Lögberg - 24.10.1907, Blaðsíða 2

Loksins var hann oröinn frjáls
aftur eftir sex mánaða ömurlega
varShaldsvist. Sjálfur gat hann
naumast gert sér grein fyrir (liSinn síðan hann heyröi þat5, sem
hvernig hann haföi sloppiö. Hann hann bar nú fyrir brjósti. Honum
sá til sólar og varS þess þá var, að fanst þessi eini dagur eigi
hann hafði haldið í norðurátt. skemmri en heilt ár. Hann hafði
Honum Þótti vænt um það. En verið að vinna í burstabindara-
það var einhver undarlegur og ó- ' verksmiðjunni þegar umsjónar-
skiljanlegur tryllingur á skaps- óin kom þar inn með nokkra gesti.
munum hans. Hann virtist naum- Einn gestanna þekti hann; það
ast geta fest hugann á neinu vissu var maður úr bænum þar sem
efni. Hver hugrenningin rak aðra, hann hafði átt heima. Hann var
og allar runnu þær saman í óskil- hræddur um að maðurinn mundi
greinilega bendu, svo að þegar Þekkja sig, svo að hann dró sig í
hann varpaði sér til jarðar í h]é- Þá heyrði hann að þessi
fylgsninu, sem hann hafði komist ma8ur nefndi nafn hans og spurði
í, á gráu sandöldunni, samlitri hvernig honum liði og segja um
fangafötunum hans.gát hann engu ieis nafnið mundi hann ekki, —
stunið upp nema þessu eina orði:,fyrir dauðanum. Þá hafði
“Frjáls! Frjáls!’’ ihann sProttis UPP og spurt hver
En þá fór óttinn, hræðilegi, alt Þa« væri—h.ver lægi fyrir dauð-
í einu að gægjast i gegn um ó- *num? Hvort það væri konan
minnishjúpinn er falið hafði sál hans; auminginn, eða drengurinn
hans og sýn. Hann mundi ekkert hans? Hann mundi tmfa beitt
eftir því sem hann hafði farið, frá hörðu við manninn, sem var bæði
því að hann kleif yfir steingarðinn hræddur og hissa af þessum spurn
utan við fangahúsið, Þangað til in&um- ef umsjónarmaðurinn ekki
hann var kominn á gráu sandöld- heföi skorist 1 leikinn og farið
una milli Þéttu runnanna, sem Egr 5 stað burt me« gestinn-
hann fólst nú í. Strok hans hafði Því næst hafði hann verið lok-
getað orðið með ýmsu móti. Gat aður inni í klefa sinum, yfirkom-
það verið að hann hefði hlaupið inn af hugarangri. Svo mæddur
eftir götum bæjarins eins og vit- var hann og niðurdreginn af
stola maður og norður á bóginn harmi að fangavörðurinn sá aum-
upp á hæðina þar sem hann var ur á honum og reyndi til að hug-
nú. Var fangavörðurinn misk- hreysta hann þó að honum væri
unnarlausi ef til vijl með sveit annað betur lagið. Fangavörður-
sína rétt á hælunum á honum til inn sá var samt ekki uppnæmur þó
að taka hann aftur fastan? að eitthvað-'bjátaði á. Hann var
Eða gat það verið, að leitar- orSinn vanur við að horfa á hug-
mennirnir hefðu farið í öfuga átt s>ki manna, og meðaumkvunar-
—að þeim hafi glapist sýn í eftir- semi hans farin að dofna. En hver
leitinni? var bað> sem la fyrfr dauðanum?
Nú heyrðist klukknahringingin Var Það konan hans, elskulega,
á ný, hringingin, sem tilkynti það, try££1ynda> eina manneskjan sem
í allar áttir, að fangi væri strokinn Þótti vænt um hann á öllu jarðríki.
úr varðhaldinu. Og Þegar vindur- E®a var Það litli drenghnokkinn
inn bar hljóma klukkukólfsins að lians> sem ?ret svo sart Þegar lög-
eyrum honum, er ýmist lækkuðu ieg'iuÞjónninn fór burt með föður
eða lækkuðu, skalf hann af hans?
I . .
hræðslu, eins og laufblað, og Þessi hræðilega frétt, sem hann
mændi löngunarfullu maugum til liafði ekki heyrt nema að hálfu
dökka, þétta furuskógarins, sem leyti, hleypti því þreki og kjarki
lá fram undan honum. En hann i hann, að hann hafði eigi látið sér
varð að bíða—biða þangað til fyrir brjósti brenna að takast á
skuggar næturinnar breiddust yfir hendur það glæfraverk að flýja úr
sléttuna, sem lá milli skógarins og varðhaldinu um hábjartan dag.
verustaðar hans. , Sami þrótturinn og kænskan, sem
í sex mánuði hafði hann saklaus sigrað hafði allar tálmanir, sem á
orðið að Þola hegningu í stað ann- Þvi voru að komast úr varðhald-
runna nokkra skamt frá því. Ekki
leið á löngu þangað til hann sá
mann koma frá
með tvær skjólur
höfðinu ofan í grasið og tók fyrir
eyrun; hann vildi ekki heyra
bæjarhúsunum meira. Hún var þrjátíu og tveggja
og fara út í ára, en drengurinn fimm. Hann
fjósið. Flóttamaðurinn skreið þá reyndi að kalla og spyrja: “Hvort
að bakdyrum hússins. Þær voru þeirra var það?’’ en engin orðaskil
opnar. í þeim svifum var kallað heyrðust, ekkert nema óskiljanlegt
frá húsinu í manninn, sem var að vein, sem endaði með þungri
mjólka, og hann beðinn að koma stunu.
heim tafarlaust. Undir eins og Svo fór hann smásaman að átta
hann var kominn í hvarf hljóp Vil- sig aftur, og loksins stóð hann
hjálmur inn í fjósið, greip skjól- upp. Eftir þetta óttaðist hann
una, hálffulla af mjólk og setti engan mann framar. Enginn gat
hana á munn sér, til að slökkva neitað honum um að dvelja ofur-
þorsta sinn og hungur. Siðan litla stund hjá konu sinni eða
hvíldi hann sig tímakorn í garð- barni látnu. Nú fetaði hann á-
inum og hélt svo áfram. j fram eftir veginum rólegur og
Hann var orðinn máttlitill og óttalaus, líkast því sem hann
hafði svima yfir höfði þegar fór fylgdi liki til grafar. Hann tók
að rökkva kveldið eftir og tunglið ekkert eftir því, að gömlu nábú-
kom upp. En vegna Þreytu urðu arnir hans störðu undrandi á hann
hugsanir hans óljósari og harmur- þar sem hann gekk álút nr, og
inn ekki eins sár. Um miðnætur- þungbúinn í óhreinu lörfunum, né
skeið kom hann auga á vöruflutn- heldur að þeir ntjfndu nafn hans
ingsvagn. Það var þungt æki, og sín á milli upp hátt.
leit helzt út fyrir að ökumaðurinn . En loksins rakst hann á flokk
sæti dottandi í sæti sínu. Vagninn karla og kvenna er þyrpst höfðu
ko.rn eftir hliðargötu sem lá á þjóð saman á götunni fyrir framan
veginum. Flóttamaðurinn sætti j liann, og í sömu svifum fann hann
færi og greip í gaflfjölina og að höndin á Davíð lögregluþjóni
skreið upp í vagninn. Meiri hluta' lagðist þungt á öxlina á honum.
nætur var hann í vagninum án “Vilhjálmur! Ert Þú Vilhjálm-
þess að vart yrði við hann, og itr?” sagði gamli lögregluþjónn-
hann blundaði jafnvel hváð
eftir ^ inn, og þagnaði svo, því að honum
annað nokkrar minútur, því að vel| Vafðist tunga um tönn.
áfratn,
------ »u vdiuiM tunga um ronn.
f°r um hann í vörusekkjahlaðan-1 “Lofaðu mér að halda
um sem hann lá á. Þegar fór að ( Davíð! Lofaðu mér það eða —
birta af degi stökk hann niður úr guðs bænum lofaðu mér að kom-
vagninum og hélt gangandi áfram ast áfram!” sagði mannauminginn
eftir þjóðveginum. | með grátstaf í kverkunum. “Eg
Eftir næstu nótt átti hann að (kemst varla þversfótar fyrir
vera kominn heim. Ef hann lagði hungri og þreytu. Eg skal fara
nú að sér enn nokkrar klukku- j viljugur með þér aftur áleiðis til
( stundir, þá Þurfti hann ekki leng- betrunarhússins, ef þú lofar mér
| ur að kveljast í þssari óvissu. |að komast heim til min og standa
Og Þar sem hann lá nú í nýju Þar ofurlitla stund.” Svo bætti
fylgsni urðu hugsanir hans skýr- hann við þessum orðum í mestu
ari en áður. Hann fórnaöi hönd- ( örvílnan: “Þú átt sjálfur góða
um og stundi: “Miskunnsami guð, konu, Davíð, gerðu það fyrir mig
hvort Þeirra er það? Skyldi eg segðu mér hvort þeirra það er,
faðmaði hann konuna og barnið
að sér. “Vertu ekki of harður við
mig, eg er svo þreyttur, eg verð
að hvíla mig ofurlítið. Mér er ó-
mögulegt að fylgjast með þér
strax.”
“Það riður heldur ekkert á því,’
tautaði lögregluþjónninn. “Eg
ætlaði að segja þér það gætilega
og í góðu tómi, en það er varla
hægt að koma oröum við þig eins
°g Þú ert núna. Hlustaðu nú á.
Dómaranum skjátlaðist. Dómur-
inn, sem kveðinn var uppyfir þér
var ranglátur. Sá seki hefir nú
sagt til sin. Fáum minútum eftir
að þú komst úr varðhaldinu, voru
boð send þangað um að þú skyldir
látinn laus tafarlaust. Þess vegna
var eigi gerð nein gangskör að þvi
að veita þér eftirför. Blöðin hafa
verið full með Þessum nýjungum
um Þig. Nú langar engan til að
drnga þig fyrir lög og dóm. Þó
að þú reyndir að brjótast inn í
fangelsið, mundi þér verða varpað
út fyrir dyrnar aftur,” sagði
Davíð hlæjandi.
—Dech. Post.
Islenzkur lögrfræBingur o* m&la-
fœr8lumaður.
Skrifstofa:— Room 33 Canada Llf*'
Block, suðaustur homi Portag-
avenue og Maln st.
ITtanáskrift:—p. o. Box 1364.
Telefón: 423. Winnipeg, Man.
,j Dr» O* Bjornson, l
Joffick: 650 WILLIAM AVE. tel. 8«
J Officx-tímar: 1.30 til 3 og 7 til 8 e, h.
j | House : 6jo McDermot Ave, Tel'
| Dr. B. J. Brandson, ^
1 Office : 650 Willlam ave. Tel, 89
> Hours :13 to 4 &17 to 8 p.m,
Residence: 620 McDermot ave. Tel.4300
WINNIPEG, MAN^J
1. ffl. Clegfeora, M D
Iæknlr og yflrsetumaður.
ÍHeflr keypt lyfjabúðina & Baldur, og
heflr þvl sj&lfur umsjón & öllum með-
uium, sem hann Iwtur frá sér.
Ellzabeth St.,
BALDUR, . MAN.
P.S.—íslenzkur tfllkur við hendina
hvenær sem þörf gerist.
Heilsa barnsins.
Heilsa og velliðan barnsins er
undir því komin, að maginn þess
litli vinni skylduverk sitt reglu-
lega. Ef hann er í ólagi, þá geta
Baby’s Own Tablets læknað hann
fljótara en nokkurt annað meöal,
°g inóðirin hefir tryggingu efna-
fræðings stjórnarinnar um að
meðalið sé með öllu hættulaust.
Mrs. Fra*k NeilI,Marksville,Ont., I
segir svo; “Eg hefi brúkað Baby’s,
Own Tablets við magaveiki og
kvefi og til að eyða ormum, og
reynst þær ágætlega." Seldar hjá
öllum lyfsölum eða með pósti á
25C. askjan, frá The Dr. Williams’
Medicine Co., Brockville, Ont.
A. S. Rardai
121 NENA STREET,
selur líkkistur og annast
um útfarir. Allur útbún-
aður sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina
elepRone 3oG
ekki koma of seint?
sem er dáið, er það Maria mín,
Vilhjálm-
— - ~o o
ars manns. Honum fanst eins og inu og þarna upp á hæðina, mundu
klukkunni ætti að geta skilist það, nu likn greiða honum veg lengra
bergmála —að sóttarsæng konunnar hans
eða barnsins.
En nú lá honum á að losna við
fangafötki, sem hann var í. Það
svo að hún hætti að
flótta hans.
“Eg hefi aldrei kveikt í neinu
liúsi,’ ’sagði hann með áherzlu.
“Aldrei, heyrirðu það. En eigi að var nserri Því komið niða myrkur
síður dómfeldu þeir mig, sak- 'Þegar hann þorði að skreiðast úr
lausan manninn. Og konan min og fy1g'sni sinu. Það var ekki um
drengurinn minn voru einu mann- annað að gera fyrir hann en að
eskjurnar, sem trúðu mér.” skriða inn í útihús á fyrsta bónda-
Nú komst hann í svo mikla hýiinu sem fyrir honum varð.
geðshræringu, að hann hljóðaði f>ar var koldimt inni, en eftir
upp yflr sig. Endurminningin um ianSa ieit hitti hann a afkima einn
konuna hans og barnið, sem hann nie® &lugg'a á. Skein tunglið
liafði orðið að skilja við umönn- draugalega inn um hann hjúpað-
unarlaust, fékk svo á hann, að an kóngulóarvefum. Nokkrir fata-
hann misti alla stjórn á sjálfum ræflar héngu þar í einu horninu.
sér. Hestarnir, sem tjóðraðir voru Náði hann sér í buxur og treyju.
i skógarröndinni skamt frá honum Honum duldist eigi að hyggileg-
lyftu upp höfðum sinum við hróp ast væri að forðast þjóðveginn
hans, og varð það honum til við- sem mest, en sakir kvíðans, sem í
vörunar. honurn var um það, að hann kæmi
“Eg verð að fara ,gætilegar,” of seint> varð það ur, að hann hélt
sagði hann hvað eftir annað við Þó áfram eftir aðalveginum, er lá
sjálfan sig og i hásum rómi. Já, 1 n°rSurátt. Hann mundi nú jafn-
hann varð að vera varkár, liggja í vel hafa att Það á hættu að halda
felum, akafleg*a yarkár. Seinna áfram í björtu hvíldarlaust, en
meir gat hann snúið aftur i betr- varð Þcss Þá skjótt var, að hann
unarhúsið, setið þar timann, sem gat varla staðið á fótunum. Þá
hann átti eftir og hafði verið mundi hann eftir Því, að hann
dæmdur til að vinna þar. Flann hafði hvorki smakkað vott né
þurfti að eins að koma því fram, þurt allan daginn á undan.
Þriðju og síðustu nóttina kom eða drengurinn?”
máninn ekki fram úr skýjunum til Þ^1 talarðu svona
að lýsa honum, og enginn vagn nr? ’ ^gf®1 ein konan.
létti honum þessa erfiðu för. í1 heyrði til klukkunnar,
þess stað skall nú á kuldarigning stundi flottamaðurinn, og band-
með ofveðri, svo að hann varð aði frá ser með hendinni, eins og
gagndrepa, og gat varla komist úr verið væri a$ andmæla honum.
sporunum, því að hann sökk djúpt *<E& heyrði greinilega til hennar,
í leirleðjuna við hvert fótmál. En en eS Þorði ekki að telja slögin;
hann átti samt að ná heim áður en eS veit ekki hvort þau voru þrjá-
dagur rynni. Hvað eftir annað tlu °S tvd eða fimm.”
sagði hann við sjálfan sig að ekk- j “Vilhjálmur, Vilhjálmur, elsku-
írt skyldi hindra ferð sína — hann maðurinn minn,” heyrðist nú hróp
rarð að komast áfram, þó að hann að af ósegjanlegum feginleik, og
tæki út ógurlegustu kvalir af,folleit kona k°m Þjótandi út úr
hungri og vinstri hendinni þrýsti dyrunum í húsi hans.
hann fast að vinstri síðunni í “Jæía> Þá er það drengurinn
hvert sinn er hann sté eitt skref , minn> sem er dáinn, blessaður litli
áfram. [ drengurinn minn. Vilhjálmur leit
“Eg er kominn of nærri tak- sno&Svast yfir mannþyrpinguna,
markinu til að uppgefast,” sagði hlJ°P svo á'fram
áleiðis til
hann, “eg er of nærri henni og
barninu til þess.”
Um sólaruppkomu
kominn upp á brúnina
hæðinni og þaðan gat
hússins.
“Pabbi!” heyrðist nú sagt ofur-
lágt. Það var auðheyrt, að þetta
var hann ,
á sígustu Var HanS r°dd’ °g Um leÍÖ &æSSlst
hann séð ihi^ andlit fram við hliðina á konu
ofan á húsþökin í bænum^r sem ViIhlálmur hrökk vis-”
hann hafði átt heima. Húsið hans '..F Hvf, er Þ.et%?” hróPf11 hfnn;
>’,.;> ' En klukkan! Eg heyrði þó til
la til hægri handar ekki nema or- 1
, . . „ „ . , , ,hennarl Heyrið þið það!
skamt þaðan. Gæti hann nú að; m ,,
Klukkunum var hringt til að til-
kynna lát Valdemars dómara,
eins komist að dyrunum og séð
hana—en hvað hann langaði til
þess.—
mannsins, sem dæmdi þig sekan,’
, sag8i lögregluþjónninn. Hvers-
Þa for kirkjuklukkan að hringja vegna taldir þú ekki slögin, Þau
Honum varð svo mikið um Þeta VOru fjörutíu ”
að hann steyptist áfram og niður Lofnðu mér að vera hjá henni
á veginn á sama vetfangi.
Guð komi til! Þetta var dánar-
klukkan! Hann þekti hreiminn.
og barninu að eins í fimm mínút-
ur,” sagði Vilhjálmur innilega.
, | “Að eins fimm mínútur. Þegar
Þegar dauðsfall var tilkynt áttu þær eru liðnar, skal eg fara með
klukkurnar að klingja jafnmörg þér hvert sem þér þóknast.” Svo
KerrBawlf McNamee Ltd.
UNDERTAKERS & EMBALMERS
229 Miiin Strcet, Winnipeg
Rá5a yfir fyrirtaks sjfikravagni. Fljdt oe
ktíð afgreiðsla. Hvftur barnalfkvagn 9«
FBRDIN.
ÁRAMÓT
eru til sölu hjá J. J. Vopna og á
Lögbergi.
Ifi
J
G. L. Stepheiison
118 Nena St.. - WINNIPEG
Rétt norðan viö Fyrstu
lút. kirkju,
Tel. 5780,
Píanó og Orgel
| enn óviðjafnanleg. Bezta tegun/i-
in sem fæst í Canada. Seld mefc
afborgunum.
Einkaútsala:
THE WINNIPEG PIANO & ORGAN CO.
295 Portage ave.
PETKE & KROMBEIN
hafa nú flutt í hina nýju fallegu búð sína
Nena Block. Þar selja þeir eins og áður
bezta tegundiraf nýju söltuðu og reyktu
kjöti.smjörgarðávöxtum og eggjum. Sann-
gjarnt verð.
Nena Block lsONena str.
The West End
SecondHandClothinqCo.
gerir hér með kunnugt að
það hefir opnað nýja búð að
161 Nena Street
Brúkuð föl kvenna og karla
keypt hæsta verði. Lítið inn.
Phone 7588
Auglýsing.
Ef þér þurfið að senda peninga til fs-
lands, Bandaríkjanna eða til einhverra
staða innan Canada þá notið DominioD Ex-
Press Company's Money Orders, útlendar
ávísanir eða póstsendingar.
LAg iðgjöld.
Aðal skrifsofa
482 Maiu St,, Wiunipeg.
Skrifstofur viðsvegar um borgina, og
öllum borgum og þorpum víðsvegar um
landið meðfram Can, Pac. Járnbrautinni.
Ileldur úti kulda |
Heldur inni hita
IMPERVIOUS SHEATHIWn
Er aftur komið á markaðinu og heildsölumenn yðar geta nú birgf yður af
þeim pappa, sem viðurkendur er að vera hinn BEZTI byggingapappír.
TEES & PERSSEj LTD* Agents,
CALGARY --- WINNIPEG----EDMONTON
, .Brúkið ætíð Eddy’s eldspítur. “
Engin lykt
Dregur raka