Lögberg - 11.02.1904, Qupperneq 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN n. FEBRÚAR 1904,
JCagberg.
<Eot. ilettaog
Slinnipeg, ^Uaa.
M. PAULBON, Eclitor,
,J. A . BLONDAL, Bus.Manager,
UTANÁSKRirr:
The LÖQBERG PRINTING & PUBL. Co.
P. O, Box 138., Winaipeg, Man.
Fimtudaginn 11. Febráar, 1904
Manitoba-í»ingi3.
Hið sögulegasta, sem gerst hefir |
á fylkisþinginu, er breyting á kosn- j
ingalögunum. Eins og fyrri verö- j
ur hver maöur aö gefa sig fram I
sjálfur, sé hann ekki löglega for-
fallaöur, til þess aö koma nafni
sínu á kjörskrá; og til þess aö
leggja þau óþörfu óþægindi á
menn sem oftast, eiga nýjar kjör-
skrár aö vera samdar einu sinni á
ári, eöa þær aö yfirskoöast og
endurbætast. Skal byrjaö á því
verki fyrir fyrsta Maí ár hvert og
því lokið fyrir fyrsta Júlí. Verö-
ur því hver maöur að líta eftir j
því árlega, þó engar kosningar|
séu á feröinni, aö nafn hans ekki
sé strikaö út af kjörskrá. Aö vísu
er ekki ætlast til, að nöfnin á síö-
ustu kjörskrá falli burtu nema
mótmæli komi fram gegn þeim,
en við þess konar mótmælum
má endalaust búast.
Hvert kjördæmi verður ein skrá-
setningardeildog því einungiseinn
skrásetjari í hverju kjördæmi;
fylgja því ekki Iftil óþægindi og
kostnaður fyrir kjósendur, meö
því fyrirkomulagi, aö sjá um, að
nöfn þeirra . komist á kjörskrá.
Skrásetjarana útnefnir stjórnin en
ekki dómarar eins og síðast.
Þá er þaö þýöingarmikil breyt-
ing, að mentunarskilyrðiö er af-
numiö, og er slíkt í mesta máta
einkennilegt. Sjálfsagt rekur
menn minni til þess, hvaö rang-
látt afturhaldsflokkurinn áleit þaö
vera aö láta menn hafa kosninga-
rétt án vissra mentaskilyröa, en
nú hafa þessir herrar söölað um
algerlega og láta Galicíu-menn,
Doukhobors, ísiendinga og aöra
útlendinga skilyröislaust fá at-
kvæöisrétt ef þeir eru borgarar.
Mun þetta aöallega vera gert í
því skyni aö mýkja skap Galicíu-
mannanna, scm afturhaldsstjórn-
in hefir svo grátt leikiö, en undir
öllum kringumstæöum hafa at-
kvæðisrétt viö næstu kosningar.
Annaö, sem þingiö hefir afkast-
að ogallmikiö umtal hefir vakið,
er breyting á verksmiöjulögunum,
sem aðallega er í því innifalin aö
lækka aldurstakmark drengja og
stúlkna, sem í verksmiöjum og
verkstæðum mega vmna, og íram-
lengja vinnutírnann úr átta
klukkutimum í níu. Á móti
breytingum þessum böröust frjáls-
lyndu þingmennirnir af öllum
mætti.
Þaö væri synd aö segja, aö
,,VínIandi‘‘ hetöi ekki oröiö flök-
urt af ósanninda þvættingnum um
Laurier-stjórnina sem þaö varö
aö éta ofan í sig fyrir jólin. En
kannske blaðið hafi gott af inn-
tökunni Og hún hafi þær heilsu-
samlegu verkanir, aö þaö leggi
gætilegar út í þaö framvegis aö
reyna aö ófrægja menn með upp-
spunnum ósannindum.
Og eiginlega á,,Vínland“ eftir>
vilji þaö vera sjálfu sér samkvæmt,
að éta ofan í sig þaö, sem þaö
sagöi um Panama-menn og Banda-
ríkjaforsetann. Því að ,,Vín-
landi *' og Bandaríkjaforsetanam
ber þar ekki saman, svo það er
jafn áreiöanlegt eins og tveir og
tveir eru fjórir, að annaö hvort
þaö eða hann fer með ósannindi.
Forsetinn segist ekkert um viö-
búnaö uppreistarinnar hafa vitaö
nema úr blööunum. En ,,Vín-
; land“ segir: ,, Bandaríkjastjórnin
vissi alt um áform og viöbúnað
Panama frá byrjun. Þaðan komu
margsinnis sendimenn til Roose-
velt forseta og Hay’s ráögjafa f
j þeim erindagjöröum að fá loforö
í um einhverja hjálp frá Banda-
mönnum. “ Hvernig sem ,-,Vín-
í land“ reynir aö kljúfa háriö til aö
að draga úr þessum oröum sínum,
þá koma þau í mótsögn viö staö-
hæfing forsetans, og hvernig sem
vinur vor reynir að gera upp á
sér andlitiö a la prcsident, þá er
hætt viö forsetanum sjálfutn verði
betur trúaö.
,,Vínland“ segir: ,,sá sem hefir
ritaö þaö, sem ,Vínland‘ hefir
sagt um Panama-málið og ber
alla ábyrgö á því, hefir aldrei
prestur verið, “ og gefur meö þvf
í skyn, aö þaö sé eftir hinn rit-
stjórann.
Blaöiö verður að veita til vor-
kunnar þó vér getum ekki trúaö
þessu. Það er fram á nokkuö
mikiö fariö aö ætlast til, aö maö-
ur trúi því, aö slíkt fávizkuhjal sé
eftir mann, sem útskrifast hefir
frá nokkurri mentastofnun. Á
hinn bóginn gerir minst til hver á
pennanum hefir haldið; ahnar rit-
stjórinn er prestur, og hann ber
jafnt hinum ritstjóranum ábyrgö
á öllum ritstjórnargreinum sem í
blaðinu standa.
Ætli það væri ekki sómasam-
legra aö slá eign sinni á dálítiö
færra sem aörir eiga og gangast
heldur við sínu eigin eins ogmaö-
ur?
Eitthvaö er ,, Vínland“ að reyna
aö koma þeirri flugu inn hjá
mönnum, að ,,Lögberg“ muni
ætla að fara aö ,,lúskra prestun-
um.“ ,,Lögberg“ hefir aldrei
sýnt sig í því og hefir engaminstu
tilhneigingu til þess. Ætli þaö
gæti ekki skeð, að ,,Lögberg“
heföi átt meiri vinsældum aö
fagna í ,, Vínlandi“ hinu góða! ef
þaö heföi ,,lúskrað prestunum“—
vissum prestum? Muna menn
nokkuð eftir hvað lifandi undur
þeim kom vel saman ungu hjúun-
um ,,Vínlandi“ og ,,Dagskrá“
þegar hún var aö ausa þá prest-
ana óþvegnustum skömmum hérna
um áriö? En vér segjum ,,Vín-
landi“ þaö einu sinni fyrir alt, aö
,,Lögbergi“ þykir vænt um þá
presta Og metur þá langtum,
langtum meira en vináttu þess.
Útdráttur úr ræðu
Mr. Greenway í fylkisþinginu 26.
Janúar síffastlitfínn.—Athuga-
semdir viff ráSsmensku Koblins
—Hvernig• almenningsfé er
ausiff i vissa stjórnarvini.
(Niðurlag).
Eitt af því, sem hjálpaöi Rob-
lin-stjórninni við síÖustu kosn-
ingar, var hvað óheyrilega,
SVÍVIRÐILEGA MIKLU
aí almenningsfé var varið í prent-
unarkostnað. Roblin-stjórninni
var borin stórkostleg eyðslusemi á
brýn, og það sagöiMr. Greenway
sér dytti ekki í hug að taka aftur.
Síöan bar hann sarnan .það, sem
borgað var fyrir prentun, pappír
og auglýsingar áriö 1899 og 1903.
Eftirtektaverðast var það, að blaö-
ið ,,Telegram“ fékk enn þámeira
þetta síðasta ár en árið áöur.
Hann haföi fundið að þvf, hvað
mikið blaöið fékk árið áður, þá
fékk það $23,641. En árið 1903
fær blaðið $35,014.25. Slíkt at-
hæfi var í alla staöi óafsakanlegt.
Ekkert fréttablað átti meö aö fá
jafnmikiö fé af tekjum landsins.
Hiö sama mundi- hann segja þó
hér væri um blaöiö ,,Free Press“
aö ræöa. Hann tók eftir því í
reikningunum, aö blaðiö ,,Free
Press hafði fengið $1.80 á árinu.
Mr. Roblin,—,,þaö var $1.80
of mikið. Kannske þér gætuö
lofað þinginu aö heyra, hvað mik-
iö fé blaöið ,,Free Press“ fékk
hjá Dominion-stjórninni ?
Mr. Greenway sagöist ekki hafa
þær upplýsingar viö hendina. *
Mr. Roblin sagöi þaö væri ó-
satt, aö blaðið ,,Telegram“ heföi
fengiö $35,000. ,,Telegram“ út-
gáfufélagiö heföi tekiö aö sér
prentun lagasafns fylkisins.
Mr Greenway sagðist ætla aö
skýra frá því, að ,,Telegram,“-
félagið hefði fengiö $10,468.17
upp í prentun lagasafnsins. En
fyrir „almennar auglýsingar, al-
menna prentun og almenn okur-
störf“ fékk blaöiö $25,595.50.
Svo fékk blaöiö Morden ,,Em-
pire“ sinn slatta. Hver haldið
þér sé útgefandi þessblaös ? Maö-
ur, sem er leigutól stjórnarinnar,
sem stjórnin hefir gert aö eftir-
litsmanni barnaskóla—Mr. Crum.
Hann er sama sem blaðiö Mord-
en „Empire. “ Mr. Greenway
skildist þaö af uphæöunum, sem
maður þessi fékk, að hann prtnt-
j aði blöö í Miami, Snowflake og
víöar. Maður þessi, sem átti að
verja tíma sínum í þjónuitu
mentamálanna, varöi tímanum
gegnum blöö þessi í þjónustu
herra sinna. Mr. Greenway á-
leit, aö ekki væri hægt aö tína til
tuttugu leiöandi menn úr frjáls-
lynda flokknum, sem slíkt athæfi
þyldu innan flokks síns; þaö var
ÓHEIÐARLEGT OG RANGT;
og enginn heiðarlegur maður ætti
aö líöa slílct, hvort heldur hánn
var liberal effa tóry. Gefið unga
fólkinu hugmynd um, hvaö er
pólitísk ráðvendni. Það voru
svona menn sem fengu $25,595.
Félag T. W. Taylors fékk $4,-
583.85. Gamli kunningi hans
, ,Heimskringla“ fékk $3,277.
Allar upphæöirnar til samans á
árinu 1903 gera $68,471. Til
þess að vera í alla staöi sann-
gjarn, þá ætlaði hann aö draga
frá þessa $10,468 fyrir lagasafnið,
og var þá eftir $58,002 fyrir árið
1903 á móti $31,111 áriö 1899.
Þetta var óréttlætandi nema á
pólitíska vísu. Kostnaðurinn við
tilbúning kjörskránna, undir þessu
I makalausa sparnaðar fyrirkomu-
j lagi Roblin-stjórnarinnar, var
i $34,444 árið 1903; tilbúningur
; kjörskránna áriö 1899 kostaði
ekki nema $27,167.
Muna menn nokkuð eftir þvf,
hvernig Roblin-flokkurinn ætlaöi
að koma á jafnvægi milli útgjald-
anna og tekjanna? Væri það
nokkuð sem hann dáöist aö viö
j menn þessa, þá var það þegár
j stjórnin fer út til að tala á opin-
berum fundum og þaö fyrsta, sem
hún segir, er: ,,Við höfum efnt
öll loforö okkar, og upp á þaö
komum viö nú fram fyrir yöur.
Viö höfum ekki lofað Manitoba-
mönnum neinu, sem viö höfum
ekki>efnt.“ Þeirn, sem þannig
tala frammi fyrir almenningi, er
trúandi^til alls. Aöalatriöiö er,
þegar öllu er á botninn hvolft,
samanburðnrinn á eyðslusemi
stjórnanna. Kostnaöur gömlu
stjórnarinnar áriö 1899, sföasta
* Síðar & þinginu skýrði Mr. Green-
way frá því, að 4 síðaeta fjárhageÁri
hefði blaðið ,.Free Presa" fengið allc
hjá Dom.etjðrninui 92,690.08 íyrir
ftuglýaingar og prentun.
ár hennar við völdin, var $1,280,-
240; áætíaöur kostnaður núver-
andi stjórnar, sanikvæint fjárlög-
unum, er $1,814,159.00. Mis-1
munurinn er $523,919. Hann j
sagöist ekki halda því fram, aö.
hvergi þyrfti hér við útgjöldumaö j
bæta, en þegar hann sæi tölur j
þessar, þá fyndi hann, að ástand-
iö væri oröið
BLÁTT ÁFRAM VOÐALEGT.
Gat nokkur maður litiö á það
með velþóknun og sagt, aö á-
standið í Manitoba-fylki væri í
góöu lagi. Þaö kom fram í ræöu
stjórnarformannsins, sem á aö
verða flokk hans til liðs viö næstu
Dom.-kosningar, aö hann veit í
hvað hættulegu ástandi fylkiö er.
Hann hefir meira aðsegja innleitt
beina skatta. Hann veit, aö það
er ómögulegt fyrir stjórnina aö
halda áfram upptekinni eyðslu-
semi og geta fullnægt kröfunum.
Viö skulum snöggvast athuga
greinina í stefnuskránni, þar sem
lofaö er aö koma á jafnvægi milli
tekjanna og útgjaldanna og bera
saman viöráöanleg útgjöld, sem
stjórnin getur hækkaö og lækkað
eftir geöþótta hennar. Áriö 1899,
síðasta árið sem Greeway-stjórn-
in var viö völdin, voru öll útgjöld
framkvæmdarráðsiris $48,206; ár-
ið 1903.$57,053 eða $9,008 meiri;
útgjöld fjármáladeiidarinnar 1899,
$7,354; 1903, $7,948 eöa $594
meiri; akuryrkjudeildarinnar
1899, $37,956; 1903,$51,014 eða
$13,157 meiri; .dómsmáladeildar-
innar, 1899, $81,076; 1903, ,,und-
ir þessari blessuöu stjórn, “ $106,-
042 eöa $24,948 meiri; fylkisrit-
aradeildarinnar, 1899, $7,497;
1903, $8,199 eða $702 meiri;
starfsmáladeildarinnar, 1899,
$152,072; 1903, $196,229 eöa
$43,53° meiri; sveitamáladeildar-
innar, 1899, $1,687; 1903, $2,
420 eöa $732 meiri; járnbrauta-
deildarinnar (hér finnur maöur
loksins grastó á eyöimörk þess-
ari), 1899, $1,286; 1903, $011
eöa $655 minni; löggjafarkostnað-
ur, 1899, $36,481; 1903, $34.322
eöa $2,1 58 minni.
Mr. Greenway tók hart ástjórn-
inni fyrir aðferð hennar viö menta-
málin. Þyngsta byrðin, sem á
mönnum hvílir alment, er skóla-
gjaldið. Stjórnin hældi sér mikiö
af því, hvað hún heföi aukiö fjár-
veitingu til alþýðuskóla og ann-
arra mentastoínana. Hvað var
nú hið sanna í þessu ? Upphæðir
þær, sem lagðar voru til alþýðu-
skóla, undirbúningsskóla og há-
skólans áriö 1899, námu $127,-
736; árið 1903 var lagt $175,578
til hins sama. Þetta er mikil
viöbót, en þegar litið er á þaö,
hvað mikið fé gekk gegnum hend-
ur stjórnarinnar, þá sér maður,
aö fyrri stjórnin lagöi 16.4 pró-
cent af öllum tekjunum til skól-
anna, en núverandi stjórn ekki
nema 12.9 prócent. Á síðasta
þingi haíöi Mr. Greeway veriö
mótfallinn hinum aukna kostnaöi
í sambandi við kennaraskóla.
Hann sagöi sér væri ánægja að
sjá, að stjórnin heíöi tekið þar,
sönsum og skammast sín fyrir'
stefnu hennar í því máli. Hann
haföi heyrt, aö einn af vinum
stjórnarinnar hefði fengiö $20,-
000 fyrir kennaraskólann í Mani-
tou, og að fyrirkomulag bygging-
arinnar væri ekki eins og þaö ætti
aö vera. í St. Baniface varskóli
bygöur og $11,000 þar variö til
þess aö reyna aö fá þingmanns-
efni stjórnarinnar kosið. Nú er
ráögert að byggja einn slíkan
skóla í Winnipeg fyrir $50,000.
Og nú á aö leggja $40,000 skatt á
sveitirnar frá Brandon til Rhine-
land, og bvo fyrir extras og viö-
hald —hamingjan sanna veit hvaö
mikið það veröur. Hann áleit
það ótímabært aö fara að reisa
byggingar og mynda nýtt lögsagn-
arumdæmi. Þannig heldur stjórn-
in áfram meö eyðslusemina, eyðir
meira fé en hún ætti aö gera og
þykist með því veraað efna sparn-
aöar loforöin frá 1899.
SÍÐASTI PI.ANKINN BROTINN.
Þegar Mr. Greenway leit yfir
fjárlögin þá tók hann eftir því, aö
eini plankinn, sem hingaö til haföi
hangt saman af þeim nítján í
stefnuskrá afturhaldsflokksins,
var nú brotinn. Viö eitt hátíö-
legt tækifæri komu einhverjir sér
saman um aö gera mikið kapítal
úr litlu og ákváðu að færa þing-
mannalaunin niöur í $400. Þaö
sat ekki á honum aö finna að því
þó þau væru aftur færð upp í
$500, meö því þaö heföi verið
stefna hans stjórnar; en hvað var
oröiö af öllum þessum mönnum ?
Þegar liggur viö beina skatta, og
þegar veriö er aö knýja á Dom-
inion-stjórnina um betri kjör, sem
ilt verður úr ef ekki fást, þá er
kostnaöurinn í flestum greinum
aukinn. Viö hækkun þessa eykst
löggfafarkostnaðurinn um $5,250;
í fjármáladeildinni er kostnaöur-
inn aukinn úr $7,167 upp í $7,-
940; í ritaradeildinni úr $1,696
upp í $3, 525; í dómsmáladeild-
inni eru launin hækkuö úr $6,785
upp f $7,420, og skrifstofukostn-
aöur úr $1,054 upp í $1,350. í
landskjalaskrifstofunum og viö
alla dómstólana er kostnaöur
einnig stórum aukinn.
Mr. Greenway sagöi, aö einn
þriöji af ræöu stjórnarformanns-
ins hefði veriö fjármálaræöa og
tveir þriöju kosningaræöa á móti
pölitískum andstæöingum hans,
sem vafalaust hafi átt aö vera
efni handa kjósendum til að yfir-
vega og í kosningaræður sem
samdar veröa. Það áleit Mr.
Greenway illa viöeigandi. Yrði
hægt að vekja upp máliö um betri
kjör, þá skyldi hann ekki láta sitt
eftir liggja til aö reyna aö bæta
úr ranglæti pólitískra flokksbræöra
stjórnarformannsins. Aldrei á
öllum þeim tuttugu og fimm ár-
um, sem hann haföi gefið sig viö
stjórnmálum, hafði hann vanrækt
aö styöja hag Manitoba-fylkis inn-
an fylkis eöa utan, og alt þaö,
sem hann gæti gert til þess að
fjárhagur þess kæmist á það lag,
sem hann ætti að vera í, skyldi
hann gera, og þau réttindi áskildi
hann sér, aö berjast ætíð af öllum
mætti móti þeim, sem hann áliti
aö væru aö sólunda fé fylkisbúa.
þjóðvetjar i Afríku.
Ekki veröur annaö séö af blöð-
unum, en að því sem nær allir
svertingjar í þeim hluta Suðvesl-
ur Afríku, sem Þjóðverjum heyr r
til, hafi gert uppreist og sitji um
herstöövar Þjóöverja. Miklar
sögur gengu fyrst framan af um
gritndarverk svertingjanna, en
upp á síðkastiö hefir þeim veriö
mótmælt. Og þó aldrei nema
þær væri aö einhverju leyti sann-
ar, þá væri slíkt engin furða, þvf
að ein aöalástæöan, sem gefin er
fyrir uppreistinni, er samvizku-
laus meöferð þýzku embættis-
mannanna á hinum innlendu.
Fyrir skömmu síöan var þýzkur
prinz þar dærndur í fimm ára fang-
elsi eftir nákvæma rannsókn fyrir
að kvelja innlendan svertingja-
höföingja og myröa hann síöan.
En nú hafa vinir prinzins fengiö
því til leiöar komið, að máliö
verði rannsakað aö nýju með því
vafasamt sé, hvort prinzinn sé
með öllu viti. Því var fyrst um
kent, aö svertingjarnir heföu gert
uppreist vegna þess að Búa-inn-
flytjendur hefðu fengiö þaö bezta
af landinu. Eftir þvf hefði hlot-
iö aö vera meira en lítill Búa-
innflutningur; en eftir síðustu
skýrslum eru ekki yfir þrjú þús~
und hvítir menn alls f þýzka hlut-
anum af Suövestur-Afríku, og
ekki nema á aö gizka fjóröi hver
þeirra búsettur á landi, en svert-
íngjarnir þar slcifta mörgum þús-
unduin. Flestir hinna hvítu
manna þar eru embættismenn,
hermenn og verzlunarmenn. Mest
af nýlendum Þjóöverja er í Afríku.
Alls eru þær tahlar aö vera ná-
lægt 1,250,000 ferhyrningsmílur
og íbúatalan á fjórtándu miljóa
svertingjar og tæpar fimm þús-
undir Þjóðverja, auk kvenna, sem
flestir eru í þjónustu stjórnarinn-
ar sem embættismenn eöa her-
menn. Þaö er því að miklu leyti
misnefni aö kalla þetta nýlendur
Þjóöverja, því aö þessir fáu hvíta
menn koma mjög lítilli stjórn viö,
nema aö nafninu til, allra sízt inn
í landinu. Kostnaöurinn viö aö
koma nýlendum þessum á fót var
sjötíu og fimm miljón dollars, og
áætlaöur kostnaður viö þær þetta
áriö er 5^ miljón dollars, og er
þar þó ekki talinn kostnaöurinn
viö aö bæla niöur núverandi upp-
reist.
Þaö er sláandi, að Þjóöverjar
sjálfir flytja ekki til þýzku nýlend-
annna., F’lestir þeirra flytja til
Bandaríkjanna og Suöur-Ame-
ríku. Þeir fella sig ekki viö her-
valdiö'þýzka, sem beitt er í ný-
lendunum án tillits til kringum-
stæöanna og skilyröanna. Afríka
er auk þess ekki hentugt land
fyrir Norðurálfumenn. Þegar
Þjóðverjar taka sig upp, þá kjósa
þeir helzt að flytja þangaö sem
bygö hvítra manna er fyrir.
Sé uppreistin í Suövestur-
Afríku eins mikil og orö er á gert,
þá verður kostnaðarsamt spaug
fyrir Þjóöverja aö bæla hana niö-
ur og gróöinn lítill í aöra hönd
þó það takist, enda álit margra,
aö þeir gerðu réttast aÖ kalla
menn sína heim og lofa svertingj-
unum aö eiga sig.
Til skýringar.
í Iítilli grein í síöasta blaði
Lögbergs var minst á hlutaveltu
og íslenzkan dans, sem á að fara
íram hinn 13. þ. tn., og jafnframt
var þess getið, aö ágóðanum, ef
nokkur yröi, ætti aö verja til aö
borga legukostnað stúlkubarns,
sern brendi sig síöastliðið sumar.
Þaö hafa nokkurir kunningjar
mfnir fundið aö þessari yfirlýsingu,
sem voru málavöxtum vel kunn-
ugir, og eg viöurkenni, að þetta,
,,sem brsndi sig“, er ekki ná-
kvæmlega rétt. Stúlkan brendi
sig alls ekki sjálf. Síðastliöinn
afmælisdag drotningarinnar var
barnið úti fyrir húsdyrum okkar
og henti þá drengur á hana
sprengieldi eða logandi eldspýtu,
sem hann og fleiri voru að leika
sér aö og henda í ýmsar áttir.
Eldurinn kom á hægii öxl barns-
ins, svo ermin brann af og hand-
leggurinn svo til skaöa, aö tvísýnt
var uin bata. Barniö var rúmar
átta vikur á sjúkrahúsinu og fyrir
ágæta hjálp dr. Davidsons varð
það grætt meö því aö flá skinn af
fótum þess og græöa yfir bruna-
sáriö.
Þetta þykir kannske vera skrif-
aö á eftir tímanum, en þaö er
skrifaö fyrir 24. Maí næstkomandi,
ef ske mætti, að einhverjir dreng-
ir vildu gæta sín betur þá og fara
ekki óvarlega með þennan voöa,
svo börn ekki fái brunasár og
mæöur hjartasár af ógætni þeirra
framvegis.
Móöir barnsins, sem brendist,
Mrs. Jóhanna Jóhannsson.