til að komast í samband við
ibúana f jarðstjörnunni Mars. Emn
bræðsluofu hefur verið bygður, sem
hefur hita afl er samsvarar 700 hest-
öflum, og er petta hita afl framleitt f
bogamyuduðu hólfi, sem ekki er
stærra en vaualegt vatusglas“.
„Rafmagns bræðsluofnarnir hafa
pann ertandt sið, að brenna upp alla
hitamælira og tilfærur, sem upp hafa
verið fundnar til að mæla hitann f
peim með. Fyrir nokkrum árum sfð-
aa fann hugvitssimur Djóðverji nokk-
ur, Seger að nafni, upp á pvf, að búa
til nokkrar smftar keilur úr ýmsum
jarðefnum, er óbræðanleg voru við
vanategan hita, svo sem úr leir og
feldspar. Hann bjó keilur pessar til
pannig, að ein af peim bráðnaði peg
ar hitinn var orðinn l,ð"20 gr. á F»hr.,
önnur pegar h»nn var orðinn 1,800
gr., og svo fram eftir götunum, Ei
leirkerasmiður lætur keilur pessar f
ofn sinn, pá getur hann séð hvaða
hitastig er komið í hann eftir pví sem
keilurnar bráðna, hver eftir aðra. En
svo ákafur er hitinn í rafmagns-
bræðsluofnum Mr. Acheson’s, að keil-
urnar mundu allar brenna upp og
hverfa algerlega á tveimur mfnútum.
Aðferði», sera notuð er til pess »ð
komast sem næst pví hvað mikill hit-
inn er í rafmagns bræðsluofnunum, er
sem fylgir: I>ráður úr platinum er
hitaður pangað til hann er orðinn
rauður— til pess parf 1,800 gr. hiti á
Fahr.—með rafmagns straum af viss-
um styrkleika. I>á setur maður við-
kvæman hitamælir 8 fet frá prnðin
um og athugar, hvaða fihrif petta hef
ur á mælirinn. Dá er enn sterkari
rafmagns-straum hleypt í práðinn, »vo
hann vorður hvítglóandi—til pess
parf 3 400 gr. á F»hr.—og hitamælir-
inn færður frá præðinum pangað til
h tinn á hann er hinn sami og áðu-,
Dannig befur m«ður fengið tv>
púnkta í fjarlægðar-stiganum, og eru
peir notiðir sem reiknings grund-
völlur. Dft i-eynir maður sama mælir
inn við rafmagns bræðsluofninn. Til
pess að hitamælirinn sýni sama giftðu-
tal og áður, verður að fæ>-a hann
miklu lengra frá ofninum en hann var
frá præðinum f báðum tilraununum.
Einfaldur útreik- ingur á hinum til
tölulegu fjarlægðum, bornum sam»n
við hinn vel pekta hita f platinum-
vlrnura I umgetnum tveimur tilraun
um, sýnir, að minsta kosti hér um bil,
I hita»n í rafmagns bræðsluofnunum.
Aðrar aðferðtr eru einnig notaðar til
að mæla hitann, en engar peirra eru
álitnar alveg nákvæmar. En pær eru
nógu nærri hinu sanna til pess, *Ö
hafa orðið meðal til, að menn h-ifa
fengið »llmikið »f fróðleguin o •- pýð
iMgarmiklum skýrslum viðvlkjandi
»fli hitans á ymsum stigum. D»onig
hafa menn t. d. fengið »ð vita, að »1-
urainura breytist I rennandi vökva við
4.050 til 4 320 gr. hita á Fahr., og að
kaik bráðnar við 4,940 til 5,400 gr.
h ta, en magnesia við 4,680 gr. hita“.
Hinn mesti hiti I afmagns
b-æðslnofnum, sem mældurhefur ver-
ið, hefur verið um 6,500 gráður á Fahr.
mælir Vatn sýður pegar hitinn er
orðinn 212 gráður á pann mælir.
p YLUNIÆDAR-
vJT . .KLlÐI...
Ltknast vissnlega og varanlega med
Dr. A, VV. Chases Ointment.
D». A. W. Chase’s Ointrnent er fi-
reiðaoleg lækning við gylliniæð og
hefur aldrei skeikað að lækna pft veiki
I öllum hennar verstu myndum pó
læknar h»fi stnðið uppi rftðalausir.
Yfirlýsing pessi má virðast nokkuð
glfurleg I augum peirra, s«m ekki e-u
kunnugir hinum miklu yfirburðum Dr
A. W. Chnse’s Ointments, en pað er
hreinu sannleikur, fúslega staðfestur
raeð vottorðum púsunda pakklátra
karla og kvenna, sem lækuast hafa
-ftir margra ára pjáningar, og eftir
»ð hafa reynt margskonar meððl og
leitað beztii lækna.
M". II Bull, Belleville, Ont, segir;
„Mér er ljúft að geta pess, að eftir 30
ftra þjftnii'gar »f gylliniæðarklftða hef-
'ir Dr. Chase’s Omtment læknað niie
til fulls. Ég reyndi öll pau meðöl
sem auglýst voru, til lltils eða einskis
gagns, en, eins og ég hef sagt ýrasum,
pó ég væri orðinn svo aumur, pá
læknaði Dr. Chase’s Ointment mig.“
Dr. Ch»ses Ointment ber af öllu
sem læknislyf I sögu meðalanna. Dað
er ftbyrgst að pað lækni allskonar
gylliniæð. Ttl sölu hjá öllum verzl-
unarmönnum, nða hjá Edmanson,
Bates & Co , Toronto.
Or. G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLA.KNIR.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn 11,00.
627 Manr 8t.
Peninjrar til leigu
Land til sals...
Undirskrifaður útvegar peninga til
láns, gegn veði I fasteign, með betri
kjörum en vanalega. Hann hefur
einnig bújarðir til sölu vlðsvegar um
íslendinga-nýlenduna.
& GUDMUNDSSON,
Notarv F^ufcjlio
• Mountain, N D.
BIÐIIÐ UM
EDDY’S
HUS-, HROSSA-, GOLF.
og ;sto-^
BUSTA
Deir eudast BETUR en nokkrir aðrir, sem boðnir eru, og eru viðurkeudir af
öllum, sem brúka pá, vera öllum öðrum^betri.
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu,sem tilheyrasambandsstiórn-
inni I Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, p8Ö er að segja, sje landið okki áðtir tekið,eða sett
til slðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrlkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmanrsins 1 Winnipeg, geta menn getið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. InnrituDargjaldið er $1C,
og hafi laadið áður verið tekið parf að borga $5 eða $10 umfr&m fyrir
sjerstak&n kostn&ð, sem pvf er samfara.
HEIMILISRJETTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur slnar með 8 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, fin sier-
staks leyfis frá innanrlkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sir-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRJF
ætti’ að vera gerð strax eptir að 8 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjft peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. 8ex mánuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion LaDds umboðsmanninum I Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboösmann
p&nn, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess *ð tal %
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slíkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni i Winni-
peg ’ á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og N >rð-
vestui andsin, leiðheiningar um pað hvar lönd eru ótekin, ogall r, sem
á pessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, eið-
beinÍDgar og bjálp til pess að ná I lönd sem peim eru geðfeld, ecn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalögum All
ar slikar reglugjörðir geta peir fengið par gefíns, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisii s í
British Columbia, með pvl að snúa sjer brjeflega til ritara innan-tkis-
deildarinnar 1 Ottawa, innflytjeniia-umhoðsmannsins I Winnipeg eða
til einh.erra af Dominion Lands umboðsmönnum í Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior,
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta lengið gefins, og átt er viö
reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt r að.ffttil leigu eða kaups hjá járhbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum félögum og einstaklingum.
119
slna t pvl efni. í>að leit ekki út fyrir, að ég mundi
hafa mikin ttma til peirra bllðu atlota, sem hann Atti
við. ,,Ég hef vissulega alt annað að gera“, sagði ég
við sjálfan mig.
Ég gekk hægt upp strætið, pvt éar var I of pung-
um pönkum til pess að hraða mér. Ég hrökk pess
vegna saman, eins og maður sem vakinn er af svefni,
við að heyra kallað lágt handan yfir strætið: „Lft-
varður minn!“ Ég leit I krinffum mig; ég var ein-
mitt gagnvart dyrunum á gistihúsi Vlhcho’s; á prösk-
uldinum stóð stúlkan Panayiota, unnusta Demetri’s,
hún, sem hafði sofnað með höfuð konu Constantine’s
hvilandi I kjöltu sinni, konunnar, sem Demetri gat
ekki fengið til að drepa. Hún leit fyist varlega upp
og ofan strætið, en flýtti sór slðan inn I húsið og
benti naór að koma á eftir sér. Degar maður er I
annari eins kMpu eins og ég var I, pft grlpur m- ður I
hvaða h&lmstrá sem er, hvað lttil von sem er um að
pað verði til björgunar, pá reynir maður að nota pað.
Ég fylgdi s úlkunni pvl eftir ian I húsið. Hún var
kxfrjóð I framan; hún var I einhverri mikilli geðs-
hræriiigii, sem ég ekki vissi orsðkina til.
„Ég hef orðsendingu til yðar, lftvarður minn“,
sagði hún ofur lágt, „og ég verð að flýta mór að
segja yður hver hún er; pað má enginn sjá okkur
saman“. Um leið og hún sagði petta, dró hún sig
enn lengra inn I skuggann I ganginum.
,.S«gið mór orðsendÍDguna eins fljótt og pér
getið, Panayiota“, sagði ég. „Dvl ég hef lírin tíma
U6
öll von mln um sigur lá 1 pvl, að sýnast honum und-
irgefinn og auðsveipur eins lengi og mögulegt var.
Og par eð óg vissi að Kortes mundi hnldv vörð ura
Phroso, pá gat ég farið, án pe s að hafa sérstakar
éhyggjur henn&r vegna á meðan við vorum I burtu.
„Jæja, látum oss pá ganga upp hæðina“, sagði
6g skeytingarleysislega. „Eu ég fullvissa yður samt
um, að pór eruð að óraaka yður alveg að ópörfu“.
Hann vildi ekkert heyra um petta, svo við geng-
um I gegnum húsið, og leiddumst. Mouraki hafði
látið reisa stiga upp að klettavegguum, pvl honum
pótti ekki pægilegt að klifrast up^ eftir sporunum,
sem höggvin voru 1 vegginn I króknum. Hann steig
með at.nan fótinn I neðstu rim stig&ns; en svo stanz-
aði hann eitt augnablik, sneri sér að mér og spurði,
eins og honum hefði nú fyrst dottið eitthvað nýtt
I hug:
„Hafið pér talað nokkuð við hina fögru vinkonu
okkar nú I dag?“
„Við lafði Phroso?“ sagði ég. „Nei, hún hefur
ekki lfitið sjá sig. Ég geri yður ef til vill rangt til,
pasja, en ég Imyndaði mér, að yður væri ekki sérlega
ant um að ég talaði við han&“.
„Já, pér gerið mér vissutega rangt til“, sagði
hann hfitlðlega. „Til pess að sanna yður pað, pá
skuluð pér hafa langt eintal við hana strax og við
komum til baka. ó, ég berst ekki með paunig lög-
uðum vopnum! Ég vildi með engu móti nota vald
mitt á pann hátt. Ég ætla aftur að fara sjáfluráámeð
*1>
atferli hans yrði opinbert. Ég áleít, að við yrðum
miklu óhultari á jaktinni en innau um hinar huldu
hættur á Neopalia-ey. Ég lauk við að skrifa mið-
ann, forsiglaði hann og gekk avo út úr húsiuu, til
pess að vita hvort ég gæti ekki fundið eiuhvern að
senda með hann út á jaktina.
Degar ég var kominn út úr húsinu, varð mér
litið niður á höfnina og sjóinn. Dað, sem ég s^,
kom mér til að glayma ákúrum Kortesar, pví mér
hrutu undrunar, ótta og formælingar-orð af vörum.
Reykjarstroka ruddist upp úr strompnura 4 jaktinni.
Sjáið, hún hreifði sig! Hún var að leggja út úr
höfninni. Húa stefndi út til sjávar. Hvert var hún
að fara? Ég kærði mig ekki um að reyna að sva-a
peirri spurningu. Hún mátti með engu móti fara!
Dað lá llfið á sð hún lægi við bryggjuna, reiðubúin
til að Öytja mig burt hvenær sem væri. Ásetningur
minn að yfirgefa ekki húsið breyttist við hina rýju
og meiri nauðsyn. Tafarlaust, og án pecs að hugsa
nokkuð frekar út I málið, stökk ég af stað og hljóp,
eins og ég ætti llf mitt að leysa, ofan vejrinn er lá til
porpsins. Um leið og ég hljóp af stað, virtist mór
ég heyra rödd Mouraki’s, úr glugganum uppi yfir
mór, segja kurteislega og undrandi: „Hvers vegna
I ósköpunum, kæri Wheatley—?“ Ah, vissi bann
ekki hvers vegna ég hljóp? Mér datt ekki I hug að
stanza fyrir orð hans. Ég hélt áfram. Ég kom út á aðal
veginn; ég stökk ofan eftir hinu bratta stræti; kvena-
fólk hrökk saman undrandi, pegar pað sá mig, Qg