Lögberg - 16.09.1909, Blaðsíða 4

4
O/GBEltG, FIMTUDAGINN 16. SEPTEMBER 1909-

er gefið dt hvern fimtudag af The Lögberg
Printing & Publishing Ce., (Iöggilt), að Cor.
William Ave. og Nena St., Winnipeg. Man. —
Kostar $2.00 um árið (á íslandi 6 kr.). — Borg-
ist fyrirfram. Einstök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Löíberg
Printing & Publishine Co.. (Incorporated). at
Cor. William Ave. & Nena St., Winnipee,
Man. — Subscriptjon price *2.oo oer year, pay-
able in advance Sinele copies 5 cents.
S. BJÖRNSSON. Editor.
J .A. BLÖN'DAL, Bus. Manager
Auglysin Mar. — Smáauetysinear eitt
skifti 25cent fyrir t |,ml. Á stærri auelvsine-
um um leneri tíma. afsláttur eftir samningi.
Bústanasklfti kauoenda verSur aS til-
kynna skrifleea oe geta um fyrverandi bdstaS
jafnframt.
(Jtanáskrift til afgreiðslustofu blaðsins er:
The LÖÖMERG PRTG. &. PUBL. Co.
Wtwnlpeg, Man.
P.O. Box 3084.
TELEPHONE 221.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Editor Lögberg,
P. O. Box 3084. WlNNIPEO. Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupanda
á blaði ógild nema hann sé-skuldlaus þegar
hann segir upp. — Ef kaupandi, sem er í skuld
við blaðið, Hytur vistferlum án þess að til-
kynna heimilisskiftin, þá er það fyrir ddm"
stólunum álitin sýnileg sönnun fyrir prettvís-
legum tilgangi
Hjálparhellan.
Allflestir
renna grun
! um er nú fyrir hendi og oröiö til-
l efni til þessara athugana. Því
í er svo háttað, sem nú skal greina:
j Nýr bær hefir risið upp viö
Grand Trunk Pacific járnbraut-
i ina hér í fylkinu, og heitir Rivers,
Þar hefir veriö greiöasöluhús frá
því farið var aö byggja brautina.
Fyrir nokkrum mánuöum keypti
maöur aö nafni George Sommer-
ville greiöasöluhúsiö og sótti um
vínsöluleyfi þar í síöastliönum
! Maímánuöi. Beiöni hans var þá
I neitaö. Þrátt fyrir þaö endur-
I nýjaöi hann umsókn sína um vín-
jsöluleyfið f Ágústmánuöi í sumar.
j 17. Ágúst kom leyfisbeiöni þessi {
hendur vínleyfa - nmboösmanna
| fylkisstjórnarinnar, þeirra Duke
Percival og Irland, í Brandon.
Lögmaöur, Mr. Marshall, ‘ mælti
i þar af hálfu þeirra, sem andvígir
t voru leyfisbeiöninni. Hann bar
j fram tvær mótbárur gegn því aö
leyfiö yröi veitt. Aöra þá aö með
j því aö neitaö heföi verið um leyf-
| iö í Maí mánuöi í vor, þá væji ó-
löglegt aö veita þaö á þessu ári.
Hin mótbáran var sú aö at-
hugaverðar væru undirskriftir
! þeirra, sem skráöir væru undir
beiöninni.
Ekkert var ráöiö af um þaö í
Brandon hvort neitað skyldi
beiöninni eöa leyfa hana, en 31.
f. m. fóru þeir herrar Duke og
Irland til Rivers til aö athugaj
Mr. Mar-
íslendingar munu
í þaö, hvaö yoröiö
hjálparhella þýöir. Þessvegna er j
óþarfi aö fara aö útskýra þaö hér, j þetta mal sandlegar.
og þaö er kunnugra en frá þurfi shall mætti þar aftur af hálfu and-
aðsegja, aö flestum þykir þaö mælenda vínsalans. Mr. Duke;
mikluskiftaaöeigaséreinhverjaílýstiþáyfir því aö hann tæk.
hjálparhellu.
Ef nokkur maöur hefir nokkurn
tíma átt sér hjálparhellu— óbrot-
gjarna, stöðuga, — sannarlegt ó-
bilándi bjarg—þá eru það vínsal-
arnir hér í fylkinu, en bjargið
mikla og trausta, sem þeir geta
gildar undirskriftirnar undir beiön-
inni og ætlaði aö veita leyfiö. Þá
lagöi Mr. Marshall fram skjal und- j
irritað af tíu húsráðendum, er j
kröföust þess aö ekkert vínsölu- j
leyfi væri veitt, og kvaöst reiðuþú- j
inn aö sanna þaö aö sex þessara
tíu manna byggju nær hinu vænt-
ókvíömr bygt allar sinar vinsólu- . , .
’ I anlega veitmgahusi en nokkur
vonir a, er fylkisstjornm vor: f . b , -7 „,
Roblinstjórnin. Hún er hjálpar
hella vínsalanna.
Og hvernig stendur á því?
Þaö stendur þannig á því aö
hún þarf á miklu fylgi aö halda
eins og aðrar stjórnir, í hvert sinn
sem hún leitar nýrrar framleng-
ingar valda sinna hér í fylki, um
kosningar. Hún hefir reynt marg-
ar stéttir manna í kosningastyrj-
öldum, en engir gefist jafnvel
'þegar öllu hefir veriö á botninn
hvolft, eins og vínsalarnir. Bakk-
us hefir ekki reynst henni neinn
liðléttingur í atkvæðasöfnun. En
vínsalarnir og fylgi þeirra fæst
ekki fyrir ekkert. Stjórnin geng-
ur ekki gruflandi aö því og þess-
vegna hefir hún frá upphafi vega
greitt götu þeirra í hvívetna.
Hún hefir tíöum hafiö viöskift-
in viö þá meö þeim hœtti, aö
stuðla aö því, aö þeir fengju vín-
söluleyfi þar, er þeiní þætti fýsi-
legast, og oft í trássi viö íbúa í
sveitafélögunum.
Þannig hefir stjórnin getaö
komiö þessum forræöismönnum
Bakkusar, út um fylkiö, í þakk-
lætisskuld við sig, til aö tryggja
sér þaö að þeir yröu henni ,,í-
leppur í annan skó'“ þegar á
þyrfti aö halda. Og þessum
mönnum hefir stjórnin veriö svo
trygg, aö hún hefir aldrei slept af
þeim hendinni. Hún hefir stutt
þá og styrkt meö þrautreyndri
alúö, eöa látið trúa þjóna sína
gera þaö, svo aö vínsalarnir hafa
haldiö áfram aö blómgast og.
blessast, og efla og útbreiöa
drykkjuskap þrátt fyrir öfluga bar-
áttu bindindismanna, gegn þess-
um ófögnuöi. Já, Roblinstjórn-
in hefir reynst vínsölunum ósvik-
in hjálparhella. Dæmin eru ó-
te|andi. Eitt nýtt, eitt afmörg-'
þeirra, er skrifaö heíöu undirleyf-1
isbeiðnina. Hann hélt því fram
aö þetta ónýtti beiönina og geröi:
hana ólögmæta, en vínleyfaum-'
boösmenn Roblin stjórnarinnar
syntu því engu, heldur veittu leyf-1
iö hiklaust.
Þetta er vitanlega eitt dæmi afj
mörgum um þaö, hversu Roblin ;
stjórnin hefir greitt vínsölu veg í
nýjum bæjum út um fylkið, þvíaö
þó aö vínleyfa umboösmennirnir
veiti leyfin í oröi kveönu, þá er
það opinbert leyndarmál, aö þaö
er fylkisstjórnin, sem ræður þeg- j
ar tregöa er á aö fá leyfi. Þá snúa
vínleyfisbiðjendur sér til hennar j
og hafa viö hana hrossa kaup á \
pólitísku fylgi sínu og vínleyfaveit-
ingum, sem koma þvert ofan í
vilja hlutaöeigandi almennings.
Norðurför Peary’s.
Fyrstu fregnir af heimskautsför
Robert E. Peary komu frá Indian
Harbor á Labradorströnd 6. þ.m.
Þær voru mjög stuttar,hermdu aö
eins aö Robert E. Peary heföi
komist til noröurheimskautsins 6.
Apríl þ. á.
Síöan hefir hann sent útdrátt
úr feröasögu sinni sem fariö er
eftir í frásögn þeirri, er hér fer á
eftir:
Skipiö, sem haft var til farar-
innar, heitir Roosevelt, Þaö fór|
frá New York 6. Júlf 1908, kom
til ’ Grænlands 1. Ágúst en til
Sheridan höföa 1. Sept. Sheri-
dan höfði er á Grant landi, eyju
vestan viö Grænland. Þar haföij
skipið vetrardvöl. Á skipinu voru
22 Eskimóa karlmenn, 17 konur
þeirra, 10 börn og 226 grænlenzk-
ir hundar.
Vistir voru fluttar á land úr
skipinu og þar reist hús til vetrar-
setu. Þaö var fóöraö seglum til
hlýinda og stó sett í þaö. Peary
kallaöi staöinn Hubbardsville.
Þaöan voru menn sendir til
dýraveiöa. Þeir drápu birni og
önnur dýr sem höfö voru til vista.
Um miðjan September var fariö
að búa alt undir noröurförina og
voru vistir fluttar norður til Col-
umbia-hc föa. Peary skifti mönn-
um sínum í flokka, sumir veiddu
dýr, sumir önnuöust flutninga og
enn aörir vís:ndalegar rannsóknir,
15. Febrúar hófst sleðaför-
in frá skipinu Roosevelt, en frá
Columbia-höföa fóru þeir i.Marz.
Þá voru í flokki Peary’s 7 bans
menn, 17 Skrælingjar, 133 hund-
ar og 19 sleöar. Einn skrælingi
haföi hlaupist á brott með 7
hunda.
Þegar lagt var af staö voru veö-
ur köld og snjóasamt, ísinn var
ósléttur, svo að tveir sleðar brotn
uöu þegar þeir höföu fariö 10 mfl-
ur og varö aö senda eftir nýjum
sleðum. Dagana 4. til n. Marz
uröu þcir aö halda kyrru fyrir viö
vök, sem ekki varö yfir komist,
5. Marz sáu þeir sólina fyrsta
sinni koma upp yfir sjóndeildar-
hringinn.
Margar tálmanir urðu á vegi
þeirra, bæöi vakir og ósléttur ís,
og komust þeir oft í lífsháska, en
þó gekk feröin slysalaust.
Þegar komiö var yfir 88. breidd-
arstig og.ekki voru nema 140 míl-
ur til heimskautsins, sendi Peary
Englendinginn Bartlett suöur á
bóginn og haföi þá ekki eftir nema
5 skrælingja og einn svertingja.
Áöur en þeir skildu varö mikiö
ísrek eina nótt og vakir hingaö og
þangað. Þeir félagar vöknuöu
viö þaö, að stór vök var komin
rétt viö tjaldið og lá viö sjálft aö
þeir mistu bæöi hundaog matvæli
í sjóinnýen þó tókstað afstýra því
meö snarræði.
Þeir menn, sem fóru alla leiö
meö Peary, voru mjög vel valdir.
Þeir voru foringja sínum mjög
auðsveipir og ötulir og ósérhlífn-
ir. Hundarnir sem hann hafði
valiö til fararinnar, voru mjög
duglegir.
Seinustu dagana var ísinn greiö
fær og þá voru þeir á ferð 17—18
klukkustundir á dag og skilaði
vePáfram,
Þeir komust til heimskautsins
6. Apríl og dvöldu þar 30 klukku-
stundii, geröu vísindalegar rann-
sóknir, drógu fána á stöng, tóku
myndir o. s. frv, Hvergi sáu þeir
land,—ekkert nema ís og snjó.
Mest frost meðan þeir dvöldu þar
var 33 stig fyrir neðan Zero, en
minst 12 stig n. Z.
Þeir sneru suður á bóginn 7.
Apríl og vildu hraöa förinni sem
mest. Þegar þeir höföu farið 5
mílur, varö fyrir þeim vök. Dýpi
var mælt meö 1500 faöma vír-
streng, en náöi ekki í botn, svo
aö ekki var unt að ákveöa dýpi.
Þó að nokkurt rek væri á ísn-
um, gekk förin vonum greiölegar
og alveg slysalaust. Þeir fóru að
mestu leyti eftir slóðum þeirra fé-
laga sinna, sem snúiö höföu viö,
og komust til Columbia-höföa 23.
Apríl. Skrælingjarnir hófu mik-
iö gleöióp þegar þangaö kom, og
þótti för sfn hafa veriö hin ákjós-
anlegasta, Þar dvöldu þeir tvo
daga, þurkuöu föt sín og hvíldust
sem bezt. Þaðan gekk förin
greiölega til skipsins Roosevelt.
Þar bárust Peary þær slysafregn-
ir, að einn félagi hans, prófessor
Marvin, hefði druknaö um vetur-
inn; aö ööru leyti leið öllu vel þar
á skipinu.
118. Júlí losnaði Roosevelt úr
vetrarlagi og var þá haldiö suöur
á bóginn.
Peary lýkur miklu lofsoröi á fé-
laga sína og segir aö mikill vís-
indalegur árangur hafi oröiö af
förinni.
Þegar Peary bárust fregnirnar
um Dr. Cook, lýsti hann tafar-
laust yfir því, aö hann tryöi ekki
frásögn hans, og reyndi að gera
frásögnina sem tortryggilegasta.
Margir hafa snúist í móti Dr,
Cook síöan, og vefengja sögusögn
hans, en vinir hans bera Peary
illa söguna, segja aö hann hafi
opnaö bréf frá Dr. Cook, tekiö
heilmikiö af tóuskinnum frá hon-
um, slegiö eign sinni á vistabyrgi,
sem hann átti noröur í óbygðum.
Dr. Cook hefir verið sagnafár,
segist ætla aö leggja skjöl sín öll
undir dóm beztu vísindamanna og
vonar aö þá sannist saga sín.
Hann er nú á leið til New York,
frá Kaupmannahöfn, þar sem
hann fékk dýrðlegustu viðtökur,
sem unt er aö veita. Þaö er búist
viö aö þeir Dr. Cook og Peary
komi Om líkt leyti til New York,
skömmu eftir 20. þ. m. og veröa
þeim veittar mjög veglegar
viötökur.
Radíum-lækningar.
í París er nafnkunn stofnun þar
sem ýmsar tilraunir eru gerðar
meö radíum. Tilraunirnar þar
hafa gefist svo vel að nú er vériö
aö koma á fót samskomar til-
raunastöö í Lundúnum, sem Ját-
varöur konungur hefir veitt mikla
athygli. Á tilraunastööinni í París
hafa radíu nsöltin reynst mjög vcl
til aö lækna krabbamein og ill-
kynjuö œxli. En nýjustu rann-
sóknir sýna, a5 lækna má djúp-
stæö æxli; til þess þarf einungis
nokkuö langan tíma og mikiö af
radíum söltum. Með því móti
hafa menn læknað krabbamein í
hálsi og brjósti o. s. frv.
Þaö er eftirtektavert aö þau 50
— 100 milligrömm, sem þarf til
þess aö lækna • þessa sýki roöar
húöina lítiö eitt, en hefir engin
önnur áhrif á hana. Þar eö lækn-
ingar hafa bezt tekist á útvortis
sjúkdómum, mun það vera fyrir
þá sök, aö menn hafa ekki nægi-
lega mikiö radíum til tilrauna viö
innvortis sjúkdóma, cn menn gera
sér miklar vonir um frekari radí-
um-lækningar þegar framlíöa
stundir.
Raf ur magns-notkun.
í nánd við París er búgarður
mikill þar sem alt er unniS meS
rafurmagni aS heita má. Þar er
kúabú rnikiS og rafurmagnsvél er
notuS til aS gefa þeim meS; vélin
fleygir nægilega miklu fóSri í
hverja jötu. Kýrnar eru mjólk-
aSar meS vél, sem knúin er af
rafurtnagni, og eru fjörutíu mjólk
aSar í einu. AS eins tveir menn
geta gætt búgarSsins,
Búnaðarskólanám.
í blaöinu ..American Agricult-
urist“ er eftirtektaverö grein 'eftir
kennara um búnaöarskólanám, og
farast honum orö á þessa lelö:
“Margir feöur og mæöur eru
aö leggja þá spurninga fyrir sig,
hvort þau eigi aö senda börn sín {
skóla, og ef þau geri þaö, hvaöa
skóla £>au eigi aö velja. Eg hefi
oft verið spuröur ráða í þessu efni
síðast liönar vikur. Þaö er vanda-
samasta úrlausnarefni margra
heimilisfeöra og mæöra. Margir
foreldrar segjast geta staöist
kostnaöinn viö skólagöngu sona
sinna og dætra. Þau vilja greiöa
fyrir mentun barnanna, ef þaö
svari kostnaöi. En þe:m finst
skólagangrn ætti ekki aö breyta
svo hugarfari þeirra aö hún dragi
þau frá sveitaheimilunum. Þess
vegna hugsa þau sig vel um þetta
fara gætilega og leita nánari leiö-
beininga,
Mér er ekki ókunnugt um þessi
efni; eg hefi gefiö þessu máli
gaum í 15 ár; starfi mínu hefir
veriö svo háttaö, aö eg hefi kom-
ist í náirt kynni viö námsfólk,
kennara og lifnaðarháttum í skól-
um. Á þessum árum hefi eg kom-
iö í 25 til 30 skóla, talaö til
fjölda námsfólks og hefi talað um
framtíöarhorfur þess viö mörg
þúsund karla og kvenna.
í búnaöarskólunum er gengiö
vel aö námi; áhugi og eftirtekt er
þar glædd frá því er námsfólkiö
tekur til staria. Alt hjálpast aö
til aö gera námsfólkið vel ment-
aö og hæft til aö leysa starf sitt
vel af hendi, þegar náminu er
lokið. Nemendurnir finna, aö
þeir eru ekki aS eySa tímanum til
ónýtis, þeir finna aS þeir eru aS
fræSast um málefm, sem þeir hafa
gaman af, og gera seinna aS æfi-
starfi sínu. Þeir læra meira um
þau efni, heldur en ef þeir væru
heima á bújörS sinni. Meira aS
segja, þeir finna þaS fljótt,'aS á
fáum ánum læra þeir miklu meira
i skólanum heldur en á tugum ára
eSa allri æfi tilsagnarlaust lieima
hjá sér.
Allur skólabragurinn er hollur;
hann verSur ekki hvaS sízt til að
glæSa álmga og gleSja nemend-
urna. Hann á vel viS unga menn
og stúlkur og gerir þau hæf til aS ö
I öSlast aSra mentun.
Nú enu: margar tleildir í búnað-
1 arsleólum, til þess aS fullnægja
sem hezt þörfum ncmendanna.
Ungar stúlkur hljóta fræSsIu í
heimilisfræSum og heimilislistum,
og geta að loknu námi annast heim
ilisstörf með forsjá, dugnaSi og 1
góSum árangri. Ungir, menn, sem
gairran hafa af
Thc DOMINION BANK
SELKlHk CTIBUIÐ.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóðsdeildin.
TekiP við inslögum, £rá $1.00 að upphaeO
og þar yfir Haestu vextir borgaðir tvisvar
sinnumáári. Viðskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefinu
Bréfleg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
skólahéruð og einstakiinga með hagfeldum
kj jrum.
J. GRISDALE,
bankastjóri.
Austfirzk merkiskona látin.
Það höfðu verið erfiðir storm-
dagar hér í bygðinni undanfariS.
En í gærmorgun- skein sólin í heiSi
og það var blíSa logn. Þegar svo
liagar veðri, slá bændur sjaldnast
slöku við heyskapinn, en samt
var nú allur fjöldi húsbænda og
húsmæðra bygðarinnar og talsvert
af yngra fólki komið saman í þög-
ulan hóp, að liðnu hádegi, á heim-
ili Jóhannesar Jónssonar frá Foss-
völlum, er býr hér í bygðinni
fDog Creek P. O.J.
Það var auðséS á gestunum, að
það var meira en hversdagsleg vin-
sæld, er hún hafSi átt að fagna
konan, er bera átti til grafar. En
það var móðir húsbóndans, er áður
er nefndur, Ingunn Jóhannesdótt-
ir frá Fossvöllum í Jökulsárhlíð.
Ingunn sál. var fædd í Syðrivík
í VopnafirSi árið 1836. Foreldrar
hennar voru Jóhannes Einarsson
bóndi i SySrivík, og fyrri kona
hans, Helga Jónsdóttir. Ingunn
sál. ólst upp með foreldrum síKum
þar til hún var fulltíða orðin, þá
giftist hún Jóni Björnssyni Iiann-
essonar frá Böðvarsdal, og fluttu
þau aS Hrafnabjörgum í Jökulsár-
lilíð árið 1863. Árið 1878 flutfcui
þau aS Fossvöllum í sornu sveit.
ÁriS 1888 lézt Jón maSur Ingunn-
ar. En luin hélt áfram aS búa í
félagi við Jóhannes son sinn, og
fluttu þau aftur að Hrafnabjörg-
um árið 1890. Þar bjuggu þau 4
ár. ÞaSan fluttu þaim aS Ketils-
í
( . , . .. t?ar'5-vr,^"U’ t’Ct.a stöSum í HjaltastaSaþinghá og
fengiS sestaka tilsogn . henm; síöan aJJ Fljótsbakka 5 EiSaþinghá.
þe.r sem stunda v.lja gnparækt, T>n.nn hai1 weHir 11m ölinf
fá tilsögn í henni, eSa í mjólkur
meSferð o. s. frv. Allar tegundir
jarðyrkju eru kendar mjög vel,
svo að menn og konluir geta búiS
ÞaSan fluttu þau vestur um haf
áriS 1901. Voru þau fyrst 4 ár í
Álftavatnsbygð, en síðan námu
þati bæði land hér í Siglunesbygð,
og konWTgctabmS: hvíHrnúI niv.Sumrei
s. g vel undir þaS starf. Enn frem- |á landi er hún haföi mefi tilstilli
ureru m.smunand. námsske.S. Ef j sonar síns unni8 Ö11 skylAwerk á
uienn hafa nógan tíma, er f jögra! til þess aö fá eignarrett á því. Séra
ara t.m. æsk.legastur. Ef styttn Sig Christopherson, er staddur
t. m. er nauðsynlegur, geta menn var hér j bvgöinni> vigSi reitinn og
vahð um tvo ár eða e.nn vetur. | jarSsong hina framliönUj og héit
Þess vegna getur hver karl eða
kvenmaSur sem vill, fengið tilsögn
í því, sem hann helzt vill.
' Eg Ihefi veitt því eftirtekt. aS
konur jáfnt sem karlar fá fljótt á-
huga á því, sem kent er í búnaðar-
skóluniuim, svo að sutnir fara jafn-
vel af skólunum áður en náminu
er lokið til aS stundla búskap, og
er auðsætt, að ekki IeiSa búnaSar-
skólamir me«rt frá bændlabýlun-
um. En það var búnaðarskólun-
um einmitt fundiS til foráttu fyrir
nokkrum árluim — og ekki að á-
stæSulausu. — En, -á seinni árum
hefir þetta breyzt og kenslan kom
ist í hendur þeim mönnum, sem
sjálfir eru bændur og hafa ein-
lægan áhuga í starfinu, og er þá
ekki hætt við, aS nemendur frá-
fælist búskapinn.”
Ef til vill gæti grein þéssi veriS
einhverjum ungum íslendingiuim í-
hugunarefni.
Þeir hafia til skams tíma haft
mjög lítinn áhuga á búnaðarnámi,
sem sjá má m. a. af því, að ekki
eru nema tveir íslenzkir nemend-
ur í búnaSarskóIa Manitobafylkis
ræðu við gröfina.
Ingunn sál. liafði veriS stál-
hraust alla sína æfi, og starfsþrek-
ið var svo mikið aS afbrigðum
þótti sæta. AS morgni hins 17.
þ. m. kvartaði hún um lasleika.
Að morgni hins 18. þ. m. kl. 10
var hún dáin. Var þaS álit þeirra,
er við voru staddir, að þaS hefSi
veriS bilun fyrir brjóstinu, er
henni varS aS bana.
Hún sagSi einu sinni í gamni
við mig: “Þú lifir sjálfsagt leng-
ur en eg. Skrifaðu þá látið mitt í
blöðin, svo fólkiS mitt heima viti
æfilokin mín. Eg veit þú segir
ekki um mig nema það sem satt
er.” Og það er nú þessara orða
vegna, að eg tek pennann í hönd í
dag.
Eg hefi þekt Ingunni sál., verið
sveitluingi liennar bæSi lieima á ís-
landi og hér vestra, að fám árum
undanteknum, síðan árið 1863, og
eg ihefi ekki þekt hreinhjartaSri
og þrekmeiri konu. Hún var sí-
glöS, og síróleg, og kjarkurinn og
starfsþrekið svo óbilandi, fram á
siðustu stund, að það var eins og
það harðnaði viS hverja þraut.
og höfum vér áður bent á þetta. 1 Lempni hennar og 'hlýindi viS vand
Hins vegar sækja íslendingar alla ræSamenn og aumingja var fagur
aðra skóía betur en nokkur annar j vottur um göfuglyndi hennar, og
aðkominn þjóSflokkur hér í mætti segja þess hrífandi dæmi ef
landi og hafa þar unnið sér margs rúmiS leyfSi. — Fossvöllur, þ’ar
konar sæmd. | sem hún bjó lengi, er í aSalþjóð-
Vér vildum óska' aS þess yrði braut Ainsturlands, og þar var
ekki langt að bíða, aS margir J kjörþing sýslunnar háS, bar
þeirra ynmn sér samskonar sæmdiþví margan gestinn þar aS garSi,
i búnaSarskólunum. IbæSi æSri og lægri, og tók hún
------------ þeim öllum jafnt, meS hinni forn-