Lögberg - 28.03.1901, Blaðsíða 3

LOOBISRG, FÍMÍHJDA.GES3S fi8. MAW UOL
8
HngrleiOinffar útaf ..Héð-
ins,,-bréfinu í „J>jóÖólfl“
8. ágúst.
Himi alrnsmda „Héðinsu-bréfi
hefur verið gvarað bíeði I Lðgb. og
„Hkr.“, og mætti {>ví pýnast að eg
g»ti látið það hlutlaust. Eq f>að er
*amt margt og mikið, sem segja mft
Um f>að enn—og um öll mftl, sem
birtast t ltkum bftningi og nefnt bréf.
Eg ®tla mér ekki að rftðast ft
f>enna „Héðinn“, sem kann sér og
orðum slnum ekke;t hrtf, með skömm-
Ura eða illjrðum. Og egætla heldnr
ekki að fara að bera til baka f>að sem
böið er að gjöra við n&lega hvað eina
i bréfi hans. En eg ætla eiokum að
*ýna fram ft, hve ranglfttt er og
gagnslttið að flkrifa eius og hann hef-
Uf gert og svo hvar sökiu l'ggur
Þjngst og fastast, f>«gar mftlið er
brotið til mergjar.
I>að er J>& fyrst, að f>egar skrifað
®r um m&lefni s m miklu varða og
Bpana eða spenna upp heilan her
manna til athugana, pft er engin villa
Btærri en sú, að skrifa ekki nafn sitt
&ð fullu og réttu undir. Og mér er
f>*Ö rtskiljanleg lltilmenska, ef nokk-
uð göfug persðoa stenJur ft bakvið,
að hún porir ekki að koma 1 ljrts. Af
f>essari villn leiðir svo rrargt ilt.
Fyrst og fremst er J>að,að vitrustu
og bestu menn segja—eins og sann.
ast og réttast er—„hann er ekki svara-
▼erður“, og ganga pannig fram hjft
mftlefni, sem ef til vill stór mikl*
pyðingu hefur, með íyrirhtning. 1
öðrn lsgi, að hinir, sem svara og poia
okki að hrrtp og rangsleitni sé borið ft
einstaklinga eða J>jóð, prt p»Ö komi
ár ekúmaskoti eða afkyma, að peir
íeiða bögcin svo hfttt, að mönnum
ógnar og halda að alt mölbrotni, sem
fyrir verður. Og 1 pessum rtsköpum
hverfur altgildi mft's ns, að svo miklu
leyti sem um gildi er að r»ði: Ait I
petta er að sjftlfsögðu af pe'i ri ;r-
>ök, að maðurinn hylur nafn s tt.
Menn vita ekkert við hvern peir eiga,
sem befur prt 1 slrsrlegum efnum
strtrmikla f>ýðingu. Menn svara svo
bM* j afna ftn allrsr virðingar og kurt.
eisi, athuga málið hftlfu ver en ella
tuundi gert, ef maðurinn fylgdt mftl.
inu. Menn gera sér ekkert far um
■ð grafa inn að insta eðli og uppruna
mftlsins, ef vera kynni sannleikur eða
ftstæður fyrir pvi, sera ssgt er, eða &
einhvern hfttt nýtilegar bendingar.
Niðurstaðan verður pvi æflulega sú,
ftð m&lefnið, sem talað er um úr pessn
falska myrkri, er ónytt mftl, f>ýðingar-
laust mál. Þessh&ttar umrnður hafa |
ftldrei gert gott, en mjög oft ilt. Og
bið sama er að segja hvort heldur
m&Iið snertir einstaklinginn eða heild.
ina. Slikt ætti alls ekki að eiga sér
fttað, og enginn ærlegur maður ætti
ft amar að ekrifa pað sem hann vill
eða porir ekki að bera ftbyrgð af, eða
vora pektur fyrir. Eins lít eg ft petta
frft htið blaðamanna. Það er engin
minsta inntekt fyrir pft að fft slikar
greinar, jafnvel prt pær séu ft lika fttt
og hvtgur peirra stefnir, sökum pess,
eins og eg hef bent &, að greinarnar
eru fin allrar vægðar og virðingar at-
yrtur og blaðamennirnir oft um leið.
Niðurstaðan »f öllu s&man verður
eion samanloðandi rthreinleiki ft höf-
undinum, blaðinu og fthyrgðarmHnnt
pess. Eu ftvmningur’nn ekki eyris-
virði.
Þft er andinn, sem talað er i.
Bviskja, hatur, hroki! Hverju af poss.
um eiturlyfjum sem blandað er satn-
an við heilbrigða skoðan & eirhverju
mftli, p& hafa pau pær verkanir, að
enginn andl. rtsjúkur maður vill hafa
nokkuð með mftlið að s/sla. Með
öðrura orðum: prt nytsamar bending.
ar eða alvarlegar athuganir væru 1
slfkum greinum, pft hverfur pað og
verður ösynilegt I pes-ari svörtu um-
gjörð. „Hv.að kemur til, að engiuu
reiðist pér, G?-‘ var einu sinni e*gt
við vel greindan og merkan mnnn,
sem eg poktt fyrir löngu sfðan, sem
var ftkaflega bermæltur við hvern sem
f hlut fttti. „Af pvl eg tala ætfð 1
vingjarnlegum tön og brúka aldrei
beiskju, brrtöir minn“, var svarið.
Eg hef oft hugsað um petta sfðan, og
ekkert er til sem roér pykir öllu verra
og ljrttara en beiskjan og hatrið. Og
ongin hollari kenning er tii en sú:
FJýtlð ykkur að sættast ftður en srtl
gengur af lofti Hugsanallf pess
manns, sem ber hatur í brjósti, verð-
ur með tfmanum dimt, veikt, van.
sælt og rtréttlfttt. Og drtmar hans
um aðra menn og mftlefni verði að
œestu leyti ömerkir. Hver maður
ætti að varast að l&ta pvflfkt sjftst &
prenti.
í „Héðins“-bréðnu er hver lfna
og hugsun gegnum »ýrð af pessu ban-
væua eitri, sem eg hef nefnt. Reynd-
ar hef eg glatað pvf, en eg man, að
par grfpur, meðal annars, be’skjan og
hrokinn yfir starf og stöðu séra Jóns
Bja-nasonar í Wp»g, og annara sem
hans m&li fylgja, sem kemur aðal
tilgangi bréfsins s&rlftið við. £>vf hef
ur ekki verið beint svarað, og pvf
minnist eg ft pað nú; mest prt til að
benda öðrura ft ranglætið, sem slfkur
rithftttur ber með sér. Eg ætla ekki
að syngja lof um séra Jrtn. eða skýra
frft hve gagnlegur hann hefur verið
og er oss Vestur-lslendingum. Eg
veit honum kæmi enginn hlutur ver.
Eq eg segi petta: Hvaða meining,
önnur en ill, getur verið f pví, að
sletta nafni pess manns með fyrir.
litnÍDg inn f og f sambandi við rugl
sitt? Séra Jón er maður sem vill el
vamm sitt vita, einhver inndælasti
msður, sem eg pekki. Auk pess er
hann svo rteigintrjarn maður, að hann
mundi fremur vilja lftta hús sitt lfða,
en piggja eyrisvirði frft bftgstöddum
manni, maður, sem „Héðinn“ veit að
er að maklegleikum elskaður og virt-
ur af öllum fjölda manna. Það var
öðs manns æði að skjrtta örvunum
til svona margra i senn. Eg er illa
ritfær og ætla ccér ekki að glfma við
penna „Héðinn“. En ef eg nenti
eða kærði mig um að leggja út af
pvf, að fátækir menn tilbeyra einnig
[föfnnðum vorum og bera byrðina
með eftir efnum, pá held eg að eg
greti táið svo f sundur rtvoru.hugaun
„Héðins“ um pað efni, að hann gæti
aldrei komið henni eaman aftur svo
vit yrði f. Eg vil að eins segja pað,
að ef söfnuðir vorir hefðu fttt »ð
myndast eingöngu af rfkisraönDum,
p& hefðu peit orfið punnskip&ðir
framsn af æfinni og margur sauður-
inn villst frft hjörðinni, eios og út lít-
ur fyrir að pessi „Héðinn“ hafi gert
Eg hef séð svo ljrttar royndir af
ymsum kvikindum með hornbroddum
og klrtm, að eg hef varla porað að
koma við pær & p&ppfrnuro, t>vf er
»lveg eins varið með ritgjörðir, sem
eru tegnum sýrðar af mannlas’i og
beiskju. Þær flytja myndir, hræði.
legar myndir, sem stinga mann ft
pappfrnum, svo m&ður verður pvf
fegnastur, að flrygja öllu setn fyrst 1
burt, en getur aldrei gleymt »ð gæta
að pvf hvar tnyndar skömmin var fædd
og frtstruð. Foreldriö er ætfð heili
og hjarta eirihvers nftunga, sem ekki
ætti að leggja sig undir drtm heillar
pjrtðar.
t>að er eitt strtrt atriði i pessu
„Héðins“.bréfi, sem mig langar til að
rita um, nefnil. par sem „Héðinn“ er
að tala um innflytjendahúsið og
barnadauð&nn. t>a.ð atriði ft að vera
oss Vestur ísl. til vsnvirðu og sftrs-
auka, en pað ft rót sfoa 6 fslandi, og
allir præðir að pvf mftli iiggja pang-
að. Þetta er afar umfangamikið mftl,
ef maður ætlaði að leysa vei af hendi
að rita um pað, og læt eg pað pví
bfða að stnni.
LXrcs Gcðmcndsson.
W. Duiuth, Minu , f mars 1901.
Mrs. Wímíow's Soothíng Syrup.
Kr ramHtt eg r«ynt helitnbóUrljrf *em f m»iu »n 60
ár h»fhr verld brnkad af mllUOnnm mirdr* banda
bðrnnm þelrra á tanntðknikeidlnn. þao gertr barji-
lc1 rdlert, mýklrtannboldld, dregnr ór bdlgn, eydir
•nloa, l—knar nppþembn, er fxenlegt á brago og
bexte laknlng vio nionrgangl. Belt í Ollum lyQabAi .
nm i beiml. 26 eente flaakan. Bldjfo nm Mr». Wtn
•low'e Sootblng flyrnp. BeiU meoaHd er mwdnr
gefln fkngld handa bOrnnm á tanntdktfmenvn.
I. M. Cleghopn, M D.
LÆK'NIR, og YFIR8KTUMA.ÐUR, Et-
Hefur keypt lyfjabáðina i Baldur og hefur
þvf sjálfur umsjon a öHuro meðölum, sera hanr
•etur frá tjer.
EEIZABKTf! 8T.
BALDUR. - MAN
P, 8. lalenzkur tdlkur vlB hendina hve
nær sem þðrf ger lst.
BEZTU
FOTOGRAFS
í Winnipeg eru búnar til hjá
WS
ELFORD
COR. MAIN 8Tf$'
& IPACIFIC AVE'
\Vinnip«£r.
íslendingum til hægðarauka
hefur hann ráðið til sln Mr
Benidikt Ólafsson, mynda-
smið. Verð rojög sanngjarnt
ARiNSJORN S. BAROAL
Helnrjlfkkistur og annast um lítfari’
AJlur dtbánaöur sft beztf.
Enn fretnur sefur hann ai -kooa
mlnnisvarða cg legateina.
Heimili: ft homlnu á
Ros* ave. og Nena st.r. »UO.
fANADIAN . . .
■ ■ ■ pacific:r'V.
TH£ QUIÖKEST and
BEST ROUTE
.. . te the . . .
EAST . . .
WEST
No Change of.Oar* to
TORONTO
MONTREAL
VANCOUVER
and SEATTLE
TOURISr SLEEPING CARS
t»...
BOSTON, MONTREAL. TOR
ONTO, VANCOUVER
AND SEATTLE.
Excnrsion rstos to
CALIFORNIA, China
Japan, Astralia,
Around the World
For full partioulars consult neareei
C. P. R. agent or
O. E. McPHERSON,
G. P. A., WlNNlBWt.
Wm. Stitt.
Asst. Gen. Pass. Agt.
Phyciðian & Surgeon.
Ötskrifaður frá Queeni háskólanum f Kingíton
og Totonto háskólanum í Canada.
j Skrifstofa f HOTEL GILLESPIE,
OAVEATS, TRADE A’ARKG, »
COPYRIOHTS AND DESiCNS. í
8®ndyoarb«»lDca»<Hr«ct to Wa»t.in>cto», {
aavca time, ooate Ns ln-ttar aervlce. J
My <dfic» des to V. 3. flatent Oön-«. rvrv ^rcUmln i
UKYbTAL. N. D.
CTm. Patimt* procnw throúvb F ■'* * í
rooédTe speotal aotloe. miUkoat -bu é. tbt \
LNY.1N nyE,.
LB.SIB6EB8,MmSH:
^il £t. paul
Jöinuea|joli0, gulníh
og til staða
Anstnr og éndnr.
^ti
jtattt
gelena
$*sttlr
TEacoma
glortlanl)
_ €al rfomia
Jlapan
®htna
JMaska
dkeat gJritam,
€urope,
. . . JtfrtciL
cent á milana. 1 000 mfloe farseðla
nr fyrir 2V< oent s mflnna, M1 söln hjft
om agentum
Nriar l»st'r frft hart til haf*,' „Norlh
it Llti...........

CoBt Limited“, bezm le*tir S Ámurtku,
hafa veríB settar ij gang, og em þvf tvsr
legtir á hverjum aegi bæði auntnr
▼estur.
J, T. McKENNET,
City Paseenger Agent, Winnípeg.
H. 8WINFORD,
Gen. Agent, Wirmlpeg.
CHAS. 8. FEE,
G. P. & T. A„ 8t. Paul.
Kuinnu dreiíin :t utlun i'rA Wpei.
MAIN LINE.
Mortis. Emer'nn, St. Paul, Chíogu,
cg allra gtuða suður, austur, veMnr
Fer daglegn ............1 4f e m.
Kemur daglega.........t.30e.m.
PORTAGEBRANCH
Pottage la Ptairie og stadir hár á miilii
Fer maDud miðvafð’tud,....4.80 e.o -
Kemur:—manud, miðvd, fost:... 1 1 i$H m
T la P—þriðjud, fimtud, laugard: lo jð f m
MORRIS-BRANDON BRANCH
Morrit, Brandonj og stiða a mlllil
Fer Mánud, Midvd og Föstud 10,4.1 l.w,
Kemur pridjud. Fimt .d Laugd. .4.80 e. n-.
CHAS 8 FEE, H SWINFORD.
G P and T A, General Agent
St Panl \Vinm fc
118
iieilabúið mjög strtrt, en höfuð og h&ls sat svo aðdft.
knlega ft milli hinna kraftalegu axla hana, að f>að
fullvissaði hvern f>ann, er leit mannlnn, um, að hana
bUut að hafa afarmikið vilja afl. Dað var engin
hirða, f>ð að allir hinir aðrir krðkarefir stæðu frammi
tyfir f>essum manni með aðd&un og lotuingu. Dögn
þeirra og hin eftirvæntingarfulla athygli var ljðs
▼ottur f>ess, aö f>eir viðttrkendu, að f>eir strtðu hér
fratnmi fyrir manni sem var fyrir ofau f andlegu
&tRjörfl. Deir beygðu sig fyrir herra slnum,
„Hefur f>essi maður nokkurn tfma verið 1 fang.
olsi?>i spurði Mr. Mitohol með ofur-lftgri röddu.
„I fangelsi?" ftt Sam eftir. „Deir yrðu að nft
hontun fyrst, eða er ekki svo?“ ssgði hann alðan með
^yrirlitningu.
En nú fðr Jim prédikari að tala.
„Vinir mfnlr“, byrjaði hann með þýðri röddu,
Bem hafði eitthvað aérlega l&ðandi við aig, „eg hef
i>ft ftnægju að ftvarpa yður enn einu sinni, eftir
tnargra mftnaða bil. Eg sé hér f kringum mig hin
kunnugu andlit margra vina, en eg tek um leið eftir
ÞvI> aö hér eru einnig andlit sem eg f>ekki ekki. Eg
leyfi mér f>ess vegna að geia sjftlfan mig |>eim kunn-
ngan með f>vl, að minnast ft sjftlfan mig og gefa stutt
ftgrip af æfisögu minni.
„t>ér f>ekkið mig allir undir nafninu Jim, og
sökum pess hvað eg er gefinn fyrir að h&lda ræður,
kalla aumir mig Jitn prédikara. Kn f>rttt eg sé pré-
diksri, f>& er eg ekki einn af pessum lærðu doktorum
120
félsgið hefur leDt f, en vér höfum lent 1 sömu vlll-
unni, vinir mfnir, og f>að hefur meiri f>yðiogu fyiir
oss, en fyrir maDDfélagið. Oss sést lfka yfir f>ann
sannleika, að glæpafýsn vor er oss meðfædd og rrtt.
grrtin f eðli voru; að vér einir erum ekki ftbyrgðar,
fullir fyrir f>vl hvernig vér erum; að vér erum sið
ferðislega, og oft lfkamlega, syktir, og að vér höfum
tekið f>etta 1 arf. En f>etta er nú samt hið Borglega
ftstaud vort, Ennfremur, enginn téttir oss hj&lpar.
hönd. Höndin, sem bendir oss, heldur ft svipu, og
vlsifíngurinn bendir f ftttina til fangelsisins. Ver.
öldin vill ekki hjftlpa oss. Vér verðum að hjftlpa oss
sjftifir. En hvernig?
„Hvf skyldum vér ekki gera f>að með félags.
sksp, eina og ft sér stað 1 f>essu félagi, aem eg er að
tala við f kvöld? Dannig getum vér bygt upp fél-
sgsskap sem tekur hlutdeild f kjörutn vorum og
ftstandi voru, og með f>vf að læra að lifa 1 sönnu sam.
ræmi við alla meðlimi f>essa minna, gýkta borgara-
félsgs, f>& getur ekki hjft f>vf farið, að vér ' sj&lfir og
afkomeDdur vorir f>roskist 1 f>4 fttt, að vér fftum rétt
til að heimta að taka ois stöðu 1 hinni vfðftttumeiri
veröldu, sem nú ftlftur oss ðvini slna,-—rtvini, sero
rkki geta heimtað neinn krlstilegan kærleika af
henni.
„í llkamlegum veikindum hefur f>/ðingarmest»
aporið i ftttina til lækningar verið stfgið f>egar menn
k&unast við að sýki ft sér stað, og hafa komist að
íéttri niðnrstöðu um hverrar tegundar húu er. E>ví
111
ft alls, sem virtist boða f>að, að Mr. Mitchel fengt ösk
sfna uppfylta, Þjrtnar trtku spilaborðin burt, oj virt.
ust J>eir hafa verið sérfl&gi l&tnir æfa sig I f>eim starfa,
f>vl peir voru svo fljrttir að pvf. Þilfarsstrtlar voru
settir f raðir og allur hrtpurinn settist niður, og sneru
ailir andlitunum að einu borði, sem hafði verið akilið
eftir 1 öðrum onda salsins.
í ysnum og pysnum sem varð ftegar mean voru
að nft sér f sæti, f>rttt góð regla væri ft öllu, varð Mr.
Mitobel viðskila við Sam 1 nokkur augnablik. Kin-
mitt 1 f>eim svifunum hvfslaði einhver >étt við eyra
Mitohels:
„Ef yður skyldi liggja & hjftlp, pft verð eg við
bendina“.
Mr. Mitohel sneri sér við Bkyodilega, eu gat
okki fullviasað sig um hver f> ð hefði verið, sem
hvfslað bafðt. S&, sem næstur honutn var, var einn
af ftjrtnunum og var haun að fiýta sér fram hjft með
bakka fullan af t<jmum glösum, en dftlitið lengra til
baka var maður, sem sýndist vera aö virða hann
(Mitohel) fyrir sér mjög n&kvæmlega. Hvor pesaara
tveggja manna gHt hafa talað orðia, sem hvfs;&ð var,
en hvor f>eirra hafði gert pað? Mr. Mitehel hugs&ði
með sér, að f>að blyti að vera slðarnefndi maðurino,
»em enu horfði ft hann roeð atbygli, en hann gat. ekki
losað sig við f>ft hugsun, af hann kannaðist við rödd-
ina, f>ðtt henrji hefði vitanlogra verið breytt,
„Skyldi f>& Mr. Barnes vera hér ft »kipinu“,
hugsaði Mr. Mitebel uieð Bér, t>g f>essi ^runur gagu-