Lögberg - 29.12.1910, Blaðsíða 4

Lögberg - 29.12.1910, Blaðsíða 4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 29. DESEMBER 1910. LÖGBERG Gefið út hvern fimtudag af Thi Lö<?- BERG PrINTINO & PuSLISHING Co. Corner William Ave. & Neoa 5t. WlNNIPEG, - - MáN'TOEA. STEF. BJÖRNSSON, Editor. J. A. BLÖNDAL, Business Manager. UTA .'IÁSKRIF T: l'ii« Ugbnrg l’iintiiií& i’nblishiiig 0«. P. O. Box 3034, Winnipeg, Man. utanXskrift ritstjórans: EDITOR LÖGBERG P. O. Box 3034, Winnipeg, Manitoba. TELEPHONE Main 221. Hervarnir Bandaríkja- manna. Hermálavtnir í liandaríikjum liafa oft kvartaö ’Utn þaft á sítSari árum, hve afslcaplegt óiag væri á henrtálefmuni mnþnlanidi.' Bæöi hefir verfö illa láti5 af herafla og úiervörnum, cng slkoraö fastlega á stjórnina, a5 tota úr hvoru- tveggja. Blóöm hafa <því tuest tek.*5 a5 ræöa þetta anál trterö svo máklum ákafa sum þeirra, nú upp á sí5- kastiö, aö þingíö hefiir ekki þózt geta látiö málrö lerngur afsildfta- laust, og sk»ra5 því á stjómina, aö finna svör vit5 átöhim þeim, sem 'henrtt hafa veriö veittar í þessum efnum. Um miöjan þenna rnánuö kom svar stjómarinnar fyrir þingiö. Var þaö all löng sfkýrsla frá her- mála ráögjafanum. Þaö er sagt, aö stjórnHni hafi ekki veriö um aö skýrshr þessari vröi flíkaö rnikiö, qg lielzt óskaö eftir því, aö þingiS ræiddi hana fyrir lrtktum dy.rum. Þíingiö neit- aöi því, og varö síkýrslan því send aftur til stjómari-ninar. Litlu siöar Lagöi stjórnin aöra skýrslu fyrir þlngið og var hún jvannig úr garöíi gerö, aö eigi jnurfti arð fara leynt rneð hana, vegna þess aö hún gaf rétt að kalla emgar upplýSingar í miálinu. En ekki tólkst samt að halda hinni fyrri skýrslu Iengi leyndri. Hún var nýskeö birt í öllum helztu blöðum IancLsins í heilu lagi. En jafnvel jxi aö engar nýjungar kremi þar fram aörar en mönnum vonu jvegar kunn.ugar, hefir skýrslan sarnt valkið mjög mikla atíiygili, einkanlega vegna þess, aö margir líta svo á, aö meö jiessir sé fengin árdöanleg sönn- tin fyrir því, aö Oiemi'defni Banida- ríkjanrta séu í m'lkht ólagi úr því stjórnin segrr |>aö sjálf. Ewlcum íiefir mönntim sýnst sá liluti s'kýrslttnnar ískyggilegur, sem fjallar tun Ihervarni mar meö ströndimt fram. Stratiddengja r.andarikjanna, Atlanzhafsimegin, er uim 3000 mfíltur, og em þar lið- lega tuttugn vtgi, og gnert ráö fyr- ir í skýrslu Ivermálasitjórnarinnar, að til þess aö verja þatt, ef ófrfö bæri aö hondum, þyrfti aö minsta 'kösti 39,549 hernnenn- En aðeins til 20,400 Itermenn til að annast jiessar varm' r, og jnirfii þ(> alt aö því inánaöartíma t (1 aö hafa }>á alla saman. Mjög áj>ekt er sagt frá hervörmwn ó Kyrrahafsströnd landsins; alls er gert náfö fyrir í slcýrslunni, alð 450,0100 hermenn þurfi td j>ess aö annast nauösyn- legar hervarnir í Banaaríkjutn, ef ófriö bæri aö 'höndum, en land- heninn sé ekki nema x 14,500 sam- tals, svo aö nú skort;) 335,500 til að lialdla tippi nauösynlegum land- vörnum. Enn frenmr er fiuindiö aö því, að herttíenttnma skorti nægilega æfingu, aö vopnaikostur sé ónóg- ur, og jx> að nægir sjálfboöaliöar fengjust, þá nægði þaö ekki með- an stjómin heföi ekki meiri fyr- irhyggjti tim aö sjá fyrir nægi- legum herbúnaðar áhöldum, en hún befði gert aö þesstt; og í ann- an staö mtin'ii æöi langtir ýimi fara í |>aö, aö gera þá nýliöa að fuilnýtum hermönmtm. Eintim þingmanní í Bamdaríkj- iinum hafa íarist svo orö tun jætta efni: “Erlend óvmaþjóö gæti á 30 dögunt flutt á land á Kyrrahafs- strönd 2001,000 mamns, án þess að vér gætum vamað j>ess. Hún gæti og gert ófært um fjallaskörð in með sprengingium og þannig kom. ö í veg fyrir að ihjálp gæti komiö aö auistan. Nú sem stend- ur em í ríkjtunum þrenuuir sem aö Kyrrahafinu liggja, 8000 hermenn aö eins. Ilennála sérfræðingar eru jæirrar skoðunar, að vér mundum ekki gera betur á dnu ári, lieldur eni að reka slíkan ó- v maher af hönditnm vomm, ef ltatin kæm' á land á Kyrrahafs- ströndinni, svo sem fyr var ráö fyrir gert, og er fullvíst talið, að ]>að. n*undi ikosta Bandáríkin aö minsta kosti b Ijón dóllara aö losna viö slLkan vágest.’’ Þingmaöur J>essi gerir sýuilega ráð fyrir því, aö landvamarher- inn sé ölduingis ónógur, úr því aö hann á ekki að geta varið óvina- hernum laiKlgöngu, og helzt til lítiö viröist og gerh úr bolmagni Bandarikja, ef j>aíti ættu ekki að geta gert áiilaup á óvinalierinn af landi og hrákiö liann úr vígjunum á skemmri' tíma en einu áni. Þaö er lrka tnargra manrta mál, að þessu uppjtoti ráöi’ meir kapp Kennálastjómarmnar, sem skýrsl- una hefir gefiö, um að fá þingiö til að veita ríflegan sty.nk til her- tnálaefna, heldiur en mjög brýn þörf á au'knum ihenbúruaöi og yfir- vofandi háska salkir ónógra her- vama í Bandaríkjiuniuim. Tollur á akuryrkjuverkfærum. Dominionstjómin liefir verið á- sökuö um þaö, aö hún hafi lagt tolla á akuryrfcju verkfæri eftir eig'n geðþótta og Jiærri en átt heföi aö vera samkvæant gildandi lögum. Þaö er sagt að sitjómin hafi sjálf verðlagt verkfærin til tolls og þaö verðlag iha.fi oft oröið hærra, en hið rétta verðmæti verk- fiæranna var. Tolltir á akurynkju verkfærum sé Iögákveðinn iyy2 prct., en hafi tneð þessu lagi orö- ð frá 20 til 25 prct, segja oon- servatívu fréttasnatarnir austur frá. Reglan. sem eftir er farið, er }>essi: Stjómin telur sér skvlt, }>ar sem j>að sé réttmætt, aö liækfca vcrölag um 5 11 10 prct. fram yfir vöruskrár verðlag á þeim akuryrkjtv verkfærum, sem auðug verksmiðjufélög senda um- boðsmönntmi sínum miklar birgö- ir af í senn. En veröiö, sem ]>essi liækkim er miöuö við, er verð;ö siem reglulegur kaupandi verður a gefa fyrir vömna í land- nu, þar sem hún fer l>úin til. Ef nú vöriiiskrúriveirðlaJgið á akur- yrkjuverkfænwn, er niijklar b'rgö- ir ent fluttar af í senn til um- boðsmanna, er lægfla en þetta verð, gang-verðið heima fyrir, J>á mundi tolhuála(feild:n ekki rækja skyldu sína sem vera bæri og líta réttilega eftir hag landsjóðs, ef hún sæi ekki uni að liækka vöru- ’krárverðið til tollálags, svo aö rétt yrði- Ef hún gerði þaö ekki mundi hún veúa ríkui verksmiöju- félögunum ranglega eftirgjöf á tollgjaldi, og væri þetta ekki gert mundi hinum minnitliátttar verk- færakaupmc'ynmim vera gert órétti lega erfiitt fvrir í samkepninni viö hina ríkari, ef þeir síðarnefndu fengjiu nakkra eftýrgjöf á rétt-, inætr tollgreiðtelu. Ef j>aö verður sannaö að toll- ináladeild'in hafi virt akuryrkju- verkfæri hærra til tolls en söht- verð sanis'koniar verkfæra er í Bandariikjuni(m, þá hafa bænd- urnir i Norðvesturland'nu: gilda ástæðu til aö kvarta um gerræöi af stjómarinnar hálfu og rang- lótar tollálögUT. En hvergi hefir þess oröiö vart enn [>á, þriátt fyr'r ítarlega eftirleit af hálfu conservatíva og verður víst aldrei. Fjárglæfrakrár. I mörg ár befir Bandaríkja- stjórn verið alð leitast viö að út- rýma fjárglæfrakrám J>eim, sem “bmcket shops’’ eru nefndar á ensku mál'-, og er nú mælt að leyn'lögreglan hafi látið. loika mörgum slílawn fjárglæfrakrám í Chicagó og fleiri borgum Banda- ríkjanna. Smámsaman hefir stjóm'n ver- ö aö berða á lögunum eegn þessu þjóöarböli og hefir krtánuim þvt fækkað stöðugt heldúr en hitt. Og þessi teiöasta -gangskör, isem kynilögreglan hafi gert að því aö loka þeim, er talin svo ræki- leg ,að he ta megi, að nú sé búiö að taka fyr.r kverkamar á þess- um ófögnuði, sem rekinn hefir verið um langan aldur í algeru lagaleys; og til stórtjóns og siö- spillingar í lanÆnu. Fjárglæfrakrár þessar eða “budket siiops’’ eru sitaðir, þar sem efnaminna fól'ki er gerður kostur á áð reka fjárglæfraverzl- unarbrall í stærri og smærri stíl, um korntegundir, sem verzlað er meö á kauplhöllunum. Hver jæssi krá er því eins og sinákauphöll út af fyrir sig, og er látið- heita svo, að þær standi í sambandi við' aðlal kauphöllina. Margir, sem fjárglæfrabrall reka á jxessum krám, ímynda sér að þeir sé að flást við gróðabralls- verzlun í reglulegri' kauphöll. Munurinn sé sá að eims, aö þarna geti þeir liætt lægri fjárupphæö- um heldur en í kauphöllunum, þar sem leggja verði fram miklu meira fé og láta miðla annast um verzlunina á reglulegan hátt- Til eru tvær tegundir kauphall- ar verzlunar, sem mikill munur er á. Önnur tegundin má nú heita ('xlijákvæniilegur þáttur í verzlun- alhögum yfirleitt. Þaö er sú teg- und kauphallar verzhmar, sem tryggir og ræöur hæflegri rás óunnins vartiings að markaðinum, dregur úr áhættiunni mn stór- kaup, og er því til hutndrtinar að griðarlegar verðibreytingar verði á vamingstegundúim. Þessa kaup- hallarverzlun má telja réttilega. En svo er önnmr teguind kaup- 'hallar verzlunar, sem á engan rétt á sér. Það er súJ gróðiabralls- verzhin, sem og er refcin á kaup- höllunum, og engu ákveðnu iðn- aðar eða verzliinarmála markmiði er buradin, en er ekíkert annnað en blátt áfram veömál um vam- 'rtgsveröið. Þess ilcyns fjárglæfr- ar eru tjónsamlegar og s öspillandi og jæiin ætti aö útrýma ltvar sem j>eirra veröur vart að svo mikht leyt', sem framast verMur auöið. Fjárglæfrakrámar. “hucket sltops”, erti engum nytsíiwmm fyr- irtækjum til stuðnings. Þar er ekki ttint artnað að ræöa, en fjár- glæfraspil verstu tegundar, og frábmgöið kauphallar verzlunar- venjiu að j>ví, að sá er hættir pen- ingum sínum i ‘!bucket shops”, er algerlega í klóm fjárglæfrakrár- eigandans, sem að eiras hugsar um e:g n hagsmuni. Þessir náungar kváðu ltafa rak- að að sér of fjár á seirani árum, og mestan hlutann af þvi fé haft út úr fátæklinguim, sem ekki hafa mátt við ]>vi að tapa fé sínu, en látið ginnast af fag’urmæhim fjár- glæframannanna. Væri það því mifcil landhreinsun ef tækist aö evða j>essum ófögmuði. BændanefLdin. Eins og mirast var á í síðasta blaði átti bændá sendinefndin milcla tal við I^urier stjómina nýskeð austur í Ottawa. Aðal- álnvgamál nefndarinnar voru þrjú. í fyrsta lagi það, að tollur yrði enn lækkaður á innfhiittum vam- ingi frá Bandlariiikj unl einkan- lega; í öðru lagi að byigðár yrðu komhlöður i Port Arthur og Fort William, og í jxriS’ja iagi að stjórnin létl sjálf byggja Hud- sonsflóa brautina og starfrækja hana. Enn voru nokkur fleiri minni háttar mál, sem nefndin bar fram. Laurier stjc/marformaður tók nefndinni með mestu; lipurð og knrteisi svo sem honum er lagið, og svaraði henni fyrir stjórnar- nnar hönd. Hann kvað það ein- dreginn vilji Ottawa-stjórnar- innnar, að koinast að hagkvæm- ari verzlunarsamnfngum við Bandarikin, heldur en nú vær', og benti á, að e'nmitt nú stæði sú satnninga viðleitni yfir. Eigi aö síður lét hann ]>ess við getið, að stjórn'nni væri ekki auögert að gera svo öllum likað’, með því að öflug væri nú orðin sú hreyfng í landinu, er krefðist þess, að óbreytt yrði látið standa það verzlunar fyrirkomulag, sem nú væri. Sjálfur kvaðst stjórn- arformaðurinn ekki fylgja þeirri skoðun, svo siem 'kunnugt væri. Hann hefði jafnan lit ð svo á, að }>ví rjTnra og því hægara, sem væri um Verzlun t hverju landi, því betra. Og einmitt þess vegna hefö það verið marikmið stjórn- ar sinnar, að groiða fyrir verzlun- arviðskiftum við önnuir limd', og lækka tollbyrði ibúanna. Að því væri stjórn';n fús að vinna i sam- ræmi við óskir 'bændanna en toll- lækktin á Bandaríkjavarningi yrði v tanlega mjcg undlir j>ví komin, hversu lyktaöi verzlunarviðslkifta- samningunum rnilli stjórnanna. En lútt atriðið, sem hæn'hir fænt fram á, að aulka tollhlunnindin brezfcu, sagði hann að væri e n- dregin tilætlan stpjómarinnar- Þvi næst mintist stjómarfor- ntaðurinn á kontlhlööiii bygging- amar í Port Artihur og Fort Wil- liam. í sumar, er hann haföi ferðast vestur, kvaðst hann hafa boðið kornyrkjumönnnm í sléttu- fylkjunum að sendá fulltrúa til aö ráö'gast v 'ð sig trm áhugamál sín. og sagði sér væri ánægja í að sjá }>á fulltrúa komna hér á s'.nn fund. Hamt sagði. að sér sk'ld'ist svo á bændUmim, sem cina ráðáö t'l aö bæta úr ólaginu á komverzlun landsbúa væri það, aö stjórnin kæmi upp kDrniforða- búntm mikhtm í Port Artlrnr og Fort Williant, og starfrækti þau. En ltann kvaðst ætla, að dýpra jjyrfti að grafa er komast ætti fyrir rætur ólagsins sent á væri. Stjórnarfonnaðurinn kvaðst líta svo á, að inesit væri unt það að gera, að komforði Canadamanna' kænúst hreinn og óblandaður á markaðinn í Evrópu. En ráðiið til ]>ess httgði stjómarformaður- inn ekki e'ngöngu vera það, að re sa koruforðabúrin t Port Arth- ur og Fort William. Hitt væri það, að koma á teinum sk'pa- ferðum frá J>essum höfnum t'I Evrópu svo að kornfbrðinn kæm- ist þaðan krókalauist á heims- markaðinn. Tilhögunin væri sú nú. að komb'irgðlr frá Cana'da værtt affiermdar og áfermdar aft- ur í Buffalo eöa Port Colbome. Þar væru j>ær blandaðar með lélegri korntiegumdum og birgö- imar j>ví stórspiltar þegar á Ev- rópnmar.kaðinn lcæmi. Það væru j>vi eiginlega Bandaríkjamenn er fengju öll umráð á kornvömm vorum- Eina náö'ð til aö koma í veg fyrir þaö aiö kombrirgðir Can- adamanna kæmnst blandaðar til Evrópu, væri j>að, aö j>œr væm fluttar slyndntlaust til Mont- real og þaðan beint til Evrópu. Þaö nægði því engan veginn þó að komiö væri upp komforða- búrum i Port Arthur og Fort William, nema því að eins, að haft yrði nákvæmt eftirlit með nteðferð korn 'birgðanna í Mont- real og Port Oolborne. í sam- bandi við það væri óhjálkvæm legt að bæta enn slkipaleiðina um St. Lawrence fljótið. Síðan ræddi stjórnarformaður- inn uni HudsonsfLcá hrautina og sagði langlíklegiast, að stjórnin tmrndi taka að sér að leggja þá járnbraut og starfrækja hana Yfir 'höfu'ö að tala fékk nefnd- in itinar beztu vrötökur, og þó að einstöku nefndarmenn hefðu kos- ið að fá enn þá ákveðnara svar hj'á stjórnarfiormanninum, va r meiri hlutinn allvel ánægður og duldislt j>að ekki, að stjómar- formaöurinn vildi gjarnan taka áintgamál nefndarinnar til greina og veita hina ákjósanlegustu úr- lausn á þeim. Mrs. Vigdí* Johnston Vig’lís Jakobína JoHunston, er andaðcst 18. þ.m. og getið var um 1 siðasta blaði Lögbergs, var fædd 21. Sept. 1884 ‘TÖ' Skárastöðum i Miöfirði, í Húnavatnssýslui. For- eidrar hennar voru Halldór Sig- urge:rssoti Bardal, nú bóksali í Winnipeg, }>á bóndi á Skárastöð- ttm, og Rannveg María Hinriks- dóttir frá Efra Núpi í Miðfirði- Er Vigdís sál- var þriggja ára fluttist hún nteð foreldrum sínum til Winnipeg og áttil j>ar heimili síðan. Naut hún þar mentunar bæöi á alþýöuislkG(lum borgarinnar og sunniudágsskóla Fyrsta lút- ersku kirkju. GaJt hún sér þar góðan orðstír fyrir skarpan skiln- ng, gott næmi, óstundun og sanna s ð'prýöi, Þegar hún var tíu ára gömul misti hún móðiuir sína og tregaði hana svo sárt, að Ihún gat tæp- lega tára buntEst er hún mintist á ltana ]>ar eftir. Við fráfall móðurinnar var faðirinn skilinn eftir með Vigdísi yngri dóttur, Helgu. Inraileg- ur kærleikur sameina,ði þau þrjú og gerði stríðið bærilegra, sem nú var fyrir hend'!. Mikjlu fyr en bú- ast var við fór V’gdis litla að vera húsmóðir og lita eftir því, sem til- IieyrS* þcim þremur, 014 um sySt- Thc Ð#HN10N BANH SKl.KUtR UTIBCItt AUs konar bankasIArí af beadi leyst. Sparisjbösdeiklin. Tekiö viB iatilögom, frá $1.00 aS upphæB og þar yfir HaBta vaxtir borgaSir tvisvar sianum á ári. ViOsktftum bæoda og auo- arra sveitaxnanoa sérstakur gatBitur gefim. Bréfieg innleggog úttektir afgreiddar. Ósk- aO eltir bréíavfBstatltum. GrekJdur höfuðstóll... $ 4,000.000 og éskiftur gróði $ 5,400,000 Innlóg akneanings ..........$44,000,000 Allar eignir..............$59,000,000 Inniaignar skírteini (letter of credits),seld ssm eru greiðanleg um allan heim. J. GRISDALE, bankastjóri. ur sína hugsaöi -ihlún ifúirÖu líikt móöur eftir að bær báðár mstu móðurna. Það var aðdáanlegt, hvað vel og myndarlega, hún stóð í þejrri stöðu, semi guð hafiði falið henni. Enlda reyndust j>essi tvö álstmenni hiennar henni vel fram í dauðann. Vigdis sál. naiut fóm- færslu og 'hjástoöar systur s:nnar fram til endiarrs. Hinn 21. Októibermánaðar 1903 gekk 'hún að eiga Pál liáisson Pét- urssonar Jlahnston. Hjónþiband þeirra var fagurt eins og bezt var unt aö hugsai sér- Hann reyndist henini hinn göfugasti vin- nr í meðlæti og mótlæti, og taldli enga fórn fyrir hana of stóra, ef hann gat hana i té látið- Á hinn bóginn lét húni ekki á sér standa meö að leggja í j>ann kærleikssjóð. Sem eiginkona og húsmóði'r var hún veruleg fyrirmynd. Hún liafði hiö bezta -lag á j/vi, aö gera heimiliö sitt áteegjujlegan stað, bæði fyr r þá, sem J>ar áttu heima, og eins fyrir gesti. í hússtjórn- inni var húti smeíkkleg og spar-<* söm. Alvarleg og grundúð í skoðunum var hún langt fram yf- ir það, sem alment gerist. Hún var sann-kristin korta. í fjögra ára ve'fcmdástríöi var hún stilt og hugrölkk, og fnaim und'ir hiö allra síðasta glöð og skemtin í samræðu. Þau hjóniin eignuöust tvö böm, Halldór Pál, sem lifir móður s:na, og Elinu Marinu, sem j>au hjónin mistu. Eftirdœmii það, sem þessi kona gaf í livívetna, var ventlega fagurt. Vinur. Vér vitum þér ættið að nota ROYAL CROWN SÁPU. Vitið þér að hún er lang drýgsta sápan og verðlaunin hin beztu. Þér œttið að safna Royal Crown sápu umbúðum. Þær æru dýrmætar. ..— -■ Ef þér Kafið ekki safnað, BYRJIÐ NÚ. .--z—'xr-A.. ESSEX SILFURYARNINGUR MEÐ ÞYKKRl SILFURHUÐ Gott Efni Essex borðgaflar—þykk silfurbúB. Bezta efni, Frf fyrir 350 Royal Crown aápu umbúBir; hálf tylft.—Easex eftirréttar gafl- ar. Þykk silfurhúð, bezta efni. Frí fyrir 300 Royal Crown sápu umbúðir, hálf tylft — Essex teskeiðar. Þykk silfurhúð, bezta efni. Frí fyrir 223 Royal Crown sipu umbúðir, hálf tylft. Essex eftirréttar skeiðar. Þykk silfurhúð, bezta efni, frl fyrir 400 Royal Crown aápu nmbúðir, hálf tylft.—Essex matskeiðar, þykk silfurhúð, bezta efni, frí fyrir 450 umb. bálf tylft, HummÍBgbird eldhúsverkfæri N > °, Sjö verkfæri, sem sjá má á myndinni, meðskrútum.krókum og lykkjum, svoað þau geta hangið. Sköft og sna ;.i ., 1 ur góðum viði, Frítt fyrir 175 umbúðir. Bu ð rejald 330. Laura hnot- brjótur og hnotbroddar Bex broddar og einn hnot- brjótur.skött- in undin, nikkel húð, alt í kassa. hrítt fyrir i«o umbúðir. Bnrðargj. 8c, Eldhús-tæki No 200. Ahald til að snúa við kökum, tinlagður gaff- all ogskeið. Alt fæst fritt fyrir 100 umb. Burð- argjald 20C. % No. 15914 Sterling silfur hjarta brjostmál Ókevpis fyrir 100 Royal Crown sápu umbúðir. No, 7083 HNÍFUR Tvfblaöaður. Frf fyrir 100 Royal Crown sápu umbúðir. Uppáhald tóbaksmauna. Bein pípa. Pípa með nikkelhólk og frœgasta munnstykki. Gott efni. Falleg oe eðli- log viðaráferð. Frí fyrir 75 umbúðir. THE ROYAL CROWN SOAPS LIMITED, PREMIUM DEPARTMENT. ' WINNIPEG, MANITOBA.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.