Lögberg - 23.08.1900, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. ÁGUST 1900.
LÖGBERGr
er gefið nt hvern finitndaer af THE LÖGBERG
PRINTJNG & PUBLISHING CO , (1 ipgilt), aó 3«9
Kltfn Ave , Winaipeg, Man. — Koetar $2.00 um sirio
£á íalandi 6 kr.]. Borgist G rirfram, Einstök nr 5c.
Pnblishei every Thursday by THE LÖGBERG
PRINTING & PUBLISHING CO., llncorporated], at
309 Elgin Ave., VVinnipeg, Man — Sabscription price
|2.00 per yenr. payable iu advance. Smglecopies 5c
Ritstjóri (Editor): Sigtr. Jónasson.
Business MaDager: M. Paulson.
aUGLVSINGAR: Smá-auglýsingar í eltt skifti25c
fyrir 30 oró eda 1 þml. dálkslengdar, 75 cts' um
mánudinn. A stærri auglýsingnm um lengri
tíma, afsláttur efiir samningi.
BÓSTADV-SKIFTI kaupenda verdur ad tilkynna
skriflega óg geta um fyrverandibústad jafnfram
Utanáskripttil afgreidslustofubladsius er:
The Logberg Printing & Publishing Co.
P. O.Box 1292
Wlnnipeg,Man.
f^'Ttanáskrip ttilritstjórans eri
tditor LUgborg,
P ‘O.Box 1292,
Winuípeg, Man
_ Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupenda ó
uladi6gild, nema hannsje skaldlaus, þegar hann seg
r opp.— Ef kanpandi, sem er í skuld vid bladid flytu
Jstferlum, ón þes« ad tilkynna heimilaskiptin, þá er
þad iyrir dómstólunum álitin sýnileg sónuumfyrr
— FIMTUDAGINN, 23. AGUST 1900. —
LisjíiU’-Ljördæmið.
Hinn 9. þ. m. héldu frj lsiyndir
menn í Lisgar-kjördæmi fund íMani-
tou-bæ, í því skyni að tilnefna þing-
mannsefni á sambandsþingið í Ott-
avra við næstu almennar kosningar,
þegar þær fara fram. Á fundinum
mættu 82 fulltrúar úr hinum ýmsu
kjördeildum kjördæmisins. Mr.
JamesLaidlaw, frá Clearwater,stýrði
fundinum og tók fram þegar í byrj-
un, að það væri nauðsynlegt, að alt
færi fram hreint og beint og hlut-
drægnislaust, enda var þersari bend-
ingu stranglega fylgt á fundinum.
Eftir að skilríki binna mættu
fulltrúa höffu verið rannsökuð, var
stungið upp á eftirfyigjandi mönn-
um sem þingmannsefnum: Mr. John
Sweet, frá Morden; Findlay M.
Young, senator, frá Killarney; Mr
R. Munroe, frá Miami; Mr. R. L.
Richardson, núverandi þingmanni
kjördæmisins og ritstjóra blaðsins
“Tribune" í W nnipeg; Mr. Yalentine
Winkler, fylkisþingmanni fyrir
Rhineland; Mr. A. McLeod, frá
Jiorden; Mr. James Baird, frá Pilot
Mound; Mr. A. P. Stevenson, frá
Nelson; Mr. James Riddell, fráRose-
bank; fyrrum forsætisráðgjafa Mani-
toba-fylkis, Thos. Greenway, frá
Crystal City; Mr. W. H. Nesbitt, frá
Roland.
Allir, sem viðstaddir voru og
stungið hafði verið uppá, neituðu að
verða þingmannsefni. Mr. Green-
way var ekki viðstaddur þegar
þessar tilnefningar fóru fram, en
einn af fundarmönnum skýrði frá,
að bann hefði vald til að segja, að
Mr. Greenway gæfi ekki kost á sér,
svo nafn hans var einnig dregið út
af skránni. þá var gengið til kosn-
inga um þá tvo' sem eftir voru,
nefnil. Mr. Valentine Winkler og
Mr. R. L. Richardson, og féll sú
kosning þannig, að Mr. Winkler
fékk 76 atkvæði, en Mr. Richardson
6. þegar þetta kom í ljós, var gerð
uppástunga um, að fundurinn kjósi
Mr. Winkler í einu hljóði sem þing-
mannsefni fyrir Lisgar-kjördæmi,
og var þetta samþykkt á þann hátt,
að allir stóðu upp og hrópuðu þre-
falt húrra fyrir Mr. Winkler sem
þingmannsefni frjáhlynda flokks-
ins í Lisgar-kjördæmi.
Fundurinn hélt áfram um kvöld-
ið, og var þá fjöldi manna saman-
kominn, auk fulltrúanna, til þess að
hlusta á ræðu er Mr. Greenway hólt,
Hann talaði í fulla þrjá fjórðunga
úr klukkustund og sagðist ágætlega.
Meðal ann-írs skoraði hann fast á
alla frjálslynda menn að standa eins
og einn maður með Mr. Winkler við
kosningarnar, Hta ekki dreifa sér
eða villa sór sjónir, því undir sam-
heldni væri þessi kosning komin,
sem aðrar kosningar og önnur á-
hugamál.
Mr. Winkler var einnig á fund-
inum um kvöldið, og héit stutta en
gagnorða ræðu. Hann þakkaði fyrst
fyrir þann heiður og það traust, er
honum hefði verið sýnt með því að
kjósa hann fyrir merkisbera frjáls-
lynda flokksins í Lisgar-kjördæmi,
og fór síðan nokkrum orðum um það
hve ágætlega Laurier-stjórninni
hefði farnsst landi og iýð í hag þau
fjögur ár, er hún hefði setið að völd
um. þar á eftir héldu ýmsir axrir
stuttar ræður, svo sem J. T. Brown,
Wm. Hood, Frank Williamson, Jas.
Riddell (þingm, fyrir Lorne), F. M.
Young senator, S. Farley og John
Sweet.
En Mr. R. L. Richardson, hinn
núverandi þingmaður fyrir Lisgar-
kjördæmi, og vinir hans—mest-
megnis afturhaldsmenn, en nokkrir
liberalar—voru ekki ánægðir með
úrslitin á Manitou-fundinum, svo
þeir söfnuðu liðugum 100 nöfnum á
áskorun til Richardsons um, að gefa
aftur kost á sér sem þingmannsefni
fyrir kjördæmið. Síðan stofnuðu
þeir til fundar í smábænum Cart-
wright hinn 13. þ. m. og tilnefnau
Richardson sem þingmannsefni. Mr.
Richardson var á fuudinum og hélt
langa ræðu, sem mestmegnis gekk
út á að úthúða Mr. Greenway og
öðrum frjálslyndum leiðtogum, er
ekki hafa gert sér að góðu fram-
komu Richardson’s og blaðs hans
‘ Tribune" gagnvart frjálslynda
flokknum, þá framkomu, að rægja
leiðtogana við flokk sinn með logn-
um sakargiftum og spila að öllu
leyti í hendornar á afturhalds-
flokknum, sigla þannig úndir fölsku
flaggi, iUast ennþá tilheyra frjáls-
lynda flokknum, en stinga hann og
höggva, ljóst og leynt,við hvert tæki-
færi. Afleiðingin er sú, að í Lisgar-
kjördæmi eiu tvö þingmannaefni—
annar maðurinn hreinn og beinn
liberal, en hinn maður sem siglir
undir fölsku flaggi sem liberal. Alt
bendir til, að Richardson só í raun
og veru þingmannsefni afturhalds-
flokksins, í Lisgar-kjördæmi, og að
flokkurinn muni ljá honum eindreg-
ið fylgi sitt við kosningarnar. Eitt
af því, sem bendir til þess, er það, að
íslenzkaafturlia’ds-málgagnið ‘ílkr.‘,
sem áður var vant að úthúða Mr.
Richardson og blaði haus “Tribuue",
er nú farið að liæla honum.
Eins og fjölda mörgum lesend-
urn vorum er kunnugt, þá var “Tri-
bune“ stofnað sem frjálslynt blað
fyrirliðugum lOárum síðan.og varð
Mr. Richardson strax í upphafi aðal
litstjóri blaðsins og hefur verið það
ávalt s'ðan. Blaðið og ritstjóri þess
studdi frjálslynda flokkinn- eftir
mætti, bæði í samhands- og fylkis-
pólitík, framan af, og var í nokkur
ár aðal-málgagn frjálslynda flokks-
ius hér í fylkinu, enda studdi flokk-
urinn blaðið af alefli, Greenway-
stjórnin veitti því öll þau hlunnindi
sem hún gat á heiðarlegan hátt, og
blaðið fékk mikla útbreiðsiu meðal
frjálslyndra manna í Manitoba og
Norðvesturlandinu. En fyrir hér
um bil hálfu öðru ári síðan fór blað-
ið að snúa út á sór skrápnum fyrir
alvöru, fór að finna að gjörðum
frjálslyndra stjórnmálamannaá afar-
launkl'pinn hátt, en hefur svo smátt
og smátt sótt í sig veðrið, uns svo er
kotnið, að hina síðustu mánuði hefur
það úthúðað leiðtogum frjálslynda
flokksins á allar lundir, en látið alt
heita gott og blessað sem stjórn-
málamenn afturhalds-flokksins hafa
gert. Fram að síðustu fylkiskosn-
ingum huldi blaðið sig að nokkru
leyti í sauðargæru, en eftir þær má
heita að það liafi flcygt gæruslitrun-
um og hafi síðan gengið um kring
semgrenjandi afturhalds-ijón. Marg-
ir vissu auðvitað hvernig hlaðið og
aðstandendur þess voru inn við bein-
ið fyrir og um s’ðustu fylkiskosn-
ingar, og sízt af öllu var það hulið
leiðtogum afturhalds-flokksins, enda
leyndi það sór ekki eftir kosningarn-
ar. Macdonald-stjórnin samdi strax
eftir að hún tók víð skrá yfir þau
blöð, sem ættu að njóta hlunninda
h já stjórninni, og var “Tribun>3“ eitt
af blöðunum, sem sett voru á þá skrá
—var sett a hlunniuda-bekkiun með*
“Telegram,“ “Hkr.“ og öðrum því-
iíku'n ffturhalds málgögnum! Verð-
ur er verkamaðurinn launanna!
En hvernig stóð á þessari veðra-
breytingu í “Tribune" og ritstjóra
bla*sins, munu margir spyrja. það
er all-löng saga að segja frá því, ög
sumt í sambandi við það er enn í
myrkrunum hulið. Ritstj. blaðsins
gefur auðvitað í skyn, að hann og
það hafi breytt stefnu sinrd vegna
þess að frjálslyndi flokkurinn hafi
ekki staðið við stefnuskrá sína. En
þeir sem hafa fylgst með hvað blað-
ið hefur áður sagt—að það hafði ár
eftir ár þar til fyrir tiltölulega fá-
um mánuðum síðan lýst yfir því, að
flokkurinn væri að framfylgja
stefnuskrá sinni í einu og öllu—
vita mjög vel að þetta er einungis
vesæl viðbára, að hin sanna ástæða
er a!t önnur og að blaðið ereinungis
að reyna að slá ryki í augu lesenda
sinna og draga úr þeirri skömm og
fyrirlitningu, sem það eðlilega bak-
aði sér með svikum s'num—Júdasar-
hætti—við flokkinn, sem hafði alið
það á brjóstum sér. Vór getum full-
vissað lesendur vora um, að ástæður
ritsjóra ‘ Tribune’s“ eru alt aðrar og
ógöfugri en þær sera hann gefur
fyrir hinum fyrirlitlega snúningi
sínutn. Hann og blað hans vildi ráða
hver yrði ráðgjafi í Laurier-stjórn-
inni héðan að vestan, og þegar hann
eða bláðið fókk ekki ráðið því, þi
vildi ritstjórinn —sem frjálslyndi
flokkurinn hafði komið aðsem þing-
manni í Lisgar-kjördæmi—að minsta
kosti skipa fyrir um alla stefnu
Laurier-stjórnarinnar og innanríkis-
ráðgjafans, Mr. Siftons, viðvíkjandi
málum hér vestra. En þegar Mr.
Sifton vildi ekki vera leiksoppur í
höndum ritstjórans, þá kom strax
vonzka I hann. Um sömu mundir
snerist aðalblaðið hér í bænum, sem
um nokkur 6r hafði verið andvígt
frjálslynda flokknum, aftur til sinn-
ar fornu hollustu við flokkinn, og
reið það algerlega baggamuninn.
„Tribune" hafði verið einvalt um
mörg ár sem málgagn frjálslynda
flokksins hér í fylkinu, og þrátt
fyrir alt hjal blaðsins urn öbeit á
einveldi og „maskínum“, þá vildi
það balda þessu einveldi sínu. það
misti einveldi sitt. og éftir það
magnaðist heift blaðsins og aðstand-
enda þess svo, að þeir fóru að
brugga vélræði sín gegn leiðtogum
frjálslynda tiokksins. það er eng-
inn vafi á, að vissir menn fóru þá að
semja við höfuðpresta afturhalds-
flokksins—og silfrið var til reiðu.
Svo komu fylkiskosningarnar og
rétt fyrir þær kysti blaðið meistara
s:nn—Greenway—og sat til borðs
með honum. Fftir þann bita fór
Satan í það, og sjá, það fór út og
sveik hann í hendur fjandmann-
anna!
þetta er sagan í stuttu máli.
En síðar munum vér skýra haua
betur og færa fram full rök í þessu
máli. þessi grein yrði alt of löng,
ef vér gerðum það í þetta sinn.
Ji F....
FUMERTON
& COMPANY.
Hver
elnn
aí..
hlulunum
SEM ERU TIL SÝNIS
í SYÐRI GLUGG-
ANUM 1 BÚÐ
VORRI...
kostar bara
35 cts...
J F...
FUMERTON
CO.,
CLENBORO, MAN.
152
VIII. KAPÍTULI.
LUC'ETTK.
Tveimur dögum eftir p& viðburði, Bem skýrt er
frá 1 síðasta kapítula, sagði þjónustumey Miss Rem-
sen’s húsmóður sinni frá pví, að hún væri nýbúin að
fá p4 fregn, að móðir sín væri mjög sjúk og að hún
yrði pess vegna að fara heim tafarlaust. í>jóoustu-
meyjan ssgði, að móðir sín ætti heima í Elizabeth í
New Jersey. flún æskti eftir leyfi að mega fara eius
fljótt og mögulegt væri, og hún sárbað um að frænd
stúlka hennar, Lucette að nafni, fengi að vera 1
pUssi hennar pangað til hún gæti komið aftur, sem
hún vonaði að yrði að fáum dögum liðnutn. Þegar
pjónustumeyjan var spurð um, hvort frændúúlka
hennar væri verkinu vaxin, pá svaraði hún pvf, að
hún væri pað og sagði, að hún væri sér'lagi vel að
sér í að búa hér, pví hún hefði lært pað hj& franskci
hárbúnings-konu nokkurri. Að vísu væri nafn stúlk-
unnar Lucy, en húa befði breytt pví í Lucette til
pess að gefa f skyn, að par sem hfiti væri frönsk,
pá hlyti hún að vera ágæt pjónustumey.
Miss Remsen áleit f huga sínum, að pessi breyt-
ing & hinu rétta nafni væri alt annað en meðrnæli
með stúlkunni; en par sem þjónustumey'henrar varð
Itð yfirgefa hana svona skyndilega, og par oð stúlkan
161
miklar ástæður fyrir, að ég vil ekki að hann koaoist
sð pví- I>í gætir hjálpað mér f pessu efni.“
,,í>á skal ég lfka gera pað!“ sagði Emily.
„En pú veizt ekki ennpá hvað pað er, sem ég
óska að pú gerir“', sagði Mitchel.
„Mér er sama hvað pað er“, sagði Emily. „Ég
skal gera pað, ef pú biður mig pess.“
„I>ú verðskuldar alla ást mína“, sagði Mitchel,
dró hana blíðlega að sér og kysti hana léttan koss á
varirnar. „Ég segi petta ekki af sjálfsáliti, pví ég
elska pig eins mikið og nokkur maður getur elskað
stúlku. Ef pú reyndist óverðug fyrir ást mína — pft
mundi ég aldrei elska kvennmann aftur.“
„t>ú naátt treysta mér, Roy“, sagði Emily. Orð
hennar voru blítt áfram, en pað var sanaleike-hiti f
framburði peirra.
,,Ég skal strax segja pér hvað pað er, sem ég
óska að pú gerir; pví pað verður að gerast tafarlaust.
Dú verður að vera til—Hver er parna? 1
Mr. Mitchel talaði prjú síðustu orðin f hvössum
róm, stóð á fætur og gekk 'eitt eða t.ö spor áfram.
Hin stóra stofa var ekki vel lýst, pví gasið hafði ver-
ið skrúfað nokkuð niður til að póknast Emily, sem
var illa við mikla birtu f herbargju n sínum. Einhver
stóð f hinum enda stofunnar, og hafði Mitchel tekið
eftir pvf. Það var Lucette, og' húu svaraði tafar-
laust:
„Móðir yðar sendi mig hingað til að vita, hvort
pér væruð til að þprða kvöldverð, Miss Emily.“
1.56
„Miss Dora, pvf lofið pér öörum eins durg, eins
og pessi franski maður er, að tala ástam&l við yður?‘:
„Eigið pér við vin minn Mr.Thauret?11 sagði Dora
og lagði áherzlu á orðið „vin“, til að gera Mr. Rand-
olph gramt í geði, enda tókst henni pað dásamlega.
„Uann er ekki vinur yðar“, sagði Randolph.
„Að mínu áliti er hann einkis vinur nema sjálfs sfn“.
„Detta hefur verið sagt ura svo marga, að pað er
alls ekki nein ný hugmynd“, SBgði Dora.
„En í alvöru að tala, Miss Dora“, sagði Rand-
olph, „pér megið ekki leýfa pessum náunga sð troða
sór inn í vinahóp yðar, og umfram alt megið pér
ekki leyfa honum að biðla til yðar'*.
„Þór gerið mig forviða, Mr. Randolph“, sagði
Dora- „Ég hafði enga hugmynd um, að hann væri
að bi^la til mín. Ég get haft upp hvert orð, sem
hann sagði, og orð hans mundu varla staðfesta pessa
skoðun yðar“.
, „Þar kemur slægð hans fram“, sagði Randolph.
„Hann er of kænn til að segja pað beint út svona
fljótt“. Þessi ungi sptkingur (Randolph) var ekki
nógu vitur til að sjá, að hann var að skemma sinn
eigin málatað með pvf að koma svona hugrayndum
inn f höfuð stúlkunnar, hugmyndum, sem ekki höfðu
átt par heima áður.
„Þér eruð vissulega farinn að verða spaugilegur,
Mr. Randolph“, sagði Dora. Þér eruð eins og Don
Quixote, pegar hann var að berjast við vindmylnurn-
ar. Þér ýmyndið yður vissa hluti, og varið mig sro