Lögberg - 17.08.1911, Síða 6

r
LOGBERG, FIMTUDAGINN 17. ÁGOST 1911.
• t l.>■»♦♦♦<. ♦♦♦♦■»4 »*«■ I.4+++4.t.4-4 + 1* té*
: I herbúðum Napóleons. i
-tfttr- 1
/í. CONAN DOYLE.

aS standa við heit mitt. Þó aö íyrir mér liggi aö l]>aö viö hann, hvernig á þvi standi,, aö hans skuli hal’a
komast á vonarvól, skal t‘g samt eiga Hngnéíu de áti’ svona smávaxna dóttur, og segist samt ekki vilja
Ohoiseul, eöa enga aöra. ’ , skifta á litlu dótturinni og hæstu drotningunni, er hef-
Kensarafrúin stóö nú upp og gtkk aö glugganum. ir veiiö í heiminn borin. Öllum stúlkunum lízt vel
Áður en þér neitið því með enn ákveðnari orð- á Ifiann og öllum piltunum á mig. Og mér þykir
um, aö ganga að eiga þiá hirðmey mína, sem yöur erlgaman af þvi að: fólki lítist á mig, einkum Ixirnum.
aetluö, ættuð þér að sjá hana þó í svip að minsta Öll ungbörn í þessum hluta -bæjarins elska mig og
kostl- jeg hæni þau að mér meö allskonar brellum.
Hún svifti skjótlega til gluggatjaldinu og sást j Hermann litli hefir tekið eftir þvií, aö einn rim-
| þá, að bak viö það haföi staöiö stúlka. Hún gekk ill tefir brotnaö úr girðingunni heima hj áhonum —
: fáein skref fram í henbergið — rak upp lágt fagnað- Þar smýgur 'hann í gegn til að komast út til mín, en
. • „ aróp og hné í fangið á mér; eg vafði hana örmum situr þar fastur og hljóðar: ‘'Appa Emraan!” og
Jíeja, erra minn, sagði hann loksins, "þér, eins og í leiðslu, því aö þetta var Eugénía, unnusta þegar eg er búin að hjálpa honum, þá fer hann að
hafið brent á yður fingurna, og eg á bógt með að trúa 1 IT]lni ástúðleg og yndisleg og brosti gegnum tárin. I skoða í alla vasa mina og leita að góð^æti.
þvi, aö þér leikið yður með eldinn næst. Eða eruð ekki 411 fuUs sannfærst um að þetta gæti Hennann kallar mig “Lady Jönu”. Kenneth kall-
þér kannske að hugsa um að halda áfram að eitra við VCnS hun" fyr CU e? 7ar búinn aS hana á munn- ar mig “L-a-d-y.” og dregur seiminn eins og Suður-
stjómmál'” lml’ yanSana hárið. ríkjafóllk. Rut kallar mig “My Tvady.” Það þykir
..p-r , • ,.. . , , . . Við skulum skilja hér við þau,” sagöi keisara- mér yndislegt nafn.
' . " K r "<u ' lerra- 1 1 ,a nier við refsingu frúin fyrir aftan mig. “Komdu Xapóleon. Eg tek Eg er vön aö fara lit aö grindhliðinu hjá mér
ryir afbrot þait, sem eg hef: gert mig sekan um, þá þaö nærri mér að vera hér. Það minnir mig á fyrri um það leyti, sem þau ættu að vera kominn í nátt-
skal eg heita yíáir því að verða yður allra þegna (*a8a- t^&ar eg átti heima i Chauterine götu.” kjólana sina. En alt í einu sé eg barnskoll koma fram
hollasttir, það sem eftir er æfi minnar.” ^u er sa£a nlln a enda, því að allar skipanir einhversstaðar, þá annan og enn annan og loks erall-
“Hm, hm!” sagöi keisarinn og slæddi niður keisarans varð að framkvæma, og við giftumst á! ur “krakka-skarinn,” -sqm pabbi kallar, kominn, og
nokkrum tóbakskornum niður á hvta kirtilinn sinn íl^*5“n næsta’’ á ettir eins °& baim hafði sagt. við fórum að ganga fram og aftur. Og undarlega
x - .. . . , , , ’ ln styrka °» niattuga hond Iians hafði hnfið hana hugkvæm eru bcirnin á unga aldri. Þau segja þa svo
a cr o ur 11 vit 1 þvi, sem þer segið nú. Eg brott úr smábænum í Kent, þar sem hún átti heima, fjölda margt, sem okkur fullorðna fólkinu mundi
hefi rekið mig á það, að þeir verða beztir þegnar,. sem °g flutt hana yfir sundið til þess að tryggja mig í aldrei koma til hugar. Eg verð seytján ára eftir
hafa sloppið úr álika lx>bba eins og þér eruð nú i. Þjónustu sinni og koma einhverjum af Choiseul ætt- einn mánuð ag eg hefi ekki hólfar gáfur á við Her-
En eg er býsna kröfuharður húsbóndi.” I 'J1111 að hÍröinnl- Uni. Síbyllu írænku mína verður ef mann. Eg hefi verið að hugsa mér, að ef börnin
“Ekki hiröi eg um það, hvað þér krefjist af V‘" einhvern .tima. skriíuð fx'>k °g sagt frá því, kæmu beint hingað niður á jörðina úr barns-sálu
„í ' er 111111 gekk aS e>ga hinn hugprúða Gérard lautenant. , vermireitunum á himnum þá tali þau Jiér sama málið,
‘ s Pa ynrSe nmg y ai að Það var mörgurn árum síðar, þegar hann var orðinn sem þau hafa lært þar, og glevmi því ekki fyr en þau
aunum. herdeildarforingi og hafði getið sér mikinn orðstír, eru ibúin að vera nokkur ár á jarðríki.
Sú er t. d. ein kenja minna, að þegar ein- svo að fáir riddarar á Frakklandi voru jafnmikils Mamma hefir oft mikil gestaboð. Eitt þeirra var
hver gengur í mina þjc>nustu, þá læt eg hann ganga metnir- ^ei getur það og verið, að eg skýri ein- i gærkveld. Þá var eg seytján ára. Eg er seytján
að- eiga þá stúlku, sem mér sýnist. Gerið þér yður h)'e.rri tima f ra 1>V1> hvernig það atvikaðist, að eg i ára enn; samt finst mér eins og eg vera að eins
ásáttan með það?” náði aftur föðurleifð minni, Grosbois-kastalanum; þó | seytján meðan á gestboðinu stóð — í gærkveld.
eru ávalt við hann tengdar sorglegar endurminningar. , Mamma segir, að nú sé eg orðin fullorðin sti'ilka.
\ I ík•• • ■ 1,1 o 1,7. .... «..’ 1. v _ i v r • , «
E

VEGGJA GIPS.
ERUÐ ÞER AÐ HUGSA
UM GÓÐAN ÁRANGUR?
Skóldið átti augsýnilega í nokkriirri baráttu við
sjálfan sig, því að hann tók að fuma til með hend-
umar.
“Má eg spyrja, herra—?”
‘‘Nei, þér megið einskis spyrja.”
"En nú stendur svo á, herra, að—”
Þetta nægir! hrópaði keisarinn reiðulega og
snerist á hæli. “Eg rökræði aldrei við menn, ecr
,,EMPIRE“ TEGUNDIRNAR AF
VIÐAR-GIPSI, VEGG - STEINLÍMI
OG VEGGHÚÐAR-KALKI ERU SÉR-
STAKLEGA ŒTLAÐAR 1 ALLAR
GÓÐAR BYGGINGAR.
Einungis búið til hjáj
^ Manitoba Gypsum Co.Ltd.
Wmnipeg, Manitoba
SKElFlf) KFTIR BÆKLINGl VORUM YÐ-
— UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESS VERBUR —

i\iýé\tréV,r/é?-ýé\iri
skipa að eins fyrir. Eg ætlaði að láta yður kvænast | sundi’ °S Þottl óráðlegt að gera áhlaup á England,! oft “kóketterað” við hana yfir girðinguna, og hvað jborn orðið svo mikiH' °Z niaður hennar—ibarnlausi
ungri stúlku, sem heitir de Bergerot. Viljið þér bar Sem hann ?at att Það á hættu að heft yrði brott- fionum þætti fjarska vænt um dóttur sína éþað er maöurinn, sá ekki sólina fyrir þessu barni. Og hun
eg). Og það gat ekki komið til neinna mála, sagði '■ elskaði hann um fram alla aðra menn; er ekki svo,
hann, að eg væri orðin fullorðin — ekki enn þá. “Es dóttir mín? Og þó að hún hefði verið dóttir hans,
vfertu ekki að
sagði hann — “ókkur er nóg að við vitum bæði, að
þú verður aldrei annað, en blessað litla krílið mitt.’
hafa 01 ð á þessu við mömmu þína , af hans holdi og bein af hans beinum, þá hefði
ganga að eiga hana, eða viljið þér fara aftur í faror- l0r hanf þaðan’ . .
e]sjg v> Þa® munu og flestir vita, að með herinn, sem
. Napóleon hafði við Boulogne. fór hann í móti Aust-
tur haði bandinginn mikla baráttu við sjálfan ; urríkismönnum og Rússum og vann sigur á hvorum-
Slg’ la maðl td hondunum 1 mikiu ráðaleysi j tveggja á sama árinu. Árið eftir sigraði hann
Þetta nægir!” hrópaði keisarinn. Roustem, Prússa sömuleiðis. 4.
kalhð a varðmann til að fara með' fangann.” Eg hefi ávalt fylgst meö honum bœði i blíðu <.g
“Nei, nei. Sendið mig ekki aftur í fangelsi, j striðu fra ÞV1 að eS gekk fyrst í þjónustu hans og
herra” / þangað til hann sigldi brott út á Atlanzbaf í hinsta
“Kallið varðmanninn, Roustem!” , j sinni> svo hann átti aldrei afturkvæmt. Eftir ham-
“Eg geng að því, herra! Eg geng að því! Eg in&íustÍornu hans hef'r vegur minn bæði vaxið og
skal ganga að eiga hverja, sem yður þóknast.” minkað. En er eg renni nú augum yfir liðna tímann
“Þrpari!” hrópaði kona, sem kom fram tmdcr. of» samyistir okkar, get eg ekki með ákveðinni vissu
öðru gluggatjaldinu. Það var SíbyJIa. Hún var föl skorit5 ur ÞV1- hvort hann var góöur maður eða ekki.
af heift og fyrirlitningarglampi í augunum. Hún ^að eitt veit e£ fyrir vist. að hann var mikilmenni,
stóð þarna og hallaði sér áfram í reiði sinni og °» enn fremur- að Þan málefni, sem hann fékst við,
og gluggatjöldin lögðust að hinum fgara, grannvaxna í voru sv° miki'v*g- aS ekki er auðið að dæma um
líkama hennar. Hún gleymdi bæði keisaramim og hann rettiie?a eftir almennum mælikvarða.
frú hans fyrir þeim átakanlegu vonbrigðum, sem hún Látum hann hvíla í friði i hinni rauðu, víðu grat’-|je kytti þi etti, o je veit þé þykki gaman a kytta mi. jer; hún grætur börnin sin, sem hvíla þar ein og að-
hafði orðið fyrir af þessum heigli, sem hún hafði hveitin& Invalidakirkjunnar, því að æfistarfi hans erj Lady Jana.” hlynningaríaus i köldum sverði jarðarinnar.
unnað hugástum. , l°kiö, og hin mikilvirka höndin stirðnuð, er umskap- Var jætta nú ekki fallegt af blessuðu barninu? j sk;i þaí» Hvríslaöí eg og varirnar á mér
“Þaö var búið að vara mig við því. hvernig þú 1 aði hrakfcland og mótaði menning Evrópu. örlögin Mamma hjálpaði mér til að búa mig Undir gesta- j (( ’ „
værir,” hrópaði hún, “en eg trúði því ekki — eg gat hata haft bans not, örlögin hafa varpað honum burt, j boðið. Eg bað hana að lofa mér að hafa hárið laust, js v11 11» eS s 1 Þa •
ekki trúað þvi að til væri svona fyrirlitlegt lítilemnni en samt sem áður Iifir endurminningin um hann, en hún sagði: “X'ei, fullorðnar stúlkur setja alt af “Og svo læt eg úttalað um þetta, ' sagði pabbi.
i hann ekki getað unnað henni meir eða innilegár —
“Já. pabbi er mesti fyrirtaks-maður. Og gaman heldurðu að honum hefði verið það hccgt, dóttir mín.
var í afmælisveizlunni minnil Gra.sbalinn umhverfis Og meðan pabbi var að segja þetta hélt hann
heimilið ókkar var allur skrýddur pappírsljóskerum,1 fast utan um mig og skeggið á honum fiðraði við
og af því að ekkert tunglsskin var, þá var engu lík- vangann á mér meðan hann var að tala.
ara. en maður væri staddur í álfheimum, því birtan , ....
, , ._ . . „ , . ! Og nu skildi eg hvað hann atti við.
af ljoskerunum mðri og stjarnanna að ofan sveipaði: “
alt unaðslegum töfrabjarma. öllum börnunum, sem | "En 11X117111111 ~ l7>'kir ofurlltlð v*nt um
eg }>ekti í hænum, var boðið. Þau komtt rétt í ljósa- . miS *— likar ’sagði eg ráðaleysislega.
skiftunum og réðu sér ekki fyrir kátínu. Við spiluð- j “MÖmmu þinni hefir alt af þótt undur vænt um
um Lcingu-vitlevsu , og Svarta-Pétur og svo iet;þjg, en hún hefir aldrei getað gleymt öllum bömunum
eg þau fara heim. En Hermann kom aftur. ; v. . . _
“Je ætlaði etti a fara Lady Jana,” sagði hann. jtimm’ sem hun a utl 1 kmkJuSarðl - amnmgmn. Og
Je bara fó á sta. Og nú e je kominn attu a kytta þi. hún grætur enn a nóttum — emkum þegar rignmg
til á guðs grænni jörð. Mér var sagt, að hægt væri j I*111113 htla mann 1 gráu treyjunni. og enn hefir sú
að færa mér heim sanninn um það, og eg skoraði á en<lurminning áhrif á hugsanir og framkvæmdir
hlutaðeigendur að gera það:, og nú hefi eg fengið manna-
fullvissu. Guði sé lof, að eg varð þess vís í tæka Sumir hafa ritað lof um hann. aðrir lastað hann,
tið, hvaða maður þú ert! Og að hugsa sér, að eg en eS" hefi revnt að forðast hvorttveggja, og að eins
skuli 'hafa ráöiö þeim manni bana, til að frelsa þig, ieitast við að lýsa honum sem líkast því, sem mér
sem var'hundrað sinnum meiri maður en þú. Nú korn hann fyrir sjónir, nú löngu, löngu síðar. þeagr
hefi eg hlotið makleg ntálagjöld sakir ókvenlegrar at- her Prcta lá við Boulogne og eg kom enn einti sinni
hafnar. Toussacs hefir verið hefnt.” : tfl að skoða Grosljois-kastalann minn.
“XTóg!” hrópaði keisarinn. “Constant. fylgdu1
ungfrú Bernac yfir í næsta herbergi. En yður er j
það að segja. að eg vil ekki nokkurri stúlku við hirð '
mina svo ilt. að láta hana játast manni eins og yuðr. ---— - - — — --- -------------
Þaö nægir. að nú hefir orðið opinbert, hvilíkur mað- j
ur þér eruð, og augu ungfrú Bemac hafa opnast og j
hún elur ekki framar ómaklega velvild í brjósti til!
yðar. Roustem, farið þér burt með fangann.”
Þegar búið var að fara burt með Lesage ræfil-
inn sagði keisarins:
“Jæja, herra de Laval, eg er alls ekki óánægður
yfir {æssu morgunverki okkar. Þietta var tillaga j
Jósepihínu og hún á eiginlega allar þakkirnar skyldar
fyrir. En nú finnum við það gerla, herra de Laval. j
að við erum í skuld við yður fyrst og fremst fyrir j
það, að hafa gefið öðrum ungum frönskum aðals- j
Mamma.
smásaga eftir
LOVÍSU DUNHAM GOLDSBERRY.
upp á sér hárið,” Eg hélt að þáð væri ekki beinlínis “En eg ímynda mér. að hún — aö hún kunni að hafa
nauösynlegt, þc> maður væri orðinn fullorðinn. Mér ; hl1gsaö< aS börnin þin _ yri5n sér til hugsvölunar—;
þykja lausu lokkarnir fallegri. Eins þykir pabba. , , ,. ,(t ,. ... ,, , , x. ... v . ,
Svo þegar eg kom mður til pabba, þa var hann alveg I
hissa á að sjá mig. Hann skoðaði mig í krók og j l7au 1 faðm fer- ^Þess vcgna hef,r hun sjaBs^gt nælí
kring og loíksins leit hann framan í mig upp yfir j upp á þér hárið.” _ ,
gleraugun og sagði ; Eg grúfði mig ofan að pabba og vafði handlegg-
unum um hálsinn á honum. “Pabbi, pabbi, elsku
pabbi! Láttu mig ekki giftast,” hrópaði eg; “eg get
ekki íímyndað ntér, að eg verði nokkurn t.ma svo
fullorðin, að eg ætti að gifta mig; það er alveg satt,
pabbi. eg held þetta!”
Þegar gestaboðið var á enda kom mamma inn i
“Mamma þín hefir þá búið þig eins og fulllorðna
stúlku. Eg býst við, að þú sért ánægð yfir því.”
“Nei, það er öðrunær, pabbi,” — svaraði eg með
grátstaf í kverkunu. “Það er ósköp að sjá mig. en
mamma sagði”— svaraði eg snögtandi. Hvernig átti
eg að geta sagt það sem mamma sagði
“Mamma sagði bvað ?’ ’spurði pabbi
Eg tók af honum gleraugun og kysti hann á , ...
. r- u l 4- r 'u-'i herbergið mitt, settist a rumið hja mer, og eg tok um
augun, og a meðan for hann að tma af mer narna - . ”, ’ , , .. .
arnar, hverja á eftir aonari þangað til engin var eftir hais henní °& hun ffret &ret mikib og lengi. Og
og lokkarnir hrundu niður um allan hálsinn á mér. eg grét lika. Og hún sagði að mér hefði altaif þótt
"Hún sagði, pabbi — hún sagði að eg yrði að miklu vænna um pabba, og hún vildi að mér héldi ó-
öllu sjálfráðu gift fyrir næsta afmælisdaginn minn og fram aS þykja þa?y «gn þú getur ekki tríiað því,
eg .3.1 að hafa hárið sett upp. jjana, hvað eg unni heitt blessuðum litlu börnunum
' Giít , endurtok pabbi. Sagði mamma þm, að | ,
þú yrðir gift? Og hún ætlar að næla upp háriö á þér,minum- senl eS hafðl ffert mer svo mlklar vonir um’
m/>ð KNtnm fvrirvara en nú hvila grafin niðri í svartri moldinni!”
Ef eg ætti að geta lýst móður minni eins og hún meg þessum fyrirvara?
var, þá þyrfti eg að geta sýnt himinbláma augna í Mamma kom ofan rétt í þessu, mjög hnakkakert j
mönnum erlendis gott eftirdæmi með því að snúa hennar’ gullgljáa ljc>sjarpa hársins. hinn óviðjafnan-
hingað, og í annan staö fyrir hlutdeild yðar í viður- ’ ]e§a yfiríit og allan þann kvenlega unað, sem yfir
eigninni við Toussac. Yöur hefir farist alt það mjög nenni hvíldi og eg hefi hvergj séð annan eins hjá
mynclarlega. nokkurri annari konu.
“Eg æski engra launa, herra,” sagði eg, því að s i,»h, a . v , r - ,
• x r • , ... .v „ . , 1 , A þekk þvi imydna eg mer að Mana hafi venð
eg kveið fyrir þvi sem eg bjost við að væri 1 vændum. , , ,
“Þetta er óþarfa hógværð, herra,” sagði hann. I ,ie”ai un lai un2-
“Eg hefi þegar ákveðið yður launin. Þér skuluð fá Margoft hefi eg leitast við að lýsa móður minni
svo góð árslaun, að þér getið búist svo sem trúnaðar- ! bæði í bundnu og óbundnu máli í samræm ivið þá
scæini keisarans sæmir, og eg hefi fastráðið að láta dýrðlegu mynd, sem eg geymi af henni í sálu minni.
yður ganga að eiga eina af hirðmeyjum keisarafrú- en ávalt hefir mér mishepnast. Eg býst helzt við, að
Hrollur fór um mig við þessi tíöíndi. ; mer taklSt aldrC1 aS lýsa rétt tiguleik hennar, óbifan-
“En þetta er mér alveg ómögulegt, herra,” sagöi staðfestu og engfilfegurC. En svo var hún grönn sér og faímaði mig’ að sér.
eg stamandi. j °S smá vexti, að eg er enn að undrast það, að í þeim
"Sussu. sussu, það er engin ástæða fyrir yður að ' Mkama skyldi geta búið sú eldlega sál, sem hún var
vera með þessa hæversku. Stúlkan er af beztu ættum j g*dd og sá mikli andans þróttur, sem engar raunir
og er tnjög frið sýnum. Þetta er fastróðið og gift- f611^11 yfirbugað.
grafin
Og eftir það kvel dhafði eg alt af sett upp hárið
og hálf þottaleg a svipinn. ^ í háan hrauk ofan á höfðinu.....................Eg veit ekki
setti "PP háriö a Jönu sj'álf- Hvernig stencl bvort augnr pabba hefir ráðið því til fulls eða ekki.
ingin fer fram á fimtudaginn.”
“En þetta er mér alveg ómögulegt, herra,” end-
urtók eg.
“Ómögulegt. Þegar þér hafið verið um hríö í
þjónustu minni, þá munuð þér komast að' raun um,
að eg líð engum að viðhafa þetta orð. Eg hefi sagt
yður að giftingin er fastráðin.”
“Eg hefi heitið annari stúl'ku eiginorði, og rýf
það heiti ekki fyrir neinn mun.”
“Einmitt það!” svaraði kcisarinn kuldalega.
“Ef þér ætlið að sýna slíka þrákelkni, þá get eg ekki
haft yður í þjónustu minni framvegis!”
SAGA HENNAR.
bama, hvert
Stundum hefir mig furðað á því. að mamma við hlitiina á öðru. á>ar hvildu öll bömin, sem hún
skuli ekki hafa Viljað lofa mér að kyssa sig, en þó haf5i eignast. . Þau höfðu öll dáið á fyrsta árinu.
mátti hún aldrei af mér sjá. Pabbi er mér altaf góð- Og nú átti hún ekkert eftir.
ur — aumingja pabbi! Mig langaði til að eiga mann j Einu sinni sa hun sfúlku á öðru ári i bæ nokkr-
sem líkur væri pabba, mann, sem hefði annað eins um* sem hún kom til snögga ferð. Hún feldi þegar
eftirlæti á börnunum mínum, eins og pabbi hefir á ástarhug til barnsins, því að stúlkan var fríð sýnum,
mér. En eg kæri mig ekki um neinn nema pabba: eg °g bláeyg eins og dóttir hennar, sem hún hafði ný-
ur á að það er nú alt leyst niður?’ .
“Já, eg er ekki fulíráðinn í því að breyta dóttur ,En Það var e,ns °S nngu pihamir skoöuðu það, sem
minni strax í fullorðna stúlku.” teikn Þess að hiðÍa min- Þegar var farið að setja upp
“En eg er ráðin í því,” svaraði mamma hvat- j á mér hárið. Eg var vön að segja pabba frá öllu því
skeytslega. “Þú ert ekki hans dóttir og ekki min líku og viðkvæðið hjá honum var jafnaðarlegast:
dóttir heldur. ’ “Þetta hlýtur að vera óskaplega þreytandi ” “Læt
hr6pa5i ** 1 mÓ,i' “E* «S M alt vera.’ ’svaraSi eg: e„ Hermann er afbrýS-
vera pabba dottir. 1. . J
Pabbi lét mig setjast i stóran ruggustól, fylgdi jIssamur- ''inu sinni var hann staddur á bak við
mömmu til dyranna og lokaði þei meftir henni. rósarunn, og stökk þaðan fram, réðist af mikilli reiði
Svo kom hann aftur, tók mig upp og setti mig í j á ungan mann, sem var að tala við mig og svaraði
fyrir mig á þessa leið;
Þykir þér ekki vænt um mig, dóttir mín?” - tT' •„ , , „ , ,
Eg kysti hann. Nf ' Hun Vl11 ekkert með yður hafa- Lady
“Þú veizt mér þykir vænt um þig, dóttir mín. , Jan<l atlar að giftast mér þegar eg er orðinn stór.”
Eg kysti hann. ’ “Já,” sagöi eg i lágum hljóðum. “Eg hefi lof-
“Einu sinni var fátæk kona, sem þótti einstak- ■ ag Hermann því, að giftast honum og reka með hon-
lega gaman að börnum; en hún hafði ekki bamalán. ' um brjóstsykurverzhin ”
Úti i kirkjugarðinum voru leiði fimm 1--------- 1-----11
Að svo mæltu fór Hermann að toga i handlegg-
inn á mér heim á leið og eg sagði: “Eg þakka yður,
Dr. Gregory." Meira fékk eg ekki sagt. Hermann
var svo reiður.
Pabba þykir gaman að Hermann. Pabba þykir
vænt um trygga, hægláta biðla, sem ekki eru upp úr
vildi ekki yfirgefa blessað heimilið mitt og rósa- I lega mist- Og hún sagði við mann sinn: ‘Eg vil j Þvi vaxnir að ganga á fjórum fótum, og hann hefir
Allir loftkastalar, sem eg hafði bygt, áttu þá að 1 fara eitthvað langt burt með einhverjum ókunnum
brynja þannig; allir framtíðardraumamir fögra, sem jmanni? Nei, eg held síður; eg verð kyr hjá pabba.
mig hafði verið að dreyma, áttu að engu að verða. Og pabbi sér ekki fyrir mér sólina. Okkur kem-
ur ágætlega saman. En á einu undrar mig. Eg
skil ekfcert í hversvegna eg varð ekki há vexti eins
garðinn hennar mömmu minnar. Ætti eg kannske að eignast þetta barn, og ef þú útvegar mér það ekki,
En átti eg nokkurs annars úrkosti?”
“Þetta er sárasta raunin, se*i eg hefi lent í á æfi
minni, herra,” svaraði eg. “en eg hlýt samt ‘sem áður
og pabbi. Hann hlær æfinlega þegar eg minnisj á
þá verð eg að taka það í leyfisleysi.’ Fáum vikum
áður höfðu þau hjónin látið grafa yngsta bamið sitt
hjá hinum fjórum — og fleiri böm mundu þau ekki
eignast. En litla stúlkan, sem var 6vo ltk þér til
augnanna, hafði mist móður sina, og þegar barnlausu
hjónin fóra burt úr bænum var þessi litla stúlka orðin
lofað okkur Hermann að leggja nægilegt fé í brjóst-
sykurverzlunina og veita engum öðrum biðli sín
meðmæli. ^
Hann vonaði að Dr. Gregory mundi láta sér
nægja svar Hermanns.
('Niðurl. næst.)
f THOS. H. JOHNSON og *
| HJÁLMAR A. BERGMÁN, |
. J!
Islenzkir lógfræöinear. ®
* Skrifstofa’.— Roorn 811 McArthur
Buildinp, Rortage Avenue í
Áritun : P. O. Box 1656. *
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg z
Dr. B. J. BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
l'BLEPIKmE GARRV 3UO
Office-Tímar: 2—3 og 7—8 e. h.
Hkimili: 620 McDermot Ave.
Tia.ElTKim: garry ÍI21
Winnipeg, Man.
Cæ:æ:Æ2æÆ3^^^a
Dr. O. BJORN&ON g
Office: Cor. Sherbrooke & William «
rRLKPIlONEi GARRY 32« J
Office-tfmar: 2—3 og 7—8 e. h.
Heimili: 020 McDbrmot Avk.
IBKEPUONE: garry 321
Winnipeg, Man.
t
(•
(•
%
(•
(*®««««««««®«««««««®« ««««*
Mér mtin aldrei úr minni líða það sem fyrir aíigu mér Finst ykkur það ekki skritið? Eg — orðin fttllorðin . • , , . ,■■ 4 • • 1
ba,- ; ^ , ... “ þeirra barn. samkvæmt logutn. Aunungja konan
bar 1 lestrarsalnum ne viðureignm vtð Toussac. En stulka. Omogulegt er mer að traa þvl. Ekki truir , . .
um sjálfan mig ætla eg svo ekki að fjölyrða framar; pábbi þvi heldur. Þegar eg sagði honum fná því, þá í ell11 að ka!la matt* ekkl hond at barninu> hvorkl
eg hefi verið helzt til margorður i þvi efni. j breiddi hann út faðminn og eg lenti náttúrlega i hann, ,nótt né dag á ferðalaginu heim, en það var langa leið
Eg hefi reynt að lýsa keisaranum, en lýsingin ! og hann vaggaði mér til og sagði mér launungarmál, að fara. Hún vaggaði því i værð og lét það hvíla við
heíir vitanlega orðið mjög svo ónákvæm: en úr ver- öldungis eins og hann var vanur að gera. um það brjóst sér hverja nótt. Maðurinn hennar vissi, að
I Dr. W. J. MacTAVISH I
| Office 724J ð'argent Ave.
Telephone Aherbr. 940.
B 1 10-12 f. m. 1
| Office tfmar ■< 3-5 e. m.
1 t 7-9 e. m. jj|
£ — Heimili 487 Toronto Street — !§=
WINNIPEG g
I TELKPHONE Sherbr. 432.
i Dr. J, A. Johnson J
Physician and Surgeon
^Hensel, - N. D.
14-f •M"M-»-H.++*n.++4.+++++++i
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
3 Br, Raymond Brown, I
SérfrsrQingur í augna-eyra-nef- og
háJs-sjúkdómum.
326 Somerset Bldg.
Talsími 7292
Cor. I>ona)d & PortageAve.
^ Heima kl. io—t og 3—6, p.
J, H, CARSON,
Manufacturer of
ARTIFICIAL LIMBS, ORTHO-
FEDIC APPLIANCES,Trusses.
Phonc 8426
54 Kina St. WINNIPEg
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST,
selnr líkkistur og annast
am útfarir. Allur útbún-
aCur sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvarOa og legsteina
Tals Q 2152
SUM
VEGGJA-ALMANOK
eru mjög falleg. En fallagri eru þan I
UMGJÖRÐ
ytr höfum ödýrustu og beztu myndaramma
1 bænucn.
Winnipeg Picture Frame Factory
Vér sækjum og skilum mynducutB
PhopeGarry 3260 - 843 sherbr. Str
50
MENN OG KQN-
UR VANTAR : :
1 il að læra rakaraiðn. Aðeins
tvo mánuði verið að læra. Og
kaup borgað með verið er að
læra. Laun frá $12 til $18 um,
vikuna ábyrgst.. Mikil eftir-
spurn eftir rökurum. Sendið
eftir fallegum bæklingi. —
Moler Barber College
220 Pacific Ave., Winnípieg;
8. A. SIGURDSON
Tals. Sherbr, 2786
8. PAULSON
Tals.Garry 2443
Sigurdson & Paulson
BYCCIffCA^EftN og FI\STEICN/\SALAR
Skrifstofa: Talsími M 4463
510 Mclntyre Block. Winnipeg
Reyiið að tjóða við
RA FURMAGN
NýskeB höfnm vér fengiO njíia sendint;
af SIAJPLES ELECTRIC RAffCES. Lítiö oss
sýna yður, hve auðvelt er að nota þær.
Kosta $85 og $90 raeð öllum suðutaekjum.
Kaupendur fá sérstok hluanindi í eldsney ti
GAS ST0TE DEPARTMENT
Winnipcg Electric Fiailway Comoany
322 Main st. Talsími Main 592