Lögberg - 01.10.1908, Blaðsíða 4

UOGBERG, FIMTUDAGINN i. OKTÓBER 1908.
<5
etg
er gefið út hvern fimtudag af The Lögberg
Printing & Publishing C».. (löggilt). að Cor.
William Ave. og Nena St.. Winnipeg. Man.
Kostar $2.00 um árið (á fslandi 6 kr.). Borg-
ist fyrirfram. Einstök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Lögberg
Printing & Publishing Co., (Incorporated), at
Cor. William Ave. & Nena St., Winnipeg.
Man. — Subscriptjon price $2.00 per year. pav-
abl in advance. - Single copies 5 cents.
S BJÖRNSSON. Edltor.
J. A. BLÖNDAL, tíua. Manager
Auglýsingar. — Smáauglýsingar "í eitt
skifti 25 cent .fyrir 1 þml. Á st»rri auglýsing-
um um lengri tíma. afsláttur eftir samningi.
BústaOaskifti kaupenda vetður að til-
kynna skriflega og geta nni fyrverandi bústað
jafnframt.
Utanáskrifc til afgreiðslustofu blaðsins er:
Th. LÖGKEKG PRTG. i PUBL. Co.
Wlnnlpeg, Man.
P.O. Box 3084.
TELEPHONE 22 I.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Editor Lögberg,
P. O. Boxi 130. WiNNipca. Man.
Samkvaemt landslögum er uppsögn kaupanda
á blaði ógild nema hann sé skuldlaus þegar
hann segir upp. — Ef kaupandi, sem er í skuld
við blaðið, flytur vistferium án þess að til-
kynna. heimilisskiftin. þá er það fyrir dóm*
stólunum álitin sýnileg sönnun fyrir prettvís-
egum tilgangi.
Fjármálaráðsmenskan.
Eitt með öðru, sem conservatív-
ar eru nú æfir yfir og finna Lauri-
er-stjórninni til foráttu, er það,
hvað hún eigi að vera bruðlunar-
söm.
Þeir segja, að það nái engri átt,
að kasta landsfé á glæ eins og hún
hafi gert, og halda því fram að
sjálfsagt sé að steypa henni frá
völdum, af því hún sé að setja
landið á höfuðið.
Ef
gjöld. Höfuðstólsútgjöld eru talin Hverjum einstökum 160 ekrur eða
sér, þ. e. a. s. fjárveitingar sem þar um.
óvanalegar eru, svo sem til skurða Hvað verður nú úr ákærum þeirra
og járnbrauta, sem landsfé stendur, conservatívu að löndin hafi verið
í. ! seld f járgróðamönnum fyrir gjaf-
Þessir tekjuafgangar bera það|verS? t>eir ITlerin sem á heimilis-
með sér, að þó aö liberal stjórnin | réttarlöndunum búa leggja sinn
hafi stutt að hverskyns umbótum í skerf til hins mikla hveiti útflutn-
landinu, hefir hún þó ekki eytt ings og auka með því veg og vel-
meiru en hún liefir haft ráð á. Og gengni landsins.
þrátt fvrir afar-kostnaðarsamar Er þetta ekki full sönnun þess, aö iun{ju vej iiag S1num, en áður höfðu eins og víðar.
umbætur, sem heyra undir höfuö- ' Hberalar hafi staðið við að láta land- . Htlu færri flutt burtu en inn komu. Snúning séra
'tólsúteiöld hefir þjóðskuldin ekki uema fálöndin? Er þetta ekki nægi- Járnbrautir. sem áður höfðu varla grundvallar atriðum þeim,
samanburði i legur vottur þess, að stjornm.hati
1 menn til aö flytja til Canada. ötul- En þó þetta nú aldrei nema væri;
ir og hagsýnir menn voru til þess satt, þá getur mér samt ekki skilist, i
ráðnir og ekki horft í tilkostnað. hvaða sanngirni er í því hjá E. H., j
Séð var um, að landnemar ættu auð að vera að ilskast við séra Jón út
velt með að komast til þeirra staða, af slíku. Því öllu fólki hér er þaö
sem þeir ætluðu að setjast að á. þó kunnugt, að ekki hefir hann á
. Af stefnu stjórnarinnar í inn- nokkurn hátt hlutast til um við-
flutningsmálum hefir leitt það, að skifti séra Friðriks við söfnuð
innflytjendur hafa streymt til Can- hans.
ada í þúsunda tali, sem áður mátti Og hafi sögumaður E. H. kent
telja á fingrum sér. Landnemar séra Jóni um þetta, þá hefir hann
sátu kyrrir á eignum sínum og haft hann fyrir rangri sök, þar
The DOMIINION BANK
SELKIRK CTIBCIÐ.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Friðriks
vaxið neitt að kalla
við það, sem hún óx undir con-: haldið loforö sitt fyrir kosningarn-
servativu stjórninni. Þó óx hún ar um láta landnemana fá land-
um rúmlega 6l/> miljón doll. árlega iö?
í 18 ár að meðaltali, en að eins Þjóðeignin, löndin, er eign fólks-
nokkuð á aðra miljón undir Laur- jins °g viðurkennir frjálslyndi
ierstjórninni á ári. En samt hvílir , flokkurinn. Þ.að er góö sönnun þess
þjóðskuldin nú miklu léttara á í- að fólkið búi á löndunum, að menn
búunum fyrir fólksfjölgunina, þó 1 vesturfylkjunum eru stöðugt að
að hún sé ofurlítið meiri, svo að 31. biðÍa um meiri j^brautir, en í
Marz þ. á. var hún $40.50 á mann í austurfylkjunum um dýpri. hafmr
stað þess að hún var rúmum $10 '°e breiðan skipaskurði
hærri á hverjum einstaklingi þeg-
ar liberalar tóku við 1896.
%
Þetta stutta yfirlit sýnir, að
Laurienstjórnin hefir rétt svo við
fjárhag landsins, að hún hefir get-
að sýnt árlega margra miljóna
tekjuafgang í stað tekjuhalla con-
servatívu stjórnarinnar, og þó að
hvert umbóta-stórvirkið hjá henni
hafi rekið antiað, hefir þjóðskuld-
Alt ber
vottinn um það sama; Landnem-
arnir fengu löndin til eignar og á-
búSar og færa sér kosti þeirra í
nyt.
Innflutningsstefna
liberala.
gegn
sem
ekkert haft að gera og höfðu ekki kirkjufélag vort byggist á og sem
getað borgað rentu af skuldabréf- hann isjálfur hafði utn mörg ár
um sínum, fengu nú meira að flytja fylgt, afsakar E. H. með því, að
en þær gátu komist yfir, svo að hans nýju skoðanir séu nú viðtekn-
leggja varð nýjar brautir. Upp- ar við svo og svo marga háskóla í
skeran í Vestur-Canada fór að Norðurálfunni og við prestaskól-
segja til sin á heimsmarkaðinum og ann í Reykjavik.
fyrir útflutt hveiti og kvikfénað Eg get nú ekki séð, að það sé hin
fengu fylkisbúar frá 50—100 milj- minsta afsökun né komi minstu
doll. á ári. Við þetta margfaldað- agnar ögn málinu við, úr því séra
ist iðnaður og verzlun landsins. Friðrik stendur sjálfur í félaginu.
Viðskiftin tvöfölduðust á tíu árum, Ef harin hefði gengið úr því þegar
og jarðir í vestur-fylkjunum f jór- hann hætti að trúa kenningum
földuðust í verði. Innflutningur þess, þá væri öðru máli að gegna.
fólks kom fótunum undir landið Hann á fullan rétt til þess að hafa
fjárhagslega og lét vonir frum- sína skoöun og til að halda henni
byggjanna rætast um að Canada fram eins og hver annar. Hver
ætti að verða með mestu verzlunar- mundi neita honum um það ? En
löndum heimsins. meðan hann stendur í þeim félags-
Þegar menn í Austur-Canada sáu skap, sæmir það illa, jafn ‘‘svinn-
uppgang þann, sem vestur-fylkin um manni’ að troða undir fótum
voru í, leituðu margir þaðan vest- trúarjatningar þess og viðteknar
ur, einkum margir ungir menn. Við kenningar-stefnu, þó aldrei nema
SpurisjóOsdeildin.
Tekit* við icQlögum, frá $1.00 að upphæð
og þar yfir Haestu vextir borgaðir fjórum
sinnumáári. Viðskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefina.
Bréfleg innleggog úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
skólahéruð og einstaklinga með hagfeldum
kjárum.
J GRISDALE,
bankastjörl.
eg álíti að séra Jón þurfi að vera
upp á aðra kominn t»l að verja sig
persónulega. En E. H. hefir í
ísafoldargrein sinni látið alla,
sem á síðasta kirkjuþingi voru og
ekki fylgdu séra Friðrik að málum,
og í rauninni alt kirkjufélagið, eiga
óskilið mál, þó að hann ráðist
þar einkum að séra Jóni, sem leið-
toga þess.
Aftur hefir séra Friðrik álitið
hina aðferðina vænlegri til sigurs,
að snúa sér að séra Jóni einum.
Reyna að lafa á gömlum vinsældum
hjá almenningi í kirkjufélaginu
meðan hann væri að eyðileggja
hann. Að því þrekvirki unnu,
myndi hann eiga ráð kirkjufélags-
ins í hendi sér.
Eg tel það ekki, þó út
Framfarir vesturfylkjanna
in ekki vaxið svo sem neitt, og kem- jafnan verið áhugamál frjálslyndu
ur miklu léttara niður en áður. I stjórnarinnar, síðan hún kom til
Með þessari ráðsmensku sinni valda.
hefir Laurier-stjórnin sýnt það, að pr4 þV1 ag sléttuhéröðin höfðu
langir vegir eru frá Því að hún fari tengSt Canada árið 1870 höfðu þau
eigi vel með f jármál landsins. Þ.ó j veris mjkil byröi fyrir landsjóð. En
að hún hafi verið ötul os: fram-!
m* honum hrtdi, liklega ó-
Það varð vinnufólksekla þar eystra honum liafi venö konnð td að truajgátij kesknis.sleítan hérna á dögun-
og úr henni var bætt með því að Þvi, að þeim sem a moti stefnu unij þegar hann Hppnefndi okkur
hafalauka enn meira inufliutning. bess séu, væri óðum að fjolga á J allaj „em ekki ilöfum með honum
og
kvæmdasöm, hefir hún sýnt þá for-
svo
aftur til þess lands, sem þeir komu
ekki hafði að
gjaldþol íbúa þeirra, hvorki til j koma, sem hraustir eru og færir til
| sjálni i meðferð fjármálanna, sem heinna aiagna eða að iðnaður og! útivinnu.
Ihlýtur að vekja traust allra nýtra verziUI1 ykist. Landsbúar urðu að Hver sem vill líta réttum augum
væri, að stjórnin færi jborgara landsins, svo a« þeir taki | leggj-> - -- ________I a ástandið meðan conservativar
Sipii: ja á sig þung gjöld til að halda a, , ,
þanmg að raði sinu um meðferð (höndum saman til að tryggja henni uppi stj-órn og iöggæzlu ýMounted'satu VlS volclin °£ nu Slðan llberal
Til þess að sporna við því að ó- einhverjum æðri stöBum.
nytjungar streymdu inn í landið, so ei<kert vit í að halda slíku hrætjur ’*
hafa verið sett lög um það, að þeir fram< að e8 ekki talj um drengskaP- j
sem fatlaðir væru eða bilaðir að O? eg kannast þeim mun ver við Jöngun ^ né ástæöu ag syara ne.nu>
heilsu eða á geðsmunum. skuli ekki bessa aísokun - 11, sem eg sem úr þeirri átt hefir komið.
leyfð landganga. og að ef þeir bekti betur skoðun hans a felags-
finnist innan árs eigi að flytja þá 'haParmálum í gamla daga.
Ka.v “Ldðust af óllu er þó heii ■■■ ■■ HHI
j a hann E. H. fyrir það að þakka.
Nú er ekki annað að sjá. en að 1 ni«urlagi greinar sinnar í
hann sé búinn að taka jafnvel hana j Sunnanfara tekur E. H. það fram,
í fulla sátt viö sig og verði feginn að 1 stri®i sinu hafi séra Jón þau
að nota hana til að reka sitt erindi. i milclu hlunnindi, að allir sem þekki
í Sunnanfaragrein sinni um áriö bann bezt virði hann mest og unni
tekur E. H. það fram, að séra Jón bonum mest. Þeir viti, að þar sé
snúist, “fáeinar fyrst-lúterskar
Eg hefi því aldrei fundið neina
rtgun til né ástæðu að svara neinu,
m úr þeirri átt hefir komið.
Að nafn hans hefir dregist inn í
heimskan”, I þessa 8Tein var óhjákvæmilegt og
sama skapi aukist j frá Þeir einir ertt hvattir til að bvað hann fyrir eina tíð.
fiármálanna Þá væri ekki nema1 Iuppl Sljurl1 I ar tóktt við, hlýtttr að sjá hve miklu 0 ’ T f , sá maður sem ætíð sé reiðubúinn
ijarmatanna, pa væn exKt nema vold eftirleiðts, en rtst embeittir p.i:..) „,,l hins p-evsimikla stvrks1 . \ > • . « Bjarnason se mjog andstæður;ma°ur, seitt ætio se retououtnn
sjálfsagt að fella hana umsvifa-1.....TohceJjmk htns geysimikla styrKs ^ mun happadrygn tnnflutmngs- Jpntnn . datlKlim | til að leggja stna líkamlegu vel-
gegn yfirráðium þess stjórnar
laust. Það væri skylda hvers hugs- fiokks> sem áður er að þeirri ráðs- j sáttagjalda
andi borgara.
-! r> d o r'i ■ ™ 1 , , , ,• , ,. mentun, sem byggist á dauðum lil að le8&Ja sina líkamlegu vel-
jt.l C. P. R. felagsms og arlegra .tefna ltberala heftr reynst land, og þekkingarbóksta/S%nl ekki hafi! gengni i sölurnar fyrir þaö, sem
" 1 enHonriol/lo ^jj Tmlíono LoX I IV7S • ......
mens'ku kunnur, að gera sárlítið ; var trá
manna,
Indíána. ÞaðjlýS.
að sléttufylkin1
En aður en þaö vært gert, yrðu fyrir alþýðUna, en hækka þó Þjóð- jmundu taka svo miklum framförum
menn að kynna sér ítarlega fjár- skuldina á henni hátt á sjöundu að kostnaSurinn „teira enhefðist1
malaraðsmensku stjórnarinnar, svo' nliljón árlega í 18 ár.
að menn vissu með sannindum,
Þjóðeignin.
Frjálslyndi flokkurinn hefir ávalt
ltaldið því fram að jarðirnar, lönd-
hvernig hún héfði farið með Iands-
fé, og hvernig fjármálunum væri
farið. Og ef liberala sambands-
stjórnin væri nú fe ii, þá tæki conser
, , l
vativ stjorn við. Fyrir því væri vel
til fundið, að bera saman fjármála-1 in> ættu afi ganga til iandnema> en
ráðsmensku beggja stjórnanna. ekki td járuhrautarfélaga. Þessari
Undanfarandi ráösmenska hvorrar stefnu hefir hann Mtetzfl. haldið.
flokksstjórnarinnar fyrir sig gefur Munur er nu a hjá þ,vj sem var þeg_
kjósendum órækasta vissu um það,
hvers muni mega vænta eftirleiðis
af báðum. ' stjórnvölinn, veittu þeir járnbrauta-
Samanburðurinn á fjármálaráðs- (félögum
56,087,072 eknir.
A tólf árum hafa liberalar ekki
ttpp. F.n þessar vonir liöfðu ekki
ræzt, þó að vesturfylkin hefðu ver-
ið einn hluti Canada um 20 ár, og
að Kyrrahafsibrautin hafði verið
ftullgjör um xo ár. Stjórninni var
það ekki ljóst, að landkostir þeir
hinir miklu voru tap en ekki gróði
nokkur áhrif á viljann. Nú er hon- .nn alitur sannleikatm. “Þeir
um brigslað um hið gagnstæða. Nú Vlta * se&ir hann, að all-mikið af
’ segja þeir hann haldi frarh dauðri: l,eini lltlu lattnum, sem ltann hefir
bókstafskenningu. I fen?ið her 1 Winnipeg, hefir
I Enn frem,ur tekur E. H. fratn í grengfiö til snauðra manna. Og þeir
1 £r) Sunnanfaragrein sinni, að það sé g'era ser ekki í hugarlttnd að hitta á
ílÍ"— „ ‘attðsjáanlega gagnstætt eðlisfari Uísleiöirmi hreinhjartaðri mann.”
Eitt uf loguma um Etnars Hjor- éra jóns «a}5 fara hinn minsfa Eg hefi nú með undanförnum
leifssonar f>rtr sera I'rtðrtks hond, A ----c—-----—j tilvitnunum úr Suttnanfaragrein E.
Veðrabrigði.
Þessi átján ár, sem þeir héldu um
mensíku beggja stjómanna er þá
þessi:
Síðustu 12 árin, sem conserva-
tíva stjórnin var við völd í Ottawa,
hrukku venjulegu tekjurnar aldrei
til að mæta útgjöldunum. Samtals
tekjirhalli þann tíma nam $4,984,
veitt EINA EINUSTU EKRU járn-
brautafélögum.
Á átján árum losuðu conserva-
tívar sig við liðugar 30 milj. ekra
902. og að meðaltali ár hvert var °& mistu algerle&a yfirra« 7fir
hann $415,408. Þannig var út- þeim' Til fjárgróðamanna og ann-
koman hjá þeim conservatívu. ara en lan<lnema fóru 31,500,000
Laurier-stjómin hefir nú setið i,ekrur'
12 ár og hjá lienni hefir að eins ^ jafnlöngum tíma létu þeir land
verið tekjuhalli fyrsta árið, $519,-
981. Hin árin öll hefir oröið
tekjuafgangur hjá henni; nokkttð
á aðra miljón strax annað stjórnar-
árið, og siðan farið sívaxandi, svo
fjárhagsárið 1907—1908 var hann
$19,413,054. Alls hafa tekjuaf-
gangar stjórnarinnar verið $113
milj, eða vel þaö, og rúmlega 9
milj. dollara á ári að meðaltali.
Þó að La-urierstjórnin tæki við
af stjórn, sem hafði tekjultalla á
hverju ári, ihefir henni tekist að
fá tekjuafgang svo mörgum milj-
ónum skiftir fram yfir venjuleg út-
isréttar.
Liberal stjórnin hefir látið af
hendi 2 miljónir ekra til annara en
landnema. Þar með eru taldar
500,000 til félags sem verður að
verja $1,000,000 til að gera landið
byggilegt og borga svo $1.00 fyrir
ekruna, og 250,000 ekrur til Sas-
katcliewan Valley Land C., sem er
einhver mesti búhnykkur, sem
stjómin hefir gert.
Þessi tólf ár, sem liberal-stjórnin
hefir setið að völdum, hefir hún
gefið landnemum 35,501,600 ekrur
sér þá í nyt, fyr en frjálslyndi flokk
ttrinn kom til valda 1896. Það ár
var talið, að jafnmargir Canada-
menn hefðtt sezt að í Norður- og
Suður-Dakota, og þá voru í þrem
sléttufylkjunum.
Liberalar sáu strax, að ef nokkr-
ar framfarir ættu að geta átt sér
stað, yrðtt þeir að fá fólk inn í
landið. Fyrsta verk þeirra var því
að tryggja rétt landnema og að
kotna inn hjá þeim trausti á stjórn-
inni, en á það hafði þótt bresta áð-
ttr fyrri.
Meö því móti varð hver nýlend-
anna á fætur annari auglýsing um
hve gott væri þar að vera, en áður
höfðu heyrst þaðan tómar kvartan-
nema fá 9,952,840 ekrur t.I heimil- ir' 1 stað þess aö landsbúar höfðu
áður verið hikandi og í efa um
framtíð landsins, urðu þeir nú von-
góðir og önuggir.
Þegar landnámsskilyrðum hafði
verið breytt. var tekið að auglýsa
Iöndin í vesturríkjum Bandaríkj-
anna, í fyrstu til að fá Canadabúa,
sem þangað höfðu flutt síðastliðin
20 ár, til að koma aftur. Þá var
og reynt til að beina nokkru af
hinum mikla innflutningi fólks frá
meginlandi Evrópu til Canada.
Þangað til höf5u leiðir flestra legið
til Bandaríkjanna. Á Bretlandi
, _________: _ J krók á sig”—frá sannfæringu sinni '
1 K cf TGIHK.'itt8 auðvitað — “til þess að ná hylli al- H- sýnt sanna«, a« skamma-
honum «é Ua launað af Tjaldbuð- mennin „ austur hans yfír séra Jón núf í hinni
arsofuuði. _ Engtnn tslenzkur prest- n, d ^ { þá d nýkomnu ísafoldar-grein, er alls
X ... „ f llafnmik^x’erfifsT^eins^o^ ^sérf ;n “timarnir breytast mennirnir'ekkl bygÖUr á PérSÓnUlegri Þekk'
meðan ekkert folk var t.l að færa j jafn-m.ktð erf.ð. ems og sera , > ■ ódygð- in8u* heldur er bann ávöxtur ofsa-
Fnðr.k tnn.r af hendt 1 sofnuðtum P ° Tenginna tilfinninga.
stnum fyrtr jafnhtið gjald segtr * , . ,
hann Þa segtr hann þar enn fremur:
„ „ “Ýms miður samvizkusamleg og ó-
Lngum bloðum er um það að . ,,, ö .„I
ff b, . .. „ sanngjorn meðol hafa ltka vertð
fletta, hver mun. vcra sogumaður notug ti, þess ag hnekkja starfi
E H. um Þetta. Ma og nærn hans ófr ja hann sjájfan Um
geta að lystng Þe* sogumanns a tima yar lie]ztaJ aSfer8inJsú aö tala
meðferð Tja dbuðarsafnaðar a um hann k t sem venju
prestt hans heftr ekkt ver.ð glæst- j færi nie6 n l j ræöum
leg ur þvt E. H. kemst að þessan rifum N-
niðurstö5u, því honurn er þó kunn- mestu horfnir ______ ___________________.............v
ugt um a , a e 1 a, a Þeir ' Það er nú vafalaust alment viður-!1111 í óða önn að jeta ofan í sig.
tr, tslenzku prestarmr t Amertku, kent> a® minsta kosti . hugum En einhverjit geta þeir þó, ef til
'en ,a una.,lr; mmsa ostl manna. að hann sé stórmælskur V1H verið, sem hafa gaman af að
segtr E. H. sjalfur svo fra . Sunn- rédikari kunni aö k]æöa h sja hve hj6Iliöugir sumir geta veriö
anfara ntgerðmm, sem fyr er mmst anir sínar fonn en \ .»./.........
a að Þegar sera Jón Bjarnason ir agrir ísiendingarj sem rita á ó.
haf, venð þjonand. prestur t Nyja bundnu máh þaf , hafo
ísland. t gamla daga þa haf, hann m6tstó&umenn hans> á sigari. tim.
þT‘T • tar„SUltf ‘ bokstafle^um um einkuni, tekið til þeirra ráöa, að
sktlnmgt. Hvort Þa« er satt ve. 6frægja hann fyrir ófrj41slyndi/of.
eg ekkt, en v.it heftr E. H. þókst stæki drotunargirniJ*,
vtta að svo haf. venð. En hvag endurtekur gig
* En Þó se&ir hann að ut yfir taki Og hve undur handhægt verkfæri
hve illa Tjaldbúðarsöfnuður launi E. H. hefir nú sjálfur orðið við
séra Friðrik. þessa sérstöku endurtekning
Auðvitað hlýtur sögumanni E.H. unnár.
að vera þetta kunnugast. En samt “Ekki ver5ur þó sagt,” heldur E.
efast eg um, aö sagan sé sönn, því H. áfram í Sunnanfara, “að hann neitt slíkt, þó að burtvÍknine hi^s
vært að nafntnu ttl bygð á einhverj-
Eða hvort skyldi vera meira að
j marka það, sem E. H. sagði þá, ótil-
kvaddur af öllum, eða það, sem E.
H. segir nú t þeim geðshræringar-
ofsa, sem skín út úr grein hans í
ísafold?
Veit eg vel, að ekki muni það
slnum vera sei-a Jóni nein skemtun, aö nú
virðast menn aö se verið að rifja það upp, sem E.H.
frá þeirri aðferð. ritaði um hann fyr á tímum, en er
að “fara i gegn um sjálfa sig”, þó
þeir séu farnir að eldast.
sog-
W. H. Paulson.
Mér láðist að taka það fram,
Þar sem eg mintist á séra Odd V.
Gíslason í fyrra parti þessarar
greinar, að hann sjálfur tjáir sig
með öllu fráhverfan “andatrú”, eins
og það orð er vanalega skilið.
Ekki heldur játaði hann, þegar mál
hans kom upp á kirkjuþingi, aC
hann hefði nokkurn tíma átt við
hinu mikla var og tekiö að hvetja til hjá þjóð vorri vestan hafs.
1 Tjaldbúðarsöfnuði eru margir standi illa að vígi í stríði sínu.
góðir drengir, sem ekki vilja vamm Fyrst og fremst er hann maður til
sitt vita og margir dável efnum að mæta miklu meiri mönnum en
búnir og nokkrir stórefnaðir taldir, t> ,'■« cr liann á í höggi við”.
eins og ýms fyrirtæki þeirra bera Eg er alveg á sama máli, 0g það
vott um. með fullu tilliti til allra þeijra, sem
Og svo á fólk að trúa því, að slegið hafa sér í mótstöðumanna-
þessir menn níðist svo á presti hópinn, síðan E. H. fór þessum orö-
sínum, að launa honum verr fyrir um um séra Jón.
vinnu sína, en heyrst hefir dæmi Þaö að eg nú hefi tekiö til máls
er því engan veginn vegna þess, að
um slíkum grundvelli.
Það, serp hann var að fást við,
kvað hann meir líkjast dáleiðslu
eSa ‘<mesnierisni” og beitti hami
Því í sambandi við lækningar, en
í alls engu sambandi við trúmála-
starfsemí sína. W. H. P.
f ?$mm. k T hoim,
UARÐVöRU-KAUPMENN
53S MA Ilsr ST. - TALS. 339
Smíöatól og klippur skerpt, alt gert á
okkar eigin verksmiöju og ábyrgst.
Viö sendum eftir munum og sendum þá
aftur sama daginn.—Talsfmiö 339
eftir sendisveini okkar.
Vinsœlasta hattabúðin
WÍNNIPEG.
Einka umboösm. fyrir McKibbin hattana
mtm
364 Main St. WINNIPEG.