Lögberg - 28.03.1901, Blaðsíða 7

LÖGBERQ, FIMTOt>AQIIfN 28. MARZ 1901.
7
Á aldamótum.
Ýmislegt hef»r þjófl vorri fallið i
skaut á liðinni ö!d eins og öðrum l'jó'1-
um. blitt og stiítt, auðna og óhöpp.
ssemd og minkun.
Og skiftar verða sjálfsagt skoðanir
um það. úr hverju mest eigi að geia, hvi
er hent hefur |>jóð vora, og verða þó að
líkind im skiftari, þegar aldamótavíman
er með öllu rokin úr hlóðinu og alda-
móta gullhamrarnir kveða ekki lengut
við í eyrum manna. Þær skoðanir fara
svo mikið eftir því, hvernig menn em
skapi farnir, og hverjum augum þeir
yfirleitt lita á veröldina umhverfis sig.
Þeiroru sjálfsagt margir. sem telja
Það merkast hafa á dagana drifið fyrir
Þjóðinni á liðinni öld, að hún he:ur
fengið miklu meira sjálfsforræði en áður,
Og með öllutn þeitn göllum á stjórnar
fyrirkomulagi voru, sem undan er kvart'
að með fylstu ástæðum, verður því auð-
vitað ekki með nokkuru móti neitað, að
Þa >'er um afar mikilsverða breyting að
ræða. Máttarviði sjállsforræðisins höf
um vér fengið, þar sem að öðru leytinu
ekki er vaiið nokkurum eyri af fó þjóð-
arinnar á aunan veg en íulltrúar hennar
hafa fallist á og hún að hinu leytinu
getur varið því á hvern þann hátt, sem
hún telur sér verða gagn að.
Öðrum verður að líkindum að bendn
& hókmentir aldarinnar öðru fremur.
Og fjarri sé það oss, að gera lítið úr þvi
striði. Ritmál vort hefár hreinsast op
fegtast að stórum mun. Og vér höfum
eignastnýjar bókmentir, bókmentir, sem
andi gullaldarinnar vakir í og eru |-ó
algerloga barn þessarar aldar. Slikt er
sannarlega engu ómerkara en sjálfefor-
ræóið í stjórnmálura.
Þá verða þeir og vaf.ilaust nokkur-
ir, sem þykir mest vert um framfatir
Þær, er orðið hafa á mentun alþýðunn
ar á liðinni öld. benda með fögnuði á
alla skólana, stóra og smáa, alla kensl
öna, alla vi'fieitnina við að koma þjóð-
inni i skilning um undirstöðuatriði
Þekkingarinnar í ýmsum greinum. Þeii
hera það saman við alt aðgerðaleysið í
Því efni fyrir hundrað árum og verða
glaðir og hróðugir. Vér skulum ekki
drsga úr fögnuði þeirra meö einu orði
í þetta 'sinn.
Enn munu þeir og vera til, sem ekki
Þykir hvað minst vert um það, hve
kaupst iðir vorir hafa þroskast á síðari
áratugum aldarinnar, hve mjög sá hug-
ur sýnilega er vaknaður með lands-
mönnum að færa saman bygð sina. Þó
aö þ«8si tilhneiging vitaskuld veki hjá
^örgum bóndanum óita og skelfingu,
Þá er áreiðanlegt, að aðrir leggja aðal-
Aherzluna á það atriði, að eitt af helztu
skilyrðunum fyrir þvi að minning vor
yerði sæmilega fjölbreytt og ókotunvs
leg, er það, að kaupstöðum vorum vaxi
fisk ir um hrygg, enda hefur eitt af
heztu skáldum þjóðar vorrar einraitt á
síðasta ári uldaiinnar gert það að yrkis
efni
Ekki virðist þörf á að lengja þetta
*uál roeð fi ekari upptainingu í þessa átt.
I'aguaðarefnin eru vitanlega mðrg fyrir
Þá, sem staðráðnir eru í að líta á hag
Þjórtar vor ar og framtíðai horfur sólar
öiegin. Margt gleðilegt liefur oss hent
á öldinni, svo er fyrir að þakká. Berum
vér þe8--i aldaroót saman við þ»ð, sem
Þjórt vor átti við að búa fyrir hundrað
árum, þá er það óir.ótmælanlegt, að hór
hafa orðið töluverrtar framfarir.
Og ekki verða þeir fremur í vand-
faaðum, hinir, sem svo eru skapi farnir,
að þeir horfa öðru fremur á skuggahlið-
arnar og láta þær vaxa sér í augum.
Þeir benda á það sumir hverjir með
uKg og óhug, að guðsóttanum, sem só
upphaf vizkunnar, hafi til stó-ra muna
farið hnignandi á öldinni. tlg að sama
skapi hafi ýmsar dygðir dvínaðog ,.ves-
öld með ódygðum" þróast hjá þjóðinni.
Eyðslusemi til dæmis að taka hati farið
8vo gífurlega vaxandi, að þó að öllum
Þorra manna ætti nú að vera í lófa lagið
ftð komast sómasamlega af, þá sökkva
*uenn meira og nieira niður í fen skulda
°S óskilvísi.
Merti háskinn, sem nokkuru sinni
hefur hent þjóð vora, hofur einmitt yfir
hana runnið á síðustu þremur áratugum
aldarinnar, munu margir segja. Sá
háski er útflutningarnir. ug til eru þeir
jafnvel. sem ekki lita á þessa tilbreytni
neinum öðrum augum en þeim, að hún
grátlogur vottur um ræktarleysi
btanna til lands og þjóðar, ræktarleysi,
aera auðvitað haldist i hendur við aðra
®Pillingu hugarfarsins.
Hór skal ekkert á þá deilt, sem svona
hugsa. Vér láturn allar harmatölur og
hrakspár liggja milli hluta, alveg eins
°S fögnuð þeirra, sem lita á framfarir
■yorar i glæsilegu geislamagni.
Vér getum það því fremur, sem því
verður ekki haldið fram með neinum
®anni, að þau frainfara-atriði, sem minst
á hér að fraroan, ogönnur þeim skyld,
®éu merkilegustu emkennin á þjóðerni
voru á liðinni öld. Og ekki eru þau það
fremur, merkin um afturför og hnignun,
®r þunglyndir menn og vílsamir kunna
að 8eta fundið.
Því fer mjög fjarri, að það sé sér
stakt einkenni á voru þjóðlífi, að vér
höfum eignast sjálfsforræði að nokkur-
um mun á liðinni öld. ðð Bretum ein-
um slept.um, er nær þvi alt stjörnfrel-i
Norðurálfunnar frá þessari nýliðnu öld.
Sama er að segja um öll önnur frnm-
fara-at' iði. Kngin er til sú siðuð l'jórt.
er ekki hefur auðgast, oss liggur við að
segja takmarkalaust, að því er bókment-
irnar snertir, á liðnu öldinni. Alþýðu-
mentunin er hvervetna að langm'stu
leyti barn 19. aldarinnar. Á. þeirti öld
hefst borgavöxturmn mikli. Svona
mætti tina til sérhvert framf ira-atriði,
sem veldur oss fögnurti og fyllir oss von,
og sýna og sanna, »ð ekkert þeirra ein-
kennir þjórtlif vort út af fyrir sig.
Alveg eins er þvi farið, er fyllir þá
ugg og óliug, scm horfa á hag þjóðar
vorrar með stunum og andvörpum.
Sömu umkvörtunarefnin eru um allan
heim, þó að misjafnt só, hve mikið og
árt menn kvarta, eða hvort menn
kvarta nokkuð. í þvi efni er ekkert fs-
lenzkt til undir sólunni.
Er þá ekkert til, sem sérstaklegft
einkennir vort þjóðlíf á liðinni öld? E
ekkert sein vór h'ifum að íhuga, verðum
að íhuga, eiuir út af fyriross, án þess
að geta átt þær hugleiðingar með öðrum
þjóðum?
Jú, vissulega!
Því að aðaleinkennið á þjóðlífi voru
á liðinni öld, er einmitt það. hve mikils
vtfr höfum furið d mis af því, er einkent
hefur 19. öldina með siðuðum þjóðum
Það kann að þykja hart. En það er
samt sem áður gersamlega ómótmælan
legur sannleikur.
Vér þurfum ekki annað en líta A
Ijósin umhverfis oss í skamdegismyrkr
inu núna um aWamótin. Steinolíutýrur
kringum sjálfan Austurvöll, fyrir fram
an alþingishúsið sjálft, hvað þá annars-
staðar. Ekki að eins að vér höfum ekki
tekið rafmagnið i vora þjónustu. Vér
höfum gengið alveg fram hjá gasinu
eins og öllum er kunnugt.
Horfurnar eru yfirleitt langhelzt
þær, að þó að vér komumst einhvern
tima inn i menningarstrauminn, þá
munum vér að mUlu leyti stökkva ytir
neignið af þeirri menningu.sem sérstak
lega heyrir 19. öldinni til, — hún verði
úrelt orðin, þegar vér komum til sög-
unnar. Hagnýting gufuaflsins virðist
vera á fö' um.—áður en vér höfum nokk
uð verulega af henni vitað. Vinnuvélar
19. aldarinnar höfum vér aldrei eignast,
hefðum ekkcrt með þær að gera, þó að
vér eignuðumst þær. Að kalla má öll
þau óhemju Ahrif. sem vísindin hafa
annarsstaðar haft á atvinnuvegi manna
á liðinni öld, hafa farið fyrir ofan garð
og neðan hjá oss. Eftir þessa 19. öld,
framleiðsluöldina, auðöldina miklu, vit-
um vér nauðalítið m*'iia um það en fyrir
hundrað árum,hvernig vér eigum að fai a
að eignast auðinn, sem vér vitum að er
umhverfis oss á allar hliðar.
Það er þetta, sem er aðal-einkenni
þjóðlífs vors A liðinni öld.
Og íhugunarefnið mikla fyrir þjóð
vora er nú þetta: að vér förum ekki eins
með 20. öldina eins og vér höfum farið
með 19 öldina, að vér förum ekki á rois
við menning 20. aldarinnar, eins og vér
höfura að s' o raunalega miklu leyti far
ið á mis við menning 19 aldarinnar.
Og verkefnið mikla fyrir hvern góð-
an íslending er nú það, að vinna að þvi
eftir sinum inætti. að ekki lendi við þær
ihuganir einar, heldur að þjóð vorri
verði í sannleika kipt inn i framfara-
strauminn og að nún fái þar að njóta til
fulls þeirra hæfileika og þeirrar ættjarð-
arástar, sem guð hefur gefið henni.
—Isafold
enep). Nú bið eg alpyðu að taka
þessa leiðrétti og til grreina—f>ví eg
er þar ekki skuld i—og f>»ð væri
skrum eitt ef eg þættist hafa »pp-
götv»ð n^jar aðferðir i rafritan, pótt
ej/ h»fi uppgötvað n^ja þekkiny um
bæði rafritaa og rafhitao. Tilraunir
minar um eðii segulaflsins, er eg
r< yndi fyrir mörgum ftrura, koma
pessu máli ekki við, enda hef eg aldr
ci orðið þess vísiri hvort ritgjörð sú,
g sendi „Hkr.“ fyrir nftlej/a 4 ftr-
um siðan, hefur komið til skila. Auk
pess i „Nyárs ósk“ eru orfin „upp-
hafletra aðferðiu“ rangprentuð, fyrir
uppyötva adferdina. Þessar vitleys-
Ur vil eg afuift.
2. Bæklingur sá, er eg býð Vest-
ur-ís:endingum til kaups, verður ekki
um „Afllindir íslar ds“, ué um laf
mrgns iðnað þarlendis, pvi ritgjöið
mín um „Afllindir Islands og rafhit.
au“ er seld. Sá bækliogur, sem eg
b/ð Vestur-íslendingum, yrði um
eðli rafmsgns og segulmagns og af
not þeirra I borg og bygð. Stærð
hókarinnsr yrði um 150 bls., og um
75,000 orð.
3. Eg gef út penna bækling pví
aðeins, að hinir umbeðnu 500 ftskrif-
endur skrifi sig hjft „Hkr.“, eða ann-
ari góðri útgftfúnefnd, og með þvf
skilyrði, að „Hkr.“ prentsmiðja, eða
öanur jafn ftreiðanleg, gefi mér skrif
iegt loforð fyrir því, að lftta prents
og binda bæklingmn. £>etta tilboð
stendur aðeins þenna og næsta œ&n
uð, nema öðruvísi verði umsamið ft
þeira tims. Skellið þið kunningjar
minir I Ameriku skolleyrunum við
þessari liðsbón minni, er yður þ»ð
líuðvelkomið, en aldrei þarf veslings
íslaod að tala um þjóðfrelsi, né þé
um auðlegð, né eg um islenzkt
þjóðerni.
Með vinsemd,
F. B. Andkrsox
Ritaö að 4 rue Laplace, Paris,
1 marz 1901.
höfðu lreknað hann, þi ftsetti eg mér
»ð reyna þær. Eg v»r ekki bú n úr
tveimur öakjum þegar eg f«nn t’l
bata og þft yerði eg rt ér von »m al-
gerða heilsubót. Eg bélt ftfram við
pilluroar, og fann stöðugt hverni(r
nýtt blóð og lif færðist um allan lík-
amnnn og hvernig volæðið minkaði
srofttt og smátt. Mörgum konum
kann að þykja það ótrúlegt, að nýtt
blóð geti lagað lffiEeri, sein úr lagi
eru gengin, en roeð gleði get eg sagt,
að það er mín rej'nsW. Nú er eg
Uus við allar þjftningar og eg er nú
eins hrauat og heiisugóð eins og rokk-
nr önnur kona i bænum. Dessa
ilsubót ft eg að þakka Dr. Williams’
Piok Pills, sem hafafrelsið mig frft
kvalafullu lifi, ef ekki frá gröfinni ‘.
Dr. Williams’ Pink Pills eru sér-
staklega dýrraætar fyrir kvennfólk.
Dær byggja npp blóðið, styrkja taug-
arnar og eyða sjúkdóuium, sem gera
iff kvenna, ungra og gamalla, að
krossburði. Hjartslftttur, höfuðverk-
ur og taugavsiklun lftta undan þessu
undraver.ia meðali. Pillur þessar
eru eingöngu se'dar I öskjuro, vöru-
merkið og umbúðimar prentað með
rauðu hleki, ft 50 oents askjan, eða
sex öskjur ft $2 50, og fást í lyijabúð-
um eða beina leið með pósti frft Dr.
Williams’ Medicine Company, Brock-
ville, Ont.
Veikar konur.
Dánarfregn.
Framboð mitt og liðsbón.
£>ar sem fullir 3 m&nuðir eru nú
liðnir sfðan eg undirritaður bauð
Veatur-íslendingum að eg skyldi
vinna tiitekið og þarft verk fyrir &
kveðna borgun og roæltist til yðar
fulltingis, og þar sem aðeins tveir
fimtu tilgreindra ftskrifenda hala
fengist, og þar setn ritstj. „Hkr.1
sem þó mælti með því &ð þessu til-
boði væri sint, ftleit það fremur skyldi
íslands stjór.iar að kosta útgftfu bók
arinnar, en Vestur-íslendinga, og rð
til væru alþýðlegar bækur vestra,
sem „fjalla44 um það efni,—að eg
ekki minnist & önnur m&lefni, sem
virðast vera mönnum meira i hug, t.
d. að gefa út orðabók—, þft vil eg
hér með taka fram eftirfylgjandi at-
riði, svb alþýða geti ekki brugðið
mér um skrum, né mont, né gabb,
eða hrekkvfsi & neinn h&tt:
1. Að I tilkynning minni, sem
1 „Hkr.“ siðastliðiö
HUGHREYSTANDI FRÉTTIR FYBIR Í>A,
SKM EUU VEIKLAÐIR OG MÆDDIR
Dakklftt kona skyrir frft þvi, hvernig
hún læknaðist af kvennlegum
sjúkdóros þjftningum eftir að þrfi
lækoar höfðu ftrangurslaust reynt
að bjftlpa henni
£>að verður aldrei fuil kunnugt
hvað kvenufólK um þvert og end -
langt landið tekur út & eiun eða auu
ao hfttt. M-Ö þögn, þviaær i Or
æutiDgu, þjftst þær d-isí frft degi af
sjúftdómum, sem kvennfóikið eitt h f
ur vtð að atriða. Fr&saga Mrs Cúarl
Uoeg I Southamton, N. S., sem hér
birtist, um það hvernig húu þjftðist
og læknaðist, ætti að veita iiðand
Konum von og heilsubót og ftuægj'i
M'S. Hoeg segir svo frft:—„1 niu ftr
af þeitn þ jfttiu og tveimur ftrum, sem
eg hef lifað, tók eg svo mikið út, að
það getur engin kona skilið, nem»
hún hsfi þjftðst af sömu veiki og lifað
hana af. Þrj&r vikur af hverjum
fjórum var eg svo aum, að eg gat
ekki hreift mig og < rtuniuni var eg
aldrei fær um aö gegna heimilisstörf-
»m. Eg fór til þrigk ja lækua—bestu
læknanna i öllu Cumberland county
og stunduðu þeir mig hvað eftir ann-
að. Þeim kom ölluin saman um það
hvað að mér gengi, en þeir reyndu
að lækna mig sinn upp & hvern hfttt;
og þó mér virtist léit* með köfiurn
þft léitk eg aldrei neina von um var
anlegan b"ta. Oft og einatt þeg»r
eg lagðist til svefDS & kvöldin hefði
mór verið það gleöiefni að vita, að eg
yrði d&iu næsta morgun. Eg hafði
aidrei haft traust & eiukaleyt slyfjum,
en einu sinni fékk eg mór sex flöskur
af Bloodmaking Compound, sem mik-
íð var l&tið yfir. Þetta, eins og alt
annað, hjftlpaði mér ekki hið allr»
minata. Það var eins og alt blóð
væri farið úr llkama minum. Þ»ð
vottaði ekki fyrir roða i andlitinu fi
mó', og eg haföi nær því mist alla
matarlyst. Eg sft oft i blöðunum
bróf, sem skyrðu frft því hvað mikinn
lækniskraft Dr. Wiiliams’ Pink Pills
hefðu, en niu ftra þjftnÍDgar minar
höfðu tekið frft mér hér um bil all»
von um bata vegna þess að læknarnir
gfttu ekkert bætt mér. Eu loksins
rakst eg ft frftsögn um lækningu nft.
lægt heimili minu—söguDa um lrekn-
ingu Mr. Moses Boss, frft Rodney
Eg vissi það, að hann hafði verið tal.
inn ólæknandi af tæringu, og þegar
16. október síðastl. andaðist aðheira-
ili sínu hjá Swan River, Man., konan
Kristrún Sigiíður Jóusdóttir 86 ára að
aldri. Hún var fiedd að Haugstððum í
Vopnafirði 25. ágúst 1664. Foreldrar
hennar voru pau Jón Jónsson og Aðal-
björa: Friðfinnsdóttir, er lengst af bjuggu
á Rjúpnefelli í Vopnafirði. Sigiíður sál
var að eins fjögra ára þegar hún fluttist
þangað með foreldrum sínum. Þeim
hjónum varð ellefu barna aurtið og eru
fjögur þeirra á lifi en sjö dáin. Sigrírtur
sál. ólst tipp hjá foreldium sínmn þar til
hún var 22 ára að aldri að hún giftist
21. september 1888, Gunnari Helgasyni
frá Geirólfsstöðum í Skriðdal. Þau fluttu
næsta vor á eftir að Krossnvík í Vopna-
tírði og bjtiggu þar í þi jú ár; þaðan fluttu
þau til Ameríku, ásamt foreldrum og
tveimur systkinum hinnar látnu. Þau
scttust að í Argyle-bygð og voru þar í
timm ár; þá fluttu þau til Swan River,
og höfðu að eins dvalið þar i tvö ár þeg-
ar hún burtkallaðist eftir 'ólf ára sam-
búð i hjónabandi. Þeim Sigríði sál. og
eftirlifandi manni hennar vai ðsex barna
auðið, sem ölleruábfi. Sigríður sál.
var góð og skynsöm kona og ástrík og
u nhyggjusöm móðir og hvervetna vel
látin af öllura, sem eitíhvað kyntust
henni; hún var sérlega (.'óðhjörtuð og
vildi öllum eittlivað gottgeia, einkan-
h-ga ef hún vissi að einhver átti bágt á
einn eða annan hátt. Hennar er þvi
sárt saknað af vinum og vandamðnnum
hennar. Eftirlifandi eiginmaður hefur
á bak að sjá góðum og elskulegum vin,
og blessuð litlu börnin hennar. sem eftir
voru skilin einniana og móðurlaus og
ekki fengu að njóta hennar mjúku móð-
urhandar á lifsleiðinni, eiga um sárt að
biuda að sjá sæti henuar autt því hún
var sannarlegt Ijós heimilis síns. Og
heunar gömlu og mæddu foröldrar eiga
einnig um sárt að binda að sjá henni á
bak, hugga sig við að eflir að skeiðið er
á enda runnið, að þau fái að njóta sam-
búðar hennar. Hún er nú sæl, búin að
stríða og komin heim til förturhúsanna
og nýtur nú sambúðar systkina siuna,
sex, sem á undan honni voru komin, eu
hin fjögur, sem eftir lifa, eiga á bak að
sjá góðri og elskulegri systirogmunu
aitíð geyma minningu hennar i hj jóstum
Utdráttur
úr ferða áœtlunhin» davs'.a , Sam-
einaffa (jufuskipafélag*' fyri-r
áriff 1901, milli fvlarule
og útlanda.
Frá Lcitll til blilialM
Luira—19. jan. (ytir l'V.'iynj til
Re.ykjavíkur ug Vc.n ijar'".
Vesta—5. marz, Ixúna le>' til B ru
fj., þaðan non'an os vostsn um
land til Reykjavil. u .
Laura— 9. maiz (ytír Færeyjar) til
Rvíkur eiogöni»u.
Laura—18. spr. (yfir Færeyjar) til
Kvikur eiug.
Ceres—1. maf, beina lcið til Rvikur
og þaðan t'l Vestfjar'a.
Vesla —15 tnaí (ytír Fær.) til Fa-
skrtiftsfj., n.v. uui land til Rvtk.
Laura—30. rnai, beina leift til Rvík-
ur og þaðan til V’estfj.
Ceres — 15. jún (j fir Fær.) til Norft-
fj., og n.v. um land til Rvlk.
B .tnia—26. júní (ytír Fær) til Rvík -
ur og þaftan til Vestfj.
Vesta — 6 júlí (jtír Fær.) til Beru-
fj., og n.v. um land til Rvik.
Laura—13. júlí (yfir Fær.) til Rvik-
ur eingöngu.
Ceres—31. júlí (ytir Fær.) beina
leift til Rvíkur.
Laura—17. ág. (yfir Fær.) beina
Jeift td Rvíkur.
Vesta — 10 sept. (jdir Fær.) til Eaki-
• fj. og Seyftistj., svo beint til R'*.
Ceres —19. sept til Seyftisfj., þaftan
n v. um land til Rvík.
Laura— 1. okt. (ytír Fær.) til Rvík-
ur og þaftan til Vesti'j.
Vesta—10. okt. (j'fir Fær) til Fá-
skr.t'j., og n.v. um land til Rv.
Laura—20. nóv. (yfir. Fær.)til Rvík-
ur eingöngu.
sinum. Blessuð sé minuing heunar.
SYSTIR HINNAR LÁTNU,
staeaðasoKEMBMsa^saKaa
prentuð var
haust, er orðið „aðferð“ I
orðatiltækinu „aðferð mina‘
raDgprentan fyrir aðstoð (o: affstoð
mina). Einnig er orðið „neitt“ (I
,gera neitt betur en eg“) rang
iprent&B \jr\rþetta (j/eraþetta betur'efr sft, að Dr. Williams’ Pink Pills
TENDERS FO^ INDIAN SUPPLIES.
T OKUÐ TILBOÐ, Bttluðum til
undirritaðs <>g merkt: “Tendsrs
for Iudian Supplies” verður veitt mó>
taka & skrilstofu þessari þangað til &
"ftdegi mftnudaginn, 1. spril 1901,
uro að flytja Indfána vörur á fjarhags-
áriuu, sem endar 30. júní 1902, til
yrosra stafta innan Manitoba-fylkis og
Norðve8turland-ins.
Tdboðs-eyðublöft, sem innihalda
allar upp’ýsingar, ei bægt aft fft meft
þvl að snúa sór t'l undirritafts eða til
Indian Commissioner 1 Wmnipeg,
Hvorki lægsta nó nokkurt annað til-
boð verður að sjálfsögftu þeg'ð
J. D. McLKAN,
Seoretary,
Department o! Indian Affairs,
Oitawa, 27. febr. 1901.
Fréttablöð, sem taka auglýsingu
þessa ftn heimildar frá stjórnardeild
inni, fá enga bor^un.
Frá Rcykjavík til átlandat
Laura—12. febr. (ytír Fær.); kemur
til Leith 19. febr.
Vesta—3. npr. v. og n. um land.
Fra Beruf. 17. apr. (ytír Fær.);
kem. til Leitb 26 apr.
Laura—23. marz (ytir Fær.); kemur
til Leith 30. marz.
Laura—30 apr. (j’fir Fær.); kemur
til Leith 7. maf.
Ceres — 18. maí (yfir Seyftisf j., Eski-
fj., Faskrúftstj. og Færeyjar);
kemur til Leith 27. ma>.
Vesta — 6 júnf, v. *g n. um land; fer
frá Beruf. 13.jún'; k.Leith j>. 17.
Laura—18. júnf (ytír Fær.); kemur
til Leith 25. júnf.
Ceres — júb, v. og n. um land; fer
frá Eskif. 10.júl.;k. Leitli þ.l 4.
Botnia—12. júlí (ytir Fær.); kemur
til L< ith 18 júif.
Vesta — 31. júlí, v. og n um lnnd;
fer fra Beruf. 14 sg. (ytír Fær);
kemur til Lej th 18. ág.
-tauia—25! júlí (ytir Fær.); kemur
til Leith 1. ag.
Ceres— 9. Ag., s. um land til Eskifj.,
þaftan n. og v. um land til R-
víkur, og þaftan 26 ág. beina
leift til útl.; k. til Lcitb 31. Ag.
.aura—29. ág., v. og n um land; fer
frá Eskif 6 sept. (j’tír Fwr.);
k. til Leith 12. sept.
Vesta — 24. sept. (yfir Fær.); kemor
til Leith 1. okt.
Cercs — 9. okt., v. og n. um la d, f< r
frá Beruf.25.okt,k.Leith30.okt,
jaura—26. okt (j’fir Fær.); kemur
til Leith 2 nóv.
Vesta— 10. nóv. (yfir Fær.); kemur
til Leitb 18 nóv.
Lau a 6. <t s. (yfir Fær.); kemur til
Leith 15. des.
Athugas — öll skipin leggja i
fyrstu út frá Khöfn og koma |ninp-
að attur. Koma þannig til Leith á
ferðum smum rnilli Khafnar og
Rvfkur.
St>andferðabátar Sama gufuskipa
félags ,,H<dar‘' og „Skálholt" fara 6
ferðir hvor frá Reykjavík til Akur-
eyrar, annar sunnan og anstan um
land og til baka aömu leið, en hinu
vestan um land og til baka sömu
leið. Fardagar þeirra frá Rvlk eiu:
Skálholt—vestur um land: 15.
aprd, 13. maf, 11. júnf, 23. júlf, 26.
ágúst og 26. sept. Kemur við á nv
lega hverri höfn bíðar leiðir. Fer
frá Akureyri: 30. april, 27, maí, 1
júlf, 8. ágúst, 8. sept. og 13. okt.
H "LAK — austnr um land: 15.
aprll, 16. maf, 10. júnf, 9. júli, 7.
ágúst, 4 sept. og 3. okt. Kemur
við á nalega hverri höfn báðar leift-
ir. Fer frá Akureyri: 30. apr l, 29.
maf, 25. júnf, 24. júlf, 21. ágúat, 18.
sept. og 19. okt
Giftinga-leyflsbréf
selur Magnús Paulaon hæði heima bjá
sér. 660 Ross ave. og & skrifstofu
l.ögherge.