Lögberg - 04.05.1905, Blaðsíða 4

4
LOGBERG, FIMTUDAGINN 4. MAÍ 1905
XÖQbciq
j hann hafi eytt fé því, sem á meðal
) þeirra átti að skiftast í gráðahlut,
! og hefði verið látið til þeira
»r fjefiS út hvern fimtud-ag af The Lcgbekq i jranga ef félaginu hefði verið vel
Pmnting & Pobushing Co.. (löggilt), aS i ,___, „ ; ... - |
Cor. William Ave., ogNenaSt. Wmnipeg, j og raðtandlega stjornað, en 1 stað
Man.—I\o»tar 82.00 um arið (á Islandt 6 ijCSS ]iaf; |lann Oo nokklirir vinir
4ltr. Borgist fyrirfram. tmstok nr. 5 cts. , 1 "
, , , , 1 lians notað féð til eigin persónu-
! Pubtíshed every Thursday by the Log-.
oerg Printing and Publishing Co. (Incorpor-j legra hagsmuua. Og það, meira
ated), at Cor. William Avenue & Nena bt., .
Winnipeg, Man.—Subscription price S2.00 I 4. Scgja, n.e.Ui, 'UU
>iugle
per year, payable in advance.
copies 5 cts.
M..PAUL80N, Editor,
J A, BLONDAL, Buo. Manager.
Auglýsingak.—Smá-auglýsingar f eitt
skifti 25 ceut fyrir 1 þml. Á stærri auglýs-
ngnm um leDgri tíraa, afsláttur eftir sam- , a]lCga liafj aft þátt í því með
___;— : I fyde að handfjatla fé félagsins.
,<-tOur að til
ekki einu
■inni vorti skírteinishafar félag-
inu þó þeir væru í stjóniarnefnd
þess fyrir tilstilli Mr. Hyde.
Maður nokkr.r Ilarriman að
naíni. alþektur fjárbrallsmaður
og íínansfræðingur, er sagt að að-
Ir.
sér til þess að geta kosið sjálfa
sig ár frá ári. En væri rétt á
haldið, þá ættu nú skirteinishafar
að geta, með nýja fyrirkomulag-
inu, að allmikiu leyti ráðið i
hverra hóndum stjórn félagsins
vcrður. i'Iefði félagið á síðastliðn-
hað eru endtirminningamar
uili þjóðarmissir og sveitar-
söknuð.
I>áð er likt fvrir okkur Islend-
ingum, sem flutt liöfum hér vest-
ur, eins og fiillorðnum börnum af
ómegðarheimili sem flytja i fjar-
vikum wr-ið samcign skírtein- lægð til að leita gæfu sinnar. Þ.att I
ishafa (mutual þá er lítill vafi á, þrá að heyra
systkinin sín,
í . t ) . » - * - - Kadpi'.
iKriflega og geta Q.r
>tí>b'íiii 1 amt.
/svaudi b1t-
IJtanáskrift til afgreiBslustofu blaCsius er.
Thc LÖGBERG PKINTISG 4i PLllL. Co
P.O, Box 13,0., Winnipeg. -Mun.
Telephone '221.
Uranásktift til ritstjórans er:
Editor I.Ogberg,
P.OJBox 136, Winnlpeg.3 Man.
I Hann lét einna mest til sín taka í
stjórnarnefndfnni og var þó ekki
skírteinishafi fyrr en eftir að ó-
: amlyndið hófst; ekki heldur var
) hann híuthafi^i félaginu, heklur
j lánaði Mr. ITyde honum vissan
hlutafjölda til þess að véita hon-
j um atkvæðisrétt og kjörgeng’i.
I Þótt hann þannig ætti ekkert í
, -a , , félaginu, nema að nafninu til, þá
Samkvæníit landslogum er uppsogn kaup- , 1
anda á blaði ógild nema hann sé skuldlaus j litttr- Út fyrir, að hann hafi mestu
liecar hanu segir upp.-Kí kaupandi, sem , n. ....
er»skuld viO blaOiO, flytur vistferlum áu raðlð 1 tjarmalum þess. Llaðlð
þess að tilkynna h9imilisskiftiu þá er það j \'ew York Sun. staðhæfir aö
fyrir .dómstólunum álitin symleg sonnun
fyrir prettvisléglira tilgaugi. ' j fsábyrgðarfé’jlgið hafi
~— ----------lánað honum $2,700,000 fyrir fá-
j tim árum síðan gegn tryggingu í
Equitable. tUnion Pacific járnbrautar hluta-
j bréftim, og félagið hafi keypt
j $18,000,000 virði af skuldábréfum
Samkvæmt beiðni vissra 'es' Harriman-járnbrautanna og það
oula Lögbergs förttm vér hér j þegar þau voru að falla í verði
Mokkurum orðum um ósamlyndið , arja 1903. í>rátt fyrir alt þetta
aem upp hefir nýlega komtð í hefir Mr. Harriman verið skipað-
stýórn, Eqnitable - ítfsábyrgðarfé- lJr \ nefnci rnanna úr flokki stjóm-
lagsins, og enn þá ekki er útseð : arnefntLTrinnar. sem falið hefir
um hVer áhrif hefir á framtíð : verið á hendur að rannsaka stjórn
þess. félagsins nákvæmlega og leggja
Skirteinishaíar lifsábýrgðító-fé- j frám skýrsiu yfir ástandið. Mr.
lags þe.ssa eru nálægt sex hunfJrT,j Alexantler og Mr. Hytk bafa
uð þúsúnd að tölu.og af þeirn cru, slcórað á mjurancc suf>cruitcv-
«ða voru i lok ársins 1903, ná- dent Ncw. York ríkisins að rann.-
kegt ellefu þúsund í Canada, sem saka bag félagsins, og hefir hann
samtals fiöíðu í félaginu litsa- falið það starf á héndur manni
byrgð upp á $22,631,464. Bæði í serp Vandcrpoel heitir. Vlargín*
Bandarikjuntím og Canada er þvír4etja 1 sig upp\á mótí utnefning*
naumast til sá bær, að þar séu 1 þe'ssari af þeirri ástæðu, aö Mr.
ekki flei'ri eða færri memi #sem 1 Vanderpóel hafi að undanfömu
persónulega varðar j það miklu haft umsjón insurance - deildar
hvemig hagur félagsins steitdúr, j ríkisins á hendi, og hafi hann þar
hvort sakir þær, sem bornar hata j ekki vitað hvað var að gerast þá
verið á James H. Hyde varafor-! sé hann ekki verkinu vaxinu.
seta þess og niann þann sem j Aðrir færa fram þá mótbáru. að
mestu ræður í stjórnimji, eru stjórnin í New Ýork standi i of
sannar, eða að hvað miklti lcyti, nánu sambandi við fyrrum gov-
eignir félagsins eru í hættu. ernor Odell, vin og bandamann
Uppþotið i íélaginu byrjaði á j Harrimans, , þess mannsins í;
þvi, að Mr. Alexander forseti) stjórnarnefndinni, sem aðallega
þess bar það á Mr. Hyde vara- J er um ólagið kent. Skírteinishafa
forsetann. að hann notaði fé fé- j í félaginu, sem skrifar New York
lagsins til eigin þarfa, borgaði j Sun um málið, farast þannig ord:
með því kostnaðinn við dansleika,: „Við vitum, að Mr.'Ódell þorir
veizlur, skemtiferðir til annarra | ekki • að bregðast Mr. Harriman.
landa o. s. frv..; að hann ve'rðí j og við viturn, að Mr. Harriman
fénu margvislega án þess að ráð-1 þorir ekki hcldur að bregðast Mr.
færa sig við forsetann, og lifnað-1 Odell. Þingmennirnir í Albany
arhættir hans væru þannig að á-! og háttstandandi embættisinenn
stæða væri til að efast um, að | rikisins eru bókstaflega í höndum
stjórn félagsins og meðferðin á j þeirra (ðdells og Harrimans. I
cignum þess væri óhult í höndum j yfirstandandi baráttu verður að
hans. Sakir þessar og neitun ! gera uppskátt hvernig þeir Odcll
varaforsetans skifti stjórnar-! og Harriman liafa þannig náð á
nefndinni í Jvo flokka, og aðal ó-; vald sitt leiðtogum löggjafar-
samlyndið og gauragangurinn þingsins og embættismönnum rík-
hefir verið í því innifalið, að Mr. 1 isins. Skírteinishafar félagsins í
Alexander og sá hlufi stjórnar-! New York-ríkina eru i»annig á
nefndarinnar, sem honum hefir ■ valdi Harrimans og Odells ög
fylgt, hafa reynt að útbola Mr. þ'ngmanna og embættismanni
Hyde eða ná úr höndum hans unj-j . íkisins í Albany.“
ráðunum í félaginu með hluta-J Sé nú-ekki þetta orðum aukið
fjölda þeim.sem hann tók að erfð- 1 þa er ástandið í mesta máta al-
um eftir föður sinn — manninn j varlegt. Að visu hefir verið á-
sem í fyrstu stofnaði Equitable- j kve’<ið að viðtaka a3 því leyti
Jífsábyrgðarfélagið. j sameignar-íyrirkomulag,, að tqyfa
Að vissu leyti liefir Mr. Hyde ! skírteinisli >fum að kjósa meiri-
við því gengist, að hann ekki sé hluta st rnarncfndárinnar; en
með öllu saklaus af því, sem a margir álíta, að Mr. Hyde muni
hann er borið, og hefir jafnvel, að efpr st; ,'ur Iialda völdunum.
J)ví er sagt er, bætt félaginu pen- Með n.ulega fyrirkomulaginu
að Mr. Hvde hefði orðið að rvma’ sem eftir urðú heimá, þrá að
sessinn; því að svo að egja allir heyra hvermg þenn gengur bar- ;
aðal tnnboðsmenn félagsins ert: | áttan fyrir sveitina sína, fyrir |
honttm andstæðir. I>eir mngang- : heimilið, og þegar þau frétta, að j
ast skírteinishafana mest og | eitthrert systkitiið sé látið!, þá
mtmdu eðlilega'ítafa mikil áhríf á j bryggjast þau og fara að lnigsa
atkvæði þeirra.\ Helztu blöð lands- j «m hvað mikið lieimilin og sveit- |
ins kréfjast þess, að kærurnar j >u og foreldrarnir og systkinin
gegn Mr. Hyde cg Mr. llarri-
niaii og meðferðin á eignum fé-
iagsuis verði strangiega og hlut-
drægnisláust rannsakað
fram tijraun, eða grunur um til-
raun, til að breiða yfir nokkttð,
seuiTÚð er, þá miúidu menn álíta
astandið verra en það i raun og
hafi nú mist.
Með hverjum -pósti berast okk-
ur hér vestra banafrégnir héíman !
Korni | af gamla landinu. Þa riíjast upp j
fyrir okkur endurminningin um j
þessa sem á burtu er kipt. Við |
látum þá .hugann hverfa heim og j
virðum fyrir okkur hvað þji'iðin
vjpru er. • l>css vcgna er álitið svo I 1,ciir úiist.hvað héraðið Kvers okk-
nauðsynlegt að ganga hreint til j ar ,ieIlr m‘st °S sveitin okkar.
verks og sýna engum manni eða Þessar endurminningar binda
ttiönnum hlííö. Því er auk heldur *,,n fastari milli Aust-
lialdið frarn,, að ranusóknin ættj j ur' °8 Vestur-íslendinga, halda
að fara fratn opinberlcga ef ósam- við hlýjum hugsunum milli land-
lyndi J/etta og kærur ekki eiga að 1 anna> °S Það senl Sott er heima
hafa óheppileg og skaðleg . eftira j fellur síður 1 gK'ymsku.
köst. Blaðið Snn,sem einna skor-! Það eru Þessar endurminning-
inorðast ræðir um máliðj, heldur! ar’ sern eg vildi ri£ía llPP- fyrir
því frarn, að undir rannsókn máls
þessa sé að allmiklu íeyti komin
framtí-ð Hfsábyrgðarfglaga í
Bandaríkjunum vfir höfuð að
tala. Þykir sumum það nokkuð
mikið sagt, en kannast þó við, að
í>áð ltaii við hokkúð að styðjast
ý Engum kemur -til Kugar að
háldu því frarn að félagj.ð sé bein-
fíuis í hætuu'og íkjrteinishafar
fi^fi minstu ástseðu til a3 . ófíast,
að þcr ekki faT jjkrÖfitr .sínar
greiddar að fullu. En þvi er íiaíd-
•ð fram, að eignir félagsins hafi
v(". ð notafar S'isjúm . vinúm J
þeirra, sem þar ráða rueshir til
■ J . ri '" " (’t .
l^rsqnuregta „'ýhagsmuna i stað
þcss að auka groðahlut skirteinis-
If^fa, oð það, eða gntnurinn um
jitið að svo sé, standi félaginu ívtí
. . .« 7 * - 1
18 þrtfum.
i:n að vissu, leyti \-erðnr þetta
‘i! v/ðs. I>ttð brýnir enú þá einu
sírmi fyrir mönnum .sannindi þau,
þessi tæp tvö ár, sem liðin eru síð-
an eg skildi við ísland.—Það ber-
ast vo ótt dánarfregnir urn unga
og^ gamla sem hníga í valinn
heima. — Sumar fregnirnar ,sem
élztar eru, cru máske gleymdar
mér„ og sitma mejinira þekti eg
ekki né Iieldar starfSerrú þeirrai
Sumra hefir ekki'ydrið niinst héV,
surnra svq, að l*ár" éf éngu éðá
litlu.við að’Kaéta.'1' ;; •'
:•>: íhc\ ifyK'-h,: k '
Af merkum þjóðnjálaniónniun
látniim rninnist eg fyrst á þessum
tveimur árurn séra Benidikts
Kristjánssonar í Múla. líann var
aQ, ylsu þrotinn að. heilsu og kröft-
en var.uin tímq eínn af alira
heljftu fprvígisrnönnuin þjóðrétt-
inda vorra og eintí fremsti leið-
andi rnaður í Norðlendingafjórð-
ungi — og vár þár þó á mörgum
góðum völ. Ilann var uni mörg
ár fórseti alþingis -— efri deildar
og sameinaðs þings — stefnufast-
margir
eííir se:
Með v
hefir st;
Mr. Hyde það niest til saka, að kvæða
ingalega. Skírtemishafar færa
uarnefndín nóg af at-
• 7>Htn hluthafa í hendi
iagið þreifar stöðugt lx-tur og bet-
ur á, a ) vóxtur og viðgangur
stofnana og fyrirtækja er að stór
miklu leyti undir mömnim þeim
komið, sem þar ráða uiestu. Faðir
James II. Iíyde, sá sem stofnaði
Equitabte - lífsabyrgðarfélagið,
var viðtirkendur ágætismaður,
eniia blómgaðist félagið í höndum
hans og náði miklu og almennu
áliti. Menn hafa eðlilega treyst
því, að fíyde hinn yngrí mundi að
því leyti feta í fótspor föðtir sins.
áfr. Hyrde heldur því fram, að
hann sé haíður fvrir rangri sök,
c>g segist vona, að sá timi komi,
að sér takist að færa skírteinishöf-
um félagsins heim sanninn um
það, að liann vilji því vel og þeri
hag þess fyrir brjóstinu.
Þetta eru aðaldrættirnir í sögu
rnálsjns eins og frá þvi liefir verið
skýrt í tímaritum, er vér höfum
átt kost á að sjá.
Islenzkar
endunninningar.
sem ekki verða hrakin og mannfé- t,r °S ,.eldrauður“ þjóðvinur.
Það var einu sinni mælt fyrir
minni hans og um hann sagt, að
enginn stjórnmálamaður íslenzk-
ur bæri hreinni skjöld en hann, og
er það fegursta lof sem hægt er
að segja um áhrifamikinn höfðl-
ingja, því það lof var satt. Auk
þess var hann einn hinn skemti-
legasti og elskuverðasti heimilis-
faðir, sem Cg hefi samtíða verið,
og höfðingi í lund. Fráfall hans
var því þjóðarskaði, þó dags-
1 verkið væri orðið langt og gagn-
fegt.
Annar mérkistnaður á fslandi,
sem fallið hefir frá á þessu tíma-
bili, er séra Arnljótur Ólafsson.
Hann var einn hinna lærðustu
sinna samtíðarmanna á íslandi,
einkum í pólitík og hagfræði.
Hann var þingmaður all-lengi og
tók mikinn þátt í meðferð allra
hinna stærri mála. Á yngri árttm
var hann talinn sjálfsagður for-
ingi í frelsisbaráttu íslands þegar
Jón Sigurðsson félli frá. En ekki
lánaðist honum að vinna sér það
traust með árunum. Eftir hann
liggja all-mikil ritverk, og mun
í hann jafnan verða talinn einn
! mikilhae^fasti stjórnmálamaður og
! rithöfundur íslands á sinni tíð.
Sárasti missir íslenzktt þjóðar-
Það eru ekki endurminningarn- j innar á þessu tímabili er það að
ar um lækjaniðinn, blómskreyttu ) sjá á bak Páli amtm. Briem.
brekkurnar eða fannkrýrwlu fjöil- j llann var hrifinn burtu þegar
in, sem eg ætla að rifja upp. starfsviðið var sem víðtækast og
Eftir Jón frá Sleóbrjóí.
staða hans orðin þannig, að hann
gat óháður barist fyrir hugsjón-
ttm sínunt, sem bæði voru margar
og bjartar. Hann var innilegur
trúmaður: Trúði á guð, á föður-
land sitt og þjóð sína og kraft
hins góða í sjálfum sér. Hann
var sívakandi og sístarfandi að
því að atiðga anda sinn og rann-
saka ]>aii mál, er hann vildi berj-
ast fyrir, og skýra fyrir þjóð sinni
svo þau kæmitst inn í meðvitund
hennar. Hirti liann oft lítt hvort
það líkaði betur eða ver.sem hann
sagði, og var brugöið um ráðríki.
En slíkt er einkenni allra áhrifa-
mikilla stjórnmálamanna, sem
meta það meira að hvika ekki frá
lnigsjónum sínum heldtir en að
ávinna sér hylli þeirra, æðri og
lægri, sem lifa og starfa fyrir arf-
gengar skoðanir. Hann var merk-
isberi hins nýja tíma, sem ekki
vildi jxí kvista burt alt hið gamla,
heldur hlúa að öllti því bezta, sem
lifir í islenzkum jarðvegi og is-
lenzkti þjóðlífi, ’ og rækta
það á ný svo j»að gæti samþýðst
nútímanum. Hann unni íslandi
eins og ræktarsamt barn, og ís-
lenzkti þjóðinni eins og viðkvæm-
ur agandi faðir, sem brennur áf
áhuga fyrir þrví, að börnin sín
verði að göfugum og dáðríkum
mönnum.
C. Tuliníus kaupmaðtir á Eskf-
firði er einn af merkismönnum
þeim er ísland á nú á hak að sjá
síðastliðinn vetúr. Hann var einn
af þeim fyrstu, sem byrjpðu inn-
lepda vepzlun á Islandi, nálægt
sarna tíma sem verzlunarfrelsið
lögleitt. ! Sýnir það, hve Vet
hánn fýlgdi tímanum í því að
géra tilraun til að draga verzlun-
arafðinn ínn í landið. En verzl-
una.raðferð hans var lik því, sem
þá var títt, og er það vel fyrirgef-
ánlegt þó aldraðir menn geti ei
fylgt með tímanum. Sem prívat-
maður var TuHnítis valmenni og
gaf oft snauðum mönuurn tals-
vert;, enda átti hann. göfuga og
góða konu, sem hvatti hann til
alls góðs. Hún lézt litlu á Undan
honum. Þar á ísland á bak að
sjá sönnum höfðmgshjónum.
Nit um þessar mundir berst
hingað fregn um að Skafti Jósefs-
son ritstjóri sé látinn. Við Skafti
„eltum stundum grátt silfUr,“ en
•sannmælis get eg látið hann njóta
að því, að hann var íslenzkur í
anda og unni Islandi og öllu ís-
lenzku, fornu og nýju. Það er
oft sagt,að leiðir stjómmálamanna
og málfærslumanna séu krókóttar,
og Þegar fjárskortur og erfið lífs-
kjör beina þeim á hlykkjóttar
brautir, þá má þeim oft margt til
foráttu finna, þegar snúið er á
verri sveifina, og Skafti fór ei á
rnis við það. Hann starfaði tals-
vert að stjórnmálum íslands sem
blaðamaður og flokksmaður,
Hann var alinn upp í góðum
flokksaga, hjá Jóni Sigunðssyni,
þjóðhetjunni, og hafði þ-ví sterk-
an áhuga á að halda saman fldcki
og vildi ætíð að þjóðin hvikaði
sem minst frá stefnu Jóns Sig-
urðssonar og vann ótrauðlega að
þvi.
FramfanamáKim Austurlands
fylgdi hann með áhuga, og hann
má teljast fyrsti stöðugur blaða-
maður á Austurlandi. Bókasafn
Austuramtsins átti honum tilveru
sína að þakka, og hann Iét sér
jafnan mjög ant um það. Skafti
trúði sterklega á framtíö íslands,
°g frá þeirri tilfinningu átti það
■rót sína að rekja, hvað hann átti
erfitt með að láta Vestur-íslend-
inga njóta sannmælis. Fátækt og
þroskaljeysi Islands ha£a veriði
þrándur í götu fyrir þroska svo
Hví skyldu menn
borga háa leigu inn í bænum.meö-
an hægt er aö fá land örskamt frá
bænum.fyrir gjafvirði?
Eg hefi til sölu land I St. James
6 mílur frá pcsthúsinu, fram meö
Portage avenue sporvagnabraut-.
sem menn geta eignast meö $10
niöurborgun og $5 á mánuði.
Ekran aö eins $150. Land þetta
er ágætt til garöræktar. Spor-
vagnar flytja menn alla leið.
• •
Bakers Block, 470 Main st.
WlNNIPEG.
N.B.—Skrifstofa mín er í sam-
bandi við skrifstofu landayö-
ar, Páls M. Glemens, bygg-
ingarmeistara.
margs giíðs hjá fleirum en Skafta.
Sú er saga okkar íslendinganna
rnargra. eldri og yngri, sem á ein-
hvern hátt voru olbogaböm
hamingjunnar heima. Þegar spá
skáldsins rætist: „Fagur er dalur
og fyllist skógi“, þá vonum við,
sem íslandi unnum og á annað líf
trúum, og einn í þeirra tölu var
Skafti, að mega láta yfir ísland
endurborið.og mun okkur þá leika
bros um brá eins og Gunnari er
hann kvað í kumbli sinu, þegar
hefndinni var fram komið, því þá
verður fátækt og þroskaleysi ís-
lands kveðið niður, og þá er okk-
ar hefnt. , ,
Fleiri merkismenn hefir þjóðin
mist á þessu tímabili t. d. Halldór
sýslumann Barðstrendinga, ung-,
an mann og efnilegan. Úr hópi
islenzkra kvenna var sá skaðinn
mestur er Ingibjörg Torfadóttir
lézt. Hún veitti forstöðu kvenna-
skóla Eyfirðinga og varði öllu lífi
sinu til að fullkomna sig sem
tnest í því að fræða og ala upp
æskulýð Islands. Um hana mátti
að mörgu leyti sartia segja og Pál
Briem. En hún vann meira í kyrr-
þey. Það ber oft svo lítið á því í
íslenzka þjóðlífinu þó móðurhönd-
in hjúkri og glæði alt það bezta
hjá barninu. Og Ingibjörg sál.
var námsmeyjum sínum bæði
móöir og systir að allri um-
hyggjusemi. Hún var ágætum
hæfileikum búin, trygg og staðföst
og hlýlynd, að sögn þeirra, er
hana þektu, og mundi liafa haft
stórmikil áhrif á menning ísl.
kvenna hefði henni enzt lengur
aldur. Eg þekti hana ei persónu-
lega, en barnið mitt naut samtil-
finninga hennar og umhyggju í
hættulegum veikindum og vill því
ieggja lat]aust íslenzkt laufblað á
leiði hennar tneð þessum línum.
Island hefir mikils að sakna úr
hópi íslenzkra merkismanna á
þessum tima þegar hér við bætist,
að tnargar sveitir á landinu hafa
tnist óvanalega mikið af sínum
merkari mönnum, sem voru fyrir
sveit sína og hérað það, sem hinir
voru fyrir þjóðina. — Eg renni
snöggvast auga yfir héraðið mitt
—Fljótsdalshérað. Þar hafa orð-
ið stór skörð fyrir skildi. Ein
fyrsta banafregnin að heiman,
sem tnér barst, var lát náfrænda
míns og trygðavinar Eiriks Ei-
ríkssonar frá Vífilsstöðum. Hann
var einn merkasti bóndi sveitar
sinnar, bóndi að fomum sið, sem
þó gat haldið búsæld sinni og
virðingu gegn um breytingaöldur
hins nýja tírna og hugsunarháttar.
Ætti að draj . upp andlega mynd
af manni, s, :;i hefði sameinaða
hagsýni, til að afla sér fjár,1 og