Lögberg - 05.09.1907, Síða 4

LGGBERG FIMTUDAGINN 5. SEPTEMBER 1907
^öjbctg
ar geflts út hvem flmtude* af The
LÖKberg PrlutlJi* & fublhblng Co.,
(lðsKtlt), aQ Cor. Willtam Ave og
Nena St., Wlnnipeg, Man. — Koetar
$2.00 um ftrlB (& lalandi 6 kr.) —
BorgUst fyrlrfram. Elnstök nr. 5 cts.
PubUshed every Thursday by The
JLögberg Prlntlng and Publishlng Co.
(Incorporated), at Cor.Willlam Ave.
* Nena St., Wlnnlpeg, Man. — Sub-
■orlptlon prlce $2.00 per year, pay-
able in advance. Slngle coples B cte.
8. BJÖRNSSON, Editor.
M. PACLSON, iius. Mauager.
Auglýsingar. — Smftauglýslngar 1
eitt skifti 25 cent fyrir 1 Þml.. A
utærri auglýslngum um iengr* tlma,
afsláttur eftir samningi.
Bústaðaskifti kaupenda verSur a8
tiikynna skriflega og geta um fyr-
verandi bústaS Jafnframt.
Utanáskrift til afgreiSslust. blaSs-
lns er:
The LÖGBEHG PRTG. & PUBL. Co.
P. O. Box. 126, Wlnnipeg, Man.
Telephone 221.
Utanáskrift til ritstjörans er:
Edltor Lögberg,
P. O. Box 136. Winnipeg, Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaöl ögild nema hann
sé skuldlaus begar hann segir upp.—
Ef kaupandi, sem er I skuld vi5
blaöiö, flytur vistíerlum án þess aö
tilkynna helmllisskiftln. þá er þaö
fyrir dómstóiunum álitin sýnileg
sönnun fyrir prettvlslegum tilgangl.
Fyrirlestur
Einars Hjörleifssonar.
Hann var haldinn sítSastliíSiö
föstudagskveld í Good Templara-
húsinu, og var vel sóttur.
Séra FriSrik J. Bergmann var
forseti samkomunnar og þegar á-
heyrendurnir voru komnir í sæti
fór hann nokkrum oröum um fyr-
irlesturinn og kvaddi fyrirlesar-
ann síöan til aC taka til máls.
Flutti hann þá fyrirlesturinn
vel og skörulega.
Eins og kunnugt var orBiB áBur
fjallafSi fyrirlesturinn um frelsis-
hreyfingar á íslandi. Hann var
í sjálfstæðisbaráttunni væri öll
hjálp góðra drengja bráðnauösyn-
leg, og kvaö hann marga frelsis-
vini líta hingað vestur til landa
sinna hér í fylgiskyni og gerðu
menn það sökum Þess hlýja bróð-
urhugs og samúðarþels er Vestur-
Islendngar bæru til samþjóðar-
innar austan hafs, og í ljós hefði
komið svo oft þegar heimaþjóð-
inni hefði legið sem mest á-
Kvaðst fyrirlesarinn því hafa skýrt
frelsishreyfingar islenzku þjóðar-
innar fyrir mönnum hér vestra í
því augnamiði að lýsingin á bar-
áttunni heima yrði mönnum hér
hvatning til að styrkja og hlúa að
frelsishreyfingunum þar svo sem
auðið væri-
Það sem fyrirlesarinn mintist á
íslenzku þjóðina sjálfa, var alt
sanngjarnlega og drengilega mælt.
Að fyrirlestrinum loknum talaði
forseti samkomunnar nokkur orð
og að því búnu lasMr.Hjörleifsson
kafla úr nýsaminni skáldsögu eft-
ir sig og var að gerður hinn bezti
rómur.
Þótt fyrirlesturinn bæri þess
ljós merki, hvorri stjórnmálastefn-
unni íslenzku fyrirlesarinn er
fylgjandi, teljum vér það fremur
kost en ókost, því að enginn efi er
á því, að grundvallarstefna þess
flokksins er sú, sem framtíðarheill
íslands stendur og fellur með, og
það er trú vor og einlæg von, að
hún sigri að lokum, — að ísland
verði alfrjálst land fyr eða síðar.
Aftur á móti liefði oss virst að
fyrirlesarinn hefði mátt .tala held-
ur ljósar en hann gerði um það,
í hverju stuðningur sá skyldi helzt
vera fólginn, er Islendingar heima
vænta eftir frá löndum sínum hér
í sjálfstæðisbaráttunni. Vér að
minsta kosti skildum fyrirlesarann
svo, að hjálpin sem hann vænti eft-
ir héðan væri sú að Iandar hér
sinni frelsishreyfingum bræðra
sinna austan hafs sem mest í ræðu
málinu.
Sjálfsagt finst oss að þeir ís-
lendingar hér vestra,er styðja vilja
frelsishreyfingpma heima geti eigi
unnið Islandí meira gagn á annau
veg, en skýra sjálfstæðisbaráttuna
fyrir þjóiunum er næst oss standa
hér, Bretum og Bandaríkjamönn-
um; sýua þeim fram á, að ísland
á lagalegan og söguleg^n rétt til
sjálfstæðis, sem frjálst land, óinn-
lýsing á stjórnmálasögu íslend-
inga frá því að lýðveldinu var kollj0g rjjj 0g. j^j fjnna ljóslega
varpað á ofanverðri 13. öld alt til iiVersu þejr yíkjast við sjálfstæðis-
þessa tíma. Auk þess lýsing á ís-1
lenzku þjóðinni fyr og nú að
nokkru leyti. Þar sem að ræða var
um jafnyfirgripsmikið efni og
þetta, og fyrirlesarinn hafði lokið
máli síuu eftir liðuga hálfa aðra
klukkustund, var erindið svo efn-
isríkt og nákvæmt að furðu sætti.
Með litskörpum dráttum sýndi
fyrirlesarinn Uvernig afskifti
Dátia hefðu orðið $il þess að sjúga
merg úr íslenzku þjóðinni andlega
og líkamlega, og tíðræddi síðan
um framsóknar- og sjálfstæðis-
hreyfingar þær, er vart hefði orð-
ið við meðal íslendinga, sérstak-
lega nú á síðustu árum þegar
þjóðin er fyrir alvöru að vakna,'
og krefjast réttinda þeirra sem
herini ber, og aldrei hafa löglega1
verið frá henni tekin.
Fyrirlesarinn gerði ítarlega
grein fyrir kröfum flokks síns,
þess flokksins er berst fyrir sijálf-
stæði þjóðarinnar og krefst þess
að ísland verði viðurkent frjálst
sambandsland við Danmörku, er
hafi eigi annað sameiginlsgt við
Dani en konunginn.
Eigi kvaðst hann samt búast við
því, að nefndin, sem skipuð hefði
verið í sumar, alþingismönnum og
ríkisþingsmönnunum dönsku,
mundi fallast á sambandslanda
tilhögunina, en þrátt fyrir það
hann með friðsamlegum umleitun-
um við japönsku stjórnina.
Öll sanngirni mælir og með þ.ví
að svo verði, þvt að fyrir átta ár-
um síðan gekk japanska
stjórnin fríviljuglega að því, að
eigi skyldu flytja þaðan fleiri
þjóðarmenn sínir hingað til lands
en fimm eða sex hundruð árlega.
Að þessum samningum gekk
canadiska stjórnin, og virðast þeir
einmitt mjög hyggilegir, þar eð
takmörkuð er svo tala innflytjenda
einnar fjölmennustu Asíuþjóðar-
innar, að engin hætta leit út fyrir
að geta orðið á því að innflytjend-
ur þaðan spiltu fyrir hérlendum
verkamannalýð á Vesturströnd-
inni, ef þessum samningum væri
fylgt, en hinsvegar trygt gott sam
komulag við Þessa stórþjóð og um
leið arðmikil verzlunarviðskifti við
hana, sem aukist hafa með ári
hverju síðan þessir samningar tók-
ust.
Þó nú að innflutningur Japana
hafi orðið m»iri en tilskilið var i
þessum samningi, er einstaklega
aulalegt að fara að kenna sam-
bandsstjórninni í Canada um það-
Japanar hafa gengið á gerða samn
inga í trássi við stjórn og lýð
þessa lands, einkum síðastliðið ár.
Hvort að japönsku stjórninni
sjálfri er fyllilega kunnugt um
það, að innflutningur þaðan að
austan hefir orðið jafnmikill og
hann er, verður eigi með vissu
sagt. Eins og kunnugt er flytur
fjöldi Japana til Sandvíkur-eyj-
anna, og líta sum helztu blöð þess
Iands svo á, að mikið af þeim Jap-
önum, sem hingað flytjast, séu
einmitt þaðan komnir hingað,
vegna þess að þeim hafi eigi
hugnað vistarveran á eyjunum. —
Eftirlit með slíkum innflutningi
hlýtur að vera japösnku stjórninni
ton^eld. /
Síðan Frank Oliver var hér á
ferðinni sjáum vér á austan-blöð-
unum að í ráði er að hert verði á
samningunum um japanska inn-
flutningian, þannig að eftirleiðis
verði alls ekhi fleiri en fimm til
sex hundruð Japönum. veitt lands-
vistarleyfi hér árlega, hvort sem
Þeir k®ma beint frá Japan, Hono-
lulu eða hvaðan frá annars staðer
sem er, og eftir ummælum sendi-
herraformanns Japana hér, er svo
að sjá sem hann telji öldungis
sjálfsagt að japanska stjórnin
aiuni taka vel undir þetta.
Meður því að stjórnin hér hefir
áður ráð samningum við Japans-
limað Danmörku eða nokkru öðru
ríki. Og verði þessar stórþjóðir j stjórn um að takmarka mjög inn-
sannfærðar um þette, hlýtur það j flutniirg þaðan, og hygst nú að
að verða tslendingum á Fróni ó- j herða á samning þessum og ganga
metanlegur styrkur, sérstaklega ef ^ eftir því að henum sé fylgt, þeg-
tM fullkomins aðskikiaðar dr»gi,
sem við má búast að íslendingar
ar hann er rofinn, sjá allir heilvita
menn að sá áburður á stjórnina að
fari fram á, hve nær sem þeir ! hiii muni vera að örfa innflutning
verða nógu samhuga og þykjast! JaPa*a, eins og sum afturhalds-
hafa nægilegt bolmagn til-
blöðin hafa verrð að ympra á, er
lokteysu bull, rakalaus rógur og
þvættingur.
Frank Oliver
ínnanríkismálaráðgjafi, sem verið
hejir á ferð tim vesturfylkin í
stjórnarerindum, kom hingað til
Winnipeg á austurleið aftur, í
fyrri viku.
Þegar hér kom höfðti blaða-
mennirnir margs að spyrja hann,
þar á meðal um álit hans á vax-
andi innflutningi Japana, sem
sum afturhaldsblöðin eru svo fá-
Flundrað ára afmœli
fóiiasar Hiillgrfmssonar.
( Aðsent.J
Góðir Vestur-íslendingar!
I haust 16. Nóvember eru liðin
hundrað ár siðan “liste-skáldið!
góða’’, Jónas Hallgrímsson, fædd-
i«t.
Ætti vel við að minnast þessa
dags hér sem heima- Veit eg, að
Þér munið taJja yður það skylt og
mundi baráttunni halda áfram, og|kæn eða glópskulega illgjörn, að
sú barátta væri nauðsynleg og ó-, bendla sambandsstjórnina viö. Inn} sjá sóma yðar í því
hjákvæmileg, ef íslenzka þjóðin ( anríkisráðgjafimi hafði einmittj En því minnist eg á þetta mál
ætti að getei lifað og haldist við, kynt sér þetta mál vestur frá í nú, — þ.ótt alllangur tími sé enn til j
haldið áfram að vera þjóð, en. ferð sinni og leist honum engan 1 stefnu, — að eigi hefi eg séð því !
rynni ekki inn í dönsku þjóðina,1 veginn vel á hinn ólöglega straum' h.reyft í blöðum yðar, kann eg
eða aöra þjóð, er taka kynni við Japana inn í Iandið, á þessu ári, en s\o skapi yðar að þér viljið
tslandi af Dönum.
vænti þó að hægt yröi aö hefta hafa fagnaö góðann og viðbúnaö

allan sem veglegastan og samboð-
inn skáldinu. Margs þarf við, ef
virðulega skal veizlu gera til heið-
urs jafn dýrum manni og Jónasi
Haligrímssyni.
Færi vel á, að íslendingar hér í
bænum ættu fund með sér dag
þenna og minstust skáldsins með
ræðum og söng; en síðan mötuð-
ust þeir saman, er vildu og ráð
hefðu til þessa Færu ,þá fram yfir
borðum styttri ræður, minni.
Annars geri eg ráð fyrir að mál
þetta yrði rækilega íhugað og
nefnd manna kosin til fram-
kvæmdar og undirbúnings.
Eins og yður er kunnugt hefir
um nokkur ár verið kappsamlega
safnað fé til minnisvarða, sem á
að reisa skáldinu. Hafa íslenzkir
stúdentar gerst upphafsmenn þess
og fengið marga góða drengi—
víðsvegar um land—í lið með sér.
Að vísu hafa undirtektir almenn-
ings eigi verið samboðnar jafn-
góðu máli. Þó hafa margir vikist
vel við fjárbænum. Þjóð vor er
oft undarlega aðsjál og seingjöful.
Þó er hún eigi nízk að eðlisfari.
Hitt veldur, að henni er eigi gildi
málefnisins svo ljóst sem skyldi.
Jónas Hallgrímsson er einn af vel-
gjörðarmönnum liennar. Sómi
hennar og skylda er að heiðra og
halda uppi minningu hans og ann-
arra slíkra sona. Þrátt fyrir það,
þótt seigt hafi gengið að safna fé
til minnisvarða JónasarHalIgríms-
sonar, þá er hann nú fullgjör.
Hefir Einar Jónsson Galtfellingur
gjört hann; er eg þess fullviss, að
Einar liafi leyst starfa þann vel af
hendi; hann er myndhöggvari
góður, hagur og listkænn; vona eg
að þjóðin eignist þar listaverk,
sem varðinn er.
Ef samskotaféð hrökkur ekki
til að leysa varðann út, hefir al-
þingi heitið að hlaupa undir
bagga; er tveim þúsundum króna
heitið til Þess á síðustu fjárlögum.
Minnist eg þess með þakklæti; en
óskandi væri að eigi þyrfti til fjár
þess að taka.
Munið nú, Vestur-íslendingar,
að minnisvarði JónasarHallgríms-
sonar verður afhjúpaður 16. Nóv-
etnber í haust. Sýnið þá enn nýtt
vitni velvildar yðar og bróðuirhug-
ar við íslenzku þjóðina með því að
heiðra sæmilega hundrað ára af-
mælisdag Þessa óskabarns hennar.
Gleymið eigi, að Þér eruð hold af
hennar holdi og bein af hennar
beinum, þótt fjörður sé milli
frænda. En þessa minnist þór feg-
urst með því að taka þátt í kjörum
og lifi þjóðarinnar: gleði hennar
og sorg, láni og óláni, höppum og
slysum, sóma og vansæmd.
16. Nóvember í haust er einn af
heilla og heiðursdögum íslenzku
þjóðarinnar. Haldið hann hátíð-
Iegan með henni! fagnið og hrós-
ið sigrí með henni! Á liðnum
hundrað árum hefir henni orðið
margs sigurs auðið. En sigra
þessa hefir hún unnið fyrir dygga
foru tu og fylgd margra ágætra í
sona; þeir lifðu og störfuðu fyrir!
hana og lögðu líf sitt við hennar!
ltf, þótt laun fengjust engi. Nw
lifir hún fyrir þeirra starf osr í
þeim.
Einn þessara sona hennar var
Jónas Hallgrímsson.
* *
Ath.— Vér erum fyllilega sam- i
mála höfundi framanrrtaðrar
greinar um það, að vel væri við-
eigandi fyrir Vestur-íslendinga,
sérstaklega hér í Winnipeg, að1
minnast hundrað ára afm»lisdags
Jónasar Hallgrímssonar 16. Nóv- í
haust. Hvernig tilhögun hátíðar-1
haldsins þá yrði hagað væri rétt-
um sýndist að sinna þessu, sem
mjög viðurkvæmilegt væri.
Fyrir vort leyti finst oss réttast,
að ef nefnd væri kosin til að ann-
ast hátíðarhaldið, þá væri því hag-
að sem samkomu er aðgangur
væri keyptur að, og arðurinn af
henni látinn renna í sjóð þann er
safnast hefir til að kaupa varðann
yfir skáldið.
Yrði samkoma sú myndarleg og
vel úr garði ger væri eigi ólíklegt
að nokkurra dollara arður yrði af
henni og jafnvel heldur meiri, en
af samkomum sem efnt hefir ver-
ið til í sama skyni heima á íslandi.
Væri víst ánægjulegt fyrir oss
Vestur-íslendinga að hafa lagt
einhvern skerf, jafnvel þó lítill
væri, til að l.eiðra minningu þessa
ágætismanns íslenzku þjóðarinnar,
er vísast hefir meira gert fyrir ís-
lenzka tungu og framar stuðlað að
viðhaldi íslenzks þjóðernis en
nokkur annar íslendingur sem
j uppi hefir verið. Það stendur þeim
! nær en að leggja fram fé til stand-
myndar yfir Danakonung, sem
leitað var eftir í vetur er leið.
Ritstj.
Quebec-brúin hrunin
•
Á fimtudagskveldið kl. nær því
sex hrapaði álma sú af Quebec-
brúnni, er lögð hafði verið frá
syðri bakkanum út yfir ána ofan í
St. Lawrence fljótið. Brúarsmið-
ir og aðrir verkamenn, sem að
henni unnu, voru við verk sitt er
Þetta hörmulega slys bar að hendi
og steyptust þeir Því með niður í
fljótið. Eitthvað um 10 manns er
sagt að hafi komist lífs af, en hin-
ir allir farist, nær 80 að tölu.
Eitthvað 16 eða 17 lík hafa fund-
ist en talið að hin muni liggja á
fljótsbotni undir stálslánum og
járngrindunum úr brúnni. Köll
og angistarvein höfðu heyrst fyrst
eftir að brúin var fallin og var
álitið að það væri frá mönnum er
sætu fastir milli stálbitanna næst
landi, en ekkert varð að gert til að
bjarga þeim.
Kraftaverki næst virtist hún
ganga undankoma sumra, sem
björguðust- Vélstjóri á gufuvagni,
sem var að flytja vagnlest hlaðna
stálbitum út á brúarsporðinn, tók
alt í einu eftir því, þegar þangað
kom, að brúin hristist. Hann
reyndi þá að stöðva lestina, en hún
rann áfram eftir brúnni lítinn spöl
og þú hrundi alt niður. Vélstjór-
inn náðist af björgunarbát, þá
meðvitundarfcaus orðinn. Annar
maður, Thos. Sewell að nafni, var
að vinna víð lyftivél, 200 fetum
fyrir ofan brúna, en hún var 150
fetum fyrir ofan árflötinn, þegar
hrunið byrjaði. Samt komst hann
af ómeiddur, bjargaði sér á sundi j
til lands.
Hvað slysinu hefir valdið, eða
hver eigi hér sök á, vita menn alls
ekki. Stjórnin hefir þegar skipað
þriggja manna nefnd til að rann-
saka þetta mál og fyr en þeim
rantisóknum er lokið, verður lík-
lega ekkert hægt um það að!
segja.
Byrjað var á brú þessari áriö
1900 og var svo til ætlast að það
yrði stærsta brú í heimi (90 feturn
lengri en Forth brúin í SkotlandiJ.
Yfir hana átti Grand Trwnk braut-
in sl|B liggja meðal annars. Bng-
inn vafi er talinn á því, að tekið
muni aftur til við verk þetta svo
skjótt sem auðið er, en hnekkir
mjög mikill hefir þetta þó orðið
fyrirtækinu. Skaðinn er metinn
eitthvað mWi 1—2 miljónir doll-
ara. Áætlað var, að fullgerð
mundi brúin kosta 8 miljónir.
ast að fela nefnd manna, ef mönn-
The DOMINION BANK
SELKIHK ÓTIBÓIÐ.
Alls kcraar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóðsdeildin.
Tekið við innlögum, frá $1.00 að upphæð
°g þar yfir. Hæstu vextir borgaðir fjórum
sinnumáári. Viðskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumurjgefinn.
Bréfleg innleggog úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
kólahéruð og einstaklinga með hagfeidum
kjörum.
J. GRISDALE,
bankastjóri.
Aldrei
í manna minnum hefir önnur eins
krossarigning verið á íslandi eins
og nú í síðastl. Ágústmánuði. Les-
endum vorum til gamans og fróð-
leiks birtum vér hér á eftir álitleg-
an sæg krossaðra manna við kon-
ungskomuna þá í sumar:
Hannes Havsteen, komm. af I.
gráðu ; Jakob Havsteen, konsúll á
Akureyri etasráð; Þórahllur
Bjarnason, prófessor; Tryggvi
Gunnarsson hlaut verðleika-gull-
pening; Guðmundur Hávarðsson
ökumaður og Jón Sigurðssoti
bóndi á Laug silfurpening-
Riddarar af Dannebrog: Geir
Sæmundsson prestur, Eggert Lax-
dal kaupm., Oddur Thorarenseti
lyfsali, Guðlaugur Guðmundson,
Skúli Thoroddsen, Ólafur Ólafs-
son prestur, Kristján Jónsson yfir-
dómari Jón Jensson yfirdómari,
Jón Jakobsson, Halldór Jónsson
gjaldkeri, Forberg símastjóri, Ax-
el Tuliníus sýslum., Sigurður Bri-
em, Magnús Torfason sýslum.,
Árni Jónsson og Jón Laxdal verzl-
unarstjórar á ísafirði, Sigfús Ey-
mundss og MagnSigurðss.,Grund.
Dannebrogsmenn: Lárus Páls-
son smáskamtalæknir, Björn
Bjarnason, Gröf; Gunnl. Þor-
steinsson, Kiðjabergi; Ág. Helga-
son, Birtingaholti; Jón Hjörleifs-
son, Skógum; Jón Einarsson,
Hemru; Jens Jónsson, Hólum;
Þortseinn Bergmann, Saurum;
Björn hreppstj. Jónsson, Veðra-
móti; Björn Sigfússon, Kornsá;
Þorsteinn Guðmundsson yfirmats-
maður, Bjarni Jónsson trésmiður,
Stefán Eiríksson, Eiríkur Briem
prestur, Guðmundur Björnsson
landlæknir, Jón Magnússon skrif-
stofustjóri, Björn M. Ólsen pró-
fessor, Halldór Daníelsson bæjar-
fógeti og Kleraenz Jónsson land-
ritari.
Auk þessara, sera að framan eru
taldir, herma “National Tidende”
þessa krossaða:
Ásgeir Ásgeirsson kaupm. á ísa
firði etasráð. Riddarar áf Dan-
nebrog: Jíihannes Jífhannesson
bæjarfógeti, Stefán Th.,Jónssoa
kaupm., D. Sch. Thorsteinsson
læknir. Dannebrogsmenn; Sölvi
hafnsögumaður á ísafirðv, Gísli
Jónsson gullsmiður á Seyðisfirði,
Jón Bergsson á Eailsstöðum,
Gunnar Pálssoa á Ketilsstöðum,
Halldór BenlKliktsson á Skriðu-
klaustri og Jónas Eiriksson á
Breiðavaði. Guðm. skáld Guð-
mundsson, nú á Isafirði, hefir
hlotið verðlaunapening úr gulli.
Vér höfum verið beðnir að selja
eitt mjög vandað nýtízkuhús á
góðum steð í borginni 5 hundruð
dollurum lægra en hús af sömu
gerö seljast. Finniö okkur að
máli ef þér viljið eignast gott og
ódýrt heimili.
Vér höfum s«k herbergja hús
til sölu frá $1700 til $2100 meö
$100 til $250 niðurborgun-og af-
gangurinn borgist mánaðarlega,
jafnt og húsið rentast fyrir.
Vér höfum mjög vandað hús á
góðum stað sem eigandinn vill
skifta fyrir bújörð nálægt Dog
Creek P. O. og fáeina gripi. Sá
sem hefir svoleiðis að bjóða gerði
vel að skrifa okkur fáeinar línur.
Landar góðir finnið okkur að
máli, ef þið viljið selja eignrr ykk-
ar eða riljið vi'xla þeim.
Tlie Manitoba Reaity Co,
Office 1‘hoiie 7032 | Hoom 505 JIcGreavy Rlk
House Plione 324 — 2581 1'ortageAve
B. Pétursson, Manager,
K. B. Skagfjord, agent.