Lögberg - 25.04.1901, Blaðsíða 6

6
LÖUBElltí, FIMTUUAGINN 25. AHPIL 1901.
Vinsnnalesr bending.
Surair ímynda sír, a8 það sé 1
ranninni grunt á því gdða milli
fólksins á Stdrbretalandi og fólks-
in* 1 Bandaríkjunum i Norffur-Am-
erfku, og er þafí a8 nokkru leyti
vorkunn, því oft ajást ónotaleg um-
mæli um brezku þjóCina f ýmsum
blöSum 1 Bandaríkjunum. En þeasi
ummæli eru vanalega í blöðum sem
írskir menn i Bandaríkjunum ráCa
yfir, eCa þá aR þau eru ( blöðum sem
eru aC ieyna að bafa áhrif á irska
kjósendur ineð því, að ónotast við
Breta. S mnleikurinn er, að hugar-
þel mifeils meirihluta fólks af báð-
ura þjótunum er sérlega hlýtt hvers
til snnars, og þessi hlýleiki fer tbx-
andi dag frá degi og ár frá ári eftir
því eem fólk af báðum þjóðunum
kynnist meir og hefur meira saman
að sælda. Og þessi viðkynning fer
vaxandi dag frá degi, þvi samgöng-
urnar og veizlunar-viðskiftin milli
þessara frændþjófa aukast sífelt
meir og meir. Auk þess hafa strlð
þau, sem nrfndar þjóðir hafa átt i
hin síðustu 2 til 3 ár við aðrar þjóð-
ir, orftið til að styrkja frændsemis-
bandið og efla viuattuna. þær hafa
báðar rekið sig á þann sannleika, að
„það er vinur sem I raun reynist'*.
))ar á móti beudir ýmislega til, að
fledar af hinum stærri þjóðum á
meginlandi Evrópu séu farnar að
hafa horn i síðu Bandar., og stafar
það af hinum fjarskalega oppgangi
þeirra í verlunarefnum, samkepni
þeirra i öðrum heimsálfum og á
mörkuðunum heima í þeirra eigin
löndum. það eru nokkur ár síðan að
fór að brydda á þessari óvináttu hjá
viesum Evrópti-þjóðum, og kom hún
i Ijós 1 toll-löggjöf þeirra—fyrst í
Austurríki, s'ðan á þýzkalandi,
Frakklandi og síðast á Rússlandi.
Og það er opinbert leyndarmál, að
mótblásturinn gegn Bandar. var
orðinn svo megn á meginlandi Ev-
rópu þegar ófrifurinn milli þeirra
og Spínar byrjaði, að eitteða fleiri
af meginlands-rikjunum hefðu veitt
Spánverjum lið ef þau hefðu þorað
það fyrir Bretuua, sem ótvíræðilega
létu 1 Ijösi, að þeir mundu veita
Bandar. lið, ef aðrar þjóðir færu að
veita Spánverjum.
Sfðusta sönnunin fyrir vina-
hug Breta til Bardaiíkjanna er rit-
stjórnargrein, er birtist ( London-
b laðinu „Spcctator" 20. þ. m., sem
ágrip af hetur verið telegraferað
hingað yfir um. Fyrirsögn greinar-
' innar er: „Meginlandið og Amcr-
íka“. Ritstjóri blaðsins („Spectat-
ors") notar fyrir texta part af sam-
tali, cr fréttaritari blaðs nokkurs
nýlega átti við Canevaro aduu'ral í
Toulon, — um s'imu mundir sem
Loubet, forseti Frakklards, var þar
— og sem „Spf,ctator“ álítur að ekki
hafi verið veitt eins mikil efúit kt
og kaflinn verðskuldar. Canevaro
admir<d minnist meðal annars á þrí-
sambandið (milli þýzkalands, Aust-
urríkis og Ítalíu) og tvisambandið
(milli Rússa og Frakka) og sagði, að
sambönd þessi hefðu veitt Evrópu
frið í þrjátíu ár. En svo endaði
hann unitnæli sfn útaf því efni meft
þessum orðum: „þessi sannreynd
ntun ef til vill leiða til þees, að Ev-
rópu-þjóðirnar fari að íhuga ntögu-
legleikann og nauðsynina á að sam-
eina s'g gegn Ameríku, Afríku og
Asíu, því framtfð menningarinnar
heimtar að þær geri það.“ „Spect-
ator" ál tur þessi orð ekki fljótræðis-
gos úr „skríileiðtoga í einhverri
borginni", þvi maðurinn, sem talaði
þau (Canevaro admiral), hafi verið
utam íkismála-ráðgjafi á Ítalía. Síð-
an segir „Spectator":
,,Pessi uminæli hans (Canevaro's ad-
mirals) koma algetlega heim og sttman
við umroæli Colawusky’s greifa (utan-
ríkismála-ráðgjafa Austurríkis og Ung-
verjalancls) og við alla stefnu málanua
nú upp á siðkftstid. Gremja meginlands-
þjóðanna, sem er mjög djúp, orsakast af
þremur ástæðum: Hin fyrsta er, að
þær óttast, eða eru öllu fremur sann-
færðar uin, að samkepni við Ameriku sé
þvínær ómöculeg, því auður og dugnað-
ur Ameiikumanna.só of mikið til aðgeta
sigiast á þeim. Meginlands-þjóðirnar
álíta að Bandarikin noti hvorttveggja
til að ná einveldi yfh verzluninni og
nái þanuig á endanum yfirráðum yfir
öllum auð veraldariunar, og er þetta
hugmynd sem jafnvel hefur formælend-
ur meðal vor sjálfra (Breta). önnur á-
stæðaníer, að Ameríkumenn eru illa fyr-
ir í Asíu. Öll breytni stjórna'innar i
Washington í roálafiækjunum í Kína
bendir í þá átt, aðþótt Bandaríkin tækju
Philip])iue-eyjarnar, þá vilja þau ekki
að annað en innlent vald rá^i yfir auð-
ugustu löndunum í Asíu. Þriðja ástæðan
—og hún riður baggamuninn—er stefna
Bandarikjauna i ínélum Suður-Ameriku.
Þau (Bandar.) vilja hvorki taka Suður-
Ameriku sjálf, né lofa öðrum þjóðum að
gera það.
„Augnamið vort“, segir Spectator, ,,er
einungis að vekja Bandaríbjamenn upp
af táldraumi, fá þá til að auka herskipa-
flota sinn og leiða þá til að hugsa jafnt
og þétt um hvað þeir eru að gera. Þeir
(Bandaríkjamenn) mega reiða sig á, að
meginlands-þjóðirnar fersóma engan
hlut livað snertir kæulegar ráðagjörðir,
og þegar bandalagið gegn Bandaríkjun-
um, sem Canevaro admiral var að tala
um, er orðið að verulegleik, þá verdur
það fullvaxið og alvopnað.“
CATARHH L»KNAST EKKI.
Med ihurijt. »nn ebfl n»r nppt'Veoiu Telklunnr-
Cjtartb er kl í bfódlnu oe brgglngunDÍ og ril þe»s
»ct lŒknn veu.liir-d ver» lnnt»ks. C'Hterrn Core
ertekldlnn ogverkeri blóJibog ebmliiinnurnur
H»1 ie Cutnrrh Cure Brekk-rtekoUainednl, J>ai} hefnr
til margrn úre neríd ridl" gt af heKia Imknnm lead.
•lug. Þudemett ernau . ér beetu hressnndi efnuin ú-
rumt Dlódereinffvndiernnm,eem verkaú slímhlmn-
nnar. Snmeetningþesffar efna hcfur ]>essi lH-kimndl
úhrlf ú Cutnurh.
Sendid eftlrgeflnevottoidnm.
K. J. C’heueg k Co. Tolodo.O,
S»!t lATlnm lj-fjffbiidnni é ISc.
Hfflls Fnmllj riile ern þe-r bentu.
BEZTU---—’■
FOTOGEAFS
í Winnipcg eru búnar til hjá
ELFORD
COR. MAIN SXS'
&ÍPACIFIC AVE'
Winnix^e^.
íslendingum til hægðarauka
hefur hann r.iðið til sín Mr.
Benidikt Ólafsson, mynda-
smið, Verð mjög sanngjarnt.
ARSHBJ08H S. BARDAL
Salur líkkistur og annast um útfarii
Allúr útbiinaður s6 bezti.
Enn fremur selur hanny.ac pkona
minnisvarða cg legsteina.
Heimili: á horninu á
Rnss ave. os Nena str.
Dr. Dalgleisii.
TANNLÆKNIR
knnngerir hér með, að hann hefur sett,
niður verð á tilhúium tönnum (set of
teeth), en þó með því sBilyrði að borgað sé
út í hönd. Hnnn er sá eini hér í bænum,
sem dregur út tennur kvalalaust, fyllir
tennur uppá nýjasta og vandaðasta máta,
og fthyrgist alt sitt verk.
416 Main Street, IV|clntyre Block.
Phycisian & Surgeon.
ÖtskrifaCur firá Queena háskólanum f KingstoD
og Toronto hásfeólanuro < Canada,
Skrifstofa 1 HOTEL GILLESPIE,
CRtSTAL, N. D.
DR- J. E. ROSS,
VANNLÆKNIR.
Hefur orö á sér fyrir að vera með þelrr
beztu í hænum,
Telsfor] 1949..
SEYMÖDB HÖUSE
Marí(et Square, Winnipeg.j
Eitt af beztu veitingahúsum bæjarins
Máltíöir seldar á 25 cents hver, $1.00 á
dag fyrir fæði og gott herhergi, Billiard-
stofa ogsérlega vönduö vínfoue og vtndl-
ar. Ókeypis keyrsla að og frá Járnhrauta-
stöðvunum.
JÖHH BAÍRD Eigandi.
Kaupið ekki önnur hrauð
en Union Brauð.
I. M. Clflghcrn, M D.
LÆKNTR, og'YFrHSETUMADUR. Et-
Uefur keypt lyfjubúðina i Baidur og hefur
þvi sjálfur umsióo a öllum meöölum, scm hanr
aetur frá sjer.
EEIZABETH 8T.
BAIDUH, - - RfSAN
P. 8. Isienzkur túlkur við hendiaa hve
nær sem hörf srer.ist.
SIMONSON,
msBlirmeð iídii nýja
Seaudinavian Eotel
718 Miijf Stbkbt.
Fæfti $1.00 á datf.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum seotionum meft jafnri tölu, sem tilheyra samhandsstjórn-
inni 1 Manitoba og Norðveaturlandinu, neraa 8 op 20, geta fjölskyldu-
feftur og karlmenn 18 4ra gamlir efta eldri, tebift sjer 100 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, paft er aft segja, sje landið ekki áftur tekið,efta sett
til slðu af stjórninni til viftartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu & þeirri landskrifstofu, sem
uæ8t liggur landinu, sem tekift er. Með leyfi innanrlkis-ráftherrans,
efta innflutninga-umboftftmannsins í Winnipeg, geta menn gefift öftr-
um umboft til f>ess að skrifa sig fyrir landi. lnnritunargjaldift er $10,
og hafi landið áftur verift tekið parf aft borga $5 eða i)r' 'fram fyrir
sjerstakan kostnað, sem þvl er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla beimilis-
rjettarskyldur sínar með 8 ftra ábúð og yrking landsios, og mft land
neminn ekki vera lengur frft landinu en 0 mftnuði & ftri hverju, &n sjec-
staks leyfis frft innanríkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti aft vera gerð strax eptir aö 8 írin eru liðin, annaðhvort hjft næsta
umboðsmaDni eða hjft þeim sem sendur er til þess að skoða hvað unu-
ifi hefur verið ft l&ndinu. Sex mftnuðum ftfiur verftur maftur f>ó aft
hafa kunngert Dominion Lands uroboftsmanninum 1 Ottawa þ&ð, sð
hann ætli sjer aft biðja um eignarrjettinn. Biftji raafiur umboftsmarm
þann, sem ketnur til að skoða lar.dið, um eignarrjett, til þess að taks
af sjer ómak, þft verður hann um leið að afhendaslíkum umboðam. $6.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur f&, & innflytjenda skrifstofunni I Winni-
peg y & öllum Dominion L&nds skrifstofum innan Mauitoba og Norö-
vestuoandsin, leiðbeinin^ar um pað hvar lönd eru ótekin, ogallir, sem
ft þessum skrifstofum vinua, veitainnflytjendum, kostnsðar laust, leið-
beiningar og hjftlp til pess aft nft 1 lönd sem þeim eru geftfeld; enn
fremur allar upplýsingar viftvíkjandi timbur, kola og nftmalögum All-
ar sllkar reglugjöröir geta þeir fengift þar gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan jftrnbrautarbeltisins í
Britísh Columbia, með þvl að snúa sjer brjeflega til ritara innanrlkis-
deild&rinnar 1 Ottawa, innflytjenda^umboðsmanosins 1 Winnipog eða
til eínhverra af Dominion Landa umboðsmönnum 1 M&nitoba oða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interlor.
N. B.—Auk lands þess, sem menn geta lengið gefins, og fttt er viö
reglugjörðinni hier að ofan, þft eru þúsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að ffttil leigu eða kaups hjft j&rnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum félögum og ein&taklingum.
BO YEAR9’
EXPERIENCE
Traoe Marks
Desiqnb
COPVRIGHTS *,C.
Anyone seruHng n nkefch nnd descrlntlon ro*y
qnJckly oscertaln our oplnion free wnether an
Inventfon fa probably patentabie. Comruunica-
tions Rtrlctly c< mfldentlkl. HandbooK on Patents
aentfree. rldest nuenpy for securin^ patents.
Patents .akun tnroviffh Munn & Co. receire
$Tfcinl notice, withour cnargo, In the
Sckmiftc Rmerkaa.
A híindsoraeiy illuptrated woekly. IsarRegt clr-
culation of any sclentiflc iournal. Tertns, $3 a
year; four months, $1 Soid by all newsdealerR.
HUKN £ Co.36íBoad**» New York
iiranch Offlce, (Bú F Washingtou, l). C.
100
iÖ hann að finna ro;g hér viðvlkjandi afar-pýðiog» r-
miklu mftlefni“, sagði B irnes.
„Og hvldið pér að hann muni koma?“ sagði
Mitchel.
,,J&!“ svaraði Barnes. „Hann er að tefla djarft
tafl. Það er kominn tlrai til að hann væri korninn
hingað, pvl eg bað bann að hitta mig hór klukkan
tfu, og nú er húo hftlf ellefu. Eg ætla pess vegna
að ljúka við sögu mlua. Eftir að hafa nftð bögglin-
um úr fljótinu, sem eg auðvitað lét ekki dragsst, fór
eg til baka til hússins, sem Mora hafði komið með
hann út úr, og par uppgötv&ði eg fallega, smftvaxna
konu, sem kallar sig M>s. Morton. Enufremur, eg
er sannfærður um, að Mora og Morton er einu og
sami maöuriun“.
„Pér meinið, að Mora sé heimuglega giftur und-
ir tilbúnu nafni?“ sagði Mitchel.
„Dað lltur út fyrir pað, svona I fljótu bragði“,
sagði Mr. Btrnes. „Hvað við kunnurn að uppgötva,
pegar við rannsökum m&lið betur, er eftir að vita.
Ah! Dnrna er klukkuuni hringt. Dað er hann<:.
Að fftum mlnútum liðnum opoaði pjónn burðina
& stofunni, sem peir Mitchel og Uarnes voru I, og
vísaði inn f Irtna ungum manni, sem var mjögsmekk.
lega klæd'lur og ' ar I dökkum föturo. Mora binn
yngri var skegglaus unglingur, og var einungis byrj.
aft aft votta fyrir skeggi & efrivörinni, en þaft var eilt-
hvaft paft vift hann sem benti ft skarpar g&fur og hftr-
beitt vjt. Augu bsns bvörfluðu djarflegs frft einum
165
feomuð með p& kenningu, að af pví maður f plakt-
fötum s&st hjft húsi okkar, p& væri par með sannað
aö eg hefði verið par. Til pess að slft yður af laginu
kom eg með aðra, alt eins sennilega kenningu, sem
kom hciro og saroan við staðhæfinguna um sakleysi
mitt, eins og kenning yðar studdi kæru yðar um að
eg væri sekur. En pér gotið ekki fundið pað í hin-
um skr&ða frsmburði minuro, að eg h&fi sagt,
að e; t yði pesisri minni eigin uppls ungj, Detta
var fyrsta uppftstaagan, sem mér datt f hug, og eg
not&ði hina. Mér gætu nú lmgkvæmst aðrar, alt eins
góðar uppftstungur, ef ekki betri, pvf pað var galii ft
peirri, er eg kom með, sem eg var bissa & að enginn
skyldi taka eftir“.
„Máskc yður sé ekki & móti skapi &ð segja mér,
hv»ða galli var & upp&stungu sjftlfs yðar“, sagði
tíarnes, og mátti merkja ofurlftið h&ð f orðunum.
„Eg skal 8egja yður pað með rnestu ftnægju“,
s»gði Mora, og skifti sór ckkert af hftðinu í orðutn og
rödd tíarnes»r. „tíallion var mjög augljós. Ef
hægt var að reiða sig ft frambarð varðmannsins, par
sem hann sagði að hann hefði séð mann í plaid-lQtom
koraa út úr húsinu, p& hlýtur hann að hafa haft alt
cins rétt fyrir sór pegar hann sagði, að hann hofði
séð manninn í J>eim fara inn í búsið, Kj&ið [>ór nú
ekki biestinu?“
Um leið og Mora slepti orðunum, hló hann mjög
ertandi nlfttur, og gramdist tíarnes pað allmikið. En
Mr. Mitcbel varð dftUtið hverft við að heyra Mora
164
»ig I varircar og reyndi & hvern vöðva í líkatna sín*
um f ftreynslunni að hafa vald yfir sj&lfum sór. En
Mr. tíarnes sá alt petta, og hanu áleit að kænBku-
bragð sitt hefði hepnast.
Mr. Mitohel, sem atbugaði bftða mennina nft-
kvæmlega, skildi glögt ftform leynilögreglumanns-
ins og fthrifin, sem orð hans höfðu, en hann ftleit að
Barnes hefði stórkostlega yfirsést. I>að virtist mjög
sennilegt að nafnið Mortoa væri auknefni, som komu.
maður hefði tekið sór, og petta hafði sannast með
pví, að koma með pað honum að óvörum. Eu um
1 ið var maðurinn nú oiðinn var um Big, og gat pvl
betur undirbúið vöru sína, sérílagi p&r sem Burnes
gat ekki spilað trompum sir.um út strax. Allar
kringumstæðurnar voru pví að vcrða onn fthrifamoiri
fyrir Mr. Mitchel.
„Eg skal svara hverju pvf, er yður póknast að
spyrja mig að“, sagði Mora eftir litla pögo.
„Dér hafið stungið upj> & pvl, Mr. Mora, að maft.
nrinn, sem myrti föður yð&r, muni bafa tekið
fötin og verið 1 peim utau yfir sínum eigin fötum
pegar hann fór burt úr húsinu“, sagði tíarnes. „Qald-
iö pór peirri kenningu fram enDpft?*4
„Eg kt'f aldi’ci sagt að eg tryði [>ossu“, sagði
Mora.
„Dór hafið okki haldið pvf fraro, að pór tryðuð
pvl?‘‘ hrópaði tíarnes alveg forviða.
„Nei“, sagði Mora rólega. „L&tið mig skýra
pctta atriði. Eg hcld að pað haliö vcrið pér, scm