Lögberg - 13.12.1900, Blaðsíða 4

LÖOBEKG, IIMÆUDAGINN 13. ÍlBgJEMBlE& 1900.
Kal’ólskan n.Ýja.
Nft era liftin rúon 40 ftr slðan k»-
þótaka trúin rpyndi til afi nema bér
Jard eftir 300 ftra brottviat. Jafnvel
f>étt vér verðum að jftta, að iúterska
trúin hafi ruðst hér til ralda með ó
jbfnuði og laDgleeti, og að með af-
rámi kapólaku trúarinnar hafi dftið út
atðnatu neiatar hina forna frelsia vora
ng f>jóðkjarka, verðum vér hins vegar
að telja hið ryja kaþólska trúboð
n->kla óheilla sending fyrir landið.—
Ór«eka»ta aönnunin fyrir {>vt, hve óholl
fthrif kaf>ólaku kirkjunnar eru, er hinn
rtiikli miamunur ft hógum f>jóðanna f
kaf>ólakum löndum og prótestantiak-
nm. í kspólakum lóndum, að Frakk-
lar di einu undanskildu, aem ekki er
beldur kapólakt nema að nafninu og
hefur verið vagga vantrúarinnar &
atðustu öldum, er atjórn, menning og
allur hagur pjóðanna mjóg bftgborinn
(ítalfa, Spftnn, Portúeral, Auaturrlki,
Rússland, Orikkland o a. trv ) og eru
pau lönd pó engu atður auðug og vel
gerð af nftttúru ni en önnur lönd.
£>egar kapólska trúboðið hófat
bér fyrir rúmum 40 ftrum voru aendir
hingað tveir preatar, Bernhard og
Baudoin (Baldvin). Btrnhard fór
brfttt héðan aftur og varö ,/orstjóri
poatullega *æt:a“ (præfec') t hinum
nyratu löndum. Bftðir peaair menn
kvntu sig hér vel, enda lögðu b&ðir
atur d ft að nema tslenzku; varð B tu-
doin, aem Ilengdiat hér, altaleDzkui
niaður, talaði og ritaði lalenzku aero
innlendur maður, og lét aér umhugað
um mftlefni pjóðarinnar sem væri
hann íalendingur. Við trúboð fékat
hann mjög lttið; hann gaf út nokkur
amftrit ft islenzku, aem voru pó ekki
gerð til pess að snfia Íalendingum til
kapólskrar trúar, heldur að eins varn-
arrit gego pvt er ritað var gegn ka-
pólskri trfi. Auðvitað fttti hann ó-
hægra með að boða trú atna fyrir pft
aök, að hér var pft ekki trúfrelsi, og
vorn l>* hinir kapólsku preatar ekki
•inuainni húahæfir að löguro, svo að
Einar Xsmundsaon t Nesi var lögaótt-
ur fyrir psð, að hann hafði h/st Bau-
doin og fttti að atóraekta hann og kyr-
aetja eigur hana; alapp hann við pað
að eina regna peaa, að atjórnin vildi
ekki halda mftlinu ftfram (Tið. um atj.
mftl ísl. III, 08).
Nfi er orðið alt annað uppi ft ten-
ingnum, og er pað ekki laatandi, pó
að mönnum hafi farið avo fram í mann.
fið og trfiarlegu umburðarlyndi, að
kapólakum mönnum sé vært bér, enda
•r nfi löggjöfin orðin öll önnur atðan
landið fékk t'fifrelsi með stjórnar-
akrftnni.
Nú fyrir fftm ftrum komu hingað
aftur kapóhkir preatar og nokkrar
nunnur, aem settuat að t Landakoti.
£*»ð tnun vera vtst, að pað eru kríst-
munkar (Jesúftar), sem rftða fyrir
peasu trúboði, og eru peir kunnir að
pvt að beita flestum r&ðum til að
breiöa út trú sf -.a. I>ó einstöku ftgsst-
iamenn hafi verið meðal peirra, eru
peir yfirleitt miður vinaælir en aðrar
munkreglur.
£>esair kapólaku prestar, sem dú
hafa tekiat ft beridur trúboðið hér ft
landi, eru að pvt leyti óllkir hinum
fyrri, að peir hafa ekki lagt roikla
rækt viö að læra talenzka tungu; að
rainsta kesti munu peir ekki flytja
ræður & falenzku, eins Oj? hinir fyrri
prestar gerðu. En t pess stað hefur
kapólska trúboðið f Landakoti tekið
pað r&ð, aem pað hefur vfðar gert til
að koma sér f mjúkinn hjft fó'kinu og
araeygja sér inn avo lttið bæri ft—pað
hefur farið að kenna börnum Reyk-
víkings. Eins og kunuugt er, hefur
kapólaka trúin rutt sér furðulega til
rúma & slðari ftrum & Norðurlöndum,
og er pað einkum heldra fólk, aem
kallað er, einkum pó hftlf útlifaðir
menn og konur, eem ekki hafa getað
fndið neina hugsvölun 1 barnatrú
sinni, sem leitað hefur sér hvfldar f
kapólskunni. Ýmaatvik virðastbenda
ft, að hór fari & aömu leið. Revcdtr
hafa f&ir hór enn tekið kapólaka trú,
svo kunnugt sé, en p«ir munu vera
fleiri en menn ætla. Um pað skul-
um vér ekkert dæma, en pað sem vér
vildum sérstaklega benda & er pað,
hvort pað muni ekki vera athugavert.
er embættismenn og ýmsir af hinuro
heldri mönnum bæjarins, sem kallaðir
eru, taka meir og meir að ganga fram
bjft barnaskóla bæjarins og senda
börn Bfn f kapólaka skólann. Er
mönnum pft ókunnugt um, að ka-
pólakir menn hafa einmitt unglinga
skólana til peaa að útbreiða trú atna
meðal annara trúflokka? £>eim er pað
full-ljóat, að hægast er að hafa fthrif
& börnin.
Barnaakóli Reykvtkinga befur nú
ekki orðið settur fyrr en 1. p. m., af
pvf a* menn hafa óttaat, að akarlata-
sóttin mundi breiðaat út. En barna-
skólinn kapólski f Landakoti hefur
aldrei verið jafnfjölmennnur og nú.
£>ar mun ekki vera að óitast skar-
latssótt?—Fjallkonan.
Ferðaáœtlun
póstsleðana mill. Winnipeg og íslend-
ingafljóts verður hagað pannig, að
frft Winnipeg fer sleðinn & hverjum
aunnudegi kl. 12 & h&degi, frft gisti-
hús £>órðar Jónsronar, 701 Klgin ave;
frft Selkirk & m&nudagamorgna kl. 7;
frft Gimli & priðjudagsruorgna kl. 7,
og kemur til ísl-fljóts að kveldi. £>ar
verður sleðinn einn dag um kyrt, en
leggur svo ft stað til baka & fimtu-
dagsmorgun kl. 7; fer frft Gim.i &
föatudagamorgun kl. 7; frft Selkirk &
laugardagamorgun kl. 9. Ef fólk vill
heldur faTa með eirolestinni til East
Selkirk ft sunnudögum, p& getur pað
haft pað svo, og verður p& maður par
við hendina að flytja pað til West
Selkirk. M'.G.Gíslason, vanur, dug-
legur og gætinn keyrslumaður, keyr-
ir vorn sleða, og mun hann lftta sér
ant um að farpegum liði sem allra
bezt ft leiðinni.
MILLEDGE McLEAN,
West Selkirk.
--------------------- •
Eftirfylgjandi eiga bróf hj& mór,
ocr geta peir vitjað peirra til mín, eða
gert mér aðvart um hvert pau eiga að
senda8t:
Guðjón Gtiðjónsson, frft Ak»reyri,
c/o W H Paulson, Winnipeg, Man.
G. M Jóhannsson, 40 Kinpstr.
Winnipeg, Manitcba, Can.
Oddný Kolbeinson.
Immit>raot Hall, Winnipeg.
Immigration Offioe, Wpeg, 7. des.
W S. Paulson.
OLSON BROS.
selja nú eld.við j»fn-ó<(Jrt ogr nokkrir
aðrir viðarsalar 1 bænuro. Td dæmis
selja peir b°zta „Pine“ ft $4.fi0 og
mður f $3 75, eftir gæðum, fyrir borg
un út f bð' d.
Olson Bros., 612 Elgin Ave.
ern flelH, nem þjáat nf Cet«rrh í |>eMiam
hluta 'nndsinR en af ‘'llnm ■ drnm fOúkdrimum Mm.
a I 'rnu ,oe menn héldo til Bknmm* tfma, ad «júk-
ddrour b#a«t1 v»ri (SIieknHndi. Lmknai hé.du hri f- hm
ím"ireftr, »o t*a(J vœri »itaJ«.<kl o* vidh fdu
ftjklslyf og hetrar l>«d dugdiekkt e"edu þeir «íkinft
ólH-knandi. Ví iudin hnfti nú snnnHd nd Cfttnrrh er
vídtækur sjnkdómur og úthe int r því medh >ndluii ei
t ki þ d til greina. ^H;i*s f'ata rh Cure4*. húld til
af þelm f, J Dheney k Co, Tolr’do,Ohio, er hid ein«
me h1 sem nú ertll, er l»kn«r med því »d h fa úhrif
á illnn líkam»nn J>nd e- tekid in í 10 droöM tll t«-
skeid r sklm um J>nd hefnrb in áhrif á hlódid.s ím-
himunrnHr og ail«1 knmabygg ngn a Huudrad doll
b > nii í^rlr nvertti fel)l>e>n ekki l»k ast. 8krifld
eftir upplýsingnm og •' nishornum tll
f J. Cheney k Co, Toledo,0.
Tll t’Mo í lyOnbúdnm fyrlr 76c.
Halls Famlly Pllla ern beatar.
*R’Y.
Ohoice of several Roates to
all points
EAST.
LAKESTEAMERS
Leave Fort William every
Tuesday, Friday an Sunday.
TOURIST SLEEPING GAR.
TO
TORONTO every Monday
“ “ Thursday
MONTREAL “ - Saturuay
VANCOUVER “ MoDday
“ “ Thur>day
SEATTLE “ Saturday
For full particulara cousult nearest
C. P. R. agent or to
C. E. McPHERSON,
G. P. A., WlNNlPiQ
Wm. Stitx.
Asst. Gen. Pass. Agt.
PANADIAN
^ . . . . PAI
PACIFIC
EDDY’S
HUS-, HROSSA-, GOLF- OG STO-
BUSTA
£>eir endast BETUR en nokkrir aðrir, sem boðnir eru, og erEviðurkendii af
ölium, sem brúka pft, vera öllum öðrum.betri.
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyrasambandsstiórn-
inni 1 Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 20, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ftra gamlir eða eldri, tekið sjer 100 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki ftður tekið,eða sett
til stðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu & peirri Iandskrifstofu, sem
næst ligsrur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrtkis-r&ðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins t Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er ÍIC,
og hafi landið ftður verið tekið parf að borga 85 eða 810 > m'ram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pvl er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
um verða menn að uppfylla heimilis-
búð og yrking landsins, og mft land-
neminn ekki vera lengur frft landinu en 0 m&nuði & ftri hverju, &n sjer-
staks leyfis frft innanríkis-rftðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landains.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strax eptir að 8 ftrin eru liðin, annaðhvort hjft næsta
umboðsmanni eða hjft peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið ft landinu. 8ex mftnuöum ftður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum 1 Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, p& verður hann um leið að afhenda slfkum umboðam. 85.
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur fft, & innflytjenda skrifstofunni t Winni-
peg ▼ ft öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestui.andsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, ogallir, sem
& pessum skrifstofum vinna, veita ínnflytjendum, koetnaðar laust, leið-
beiningar og hj&lp til pess að ná f lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvfkjandi timbur, kola og n^malöguro Ail-
ar sllkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan jftrnbrautarbeltisins f
British Columbia, með pvf að snúa sjer brjeflega til ritara innanrlkie-
deildarinnar f Ottawa, innfiytjenda-umboðsmannsins f Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum 1 Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og fttt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, pft eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að f&til leigu eða kaups hjft j&rnhrautarfjelögum og Jmsum
öðrum félögum og einstaklingum.
... ” ......:;■■■ . .æiam-'- ...................
Samkvæmt nú gildandi lög
rjettarskyldur sfnar með 8 ftra &'
384
„£>ér verftíð aft sanna pað“, sagði Mr. Randolph,
„og samkvæmt samningi okkar verður pað að hafa
rerið glvpur sem mikið var talað um!“
„£>ér hafið létt að mæla, vinur minn“, sagði
Mitohel, „en 6g mun geta sannað alt petta. Fyrir
undarlega tilviljun var pjófnaður framinn sörau
nóttina og ft sömu lestinni, sem við gerðum veðmftl
okkar, og annar pjófnaður var framinn svo að segja
ft slðustu mfnútunni ftður en hiun tiltekni m&nuður
var liðinn. Dannig voru tveir glæpir drjgðir innan
peaa tfma, aem um var samið, og leynilögreglumað.
urinn, Mr. Barnes, hefur sett nafn mitt f ssmband við
bftða pessa glæpi f huga sfntim. En til pess að pið
skiljið nú krÍDgumstæðurnar betur, verð ég að hvetfa
til baka til pess, sem ég vil nefna byrjunina. Fyrir
mörgum ftrum sfðan kom nokkuð fyrir & lffsferli mfn-
um seos gerði pað að verkum, að ég kyntist aðferð
peirri er leynilögreglumenn viðhafa, og pft fékk ég
hugmyndina, sem leiddi mig út f petta veðm&l,—pft
bugmynd, að pegar glæpamanninum hefur tekist að
komaat bjft að gætur hafi verið hafðar & honum &
meðan haan var að dr/gja glæp sinn, svo að ekkert
vitni er til sem gæti aannað, að pað heföi aéð hann
drfgðan, pftsé lejnilögreglumaðurinn pvfnær rftða.
laus, par til hann uppgötvar augnamiðið með að
fremja glæpinn. Hef ég ekki rétt fyrir roér I peaau,
Mr. Ifarnna?“
„Að pekkja augnamið glæpsins er auðvitað mik-
il hjftlp’S •*gfft> Barnea, „en mikið er Jjomið undir
kii»guDHt»öunum“.
342
Haven. En jafnframt var mér mjög umhugað um,
að komast til baka til New Haven eina fljótt og
mögulegt var. £>ess vegna bauð ég Mr. Barnea að
borða morguDverð með mér. Ég lét sem roér væri
fihugam&l að hann smnpykti, að hann yröi eini lög-
reglumaðurinn sem rekti s'óð mfna, en f raun og veru
vildi ég komast að pvf, hvort hann gæti strax sett
njósnarmann ft hæla mér; pað er að segja, hvort hann
hefði njósnarmann & G and Central j&rnbrautar.
stöðvunum p& pegar. Ég komst brftti að pví, að
pessu var pannig varið. Ég neyddist pess vegna til
að fara 6 hótel mitt, eins og ég hefði eoga löngun til
að fara aftur burt úr borginni. En svo slapp ég frft .
njósnarmanninum með hjálp brúnna, setn liggja svo
pægilega yfir um yfirjarðar-j&rnbrautina. Ég fór til
New Haven, fann handtöskuna, par sem ég hafði fal-
ið hana, og kom henni 1 geymslu f j&rnskfipuum í
hóteli n&l-pgt j&rnbrautarstöðvunum. Augnamið
mitt með petta er augsfnilegt. Ég vissi, að pjófn-
aðarsagan mundi komast I blöðin, og með pvf að
haga mér grunsatnlega & hótelinu—ég var auðvitað
f dularbúningi—vissi ég, að athygli manna mnndi
leiðast pangað. £>etta skeði llka, og afleiðingin varð
sú, að gimsteinainir voru afhentir lögreglustjórninni
til varðveizlu, komust & hinn allra óhultasta stað,
sem peir g&tu verið ft, hvað mig snerti. Herrar mfn
ir, petta er sagan um glæpinn sem ég dr/gði. Alt,
aem útheimtist uú, er, að sfna viðurkenníaguna frft
tollhúsinu I Bostou og sölubréfið fr& gimsteinakaup.
885
„£>að er satt“, sagði Mitohel. „Eu pað er samt
pýðingarmikið að pekkja augnamiðið. Af pessu &-
lyktaði ég pannig, að ef einhver maður nftlgaðist
annan mann, sem bann væri allsendis ókunuugur, að
næturpeli & afviknum stað, berði hanu f höfuðið og
dræpi hann ft pann hfttt, kæmist sfðan heim til sfn,
&n pess að nokkur maður sæi hann, pft væri pað al-
gerlega komiö undir glæpamanninum sj&lfum, hvort
hann fyndist nokkurn tfma eða ekki. Ég vildi f&
tækifæri til að reyna petta; pað er að segja, mig
laogaði til að drjiíja glæp einungis til að reyna pað,
hvort leynilögreglumennirnir gætu uppgötvað mig &
eftir. Einu vandræðin voru, að heiðarlegur maður
kynoksr sér við jafn vttavert fyrirtæki. Svo ftrum
skifti gat ég pess vegna ekki séð neinn veg til pess,
að uppfylla ósk mfna, par til tækifærið barst upp I
hendurnar ft mér af eintómri tilviljun, £>jónar, fyllið
glösin aftur“.
Mitohel beið við & meðan veriö var að passu.
Djónarnir bftru kampavfn I kring, og pegar peir
komu að Mr. Thauret, p& bað hann um að fylla einD-
ig Burgundyvfns-glas sitt. Mitchel varaftur byrjsð-
ur að tala pegar pjónninn kom með hið rauða vfn og
fylti glas Thaurets með' pvl, eius og hann hafði beðið
um. Mr. Barnes bað pjóninn pft að fylla einnig gl**
sitt með aama vfninu, og sagði um leið ofurlfigt við
Thauret: „Ég mft ekki drekka of inikið af kamp»-
víni“.
„Eins og pið vitið“, hélt Mitohel &{ram, „er