Lögberg - 25.01.1906, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 25, JANÚAR 1906
Fréttir frá íslandi.
Seyöisfiröi, 2. Des. 1905.
Mótorbáta,-útgeröartnenn hér i
firöinum héldu fund meö sér 29.
f. m. til þess að ræða um stofrmn
ábyrgðarfélags fyrir mótorbáta.
16 útgeröarmenn mættu á fund-
inum. Voru þar samþykt á-
byrgöarfélagslög, sem Verzlunar-
n^annafélagið hafði latið semja.
Samþ. að senda lögin til stjórnar-
ráðsins til staðfestingar, og jafn-
framt sækja eftir styrkveitingu
þeirri, 3,000 kr., sem þingtð veitti
til mótorbáta-ábyrgðarfélaga.
Seyðisfiröi, 20. Des. 1905-
Eins og að undanförnu iiefir
hr. Thor. E. Tulinius sent oss til
birtingar i Austra skýrslu konsúls
Flackis i Stavangri, um rekneta-
og pokanótaveiðar við ísland
árið 1905 svo hljóðandi :
Útgerð til síldarveiða meö rek-
netum og pokanotum var mikil 1
ár, 13 pokanætur voru notaðar.en
ek’ki nema 2 í fyrra. Flestar voru
þær tilbúnar hér i landi (NorJ,
en fyrir einn vin minn, ísl., pant-
aöi eg frá Vesturheimi samskonar
nót og eg fékk þaðan i fyrra
handa skipi mínu Albatros.
Miklu fleiri en nokkru sinni fyr
tóku þátt í reknetaveiðum héðan,
og árangurinn hefir orðið vel við-
unandi fyrir alla. Veiðin var í ár
á að gizka, i minsta lagi 120,000
tunnur, á móti 536 tn. áriö 1900,
816 tn. árið 1901, 5,000 tn . árið
1902, 40,000 tn. árið 1903 og
85,000 tn. árið 1904.; og sýna töl-
ur þessar, að veiðar þessar eru
þýðingarmiklar.
Aflann má meta til hærra verðs
en nokkru sinni fyr, í fyrsta lagi
sökum þess, að hann er miklu
meiri nú, og því næst af því, að
verðið er miklu betra í ár. í sum-
ar var verðið á kílógrammi (2
pundum) fvrst 20 aurar en komst
upp í 25 au.
Telji menn svo til, að í tunnun-
um hafi verið a. meðaltali 80 kíló-
gröm, þá fást 20 kr. fyrir tunn-
una, og veröur þá allur aflinn
2,400,000 kr. virði. En af því
nokkur hluti aflans var seldur við
lægra verði og fargjald frá Is-
landi og hingað er 2 kr. á tunn-
una, þá verður nettó-ágóði út-
gerðarmannanna varla meiri en
200,000 kr.
I ár fékst frekari sönnun fyrir
því, að þau skip, er höfðu poka-
nót (snurpenotý öfluðu mest, fá-
ein skip fengu með einni nót 4,-
500 tunnur yfir veiðitímann og
hlutur fiskimanna komst sum-
staðar upp í 600 kr., sem þeir
voru að eins þrjá mánuði að inn-
vinna sér.
Bæði Danir og íslendingar tóku
þátt í veiðinni, en hluttaka frá
hálfu þessara landa er enn þá
ekki mikil', það eru aðallega
Norðmenn frá vestanverðum Nor
egi, sem reka þessa veiði, og þeg-
ar árangurinn hefir orðið svona
góður í ár, efast eg ekki um, að
útgerðin héðan vaxi til stórra
muna næsta ár; einkum er eg viss
um að fjöldi manna útvegar sér
pokanætur. Eg veit, að þegar er
búið að panta margar, sem eiga
að vera tilbúnar í Maí og Júní-
mán. næsta ár.
Á reknetaskip var veiðin dálítið
minni en í fyrra, en árangurinn
betri, af því verðið var hærra.
I fyrirdráttarnót (aðferðin, er
fyrrum var mest tiðkuðý veiddust
á öl!u íslandi í sumar að eins fá-
ein hundruð tunnur, og þeir sem
enn þá stunda þessar veiðar, töp-
uðu stórfé. Það voru ýms nóta-
það dugar ekki að liggja á fjörð-
inni alt sumarið án þess að væta
nótina sína nokkru sinni, og er
það hraparlegur skaði, ekki að
eins fyrir útgerðarmennina,heldur
og fyrir fiskimennina. Það kem-
ur í ljós að það stoðar ekki að
nota þessa veiðiaðferð lengur,
þaö dugar ekki að liggja áfjörð-
um inni og biða eftir því, að síld-
in leiti veiðimennina uppi. Sjó-
mennirnir verða sjálfir að leita
síldina uppi í rúmsjó.
Síld sú, er veiddist í ár.var vel
viðunandi að gæðum, og sama
má segja um verkunina. Það var
sjaldan, að menn fengju lélega
vöru í ár, og varla neitt af henni
var saltbrunnið, og það þakka eg
að mestu leyti hinum nýju, end-
urbættu tunnum, sem menn nú,
eftir norsku tunnulögunum, eru
skyldir að nota. Kostnaöarauki
sá er af þessum tunnum leiddi er
einskis virð i í samanburði við
þann gróða, sem flýtur af þvi að
varan kemst óskemd á markað-
inn.
Eftir 6sk danskra fiskiveiðafé-
laga tóku 4 danskir menn þátt i
síldarveiðunum á skipum mínum
í ár.
Ofsaveður gerði hér eystra 12.
þ. m. Urðu skaðar af þvi bæði
hér í firðinum og nærliggjandi
fjöröum. Hér út með firðinum
fuku bátar og þök af útihúsum',
hey o. fl. Þá skektist og á grunn-
inum hið svo nefnda Patersons-
hús á Hánefsstaðaeyrum. — I
Borgarfirði urðu töluverðir skað-
ar, þar fuku 3 bátar, bræðsluskúr
sem Þorst. kaupm. Jónsson átti,
þök af húsum o. fl. Tveir menn
meiddust þar lika í þessu ofviðri.
Feykti veðrið þeim nokkra faðma
svo annar þeirra meiddist aÖ
mun. — Austri.
Reykjavik, 22. Des. 1905.
Norður - Þingeyarsýslu 23.
Nóv.: — Haustið ritjótt og
ógæftasamt. En þetta, sem liðið
er af vetrinum, hefir verið af-
bragðsgott. Nú í dag komin
norðanhrið og talsvert föl. Heil-
brigði fólks í bezta lagi, og eng-
ir nafnkendir deyja.
Akureyri, 2. Des.: — Skipið
kom með símastaurana um miöj-
an f.mán. Þeir liggja hér í bunk-
um og bíða flutnings. En þar
mun einhverjum finnast ekki við
lömbin að leika sér. Við flutniug
á þeim hérna austur yfir Pollinn
mistust nokkurir tugir; þá rak
hér út á Oddeyri og eru kestir af
þeim hér. í gær viktaði eg tvo,
sem teknir voru af handahófi,
líklega tæpast af þeim allra létt-
ustu, ,en fráleitt af þeim þyngstu.
Þeir voru 230 og 305 pd. Um
það, er búið verður að koma öll-
um staurunum til síns samastaðar
upp um fjöll og firnindi, verður
cinhver búinn að tala ljótt orö,
og illa munu þeir þykjast blektir,
sem tekið hafa staurana fyrir á-
kveðið flutningskaup.
Fjallkonan.
—-----o-------
Fiskiveiðasamþyktin.
Bæði Canada og Bandaríkin
liafa komið sér saman um það, að
skipa nefnd til þess að semja
frumvarp til laga um fiskiklak og
viðhald á þeim fiskitegundum, er
lifað geta í stöðuvötnunum hér i
Ameríku.
Lögin eða samþyktin eiga að
öftjast gildi fyrir, sameiginlegiar
aðgerðir stjórnanna í báðum
löndunum. Er það áformað, að
lög þau, sem samþykt verða af
nefndum stjórnum, skuli gilda um
fimm ár, og þá megi breyta þeim
aftur eftir Því sem þurfa þykir.
Að slík samþykt um fiskiveið-
arnar sé nauðsyn er ekkert efa-
máí, því að öllum kunnugum ber
saman um það, að fiskur hér i
vötnunum fari minkandi með ári
hverju, enda er það eigi nema
skiljanlegt, þegar litið er til þess
undra forða, af fiski, sem berst á
land og veitt >er hér í vötnunum í
Vesturheimi. Stórgeddan (Marki-
longe) er nær því horfin, hvít-
fiskurinn minkar með ári hverju
og jafnvel smágeddan (pike),sem
mest hefir af verið, fer líka heldur
þverrandi.
Almenn umkvörtun er um það,
að beztu fiskimið á stórvötnunimi,
séu óðum að eyðileggjast og verða
óveiðisælli en áður. Lake Super-
ior var fyrrum fult af hvitfiski og
silungi, en mikið hefir sú veiði til
þurðar gengið í seinni tíð, einkum
þó, að því er hvítfiskinn snertir,
því að samkvæmt skýrslum fimm
síðastliðinna ára, þá hefir hvít-
fiskjarveiðin í þessu mikla stöðu-
vatnshafi færst niður um tvær
miljónir punda. Fólkið, sem við
vötnin býr, hefir bezt fundið mun-
inn, því að í seinni tíð hefir það
orðið að kaupa margfalt meira
kjöt en áður, þegar fiskiveiðin
var meiri og það lifði á henni
kostnaðarlitið.
Á aðal fiskiveiða starfsstofunni
í Washington var ríkisráðgjafa
Root tilkynt, að fé það, sem lagt
væri í fiskiveiðarnar væri full-
komnar 7 miljónir dollara. Á
einu ári námu fiskiveiðar landsins
113 milj. punda, sem gáfu af sér
hátt á þriðju milj. doll.— Þar af
veiddust i Lake Erie 58 milj. pd',
sem gerðu $1,159,805; Lake
Michigan nr. 2. 34,500,00 pd., er
seldust fyrir $876,000; Lake Hu-
ron nr. 3, 12 milj. pd., sem gerðu
$308,000; þar næst allur aflinn i
Superior vatni, Ontario, og stór-
ánttm Lawrence, Niagara, St.
Clair og Detroit.
Mest verzlun í Bandaríkjunum
með vatnafisk er í Chicago og
Green Bay, og þó miklu mest í
fyrnefndtt bofginni. Þar er mið-
punkturinn fyrir aðflutning fiskj-
arins frá stórvötnunum, og stór-
fljótunum fiskisælu,og viðskifti ár-
lega gerð svo miljónum dollara
skiftir.
í Canada eigi siður en í Banda-
ríkjunum hefir það lengi verið á-
hugamál manna mikið, að nauð-
syn væri að reisa skorður gegn því
að vatnaveiðin gengi úr sér.
Þannig sendi Canadastjórnin árið
1889 Sir John Thompson til
Washington, til þess að skýra
hina röngu veiðiaðferð, sent við-
gengist, fyrir ríkisráðgjafanum
þar, og fá Bandaríkjastjórn til að
gera þar á breytingar í samráði
við Canadastjórn. Lét hann það
í ljósi og leiddi að ftillgild rök, að
ef bót yrði eigi á ráöin, þá mundu
surnar fiskitegundir algerlega upp
rættar verða. En rikisráðgjafinn,
sent þá var í Bandarikjunum,
James G. Blaine, vildi vart á mál-
ið líta, og ekkert varð i því gert
þá. Eftirmaður Blaines, J . W.
Foster, var rnálinu sinnandi, en
ýmislegt annað kom þá til greina,
i andstæðum viðskiftum brezku
stjórnarinnar og Bandarikjanna^
sem dró úr því að sameiginlegar
tilratinir væru gerðar til bóta á
fyrirkomulaginu. — En nú hefir
hinn brezki ráðgjafi Sir Mortimer
Durand stungið upp á því, að
bæði Canada og Bandaríkin tæki
höndum saman í þessu sameigin-
lega hagsmáli, og hefir það, eins
og áður hefir verið á drepið, góð-
an byr fengið. Og er vonandi að
þar sem báðar stjórnirnar leggj-
ast á eitt, til þess að hlynna að
vatnaveiðinni og gera það sem
hægt er til þess að viðhalda fisk-
inum, niuni óhjákvæmilega öllum
hlutaðeigendum mikil heill af því
skína. I
Likindi eru til, að nú verði
meiri rækt lögð við fiskiklakið
framvegis, því að þó kostnaður-
inn sé töluverður, þá er eigi í það
að horfa þegar ttm viðhald at-
vinnugreinar er að ræða.
-------o------
SpAdómar Edisons.
Edison kveðst þess íullviss, að
innan skamrns muni ný óþekt
undraverk verða gerð með rafur-
magninu, sem að sýni oss heim-
inn i alt öðru ljósi en nú er.
í viðræðu við fregnritara stór-
blaðs eins í Bandaríkjunum, sagði
hann svo nýlega:
„Þrjú hundruð Þúsundir nátt-
úrufræðinga fást nú daglega við
vísindakgar rannsóknir víðsvegar
um heiminn. Mig skyldi því ekki
undra, þó að innan skamms yrði
gerð heyrum kunn stórkostleg
uppgötvun í rafurmagnsfræð-
inni; eg gæti jafnvel búist við
henni svo víðtækri, að hún á
sjónhendingu gerði algera breyt-
ing á vinnulagi hinna ýmsu at-
vinnugreina mannanna.
Það er efalaust, að slika upp-
götvun er hægt að gera. Hún
verður gerð fyr eða síðar, og eg
vona, að eg fái að sjá hana og
heyra áður en eg dey.
Hin fyrsta stórbréyting í fram-
leiðslu rafurmagnsins er líkkgt
að verði sú, að menn losni við að
flytja kol að langar leiðir í því
augnamiði. Menn munu aftur á
móti sjá sér fært að byggja afl-
vaka við mynni kolanámanna,
framleiða þar rafurmagnið og
senda það með koparþráðum út i
allar áttir. Að flytja kol fram og
aftur á vögnuni mun þá verða
lagt niður. Með þvi fyrirkomu-
lagi munum við geta sent hundr-
að þúsundir hestafla á koparþráð-
um margfalt léttara og ódýrara,
en slikur þungi nú er sendur með
járnbrautunum. Rafurmagnsaft,
sem leitt er með koparþræöi.
verður þriðjungi ódýrara. Þá
mun og hætt að nota hesta til að
keyra sendingar á út um bæina,
og rafurmagn notað til að flytja
alt slíkt. Notkun nýja rafafls-
geymisins (storage battery) mins
gerir raftirmagnið talsvert ó-
dýrara til flutnings en hestaflið.
Með vorinu býst eg við að hafa til
reiðu nýja rafaflsgeymi. Þeir
munu ekki taka upp helming þess
rúms, er hestflutninga fyrirkomu-
lagið þarfnast, cg alt gengur
margfaít fljótara og áreiðanlegar,
séu þeir notaðir. I New York
einni munu Þeir spara i minsta
lagi 200 milj. dollara, sem varið
er þar til lóðakaupa fyrir hesthús.
Rafurmagnið mun eigi að eins
verða framleitt við námumynnin,
heldur og verður vatnsaflið notað
i sama skyni. Á þvi er þegar
byrjað í Californíu, þar er rafur-
magn, sem framleitt er með vatns-
afli, sent 275 mílur með þráðum,
og knýr það afl fram bæði strætis
vagna og lýsir upp borgirnar.
Nýjar uppgötvanir i rafur-
magnsfræðinni munu áður en
langt líður gera allan mannheim
forviða.“
------o----—
Heilsa barnsins.
Þegar barnið er friskt, á ekki
að gefa þvi nein meðúl. Þetta er
gömul og góð regla. En undir
eins og eitthvað ber á veikindum
gefur hver einasta umhyggjusöm
móðir barninu sínu Baby’ Own
Tablets, sem undir eins lækna
meltingarieysi, kveisu, harðlífi,
niðurgang, hitasótt og tanntöku-
sjúkdóma. Þær hafa ekki inni
að halda minstu vitund af ópium
né eitruðum og deyfandi meðul-
uui, og þó veita þær værari svefn
sökum þess þœr útrýma orsðkinni
og barnið vaknar frískt og kátt.
Mrs. F. Mclntosh, Wabigoon,
Ont., segir: „Baby’s Own Tab-
lets læknuðu barnið mitt á furð-
anlegan hátt. Þegar það var
tvæggja mánaða gamalt veiktist
það og linaði ekki á hljóðum dag
eða nótt. En eftir að eg fór að
gefa því þessar Tablets, batnaði
því og fór að fara vel fram, og
er nú mjög heilsugott og ber aldr-
ei á neinum kvillum. Þessar
Tablets eru mesta blessun bæði
fyrir börnin og mæðurnar.“ —
Allir lyfsalar hafa þær til sölu og
svo getið þér fengið þær sendar
með pósti fyrir 25C. öskjuna, ef
þér skrifið Dr. Williams’ Medi-
cine Co., Brockville, Ont.
-------o------
KvefþyugsK.
„Til þess að geta aumkvað aðra
þurfum vér sjálfir að hafa liðið.“
Enginn getur ímyndað sér hvað
kvefþyngslin eru þreytandi, nema
sá, sem reynt hefir. Ef til vill er
engin veiki, sem legst jafn þungt
á sál og líkama, og er jafn þrálát
og kvefþyngslin. Veikina má
samt koma í veg fyrir ef í tíma er
notað Chamberlain’sCough Reme-
dy. Á meðal hinna mörgu þús-
unda, sem það hafa reynt, hefir
ekki einn einasti fengið lungna-
bólgu. öllum hefir batnað. Selt
hjá öllum kaupmönnum.
PRENTUN
allskonar gerö á Lögbergi,
fljótt, vel og rýmilega.
MARKET HOTEL
146 Prlncess Street.
4. möti markaCnum.
Klgandl • . P. O. Connell.
WINNXPEG.
AUar tegrundlr af vlnföngum og
vindlum. ViBkynnlng gö8 og húsiC
endurhctt.
The Winnipeg Paint£* Qla»». Co. Ltd«
H A MCA R K
vörugæöanna, lágmark verösins, er
þaö sem veldur því hvaö húsaviöar
verzlunin okkar gengur vel. Ef þér
efist þá komið og sjáiö hinar miklu
birgöir vorar af allskonar viö og fá-
iö aö vita um veröið, Ráöfæriö yö-
ur síöan viö einhvern sem vit hefir
á, Þetta er sanngjörn uppástunga.
QEr ekki svo?
inc mnmpcy rdim a.uidðð uu. l
’Phones: 2750 og 3282. j
Av». Fort Rog«.,- .
The OlafssooReal EstateCo. Room 2i Christie Block. — Lönd og bæjarlóöir til sölu. — 536)4 Main st. - Phone 3985 PÁLL M. CLEMENS b y í? sr i n {? a m e i st a ri. Bakkr Blogk. 466 Main St. WINNIPEO
A.ANDERSON, SKRADDARI, 459 Notre Dame Ave, KARLMANNAFATAEFNI.—Fáein fataefni, sem fást fvrir sanngjarnt verð. Það borgar sig fyrir Isiendinga að finna mig áður en þeir kaupa föt eða fata- efni.

IA. S. Bardal 1 selur líkkistur og annast I um útfarir. Allur útbún- ■ aður sá bezti. Ennfrem- A ur selur hann allskonar ■ minnisvarða og legsteina Telepbone 3oG

CAN ADA NORÐY ESTURLANDIÐ
REGKCH Vit) L.VNDTöKU.
Af öllum sectionum meS jafnri tölu, sem tlUieyra sambandsstjórninni,
I Manitoba, Saskatchewan og Alberta, nema 8 og 26, geta fjölskylduhöfuS
og karlmenn 18 ftra eSa eldri, tekið sér 160 ekrur fyrir heimilisréttarland,
ÞaS er aS segja, sé landiS ekki áSur tekiS, eSa sett til síSu af stjórninnl
til viðartekju eSa einhvers annars.
INNRITUN.
Menn mega skrifa sig fyrir landinu á þeirrl landskrifstofu, sem næst
liggur landinu, sem tekiS er. MeS leyfl innanrlklsráSherrans, eða innflutn-
inga umboSsmannslns 1 Winnipeg, eSa næsta Dominion landsumboSsmanns,
geta menn geflS öBrum umboB til þess að skrlfa sig fyrlr landl. Innritunar-
gjaldiS er 810.00.
HEIMILISRÉTTAR-SKYLDUR.
Samkvæmt núglldandi lögum, verSa landnemar aS uppfylla helmilla-
réttar-skyldur sinar á einhvern af þeim vegum, sem fram eru teknir I eft-
irfylgjandi töluliBum, nefnilega:
1. —AS búa á landinu og yrkja þaS aS minsta kosti I sex mánuSi á
hverju árl 1 þrjú ár.
2. —Ef faSir (eSa móSir, ef faBirinn er látinn) einhverrar persónu, sem
heflr rétt tll aS skrifa sig fyrir helmilisréttarlandt, býr á bújörS 1 nágrennl
viö landiS, sem þvilik persóna heflr skrifaS sig fyrir sem heimilisréttar-
landi, þá getur persónan fullnægt fyrirmælum laganna, aS þvl er ábúS &
landlnu snertir áBur en afsalsbréf er veitt fyrir Þvl, á þann hátt aS hafa
heimili hjá föSur slnum eSa móSur.
3. —Ef landneml heflr fengiS afsalsbréf fyrlr fyrri heimilisréttar-bújörS
sinni eSa sklrteinl fyrir að afsalsbréflS verði geflð út, er sé undirritaS I
samræml viS fyrirmæli Dominion laganna, og heflr skrlfað sig fyrir siðari
helmilisréttar-bújörS, þá getur hann fullnægt fyrirmælum laganna, aS þvt
er snertir ábúð á landlnu (slSari heimilIsréttar-bújörSinni) áSur en afsals-
bréf sé geflS út, á þann hátt að búa á fyrri heimilisréttar-JðrSinni, ef slSari
heimilisréttar-JörSin er I nánd viS fyrri heimilisréttar-JörSina.
4. —Ef landneminn býr aS staSaldri á bújörð, sem hann heflr keypt,
tekið 1 erfSir o. s. frv.) 1 nánd viS heimilisréttarland þaS, er hann heflr
skrifaS sig fyrir, þá getur hann fullnægt fyrlrmælum laganna, aS þvi er
ábúS á heimiUsréttar-JörSInni snertir, á þann hátt aS búa á téSri eignar-
jörS slnnl (keyptu landí o. s. frv.).
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF.
ætti aS vera gerS strax eftir aS þrjú árin eru IiSin, annaS hvort hjá næsta
umboSsmanni eSa hjá Inspector, sem sendur er til þess aB skoSa hvaS á
iandinu heflr veriB unniS. Sex mánuðum áSur verður maSur þð aB hafa
kunngert Dominion lands umboSsmannlnum 1 Otttawa ÞaS, aB hann ætll
sér aS biSja um eignarréttinn.
LEIÐBEININGAR.
I*
Nýkomnir innflytjendur fá á innflytjenda-skrlfstofunnl 1 Winnlpeg, og &
öllum Dominion landskrlfstofum innan Manitoba, Saskatchewan og Alberta,
leiSbeiningar um þaS hvar lönd eru ótekin, og allir, sem á þessum skrif-
stofum vinna velta innflytjendum, kostnaSarlaust, leiSbeiningar og hjálp til
þess aS ná I lönd sem þeim eru geSfeld; enn fremur allar upplýsingrar viB-
vtkjandi timbur, kola og náma lögum. Allar slikar regiugerBlr geta þelr
fenglS þar geflns; einnig geta irann fengiB reglugerSina um stjðrnarlðnd
innan járnbrautarbeltlsins i British Columbia, meB þvl aS snúa sér bréflega
til ritara innanriklsdeildarinnar 1 Ottawa, innflytjenda-umboSsmannsins 1
Winnipeg, eSa til elnhverra af Ðomlnion lands umboSsmönnunum I Manl-
toba, Saskatchewan og Alberta.
þ W. W. CORY,
Deputy Mlnister of the Interior.
Kona nokkur á Jamaica hrósar
nijög Chamberlain’s Cough
Retnedy.
Mrs. Michael Hart, kona vagn-
stjóra nokkurs í Kingston á Ja-
maica í Vestur-Indíum, segist í
nokkur ár liafa brúkað Chamber-
lain’s Cough Remedy við hósta,
barnaveiki og kíghlósta og hafi
meðalið reynst vel. Hún hefir mjög
mikla trú á því, og getur ekki án
þess verið. Selt hjá öllum kaup-
mönnum.
Sé þér kalt
þá er það þessi furnace þinn
sem þarf aögeröar. Kostar
ekkert aö láta okkur skoöa
hann og gefa yöur góö ráö.
ÖH vinna ágætlega af hendi
leyst.
J, R. MAY & CO.
91 NeHa st,, Winnipeg