Lögberg - 13.06.1901, Blaðsíða 4

Lögberg - 13.06.1901, Blaðsíða 4
4 LÖUBERG, FIMTUDAGINN .13 JÚNÍ 1901 LÖGBERG. #r eeflð fit hvern flmtndasr af THE LÖGBERO RINTING & PUBLISHING CO., (L-griH), aé 309 l^rin Ave , Winulpeg, Man. — Koatar f'-J.OO ura ário á falandi 6 kr.). Borgiat fjrirfram, Einstök nr 5c. Pnhliwhed every Tharaday by THE LÖGBERG PHINTING fc PUBLISHING CO., (lncorporatedj, at 309 Elgin Ave., Winnipeg,Man — Subacription price t* 00 per year, payable lu advance. Singlecopies 5c Ritstjóri (Editor): SlGTR. JÓNASSON. Business Manager: M. PAULSON. aUGLYSINGAR: Smá-anglýaingar i eltt akifti 25c fyrir 30 ord eéa 1 J*ml. dálkalengdar, 75 ets um mánuéinn. A stwrri auglýaingnm um lengri tíma, afaláttar efiir aamningi. BUSTAD A-SKIFTI kanpenda verénr ad tilkynna sk riflega og geta nro fyrverandi bústad Jafnfram Utanáskripttll afgreidslastofbbladsinser t The Logberg Printing & Publishing Co. P.O.Box 1202 Winnipeg,Man. Utaniakrlpfttllrltftjóra&a ert Eillor LAgbergf P ‘O. Box 1292, Winnipeg, Man. —- ^arakvæmt landslögnm er nppsflgn kanpanda i b*sdi <gild, nema bann sé skaldlans, þegar hann seg upp.~Ef kanpandi,sem er í sknld vld bladidflytn ▼ftsttenum, in þess ud tilkynna heimilaskiptin, þá er t 'yrir ddmstdlnunm álitin sýnileg sönnumfyrir prettvísam tilgangi. -- FIMTUDAGINN, 13. JUNI 1901. — Orðabókar-málið. í síPasta nánieri „Hkr.‘• heldur Mr. Sig. J úl. Jóhannesson því fram, a* dr. Valtýr Guðmundsson og vér munum hafa misskilið þá sem ritaS hafa um hið svonefnda orðabókar- mál í ,.Hkr.“, að „flutningsmenn" þess muni hafa átt við íslenzk-ís- lenzka orðabók, en dr. V. Guðmunds- son og vér séum að tala um ensk- íslenzka orðabók, o. s. frv. Útaf þessu skulum vér segja, a'S umrseðurnar um þetta mál í „Hkr.“ hafa verið svo óljósar, að því er snertir hverskonar orðabók það er, sem fyrir greinarhöfundun- um vakir að nauðsynlegt væri að semja, að það lítur helzt út fyrir að það atriði sé í reyk fyrir þeim. Auð- vitað talaði Mr. H. J. Halldðrsson (sem S. JúL Jóhannesson nefnir „flutningsmann" málsins) um það í fyrstu grein sinni („Hkr.“ 17, janj, að það væri „undravert að enginn af hinum mörgu og góðu íslenzku skáldum og rithöfundum vorum skuli ekki hafa tekið sig fram með að semja al-íslenzkt orðasafn." Og síðar í sömu greininni segir hann: „Hver er ástæðan fyrir þvl að eng- inn eða engir málfræðingar heima á Islandi hafa ekki samið eina full- komna orðabók ?“ þetta er alt og sumt sem „flutniugsmaður" málsius segir um það í fyrstu grein sinni hverskyns orðabók það er, sem fyr- ir honum vakir að nauðsynlegt só að fA samda, og álíka greinilegt er það sem aðrir hafa ritað í „Hkr.“ um þetta atriði málsins. það er auðséð á hinum tilfærðu orðum „flutningsmannsins" og ýmsu öðru, sem ritað hefur verið um þetta orða- bókarmál í „Hkr.“, að hvorki hann nó hinir aðrir, sem um það hafa rit- að, hafa glögga hugmynd um hvað til er af orðasöfnum og orðabókum yfir íslenzka tungu og bvað verið er að semja nú. Vérerum viss um, að það er ekki jafnmikið af góðum orðasöfnum og orðabókuur yfir nokkra tungu í heiminum, sem jafn fáir menn tala og rita á, svo íslenzka þjóðin þarf ekki að bera ne'nnkinn- roða gagnvart öðrum þjóðum í þessu efni; og eins og vér höfum oftar en einu sinni tekið fram í blaði voru, þá er engin hætta á að islenzkan sálist eða afbakist lökum orðabóka- leysis. það er um að gera að menn noti það sem til er, og láti ekki ís- lenzkuna deyja hér 1 landi á meðan verið er að semja nýja orðabðk— búa til þetta „patent“-meðal, sem á að viðhalda íslenzkunni. það má vel vera, að það hafi vakað fyrir , flutningsmanni“ máls- ins, að semja skyldi íslenzk-íslenzka orðabók — samkyns bók og hin tr.ikla Webster’s orðabók er yfir enska tungu—, en hvorki hann nó aðrir hafa sagt það beint út í „Hkr.“ En það er auðsóð að það hefur vak- að fyrir „flutDÍngsmanninum" og öðrum, er um málið hafa ritað í „Hkr.“, að bókin ætti að vera sérí- lagi fyrir Vestur-íslendÍDga—vera þeim lijálparmeðal við nám íslenzkr- ar tungu og til að geta ritað hana rótt. Með því þetta er augnamiðið með bókina, þá væri sjálfsagt að láta semja íslenzk-enska orðabók, sem næði bæði yfir forna og nýja málið, ef nokkur ný orðabók væri samin, eða helzt bæði í&lenzk- enska og ensk-íslenzka orða- bók, fullkomnari en þær sem til eru. þegar þess er gætt, aö fjöldinn af hinum uppvaxandi íslendingum hér í landi skilur og kann ensku miklu betur en íslenzku — og þetta mun aukast með hverju árinu sem líður—hvaða gagn væri þá i þeirri orðabók fyrir þá við íslenzku-nám, sem hefði einungis íslenzkar þýð- ingar eða skýringar ytír (slenzk orð? það væri jafn praktískt eins og að ætla að kenna þeim grísku með grískri orðabók, sem einungis hefði grískar skýrÍDgar á orðunum. þess vegna hefur bæði dr. Valtýr og vér gengið út frá því, að ef nokkur orðabók væri samin, 1 því skyni að Vestur-íslendingar hefðu verulegt gagn af henni við íslenzku-nám, þá þyrftu að vera enskar þýðingar og skýringar yfir íslenzku orðin. En niðurstaðan, sem vér höfum kotnist að í þessu máli, er sú, að vér sjáum enga brýna nauðsyn á að Vestur- Isleudingar kosti stórfé til neinnar orðabókar, eins og stendur—sfzt af öllu til íslenzk-fslenzkrar bókar. ,,Eimreiðin.“ í því númeri blaðs vors sem út kom 30. f. m. gátum vér um part af innihaldi 2. heftis af 7. árg. „Eimr.“ og gerðum nokkrar athuga- semdir útaf því, einkum viðvíkj- andi ritdóma-þvættingi afadnkaða „Tjaldbúðar“-prestsins Hafst. Pét- urssonar, og lofuðum vér I nefndri grein að geta um það sem eftir var af innihaldi „Eimr.“ í næsta blaði voru. Vór höfðum ekki pláss fyrir niðurlagið 1 sfðasta númeri Lög- bergs, en nú kersur það. Ritsjá (niðurl.) 14. Mjög lítill skákbæklingur, líklega eftir próf. W. Fiske í Florence. Ritd. er eftir ritstj. „Eimr.“, og er það sem hann segir um bæklinginn rétt og sann- gjarnt. 'Nokkur Ijóðmæli, eftir Ólöfu Sigurðardóttur. þau ná yfir 6 bls. af „Eimr.“ og er ýmislegt f þeim luglega sagt. Oss minnir að skáld- kona þessi hafi fyrir nokkru gefið út dálítið ljóðasafn eftir sig. Dansinn og dauðinn, skáldsaga eftir H. G. Hún nær yfir 8 bls. af „Eimr.“ Saga þessi á að sýna hina óstjórnlegu dansfýsn ungra kvenna í sveitum á íslandi. Hún er heldur vel skrifuð og lýsingarnar náttúr- legar. Hringhenda, eftir Guðm. Frið- jónsson, 14 erindi laglega kveðin, en þau hafa lftið annað til síns ágætis en það að sýna bragarháttinn og rín-hæfileika höf. Latínunámið, ritgjörð eftir próf. R. B. Anderson (ritstj. blaðsins „Amerika" i Madison). Höf. er andvígur hinu mikla latínu-námi, sem tíókast í lærðum skólum. Hann vill láta leggja meiri stund á að læra grísku og íslenzku f skólum tevtónsku kynfiokkanna, því hann telur ný-grfskuna lykil að hinum fornu bókmentum heimsins, en ís- lenzkuna lykil að miðöldunum og hinum frægu norrænu eddum og sögum. Ritstj. „Eimr.“ hefur þýtt ritgjörðina (eða þenna kafla úr rit- gjörðinni), og er frótlegt að lesa hana. Hún er einungis um 2 bls. Isienzk hring&já heitir síöasti kaflinn í þessu hefti „Eimr.“, og nær yfir liðugar 6 bls. Vór ætlum ekki að fara neitt út í þenna kafla, sem inniheldur ritdóma eftir ýmsa um nokkrar bækur og rit um íslenzk efni, er út hafa komið á s ðasta ári, eða jafnvel lengra til baka. Enn um Hafst. Pctursson. Vér gerðum ráð fyrir því í síð- asta númeri Lögbergs, að gera nokkrar athugasemdir f þessu eða næstu númerum blaðsins útaf lyga- þvættings-grein afdankaða „Tjald búðar“-prestsins, Hafst. Péturssonar (með fyrirsögn: „Séra Oddur V. •Gíslason“), er vér prentuðum upp úr ,.þjóðólfi,“ dags. 29. marz síðastl., og birtum í Lögbergi er út kom 6. þ. m., en vissra orsaka vegna slepp- um vér að gera nokkrar athuga- semdir í þessu númeri blaðs vors út af nefndri dellu séra Hafsteins og látum það b!ða næstu blaða. Til þess að lesendur vorir fari samt ekki algerlega varhluta af Hafsteins Péturssonar góðgæti í þessu númeri blaðs vors, höfum vér þýtt og preut- um hér fyrir neðan greinarstúf eft- ir hinn afdankaða, sem birtist í Kaupmannahafnar-blaðinu „Danne- brog,“ er út kom 8. f. m. (nraí). Greinarstúfur þessi er gott sýnis- horn af þvf sem Hafst. Pétursson ritar i dönsk blöð (og vitnar síðan f til að sanna með lygar sínar í „þjóð- ólfi“ og annarsstaðar!), og hann er þar að auki sönnun fyrir því, sem vér höfura áður sagt í Lögbergi, að afdankaði „Tjaldbúðar“-presturinn eyði tíma sínum í að skrifa níð um eftirmann sinn í „Tjaldbúðinni." Greinarstúfurinn hljóðar sem fylgir: „Ólögleg hjónábönd. Hinn 6. nóvember 1899 dæmdi hæstiréttur (f Khöfn) íslenzkan prest nokkurn í tólf mánaða betr- unarhússvinnu fyrir þjófnað. Síðan var hann sro settur af embætti sínu á íslandi. Sama ár slapp hann úr gæzlufangelsi á íslandi yfir til Ameríku. Hann tók sór bólfestu í bæjunum Selkirk og Winnipeg, í Manitoba, s»m margir íslendingar eru í. Hann gaf sig út fyrir að vera löglegur prestur og gekk hinu fslenzka kirkjufélagi í Am.til handa. Nokkrir íslendingar, sem ekki þektu undangengin æfiferil hans, létu hann gera prestleg embættis- verk fyrir sig t. d. hjónavígslur, sem haun ekki getur gert á lögleg- an hátt. Samkvæmt lögum kirkj- unnar og hinna sérstöku safnaða má enginn söfnuður kjósa hann sem prest. En skilyrðið fyrir að geta gert prestsverk í Canada er það, að söfnuðurinn kjósi prest sinn f samræmi við eigin lög kirkjunnar og f afnaðarins.—þetta nPl eru nú sem stendur íslenzk blöð, er út koma I Winnipeg, að ræða. H. P.“ það blandast naumast nokkr- um manni hugur um það, að grein- arstúfur þessi er ritaður af hatri til eftirmanns H. P. sem prests í „Tjald- búðinni". þá á það víst ekki að vera kirkjufélaginu ísl. til heiðurs, að gefa dönsku þjóðinni það i skyn, í einu af blöðunum ( höfu'>stað henn- ar, að það (kirkjuféliigið) hafi veitt móttöku manni sem hæstiréttur hafi dæmt í 12 rnánaða betrunar- hússvinnu fyrir þjófnað, en sem strokið hafi undan dómnum. En því skýrir H. P. dönsku þjóðinni ekki frá þvf, að þessi prestur só eftirmaður hans sem þjónandi prest- ur, úr því hann fór að skrifa um þetta efui? Skyldi honum þykja skömm að því fyrir sjálfan sig og hið kirkjulega starf sitt hór i Winnipeg? En H. P. gat ekki látið vera að ljúga því að maðurinn, sem hann á við, hafi „gengið íslenzlca kirkjufélaginu í Ameríku til handa.“ Lesendur íslenzku blaðanna hér í Winnipeg geta dæmt um það sjálfir, hvað mikið hæft er í því, að það sé verið að ræða þetta mál, sem H. P, ritar um, f þeim (blöðunum), eða hvort það hafi nokkurn tíma verið rætt í þeim. Svona hefur nú H. Pétursson, sem var átrúnaðargoð allmargra hér vestra um t(ma, reynst. þetta ætti að vera Vestur-íslendingnm ytír höfuð lexía ( þá átt, að hefja ekki fláráða hræsnara og „prakk- ara“ upp, og láta þá ekki fleka sig til að snúa bakinu við mönnum og málefnum sem eru þeim til gagns og sóma, en hreykja þeim (flögurun- nm) upp í staðinn. Nýja fclagið. Mr. Sig. Júl. Jóhannesson skor- aði á oss f „IIkr.“, er út kom 30. f, m., að segja álit vort um hið svo- nefnda íslendingafélag, sem stofnað var í Chicago í byrjun þessa árs, og skulum vér nú verða við þeirri á- skorun hans með fáum orðum. En áður en vér gerum það skulum vér taka fram, að vér játum, að það hef- ur dregist lengur en vór höfðum ætlað oss í fyrstu að segja álit vort um þessa félags-hugmynd. Og á- stæðan fyrir drættinum er sú, að þegar vér fórum að athuga málefnið vandlega þá komumst vér að þeirri niðurstöðu, að félagsskapur þessi mundi ekki hepnast eða verða lang- gæður, og álitum því ekki rétt af oss að mæla með honum eða hvetja menn til að ganga í hann. Vér á- litum samt réttast að láta hann hlutlausann— mæla ekki á móti honum—, því þótt vér álítum að hann mundi ekki hepnast, þá gát- 242 elta það uppiJ' I>i sögðuð þér, að þér skylduð borga mér huadrað dollara, ef eg gerði eina og þér segðuð fyrir, og eg hugaaði strax með mér, að eg v®ri svo gott búinn að rinna fyrir penlngunum. I>á sögðuð þér við mig: ,Sam, það er kona þarna í hús- iuu og það er lfklegt að hön brcyti um bústað f dag. Pegar hön flytur burt fir þessu hfisi, þá vil eg að þér veitið henni eftirför.' Þásagðieg: ,Já, þó hfin færi á enda veraldarinnar, þá skal eg gera það.( ,Gi tt og vel,' sögðuð þér. ,Dað er leiguvagn þarna hinumegin við strætishornið. Farið með þenna miða til ökumannsins, og þá mun haan hlýða skipunum’ yftar. Konan ekur lfklega burt f vagni, og eg skal gefa yftur teikn um að veita henni eftirför. Komist eftir upp á hár hvert hfiu flytnr sig, og þá hafið þér unnið fyrir peningunum, og skulað fá þðkk hjá mér í ofanálag*. ,öldungis rétt, herra minn,' sagfti eg; ,eg skal koma til búss yftar kl. 8 f kvöld, eða eins nærri þeim tíma og mér er mögulegt, og þá mun eg ver&a til afi taka á móti hundraft dollurunum.' Hana nfi, þetta er það sem okkur fór á milli, og þér m»tt- uft spyrja mig úr spjörunum f heilan dag, án pess aft eg yrði tvfsaga f þessu málefni. Hvernig lízt yður á þetta?“ j.M'nni yðar er mjög áreiðanlegt," sagði Mit- c’iel. „En þegar pér lofuðust til að ganga í þjón- ustu mfna, þá skýrðuð þér mér ekki frá, að þér vær- uft nauðbeygður til að hlyða skipunum annara, því ef eg beifi vitað það, þi hefði eg útvegað mór alt 251 „Eg svaraði einni spurningu, og eg svara ekki fleiri," sagði Sam. „Lofið mér að fara fram hjá yð- ur, því annars skaða eg yður.“ Um leið og Samúel sleipi sagði þetta, lyfti hann handleggnum upp ógnandi, en Mr. Mitchel var við einhverju þessháttar bfiinn, og greip því utan um hinn upplyfta handlegg og reyndi að halda honum. En maður þessi átti viðurnefnið sleipi með réttu, því hann losaði handlegg sinn með mjög snöggri hreif- ingu, stökk í hnút undir handlegg Mr. Mitchel’s, og var kominn fram að hurðinni áður en hægt var að hindra það. Mr. Mitohel flýtti sér á eftir Samfiel, eo þá dró hann skyndilega upp oddhvassan, blað- langan hnff, otafti honum að Mitchel og hrópaði: „Standið kyr þar aem þér eruö, því annars eruð þér sama sem dauður maður!" „Mr. Mitchel, sem kom þetta algerlega á óvart, var hikandi eitt augnablik um, hvað hann skyldi gera, en á meðan hepnaðist Samúel sleipa að snúa handfanginu á hurðinni, með þeirri hendinni sem hnffurinn var ekki f, og augnabliki síðar var hann bfiinn að opna hurðina og kominn fit. Mr. Mitohel stökk á eftir honum fit á pallinn fyrir utan hfisdyrn- ar, en sá einungis á eftir honum þar sem hann þaut burt I myrkrinu. Mitchel stóð kyr f nokkur augna- blik og horfði á eftir manninum. Hann sá, að það var algerlega gaguslaust að elta Samúel sle'pa, og hann var að hugsa um þenna undarlega viðburð. „Hvað vissi Samfiel sleipi um Mora-morðið, og 240 „Komiö hingað klukkan tfu í fyrramálið og far- ið með mig til konunnar, og að því bfinu skal eg af- henda yður nýjan eitt hundrað dollara bréfpening," sagði Mitchel. „Nei, svo sannarlcga sem þér lifið skuluð þór ekki gera þaí,“ sagði Sam. „I>ér skuluð afhenda mér tvo nýja hundrað dollara bréfsoðla, eða eg hætti við alt saman.“ „ímyndið þér yður, að þór getið leikið á mig, aulinnyðar?" sagði Mitchel. „Þetta er ekki að leika á yður, og eg er heldur enginn auli," sagði Samúel sleipi. „I>ér gerðuð til- boðið, og eg uppfylti samninginD, en nfi hafið þér riftað honum. Með þvl er fyrri samningurinn bfiinn að vera. Nfi er röðin komin að mér að setja skil- mála. Eg hef upplýsingar, sem þér viljið fá. Ef þær eru ekki tvö hundruð dollara virði, nfi, þá vær- uð þór auli ef þér keyptuð þar. l>ér verðið að dæma um það sjálfur, og 6Dg;nn neyðir yður til að kaupa upplýsingarnar. I>ér getið fengið þær eða látið þær vera, og eg veit ekki nema sé miklu ó- hultari ef eg þvæ hendur mfnar af öllu saman. Eg hef svikið félaga mfna yðar vegna, og eg veit ekki mód hverjum eg er að vinna. Eg er ef til vill að vinna á móti einhverjum af smáseiðunum, en það getur líka verið að eg sé að berjaat á móti áformum einhvers af hinum allra-hættulegustu mönnum f fé- laginu. Ökumafturinn vildi ekki segja mér hvcr það var, sem ekki vildi láta mig veita konunni eftir.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.