Lögberg - 23.09.1909, Síða 6

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. SEPTEMBER 1909.
I
STUÐUGT SEM BJARG.
MAGNET,
Q*1 * 1 Nútíðar
bllvmda: Framtíðar
Af því aö hún hefir ..square gear“ geröina,
sem er HELMINGI STERKARI eins og þarf
aö vera til aö vinna þaö verk, sem henni er
ætlaö, og meö því eina móti má búa til end-
ingargóöa hraðfara vél eins og skilvindu.
AF ÞVÍ AÐ hún hefir SÉRSTAKAN
FLEYTI í EINULAGI, AUÐHREINSAN-
LEGAN, sem nær ALLRI FITU úr mjólkinni
og skilur öll óhreinindi úrrjóma og undanrcnn-
ing.
Af því aö stóra
skálin er tyí studd
(Magnet einka-
leyfi) og helzt í
jafnvægi.
Af því að haml-
an (brake) (Magn-
etiniklaleyfi) tek-
ur um skálina,
stöövar á átta se-
kúndum,og hindr-
ar slit skil vindunn-
ar þegar skiliö hef-
ir verið.
Af því aö um-
gjörö hennar er
sterk og óbilandi
og svo sterklega
samsett að hún
skilur ágætlega þó
aö óslétt sé undir
og á hvaöa gólfi sem er.—Af því aö allir hlutar
nennar eru huldir og engin slysa hætta í með-
förum.—Af því að öllum hlutum skilvindunnar
er rétt fyrir komiö og smíðaöir úr bezta efni, af
þaulvönum smiðum, sem kunna til verka sinna.
Af því aö þetta er eina skilvindan, sem sífelt
skilur alla fitu úr mjólkinni, sa na hve lengi hún
er notuð, hvort hún er.eins árs eöa fimtíu ára.
The Petrie Mfg. Go. Ltd.
WINNIPEG
I Hamllton. Ont., St. John, N. B., Realna.Sask., Calgary.Altc
nsssa—M——B—mi a—

I
s
I
K JÖRDOTTIRIN
Skáldsaga í þrem þáttum
eftir
/RCHIBAID CIAVERIN GUNTER
“Hvað er nu aö, kunningi?” spuröi Phil, og var
í óvenjulega góðui skapi.
“Hvaö er aÖ?” sagði lávaröurinn mjög alvarlega,
“það að ítlalski óþokkinn hefir breitt út lygasögur ura
ungu stúlkuna, sem vei mætti vera aö yröu til þess að
hún örvinglaðist og hún réði sér bana ef henni berast
þær til eyrna, og það dregst aldrei lengi, því að lcven-
fólkið er farið að stinga saman nefjum um þetta og
baktala hana, og eg hefi heyrt sagt, að það ætti að
fara að sýna henni fyrirlitningu.”
“Hún er búin aö heyra þær,” .svaraði Phil og
varð þungbrýnn. “En sjálfsmorð þarftu ekki að ótt-
ast; Miss Flossie er ekki þess kyns manneskja.”
Síðan sagði hann vini sínum frá viðtali sinu við
ungiu' stúikuna og studi við. “Eg .vildi óska, að eg
gæti létt henni byrðina.”
“Það getr þú ekki, en systir þin og Mrs. Willis
geta það. Ef stúlkan yrði undir umsjá þeirra, þá
mundi heldra fólkíð verða öðru vísi við hana, heldur
en ef Mrs. Marvin á að líta eftir henni, með því ,að
eg hygg að ekkjunni sé illa við Miss Flaissie. — Mrs.
Willis og systir þín eru uppi á lofti.”
“Þ.á er bezt að flytja málið við þær undir eins,”
sagði Everett.
I^ir fóru síðan upp á loft báðir og llutti Phil þar
mál Flossie á þessa leið: “Eg þarf að biðja þig bón-
ar Bessie og Mrs. Willis sömuleiðis. Munduð þiö
ekki vilja gera svo vel og bjóða Flossie Follis með
ykkur í nokkur kveldsamsæti þessa ,viku ?”
Þegar hann hafði borið upp þessa spurningu litu
þær systir hans og Mrs. Willis hvor framan í aðra
mjög einkennilega. Síðan sagði Miss Bessie:
“Eg hefði fegin viljað gera þetta fyrir þig, ef
mér liefði verið það mögulegt, Phil, en—” hún roðn-
aði og Groosemoor bætti þessum orðum við: “Þ’ú
veizt, að eg hefi um svo margt að hugísa til þess að
hafa alt til reiðui áður — áður en við komum til
Bpston.”
“Það er rétt eftir ungum piltum að fara að
kvabba í stúlkum sem eru að búa sig undir giftingu!”
sagði Mrs. Willis. “Eg hefði gjarnan viljað taka
þetta að mér, ef eg hefði farið í mörg samsæti, en
það geri eg eklki.”
Everett varð svipþungur og sagði önuglega:
“Eg heyri á þessu, að þið hafið heyrt lygasög-
urnar, sem verið er að breiða út um þessa ungu
stúlku, og aö þið trúið þeim.”
Mrs. Willis rak upp vein, en syistir hans sagði í!
flýti: “Hvernig fer þú að vita að þær séu ósannar?’
og þú líka, Groosemoor?” og hún leit um ieið spurn-J
araugum á þá báða; unnusti hennar hafði stutt mál
Flossie með því að segja: “Þetta eru hrópleg ósann-
indi!”
Rétt á eftir sagði Miss Bessie: “Þið látist báðir
vera talsmenn þessarar ungui stúlku.”
“Já, auðvitað!” svaraði aðalsmaðurinn
hrausta og heilbrigða, leggja á stað burt frá Pueblo í
Colorado með jámbrautarlestinni.”
“Haldið þér þá, að þetta óskilabam vestan ár
ríkjum sé tíginborin ensik hefðarmey?” spurði Mrs.
Willis forviða.
“Ji eg þykist nærri viss um það,” svaraði Miss
Bessie. Phil h'efir þekt örið á handleggnum á henni,
og þegar eg fer að hugsa mig um, þá man eg .glögt,
að á klúhbdansleiknum var eg alt af að brjóta heilann
um hvar eg hefði séð þetta andlit fyrri. Ungar stúlk-
ur breytast mikið frá því þær era níu ára þangað til
þær verða átján ára, en mér er nær að halda að—“
“Reyndu nú að verða viss um, hvort heldur sé,”
sagði Phil og brá upp ljósmynd fyrir systur sinni og
spurði: “Þekkirðu þessa mynd?
“Þetta er myndin af Flossie Willoughby,” svar-
aði Miss Bessie hiklaust, “eða réttara sagt myndin af
Avonmere hefðarmeynni, litlu stúlkunni, sem eg sá í
Lordslburgh fyrir níu árum.”
“Rétt er það!” sagði bróöir hennar. “Þetta er
sama myndin sem aumingja Willoughby hafði i New
Mexico, og mér hefir verið send með 'bréfum hans og
skjalinu undarlega, sem eg er nýbúinn að lesa þér.
En segðu mér nú af hverjum þessi mynd er?” og
hann hélt annari mynd á loft og reyndi isystur sína.
“Þetta er líka Flossie Willoughby — Avonmere
hefðarmey,” svaraði Bessie.
“Nei, nú skjátlast þér,” sagði Phil. “Þett er
myndin af Miss Follis einu ári eftir að hún fanst og
Follis hjónin Ihöfðtl tekið hana að sér. Eg fékk
þessa mynd hjá kjörforeldrum hennar.”
“Þá eru þær báðar sama manneskjan! Eg þori
að leggja eið út á það,” sagði Besisie Bverett alvar-
lega. Og þvi næst spurði hún, en þeim kom öllum
spurningin á óvart: “En hvernig verður nú þorpar-
anum refsað, er hafði brjóst á því, að skilja ósjálf-
bjarga barn eftir upp á fjöllum svo að það sylti i hel
eða yrði villidýrum að bráð?“
“Eruð þér þá viss um að hún er Avonmere bar-
únsfrú?” spurði Mrs. Willis.
“Já, eg er eins viss um það og að þér eruð Mrs.
Livingstone Willis.”
“Þá skal eg gera alt, sem í mínu valdi stendor til
að hjálpa yður,” svaraði Mrs. Willis.
“Við megum þá bú^st við hjálp ykkar beggja?”
sagði Groosemoor, hann hafði setið hljóður og atug-
ull.hjá.
“Já, við skulum hjálpa ykkur af öllum mætti,”
svaraði Bessie. • I
“Já, eins og kænustu leynilögregluþjónar,” sagði
Mrs. Wiilis, og hrylti sig ofurlítið ium leið, því að hún
hafði megnan ímugust á innbrotsþjófnaði, leynilög-
reglumönnum og öðrum þess konar náungum, sem
hún sikipaði öllum á sama bekk.
“Ætlið þið þá að hjálpa þessari stúlku ein,s og
eips a TKeei.
Þetta á aö tninna yður á aö gipsiö
sem vér búum til er betra en alt annaö.
Gipstegundir vorar eru þessar:
„Empire“_viðar gips
„Empire“ sementveggja gips
„Empire“ fullgeröar gips
„Gold_Dust“ fullgerðar gips
„Gilt Edge“ Plaster Paris
„Ever Ready“ gips
Skrifiö eftir bók sem
segir hvaö fólk, sem
fylgist meö tímanum,
er aö gera.
Manitoba Gypsum Co„ Ltd.
SKBIFSTOFA OG MVLJÍA
WINNIPCö, MAN.
En hún kipti að sér hendinni og sagði reiðulega: ■ vitnisleg á svip.
Þegar unnusta hans heyrði þetta, hlioðaéi hun ,, . ,
,. „ . / cu -*■ ■■ t 1 ykkur er framast atnðið? spurði Phil.
upp yfir sig og varð þottaleg, afbryðissom og for- y
“Haldið þér að þér hefðiuð sagt þetta við mig í kveld
’Þetta dugir ekki, Phil, eigum við að öðlast
Já, það ætlum við að gera,” sagði Miss Bessie
roeð ákefð. “Mrs. Willis ætlar að fara á stað á morg-
hjálp þeirra, þá veröum við að segja þeim frá leynd- un ag finna Follisfólkið og bjóða Miss Flossie heim
.armálinu!’ ’sagöi Groosemoor. | til ag jvdja hjá sér um hríð; síðan skulum við báðar
‘Leyndarmálinu!” kölluðu báðar konurnar iupp
fara með hana í heimboð, og ef nokkur dirfist að
Varið ykkur!
til að bæla niður óihróðurinn ?”
fús til þess.”
“Neþ” svaraði Flossie með áherzlu,
þetta.
min.
“Og þér viljið ekkert annað svar gefa mér?”i
spurði Phil gramur bæði yfir klaufaskap sínmn og
stærilæti ástmeyjar sinnar.
“Eg ætla mér ekki að lofast yður, eða nokkrum|
öðrum tnanni meðan eg er að eins Nafnlaus frá Nafn-J
leysu! — Fyrirgtfið mér!” sagði hún lágt. Og síð-
an hljóp hún upp stigann og inn í húsið, eins og hún
væri hræd dvið að bann nálgaðist hana meir.
ef þetta kvis hefði ekki verið komið á?”
“Nei.” • ! . j .
“Þá hefði það betur verið ósagt. Það er þá
þessum óhróðurssögum að þakka, að þér sögðuð þetta vfir „
í kveld’, og vorkunsemin hefir þegar giert vart við sigj Síðan sagði Miss Bessie: “Þetta hefir þá verið moöga hana> l_>a æt'Ium vlS aö í>egja:
hjá yður, og þessvegna er það niðrandi fyrir mig aðj orsökin til allra leynifundanna ykkar, dularfulluj Þetta er ekki óskilabarn, sem þið eruð að afella, held-
taka boði yöar,” svaraði Flossie með einkennilegu * bréfaskriftanna og símskeytadrífunnar, sem staðið( ur Florence Beatrice Stella Willougfliby, Avonmere
stórlæti. • 'j hefir síðustu tíu dagana. Það er þá orsökin sem því ( hefðarmey og réttmr eigandi landeignanna á Eng-
“Viljið þér ekki heldur lofa mér að hjálpa yður veldur, að eg hefi ekki séð þá ne«na rétt með höppumj jan(jj „
bæla nifiur óhrófinrinn?” spurðr Phil. “Eg er og glöppum unnusta minn og bróður nú undanfarið,” — ’ f Avonmere þannig bendingu um
og hún leit til unnusta síns með svo milklum asokun- „ . •„ . • arl _v
__________________, ......... arsvip, að liann fór að hlæja og sag«i: “BlessaöurJ malavortu, svo að ekkj verði að eins v.ð hann eman aö
Eg hafði hugsað mér að leggja fyrir yður dragfiu þær ekki lengur á þessu, sálarrósemi systur strífia heldur alla okurkarla á Englandi, sem hann
vis5a spurningu, en eg geri þafi ekki eftir samtal okk-j þinnar er i vefii!” | skuldar,” sagfii Groosemoor .
ar í kveld. Eg ætla mér afi berjast ein míns lifis í' “Eins og þér sýnist,” sagfii brófiir hennar. “Hlust- j heldurðu kannske, að hann vití þetta ekki?
þeirri baráttu, þangað til eg get fengið aumingja1 ið þá á, og munið eftir því, að þetta er leyndarmál.”
Tillie mína — þvættingur, nú fer eg að ragla eins og! “Leyndarmál!” endurtóku báðar konuraar og
fyrri. Það vill vel til, að við erum komin heim tilj stófiu á öndinni.
“Leyndarmál, sem verður að þegja yfir, — leynd-
armál, sem eg hefði helzt viljað láta ósagt frál”
“Eg lofa hverju sem er, heldur en að mér sé ekki
sagt frá þessu,” sagði Mrs. .WiHis.
“Blessaður vertu nú ekki að draga okkur lengur
á þessu,” sagði Bessie með ákeffi.
“Jæja, hlustifi þá á,” sagfii Phil.
Því næst settist hann nifiur og hóf máls á sögu (
Flossie og sagði hana aHa og enn fremur frá ráðagerð
En hann hljóp á eftir henni og um leið og hann þeirra til að vinna bug á Avonmere og útvega Flossie
náði í hönd hennar þegar hún ætlafii að hraða sér að, þag sem henni bar.
loka dyrunum, sagfii hann lágt: “Hvafi áttuð þér við- Mrs. Willis hlýddi á þessa frásögiui háflundrandi.
þegar þér sögöuð: Fyrirgefifi mér‘?’ í En mefian á sögunni stóð haffii systir hans hlýtt, . .
Sleppifi þér fhemdinni á mér.” dl mefi mestu atí.ygli. í sögnlok sýndi hann þeim' vinsemd; ^*1* henni he,m .notað ahnf ^Sar ’.sam-
skjöl þau og skilríki, sem hann haffii fengiö frá Eng-j kvæmislífinu til afi halda hlífiskildi yfir henni og
landi og var mergurinn málsins sáf i þessu, að sann-J vernda hana fyrir sögum þeim, sem komið hefir verið
anir-nar fyrir andláti Florence Beatrice Stella Will-( á loft til að hryggja hana og gera hana óhamingju-
oughby, Avonmere barúnsfrúr, væri aðallega sikrifufi, sama svaragj Everett
skýrsía frá embættismanni, mefi innsigli Hkskurfiar-j ^ Wiffis ^ vænt um.aíi vitnag var til 4hrifa
mannsins undir; og það kom 1 ljos afi su skyrsla hatði: , . , , v ,„
verifi gefin um leið og skýrslan um dauða foreldra hennar 1 samkvæm.shfmu og gerði ser þv. aö goðu
hennar, og var dagsett í Lordsburgh í Grant County J að halda öllu leyndu og taka hma væntanlegu baruns-
í New Mexico í Júnímánuði i88t. Ummæli kvið-( frú Avonmere undir verndarvæng sinn.
dóm*sins voru á þá leið, afi fyrnefnd' Florence Will-j Síöan fóru þau öll að ræða um ráðagerð Phils og
oughby hefði verið myrt af Apöchumtm lundir forustu hversu híecrast yrgi ag raga niðurlögum Avonmere.
Imlíána höfSingjana Nana. Ftorencn heyriS., höfeu ratl þetta um sluuu spUr5i MisS
þetta sagðt hun: Þetta er osatt. Eg er reifiubuin 1
afi sverj'a að þetta er rangt. Eg sá litlu stúlkuna, Bessie skyndilega: Viljið þið fa fle.n sannamr.
Hver heldurðu hafi látið breiða út ósannindasögurnar
um Miss Flossie?“ spurði Miss Bessie.
“Það er vist enginn vafi á því að 'hann veit þafi;
en hann er líka fuillviss um það, að hún veit ekkert
um það, og hann veit ekkert um að við vitum nokk-
uð um þettá mál eða séum að vinna á móti honum.
Hann hugsar nú ekki um annað en Miss Tillie Follis
og eignir hennar. Það kemur yfir hann eins og
þruma úr heiðskíru lofti, þegar eg ræðst á hann,”
sagði Everett.
“Við megum þá ekkert segja .utm æitgöfgi skjól-
stæðings okkar,” sagði Mrs. Willis önuglega.
“Nei, ekki sem stendur; en þér getið sýnt henni
“Nei, ekki fyr en jær svarið mér.”
“Hvað eg átti við?” sagði unga stúlkan í sýni-
Iegri geðáiræringu og streyttist enn við að losa höud
sína. “Þietta átti að vera afsökun frá Miss Flossie
Follis á því, að Miss Nafnlaus frá Nafnleysu var svo
ónotaleg vifi yfiur, 7E!—æ!”
Phil haffii þrýst löugumi kossi á hönd ungu stúlk-
unnar og gekk afi því búnu niður stigann kátur og
blístrandi jafn ánægjnlega eins og Avonmere hafði
gert fyrir litlu síðan.
Þegar hann kom að Brevoost hóteli mætti hann
Groosemoor, er þegar hér var komið lét sig engu
minna skifta málefni Miiss Flossie heJdur en Everett,
og voru sýnilegar ábyggjuhrukkur á enni honum.
“Já, auðvitað,” svaraði unnusti hennar. “Vifi
viljium fá allar sannanir, sem mögulegt er að ná í.”
“Jæja, reynið þá að koma Flossíe Follis til afi
minnast Flossie Willoughby,” sagði unga stúlkan í
mikilli geðshræringu. “Örfið minni hennar skyndi-
lega, bendið henni á eitthvað, sem ihún getur áttafi
sig á svo að Miss Nafnlaus frá Nafnleysu geti fengifi
jálf vitneskju um að hún er ensk hefðarfdú. Ef
við getum staðfest það með eiöi, að við höfum orðið
vör við þá sálarlífsbreytingu, ætti það að geta orðið
gildur vottur til styrktar máli hennar bæði í augum
heimsins og laganna.”
“En hvernig á að fara að því?” spurði Everett.
“Eg hefi verið að reyna ])að alla þessa viku.”
Hvernig eigi að fara að þ'ví; vitanlega þannig,
að láta hana sannfærast um, að Phil Everett, auð-
maðurinn frá Boston, sé Pete Iijarðsveinn frá New
Mexico.”
“Þ.vættingur! Eg get ekki komið henni vestur
að Gilafljóti,” sagði Phil.
“Nei,’ svaraði systir hans. “En þú getur komið
henni að hringleíkasviði Mrs. Wanburtons. Sýndu
Florence Follis þar hvernig þú bjargaðir Florence
Willoughby á Gilasléttiunum undan Apöchunum.
Sýndu hjarðmannahæfileika ,þína og hafð.u barn og
Tndíána á leiksviðinu til að sýna allt sem ljósast.”
“Þetta er ómögulegt,” sagði Groosemoor.
“Jú, víst er það mögju.legt,” svaraði unga stúlkan
er varð æ meira áfram um að koma þessu ráði sínu t
framkvæmd. “1 dag er miðvikudagur og hringsviðs-
sýningin á að verða á föstudagskveldið.”
“En Indíánarnir?”
“Þá getið þið fengið hjá félagi að vestan, sem
hér er á ferð,” , . j
“Og barnið?”
‘‘Leigið það af einhverju leikliúsintU'. Simifi i
kveld og bifija að senda Possum frá búgarðinum t
Massachusetts. Eg skal sjá um að gamli hjarðmanna-
búningurinn þinn verði til reiðu. Og ef — það hepn-
ast þér Phil, þá tekurðu afarmikla ábyrgð á þig.”
“Ábyrgð! Hvernig þá?f‘
“Jú, vegna þess,“ svaraði Miss Bessie með spek-
ingssvip, “að i sama bili sem þú útvegar Miss Nafn-
laus frá Nafnleysu eitthvert nafn, þá öðlast þú ást
enskrar barúnSfrúar! /E! Stiltu þig maður! Eg er
ekki MisS Flossie Follis!“
En þetta seinasta sagði hún af því að Phil hafði
gripifi u,tan um hana og faðmað hana innilega að sér
er hann heyrfii þessar framtífiarvonir.
“Hann ann henni þá hugástum,” sagfii Mrs.
Wills undrandi.
“Já, á þvS er enginn vafi. Það var svo san aufi-
séð á klúbbdansleiknum.”
“Og eg sár það fyrir löngu, þegar hann var hjarð-
sveinn — hjarfisveinn mefi óráfii. En hvert ætlarfitui?”
spurði Miss Bessie.
“Að fara að verða hjarðsveinn aftur,” svaraði
bróðir hennar. “Eg ætla að fara að síma eftir Poss-
urn.” Og hann fór út úr henberginu, en þau hlógu
öll, Groosemoor og báðar konurnar.
Og að því búnu féllust þau öll á ráðagerð Miss
Bessie.
INNANHÚSSTÖRF verða
FOX BRflNP
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ I. X. L.
Bezta þvottadnft sem til er. — Engin froða á vatniru.
Sparar : VINNU, FÖT, SÁPU. - - í heildsölu og smásölu.
auðveld, ef notað er
FOX BR3ND
Water Softner ♦ ♦ ♦ ♦
Garir þvottinn hvítan. — Fæst í 15C og 250 pökkum.
FOX & CO. 527 Main St. WINNIPÉG.