Lögberg - 25.01.1900, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 52. JANUAR ÍVOO.
LÖGBERG.
CefiB út að 309Elgin Ave.,WiNNiPBG,MAN
»f Th* Lögbkrg Print’g & Publibing Co’y
(IneorporaUd May 27,1890) ,
Ritatjóri (Editor): Sigtr. JÓNASSON.
Boiiness Manager: M. Paulson.
AUGLÝSINOAR: Smá-aaRlýslngsr i eltt skifti 26c.
fyrir 30 ord eda 1 þml. dálkslengdsr, 76 cts nm
juánndlnn. A stwrri augljslngnm um lengrl
tíma, afsláttur efilr samnlngi.
BÍ8TAD A-SKIKTI kaupenda verdur ad tilkynna
skAlflega Og getaium fyrverandibústadjafnfram
Utanáakripttll afgreldslustofubladslns er i
The Logberg Printing & Publishlng Co.
P.O.Boz 1202
Wlnnipeg.Man.
Utanáekrip'ttil ritstjdrans er:
Edltor Lágberg,
P 'O.Boz 1202,
Winnipeg, Man.
Samkvæmt landslfignm er nppsðgn kaupenda á
nladl óglld, nema hannsje skuldlaus. þegar hann seg
rnpp. —Ef kanpandi, sem er í sknld vid bladld flytu
> (stferlum, án þeas ad tilkynna heimilaskiptin, þá er
tyrir dómstðlannm álltln sýnileg sönnumfyrr
zettrísnm tilgangl.
PIMMTUDAGINN, 25. JAN. 1900.
Ofursti McMillan svarur
J»vættingi afturlialds-
manna uin íjárhaginn.
Afturhalds-málgögnin „stór og
smá“, hér I bænum, hafa verið sí-
skrækjandi um það sfðustu viku eða
hálfan mánuð, að svo og svo mikill
tekjuhalli hafi verið hjá fylkisstjórn-
inni áriðsem leið, að fjárhirzlan hufi
verið tóm, þegar Macdonald-stjórnin
tók við, o. s. frv. o. s. frv. Málgögn
þessi eða þeir, sem setja þennan
þvætting í þau, vita náttúrlega, að
mest af því, sem þau segja, er ósann-
indi og rangfærzla, en þau ætla að
reyna að nota þetta bull sitt til að
hjáipa sér við aukakosningarnar, er
eiga að fara fram 6. næsta mánaðar.
Fyrrum fjármálaráðgjafi fylkisins,
ofursti McMillan, var austur í landi,
þegar málgögnin byrjuðu þennan
BÖng sinn, og kom ekki heim fyr en
undir lok síðnstu viku. En eitt
fyrsta verk hans var að svara ósann-
inda-þvættingi afturhalds-málgagn-
anna, og gerði hann það svo ræki-
lega og rak þau svo greinilega á
stampinn, að þau mundu skammast
sín ef þau kynnu það—sem þau auð-
sjáanlega kunna ckki. Svar of-
ursta McMillans birtist í blaðinu
„Manitoba Free Press“, hér í bæn-
um, s'ðastl. mánudag, og álítum vór
sanngjamt að birta það í heilu líki.
Svarið er í samtals-formi við frétta-
ritara blaðsins, og hljóðar sem
fylgir/
„Já óg hef tekið eftir staðhæfing-
ura sem gerðar hafa verið i því
augnamiði að kasta skugga á tjár-
mála-ráðsmensku Greenway-stjórn-
arinnar árið sem leið, og sem vafa-
laust eru gerðar i því skyni að
skaða þá stjórn og vekja ótta hjá
kjósendum. þetta málefni verður
rætt til hlitar þegar þingið kemur
saman, og ég vona að það verði gert
þannig, að stuðningsmenn nefndrar
stjórnar verði ánægðir. Sem stend-
ur ætla ég einungis að segja, að
fjármálunum var stjórnað árið sem
leið á hinn sama sparsama hátt er
hefur einkent stjórn vora síðastliðin
ellefu eða tólf ár. Utborganirnar
hafa. verið í samræmi við fjárveit-
ingar síðasta þiags. Eins og allir
vita, þá eru lagðar fyrir hvert þing
áætlanir um útgjöldin fyrir árið sem
þá stendur yfir og greiðir þingið
atkvæði um áætlanir þessar; o2 svo
ánægt var slðasta þing með áætlanir
stjórnarinnar fyrir árið sem leið,
að enginn þingmaður gerði uppá-
stungu um að nema burt eða lækka
einn einasta útgjalda-lið. þess ber
einnig að gæta, að þótt mótstöðu-
menn vorir bendi á, að útgjöldin
fyiir árið sem leið hafi verið meiri
en tekjurnar, þá benda þeir ekki á
einn einasta útgjalda-lið sem hefur
verið ranglega eða ónauðsynlega
borgaður.
„þér spyrjið, hvers vegna útgjöld-
in hafi verið meiri en tekjurnar.
Jæja, það er létt að skýra það atriði.
þer vitið, að þegar áætlunin um
útgjöldin er lögð fyrir þingið, þá er
um leið lögð fyrir það áætlun um
tekjurnar. Ef þér viljið gera yður
það ómak að líta yfir áætlanirnar
fyrir árið sem leið, þá finnið þér þar,
auk annara tekjuliða, að vér gerð-
um áætlu um að fá S300,000
frá sambands-stjórninni, úr skóla-
landa- sjóði fylkisins, peningum, er
vér eigum hjá sambands-stjórninni,
en þessx upphæð ($800,000) var ekki
borguð oss. Ef vér hefðum fengið
hana, þá hefði ekki orðið neinn
tekjuhalli, heldur þvert á móti mik-
ill tekju afgangur. Vér hækkuðum
tillagið til alþýðuskólanna fyrir árið
sem leið upp í $250,000, og hækkuð-
um allar aðrar veitingar til almenn-
ingsþarfa, svo að enginn hólt því
fram, að vér gætum borgað allar
þessar miklu fjárveitingar, borgað
allan kostnað við stjórnina sjálfa,
löggæzlu-kostnað, 0. s. frv., og samt
haldið útgjöldunum innan takmarka
tekjanna, án þess að fá eitthvað úr
hinum mikla skólalanda-sjóði fylk-
isins. A þetta var fyllilega bent í
umræðunum í þinginu og sórhver
þíngmaður vissi það vel, og það var
marg endurtekið, að ef vér fengjum
ekki að minsta kosti part af skóla-
landa-sjóðnum, þá yrði tekjuhalli 1
ftrslokin. þegar alls þessa er gætt,
þá er blátt áfram undrunarvert aö
tilraun skuli vera gerð til að vekja
óréttlátan grun um að eitthvað só
bogið.
„Svo voru stórar upphæðir borg-
aðar út árið sem leið í ,capital‘-reikn-
ingi, til járnbrauta, er þingið
sumpart styrkur hafði veitt árið
á undan, ea hlutaðeigandi félög
ekki voru búin að ávinua sér (með
jftrnbr. lagningum) fyr en árið sem
leið, og ennfremur vextir af skulda-
bréfum til styrks járnbrautum, arf-
ur er fyrirrennarar vorir eftirlétu
oss, en sem vér höfum orðið að borga.
Vér höldum því ekki fram og höfum
aldrei látið sem vér gætum borgað
þessi ,capital‘-útgjöld og vexti af
þessum járnbrautastyrks skulda-
bréfum af hinum vanalegu tekjum
fylkisins, og þess vegna verður að
draga þetta frá útgjöldunum til þess
að komast að hinni sönnu niður-
stöðu um árs-búskapinn, en það má
ganga að því vísu, að þeir, sem
komu fram með kærur sínar gegu
oss, ætluðust ekki til að þetta væri
gert.
„Sú staðhæfing að fjárhirzlan
væri tóm og að búið væri að eyða af
geymslufé því er stjórnin hafði und-
ir höndum, er blátt áfram ósannindi.
,Eg heyri sagt, að sögur af því tagi
sóu breiddar út um bæinn og fylkið
í laumi. Léttasti vegurinn til að
sanna, hvíhk ósanniadi þvilíkar
s »gur eru, er ef td vill að sýaa yður
bref, er baokastjórarnir sendu mér,
eftir beiðni minni, á meðan ég var
enn fjármálaráðgjafi fylkisins, sem
sýna hvernig allir reikningar
stjórnarinnar stóðu í bönkunum
hinn 6. jan., daginn sem Greenway-
stjórnin skildi af sér, það sem fylgir
eru eftirrit af nefndum bréfum.
„Imperial Bank of Canada.
Winnipeg, 6 jan. 1900.
Hinn heiðraði fjárinála-r<ðgjafi
fylkisins, Winnipeg.
Kæri herra. — Eftir beiðni yðar
leyfi ég mér að skýra frá, að innlegga
og útborgana upphæðirnar, er bæk-
ur bankans sýna í starfslok í dag,
er sem fylgir: Innlegg $469,710.72;
útborgað $6,219.97.
Yðar einlægur,
(Undirskr.) C. S. Hoar, ráðsm.
þetta gerir innleggs-afgang er
netnur $463,490.75.“
„Union Bank of Canada.
Wpeg, 6. jan. 1900.
Hinn heiðraði tjármála-ráðgjafi
Manitoba-fylkis, Winnipeg.
Kæri herra—Ég leyfi mér að skýra
yöur frá, að í starfslok í dag er inn-
leggs-afgangur $176 829.29 í reiku-
ingi yðar. Yðar ein’ægur,
(Undirskr.) Thos. McCaffrv,
ráðsmaður."
„The Molsons Bank.
Winnipeg, 6. jan. 1900.
Hon. D. H. McMillan,
fylkis fjármnla-ráðgjafi, Wpeg.
Kæri herra—Mnnitoba-stj' rnin á
inni hjá oss $25,756.01. Við þetta
verður að bæta vöxtum 3 af hundr-
aði frá 30. sept. síðastl. þar til pen-
ingarnir verða dregnir út.
Yðar hlýðinn þj^nn,
(Undirskr.) E. F. Kohl, ráðsm.“
„Dominion Bank.
Winnipeg, 6. jan. 1900.
Hon. D. H. McMilltn,
fylkis fjármala-ráðgjafi, Wpeg.
Kæri herra — Samkvæmt beiðni
yðar leyfi ég mér að skýra yður frá,
að fylkisstjórnin á inni þennan dag
í reikningi s>num við þennan banka
upphæðina $25,812.29.
Yðar einlæuur,
(Undirskr.) F.L Patton, ráðsm.“
„þér takið vafalaust eftir þvf,
að bréf þessi sýna, að stjórnin átti
inni, í reikningum sínum við hina
ýmsu banka, $691,883.34 daginn sem
hún skilaði af sér. í þessari upp-
hæð er geymslufé það, sem stjórnin
hefur undir höndum, oger hver ein-
asti dollar af því óeyddur og í sín-
um réttu reikningum í bönkunum.
Ég vil taka það fram, að á stjórnar-
tfmabili voru hefur ekki einn ein-
asti dollar af geymslufó verið brúk-
aður í þarfir fylkisins, eða verið not-
aður á annan hátt en vera bar, eins
og átti sér stað með það fó áður en
vér tókum við stjórninni.
„Ég álít að þessar staðhæfingar,
í sambandi við bréfin er eg hef sýnt
yður, ættu að sannfæru sórhvern
sanngjarnan og óhlutdrægan borg-
ara um það, að tilraun hefur verið
gerð til að afvegaleiða almenning
og ef unt væri að vekja vantraust á
stjórninni sem frá fór.
„Auðvitað er þess að gæta, að
það var eitthvað af útgefnum ávfs-
unum.sem ekki voru þá komnarinn
í bankana, sem ég hef ekki tæki-
færi til að segja hve miklu námu,
en gizku á að hafi verið um $20,000.
það var lfka eftir að borga eitthvað
af tillögum til skóla, og ekki búið
að fullborga nokkra aðra reikninga
þegar vér skiluðum af oss, en sem
vér mundum hafa borgað mikið af
ef vér hefðum verið við til enda
fjárhagsársins; en ég mætti geta
þess, að það á sér stað á hverju ári,
að ýmislegt þessháttar er ekki borg-
að til fulls á árinu, heldur flutt yfir
á næsta ár. Ég held að þetta hafi
átt sér stað á hverju ári síðan vér
tókum við stjórninni, og hið sama
átti sér stað áður en vér tókum við,
og vér urðum að borga stórar upp-
hæðir, er tilheyrðu árinu á undan,
þegar vér tókum við stjórninni; ég
efast ekki um, að hin núverandi
stjórn reki sig á það, að hún verði
að flytja yfir frá einu ári tií aunars
eitthvað af þessháttar útborgunum.
„þegar maður nú dregur frá út-
borganir þær er tilheyra ,capital‘-
Fullkomin
heilsa
getur verid ydar.
Verið ekki að reyna eitt eða ann-
að sem er lítt þekt þegrar heilsa yð-
ar er í veði. Ef þér eruð ekki heil-
brigrðor þá brúkið þau m^ðöl er
menn vita að iækna. Dr Williams’
Pink Pills eru ekki eitthvaðsem lítt
er þekt. þær hafa læknað þúsund-
! ir af fólki reynt hafði ýms algeng raeðöl án nokkurs árang-
urs. Sumir af þeim sem þannig hafa verið læknaðir eru í
yðar eigin nágrenni.
Mr. F. MiRsion, Deleau, Man. skrifar:—,,Ég get fyrir mína reynd
hrðsað Dr. Williams' Pink Pills sem meðali 11 að enaurbyggja líkam-
ann. Áður en ég fðr að brúka piliurnar hefði ég iðulega höfuðverk,
hafði litla eða enga matarlyst og var ákaflega taugaveiklaður, sem
gerði það að verknm að ég var i mjög svo slæmu ástandi. Eg fann til
ákafrar þreytu við hverja smá-áreynsla. Eg get nú sagt, samt sem
áður, að ég hef aldrei verið hrauKtari en einmitt nú og þ kka það Dr.
Williams’ Pink Pills. Þeir sem líkt eru þjáðir—og þeir eru margir—
munu fínna að þeir gera ekkert betra en að brúka þessar pillur’*.
Takið ekki neitt það sem ekki ber hina fullu áskrift: , Dr.
Williams’ Pink Pills for Pale People*1. það er dýr reynsla
og liættuleg að brúka eitthvað annað í þeirra stað TiL sölu
í öllum lyfjabúðum eða sendar með pósti fyrir 50c. askjan
eða 6 öskjur fyrir $2.50 með því að skrifa til Dr. Wiiliams’
Medicine Co., Brookville, Ont.
316
börn stukku úr vegi ininuin. Ég var reglulegur
John Gilpin, nema hvað ég var hestlaus. Ég hefði
ekki trúað því, að ég gæti blaupið svona langt og
Bvona hratt. En óttinn styrkti fætur mfna, hugsr-
■singurinn gaf mér f»ol; og ástin—jft, ástin—því
tkyldi ég ekki j&ta það nú?—&stin gaf mér fr&leik;
ég hvcrki hægði & mér né leit til hliðar, né heldur
uppgafst ég, þar til ég kom niður á bryggjuna. En
pegar þaogað kom, hné ég örmagna upp að trégrind-
unutn; þvi jaktin var komin nærri heila milu út &
■jó, og fj&rlægðist mig marga faðma & bverju augna-
bliki. Ég stökk & fætur aftur og veifaði vasaklút
mlnum; tveir eða þrír af hermönnum Mouraki's, sem
voru að Blæpast & bryggjunni, störðu bj&nalega &
m>g, og fiskimaður einn hló hftðslega; börnin, er höfðu
elt mig 1 hóp uiður strætið, flyktust nú utan um mig
Og góndu & mig. Ég hélt & miðanum til Deuny 1
hendinni, en Denny var genginn mór úr greipum.
Hvað hafði komið yfir piltinn? Ég kallaði sj&lfan
mig ýmsum ljótum nöfnum, fyrir að liafa ekki sint
r&ðleggingu Kortesar. Hvað var litla húsið uppi i
hæðinni og fylgsni Constantine(s mér í samanburði
við nærveru vina minna og skipsins míns?
Vonargeisli skein i huga minn. Deir ætluðu ef
tjl vill einungis stutt út & jaktinni, og yrðu komnir
aftur að einum eða tveimur klukkutimum liðnum.
íg preytti augu mln & að r/na & jaktina. Hún hélt
*ltaf sama strykinu, beint, hratt og ósvegjanlega. Daft
jar eics og hún flytti burt meft sér vonir Phrosj uui
325
Ég haföi ekki eins fullkomið vald yfir svip mfn-
um eins og landstjórinn. Ég býst við, að þaft hafi
mitt sj& á mér, aft ég var ekki sannfærður, þvi Mogt-
aki greip í handlegg minn, þrýsti honum innilega og
hrópaði: „Hvað þér eruð þó vantrúaður! Jæja,
f>ér skuluð þá koma mað mér og sjá með yðar eigin
augum“.
Ég hugsaði með mér, að ef ég færi með honum,
þ& gripi ég auðvitað I tómt. Ef að fuglinn hefði
nokkuru tima sezt par, þá væri hann nú tloginn sina
leið. Detta fagra tilboð hans væri þvi einkis virði.
„Kæri pasja minn“, sagði ég því, „ég er ánægð-
ur með yfirlýsing yðar í þsssu efni“.
„Nei, ég vil ckki að J>ér treystið mér í f>essu!“
sagði hanu. „Ég er ákveðinn í, að þér skulið ekki
trúa mér! t>ér skuluð verða að koma með mér. Við
skulum fara þangað b&ðir tve:r“. Á meðan hann
var að segja þetta, hélt hann altaf i haudlegg minn
og þrýsti honum vingjarnlega, eins og til að hvetja
mig til að koma rr.eð sér.
Ég sá ekki hvernig ég gat komist undan, að
gera eins og Mour&ki stakk upp &, &□ þess að komast
í opið missætti við hann, og það vildi óg ekki gera
að svo stöddu. Hann hafði ýmsar ástæður til að
vilja neyða mig út í opinn fjandskap við sig: Fljót-
ræðisorð eða hreifing gæti orðið honum sennileg af-
sökun að l&t.a setja mig i fangelsi. Ef hann hefði
getað sannað, að ég hefði sýnt honum ókurteisi sem
l&udstjóra, J>4 heffti hana haft uæga sök gego mér,
830
„Dér eigið einum vin fleira eh f>ér vitið af“,
sagði hún með munninn fast við eyrað & mér.
„Dað gleður mig, að f& að vita f>að“, sagði ég.
„Er þetta alt, sem f>ér áttuð að segja mér?“
„Já, f>að er alt og sumt—einum vin fleira en
f>ér vitið af, l&varður minn“, sagði hún. „Herðið f>vl
upp hugann, l&varður minn“.
Ég horfði spyrjandi augum & hana; hún skildi,
að óg vildi fá frekari skýringu & þessari orðsendingu.
„Ég get ekki sagt yður neitt meira“, sagði hún.
„Mér var bara sagt að segja yður þetta—einum vin
fleira en pér vitið af. Nú er óg búin að skila þessu
til yðar. Tefjið ekki lengur, l&varður minn. Ég
gst ekki sagt yður neitt meira, og J>að er hætta &
feröum“.
„Ég er yður þakklátur fyrir að flytja orðsend-
inguna“, sagöi ég. „Og óg vona að þessi vinur
reynist mér að miklu gagni“.
„J&, hann mun reynast f>að“, sagði hún í flýti,
um leið og hún bandaði hendinni & móti peningnum,
sem ég ætlaði að fá henni, og benti mór &ð flýta mér
burtu. Eu svo stöðvaði hún mig í nokkur auena-
blik:
„Konan-—kona Constautine's l&varðar____hvað
varö af henni?“ spurði Panayiota með l&írri rödd oir
í flýti. K
„Ég veit okkert um hana“; sagði ég. „En ég
Imynda mér að hún só í litla húsinu uppi í hæðinni“
„Og hann er nú sloppinn úr varðhaldinu?'!
sagði húu.