Lögberg - 06.08.1908, Blaðsíða 4

T41T
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. ÁGÚST 1908.

er gefið út hvern fimtudag af The Lögberg
Printing & Publishing Ce.. (löggilt). aö Cor.
William Ave. og Nena St„ Winnipeg. Man. —
Kostar $2.00 um árið (á fslandi 6 kr.). Borg-
ist fyrirfram. Einstök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Lögberg
Printing & Publishing Co„ (Incorporated). at
Cor. William Ave. Ic Nena St„ Winnipeg.
Man. — Subscriptioo price »2.00 per year. pay-
abl in advance. c Single copies 5 cents.
S. BJÖRNSSON, Editor.
J. A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Auglýsingar. — Smáauglýsingar (í eitt
skifti 25 cent fyrir 1 þml. X stmrri auglýsing-
um um lengri tíma, afsláttur eftir samningi.
Bústaðaskifti kaupenda verður að til-
kynna skriflega og geta um fyrverandi bústað
jafnfrarat.
Utanáskrift til afgreiðslustofu blaðsins er:
The LÖQBERG PRTG. & PCBL. Co.
Wlnnlpeg, Man.
P. O. Box I 36.
TELEPHONE 22 1.
Utanáskrift til ritstjárans er :
Editor Lögberg,
P. O. BOX 130. * WtNNtPEO, Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupanda
á blaði ógild nema hann sé skuldlaus þegar
hann segir upp. — Ef kaupandi, sem er I skuld
við blaðið. flytur vistferlum án þess að til-
kynna heimilisskiftin, þá er það fyrir dóm"
stólunum álitin sýnileg sönnun fyrir prettvls-
egum tiigangi.
Níð Heimskringlu um
frjálslynda-flokkinn.
tolíarnir á helztu nauCsynjavörum
í landinu væru lækkatSir Þegar
Laurier-stjórnin settist a8 völdum,
þá eru afturhaldsblöSin og Hkr.
aftaníhnýtingur þeirra, atS benda á
hve tolltekjurnar hafi vaxiö síöan
1896, og telja þatS ekki geta stíafaö
af öðru en hækkuöum tollum. Hkr.
hrópar hátt og Þykir þaö óskaplegt
aö auka skatta á fólkinu meö því.
En hér er aöalatriöinu stoliö und
an. Þegar Laurier-stjórnin lækk-
aöi tollana þá margfölduöust strax
vitSskiftin viö önnur lönd, og þess
vegna jukust tolltekjumar. Þegar
tollarnir lækkuöu, þá ginu ekki
auökýfingar Austur-Canada leng-
ur yfir markaöinum. Þá fór al-
þýöa manna aö geta keypt vörur
sinar viöar aö, og geröi þaö. Á
þann veg óx verzlunin viö útlönd.
Og þá náttúrlega tolltekjurnar um
leiö.
Vér skulum nú sýna fram á Þaö
nokkru nánar, að þaö er tómt bull
aö skattbyröin aukist fyrir þaö, þó
aö tolltekjumar vaxf. Tollbyrðin
er ekkert undir upphæöinni komin,
heldur liggpir hún i hlutfallinu,
sem tollupphæðin stendur í við
verömæti l>ess, sem tollaö er. Sönn
hagfræði er ekki falin í útgjalda-
upphæöinni, heldur er hún \) inni-
falin i hlutfallinu, sem útgjöldin
standa í viö tekjurnar, og 2) í ár-
angrinum, sem veröur af fénu.
sem eytt er. Ein miljón tekna af
tuttugu miljóna viðskiftum r
Þaö var vikiö aö því fyrir
nokkru hér í blaðinu, hve gjarnt
afturhaldsblööunum væri til þess þyngrj tollbyröi en tveggja milj-
aö rangfæra stjórnarstefnu núver- ána (■ekj'ur af fimtíu miljóna viö-
andi sambandsstjórnar og gera sk;ffUm
Þrjátíu miljóna útgjöld af tutt-
ugu og fimm miljóna tekjum er
ekki eins skýr vitnisburöur um hag
fræöi, eins og fjörutiu miljóna út-
hana tortryggilega í augum þjóö-
arinnar meö þeim hætti.
Nýtt dæmi þessum ummælum
vorum til sönnunar eru greinarkafl-
ar þeir í Heimskringlu um frjáls-, ,. ..
...... , , ■* * gjold af fimtiu miljona tekjum.
lynda flokkinn, sem hafa venö aö 1 . , 1
, „ . - - Og a hinn boginn er þrjatiu muj-
koma út síöastliöinn manuð. Þaö , s , ...fj s ,, , .
, . . T í ona utgjold, sem ekki syna neinn
á aö vera syndaregistur Launer-, , ’ , .„ , .,t. „
. . ,, , 1 arangur aö þvi er viöskifti eöa
stjórnarinnar, og er eigi ohogvær- . .
. , „ , , , . , tekiur snertir, eins gloggur hag-
lega a staö anö 1 yrs u, en r fræðisvottur eins og fjörutíu milj-
lendir blaöiö í vandræöum sínum ána útgfjöld, er leiöa til hagvæniegs
út i tómar rangfærslur, blygöunar fjrajjgrm-g þæði aö því er viðskiftum
laus ósannindi og Það argvítugasta Qg tekjum viskemur. öll verzlun-
níö um stjórnmálamenn og mal- arviSskifti Canada lg9Ó námu 22g
efni frjálslynda flokksins, sem
Vestur-lslendingum hefir veriö
boöiö upp á um langan tíma.
Tollnnílið.
miljónum, en 1907 voru þau 612
miljónir Mannfjöldinn 1896 var
talinn fimm miljónir, en 1907 6j4
miljón. Tollupphæöin 1907 var
Heimskringla hefur máls á toll- 54K miljón meiri en 1896, en hún
málinu. Hún spgir, aö frjálslyndi var greidd af \lÁ miljón fleira
flokkurinn hafi lofað aö aftaka fólki á 384 miljón meiri viöskift-
verndartolla á innfluttum vörum.' um. Útgjöldin 1896 voru 44 milj.,
Þaö sanna í því er aö lofaö var aö en 73 miljónir 1907. Tekjifrnar
færa niöur innflutningstollana, og 1896 36y2 milj., en 91 miljón 1906.
þaö hefir veriö gert. j Þrjátíu prct. fleira fólk gerir 240
Strax og frjálslyndi flokkurinn Prct- meiri verzlunarviöskifti, greiö
kom til valda 1896 voru tollarnir ir 220 prct. meiri tolla og hefir 189
færöir niöur úr 45 prct. ofan í X7Á prCt' meiri útSjÖld‘ Af Þessum tÖU
prct lægst. Þannig voru tollar um sÍá menn frá óllu ^arfsmála-
lækkaðir á öllum nauösynjavörum, \ Ie?u sjónarmiöi aö tollbyröin er
akuryrkjuverkfærum og óunnum 1 mlklu léttari r9o6, og útgjöldin
vöruefnum, og varö þaö bæöi til
þess aö almenningur átti kost á aö
fá keypt ódýrari verktól og iönaö-
ur varö vandaðri og betri en verið
haföi undir afturhaldsstjórninni bæöi fyrir þiaö, aö frjálslyndi flokk
þegar verksmiöjueigendum í vemd , urinn færöi niöur tollskrána, og
hátollanna gat, sakir samkeppnis- eins hitt, aö meö lágtollalöggjöf
leysisins utanlands frá, haldist uppi Laurierstjórnarinnar sleppa bænd-
aö hafa á boðstólum illa unninn urnir viö það aö láta verksmiöju-
miklu hagfræðilegri heldur en
1896.
Tollbyrðin nú er minni heldur
en undir afturhaldsstjórninni;
iönað og rándýran i tilbót.
' eigendurna rýja sig um þann toll-
Laurierstjórnin lækkaöi, eins og skerf, er í þeirra sjóö rann meö
áöur er sagt, tolla á öllum nauö- j an verndartollarnir stóöu. Þaö er
synjavörum almennings, en hún . erfitt að segja, hvaöa feiknafé þaö
hækkaöi tolla á munaöarvöru,. tó- væri orðiö, sem þannig heföi sóp-
baki og dýrum vínum, einmitt ast a® einstaka mónnum, pínt út úr
þeirri vöru>, er almenningur kaupir
lítiö, en aðeins færri hluti þjóöar-
innar, ríka fólkiö. Þar bar stjórn-
in fyrir brjóstinu hag almennings,
en ekki fárna einstaklinga, þó áuö-
ugir væru, eins og afturhalds-
stjórnin sæla.
En þó aö margsannaö sé, aö
almúganum, ef hátollastefna aftur-
haldsmanna væri enn viö líði.
Hér skal aö eins taka eitt ofur-
lítiö dæmi. Gerum ráö fyrir aö
Canada þurfi á ári eina miljón
punda af bindaratvinna. Af þess-
ari vöru skulum vér nú segja, aö
Á að eins sé innfluttur en Á bún-
ar til hér innanlands. Setjum svo
aö innflutningstollur sé eitt cent á
pundiö. Þá veröur tollurinn á þeirri
Á miljón punda sem innflutt er
$2,500. En verksmiðjumenn, sem
byggju til hina Á hlutana, mundu
undir verndartollalöggjöfinni hafa
getaö lagt þaö á vöru sína sem toll-
inum nam og látiö þá greiða sér,
er af þeim keyptu. Meö öörum
orðum. Bændurnir greiddu ekki
aö eins þenna $2,500 toll, sem kom
á innflutta bindaratvinnann og
rann í landssjóð, heldur líka $7.500
til verksmiðjumiannanna sjálfra, er
lögöu þaö á sinn tvinna, er tollin-
um nam. Bændurnir uröu sem sé
aö greiða sama tollinn af allri
þessari einu miljón punda af
tvinna. Fjóröi parturinn, $2,500
lenti í landsjóöinn, en eðia $7.500
til verksmiöjueigendanna.
Af þessu dásamlega fyrirkomu-
lagi undir hátollalöggjöfinni leiddi
þaö, aö verksmiðjueigendur uröu
stórríkir á fáum árum og margir
miljónaeigendur. Þeir uröu öfl-
ugir fylgismenn afturhaldsstjórn-
arinnar og studdu hana sakir há-
tollastefnunnar, sem hún lögleiddi
til aö ihlynna að þeim. En alþýð-
an borgaöi brúsann. I tollmálinu
er því munurinn á frjálslyndu og
afturhaldsstefnunni þessi:
Afturhaldsstjórnin samdi hátolla
löggjöfina og geröi verksmiöjueig
endurna, sárfáa menn aö tiltölu,
stórauöuga. Frjálslynda stjórnin
lækkaöi tollana til aö auöga bænd-
urna, alþýöuna, fjöldann og létta
af honuim einokunarverzlun auö-
mannanna. og koma samkepni aö.
Þar barðist frjálslynda stjórnin
fyrir almanna réttindum, en hin
fyrir yfirgangi einstakra manna.
Fjárniáln stjórnarfarið.
Hkr. kveður upp þungan áfellis-
dóm yfir Laurier-stjórninni fyrir
fjármála ráösmensku hennar og
þykir það óskaplegt aö útgjöldin
skuli ha>fa aukist. En hún gleymir
alveg aö geta þess, aö tekjurnar
hafa aukist líka, og meira en út-
gjöldin, svo aö tekjuafgangar
Laurier - stjórnarinnar siöastliöin
ellefu ár eru samtals $93,626.000,
sbr. fjármálaskýrslu Fieldings fjár
málaráðgjafa á síðastliðnu þingi.
Og er þaö alt ööru vísi fjármála-
stjórn heldur en hjá afturhalds-
stjórninni, sem haföi aö meöaltali
$249,000 tekjuhalla árlega, ellefu
árin síöustu, sem hún var viö völd.
Þegiar nú þannig er meö fjár-
málin fariö, að stjórnin er alt af aö
safna fé í landsjóðinn, frá 10 til
20 miljónir dollara á ári ftekjuaf-
gangur síöastliöiö ár rúmar $19,-
000.000), þá virðist ekki ægilegt
þó aö útgjöldin hafi vaxiö nokkuö
frá því sem þau voru fyrir tíu til
tólT árum síöan, þegar allar fram-
farir og starfslíf í Canada var lík-
ast diauðra manna gröf.
Laurier-stjómin heföi vitanlega
getaö haft útgjöldin . margfalt
minni, heföi hún álitið þaö landinu
fyrir beztu aö safna tekjunum sem
mestum í sjóö, en verja þeim ekki
nema aö litlu leyti í framkvæmdir
og umbætur landsbúum i hag. En
hún hefir hallast aö þeirri skoöun,
sem nú er efst á baugi hjá öllum
uppgangsþ jóöum heimsins, aö nota
mest þaö fé sem stjórnin má missa
til þess aö bæta og byggja Jandiö,
sem hún býr í. Og Laurier-
stjórnin hefir borgað þessar um-
bætur af tekjunum, sem inn hafa
komið, en hún hefir ekki tekiö lán
svo tugum miljóna hefir skift til
aö gera umbæturnar og síbæct á
þjóöskuldabyröina, eins og aftur-
haldsstjórnin geröi.
* Hæstu útgjaldaliöimir fyrir ut-
an venjulegu útgjöldin eru sérstök
útgjöld, sem kölluð eru höfuðstóls-
útgjöld. Þaö er það fé, sem variö
er til ýmiskonar varanlegra fyrir-
tækja, er fé landsins.stendur í oger
þjóöareign, svo sem stórbygging-
ar, brýr o. s. frv. í þeim löndum,
sem eru á framfara skeiöi eins og
Oanada er sérstaklega þörf á þess-
konar fjárveitingum; og gerir sér-
hver stjórn sem er ant um vöxt og
viðgang lands síns, sér far um að
uppfylla þær. En þrátt fyrir það
þó aö Laurier-stjórnin hafi uppfylt
þessar þarfir þjóöarinnar, l'angt
fram yfir þaö sem fyrirrennarar
hennar geröu, nægöu henni árlegfu
tekjur sínar til þess aö mestu leyti.
Undir afturhaldsstjórninni, frá
1886—1896, þá urðu þessi höfuð-
stólsútgjöld samtals $80,000,000.
Mönnum er víst kunnugt um,
hvernig sú stjórn fór aö greiða þau
útgjöld. Hún fór þannig aö því,
aö hún tók $62,000,000 lán og bætti
þ.ví við þjóðskuldina, sem orðin
var um 260 miljónir 1896, Þegar
hún fór frá.
Samskonar útgjöid undir Lauri-
er-stjórninni hafa orðið meiri, um
$127,000,000, en alt Það fé hefir
stjórnin greitt af tekjum sínum,
nema einar 5,txx),ooo, sem bæzt
hafa viö þjóðskuldina.
Meö því aö þau útgjöldin hafa
mest vaxið, er varið hefir verið til
almennra umbóta, þýðingarmikilla
verklegra framkvæmda, svo sem
til meginlandsbrautar vorrar (G.T.
P.) og til eflingar samgöngum á
annan hátt, stórbygginga og skóla,
þá ættu slíkar umbætur, og eru vit-
j anlega slíkar umbætur meiri hluta
þjóðarinnar ánægju- og fagnaðar-
efni, sérstaklega fyrir þá sök, að
1 stjórnin hefir komið öllu þessu i
! verk með tekjum þeim, er hún sá
Iandinu fyrir og án þess að hækka
i þjóðskuldina svo sem neitt.
I
Þjóðskuldin.
Um hana bullar Hkr. töluvert og
er að reyna aö gera það ískyggilegft
J hvaö skuldin hafi vaxið! I undir
Laurier-stjórninni. Segir hana
1 hafa hækkað um 1714 miljón taliö
til 31. Marz síðastl.
En þetta er rangfærsla, því að
skuldin hefir aö eins hækkað um
j rúmar 5 miljónir frá 1896 til 31.
Marz 1907 fsbr. ræöu Fieldings
fjármálaráðgj. í þingtíð., haldna 3.
Des. s.l.ý. Skuldarhækkunin hefir
að eins rúmlega þrefaldast í munni
! Hkr.
En er nú þessi 5 miljóna hækkun
mjög ískyggileg? Og er það ekki
álitamál hvort réttara heföi verið
aö minka þjóðskuldina en láta
nauösynlegar umbætur, sem geröar
hafa veriö sitja á hakanum?
Þar eð þjóðskuldin er orðin hátt
á þriðja hundrað miljónir, þá verð-
ur þessi fimm miljóna viðbót öld-
ungis hverfandi miðað viö alla
upphæöina.
En um hitt má aftur ræöa meö
og móti, hvort réttara heföi veriö
aö minka þjóðarskuldina eöa ekki.
Enginn neitar þvi, að skuJdin er
mikil og renturnar býsna þung út-
gjaldabyröi, sem vitanlega væri
gott aö losna viö.
Hins vegar eru íbúar fámennir i
Canada, en landiö auöugt og gott.
Fádæma auðsuppsprettur hér. Fyr-
ir því er á það að líta, hvort aö
eigi ríöi meir á því að verja fé til
þess að hagnýttar verði auðsupp-
sprettur þær, sem í landinu eru,
heldur en aö borga þjóöskuldina
strax.
Þjóðskuldabyrði má létta meö
tvennu móti.
Það er hægt með því að greiða
skuldina alla í einu eöa smámsam-
an. Og Það er líka hægt með því
að auka gjaldÞolið til aö bera byrð-
ina meö því aö íbúatalan vaxi og
aö þjóöin auðgist. Ef svo stæði á
aö auðsuppsprettur þær, sem Can-
ada á, mættu heita svo vel hagnýtt-
ar, sem hægt væri, þá heföi ekki
verið um annað að ræða en að
greiða þjóöskuldina, svo skjótt sem
mögulegt heföi veriö. En jafnvíst
er um það, aö meö því aö láns-
traust Canada er óaöfinnanlegt, og
hún á enn stórmikið eftir aö vaxa
og blómgast, þá hefir Laurler- j
stjórnin tekið þann kostinn, í þessu
máli, sem hyggilegri var. En hann
var sá, að hækka þjóöskuldina ekki
svo neinu, næmi, en verja tekjun-
um, sem inn komu árlega, til að
gera þær umbætur er til framfara
miöuöu og bráönauösynlegar væru
í þessu unga landi.
Þannig varöi Laurierstjórnin fé
til aö byggja nýjar jámbrautir; fé
til aö dýpka og setja vita í St.
Lawrence ána; fé til aö dýpka
skuröi er skip fara um; fé til að
framlengja og bæta Intercolonial
brautina; fé til aö leggja Grand
Trun'.-c brautina; fé til aö bæta
höfnina í Montreal og fleiri hafnir
smáar og stórar; fé til aö styrkja
gufuskipalínur í því skyni að efla
verzlun Canada; fé til aö sýna iön-
aö og afuröir. frá Canada erlendis
og vekja þannig eftirtekt á land-
inu; fé til aö kosta verziumarer-
indsreka í ýmsum löndum; fé til
að styöja innflutning meö ráöi og
dáö; jók fjárveitingpina til hinna
ýmsu fylkja i sambandinu; og
varöi fé til aö styöja og efla verzl-
unarviöskifti Canada viö erlend
ríki á margan hátt, og til aö létta
undir með íbúunum í að nota auðs-
uppsprettur landsins að ýmsu leyti.
Fjárveitingar til allra ]>essara
nauðsynjamála hafa aö eins einu
sinni orðið fimm miljónum meiri
en tekjurnar, en sá var munurinn,
aö meöan afturhaldsmenn voru viö
völdin uröu útgjöld þierra á 18 ára
stjórnartíma 118 miljónum meiri en
tekjumar.
Að lokum skal þess getið, aö þó
skuldin hafi hækkað um áður-
nefnda upphæð, hvilir hún nú léttar
á ibúunum en þegar Laurier-stjórn
in kom til valda, vegna þess hve
fólki hefir fjölgaö. Áriö 1896 var
þjóöskuldin $50.71 á mann, en nú
er hún ekki nema $40 á mann. Og
sést á því, að þjóöskuldarbyrðin
hefir drjúgum lézt á herðum Can-
adamanna undir Laurierstjórninni,
þrátt fyrir allar umbæturnar landi
og lýö til eflingar, sem hún hefir
gert. (Framh.;
Kosningarnarj Sask-
atchewan.
Úrslit kosninganna þ 14. þ. m.
í Saskatchewan eru næsta mikils-
varöandi fyrir fylkiö. Framtið
þess er undir því komin, aö rétt
umdirstaða sé fundin. . Stjórnir
! allra landa hafa mikla ábyrgö meö
höndum, en þó ekki sizt þær, sem
fyrstar setjast aö völdum í ný-
mynduöum fylkjum eöa ríkjum.
Þá er mest hætta á aö eitthvað það
sé gert, sem verði fylkinu til ómet-
anlegs tjóns síðar meir. Þetta á
ekki sízt viö um fylki eins og Sas-
katchewan, sem enn er óbygt að
mestu og á sýnilega glæsilega fram
tíö fyrir höndum. Þégar fast lag
er komiö á stjórnarskipunina,
landið albygt og þjóðlífið í traUst-
um skorðum, er miklu minni hætta
á, að stjórnirnar geti gert þau af-
glöp, sem ekki megi skjótlega ráða
bót á. *
Scott-stjómin hefir nú setiö að
völdum í Saskatchewan í þrjú ár.
Hefir hún gert nokkuö það, sem
Thc DOMINION B VNh
SELKIRK CTIBCIÐ.
AUs konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóðsdeildin.
Tekið við innlögum, frá $1.00 að upphæð
og þar yfir. Hæstu vextir borgaðir fjórum
sinnum á ári. Viðskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefinn.
Bréfleg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
skólahéruð og einstaklinga með hagfeldum
kjórum.
d. GRISDALE,
bankastjórl.
fylkinu geti oröiö tjón að?
Síður en svo. Hún hefir þvert
á móti reynst framsýn og ötul
stjórn, og unnið að heill og fram-
förum fylkisins í hvívetna.
Hér skulu taldar nokkrar gerðir
hennar.
Scott-stjórnin hefir komið skipu
lagi á stjórnarfar fylkisins, svo op-
inber mál yrðu afgreidd fljótt og
vel.
Hún hefir á þrem árum varið
meira en fjórum miljónuni
dollara úr fylkissjóði til almenn-
ingsmála, án þess að henni hafi
nokkurn tíma verið borið á brýn
aö hún færi óráösíulega meö þaö fé
eöa veröi þvi illa.
Hún átti þátt í fylkjafundinum
1906 og fékk þá $130,000 bætt við
tekjur fylkisins.
Hún hefir fengið samþykt lög
um það, að gróðabrallsmenn, utan-
fylkisbúar, sem landeignir eiga í
fylkin'u, og landsölufélög, skuli
greiða skatt til skóla í fylkinu.
Hún hefir látið samþykkja lög
að bankar vátryggingarfélög, lán-
félög, símafélög og önnur auðfé-
lög skuli greiða skatta.
Hún hefir haft undirbúning með
að neyða járnbrautafélög til aö
greiða skatt.
Hún hefir látið sér ant um iön-
aðarmenn, handverksmenn og
vinnufólkið, og trygt rétt þeirra
meö lögum.
Hún hefir aukið fjárveitingar til
landbúnaðarins og eflt hann í öll-
um greinum.
Hún hefir látiö leggja þjóðvegi
um fylkið og haldið þeim viö. Ár-
ið 1907 veitti hún $562,000 til vega
gerðar og brúa.
Hún hefir stutt að myndun 750
skólahéraða og veitt þeim ríflegan
styrk.
Hún hefir komið skipulagi á
réttarfarið, svo það er í góðu lagi.
Hún hefir séð vel fyrir menta-
málum fylkisins, bæöi alþýðu-
mentun og æðri mentun, með fyr-
irmælum sínum um stofnun æðri
skóla og háskóla.
Hún hefir látið gera tvær ágæt-
ar stálbrýr yfir Saskatchewan ána,
aðra hjá Saskatoon, hina hjá Battle
ford, og í ráði er aö byggja þá
þriðju hjá Prince Albert.
Hún hefir veriö ótrauð á aö
koma upp opinberum byggingum,
þar sem þeirra hefir þurft með
í fylkinu. ,
Hún hefir undirbúið byggingu
stjórnarhallarinnar í höfuðstaðn-
um svo að það lofa allir, og fengiö
byggingartilboð um hana fyrir
$94,110 minna en húsagerðarmeist-
ari áætlaði.
Hún hefir lagt veitingu vínsölu-
leyfa í hendur einnar nefndar, og
unnið að því að takmarka vínsölu
yfirleitt.
Hún hefir gert nýja skiftingu á
kjördæmunum og hana svo sann-
gjama, að allir flokkar greiddu at-
kvæði meö henni.
Hún hefir séð skólabörnum fyr-
ir ókeypis lestrarbókum.
Margt og margt fleira hefir hún
starfað þenna stutta tíma, sem
hún hefir setið að völdum, og fáir
munu þeir stjórnarformenn vera,
sem eiga þvi láni að fagna að hafa
afrekaö svo mikiö eins og Mr.
Scott á svo skömmum tíma.
Þótt nú svo vel hafi tekist til um
byrjunina, er þaö ekki síöur mikils-
varöandi fyrir fylkiö, að framhald-
ið verði að sama skapi.
Og hverjum er bezt til þess trú-
andi?
Hverjum öðrum en einmitt þeim
mönnunum, sem þegar hafa unniö
fylkinu svo mikið gagn, Scott og
flokksmönnum hans.
& Tho.mas.
!IÁRÐVTORU-KÁUPiVíh,NN
538 ivt A.I2ST ST.
TALS. 330
Smíðatól og klippur skerpt, alt gert á
okkar eigin verksmiðju og ábyrgst.
ViS sendum eftir munum og sendum þá
aftur sama daginn.—Talsímið 339
eftir sendisveini okkar.
Vinsœlasta hattabúðin í
WINNIPEG,
Einka umboðsm. fyrir McKibbin hattana
1mm
364 Main St. WINNIPKG.