Lögberg - 25.04.1901, Blaðsíða 2

2
LOGBERG, FIMTUDAGJNN 25. APIUL 1901
Avarp Aguinaldo’!* til íbúa
Pliilippine-eyjanna.
í s Kustn núm#rum Lögbevgs
höfum vér skýrt frá, »8 Bandaríkja-
menn hafi náfi Aguiualdo i'or-
sprakka uppreistarmaniia á Philip-
pine eyjunuin, á sitt vald, að hann
hafi unnið eið að því að ytirgefa
inálefni uppreintarmanna og unnið
Bandarfkjunurn holluatu-eið. En
ekki nög með þetta. Nú hefur liann
getíð út ávarp til eyjabúa og ráðið
þeim til að viðurkenna yfirráð
Bandarík janna, til þess þeir fai frið
og frelsi. Avarpið var telegraferað
hingað til lands í lok sfðu.stu viku,
og með því vér teljum sjálfsagt að
lesendum vorum þyki fróMegt að
sjá það, þá prentum vér hér fyrir
neðan ielenzka þýðingu af þvf, er
hljóðar eem fylgir:
,,Ef? álít aö mér ekjótlist ekki ]>6 eg
gangi út frá því, að þeim, sem fylgst
hafa með gargi ófriðarins, hafi ekki
komíð á óvart hin mæðulegu orlðg, sem
óheilladísin leiddi yfir mig. Lexíur þ»r,
sem osK hafa verið kendar á eftirminni-
legan hátt, og sem eg hef nýlega lært að
þekkja, benda til þess með ómótstæði-
legu hHi, að það sé ekki einasta æskilegt
að ófriðurinn hætti algerlega og að var-
anlegur friður komist á, heldur sé þetta
lifsnauðsynlegt fyrir velferd ibúa Phil-
ippine-eyjanna.
,,Ibúar Philippine-eyjanna hafa
aldrei verið óttaslegnir útaf veik'eika
sínum, og þeir hafa heldnr aldrei hikað
sér við að ganga þann veg, sem kjarkur
þeirra og hugrekki hefur bent þeim að
g-tnga. En það hefur nú samt farið svo,
að þeir hafa komist að raun um, að fram-
sókn þcirra á þessnm vegi er hindruð af
ó nótstæðilegu afli, sem, þótt það aftri
þeím, upplýsir anda þeirra og opnar
fyrir þeim annan veg, leggur fyrir þá
málefni friðarins. Meirihlutinn af iðnd-
ura mínum hefur þegar með gleði breitt
faðminn út á móti þessu málefni, og lief-
ur sameinað sig utan um hinn dýrðlega
yfirdrotnunarfána Bandaríkjanna. Á
penna fdna tetjaþeir trúnaðartrauet sitt og
trúa því, að undir vernd hans muni fólk-
iðá Philippiue-eyjunum öðlast alt það
frelsi, sem því er lofftð og það er þegar
farið að njóta. Landið (eyjarnar) hefur
ljóftiega lýst j'fir, að það óski eftir friði.
Svo skal það vera. Nógn blóði og uóg
um tárum hefur verið útbelt, og uóg
eyðilegging hefur átt sér stad. Þeir
menn, sem enn eru undir vopnum, geta
ekki skelt skolleyrum við þessari ósk
fólksine, ef þeir bera í brjósti þá löngun
að vinna liinni göfugu þjóð sinní gagn,
þjóðinni, sem hefur svo greinilega látið
vilja sinn í ijósi. Eg beygi mig fyrir
þessum vilja þjóðarinnar, þegar mér uú
er oiðinn hann kunnur.
„Kftir að hafa hugsað mig vandlega
nm, geri eg ðllum heiminum það kunn-
u-t, að eg get ekki neitað að hlusta á
rödd þjóðarinnar sem girnist frið, né á
k vein þúsunda af fjölskyldum, sem lang-
ar til að ástviuir þeirra fái að njóta þees
frelsisog þess örlætis, sem hin mikla
Bandaríkja-þjóð hefur lofað að láta i té.
,,Með því að viðurkenna og gefa mig
undir æðstu yfirráð Bandarikjanna á
Philippiue-eyja klasanum, eins og eg
geri nú, og það algerlega skilyrðislaust,
álít eg að eg sé að vinna minn ástkæra
landi gagn. Eg óska að þú verðir sæ),
ættjörð min“.
Til þess að leggja áherzlu á þetta
ávarp eða yfirlýsingu Aguinaldo’s, hefur
McArthur general, yfir-herstjóri Banda-
ríkjanna á Philippine-eyjunum, skipað
að láta lausa eitt þúsund uppreistar-
menn, sem verið hafa fangar í höndum
Bandaríkja-lið8ins, strax og fangarnir
hafa unuið Bandaríkjunum hollustu-eið.
HjónaHkiluaúar-dómur.
Eins og mörguui lesendum vor-
um er kunnugt, eru sfn lögin í
hverju ríki Bandaríkjanna um
hjónaskilnað, en ekki ein sameigin-
leg lög fyrir öll Bandarfkin. J sum-
um ríkjunum hefur verið og er
mjög létt að fé hjönaskilnað, því lög
þeirra ákveða að hver persóna, sem
verið hefur til heimilis i ríkinu viss
an ménaða fjölda, geti fengið skiln-
sð fyrir litlar sakir. í sumum ríkj-
unum j-urfa hjón eiginlega ekki að
hafa noinar verulegar sakir hvert á
annað, til að geta fengið ekilnað,
heldur einungis að eanna, að þau
eigi ekki samau bvað lunderni
snertir. Fólk úr þeirn ríkjum, sem
lögin uin bjóuaskilnað eru strangari
í, hefur því farið í hin ríkin, þar
“em léttara hefur veriö að fé skiln-
að, og dvalið þar hinn lögákveðna '
tfma og fengið skilnað. Jafnvel
fólk frá Canada hefur farið til
þeirra ríkja í Bandaríkjunum, som
létt hefur verið að f i skilnað í, og j
fengið þar hjónaskilnað, því eins og j
flestir vita, er bæði dýrt og örðugt
að fá bjónaskilnað í Canada.
En avo hefur það spursmál ris-
ið, bæði í Canada og Bandarik jun-
um, hvort þe»sir hjónaskilnaðir séu
löglcgir hvað snortir fólk, sem fer
þanníg til blutaðeigandi rfkja og
dvclur þar einungis hinn lögákveðna
tí na til að fá skiluaðinn. Dómstól-
arnir í Canada hafa fyrir nokkru
sí an úrskurðað, að þegar ræða er
um fólk sem cr brezkir þeenar og
heima á í Canada, þá sé skilnaður,
sem fenginn er í þessum „hjóna
skilnaðar-mylnum“ í visscm ríkjnm
f Bandaríkjunum, ekki bindandi í
Canada, og að ef það fólk, sem þann
ig fær skilnað, giftist aftur í Can
ada, þá sé það hjónaband ekki lög-
mætt, ef hitt hjónanna só þá é lífi.
Fólk frá Canada, sem þannig hefur
fengið hjónaskilnað í Bandaríkjun-
unu og gift sig aftur hér, litir því í
fjölkvæni eða „fjölmfnni", eftir því
sem á stendur, samkvæmt úrskurði
dómstólanna, ef maðurinn efa kon
an, sem það fékk skilnað frá, er
á bfi.
þessi úrskurður dómsti lanna er
ekki neitt undraverður hvað snertir
.Canada, þv í það or alkuunugt hvern-
ig hjónabandið er skoðað hér. En
það er merkilegra, að dómstölar
Bandai íkjunuin hafa hin síðustu ár
gefið svipaða úrskurði og Canada
dómstólarnir. þannig gaf dómari í
New Yoik-ríki þann úrskurð í fyrra,
að kona þaðan, sem fengið bafði
skilnað frá manni sínurn í Norður-
JJakota ríki nokkru áður, hefði ekki
fengið lögmætan hjónaskilnað og að
hjónaband það, er bún gekk i
sköminu seinna í New York-r'ki,
væri ekki lögmætt —konan lifði f
„fjölnienni'*, en ekki í bjónabandi.
Og nú rótt nýlega hefur hæstiréttur
Bandaríkjanna gefið samkyns úr-
skurð f méli, »em höfðað var í Penn-
sylvania-i íki. Til að skýra þetta
efui enn betur, prentum vér hór
fyrir neðan þýðingu af ritstjórnar-
grein, er birtist f Winnipeg-blaðinu
„Manitoba Free Press" í lok vikuun-
nr sem lcið. Greinin hljóðar sem
fylgir f íslenzkri þýðingu :
„Hæstii éttur Bandarikjauna hefur
rétt nýlega gefið úrskurð sem snertir
fcildi lijónaskilnaðar-dóma, sem dæmdir
hafa veuð í rikjum þar sem hvorki mað-
nrinn eða konan eiga löglegt heimili, og
er það ef til vill hinn þýðingarmesti úr-
skurður, sem hæsti dóinstóll lýðveldis-
ins fyrír sunnan oss befur nokkurn tima
gefið vidvíkjundi hjónabandiuu. Hjóna
skilnaðir sem fengist hafa í Dakota og
Oklalioma hafa í mörg ár þótt grunsam-
ir, og hafa víða vakið gremju og blöðin
oft gert spaug að þeim. Það hefur verið
siður í mörg ár, að fólk, sem af einni eða
aunari ástæðu hefur viljað losna undan
hjónabands-skyldum sínum, hefur flutt
sig til annarbhvors af nefndum rfkjum
og verið þar lum tfma, til að fá hjóna-
skflnað fyrir dómstólum rikjanna.
„Dakota-rikin hafa rekið blórnlega
verzlun með að skilja fólk sem ekki hef-
ur getað .samþýðst* livað annað, fólk,
sem ekki gat sannað að þau skilyrði ættu
sér stað, *r útheimtist til að það g«t,i
fengið hjónaskilnaö í hinum öðrum rfkj-
um. Það Htur út fyrir að alt, seih út-
heiratist í Dakota-rikjunum, sé, að ann-
aðhvort hjónaDna, sem losna vilja úr
bandinu, dvelji þar um tíma. Hæsti-
réttur BandaríkjanDa (i Washington)
hefur nú gefið úrskurð í tveimur máluin,
•ðru þar sein maðurinn liafði fengið
skilnaö frá konu sinni fyrir dóinstólum
Pennsylvanía-ríkis, en hinu þar sem
maðurinn hafði fengið skilnaðinn fyrir
dórastólum Norður-Dakota, og hofur
dæmt hvorttveggju hjónaskilnaðina ó-
lögmæta Og ógilda af þeirri ástæðu, að
hvorki menniruir eða konur þeirra áttu
lögheimili í iíkiDu,þarsem lijónaskilnað-
uriun var veittur. Ahrifin af þessura
úrskurðum liæstaréttar verða afar-víð-
tæk í afleiðingum sínum. Fólk sera hef-
ur fengið hjóiiaskilnað í Dakota-ríkjun
uin, nndir eiuu eða öðru yfirskini, en
sem ekki liefur átt lögheimili f rikjuuum,
sem það fékk skilnaðinn í, og hefur gift
sig í annað sinn, er fjölkvænis (eða „fjöl
wennis1’) fólk, samkvæmt lögum , strax
og það kemur inn í eitthvert annað riki.
Það er löglcga skilið úr lijónabandi á
meðan það er í Dakota-ríkjunum, en þeg-
ar það er í einhverju öðru ríki, er hið
upptunalega hjónaband ekki upphafið.
Nefndir úrskurðir hæstaréttar flytja
ótta inu í fylkingar þúsunda af fráskild-
um mönnum og konum og setja I hættu
fjölda af búum (cignir hlutaðeigenda'.
Þótt úrskurðirnir snorti beinlínis ein-
ungis hlutaðeigenilur i hinum tveimur
málum, sem voru fyrir dómstólunum,
þá hefur hæstiréttur hér lagt niður
grundvallarreglu. sem mun ónýta alla
slíka hjónaskilnaði hvænær sem farið er
með þá fyrir dómstóiana. Ennfremur,
kouur sem hafa verið skildar frá mönn-
um sinum, og menn sem hafa vorið
skildir frá konura sínum, á liinn létta
hátt, sem viðgengist hefur í Dakota-
ríkjunum, hafa enn hin upprunalegu
réttindi sín með tilliti til eigna hveis
annars og geta fengið þessum réttindum
framgengt eftir lát hvcrs annars. Þótt
úrskurðir þessir leiði af sér óréttlæti
gagnvart saklausu fólki—því þeir snerta
auðvitað spursmálið um hvort börn, sem
fæðst hftfa i hjónaböndum er áttu sér
stað «ftir þá hjónaskilnaði, scm þannig
eru ónýttir. sóu skilgetnin — þá verð-
skulda úrskurðirnir hrós alls rétthugs-
andi fólks, sein viðurkennir heimilið
som grundvöll menningar vorrar. Að
veita hjónaskilnað fyrir jafu léttvægar
sakir eins og bornar eru íram fyrir dóm-
stólunum í Dakota-ríkjunura, þegar
livorugur málspartur hefur lögheimili í
þeim ríkjum og þegar annar málspartur
sjaldan hefur tækifæri til að koraa við
vörn, hefur vissulega verið hneyksli fyr-
ir öll Bandaríkin, hrieyksli, sem meir on
mál var orðið að hreinsa burt úr land-
Moira ,,þjóðólfs“-g:óðgæti.
Eftirfylgjandi ritstjórnar-grein
birtist í (ó)söiuablaðinu „jijóBólfi"
22. f. m. (inarz), og álftum vér rétt
að lofa lesendum Lögbergs að sjá
Iiana tafarlaust;
“VERSTA PI.ÁOAN,
Væru menn spurðir uin, hverjar
væru liinar skæðustu drepsóttir, er geng-
ið hefðu yfir þotta land, mundu fiestir
liafa svarið á lnaðbergi, og nefna svarta
dauða og stóru bólu á fyrri timum, en á
umliðinni öld mislingana ltíiö og 1882.
Flestir mundu gleyma þeirri plágunni.
er skaðlegust hafur orðið þjóð vorri á 19.
öldinni, og höggvíð meira skarð í hana,
en báðar síðustu mislingadrepsóttirnar,
meira að segja jafnast við stórubólu. En
það er vesturfarasýkin og þar af leiðandi
fólksflutningur til Amcríku. Svo hættu-
legt sem það getur verið, að vér fáum
svartadauða (kýlapest) með enskum
botnverplum, eins og sum blöðin hafa
mikið gcipað um, þá ersú sýkingarhætta
ekki ískyggilegri nú, eu liún hefur oft
áður verið, síðan vér fórum að hafa
meiri mök við útlendar þjóðir, og úr því
að sóttvarnar lög vor eru svo úr garði
gerð, að mönnum verður ekki bannað að
haía viðskifti við útlend skip, áður en
þau hafa sýnt lögreglustjóra heilbrigðis-
vottorð, eða læknir skoðað skipshöfnina,
þá liggur í augum uppi, að vór getum
búizt við ftllskonar útlendum drepsóttum
landföstum hér þá og þegar. Það er því
stöðug utanaðkomandi sýkingarhætta,
sem vér höfum áþreifanlega ;orðið varir
við á síðustu áratugum, engu geigvæn-
legri en hin, og vér höfum ekki aðeins
séð þá hættu aukast, heldur sýkina
sjálta. Hún er orðin landföst, alinnlend.
Þjóðlíf vort er orðið veiklað, orð-
ðsjúktaf óþreyju, útþrá, ú t-
flutningahug. Og það er sú versta
“plága“, mosta óhamingja, sem nokkur
þjóð getur orðið fyrir, ekki sízt jafn fá-
menn þjóð, sem vór íslendingar. Um
þennan voða þegja öll blöðiu að mestu,
þykjast ekki sjá hann eða vilja ekki sjá
hann, og sum (t. d. hið alþekta Valtýs.
n álgagn) hlygðast sín ekki fyrir að ala
á þessum ófögiraði, með því að þvæla og
þæfa sí og æ um ókosti lauds og lýðs,
aumingjaskap þjóðarinnar andlega og
líkamlega, fáfræði hennar og þrællyndi.
Og smámsaman sargast svo þessar af-
styrmislegu volæðiskenniugar inn í með-
vitund þjóðaiinnar, eta þar um sig og
eitra líf hennar, moð því að drepa niðnr
framfarahug hennar, trúna á Jandið og
rækttilþoss. Menn fara að trúa því,
að hér sé ekki líft „almennilegu fólki“,
bér sé engin framtíð fyrir siðaðan þjóð
flokk, það liggi ekki annað fyrir Islond-
iugumen að )ma]ipa sig saman í fi.ski-
ver við sjó, og því sé hezt að skilja við
fleytuna, áður en hún sekkur, og fara til
Ameríku. Meðan siíkur hugsunarhátt-
ur er ríkjandi lijá þjóðinui, er ekki góðs
að vænta, Allar umbótatilraunir.hverju
nafni sem m-fnast, verða til eiriskis og
átangurslausar, þar sem ótrúin, vílið og
vonleysið iiefur iiertekið liugi manna.
I’á sýnast engir vegir færir, alt jafu ó-
mögulegt, jafii árangurslaust.
Eins og nærri má geta verður mörg-
um l8jedingum æ-iin eriið í nýja landiuu
fyrir vestan hafið, miklu erfiðari en liér ]
heima, en um það tjáir lítt að tala, úr
því þar er komið. Þar er þrengra út-
göngu eu inngöngu, og flestir eru svo
gerðir að vilja ógjarnan kannast við, að
þeim liafi skjátlast í skiftunuin, og að
Amerika hafi gofið þeim stein fyrir
brauð, Auðvitað hafa ýmsir, er vestur
flytja, eigi frá miklu að liverfa hér
heima, en það er liending ein, ef þeirn
samt vegnar betur þar vestra. Það eru
ærið ófagrar sðgur, sem hingað hafa
borist t. d. frá útfiytjendum þeim, er
héðan fóru vestur í fyrra, hæði um með-
meöferð þeirra á leiðinni vastur, og erf-
iðleika þá, er þeirra biðu í hinu nýja
j heimkynni. Meðal annars skrifar skil-
. orður og merkur maður úr Húnavatns-
sýslu ,Þjóðólfi‘ 24. f. m.:
,,Nú eru komnar fréttir af þeim, sem
fóru til Ameríku i sumar; láta þeir mis-
■ jafnt yfir sér. Heldur hefur verið bág
meðferð á farpegunura, því fjöldi dó af
hönlum sem fóru, flest þegar vestur
kom, af afleiðingum kvalanna á leið-
inni. Einn maður, Bjarni Árnason frá
Illugasíöðum í Skagafjarðarsýslu, mÍ8ti
öll börn sín 4 að tölu, 1 í Englandi af
eitri, er það náði, og 8 í Ameríku; mátti
hann grafa þau sjálfur og syngjn yfir
þeim. Ilafa náðararmar þeirra „heil-
ögu“ orðið stuttir þá, cnda líkl. lítið um
„money’1 hjá Bjarna, Annar maður
misti 2 börn af3.—Þetta 'er annars fall-
egt athæfi.—Eg lield það væri tilvinn-
andi að leyfa útburð barna heldur en að
mönnum haldist uppi að kvelja svona úr
þeira iifið. Hvað sayldi .Isafold1 gamla
segja um þetta? Hér virðist vera hlut-
verk bæði mikið og gott fyrir vandlæt-
ingasemi hennar.—líkkja ein, sem fór í
sumar með 3 syni sítia uppkomna, misti
2 þeirra, annan í sumar, hinn í haust;
þoir voru ungir, og þoldu ekki stritið og
loftslagið, sem liefur liklega verið helil-
ur ilt þar vestra í hitunum í sumar.
Þeir drengir voru háðir duglegir og efni-
legir, og hefðu líkl. getað komist áfram
á Islandi.1................
Til þessa fagnaðar(!) og annars lak-
ara vilja menn fiýta sér lióðau. I’að
vita þó allir, að bæði er vinnan strang-
ari í Ameríku, loftslag óhollara og ýmis-
konar aðhúnaður verri en hér. Og samt
fara mf nn, láta vesturlieimska stjórnar-
sendla fleka sig til þess. Það eru þessi
hálaunuðu leigutól Canadastjórnar, sem
vilja gera landauðn hór, þessir Efialtes-
annakar, sem gongið liafa á mála hjá
útlendri stjórn til þess að vinna ætt-
iandi sínu allt það tjóu, sem unt er að
vinna, og koina íslenzku þióðerni fyrir
ættcrnisstapa. Og það sem srívirðileg-
ast er: þessir þokkapiltar liafa samhenta
samverkamenn, elskulega ástúðarvini
og skjallandi skrumara hér heima, sem
ekki láta sitt eftir liggja að hæla því
sem þeir eiga að hæla, vitandi að þeir fá
margfaldar þakkir, margfalt skjali og
meira til fyrir alla samvinnuna.“
The United States
Cream Seperator
Með nýjust.u umbótum; ódýrust; stork
ust; ároiðanlegust; iiægust að hreinsa;
nær öllum rjóma og er eins létt eins og
nokkrar aðrar. Hvar anuarstaðar getið
þið fengið skylvindu, sem aðskilur 17J
gallónur á klukkutfmanum, fyrir $50?
Hvergi. Hún endist helmingi lengur en
flestar aðrar, sem taldar eru jafn góðar.
Hjóltennurnar inniluktur svo þær geta
ekki meitt bðrnin. Það er einungis tvent
í skálinni, sem þarf að þvo. Þið gerið
rangt gagnvart sjálfum ykkur ef þið
kaupið skilviudu áður en þið fáið
allar upplýsingar (Catalogue) um
“Tlie Unitod States“
hjá aðal umboðsmanninum í Mauitoba
og Norðvesturlandinu:
Wm. Scott.
206 Pacific /\ve., Winnipeg.
Odyr Eldividur.
TAMRAC...............$4.25
JACK PIIME........... 4 00
Spariö yður jieninga og kaupið eldi-
við yðar að
A. W. Reimer,
Telefón 1069. 3:J6 Elgin Ave
CAVEATS, THADE MASKS, S
COPYRiCHTS ANO DESiCNS. I
Senrl your busineps illrect to Wasliinjjton, *
Hiivflfl time, coatfl better nervice. j
My offlc« cloio to G. B. Pat«nt Offlco. FREE rrellmlD- 4
ary exAminationn mftde. Atty’n fee not dne nntil pateDt f
f» secared. PF.R80NAL ATTENTION GIVEN 19 YEARP f
ACTUAL EXFERIENCE. Book “Bow to obtelp Pntenti,” *
, etc., lent free. Pntenti procured through E. O Biggerr í
,receive ipecial notfce, withont charge, ln thc í
INVENTIVE AGE
illaatr&ted monthly—Eleventh year—termi, $1. a year *-
e.g.siggersbi,i:fhí
liWVWWVWVWVVVMrWVWWVWVlf
Qanadian pariflc P ail’y
Are you going
To the East?
To the West ?
On business or pleasure?
Do you want to tako tlie
Quickest
and Most
Pleasant Route ?
Do you wish to víew
Finest Scenery
In the World ?
CARS running (through without
change to
Toronto
Monti»eal
'Va.n.eoixxrex1
Seattle
First-class Sleepers)on
all througli trains.
PASSENGERS’’ comfoi’t assured
in through TOURIST cars
to
Toroixto
JVtoxitx-eiil
Boston
Vancouvex*
Seattle
R £S quoted to Tourists
Oallfovnia
Clilna JTapan
Avound the wOrlcl
These advantages are all yours by
takÍDg the
For full information applv to
Wm. STITT, D. B. HlcPHERSON,
Asst. Gen. Fass. Agent. Gen. Pass, Agt
WINNIPEG.
£%.%%^%%%<%%%%/%%%%>i
Turner’sMusicHouse!
PIANOS,
ORGANS,
Saumavélar og alt )>ar að lútandi.
Meiri birgöir af MÚSÍK en bjá
nokkrum öðrum.
Nærri nýtt Píanó til sölu fyrir
$185.00, Meata kjörkaup.
LSkriíið eftir verðskrá.
Cor. Portage Ave. & Carry St., Wirnípeg. I
a%%%%%%%%%%%%.%%%^5
Ganadiaa Pacifie Railway
Timo Tatale.
LV, AH.
Montreal, Toronto, New York & east, via allrail, dai'v. ex I ri Montreal, Toionto, New York east, via rail, daily ex Tues
ió Oo
lo is
Owen Sound,Toionto, NewYork, east, via lake, Mon., Thr.,Sat. 00 oo
OwenSnd, Toronto, New York& east, vialake, Tucs.,Fri .Sun.. Rat Portage, Ft. William & iDter- mediate points, daiiy ex. Sun.. Portage la Prairie, Brandon.Leth- bridge.Coast & Kootancy, dally 8 00 18 OC
16 30 I4 ‘2o
Portage la l’rairie Brandon & int- ermediate points ex. Sun 7 8o 22 3o
Portagela Prairie,Brandon,Moose Jaw and intcrmediate points, dally ex. Sunday 7 30 22 30
Gladsíone, Neepawa, Minnedosa and interm. points, dly ex Sund 7 3u 22 30
Shoal Lake, Yorkton and inter- mediate points....Tue,Tur,Sat 7 »
Shoal Laká, Yorkton and inter- mediate points Mon, Wed. Eri 22 3o
Can. Nor. Ry points... . .Tues, Thurs. and Sat 7 30
Can. Nor, Ry points Mon,
Wed, and Fri. 22 3o
(iretna, St. Paui, Chicago, daily West Selkirk. .Mon., Wed., Fri, r4 Io 13 35

West Selkirk. .Tues. Thurs. Sat.
Stonewall,Tuelon,Tue. Thur.Sat. 12 2o 18 50
Emerson.. Mon. and Fri. 7 4° 17 10
Morden, Deloraine and iuterme- diate points daily ex. Sun. S ío 15 45
Glenboro, Souris, Melita Alame- da and iuternrediatc points daily cx. Sun 9 o5 U 33
I’rince Alirert Sun., Wed. 16 Oo
I’rince Albert Thurs, Sun. I4 20
F.dm.ton Sat Sun,Mon,Tue,Wcd 16 oO
Edm.ton Thur, Fri, Sat. ,Sun, Mon 14 2o
JAMES OBOKNE, C. E. McI’HERSON
Gtneial Supl, Cen J’as Agent ’