Lögberg - 18.07.1907, Blaðsíða 2

Lögberg - 18.07.1907, Blaðsíða 2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 18. JÚLÍ 1907 Vesturferð Árna Eggertssonar. Vér skildum viS Þau Eggert- son's hjónin í síöasta blaSi er þau voru komin til Blaine. Þar dvöldu þau eina nótt og fram á næsta dag. Árni hitti þar kunningja sinn Sigurö Báröarson, er á heima 3 milur vegar frá bænum. Hefir hann bygt sér mjcg myndarlegt hús og rutt þrjár ekrur af landi sír.u. Leist Arna aö hann mundi e ga vænlega framtíö fyrir hönd- hördum ef hann gæti rutt landiö. Hann á þar sjötíu og níu ekrur, og Þykja það miklar landeignir meðal landa Þar um sljóöir. Ýmsa fl.iri landa hitti Árni, sem tóku þeim hjónum einkar vel. Ekki leist Arna á Blaine, sem á k ósarlegt framtíöarheimili fyrir rrenn cr flyttust þangaö i því skyni, þar eð bærinn bar þess all- ljósan vott að hann væri í aftur- för, os nú á seinni árum atvinnu- kostir að fara þar þverrandi. Fle tir íslendingar, sem hann hitti í Blaine, þurftu að byggja meira og minna á vinnu hjá öörum utan heimilis síns, ýmist fyrir sig sjálfa töi aðstandendur sina. Frá Blaine héldu þau hjónin til Vancouver meö Great Northern brautinni. Þá var það i fyrsta og síöa-ta ^kift' á allii ferö'nni aö við lá að þau lentu í járnbrauíar- slysi. Á þeirri leið fór járnbraut- avvagn nn út af sporinu og reif up > teinana á all-stóru svæði, og rétt að þvi komið að vagninn sem J au hjónin voru í veltist um koll. Enginn meiddist Þó, en lestin tafði-t við þetta í Þrjá klukku- tíma. I Va".cou\er varð viöstaðan þcim hjónum hin ánægjulegasta. Þar dvöldu þau hjá Árna Frið- r kssyni og konu hans. Fór hann með þau til Westminster og ýmsra annara staða, þeirra er markverðastir eru Þar í bæ.Maðal annars skoðuðu þau f'.utningaskip C. P. R. “Empress of India”, eítt hið myndarlegasta flutningaskip þar um slóðir. Frá Vancouver skrapp Árni til Bowien-eyjunnar, cr liggur sextán mílur undan landi. Eyja Þessi er hálendi. Sunnan og austanvert á henni er sumarfcústaöur. Vestan á eynni er hálendið mest. Þar fanst fyrir nokkru síðan málmur i jörðu. Er þaö einkum kopar. Fór Árni þangað, til að skoöa þann náma, cg leist vel á hann..Mikinn straum kvað Árni hafa verið í sundi nokkru er farið var um þangað út frá Vancouver. Útfall var sjáfar- ins þegar hann fór þar um og straumþunginn svo mikill, því að sundið var Þar þrengra en innar af, að skipið lagðist nærri því á hliðina og var það þó engin smá- skel. La dslagi hagar svo til í Van- couver að undirlcndi er þar lítið í grendinni, og fjcll rísa því nær þverhnýpt úr sjó, og leist Árna að varasamt mundi að kaupa þar Jandspildur að óséðu eins cg tiðk- ast hér i Manitoba. Á sjálfan Vancouverlraainn leizt honum vel. Bj^rgingar þar hinar myndarlegustu og að mörgu leyti áþekkar og hér i W.'nniptg.Svæði það er starfsmenn bæjarins liafa aðsetur á kvað hann litlu minna ea hér í Winnipeg, þó að fólks- fjöldi sé þar í bæ hálfu minni e<i hér. AU-marga landa hitti hann þar, bæði nýflutta þangað og aöra, er verið hafa þar langdvöl- um, þar á meðal V. J. Vopna, M. J. Johnson og konur þeirra og kaftein Jónas Bergmann. Tóku landarnir Þeim hjónum ágæta vel. Frá Vancouver lögðu þau á stað á hallandi degi. Höfðu þau þó ljóst vel upp til fjallanna. Var út- sýnið þar bæði svipmikið og fag- urt.. Fraser-áin steypist þar víða í gljúfrum og brotnar í fossa smáa og stóra og sást blika á regnboga- sve:ga yfir þeim, þegar litið var út um vagngluggana, er sól var að síga i ægi. Morgupinn næsta á eftir var Jestin komin svo langt upp i fjöll- in að gróðurinn var miklu minni orðinn, því að Þá var komið miklu nær snjólinunni. Þann dag allan brunaði lestin gegnum Klettafjöllin, tignarlegu, sem ýms- ir hafa spreytt sig á að lýsa. Margar hrikalegar myndir en þó t:gnarfagrar sér hver sá er fer um ] au i fyrsta sinni og enginn efi á að þær verða vegfaranda minnis- stæðar. Á nokkrum stcöum smaug lestin í gegnum snjóflóða- skýli er bygð eru utan í fjalls- hljðunum og steyptist stundum clynjandi vatnsflóð í gegnum þau cfan á vagnana. Varð ýmsum far- þcgjum hálf illa við þær gusur í fyrstu þó enginn vöknaði. Þar sem brattast var vazt brautin í ótal bugðum upp fjöllin og Það var ekki fyr en að kveldi þess dags að fór að hal!a undan aftur austur af fjöllunum. Klukkan 10 um kveldið konut þau loks til Banff. Þar stóðu þau við í sólar- hring. Brá Þeim heldur en ekki í brún að sjá mismuninn sem var á jarðargróðri þar og vestan fja’.l- a na. I Banff var jörð að eins farin að litkast lítið eitt, þó alt stæði í blóma vestur frá. Þegar þangað er komið austur fara dalirnir að vikka og undir- ltndið milli fjallanna að verða víðáttnmeira. Liðast silfurtærar ár eftir þéim eigi óáþekt Þvi sem er á íslandi. Nafnfræg böð eru í Banff ogf ór Árni i þau um kveldið. Meöan þau dvöldu þar keyrðu þau hjónin um sér til skemtunar. Þótti þeim sem þar mundi á- kjósanlegur dvalarstaður fyrir hvern þann, er tíma og ástæöur hefði til að létta sér upp og taka sér livíld frá störfum sínum. Scgðist Árni hafa séð eftjr því að hann gat ekki dvalið þar lengur en hann gerði. Þaðan héldu þau til Calgary og Red Deer í Alberta og hittu þar kunningja sinn Indriða Reynholt er tók þeim tveim höndum. Framhald. Eríiðishendurnar. Kafli úr kunningjabréfi. I. Andlitiið var óvenju-frítt Eg veitti því fyrst eftirtekt, hvað hún var tiltakanlega munnfríð, og — tannfríð. Það sá eg þegar hún brosti—brosti roskinmannlega og barnalega þó, hvorttveggja í senn. Þar sá hvergi í skörð né skekkju. Þar liafði tannpína hvergi komið við, hin illa og kvimleiða fylgi- kona úrkynjaðarar kynsJóðar. Yf- irlltið hreint og bjart. Fasteygð og skíreygð. Svipurinn táplegur og rólegur, eins og ætti hún tölu- vert undir sér, en þóttalaus alt um það og ungæöislegur, þótt komin væri hún langt yfir tvítugt. En svo varö mér litið niður á liendurnar á henni, og var ekki trútt um, að mér yrði hilt. Þar stakk svo snöggum i stúf við and- litið. Þær voru hvorki bjartar né nettar. Litfríð var hún, og Ijós- hærö, að eg held, en hvorki hand- smá né hýreygð sérstaklega.Hend- urnar voru jafnvel líkari karl- manns höndum en konu,að minsta kosti ungrar konu eða meyjar. Ekki stórum karlmannshöndum né lurarlegum. En líkari því aö þær væru annaðhvort af sæmilega snyrtimannlegum karlmanni, eða þá alt öðrum kvenmanni en þess- ari ungu, óvenju-stóru stúlku, friöri í sjón og laglegri á vöxt, í minnalagi meðalkvenmanni og grannvöxnum. — Þú manst eftir sögunni eftir hann Björnstjerne Björnson: Hendurnar á henni mömmu, — smásögu-gimsteininum þeim, af stelpunni, sem skammaðist sín fyrir hendurnar á lienni móöur sinni, af því að þær voru ekki eins hvítar og mjúkar og vel haldnar eins og annara kvenna hendur i hefðarsamkvæmi þvi, er þær voru i staddar, mæðgurnar. En iðraðist eftir, að hún hafði látið á því bera, látið sér fljúga sá ósómi í hug, að fyrirverða sig fyrir hendurnar á henni móður sinni, iðraðist svo mjög, að hún gekk út og grét beisklega, eins og Pétur. Grét svo sáran, að móðir hennar átti fult í fangi meö að hugga hana. Henni hafði sárnað við hana i svip. En hún fyrirgaf henni brátt. Telpan linti nú ekki látum að kyssa hendurnar, þessar sem hún hafði skammast sín fyr- ir innan um ókunnuga. Mig minnir að sagan sé svona. Hún er að minsta kosti þessu lik. “Hendurnar á henni mömmu” —það voru vinnuhendur, erfiðis- hendur, hendur sem höföu borið hana, telpuna hennar, í æsku, fóstrað hana, unnið fyrir henni, haft ofan af fyrir henni föður- lausri einar sins liðs og komið henni í hefðarmeyja tölu, eins og Þær mæðgur áttu ætt til.Lagt hart á sig til þess. Unnið nótt og nýtan dag. — Þaö lá við aö mér færi eins og telpunni. Mér flaug sagan þessi í hug» °& mér rann til rifja gikks- hátturinn í sjálfum mér, eins og segir frá um telpuna. Gikkshátt- urinn þessi, aö láta mér fátt um íinnast. er eg leit á hendurnar á stúlkunni og sá aö þær voru ekki á borð við andlitiö, ekki mjallhvit- ar, mjúkar og smáar hefðarmeyj- arhendur, heldur vinnuhendur, erfiðishendur. Eg gekk ekki út og grét beisk- lega, eins og telpan. Eg er mörg- umsinnum eldri en Jiún var, og þar að auki karlmaður, fremur ó- mjúklyndur karlmaöur, eins og þú veizt og þekkir. En eg viknaði — viknaði svo, að eg átti nóg með sjálfan mig. Mér er sama þó að þú hlæir að mér. En eg get ekki sannara orð talað en að mig langaði til að gera annað, sem telpan gerði í sögunni, mig langaði til að — að — að — hyssa á hendurnar á stúlkunni — kyssa á erfiðishendurnar, sem höfðu unniö frá barnsaldri fyrir sér og systkinum sínum fööur- lausum, fyrst fóstrað þau með móður þeirra og annast önnur heimilisstörf, því næst farið i vist á fermingaraldri,til þess að styðja móður sína, og eftir það tekið til að vinna karlmannsvinnu, til Þess að meira munaði um vinnuna, um styrkinn handa heimilinu — vinna aö handiðn, sem eigi voru dæmi til þá að kvenfólk fengist viö. Nú var hún orðin fullnuma i Reirri grein með afbragðs orðstír. — Mér þykir verst aö eg fékk það ekki fyr en svo seint. Annars heföi eg getað veriö búin að lúka mér af við það, oröin fullnuma fyrir innan tvítugt. Nú er eg kom- in á fjórða um tvítugt. — Fenguö það ekki? Hvers vegna ? — Mamma vildi það ekki. Eg vildi ekki vera að spyrja hana, hvers vegna “mamma \ildi það ekki ’, enda Þurfti eg þess ekki. Eg fór nærri um það sjálfur. Eg þurfti ekki annað en hugsa til dæmis, sem mér var sagt frá fyrir fám dögum og gerst hafði einmitt á þessu vori og hér i þess- um bæ, í höfuðstaðnum. Maður þurfti á kvenfnanni að halda, helzt ungling, til þess að líta eftir börnum að sumrinu. Hann kom að máli við kunn- ingja sinn, bláfátækan barna- mann, almúgastéttar og skuldum vafinn. Hann átti tvær efnilegar dætur, milli fermingar og tví- tugs. Þær sátu heima dag hvern prúðbúnar og drápu eigi hendi sinni í kalt vatn. En faðir þeirra vann baki brotnu frá morgni til kvölds, nærri sýknt og heilagt, ut- an heimilís, og móðirin annaðist heimilisstörfin. Hann tók ekki illa í það fyrst, en þurfti að ráðgast áður — frá- leitt Þó við “guð á himnum”, því þá hefði annað orðið uppi á ten- ingnum, heldur við “sitt eigið hjartalag og vini sina og vanda- menn”, áður en hann veitti þe-s- ari mikilsháttar málaleitun ful'n- aðarsvör. Vinirnir og vandametjn- irnir hafa að líkindum verið hinar ungu heimasætur sjálfar og—móð- ir þeirra.Faðir þeirra svaraði kunn ingja sinum berlega fám d gum síðar; að Þetta “gæti ekki látið sig gera”, með því að Þær hugsuðu báðar helzt til að komast í búð, eða þá að menta sig á saumastofu, ef búðarvistin fengist ekki. Þó væri lítill vegur aö yngri dóttirin fengist til “aö hjálpa eit.hvað til”, ef hann keypti af fööur þeirra húsið hans, sem hatin var að losa Sig viö vegna skulda, eða þá leigði \ hjá honum ibúð í öörum endanum, því bá byrfti ekki að bera neitt á bví, að dóttirin “b c n a ð i”. Það var ef til vill eigi rétt aö vera að segja frá Þessu, ef slíkt væri eins dæmi. En J>að er öðru nær. Eg hefi heyrt getið um margar fjölskyldur, sem eru með alveg sama marki brendar eða því líku. Uppkomnar almúga-1 mannadætur, fílhraustar og vel vinnandi, sitja heima “á palli”” uppstroknar og brúöbúnar, viö gagnslaust fitl í höndunum, söng og hljóöfæraslátt, gesta-daður og — leiöindi milli þess sem þær eru á samsöngum og dansleikum eöa við kvikmyndasýningar eða í öðrum leikhúsum, er þær sama sem heimta nærri því harðri hendi af foreldrum sínum aö fara ekki á mis við, þó aö bau séu að lepja dauðann við örbirgð og og skuldabasl, hvernig sem þau vinna liðlangan daginn, heima og heiman, — eða Þá vinna ekki, heldur fleyta sér á farkosti þeim, er víxlar nefnast, bankavíxlar, marandi i kafi þó, þangað til alt sekkur, og færandi þá með sér á kaf ef til vill heilan hóp af góð- sömum ábekingum, fyrirhyggju- lausum og ekki siður ístöðulitlum vinum og vandamönnum. Eg tilnefni almúgamanadætur ekki af því, að mér þyki hinum, fyrlrmannadætrunum, hóti fremur bót mælandi, ef þær eyða tima sín- um jafn-gagnslaust, sitjandi Þar á ofan tímunum saman í veitinga- húsum við hégómahjal í ótíndra- stráka föruneyti, þótt vel búnir kunni aö vera og heldri manna synir, enda telji sig sjálfir með mentaða flokknum, sem svo er kallaður. En bcer láta þó sjaldn- ast foreldra sina vinna fyrir sér stritvinnu. Þeir eru annaöhvort allvel megandi að jafnaði, eða tekjumiklir launamenn. Veit eg það, að móðir hennar er ekki svona ger. .Hún hlífði henni alls ekki við að “þéna”. En henni mun hafa Þótt áminst karl- mannsiðn óviðkunnanleg fyrir dóttur sina, af því aö hún var ó- vanaleg og óhagkvæm til tilhalds. Eg vil ekki að henni færa fyrir Þaö. En hitt segi eg, að alt af vex móðurástin í minum augum, er henni fylgir vit og fyrirhyggja og hleypidómaleysi, — móðurást- in sú, hin goðkynjaða dís, göfug- ust allra jarðneskra íeilladísa. n. n. LOKUÐUM tilboöum stíluðum til undir ritaðs og kölluð "Tenders for Armoury Brandon.Man. "verður veitt móttaka hérá skrifstofu þessari þangað til 8 Ágúst 1907 að þeim degi meðtöldum um að reisa her— gagnarbúr í Brandon Man. Uppdrættir og reglugjörð er til sýnis og eyðublöð fást hér á skrifstofunni eða með því aö snúasér til Caretaker of the Domin- ion Public Building Brandon. Man Þeir sem tilboð ætla að senda eru hér- með látnir vita að þau verða ekki tekin til greina.nema þau séu gerð á þar til ætluð eyðublóð og undirrituð með bjóðandans rétta nafni. Hverju tilboði verður að fylgja viðurkend banka ávísun.á löglegan banka.stíluð til "The Honorable the Minister of Public Works"er hljóði upp áio prócent (10 prc) af tilboðsupphæðinni. Bjóðandi fyrirgerir tilkalli til þess neiti hann að vinna verk- ið eftir að honum hefir verið veitt það, eða fullgerir það ekki samkvæmt samningi. Sé tilboðinu hafnað þá verður ávísunin endur- send. Deildis skuldbindur sig ekki til að sæta lægsta tilboði né neinu þeirra. Samkvæmt skipun FRED GELINAS Secretary. Department of Public Works, Ottawa 12 Júlí 1907 Fréttablöðsem birta þessa auglýsingu án heimildar frá stjórninni fá enga borgun fyrir slíkt. Hengirúm (Hammocks) viö því veröi, sem þér getið staðið yður við. Við höfum fallegt úrval af hengirúm- um; margskonar tegundir. Ef yður van- hagar um gott ódýrt hengirúm, þá borg- ar það sig að líta á þau. Vanal. $3.50 hengirúm.... $3.00. " 2-5° " .... 2.00. " 2.C0 " .... 1.75. “ i-75 " .... 1.50. 602 Ellice Ave.Phonc 1514 KAUPID BORGID Auglýsing. Ef þér þurfið að senda peninga til ís- lands, Bandarfkjanna eða til einhverra staða innan Canada þá notið Dominion Ex- press Company‘s Money Orders, útlendar ávísanir eða póstsendingar. LÁG IÐGJÖLD. Aðal skrifsofa 482 Main St,, Winnipeg. Skrifstofur viðsvegar um borgina, og öllum borgum og þorpum víðsvegar um landið meðfram Can. Pac. Járnbrautinni. Thos. H. Johnson, Islenzkur lögfræðingur og m&Ia- færslumaður. Skrifstofa:— Room 8S Canada Llf» Block, suðaustur homl Portagi avenue og Maln st. Utanáskrlft:—p. o. Box 1864. Telefón: 423. Winnlpeg, Man. Hannesson & White lögfræöingar og málafærzlumenn. Skrifstofa: ROOM 12 Bank of Hamilton Chamb. • Telephone 4716 Dr. O. Bjornson, S f Office: 660 WILLiAM AVE. TEL. 8e > Officb-tímar: 1.30 til 3 og 7 til 8 e, h. ^^House: ðao McDermot Ave. Tel. 43°° j Office: 650 Wllllam ave. Tel, 89 I Hours:Í3 to 4 &I7 to 8 P.M. Residence: 620 McDermot ave. Tel.4300 WINNIPEG, MAN. I. M. CleghoPD, M D læknlr og yflrsetumaður. Heflr keypt lyfjabúðlna & Baldur, og. heflr þvl sj&lfur umsjón & öllum með- ulum, sem hann lwtur frá. sér. EUzabeth St., BALDUR, - MAN. P-S.—lslenzkur túlkur vlð hendlna. hvenær sem þðrf gerist. A. S. Bardal 121 NENA STREET, f selur líkkistur og annast um útfarir. Allur útbún- aður sá bezti. Ennfrem- ur selur hann allskonar minnisvarða og legsteina Telephone 3o« KerrBawlfMcNamee Ltd. UNDERTAKERS & EMBALMERS 229 Jlain Street, Winnipeg Ráða yfir fyrirtaks sjúkravagni. Fljót og góð afgreiðsla. Hvítur barnalíkvasn I FERDIX. I Píanó og Orget enn óviðjafnanleg. Ðezta tegund in sem fæst ( Canada. Seld með afborgunum. Einkaút8alal THE WINNIPEG PIANO &. ORGAN CO. 295 Portage ave. MILLENERY. Vor- og sumarhattar af nýjustu gerö fyr- ir S3.BO og þar yfir. Strútsfjaðrir hreinsaðar, litaðar og liðað- ar. Gamlir hattar endurnýjaðir og skreyttir fyrir mjög lágt verð. COMMONWEALTH BLOCK, 524 MAIN ST, iítunib eftir — þvl að Efldu’s Buuginuapapulr úeldur húsunum heituml og varnar kulda. Skrifið eftir sýnishorz,- um og verðskrá, til TEES & PERSSE. LI£- Aohnts, WJNNIPEO. — ísafolij.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.