Lögberg - 25.04.1901, Blaðsíða 5

LUOBKHU, KIMTUDAUINN 25. APil.IL 1001.
fyrir alþingi Ísland3 fromvarp, er
átti aS hindra útflutning fólks það-
an. í því var ákvæði f þá átt, að
enginn onætti lasta ísland á neinn
hátt eða lofa önnur lönd. Allmikið
gys var gert að frunivarpi þessu,
eius og eðlilegt var, og það vur
skírt: „Frumvarpið um að lasta
ekki landið". það verður fróðlegt
að sjá hvað fólk á íslandi skírir
frumvarp „þjóðólfs“-durgsins um að
leyfa ekki Lögbergi landgöngu,
Yórþkulum nú strax stinga uppi, að
þetta frumvarp „þjóðólfs“-durgsins
ins verði skírt: „Frumvarp um að
gera íslendinga að skrælingjum“.
J>að er einmitt stefna „þjóðólfs“ í
öllum greinum.
það lýsir annars hcldur lítilli
virðingu fyrir vitsmunum og sjálf-
stæði fólks á íslandi að gefa t skyn,
að það láti Lögberg, eða nokkurt
annað blað, fleka sig með ósannind-
um. það litur út fyrir að „þjóðólf-
ur“ hati reynsluna fyrir sér í þvf, að
hægt sé að fleka fólk á íslandi með
ósannindum, og trúandi er durgnum
til að gera það, ef hann getur. En
það er nú svo scm munnr þó „þjóð-
ólfui“ fleki fólk. Hann hefur Hk-
lcga citthvert einkaleyfi til þcssl
Á hinn bóginn leyfuui vér oss að
staðhæfa það, að Lögberg er ólíkt
vandaðra og samvizkusamara blað
cu „þjóðólfur". Lögberg segir aldr-
ei vísvitandi ósatt í nokkru máli og
tekur aldrei þvætting frá öðrum, sem
blaðið veit eða grunar að innihaldi
ósannindi. En „þjóðólfur" gcrir
hvorttveggja. það sýnir meðal ann-
ars hve óvandaður „þjóðólfur" or,
að blaðið staðhæfir bara að Lögberg
sé „æsingablað ‘ o. s. frv., cn sýnir
ckki hinn minsta lit á að sanna stað-
liæfingar sínar i þessu efni. „þjóð-
ólfur“ er óhroði í íslenzkri blaða-
mensku, eins og hiuar ýmsu grein-
ar, er vór höíum prentað upp úr
blað-ómyndinni, sýna og sanna. Ef
])óstum landsins ætti að vera lokað
fyrir nokkru blaði, þá er það „þjóð-
ólfur“, þvi hann er íslenzku þjóðinni
til stórskaða og bölvunar—lýgur
vísvitandi að benni og flokar hana
eftir mætti, reynir að kveykja úlfúð
og hatur ekki cinasta milli manna á
fslandi, lieldur á milli bræðranna
austan hafs og vestan. Og það sem
stjórnar „þjóðól li“ er eigingirni og
tuddaskapur, en ckki föðurlandsást
oða drengskapur, Eða hefur uokk-
ur maður nokkurntíma heyrt gotið
um, að „þjóðólfs“-durgurinn hafi
nokkurntfma barist fyrir nokkurri
göfugri hugsjón, að hann hafi nokk-
urntíma gengist fyrir noltkru fyrir-
tæki þjóð sinni til framfara, að hann
hati nokkurntíma gengist fyrir að
líkna eða líknað fátækum eða vol-
uðum? Nei, það hefur aldrei heyrst.
Hann bara bölsótast eins og naut í
flagi—allir mega fara á hreppinn
eða drepast úr hungri fyrir honutn
—en enginu má leita gæfu sinnar í
Ameríku. Föðurlandsást hans er
tóm hræsui og eigingirni. Öll fram-
koma hans sannar það, eins glögt og
þó það væri prentað með stóru letri
í „þjóðólfi".
Veggjapappir
Meiri birgðir bef eg nú af
veggjapappír en nokkru sinni
fyrr, sem eg sel fyrir 5c. rúll-
una og upp. Betri og billegri
tegunaar en eg hef áður haft,
t. d. gyltan pappír fyrir 5c •
rúllan. Eg hef ásett mér að
selja löndum mínum með
afslætti frá söluverði í næstu
tvo mánuði, mót peningum
út í liönd.
Einnig sel eg mál og mál-
husta, livit.þvottarefni og
hvítþvottftrhusta, alt fyrir
lægsta verð.
Eg sendi sýnishorn ftf
veggjapappír til fólks lengra
hurtu ásamt verðskrá. Pant-
anir með póstum afgreiddar
lijótt og vel.
5. Anderson,
65 1 BANNATYNE AVE., WINNIPEG
GrJAFVERD
á saumavélum af ýmsu tagi, brúkaðar
en alveg eins góðar og nýjar.
Maskinu olía, nálar og viðgerð á
allskonar vólum.
Th8 Bryan Snpply Co.,
243 Portage Ave., Winnipeo,
Heildsöluagentar fyrir
lVUeclcr & Wilsou Suumavclar.
JamesLindsay
Cor. Isabel &. Pacific Ave.
Býr til og verzlar með
hus lamþa, tilhúið mál,
biikk- og eyr-vöru, gran-
ítvöru, stóro. s. frv.
Blikkþokum og vatns-
rennum sértakur gaum-
ur gefinn.
NÆRFOT og
NEGLIGEE
SKYRTUR.
Veðrið núna minnir
menn á sumar nær-
föt og morgun skyrt-
ur (negligec 'shirts)
Vór höfum nú fengið
ljómandi upplag af
vörum þessum, búið
til oftir vornm smekk
Verð 75e., $1, $1.25,
$1.50. Nýjasta og
fallcgasta gerð. 81 ík-
ar skyrtur fást hvergi
annars staðar í búð-
um. lierið 50e. nær-
fötin saman við það,
sem fæst hjá öðrum.
Vér liöfum einnig
fulleg karlmannsbelti
úr almennu leðri og
gljáleðri.
J. F. Fwiieitoii
<Sc CO.
GLENBORO, MAN,
€kkert borgargig bftur
fjjrir tmQt folk
H«ldur «n gtnga &
WINNIPEG • • •
Business College,
Corner Portage Avenne and iFort Street
LeltlJ ellre uppþ'slnga hjá etrtíara akðluna
G. W. DONALD.,i
MANAGE
Fúit Poitife Liimliei' ío., 1
LIMITED. 3
1 xG—4ða Sidiug Ódýr
IxG—4ða Flooring “
Jno. M. Chisholm,
Gladstone &
Mauager.
(•fýrv. Manager lyrtr Dlek, Bannlng kCo.)
Higgin Str.;
f ’
k'll 8 SS 9 Bændur, sem hafið kúahú, þvi losið þér
B 1 | lfj| 8 yður ekki við fyrirhöfnina við stnjörgerð og
I 3 33 1W5 I a fáið jafnfraiut meira smjör úr kúnum með
■■““■■■ ■■ því að senda NATIONAL CREAMERY-PE
LAGINU rjómann ? I>ví fáið þér ekki_ peninga fyrir smjörið í stað þess
að skifta þvi fyrir vörur i búðum ? Þér hæði giæðið og sparið peninga
með því að senda oss rjómann.
Vér liöfum gert samninga við öll jámhrautarfélögin u:n að taka á
móti rjóma. hyav sem er f fylkinu. Vér borgum fiutniugin með járn-
brautum. \rér virðum smjörið mánaðarlcga og borgum mánaðauega-
Skrifið oss hrófspjald og fáíð allar upplýsingar.
National Creamery Company,
330 LOGAN AVE., WINNIPEG.
Ý.
M
ý.TÍá'U t Inii.iiiúí’l - tiiíéÚMjÍi ÍííU6ÍÍíÚÍIáA
RÉTT AKURYRKJA...
á landinu útheimtist til þess að fá
... GÓDA UPPSKERU.
PAD ERU KOSTIR FROST1 &^WoODthmSK HURF4
mikils virði, kostir, sem önnur
Disk herfi ekki hafa. Skriiið eftir
verðskrá moð uppdráttum (ourillus-
trated catalogue) þar er þeim ná-
kvæmlega lýst.
Atta &tar«)ir — ltí-18 og 20 jMimll, “IMatc".
1(53
reiðanlegur hlutur, eins og þór komíst að orði, þá
óttist ]>ér ekki neinar rannsóknir, sctn cg kann &ð
gera ?“
„Eg óttast ckki neinn sannleika, sem þér kynn-
uð að uppgötva“, sagði Mora. „Eg óttast einuDgis
klaufastykki yðar“.
„Jæja, til {>ess ]>4 að koaiast hjá ldaufastykkjuin
uiluum, viJduð þór svara nokkrum spurningum, setu,
of [>eim er svarað satt og rétt, gætu komið 1 veg’fyrir'
»ð eg kæmist inn & villustigu?1 ssgði Btrnes.
„Eg skal vera hreinskilinn við yður“, sagði
Mora. „Ef J>ór eruð einlæglega að reyna að greiða
úr loyndarmálinu um dauða föður mlus, p& skal
aðstoða yður af öllum mætti. Kf þér & hinu bóginn
cruð bara að rcyna að búa til sannaaakeðju, sem pér
vonið að gcta sannað sekt sjilfs mln með, p& er eg
ekki s& asni að hj&lpa yður til þess“.
„Nei, auðv.tað ekki ‘, sagði Birnes. „.)æja, ]>&,
^lr. Moiton, eg get fullvissað yður um einlægni utina
I þossu efni. 'Eg er hreinskilnislega að reyna að
linna hinn sanna morðingja. Viljið pér svara sparn.
ingum mínum? ‘
Mr. Barncs kallaði hann Mr. Morton til ]>ess að
sj& hvaða &lirif [>að hcfði, og hann var &nægður með
niðurttöðuna; [>ví þótt Barncs léti okki & [>vi bera,
að h&nn vissi, að hann hefði notað raDgt nafn, heldur
hélt ræðu sinni &fram þannig, að maður hefði hæg-
1°K» gotað fmyndað sér, nð [>að lioföi vorið tilviljunar-
misuiwli, [>6 varð Mora augsýailoga hvcrft við, bcit
1(56
viðhafa algerlega sömu röksemdafærBlu í [æssu atriði,
cinsogJim pródik&ri hafði notað. Og Mr. Barnos
&leit hinn siðarnofnda goggjaðann, pr&tt fyrir að hér
var þýðingarmikið atriði, sem honum sj&lfum hafði
sést yfir, ]>ó það væri augljóst tveimur öðrum.
„I>ór sögöuð, að þór gætuð komið með aðrar
kennÍDgar, som knmn heim og satnaa við etaðhæfiag.
una um sakleysi yðar, en sem samtskýrðu atriðið við-
vlkjandi plaicl fötuuum", sagði Mr. Baruos, sem var
Akvoðinn f að þr&ast við þetta efni. „Mér þætti
væut um, &ð f& að heyra eina af þessuin kenningum
—eina kenninguna sera enginn galli er &“.
„Dað er léttur leikur að ujipfylla þessa ósk yð-
ar“, sagði Mr. Mora. „Setjum svo, að morðinginn
hafi stolið fötunum &ður en hann drýgði glæpinn, i
staðinn fyrir & eftir, og þarna hafið þér það nft.
Saga varðmannsins er sönn, og samt sem feður or ,eg
ckki f því‘, svo cg viðhafi óvandaðan talsh&tt. I föt-
unum, meiua eg. Ilvað segið [>ér til þess? ‘
„Eg bað yður uin kenn>ugu, seut enginn galli
væri &“, sagði Barncs.
»Og hv&ða galli er & þess&ri kenningu?“ sagði
Mora.
„Ef />f«ú/-fölutn yðar liefði verið stolið, þ& hefö-
uð þér kvartað um tapið“, sagði Bnrnos.
„Ekki ef þeim var stolið nóttina som morðið var
framið, og mér var þess vegna ekki kunnugt um
þjófjeðinn þegar rannsókuin stóð yru“, sagði
Mora.
159
þeg&r ltann v&r bftinn að losa sig við oitin njósnar-
inann, var hann ugglaus um sig. Eg mastti geta
þoss hér, f pessu s&œbandi, &ð rétt eftir þetta s& þcssi
leynilögreglumaður mino yður u e3 Samfte' sleipe nV-
lægt Apollo H&ll, þvl við vorum í því n&grenni.
Mora fór beina leið að hftsi nokkru þar, og opnaði
liurðina með lykli, sem hann hafði og var til að nota
að næturlagi. H&lfri klukkustuud slðar kom liann
út ftr hftsinu aftur með böggul i hendinni. f þetta
skifti litaðist hann ura eftir njósnarmönnum, en með
þvi hann 8& engan, sem hann hafði grunaðann um að
vora þessh&ttar maður, flýtti hana sér, skemstu loifl,
niður að fljótinn og fleygði bögglinum ftt í þafl
Eins og þér sj&ifl, var það alls ekki neinn partur af
áformum hans að eySileggja fötin. Satt að segja ef.
ast eg ekki um að hann voni, að þ&u finnist, og þi
mun hann halda því fram, að morðinginn muni hafa
fleygt þeira í öjOtið. En til allrar Ohamingju fyrir
liann verður sú skýting hans ekki ein&sta gagnslaus,
lieldur mun hftn uú spilla m&Istað hans, þvf cg hef
\ issar hugmyndir viðvíkjandi fötum þessum, sem cf
til vill munu koma honum f vand&“.
„Mér þætti gaman að heyra þcssar hugmyndir“,
sagði Mitchcl.
,,Eg held að [>að eigi botur við, að koma mt ð
[>rer þegar við hittum Mora augliti til auglitis“, s»gði
Barnes.
»Ug hveuær vcrður [>að?“ sagði Mitcbel.
„Eg bcf lcyft utér að skrifa honuai bréf, og boð-