Lögberg - 19.12.1901, Síða 3

LOGBERG, FIMTUDAGlNN 19. DESEMBER 1901
3
Aldamótarit-
ÍSLAJJB UM ALDAMÓTIN.
Ferðasaga sumariðl899.
Eftirí.Friðrik J. Berg-
mann. Rvlk 1901. VIII
.'^3 —522; bls.
Dað hefir ósjaldin varlð h-ýat fyrir
oss, að landar vorir í Vest írheimi
hugsufu mest utn f>að, að gioaa sem
flest fólk burt af £>essu landi, vestur
til sfn f dyrðiaa •» SHehna, og I f>vi
skyni gerðu margir f>eirra sér f>að að
reglu, að bsra ísUndi sam verst sög-
una og lasta flsst hér & ssttjörð vorri.
Eitt blað hér & íslandi hsfir að rainsta
kosti gert tilraun til að telja alpyðu
manna trú um, að slikur vseri hugsun-
arh&ttnr leiðtog&nna f>ar vestra, enda
var og farið að hafa orð & f>vl hér um
ftrið, að láta „lastmsslin“ una landið
varða við Iö£. Prestarnir f>eirra Vest-
ur.íslendinganna — sumir að minsta
kosti—hafa verið taldir með ieiðtog-
unum.
Nú er f>á nyprentuð bók um ísland
eftir einn peirra; seojir hún aðallega
frá ferð hans hér á landi fyrir 2 árum
og flytur oss jafnframt álit höfundar-
ins á íslandi og 6. högum og hátterni
landsmanna. Er pá full ástssða til að
setla, að mörgum sé forvitni á að sjá
bókina, og að margir hafi J>egar sval-
að peirri forvitni sinni, f>ví að bókia
kom út f vor sem leið. Nú er J>ess
sem só nokkur kostur, að dæma um
J>að fyrir eigin reynslu, hvort getsakir
f>ær, er höf., ásamt öðrum, hafa verið
gerðar, séu & rökum bygðar.
Aðallega mun bókin riiuð f peim
tilgangi, að fræða Vestur-íalendinga
um ástandið á fósturjörðu vorri, eins
ogpaðernú. Höf. veit pað,að mörg-
um lacdt fyrir handan hafið er hugar-
haldið að fá sem beztar og sannastar
fréttir „að heiman“; hann pekkir pað
af sjálfs sfn reynslu, eins og allir f>eir,
er lifað hafa langdvölum fj irri fódur-
jörðu sinni, að fátt eru mcnu £f>in*ri
í að lesa en f>að, sem skrifað er um
„gamla ættlandið.“
Marga Vestur-Islendinga langar án
efa mikillega að bregða sér til íslands
saöggva ferð, en eigafæstir kost ápvf.
Slikum mönnum vill höf. veita hlut-
deild f peirri ánægju og peim fróð-
leik, er hann hafði upp úr ferðalaginu,
með pvf að segja þeirn frá því helzta,
sem fyrir augun bar.
Eigi virðist ástæða fyrir oss að taka
sllku öðru vfsi en með þökkum, svo
fram&rlega sem höf. gerir sér far um
að segja sem sannast og rétt-ist frá
högum f>jóðar vorrar. Blöð vor hafa
oft borið mikið lof — stundum full-
mikið — á ýmsa útlendinga, er ritað
hafa eitthvað um f>jóð vora, siðu vora
og bókmentir, og hefir f>ó þekking
peirra sumra verið fremur af skorn-
um skamti, og pað prl eigi sem rétt
ast I öllum greinum, er peir rituðu.
I>að er engu sfður pakkarvert, að
fræ'a bræður vora par vestra um hagi
vora. Slíkt hlýtur að vetða til pess,
að efla og glæða ræktarsemi peirra til
íslands og styrkja pjóðernistilfinning-
una. Og f>ví betri og sannari fréttir
sem vér höfum hvorir af högum ann-
arra, pess betra og bróðurlegra verð
ur samb»ndtð milli ættbræðranns
vestan hafs og austan. Höf. tekur
pað og fram f formála bókarinnar, að
,sig hafi langað til að láta ferðasögu
sfna leggja brú milli land*.“ Menn
sanufærast vonandi um pað af pessari
ferðasögu, að p e ssu m Vestur-íslend
ingi liggur alls ekki iBa hvgur til vor
heldur laugar h&nn til pesi af öllu
hjarta, að pjóð vor taki sem mestum
framförum og hagur vor hér blómg-
ist 1 hvívetna.
Fátt er unaðslegra f heiminnm en
að ferðast. Áhyggjurnar og hinar
daglegu annir verða pi eftir heima;
sálin hvflist og hrossist; gleði og á-
nægja fylia hugann, pvf að augun fá
ávalt výtt og uýtt að skoða. Ferða-
maðurim fær öðrum fremur að sjá
pað, hve iffið er margbreytilegt, og
nýtur peirrar unaðsemdar í fyllri mæli
en aðrir, sem peirri margbreytni er
samfara. Anægjan, sem jafnan fyllir
huga ferðamannsins og oft sést á svip
hans, setur mark sitt á frásögn hans,
og fyrir pvf eru ferðasögur vanalega
skemtilegar bækur. En pað liggur
1 hlutarins eðli, að pekking ferða-
mannsÍBS hlýtur oft að verða fremur
lausleg; hann er jafnan gestui, og
pótt gestsaugað sé glögt, má pó held-
ur ekki gleyoaa pví, að fólkið— ekki
sfzt hér á \andi—gerir sér far um að
snúa ekki nema betri hliðinni að gest-
inum. Niðurstaðan mun pvf verða
sú, að oftast eru ferðssögurn&r lýs-
ingar á sólskinshlið lffsini og fólkið
kemur fram f spacifötum sfnum. En
pær eru jafnsannar fyrir pvf,—paö
sem pær ná.
Eg fæ eigi 1 etur séð en að höf.
pessavar ferðasögu hafi dregið upp
fremur bjarta mynd af íslandi. Hon-
um virðist hafa verið fult eins kært
að lýsa framför'jnum, er orðið hafa &
sfðustu tfmum, eins og hinu, sem hon-
um finst ábótavant.
Það er annars mesta furða, hve
vel höf. hefir tekið eftir öllu hér. Og
pótt hann sé prestur, og kristindóms-
ástand pjóðar vorrar sé hans œesta
áhugamál, pá ber ferðasoga peaai
glögg merki pess, að bann hugsar
mikið um verklegar framfarir iands-
manna og öll áhugamál vor; enda
virðist skilningur hans á peim einkar-
ljós. Og um búskapinn talar hann
svo, að maður fer að halda,að hann só
engu lakara að sér I peirri grein en
prestarnir hér, og eru pó margir peirra
búhöldar góðir.
Aðallega er bókin um ísland; en
höf. brá sór í sömu ferðinni til Noregs
og Danmerkur, og segir ýmislegt um
(Niðurl. á 6. bls.)
Tlie Great ffcst dloíhing Co.,
BRUNSWiGK BLOCK, - 577 MAIN ST.
K.J ÖBK AUPASTADUR
JUJRGARINNA R.
Þykkir karlmaenna yfirfrakkaa úr Prieze, bouble breasted. _
Vanal. verð $6.50 nú á.™*$4.75
Karlmanna yfirhafoir úr en«ku M úton — Chesterfiel5- Vanal. verð $6.50 nu a $4,75
“ “ úr öóðu Melton og Beaver Cloth, iunfluttir
Vanal. verð $15.00 nú á $6.50,8,50, 10,50.
Sérstök kjörkaup á krrlm: nærfatnaði á 75c., 90c. og $1.25 fataaðurinu.
Komið til okkar eftir Vetlingum, Sokkaplöggum Skyrtum, Krögum og Hálsbim
Við gefum beztu kaupin í borginni.
Thö Great Wpst Clothing Co.,
577 Main Street, WINNIPEG*
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öilum seotionum með jafnri tölu, sem tilheyrasamhandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eðs sett
til síðu af stjórninni til við&rtokju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu & peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipog, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $10,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða $1n *fram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er s&mfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi iögum verða menn að uppfylla beimilis*
rjettarskyldur sfnar moð 3 ára ábúð og yrking landsins, og m& land-
neroinn ekki vera lougur frá landinu en 8 mánuði & iri hverju, &n sjer-
staks ieyfis frá innanríkis-ráðherranura, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNAR3RÉF
œtti að vera gerð straz eptir að 3 ftrin eru iiðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðura áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion L&nds umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli sjer &ð biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umhoðsmann
p&nn, sem kemur til að skoða l&ndið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður h&nn um leið að afhendasllkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni f Winni-
peg 7 á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestuiiandsin, leiöbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, ogallir,sem
á pessum skrifstofum vinna, veita innflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalöguro Alí-
ar slfkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins f
British Columbia, með pví að snúa sjer brjefiega til ritara innanrfkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjendarumboðsm&nnsins í Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum i Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og átt er við
í reglugjörðinni hier að ofan, pá eru púsnndir ekra af 'bezta landi,sem
hægt er að fá til leigu eða kaups hjá járnbr&utarfjelögum og ýmsuoi
landsölufélögum og oinxtaklingum.
Vidur
South-eastern Tamarack
South-eastern Jack Pine,
South-eastern Poplar,
Dauphin Tamarack,
Við seljum beztu tegund af Pfne
og Poplar moð lægsta verði, og &-
byrgjumst mál oer gæði pess Sér-
stakt verð á Fnrnace við og til við&r-
sölum&nna. Við seljum einnig
8túr- og smá-kaupum.
THE CANADIAN
TRADING&FUELCO.
Limited.
Office oor. Thistle & Main 8t.
CANADIAN
N0RTHERN
EXCURSIONS
To Eastern Canada
Lowest Round Trip Rates
to poínts in
Ontario, Quebec,
New Brunswick,
Nova Scotia
From Dauphin, Grand
View, Portage la Prairie
Brandon, Hartney, Em-
erson, Man. ;Rainy River,
Ont., and intermediate
points, topointsia Prov-
inces ofOntario and Que-
bec, Montreal andWest.
First filass in every respect.
CHOICEOF -ROUTES
Stop overs allowed.
TICKETS GOOD FOR
THREE MONTHS
Small charge made for further extension
of time.
LOWEST OOEAN S. S. RATES
For furtherinformation aply to auy
Agent Canadian Northern Rai'.way, or
VVinnipeg City Ticket, Telegraph and.
Freight office, 431 Main St. Tel 891.
QEO. H. SHAW,
Traffic Manager.
h%
„Högg þú manninn,“ sagði þreklegi ókunní
maðurinn, og benti Páli á Frakkann. „Hann er
maðurinn, sem á þig réðist í fyrstu."
Ungi maðurinn studdi sig við sverð sitt af
þreytu. Hann var yfirkominn af því að halda
Ben gamla í rúminu og því mjög illa fyrir kallað-
ur. Strax og hann lét sverð sitt falla sótti Frakk-
inn að honum, en Burnington hafði gætur á ölluog
óðara en hinn franski bjó sig til atlögu, lagði Burn-
ington hann í gegn.
„Mr. Larún,“ sagði Burnington, „nú skal eg
hj'dpa þér til að bera Ben Marton ofan aftur og
svo vona eg, að þú verðir þar hjá honum."
„Kallaðu mig hvað annað, sem þér sýnist, heldur
en þessu nafni,“ sagði ungi maðurinn snögglega í
því hann vék sér að þar, sem Ben lá.
„Og hvað annað á eg að kalla þig?“
„Kallaðu mig Pál.’‘
„Gott og vel—við getum hugsað um það siðar;
en nú skulum við koma Ben ofan; því bráðum fær
þú nóg að gera. Bardaginn hallast á Frakkana og
verður bráðum & enda.“
Án frekari orða blru þeir Ben ofan, og þegar
Burnington kom upp aftur voru Fraklcar að biðj-
ast griða. Bardaginn hafði verið stuttur, en &-
kveðinn; eftir að höggorustan byrjaði voru Frakk-
ar lítið ijölmennari, því eftir því, sem síðar sýndi
sig, höfðu um fimmtíu fallið við fyrstu skothríð
66
„Eg vona, að eg hafi ekki stygt þig?“
„Er þetta Burnington?“ sagði Páll og rétti hon-
um hendina. „Nei, nei, þú þarft ekki að óttast,
að þú styggir mig með nærveru þinni, því eg átti
einusinni nærveru þinni líf mitt að þakka."
„Svo eg má þá koma til þín?“
„J&, já.“
Páll var fljótmæltur og lagði áherzlu á orðin,
því á sama augnabliki vaknaði hjá honum löngun
til þess að kynnast þessum ókunna manni. í fyrstu
hafði hann tortrygt Burnington og geðjast illa að
honum; slíkt hat'ði stafað af tvennu:—I fyrsta lagi
af hinu einkennilega og óaðgengilega útliti manns-
ins, og í öðru lagi af því hann sagði fyrsta daginn,
sem hann var um borð, að Páll væri líkur Marl
Larún í sjón. En það, að Burnington hafði bjarg-
að lífi Páls eins og hann gerði, hafði vakið nýja
tiifinning í brjósti hans, þó honum hefði hingað til
aldrei gefist færi á að þakka lífgjöfina.
Ungi maðurinn settist niður á fallbyssuvagn-
inn og hagaði því þannig, að ókunni maðurinn
gæti sezt við hliðina á sér.
„Eg býst við þú hafír bjargað lífi , mínu ekki
síður kafteinsins vegnaen mín vegna?“ s&gði Páll
eftir að Burnington var seztur niður.
„ilvers vegna hefði eg 6tt að hugsa um kaf-
teminn?“
„Vegna þess þú hélzt hann væri faðir minu.“
55
„þá skulum við særa á þér flugfjaðrirnar áður
en langt um líður."
„En þú veröur að meðhöndla okkur eins og
heiðarlegum manni sæmir. Við gefumst ekki upp
nema þú lofir að meðhöndla okkur eins og stríðs-
fanga. Annars kjósum við fremur að falla við
byssur okkar."
„Bídda hægur þangað til eg sé hvað þið getið
gert,“ svaraði franski liðsforinginn, og í því hann
svaraði lét hann leggja st.ríðsskútunni að á hlé-
borða.
Flestir Frakkarnir voru annaðhvort við kan-
ónugötin eða á gægjum yfir borðstokkinn af for-
vitni, til að sjá þessa sjóræningja, sem öllum stóð
ótti af og nú leit út fyrir, að væru loksins orðnir
fangar. það sáust að minsta kosti eitt hundrað
mannshöfuð, og ræningjaforinginn sá, að nú var
hentugur tími til að veita fyrsta áverkann. Menn
hans voru vel vandir og vissu hvernig þeir áttu að
haga sér. þeir voru allir beztu skyttur, og sérhver
þeirra var á s'num stað og vissi hvernig haun átti
að liaga skoti sínu til þess aö ekki yrði raörgum
skotum eytt á sama manninn.
„—s-8-s!“ hvæsti kafteinninn í svo ákveðuum
og skerandi rómi, að það heyrðist um gjörvalt þil-
farið.
Skipverjar söfnuðust, hvor á sinn stað og
hugeuðu sér skotmark sitt.