Lögberg - 06.02.1908, Blaðsíða 4

4- inr
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. FEBRÚAR 1908.
*
^bgtiítg
•r (eð6 út hvern flmtude* af rhe
Lögberi Prlntlng A Publishing Co.,
(lögnrllt), a6 Cor. William Ave og
Nena St., WtnaJ (>eg. Man. — Kostar
12.00 um &ri8 (& íslandi 6 kr.) —
Borgint fyrirfram. Einstök nr. 0 cts.
Publlshed every Thuraday by The
Cögberg Prlnting and Publishing Co.
(Incorperated), at Cor.Wllliam Ave.
* Nena St., Winnlpeg, Man. — Sub-
•crtption prlce JÍ.OO per year, pay-
Tble in advance. Single copies 5 cts.
g. BJÖKNSSON, Editor.
J. A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Anglýsingar. — Smáauglýsingar I
eltt skifti 25 cent fyrir 1 fml.. A
•tærri anglýsingum um lengr* tima,
afsláttur eftir samnlngi.
Bústaðasklfti kaupenda verBur aS
tllkynna skriflega og geta um fyr-
verandl bústaS jaínframt.
Utan&skrift til afgreiSslust. bla8s-
ins er:
Tbe LÖGBEitG PRTG. & PUBL. Co
P. O. Box. 136, Wlnnipeg, Man,
þaíS a?5 konurnar hrífi frá þeim
verðlaunin, en með Því, að útiloka
Þær frá Því að keppa um Þau
ÞaS er svo ofur einfalt, aS segj t,
við neitum að Þreyta við ykkur af
Því að ÞiS eruð konur. En er það
veglegt? Er þaö karlmannlegt ?
Er ÞaS sanngjarnt? Nei, alls ekki.
En hitt er satt, að þessa leiöina
hafa kvenfrelsisóvinir á öllum öld-
um fariö. Þeir hafa neitaS konun-
lingarnir eiga aS striSa, þá yrSi
eitthvaS gert til aS létta Þeim byrS-
ina.
Eg var rétt tuttugu og eins árs,
þegar eg sá þess fyrst ótviræS
merki, aS eg hafSi tæringu. Mér
líSur aldrei úr minni hræSslan, sem
greip mig Þegar blóSiS spýttist
fram úr mér í fyrsta skiftiS. Eg
var þá á skrifstofunni minni siSla
dags áliSins vetrar. ÞaS var eng-
Telephone 221.
Utan&akrift tll rltatjórans er:
Bditor Lögberg,
P. O. Box 186. Wiunlpeg, Man.
Samkvœmt landalögum er uppsögn
kaup&nda & hlaSi öglld nema hann
•é »kuldlau« fegar hann segir upp.—
Ef kaupandi, sem er í skuld vi8
bl&818, flytur vistfcrlum án þess aS
tllkynna helmillssklftin, þá er þaS
fyrir dómstölunum álitin sýnileg
aönnun fyrir prettvtslegum tilgangl.
um meS ósannsýnu ofbeldi um aSj inn efi á því lengur, aS eg hafSi
njóta sín, og meS Því móti komist tæringu. ÞaS, sem eg hafSi mest
hjá því, aS Þær gætu sýnt hæfileg-| óttast, var nú orSiS aS fullri vissu.
leika sína, og aS ÞaS yrSi lýSum'Mig hafSi grunaS ÞaS i heilt ár,
ljóst, aS Þær gætu staSiS karlmönn! en fimm læknar sögSu mér, aS
unum á sporSi ,og enda gert betur! lungun væru heil. Vinir mínir
en Þeir stundum. ÞaS hefir tekist höfSu líka leynt mig hvaS þeir
býsna vel fram aS Þessum tíma,; héldu, svo eg var öruggur. Lækn-
viSast hvar um heim. En nú má arnir höfSu samt allir vitaS, aS eg
af öllum eyktamörkum ráSa, aSj var meS tæringu. Einn þeirra var
karlmenn muni ekki til langframa góSkunningi minn, en hafSi ekki
Eg get þessa til aS sýna aS hræSsla
fólks viS mig þessi níu ár, sem eg
var veikur, kom ekki af því aS eg
væri sóSalegur eSa trassafenginn.
Eg fór frá B— í AprilmánuSi i
kalsaveSri. Eg var ríSandi yfir
heiSina, og" er ÞaS sá versti vegur,
sem eg hefi nokkufn tíma farlS.
Þegar eg kom á járnbrautarstöSv-
arnar rann upp úr mér blóSiS, og
eg hafSi hita upp á 105 gráSur (40
og y2 gr .á CelJ. Eg veit ekki,
hvernig eg lifSi ÞaS af. Morgun-
inn eftir kom eg til San Antonio.
Eg var svo heppinn aS komast á
j Enn um Þorrablót.
Nú hefir dagurinn veriS settur,
og er ÞaS fimtudagurinn 20. þessa
mánaSar.
ASgætandi er, aS þriSjudagur-
inn í Þeirri viku er síSasti dagur-
inn, sem niSursett farbréf gilda inr>
til bæjarins. Þau niSursettu farbréf
gilda til heimfarar úr bænum fram
á þann 25. Þessa mánaSar. Þetta
hefir áSur veriS auglýst ,en á þaS
eru enn aS nýju utanbæjarmenn
mintir.
Ef til vill hefSi þeim og fleirum
veriS hentugri dagur fyr í vikunni.
En fimtudagskveldiS var þaS eina
Samkepni
karla og kvenna.
Því h< oft veriS haldiB fram,
f
aS ÞaS væri konunum sjálfum aS
kenna, hve kvenfrelsismálinu miS-
aSi hægt áfram. Þær neyttu eigi
réttinda þerira, er karlmennirnir
sitja Þannig fyrir hlut Þeirra, og
tálma því aS Þær fái aS njóta sín
á borS viS þá.
I þetta skifti kann þaS aS vísu
aS takast, aS kónunnni sem áSur
var minst á, verSi neitaS um aS
taka Þátt í kappræSunni. En þó
svo yrSi, þá viBgengst slíkt aldrei
lengi fram eftir þessari vorri tutÞ
ugustu öld. Og þó aS stúdentarnir
I arna komist hjá aS keppa viS
hug til aS segja mér frá Því. En
hinir voru mér ókunnugir og þeim
gat ekki gengiS hugleysiB til. Svo
, , ,, „ ,„|í vikunni ,sem hægt var aB fá
gott greiSasoluhus, en su dyrS stoS(Good Templara salinn Qg þetta
ekki lengi. Fáum dögum síSar, gvei^ VarS húsiS fengiS aS eins
heyrSi eg á samtal ntilli húsmóS-j fyrir velvild góSra drengja, sem
urinnar og útlendrar hjúkrunar-j áSur höfSu ráSið húsiS.
konu. Sú 'síSarnefnda var aS komai, ASgöngumiSar aS Þorlrablótinu
, , 11 þetta smn kosta aS eins emn doll-
henni til aS reka mig burtu og
henni tókst þaS. KjötkveSjuhátíS-
irnar fóru i hönd og því gestkvæmt
í bænum. Eg var fárveikur, en fór
ar. Minna en nokkru sinni áSur.
UpphæS sú er miSuS viS þaS aS-
eins,aS fá upp kostnaS samkomunn
ar sjálfrar. Til einskis gróSa er ætl-
mikiS er víst, aS Þeir vissu aS eg
hafSi tæringu, því Þeir gáfu mér
meSul, sem áttu viS henni. Eg
vissi samt ekkert um það Þá.
Eg sagði strax upp stöSunni, og
aS ráSi læknis og vina ásetti eg
mér aS flytja frá St. Louis, þar
sem eg átti heima. Mig hefir aldr-
i þó á kreik aS útvega mér húsnæSi., * “Helgi magri’’ er ekki gróSa-
Thc ÐOMINION BANk
SELKIRK CTIBUH).
Alls konar bankastörf a£ hendi leyst.
konu í þetta sinn, þá hljóta þeirj ei iSraS þess. Reynslan hefir sýnt
samt aS keppa viS þær Þegar skóla- mér, aS ekkert er betra en iaö
kifta um loftslag, ef hægt er að
vistinni er lokið. Og þeir mega
vara sig á Þeim kappleik.
Því nær í öllum starfsgreinum
þjóðfélagslífsins, þar sem reynir á
andlega hæfilegleika verða þeir aS
keppa viS konuna. Og Þá hljóta
sem um þaS er aS segja, Þá er ÞaS
ranglát íhaldssemi karla ,sem fyr
og síSar hefir hnekt og hamlaS
réttindum kvenna á ýmsan veg.
Ótal mörg dæmi mætti færa til
því til sönnunar, en hér skal aS
eins skýrt ffá einu ,er nýlega hefir
komiS fyrir i voru frelsislandi,
Ameríku, þar sem karlmenn hafa
viljaS neita konum um málfrelsi.
Fram á ÞaS fóru Þeir háskóla-
stúdentarnir viS Columbia-háskól-
veittu þeim, sem skyldi. En hvaS.þeir ag f^ fullvissu um, aS þær eru
þeim fyllilega samboSnir keppinaut
ar, bæSi sakir þekkingar, starffylg-
is og skyldurækni.
ísafold
er nú orSin langstærsta blaS, sem
gefiS er út á íslandi. Núna um
áramótin var hún stækkuS um
Þriðjung, en verS sama og áSur.
Telur ritstjóri, Björ<i Jónsson, blaS
iS eiga von á ritmensku-aSstoö
ann í New York. Svo stóS á Því, hinna færustu manna ís_
aS kappræSa á aS fara fram 28. þ.
m. milli Columbia og Cornell-há-
skólanemendanna þar sySra; Corn-
ell háskólinn kaus kvenstúdent fyr-
ir kappræðanda. En undir eins °S Veris áBur. I því er kafli
háskóla-
lenzku þjóðarinnar. Eitt blaS ísa-
•
foldar meS nýja sniðinu hefir bor-
ist hingaS vestur; ÞaS er fjölbreytt
ara miklu aS efni, en blaSiS hefir
úr ó-
ÞaS varS uppskátt, risu háskóla- J prentaBri sögu Einars Hjörleifs-
stúdentar viS Columbia-háskóla “Qfurefli”
uPP og kröfSust Þess, aB konuj Ekki er ósennilegt aö hin
þessari væri ekki leyft aS taka Þátt lenzku blöcin fari aS teygja úr sér
í kappræSunni. KváSust Þeir ótt-1 ^ eftir ísafold. Þau eru flest helzt
ast, aS hún mundi hljóta verSlaun-J tjj htil< og of litig lesmáliS í þeim
miSaö viS auglýsingar, nema helzt
koma Því viS. ÞaS virSist
bezta styrkingarmeSal fyrir taug-
arnar. Eg hefi bjargaS lífinu oft-
ar en einu sinni meS því aS gera
ÞaS.
En ekki var alt Þar meS búiS.
Engum kom saman um hvert mér
væri bezt aS fara. Eg afréS loks
aS fara til Texas eftir miklar vöfl-
ur. Eg gat ekki fariS á heilu-
hæli, til þess skorti mig fé. Þau
eru flestöll stofnuS til aS græSa á
Þeim. Eg fór því til B—, sem er
lítill bær upp í fjöllum í Texas,
fjörutíu mílur frá járnbraut. Þar
fékk eg fyrst aS kenna á tæringar-
hræSslu fólks, sem nú er komin í
almætti sitt. Eg bjó hjá ÞjóS-
verja. MatmóSur minni hefir víst
ekki dottiS í hug, aS eg skildi
þýzku, því fyrstu tvo dagana gerSi
hún varla annaS en hnýta í mig á
Þýzku og tala um, svo eg heyrSi
Eg var svo máttfarinn aS ÞaS var
rétt meS hörkubrögSum, aS eg gat
gengiS. Mér var allsstaSar neitaS
inni eða þá aS ÞaS kostaSi meira
en eg gat borgaS vegna fátæktar.
Fátæktin hefir veriS fylgikona
sjúkdómsins frá upphafi. Loksins
þegar eg var orSnin úrkulavonar
um aS eg gæti fengiB samastaB
aumkaSist húsmóSir mín yfir mig
og lofaSi mér aS vera ÞangaS til
vera eg gæti komist í burtu.
Eg- hafSi áSur reynt ýms meSul
viS veikinni. Kreosot gerSi mér
1 bara ilt og svo var um sitthvaS
fleira. MeSan eg var í San Anto-
nio reyndi eg serum-aSferSina.
Eftir tíu daga var eg orSinn svo
magur og illa útlítandi, aS læknir-
inn—hann var bezti maSur—sagSi
mér aS vísindin gætu ekkert aS
félag. ÞaS hefir sá klúbbur alloft
sýnt, meS Því aS koma á ÞjóSleg-
um samkomum, fríum fyrir alla
Er þar síSust á aS minna afmælis-
samkoma Jónasar Hallgrímssonar.
ASgöngumiSar eru til sölu hjá
H. S. Bardal í bús hans á Nena
stræti og hjá J. Sveinssyni í búS
hans á Sargent ave., næstu dyr viS
Good Templara salinn
AS eins 400 aSgöngumiSar verSa
seldir, ekki einum meira, því aö
húsrúmiS leyfir ekki meira, svo
alt geti fariS vel fram.
Reynt verSur af fremsta megni
aS gera samkvæmi Þetta sem á-
nægjulegast og skemtilegast aS
unt er. Islenzkt verSur þaS í anda
og formi og í sem mestu samræmi
viS stefnu og tilgáng klúbbsins.
Allar skemtanir, allar veitingar og
húsnæSiö sjálft, alt Þetta verSui
lagt til af íslendingum sjálfum.
Þetta gerir Þorrablótiö nú enn ís-
lenzkara en nokkurt hinna fyrri. í
Þetta sinn er Því vonandi aS öllum
gert, eg ætti ekki annaS eftir en( samkomugestunum líSi vel og þeir
1 deyja. En eg vildi sízt af öllu finni sig þar algerlega “heima hjá
deyja. Eg fór því eins fljott og ser-
eggatfrá Texas til Michigan. , Þegar lokiS hefir veriS borS
haldinu byrja yms minni, í ræSum
Þ etta var um mitt sumar, og eg f
H > & & og Songum. AS þvi loknu fara
þurfti aS komast í kaldara loftslag.
Þessi breyting hélt x mér lífinu í
nokkra mánuSi og bjargaSi mér
viS dauSa. En allsstaSar, þar sem
eg kom, voru menn hræddir aö
sýkjast af mér. Sumir þessara fá-
ráSlinga voru svo hræddir, aS þeir
þorSu ekki aS koma nálægt mér
“Ingóifi”, sem er eitthvert álit-
legasta íslenzka blaðiS nú orSiS.
Æfisaga
tæringarsjúks manns.
Eftir Sidney C. Haley.
viSbúiS aö mér yröi fleygt út Þá
in fyrir þá sök, aS dómendur
mundu verSa henni vilhallir.
Skynsamlega álitiS virSist Þessi
mótbára heldur létt á metunum.
ÞaS er t. d. jafnlíklegt, aS dóm-
endurnir yröu jafn-andvígir kven-
keppinautinum eins og stúdentarn-
ir sjálfir, og hitt getur líka átt sérí
staS, aS kona Þessi sé eigi eins
|
mikill ræSuskörungur sem student-j
arnir halda. Hinsvegar er atferli Hraustir og ríkir borgarar Þessa
þeirra ekkert undarlegt. ÞaS er lands geta ekki gert sér í hugar
í fullu samrs^mi viS lífsskoSanir *lund hvað sárt er aS vera fátækur
þær, sem þeir hafa drukkiB í sig tæringarsjúklingur. ÞaS er ilt aS
viS skóla sinn. Konur hafa engan búa viS hvimleiSar áhyggjur fá-
annan aðgang aS þeim skóla, en tii tæktarinnar ,en verri er þó krank
aS vera Þjónar þeirra háu herra leikur og kvalir hans og stöðugur
karlmannanna, ræsta híbýlin eftir ótti viS dauSann. Verst er þó of-
Þá, rita bréf fyrir kennarana, en sóknin, sem maSur verSur fyrir,
sjálfstæSar skoSanir hafa þær ekki sakir hræSslu fólks viS sjúkdóm-
fengiS aS láta uppi í Þeim helgi- inn. En þegar þetta þrent fer
dómi. Fyrir því er ekki aS undra, saman, verSur þeim skelfingum
þó aö stúdentunum þarna finnist ekki meö orSum lýst. Eg er einn
það ekki samboðiS sér, aS þeim sé fárra, sem hefi tæmt Þann beiskju
ætlaS aS keppa viö konur, eins og bikar til botns og lifaö þaö af. Mér
þær væru jafningjar Þeirra. hefir komiS til hugar, aS eg gæti
' Já, ÞaS er ekkert óeölilegt Þetta gert mitt til aS kippa Þeim rang-
atferli stú 'e”tannna viö Columbia- in^um i lag, sem tæringarsjúkling-
háskólann ,og þaö er lika hyggilegt ar eiga viS aS búa, meö því aö þremur dollurum af reikningnum
frá Þeirra sjónarmiSi. MeS engu segja sögu mína. Eg ímynda mér, minum vegna Þess aS hún hefSi
móti geta þeir öruggar girt fyrir aS ef menn vissu viS hvaS sjúk- Þurft svo lítiS fyrir mér aS hafa.
til, aS hún væri viss um aö eg liföi,
., . , , , 1 eSa tala viS mig og ef þeir mattu
ekki ut manuöinn. ÞaS var held-i . r . .
ur skemtilegt ati tarna. Eg gat! lil aí Þa h"feu.,Þe,r a
ekki fariti burt Þa«au. bvi ekkert mif h.kt •* ef Tj'T'!:
annaS matsöluhús var í bænum, og
áin var í vexti, svo eg komst ekk-
ert.
Loksins var mér sagt aS fara.
Veikin var þá komin á sitt þriSja
stig, því hún haföi veriS látin eiga
sig ÞangaS til eg átti mér litla
batavon. Þarna var eg þá kominn
út á hjara veraldar vinalaus, fá-j Foreldrar mínir fengu átta sam-
tækur og aö dauSa kominn, marg-i hrygöarbréf sem mér veittist sú á-
ar dagleiSir frá heimili mínu og nægja aS lesa.
viöbúiS væri aS springi þa og þeg-
ar. ÞaS var auma lífiö.
Frá Michigan fór eg til Ken-
tucky, og versnaSi Þar. Meiii
héldu aS eg mundi gefa upp öndina
á hverri stundu, og fóru aS undir-
búa útförina, fá likmenn o. s. frv.
E tt skiftiS var eg sagSur látinn.
Lífsþráin varS yfirsterkari, og
o? Þegar. Eg var sannarlega ekki, eg r£tti vig_ datt mér í hug aS
öfundsverSur. Svo bættist þaS viö. fara til E]oric]a. Eg komst þang-
aS bæjarmenn höfSu frétt hvaB aö ag Hfandi, og var ekki óöar búinn
n ér gengi og enginn vildi taka aö koma mér fyrirj
mig. Eg stóS ráðaþrota.
Þótt eg væri ungur, var eg samt
talsveröur mannþekkjari. Þar í
húsinu var dóttir hjónanna, ung
stúlka, góS og viSkvæm. Eg sá aö
hún vorkendi mér. Eg átti einul mér leiddist þessi stööuga vitleysis
en mer var
sagt aS fara af greiöasöluhúsinu
vegna sjúkdómsins. Vinir mínir
tóku málstaS minn, og húsbóndinn
varS aS láta sér lynda aS hafa mig
eSa missa sex kostgangara. En
fram margar fleiri skemtanir,
fleiri stuttar ræSur og fleiri söngfv-
ar, alt á íslenzku. MeSal annara
nýjunga verSur reynt aö sýna þar
hinn gamla vikivaka-dans.
Þegar hinu ákveöna prógrammi
er lokiö, geta Þeir sem vilja skemt
sér i neSri salnum viS spil og mann
tafl.
Þorrablót Helga magra klúbbs-
ins eru orSin reynd aS þvi, aS vera
Þau íslenzkustu skemtisamkvæmi,
í þessu landi. í því er þó ætlast tií
aö þetta taki öllum hinum fram.
Enn skal mint á ÞaS, aS 400 aB-
göngumiðar aS eins verSa seldir.
MáltiSin hefir á sumum Þorra-
blótum ekki veriB eins góö og
klúbburinn hefir ætlast til. Nú sér
um hana einn af meölimum klúbbS’
ins, og er ÞaS trygging fyrir því,
aS hún veröi klúbbnum til sóma.
Réttir verSa svo margir, aö hér
verSa ekki allir taldir. Aö eins
skal tekiö fram, aö auk innlendra
rétta ,til dæmis “turkey”, verSur
þar bæSi hangikjöt og sviS.
Máltíöin ,og skemtanirnar, alt
saman fyrir einn dollar.
Fyrir hönd klúbbsins,
W. H. P.
Sparisj'óösdeildin.
TekiS við innlögum, frá $1.00 að upphæð
og þar yfir. Hæstu vextir borgaðir fjórum
sinnumáári. Viðskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefinn.
Bréfleg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög
ólkahéruð og einstaklingameð hagfeldum
kjörum.
J. GRISDALE,
bankast:órl.
sem fylgir hér meö . Eftir aS staS-
iS var upp frá borSum skemti fólk
sér viS söng, hljóöfæraslátt og
fl. fram yfir miSnætti; fóru flesti.
Þá aS hugsa til heimferSar og
flutti R. F. þá skilnaðarræöu, en
brúSguminn ávarpaöi gestina meö
nokkrum vel völdum þakklætis og
kveSjuoröum. — Eftir aS ungu
lijónin höfðu variö nokkrum dög-
um hér til aS litast um og skoSa
borgina, héldu Þau af staS heim-
leiSis til Álftavatns-bygSar í Mani-
toba, þar sem framtíSarheimilL
þeirra verður.
sinni tal viS hana einslega og baö
hana bá aö aumkast yfir mig og
sjá um aö eg yrSi ekki látinn fara.
Hún tók svari mínu hjá foreldrum
sínum og 1 aS varS úr, aS mér var
lofaö aö vera þangaö til vöxturinn
færi úr ánni. Þegar eg fór, sex
vikum seinna, sló húsmóSirin
ofsókn og keypti Því svolitla skóg-
arlandsspildu og hús á, undir eins
og eg gat safnaö nógu miklu fé
Þetta var rétt eftir haröindin 1895
og jaröir þá allar meö gjafveröi.s
fFramh.J
FréttaHréf,
frá Chicago.
AS kveldi hins 22. þ.m. voru þau
herra Skúli Sigfússon og ungfrú
GuSrún Arnason gefin saman í
hjónaband af séra J. W. McClena-
han hér í borginni. Hjónavígslan
fór fram á heimili foreldra brúöur-
innar, 5610 S. Centre-Ave.
Nokkrum gestum var boSiö viö
þetta tækifæri og skemtu menn sér
hiS bezta. Hr .Runólfur Fjeldsteu
prestaskólastúdent og dr. Sig. Júl.
Jóhannesson, héldu sína ræöuna
hvor fyrir minni brúöhjónanna;
Runólfur Fjeldsted mælti og fyrir
minni húsfreyju, en Sig. Júl. Jó-
hannesson las upp kvæöi er hann
haföi ort fyrir Þetta tækifæri og eyjarnar skuli undanþegnar
BRÚÐKAUPSKVÆÐI,
Skúli Sigfússon og Guörún Árna-
son. 22. Jan. 1908.
Lag: “Guö, allur heimur eins í
lágu og háu.”
i
“Á jörö’ og liimni heill sé þeim,
sem unnal”
er helgisöngur tímans öld frá öld|
þeim drottinn opnar beztu lífsins
brunna
og bænir þeirra hljóta reginvöld.
1 1
Þótt sorgir kalli hrygöartár af
hvarmi
—Því hrygö meö gleöi flytur sér-
hvert ár—
Þeim ástin,hallar hvoru’ aö annars
barmi
og hún er aldrei fegtí’ en bak viö
tár.
Af hennar dögg í hjörtum jarSar-
barna
er hrjósturlendi breytt í gróBrar-
skaut;
oss Þekkist engin önnur leiöar-
stjarna,
sem aldrei veröi keypt af réttri
braut.
í háu býli’, ef henni er títt aö
gleyma,
á hel og stríS og bölvun vísan sess;
í lágu skýli, þar sem hún á heima,
er himnaríki — guö er vöröur þess.
í eina braut hún breytir leiBum
tveggja,
—sú braut er eins og lifiö — þús-
undföld. —
Hún vefji friöi framtíö ykkar
beggja,
sem frjálsum hjörtum skiftist á
í Icvöld.
Filippseyjar.
Skýrsla um Filippseyjar, frá
Taft hermálaráögjafa, eftir síö-
ustu ferð hans þangaS, hefir veriö
lögö fyrir Bandaríkjaþing. Er l>ar
látiS allvel af hórfum á eyjunum,
en þess er getiö, aS langir títrur
muni líSa þar til Filippseyjabúar
séu færir um fullkomna sjálf-
stjórn. Hallast Roosevelt forseti
aS því líka. Ennfremur er hann
meömæltur þeim tillögum Tafts,
aö sykur og tóbak sé enn flutt toll-
frítt frá eyjunum, en þó sé sá vöru
flutningur takmarkaöur nokkuð,
aö því er vörumagniö snertir, aö
kvaöir þær, sem nú séu á því aö
eignast námalönd, séu úr gildi
numin.aö Filippseyjastjórn sé veitt
vald til aö reka landbúnaöarbanka
og fari höfuöstóll hans eigi fram
úr $2,000,000, og aö síöustu, aö
laga-