Lögberg - 15.09.1904, Blaðsíða 4

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 15. SEFT. 1904.
1
> • »
V.__./
,<»r. William Ave.|& Neca St.
í.iUnntpect, Jttan.
M. PAUL90N, Kditor,
A. L'LONDAL. Bua. Manager.
utanáskrift:
"Ihe I Af.l Kh<i PKIVI l>G k Pl'BLCo
P. O, Box 130., Winnipeg. Man.
K isninsavopn
afturhaldsmanna.
| er því beitt sem vopni, aö Sir Wil-
| frid Laurier sé franskur og hlynni
I ósanngjarnlega mikið aö löndum
| sínum. A meöal Frakkanna aft-
| ur á rnqti því, aö Sir Wilfrid sé of
i brezkur í anda og taki ekki nægi-
I lega mikiö tiilit til landa sinna.
Á meðal verksmiöjulýösins í
Austur-Canada er því haldiö fram,
! aö Laurier-stjórnin hafi lækkaö
toliana og aö þeir þurii nauðsyn-
lega aö hækka aftur; almenning-
ur í Vestur-Canada sé kominn í
svo góö efni, aö hann standi viö
aö hlynna aö innledum iönaöi meö
því aö borga dálítiö hærra verö
fyrir vcruna'. I Vestur Car.ada er
því aftur á rnóti haldiö fram, að
Fyrir skömmu bentum vér á
þaö, aö í Austur-Canada væri
myndaöur pólitískur klúbbur, sem
héti ,,Made-in-Canada Club“ og ,, _
. v. , ; Laurier-stiormn hah lagt ohæh-
ætti aö sanníæra atkvæöisoæran; ^ ^ , ,, ,
verkalýð í landinu utn þaö fyrir |
! lega háa skatta á menn meö hækk-
uöum tbllum (sjá ritstj. gr. í
ingu sína eru
hugsaöir bæklingar og sendir um j
„sstu kosningar, ati þats geti leitt j e*
til kanplækkunar atS leyfa ntlend- „He.mskr.ngln" 8. þ. m.).
um vörum inn á markaðinn, og
eini vegurinn til þess aö fyrir- Síöastliöinn mánudag birtist
byg 'ja slfkt væri aö koipa aftur- bréf írá manni f Montreal í blað-
haldsflokknum til valda. Til þess inu Manitoba ,, Free Press, “ sem
aðútbreiöa þessa hátolla kenn- fróölegt er aö lesa. Þar sér mað-
gefnir út kænlega ur dálítiö sýnishorn af því hvernig
afturhaldsflokkurinn leggur sig
landið þvert og endilangt—svo aö fram t;1 Þess aö ófræ?Ía Laurier-
segja inn á hvert einasta heimili. j stjórnina.
Jafnframt bentum vér á, að há- Bréfritarinn segir frá því hvern-
tollunum, þar sem þeir eru, fylgdi 'S ensku af‘urhaldsblöðin þar
margskonar böl sem Canada meö eystra flytji ósannar og tilhæfu-
núgildandi tolllöggjöf hefði ekk- lausar sögur ■ um það, aö frjáls-
ert af aö s'egja, svo sem trusts, ,yndir Brakkar í Quebec-fylkinu
verkföll, kauplækkun o. fl. Böl.séu aö re> na a5 gera kosningu
sem aö vísu kemur þungt niöur á ^ir ilfrid Laurier að þjóðernis-
öllum tjöldanum, en er lang til- máli—aö reyna að fá menn til aö
finnaniegast íynr verkalýöinn. fy'gja honum eingöngu vegna þess
Tollmáliö er ölium öörum mál- hann er franskur. Og meö þessu
um fremur aöal-ágreiningsmáliö á að re>’na að fa enskumælandi
sem Capital og L&bor berjaEtum. menn td Þess að fylgja R. L.
Einokun þrífst ekki án hátolla. Borden einungis vegna þess hann
Einokun er Capitals mesta uppá- er ekki franskur.
haldsgoð. Þess vegna berst Capi- Bréfritarinn fuliyröir, að í þessu
tal upp á líf og dauöa fyrir hátoll-l efm séu Frtkkar haföir fyrir al-
um. En við kosningarnar á La- Rerlega rangri. sök. Hið eina í
bor miklu fleiri atkvæöi en Capi- Þa att a0 niæla meu Sir \\ ilfrid
tal og getur hæglega ráðiö úrslit- i sem f r ö n s k u m manni, sem sér
unum. EÍni hugsanlegi vegurinn vitanlega sé hægí aö benda á
fyrir Capital til aö koma
! stjórnmálaflokkunum, sem um
þetta voru sannfæröir, báöu því
j stjórnina að breyta dómnum í æfi-
| langa fangelsisvist. Þetta stóö
j alls ekki í neinu minsta sambandi
I við það almenna álit manna,
| hverrar þjóöar og hverrar trúar
! sem þeir voru, aö uppreistin,
| heimskuleg þó hún væri, heföi
j stafað af-því, aö heitum og auð-
mjúkum bænaskrám, sem kyn-
: blendingarnir höföu hvaö eftir
annað sent til Ottawa í sjö ár,
j heföi enginn gauinur veriö gefinn.
I Bænarskrár þær fóru ekki frm á
! neitt annað en paö sem gamli Sir
,John A. Macdonald meö sinni
| seinfæru réttsýni áleit sjálfsagt aö
veita eftir aö búiö var að draga
athygli hans aO því meö vopna-
viöskiftum. Bænarskrá hinna
fransk-canadísku manna fór ekki
fram á annað en það, aö vitskert-
ur maöur ekki væri hengdur.
Hvernig tóku nú ensku afturhalds-
blö^in í Toronto og Montreal í
þetta? Þau sögðu aö stjórnin
heföi gjarnan viljaö breyta dómn-
urn eins og um var beöið, en nú
væri það ómögulegt vegna þess
hinir frönsku heföu gert þaö aö
þjóðernislegu kappsmáli. Það
lítur því út fyrir, að
goldið bænarskrárinnar. Og það
eru sömu blöðin (sum undir stjórn
sötnu mannanna), sem nú halda
því fram, aö inenn eigi aö snúast
gegn fyrirmyndar stjórnmála
manni vegna þess franskir menn
í Canada tala vel um hann og af
því svo vill til, aö hann er fransk-
canadískur.
í skuld
bor
ar
anna.
er ekki aö hleypa landinu
ir. Undir stjórn hans
Canada alt út í hönd. Og þaö i löndin á þeiin árunuin? Hvernig
ilt þetta er, að tekj
flótti frá Canada til Bandaríkj-
Hvers viröi voru prairic-
bezta viö alt þetta
urnar, sem ganga til umbóta
þessara. fást inn án þess að þjóö-
inni sé tilfinnanlegt. Tollurinn
hefir verið lækkaöur, viöskiftin
aukin, verksmiöjuiönaður borgar
sig betur en áður, og þó haía
tekjur stjórnarinnar veriö marg-
falt meiri en nokkuru sinni áöur
Mikill tekjuafgangur ár eftir ár
réttlætir miklar opinberar umbæt-
ur. Er það ekki business- leg
skoðun? Og samt er fransk-can-
adiskum mönnum brugðiö um
þjóöernis og trúarbragðastrekk-
ing vegna þess þeir vilja láta jafn-
góöa stjórn vera viö völdin. Eiga
þeir þá að forkasta Sir .Wilfrid til
þess þeim ekki verði brugðið um
þann lastverða oddborgaraskap
aö greiða atkvæði meö landa sín-
uin? Víst inundu afturhaldsleið-
togarnir meta það viö þá ef þeir
væru nógu inikil ómenni til þess.
sinu
frain er að binda fyrir augun á
Labor og láta þaö berjast á móti
sjálfu sér—greiða í blindni at-
kvæði meö hátollum og einokun.
Þaö á aö vera missíón þessa á-
mir.sta ,, Made-in-Canada Clubs*‘.
Hvernig skyldi þaöganga?
Fyrir sköinmu samþyktu verka-
mannafélög á Englandi í einu
þaö, aö blaðið La Presse hafi
einu sinni beöiö lesendur sína aö
styðja stjórnina franska Canada-
mannsins, sem sé duglegasti, vin-
sælasti og mest friðstillandi stjórn-
málamaöurinn sem Canada nokk-
uru sinni hefir átt.
,, Setjum svo, ‘ * segir bréfritar-
inn, ,, aö hann væri ensk-canadísk-1
ur. mæla þá ekki verk hans svo
hljóöi yfirlýsingu þess efnis. að með honum- að Það s>mdi óÞj°ð-
þau væru mótfallin allri löggjöf!raekni ef Irar*sk-canadískir menn
um hækkaöa tolla, sem hlyti að 1 snerust fyrir þá skuld á móti hon-
gera nauösynjar alþýðu dýrari og um-? sé svo, er þá nokkur á-
kjör hennar verri. Því ekki þaö? I stæða til aö hneykslast á því eöa
Eins og þaö segi sig ekki sjálft. bregöa þeim um þjóöernis og trú-
Og hvers vegna ætti ekki verka- ; mala strekking þó þeir fylgi hon-
lýðurinn í Canada að líta eins á,11111-3
málin. Þetta minnir mig á nokkuð
----------- í eftirtektavert, sem skeöi fyrir
Þaö eru margvísleg vopnin, sem nærri tuttugu árum síðan þegar)
afturhaldsleiðtogarnir ætla liði1 um það var rætt, hvort réttara
sínu að beita í næstu kosninga- væri að hengja Louis Riel eðaláta
hríðinni. Maöur skyldi ímynda < hann eyða því sem eftir væri æf-
sár, að sömu vopnin yrðu viðhöfö innar í vitskertraspítala. Flestir
í öllum fylkjunum; aö ailsstaöar franskir inenn álitu hiö síðar-
yröi á sama hátt sýnt fram á, að nefnda rétt. Bandaríkjamenn ;
Laurier-stjórnin heföi stjórnaö voru á sama máli. Álit ensku-
landinu illa á síöastliðnum átta mælandi manna í Norðurálfunni1
árum; aö framfarirnar heföu verið ; hallaðist að hinu sama. Ástæð-
meiri ef frjálslyndi flokkurinn | urnar fyrir þessu voru einfaldar;
a’drei heföi til valda þomist; að mjög. Maöurinn haföi tvívegis
það væri landinu í heild sinni fyrir, áður verið í haldi fyrir vitskerö-1
beztu að velta Laurier-stjórninni ing. \feðan á uppreistinni stóö
úr sessi og láta afturhaldsmenn komu fram sterkar líkur meö því,
taka við völdunum aftur; að alt að hann væri ekki með öllum
hafi gengið betur meöan aftur- ■ mjalla og voru þær staöfestar meö
haldsrr.enn sátu við völdin heldur framburði tveggja frægra lækna
en nú. , sem hann skoöuöu og voru báöir,
En þetta eru ekki vopnin. Þau sérfræöingar í þeirri grein. Ed- j
ward Blake, mesti málflutnings- \
maður í Canada, var sannfærðurj
um, að Riel væri sturlaður. Ef til
vill mundi hver einasti maður,
sem kynti sér málið nú, sannfær-
ast um hið sama. Fransk-can-!
Rennum augunum yfir ástandið
í Canada áöur en Sir Wilfrid
Laurier varð stjórnarformaöur og
berum það saman viö ástandið
nú. Þá voru trúarbragða og
þjóðernis óeirðir um alt landiö.
Nú eftir átta' árin hefir stjórnar-
stefna sú aö láta alia njóta sömu
réttinda og meðhöndla öll óá-
nægjumál og greiða fram úr þaim
í stað þess að huinma þau fram
af sér, kornið á friði og spekt í
landinu. Aldrei hefir nein stjóin
leyst skyldur sínar viturlegar af
hendi eða gengið betur frá mál-
um. Ranglæti í stjórnarfyrir-
komulaginu veröur ekki langlíft
þar sém stjórnarformaöurinn hefir
strangt eftirlit meö því, að ráö-
gjafarnir ræki skyldu sína ef þeir
ekki sjálfir eru nægilega ástund-
unarsamir og skylduræknir til
þess að gera það ótilkvaddir.
Viröum fyrir oss hina þjóðlegu
járnbraut, Grand Trunk Pacific
járnbratina, sem leggjast á frá
hafi til hafs. Hún veröur þjóö-
Riel hafi' leg tekjugrein ekki síður en viö-
gerðin viö St. Lawrence-fljótiö og
Montreal-höfnina. Hún verður
undir stjórn Giand Trunk félags-
ins, sem greiöir vexti af því nær
hverju centi sem stjórnin leggur
til þess aö byggja hana. Gegn
því aö leggja til fjórtán miljónir
dollara fær Canaöa 3,400 mílur
af járnbrautum, þar sem engar
járnbrautir eru nú. Meö þvf opn-
ast til afnota eins mikið óbygt
land eins og alt þaö, sem nú er
notaö til akuryrkju í Canada
Meö henni ná menn til víöáttu
var þá ástandiö og framtíöarhorf-
urnar í Winnipeg, Brandon, Port-
age la Prairie, og hvar sem var á
Manitoba- og Norðvesturlands-
sléttunum? Þaö er óþarfi að fara
út í þaö hvaö Mr. Sifton hefir
orðið ágéngt, sem Sir Wilfrid var
svo /hygginn aö láta sjálfráðan.
Nú geta menn séö jaröyrkjumenn
koma daglega hópum saman inn
í landiö. Nú geta menn séð lof
um landið í því nær hverju út-
lendu fréttablaöi. Samt eiga
fransk-canadiskir menn að útskúfa
Laurier og sökkva Sifton, annars
verða þeir skammaöir fyrir þjóð-
ernis og trúarbragöa-strekking.
Og afturhaldsleiðtogarnir fara
fram á það viö Englendinga, Skota,
Ira, Þjóöverja, Islendinga, Skan-
dinava, Galicíu-menn og yfir höf-
uö alla í Canada að vera á móti
mesta og bezta stjórnmálamann-
inum, sem Canada nokkuru sinri
hefir átt, vegna þess franskt blað
í Quebec-fylkinu viðurkennir
kosti hans og mælir með honum
viö lesendur sína.
Ástandið hjá Rrtssuni.
Meira frá 2. bls.
Eftir aö eg hafði hlýtt á þetta,
komst eg að þeirri niöurstöðu, aö
þessi rússneski meðlimur grísku
kirkjunnar, s@m þóttist vera kon-
servativ, væri revólútíónisti,—
hann bara vissi þaö ekki. Og eg
sannfæröist um þaö áður en eg
fór alfarinn frá Rússlandi, aö væri
nokkurn aö finna—karl eða konu
—utan embættismanna stéttarinn-
ar, sem ekki tilheyrði revólútíón-
ista flokknum, þá væri þó aö
mikilla og mikilsverðra skóga, ó- minsta kosti enginn nógu stoltur
metanlegs vatnsafls, njma, fiski-
veiða o.s.frv. Hún færir út bygö-
ina í New Brunswick, Quebec,
Ontario, Manitoba, Norðvestur-
landinu og British Columbia.
Hún verður til þess aö allir flutn-
ingar hafanna á milli geta oröið
innan Canada—eftir járnbrautum
og vatnavegum, sem stjórnin hef-
ir stórkostlega bætt. Hún marg-
faldar íbúatölu Canada á fáum ár-
Hvaö flutningsgjald snertir
um.
veröur brautin í höndum járn-
brauta-commissíónar, sem vakir
yfir hag þjóöarinnar. Öll járn-
brauta-félög geta látiö vagna sína
ganga eftir henni fyrir sanngjarna
þóknun. Hún er mikilsverðasta
fyrirtæki, sem Canada nokkuru
sinni hefir tekist í fang og samn-
ingarnir um stjórn hennar eru
fjármálalegt snildarverk. En
fransk-canadiskir menn mega ekki
styðja stjórnarformanninn mikil-
hæfa, sem þetta hefir hugsaö og
meö óþreytandi þolinmæöi og
viturleik komið því gegn um þing-
ið, til þess ekki verði sagt, aö
þeir láti þjóðernistilfinningu og
! trúarbrögðin ráöa atkvæði sínu!
j Vissulega eru þeir milli steins og
sleggju. Stiðji þeir ekki Sir Wil-
frid, þá sleppa þeir stjórn lands-
ins viö óhæfa og óreynda menn.
Styðji þeir hann, þá eiga þeir þaö
á hættu að þeim verði brugöiö um
þjóðernis og trúarbragða-kreddur.
Laurier-stjórnin hefir variö átta
miljónum dollara til viögeröar
hafnarbryggjunum í Montreal og
skipaleiðarinnar milli Quebec og
Montreal, svo á komandi ári verð-
ur Montreal höfnin einhver allra
bezt útbúna höfn í heimi. Þetta
þurfti nauðsvnlega að getast og
það var álitið, að þaö myndi
borga sig. En nú segja aftur-
haldsblöðin samt, að fransk-can-
adískir menn í Montreal sýni
þjóðerniskepni ef þeir greiði at-
kvæði með Laurier-stjórninni.
Með sama rétti mætti segja, aö í
bæjunum St. John, Halifax, Que-
bec, Toronto, Winnipeg, Hamil-
ton, Vancouver og víðar, þar sem
stjórnin hefir lagt fé til opinberra _ „ , . , ,
, ... Þeir verða fyrirdæmdir hvern vegf-
umbota, geti menn ekki greitt at-‘ J &
kvæöi með henni nema af ein
hverjum óhreinum hvötum.
þykja ekki álitleg til sigurs. Það
eru notuð sín vopnin í hverju
fylkinu og sín vopnin við hyern
manninn eftir því sem við á á þeim
og þeim staðnum og við þann og
þann manninn.
Á meöftl enskumælandi manna adískir menn tilheyrandi báðum
,,Stjórnin hefir aukiö útgjöld-
in, “ segja afturhaldsblöðin, ,,og
hún á sannarlega engar þakkir
skiliö fyrir aö ausa út fé almenn-
ings fyrir bryggjur og brýr og
aðrar opinberar umbætur! “ Það ----—----------
er undir því komið, hvort hún á Lítum á innflutningsmálin á
féð í sjóði og hvernig hún hefir yfirstandandi tíma. Árin 1893-4
aflað þess. Sir Wilfrid Laurier -5-6 var útflutningur, reglulegur
inn, sem þeir velja. En þaö
betra að láta hungraða embætta-
veiöihunda fordæma sig en að
vinna þjóðinni mein. Þess vegna
má gera því skóna, að kjósendur
í Quebec-fylkinu greiði atkvæði
með Laurier og framhaldandi vel-
gengni landsins.
af því til að viðurkenna það ótil-
kvaddu^.
I stríösútgáfunum af rússnesku
leyniblöðunum Thc Russian Free
Presse, sem út eru gefin á ýms-
um tungum, þar á meðal á ensku
og allir geta átt aðgang að, stend-
ur meðal annars:
,,Viö rússnesk-japanska stríöið
kemur ef til vill að því, að keisar-
inn verður að mæta og verjast
mörgum óvinaþjóöum og jafn-
framt innbyrðis áhlaupum . . . .
Þtaö er stjórnin, en ekki þjóöin,
sem hefir hugann á sigurvinning-
um í Austurlöndum. Viö stríöiö
hefir mótspyrnan gegn hernaöi og
herbúnaöi stórum aukist. Þjóðin
hefir tekiö mjög kuldalega sigur-
vinningum keisara~s í Manchúríu
síöan áriö 1900. Og hún lætur
sig litlu skifta þó hún frétti nú um
ófarir hans þar eystra. Henni
stendur á sama hvernig þar geng-
ur meðan hún er undirokuö og
kvalin af lastafullu hermannavaldi
heima fyrir.
Er yfirstandandi stríð vinsælt á
Rússlandi? Ekkert rússneskt
stríð veröur vinsælt á Rússlandi
meðan ástandiö þar er eins og
það er. Hvers vegna ættum viö
aö vera að berjast á Manchúríu
og Kóreu þegar við ekki höfi m
daglegt brauö handa alþýöunni
heima fyrir? Þegar svo þungir
herskattar eru lágöir á bændurna,
að þeir verða 4Ö líða hungur?
er Hvers vegna ættum viö að halda
meö og hlynna að hermensku þeg-
ar Kósakkarnir beita þrælmensku
og svipuhöggum við fólkið á göt-
unum í Pétursborg? Nei! Rúss-
neskri alþýðu er stríð þetta böl og
byrðarauki. ‘
Viðvíkjandi ástandinu þegar
yfirstandandi styrjöld hófst farast
revólútíónista blöðunum þannig
orð:
,,En aö hugsa sér ásigkomulag
; keisaradæmisins!- Frjálslyndir
; rnenn dragast upp í fangelsum eða
I eru sðndir til Síberíu eöa geröir
landrækir. Mentuð ungmenni
eru lemstruð með reísisvipum Kó-
sakkanna; bændur og verkamenn
liggja undir hýðingum, og mein-
laus Gyðingalýöur er drepinn niö-
ur í stórhópum . . . Stunurnar,
sem heyrast um Rússland þvert
og endilangt, eru ef til vill fyrir-
boöar endalyktarinnar óhjákvæmi-
legu, sem svo lengi hefir dregist...
Þessi dýrkeypta lexía er nú að
kenna bænda og verkamanna-
lýðnum það, niöurbeygðum, ó-
ánægðum, öreiga, að í stjórn-
byltingu liggur eina vonin um að
; sleppa úr járngreipum haröstjórn-
! ar og kúgunar ... Og keisarinn
lætur leigutól sín þagga niður all-
ar yfirlýsingu um óánægju meö á-
standiö eins og þaö er; ofsækja
alla sem mæla fram ineð breyttu
fyrirkomulagi; úthellablóði þeirra,
sem uppvísir veiöa aö því aö út-
breiða stjórnbyltingarhreyfing-
una . . . Óskandi væri, að írjáls-
lyndir menn, um heim allan vildu
leggjast á eitt til aö afstýra hætt-
unni sem heimsmenningunni er
búin af þessari rússnesku siöleys-
isstjórn. Þaö er vissulega tími
1 til þess kominn, að eitthvað sé
gert. Vér bíöum þess, að leiö-
togar vorir segi til, hvort yfir-
standandi stríð í Austurlöndum
opnar rússnesku þjóðinni veg til
að brjóta af sér hlekkina. “
Af því, sem sagt hefir verið hér
að ofan, má maður ekki draga þá
ályktun, að hvergi á Rússlandi
sé sjálfstjórn. Um síðastliðin
fjörutíu ár hafa bændur á ýmsum
stöðum á Rússlandi haft sjálf-
stjórn í sveitamálum á sama hátt
eins og í Ný-Englandsríkjunum.
En lögreglan og aörir embættis-
menn stjórnarinnar sletta sér of-
; mikiö fram í slíka sjálfstjórn og
rýra meö því gildi hennar. ,,Alt
sein fólk þetta fer fram á, “ segir
! Krópotkin, revólútíónista-prinz-
! inn í London, ,,er aö vera laust
við slíka afskiftasemi f sveitamál-
um. “
Þrátt fyrir alt þetta halda þeir
því fram, sem ekki hata rússnesku
stjórnina,'að á herðum slavnesla
flokksins hvíli framtíð heimsins;
aö Rússar líti æfinlega heila ölcl
fram í tíinann; aö Rússarséu hin-
: ir einu sem halda við rétt stjórn-
arfyrirkomulag; að hvergi nema
hjá Rússum haldist kristna trúin
viö varanleg; aö þaö sé ætlunar-
verk hins helga Rússlands aö út-
breiöa kristindóminn og endur-
fæða þjóöirnar, og aö yfirstand-
andi stríð sé rétt spor í þá átt.—
Worlds Work.
Stríðiö.
Enn þá hafa ekki fengist áreið-
anlegar fréttir af mannfallinu í
Liao Yang orustunni, en víst er
taliö, að af liði beggja hafi fallið
50,000 manns að minsta kosti.—
Þort Arthur er enn þá f höndum
Rússa.—Fyrir nokkurum dögum
átti rússneski Eystrasaltsflotinn
að leggja á staö austur, en nú
fréttist, aö eitthvert babb hafi
komið í bátinn og óvíst nær hann
leggi á stað.
Alheims j’riðarþing var nýlega
haldiö í St. Louis, Mo, og voru
| þar saman komnir 236 fulltrúar
frá Ameríku, Austurríki, Belgíu,
Danmörk, Englandi, F~rakklandi,
| Itali'u, Niöurlöndum, Noregi, Port-
; úgal, Rúmaníu, Svíþjóð, Sviss,
Ungverjalandi og Þýzkalandi. Á
þingi þessu var samþykt í einu
hljóöi tillaga þess efnis, að Roose-
velt forseti er beðinr: aö kallæ
annað Hague-þing til þess að
reyna aö koma á sættum milli
Rússa og Japansmanna sem allra
fyrst. Kom öllum saman um, að
til þess verks væri forseti Panda-
ríkjanna bezt kjörinn.—Ekki er
ástæðulaust að vona, að þing
þetta komi að tilætluðum notum,
(