Lögberg - 19.12.1901, Blaðsíða 4

LOUBEKG, KIMTUDAGINN 19. ÐESEMBER 1901
LOGBERG.
er ?eti ^ út hvern flmtndne af THE LÖGBEI
RfNTING k PUBLI8HING CO., (löpgiU), n<3 C
Wi li m Ave. og Nena Str, Wlnnlpeg, Man.— Kost- j
ar $2.0u um ári<3 [i fslandl 6kr.]. Borgist fyrir
frnm, Kinstök ur. 5c.
Kitstjóri M. PAULSON.
son, Hnausa; Gestur Oddleifsson,
Geysir; séra O. V. Gíslason, Icel.
River; dr. 0. Björnsson og T. H.
it hvem fimtudae af the lögberg Johnson, Winnineg og vmsir fleiri.
at PUBLISHING co.. (liggilt), ad Cor. | J
' ‘ Forseti fundarins var kosinn D.
; W. Bole, og skrifarar J. D. Hunt,
r?ffBL&dMr7’n^rpLÆ°at Carberry/og T. H. Johnson, Wpeg.
Cor W:lllam Ave kNena St„ Winnipeg, Man —, i? i. . n p i r,-
Subscription price tí,.oo per ye»r. payable in ad-. r yr»t* 8taiT tundarins eítir aO
smgie copicB j nefndir höfðu verið kosnar var að
lýsa ytír því í einu hljóöi, aö íund-
urinn kannaöist innilega við það>
hvað mikið Mr. Thomas Greenway
----- I hefði gert fyrir Manitoba-fylki og
frjUslynda flokkinn á þeim tuttugu
minndinn. .) ata-rri anglýsingnm nm lengri og þremur ftmm, Sem hann hefir átt
tíma, afsláttur efiir samuingí. I .• / n n • »• • v ,• / i
_____ |sæti á tylkis-þinginu; ao stjórn hans
BUSTAD4-SKIFTI kanpenda verdur að tilkynna hefði eiukent SÍg, Sem spaTSÖm, vit-
skrifiega og geta um fyrverandib&stad jafnfram j .. .
ur og ráðvond stjórn; og að hann
Utanáskripttil afgreiðslnstofnblaðsins er i
The Logberg Printing & Publishing Co.
P. O.Box 1292
Tel 221. Wlnnipsg.Man.
Business manager: J. A. BLÖNDAL.
Ýtnsar yfirlýsingar voru gerðar,
sem hér er ekki getið um í þetta
sinn, en verður síðar skýrt frá þeg
ar stefnuskráin verður birt.
Utanaakriptttl! ritstjórans er:
Edltor Lðgbsrg,
P-O. Box 1292,
WlncipBg, Man.
(fundurinn) treysti þvf, að frjáls-
lyndi flokkurinn, með Mr. Green-
way setn leiðtoga, muni aftur veita
fylkinu viturlega og góða stjórn.
Ekki einasta var yfirlýsing þessi
sareþykt í einu hljóði, heldur skein
ánægjan út úr hverju einasta and-
--- Samkvœmt landsifignm er nppsögnkaupanda á j |iti yfir því að fá tækifæri til þeSS
bladi ói?ild,Dema bannsé skaldlans, þegar hanu seg ' ~ , , . . .
i upp.—Kf kttupandi,8em er í skuld víð blaðidflytn j pftnDlg tra.UStl SinU á Hia D1
VI Íferinm.án þessað tilkynna helmilaskiptin,þá er þeitn, Sem Öllurn Öðrum fremur er
að fyrir dðmstólnnnm álitin sýnileg sðnnnmfyrir .. . , ,
prettvísnm tiigangi* þið að þskka, að Mamtoba-fylki tf
or ið það sem það er. Fjöldi eriuds-
rekanna voru bændur, og það leyndi
FIMTUDAGINN, 19. DES. 1901 —
Fundnr frjálslynda ílokks-
ins í Manitoba.
öllum þeim, iem tilheyra frjáls
lynda flíokknum, ætti að vera það
injög mikiö gleðiefni að »já, að sam
heldi og eindrægni flokksnianna
hfifir aldrei verið meira og betra en
einmitt r.ú. það voru vissir menn
í flokknum fyrir og um síðustu
fylkiskosningsr, sem héldu óeirðum
uppi við öll tækifæri, og það var
meðfram fyrir þeirra aðgerðir, að
fylkið varð fyrir því mikla óláni að
fi stjórn þá, sem nú situr við völdin
í Wiunipeg því að pólitískir flokkar
eru þeim lögum háðireins og allur
aunar fólagsskapur, að þegar inn
byrðis sundrung kemst á, þá verður
samvinna ómöguleg. En nú er
flokkarinn orðinn laus við þá menn
sem betur fer.
Síðan um síðnstu kosningar
befir frjálslyndi flokkurinn stö^ugt
verið að safna njjum kröftum þó
svo lítið hafi á því borið, að óviuir
hans hafa jafnvel gert sér von um,
a* hann væri því nær úr sögunni.
Og nú er óhsett að fullyrða, að hvergi
Eins og til stóð komu erinds-
rekar frá öllum kjördæmum fylkis-
iu8 saman á fundi hér í Winnipeg
hinn 11. þ. m., og kemur öllum sam-
an um, að myndarlegia og ánægju-
legra flokksþing hafi aldrei verið
haldið hér. Aðsókuin var svo mik-
il, að húsrúmið, sem fengið hafði
verið, nægði ekki til þess að allir
gæti fengið sæti. Fnr.durinn stóð
.yfir í tvo daga, og áhuga ogánægju-
bragurinn yfir furdarmönnum þeg-
ar þeir skildu og fóru hver heim til
8Ín, sýndi, að þeir ætla sér ekki að
1 ta afturhaldsmenn vera eina um
liituna við næstu fylkiskosningar og
ganga út frá vísum sigri.
Allir helztu leiðandi menn frjáls-
lynda flokksins hér í fylkinu -voru
viðstaddir og rnargir þeirra héldu
ræður. Meðal þeirra voru: Hon.
Clifford Sifton, Hon. Thotnas Green-
way, Hon, Robt. Watson, Hon. Fin-
Ky Yonng, W. F. McCreary, frjáls-
. lyndu fylkis-þingmennirnir og þeir,
sem um þingmensku sóttu við síð-
u-itu fylkis-kosningar, en ekki náðu
kosningu.
All-margir íslendingar áttu sæti
á fundinum sem erindsrekar; þar
var Sigurður Christopherson frá
Grund; J. Halldórsson, Lundar; Á.
sér ekki hver ánægja þeim var í uð . f Canada er meiri eining innanneins
mega eiga von á því, að Mr. Green- pólitfsks flokks heldur en innan
way, bændavinurinn mikli, tæki frjálslynda flokksins í Manitoba.
aftur við stjórn fylkisins.
Hon. Thos. Greenway þakkaði
fundinum fyrir það mikla traust,
sem honum var sýnt og lofaði hér
eftir eins og hingað til að verja
kröftum síuum í þjónustu fylkisins,
sem leiðtogi flokksins.
Næsta tillaga hljóðaði á þessa leið:
„Fundinum ógnar, hvað útgjöld
stjórnarinnar fara mikið vaxandi, Hvað mikið skyldi Tribune
og hvað afskaplega skattarnir, sem hafa viljað gefa til þess að þó ekki
það lítur út fyrir, að frjálslyndi
flokkurinn í Manitoba hafi lagt
fremur lítinn trúnað á það, sem
blaðið Tribune hefir sagt um Mr.
Greenway. þeir eru víst nokkuö
fáir, sem leggja mikið uppúr því,
sem það blað segir.
lagðir eru á bygðarlögin, hafa vaxið
hjá núverandi stjórn. Vér krefj-
urnst þess, að tilhlýðileg sparsemi
sé viðhöfð við stjórn fylkisins“.
Samþykt í einu hljóði.
Næst lýsti fundurinn íeinu hljóði
yfir trausti bíuu á Laurier-stjórn-
inni, ánægju sinni yfir þeirri miklu
toll-lækkun, sem orðin er, sérstak-
legayfir verzlunarblunnindumBreta;
yfir hinni þýðingarmiklu lækkun á
p^stgjaldi, og yíir því, hvað tekjur
Canada hafa aukist þrátt fyrir alt
þetta. Og fundurinn treysti því, að
stjórnin mundi framvegis hafa
Bkatta á nauðsynjum Vestur-Canada
eins lága og fjárhngurinn leyfir.
Eftir að yfirlýsing þessi hafði
verið samþykt, hélt Mr. Sifton langa
hefði verið nema ein einasta rödd,
sem með einu einasta orði hefði and
æft því á fundinuin um daginn, að
Mr. Greenway yrði leiðtogi frjáls-
lynda flokksins í Manitoba fram-
vegis?
Einbeimilegr níðurstaða.
M. Freeman, Vestfold; J. Sigurðs- félagi við leiðtoga flokksins.
Á öðrum stað í blaðinu birtum
vér ritdóm um ísland um aldamót-
in eftir séra F. J. Bergmann, sem
H(araldur) N(íelsson)? skrifar ný-
lega í ísafold. Eins og ritdómur
þessi ber með sér hefir sóra F. J.
Bergmann tekist að sannfæra að
minsta kosti þennan eina mann um
það, að erindi Vesturheimsprest-
anna til fslauds hali ekki verið það,
og uppbygc'ilega ræðu. j að „ginna sem flest fólk burt af
Standandi nefnd var kosin til landinu, vestur til sín í dýrðina og
þess að sjá um framkvæmdir í mál-; sæluna;“oggreinarhöfundurinn von-
um flokksins og semja stefnuskrá í1 ar, að við að lesa bókina muni menn
sannfærast um, „að þ e s s u m Vest-
ur íslendingi liggur alls ekki illa
hugur" til íslands.
Yfirhöfuðer greinarhöfundur-
inn mjög énægður með lýsing sóra
Friðriks á íslandi og högum manna
þar, og þeirri sterku trú sem ferðin
hefir gefið honum á framtíð lands-
ins, en sérstakt gleðisfni er honum
það, að bókin muni hafa þær verkan-
ir ú Vestur-fslendinga, að ræktar-
semi þeirra til íslands og þjóðernis-
tilfinningin glæðist og styrktist.
Og svo óskar hann, að sem flestir
fslendingar komi heim til ættjarðar-
innar, því að af því mundi leiða
„aukinn bróðurhugur og innilegra
samband milli íslendinga austan
hafs og vestan.“
Við það að lesa ritdóm þennan
hlýtur maður að kornast að þeirri
niðurstö^u, að H. N. hafi það á með-
vitundinni, að samkomulagið ámilli
íslendinga austan hafs og vestan sé
•kki eins og það ætti að vera, og að
þar sé eingöngu Vestur-íslendingum
um að kenna. Jafnvel þessi inaður,
sem að ýmsu leyti er í tölu heh-tu
tnanna þjóðar sinnar, hetir þá auð-
sjáanlega orðið snortinn af þeim
hatursfullu öfgum og ósannindum,
um íslendinga vestan hafs, sem á
undanförnum síðustu árum hafa
verið á borð bornar fyrir íslenzka
lesendur í þjóðólfi og Tjaldbúð séra
Hafsteins, og er ekki trútt um að
leiðinlegt sé til þess aðhugsa, að svo
skuli vera.
Vér getum fullvissað H. N. um
það, að þessi bók séraFriðriks þurfti
ekki að koma út til þes3 að vekja
eða glæða ræktarsemi og velvildar-
hug Vestur-íslendinga til íslands og
íslenzku þjóðarinnar. íslendingar
vestan hafs hafa sýnt það við ýms
tækifæri, að föðurlandsást þeirra og
velvildarhugur til íslenzku þjóðar-
innar er þeim engin uppgerð, og þó
mundi slíkt hafa komið betur og
oftar fram ef Austur-íslendingar
ekki hefðu í því nær hverju einasta
tilfelli «iguað velvildarmerki þeirra
illum hvötum. þeDnan velvildar-
hug Vestur-íslendinga til fslenzku
jjóðarinnar kemur oss ekki til hug-
ar að skoða sem sórlega dygð, það
er að miklu leyti ósjálfrátt. Löng-
unin til að hjálpa þegar illa gengur
íeima á Fróni og til vandræða horf-
ir fyrir þjóðinni, og ánægjan yfir
m þegar þar gengur bærilega, hreyf-
ir sér hjá flestum ef ekki öllum
Vestur-íslendingum alveg ósjálfrátt.
Og sannleikuriun er sá, að það eru
fleiri sannir föðurland»vinir hér
vestra en heima á íslandi. Föður-
andsástin vaknar og glæðist við
iað að verða að yfirgefa föðurland-
ið sitt. Aldrei yrkja íslenzku skáld-
in jafn hjartnæm og innileg Ísland3-
kvæði eins og þegar þau (skáldin)
eru utanlands, því að þá er elskan
til landsins og þjóðarinnar hreinust
og heitust. Alveg eins er því varið
með Vestur-lslendinga. Fjöldi
þeirra skyldi ekki hvað föðurlands-
ást eiginlega þýddi fyr en þeir voru
kommir hingað vestur. Og þessi
föðurlandsást þeirra kemur fram í
margskouar myndum.
En það þyrfti að skrifa bók til
þess að kenna íslendingum austan
hafs að líta landa sína hér vestra
öðrum augum en þeir gera nú. það
þarf að sannfæra íslendinga þar
eystra um það, að landar þeirra hér
vestra leggi ekki svo sérlega lítið á
sig til þess að halda áfram að vera
Islendingar og vilji staðla að því, að
Austur- og Vestur íslendingar haldi
áfram að hugsa og tala á sömu tungu
og verf a hverjir öðrum til styrks og
sóma. það þarf að fá þ4 þar heima
. til að hætta að líta jafn óendanlega
mikið niður fyrir sig á Vestur-
Islendinga eins og nú er gert.
Setjum nú svo, að séra F. J.
Bergmann skrifaði aðra búk, og að
inuihald hennar yrði nm „hagi og
hátterni" Vestur íslendinga. Mundu
menn þá trúa því, sem hann segði?
Mundi H. N. lýsa velþóknun sinni
yfir slíkri bók og hvetja íslendinga
til að kaupa hana og lesa? Hætt
við ekki. Reitt gætu menn sig þó
á það, að ef séra Friðrik tækist
sl.'kt vcrk á hendur, þá mundi sú
bók verða jafn samvizkusamlega
rituö eius og Island um oldamótin.
Og hún mundi verða ennþá áreiðan-
legri, því að hér er hann öllu kunn-
ugri og ekki hægt að segja, að hann
hafi ekki komið auga á annað en
„betri hliðina" á lífi Vestur-íslend-
inga og þá í „sparifötunum".
,,Oltr Vouclier“ er bezta
hveitimjölið. Milton Milling Co. á
byrgist hvern poka. Sé ekki gott
hveitið pegar farið er að reyna það,
þá má skila pokanum, pó búið sé að
opna hann, og fá aftur verðið. Reyn.
ið þetta góða hveitimjöl, ,,Our
Voucher“.
Jóla-verð’ lijá,
H. R. Baudry,
GROCER.
520 Ellice Ave., West.
12 pd. púðursykur...........0.60
8 pd. rúsínur...............0.25
3 pd. kúrennur..............0 25
1 pakka Icing...............0.15
1 pakka mince meat..........0.10
1 pd. ýmiskonar peals.......0.20
1 pd. spice malaf...........0.10
1 glas lemon eða vanilla.... ,0.10
$1.75
Kaupið alt sem talið er upp fyrir $1.50.
íð
„Einn!— Tveir!—Þrír!—SJcjótid!'1
Við fyrsta orðið heygðu menn sig niður að
hyssum sínum; við annað orðið drógu þeir upp
hyssuhanann og komu sér í stellingar; við þriðja
orðið spruttu þeir upp og miðuðu; og svo skutu
þeir. Alt var þetta gert á örfáum mínútum, og af
veininu sem upp reis á þilfari skútunnar, matti
gangaað því vísu, að þar hefðu orðið áverkar mikl-
ir. Og hvernig átti það öðruvísi að vera þegar til-
lit er tekið til þess, að allar byssur ræningjanna
voru valdar og þeir allir þaulæfðar skyttur, og það
svo hætist þar við, að mennirnir, sem þeir miðuðu
á, voru 1 uiinna en tiu faðma fjarlægð?
„Skamujbyssuinar! skamuibyssurnar!" hróp-
aDi Laruu. „tvaðið ykkur meðfrain borðstokkn-
um! Kornið með festarnar! Krækið saman skipun-
uml“
En þeir þuiftu ekki á festum að halda, því
óðara og skipin komu nægilega nálægt hvort öðru
kr-ektu hinir frönsku þeim saman og bjuggust til
uppgöugu a briggskipið.
„—s-s-s!“ hvæsti ræningjaforinginn 6 ný. það
merki könnuðust rnenn hans við og veittu honum
nú nákvæma eftirtekt.
„Skammbyssnrnar! Miðið þið vandlega! Skjót-
iý!“
það var hleypt af sjötíu og tveimur skamm-
hyssum á sama augnahlikinu, og yfir 20 menn féllu
OÍ
liði, og Ben krafðist þess, að annaðhvorb Larún eða
Páll yrði hjá sér. Larún gekk því loksins inn á
að fara einn í land og láta Pál fara næsta morgun.
Rétt um sólarlagið var báti hleypt út og róið með
kafteininn upp eftir ánni.
það var komið undir miðnætti, og gamli Ben
sofnaður. Páll sat yfir honum þangað til hann var
viss um, að hann væri sofnaður og fór síðan upp á
þilfar. það var blíðalogn og kyrð yfir öllu og him-
ininn skafheiðríkur. Á austurloftinu var tunglið
að koma upp og sló birtu sinni á fagurgræna jörð-
ina og speglaði sig í smábirunum á firðinum og
ánni. Ungi maðurinn horfði stundarkorn á út-
sýnið í allri fegurð þess og settist svo niður á eina
fallbyssugrindina aftur á. Hann var aleinn á
aftur-þilfarinu; varðmenniruir vora fram á. þungt
andvarp kom upp frá brjósti hans, og hann hneigði
höfuðið og studdi höndunum undir ennið.
„Æ!“ tautaði hana við sjálfan sig, „hvað lengi
á þettaað vara? Hvers vegna var mér kastað svona
út í heiminn eins og útlaga, og eg látinn lifa lífi,
sem hlýtur að enda á gálganum, þegar hjarta mitt
nötraryfir vonzku þess og sál minni ofbýður.rang-
lætið, sem umkringir mig?“
Rótt í því varð ungi maðurinn var við ein-
hverja hreyling nálægt sár, og þegar hann leit upp
s hann mann bjá sér. Pá)l stökk á fætur, ogþeg-
ar hann gerði það, sagBi óboðni gesturinnn;
60
ræningjanna og aðrir fimmtíu við skammbyssu-
skotin.
Strax þegar Frakkar bftðust griða skipaði
Marl Larún mönnnm sínum að hætta atlögunni og
var því hlýtt. Nilægt þrj itíu franskra manna
stóðu lifandi uppi og voru þeir reknir saman í hóp
á fram-þilfarinu. þegar þeim var heitið griðum
lögðu þeir niður vopn sín og voru þeir síðan allir
settir í jftrn. Að því búnu kallaðí Marl Larún
saman menn sína og gáfu fjörutíu og sjö sig fram.
Eftir því voru þrjáttu og þrír annaðhvort dauðir
eða svo mikið særðir, að þ«ir gátu ekki gegnt til
nafns síns. (Menn muna, að sex mönnum var bætt
við skipverja í Tobago.)
Næst lá fyrir að ryðja þilfarið. Hengirúm
voru sótt yfir á skútuna til þ*ss að sauma utan um
líkin, og þrír fangar voru látnir hjálpa við verkið.
Næst var öllum gefin „hressing" og svo var farið
að grafa þá daulu; og þegar öllu var lokiö, var orð-
ið éliðiö dags.
Strax að aflokinni máltlð fór ræningjaforing-
inn með aokkura manna sinna yfir á stríðsskútuna
til þess að sjá hvað hún h«fði að geyma. Hann
fann aðstoðargjaldkera skipsins og hjá honum
fékk hann upplýsipgar um, hvar hvað eina var.
Til aö byrja með fann hann yfir sjöt'u þúsund
dollara í gulli. Með þa5 var fyrst farið. Næst
lót hann flytja á skip sitt bæði vín og vistir, svg