Lögberg - 08.02.1912, Blaðsíða 1

Graín Commission Merchants
-- 201 GRAIN EXCHANGE BUILDING —
Members Winnipeg Grain Exchange, Winnipkg
i
ISLENZKIR KORNYRKJUMENN
Sendið hveiti yðar til Fort William
eða Port Arthur, og tilkynnið
Alex Johnson & Co.
201 GKAIN EXCHANGE, WINNIPEG.
Fyrsta og eina íslenzka kornfélag í Canada.
25 ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 8 FEBRÚAR 1912
NÚMER
Lýðveldi í Kína.
í því forna landi er svo að sjá,
sem lýöveldin verði frekar tvö en
eitt. Það er látið í veSri vaka, að
það sé fullráðið, aö keisari segi sig
frá völdum, en að það verði ekki
auglýst fy.r en, Yuan alræðismaður
hefir dregið saman þann herafla er
honum líkar, til þess að hafa hem-
il á hinum æs/tu keisara sinnum.
Vopnahlé er framlengt dag frá
degi, og verða fá vopna viðskifti,
en samningar og sátta umleitanir
halda áfram jafnt og þétt. Segi'r
fátt af þeim hlutum, er henda má
reiður á, en þó láta blöð svo, sem
Yuan þessi mnni verða öllum
drýgri í ráðum. Er svo að sjá,
sem hann muni vilja, eða jafnvel
hafi þegar stofnað lýðveldi norður
í landi, til að vinna á móti hinu, er
uppreisnarmenu hafa sitofnað suð-
ur í landi. I því lýðveldi skal
keisara haldið sem eins konar yf-
irstjómanda trúarbragða, svo sem
kínVerskum páfa, er engin verzleg
völd hafi, en mjög eru fréttir um
það á reiki. Það er jafnvel talað.
að þeir taki höndum saman til að
stjórna landinu, Dr. Sun, er upp-
reisninni stjórnar, og Yuan. Vinna
sum stórveldin að því af alefli, að
draga saman sættirnar, með því
að þau óttast ágengni Japana og
Russa, ef ekki /tekst að koma friði
á og skipulegri stjóm sem allra
fyrst.
I Portúgal
er enn þá róstusamp. Verkfall
gerðu verkamenn i Lissabon ný-
lega með upphlaupum og víiga-
ferlum. Tók stjórnin það ráð, að
afnema borgaraleg lög og setja
herrétt i staðinn, og fól herslhöfð-
ingjanum Carvalhal að sefa óeirð-
irnar með 8,000 hermanna. Verka
menn létust hafa ráð þeirra 1
hendi sér, eru vel vopnaðir og
hafa meðal annars 20,000 sprengi-
vélar. Sagt er, að konungssinnar
hafi komið þessu uppþofi af stað
og styrki það með fjárframlögum.
Þeir hafa 1.500 manns undir vopn
um við landamærin og bíða færis
að láta til skarar skríða. Spánar-
stjórn sityður konungssinna, þó
hægt fari; hefir Portúgalsstjórn
tekið höndum saman við lýðvalds-
sinna á Spáni og hefir með þeim
ráðabrugg að koma báðum ríkj-
untim tindir eina lýðvaldsstjórn.
Stjórn Portúgals er í f járþröng og
er við því búist, að hún bjóði til
sölu innan skamms nýlendur þær,
sem Portúgal á enn eftir i Afriku
og eylöndum Atlanzhafsins. Verð-
ur þýzkum blöðum skrafdrjúgt um
það, að Þýzkaland ætti að fá sinn
skerf af því sölugóssi, ef itil kem-
ur, og láta ekki aðrar þjóðir taka
bitann frá munninum á sér, eins
og hingað til hefir gert verið.
Ferðalok.
Konungshjóiiin komu heim aft-
ur úr Indlandsferð sinni á mánu-
* daginn. Rendi þá skip þeirra inn
á Portsmouth höfn, með þeim fjór
um vígdrekum, sem þvi höfðu
fylgt alla leið, en herskipin sem
fyrir voru, gerðu kví, er skipið
,rann í gegn um, og skutu kveðju-
skotum. Flotamála ráðgjafinn,
Winston Churchill, tók á rtíóti
þeim er á: land kom, ásamt ekkju-
drotningunni Alexöndru og mörgu
öðru stórmenni. Konungsfólkið
ók (til London í sérstakri lest og
voru þar fyrir búnar hinar við-
hafnar mestu viðtökur. Mættu
þeim þar ráðgjafar, sendíherrar
og hinir tignustu höfðingjar;
borgarstjórar voru þar í tignar-
klæðum frá hverri borg á Stór-
bretalandi, en þeir írsku höfnuðu
boðinu, og gerðu með því hátíða-
spjöll. Almenningur fagnaði kon-
ungi sem bezt, og þykjast Brefar
hann nálega úr he*l'ju heimt hafa
er hann kom heill á húfi úr sinni
löngu svaðilför í Indlandi. Þess
er getið, að þegar konungur ök
fram hjá höll sendiherra Banda-
ríkja, þá stóð hann upp í vagnin-
um og hneigði sig fyrir fána
Bandamanna, en lýðurinn, er hann
'sá það, laust upp fagnaðarópi.
Heimastjórn á írlandi.
Því máli er loks svo langt kom-
ið, að frumvarp er frani komið til
Stöðulaga og stjórnarskrár fyrir
landið. En Irar eru svo langt frá
því að vera á eitt sáttir um það
efni, að nálega horfir til borgara-
stríðs og blóðs úthellingar meðal
landsmanna. f því héraði írlands
sem Ulster nefnist, eru íbúar
flestir mótmælenda trúar og hat-
ast mjög við hinn katólska klerka-
1ýS. Þaðan er sá félagsskapur
sprotltinn, sem nefnist Orange*-
men, og mjög er svæsinn og óvin-
veittur katólskum sið. Ef írar fá
heimastjóm, þykjast þessir m|ót-
mælendur i Ulster mega ganga að
þvi vísu, að hinir katólsku verði i
meiri hluta á þingi en það vilja
þeir fyrir engan mun. Churchill
raðherra boðaði til fundar i Bel-
fast og ætlaði að ræða málið. Við
það urðu .Orangemen æfir og
kvaðust með engu móti vilja þola,
að hann kæmi þar, skyldi það
kosita margra manna líf, ef hann
dirfðist að koma. Hann lét ekki
af sínu ráði, og var herlið sent til
Belfast. 5,000 manns. Hóta nú
héraðsbúar að safna liði í annan
stað, 50 þúsundum, .og láta sVerfa
til stáls. Fundurinn á að vera á
fimtudag og þykir vænlegur til
tíðinda.
Nýja stjórnin á Frakk-
landi.
A Frakklandi verða sltjórnar-
sk’fti svo oft og títt, að hávaði
þeirra, sem blöðin lesa — og
skrifa — kæra sig ekki um að
kynnast þeim nýju mönnum, sem
skýtur þar upp annað hvert ár
eða jafnvel á ári hverju. Þeim
þykir það ekki ómaksins vert sem
vonlegt er, með því að þeir hinir
sömu hverfa af sjónarsviðinu, áð-
ur en varir og koma ef til vill
aldrei upp aftur. En þeirri stjórn,
sem nú tók þar við völdum fyrir
skenistu, er ólíkt farið og mörgum
hinna fyrri, að hana skipa ýmsir,
er tekið hafa skörulegan þátt i
landstjórninni á undanförnum ár-
um, og þó að stjórn þessari verði
ef til vill ekki langrar ævi auðið,
þá þykir hlýða. að geta nokkurra
ráðgjafanna ýtarlegar. Tveir
þeirra hafa verið ráðgjafa forset-
ar, Briand og Bourgeois, en allir
setið í stjórn áður, sumir mörgum
sinnupi, nema einn.
Poincaré var falið að mynda
nýja stjórn fvrir hádegi á laugar-
dag þann 13. Janúar, og lauk því
fvrir miðnætti þann sama dag. A
þriðjudaginn lýsti hann stefnu
stjórnar sinnar fyrir neðri deild
þingsins, og var hún samþykt með
440 atkvæðum gegn 6. Þötti það
fádæmi, að nokkur stjórn skyldi
hljóta svo einhtiga fylgi hinna
fjölmörgu flokkabrota á þinginu
franska.
Stjórn utanríkismála varð ráða-
neyti Caillaux að falli. Mörgum
féll illa skiftin á Morocco og Con-
go, en það reið þó baggamuninn,
er það varð uppvíst, að forsætis-
ráðherrann hafði ráðagerðir og
samninga við ýmsa menn í báðum
löndum, er leituðu einkaleyfa til
gróðabralls í Afríku, jafnframt
því, sem utanríkis ráðherrann, Des
Selves, samdi viö stjórnina þýzku,
en vissi þó ekkert af ráðabruggí
forsætis ráðlierrans. Fra'kkar urðu
reiðir og Englendingar létu sér
fátt um finnast. Þótti sem stjórn
utanríkismála væri erviðust, og
(tók Poincaré hana að sér sjálfur.
Hann er nú 52 ára að aldri, og
hefir gefið sig við landsmálum
alla tíð frá því hann gerðist þing-
maður 27 ára gamall. Hann er
talinn snjall rithöfundur og hinn
slyngasti fjármálamaður. IJann
er meðlimur í Akademiinu franska
sem er fágæt virðing fyrir stjorn-
málamann. Hann var mentamala-
ráðherra 1893 og 99 og fjármála-
ráðherra 1894 og 1906.
Léon Bourgeois er nú rúmlega
sextugur og héfir lengi verið við
stjómarstörf riðinn; hann hefir
verið innanríkis, menta, dóms—
mála og utan ríkis ráðherra og
sftjómarforseti 1895 °S ^ann
er víðfrægastur fyrir það, hve
öfluglega hann hefir stutt friðar-
stefnu allra landa; hann var for-
maður þeirrar sendinefndar, er
Frakkar sendu til Hague 1907 og
á nú sæti í þeim gerðardómi. er
öllum misklíðum er skotið til.
Hann er nú ráðherra opinberra
verka; það sýnir hve þýðingarmik
il sú staða er talin, að slíkur garp-
ur skuli kosinn til að standa í
henni, undir yfirstjórn annars
manns. Svo er sagf, að Bourgeois
sé liklegur til að verða næsti for-
seti Frakklands.
Theojiiile Delcassé er merkur
maður og mörgum ráðgáta. Hann
er lítill vexti og ljótur, fjörmaður
mikill og metnaðarful’.ur. Hann var
skólakennari við sveitaskóla í upp-
hafi. en þar kom, að hann réði
einn öllu uni utanríkismál Frakk-
lands í sjö ár, og gerðist margt
sögulegt um hans stjórnartíð.
Ymsar sögur eru sagðar um það,
hvernig hann komsjt áfram. Sú
er trúlegust, að Gambetta kom í
skólann, þar sem D. 'kendi og var
þá allra frægastur og voldugastur
í landinu. D. varð fyrir því að
fagna gestinum með viðeigancíi
gjöf af skólans hálfu, var boðið
til máltíðar með Gambetta og eft-
ir hálfrar stundar viðtal kvaddur
af honum til Parísar, til þess að
vinna við blað hans “La Repub-
lique Fancaise”, svo mikiS þótti
honum til hans koma. Hann út-
vegaði honum síðan ritarastöðu
hjá auðugum þingmanni, er var
hniginn að aldri. Sá dó, og gift-
ist þá Delcassé ekkjunni og varð
vellrikur. Hann hélt Jájfvarði kon-
ungi hinar beztu veizlur og sat aðr-
ar hjá konungi í höll hans í Lund-
únum. tJt af þeim kunningskap
kom það, að D. tókst að ná samn-
ingum um Fgiptaland og Morocco
og koma á vinfetigi og sambandi
milli Frakklands og Engilands.
Þjóðverjar komu því fram, að
'hann fór frá völdum, en svo lauk
málinu, sem allir vita, að Frak'kar
hafa lausar hendur í Morocco og
Delcassé er í stjórn koniinn á ný
og lætur nú sem mest til sín taka
um stjórn flotamáila, þó sexrtugur
sé.
Briand hefir komist áfram enn
þá hraðara, og algerlega á eigin
býti. Hann er fæddur 1862; kom
ekki til þings fyr en 1902, en þar
tók hann að sér lagafrumvarpið
um skilnað ríkis og kirkju og kom
þvi fram með svo miklu lagi og
skörungsskap. að hann var gerður
að kirkjumálaráðgjafa 1905 til
þess að hafa á hendi famkvæmd
laganna og varð síðan ráðaneytis-
forseti 1909 um hálft annaö ár.
Hann lét lögin ganga jafnt yfir
alla og var röskur stjórnari; hann
beitti hervaldi til þess að sefa
verkfall og óeirðir jámbrautar-
þjóna og fékk hann þá einatt að
heyra frá mótstöðumönnum sín-
um, þau æsilegu orð, sem hann
hafði áður fyr látið fjúka úr
flokki sósíalista. Hann er mælsku-
maður mikill og hefir öðrum betri
tök á hinu óróafulla þingi, með
því að liann er rómsterkur, mjög
vel stiltur og hverjum manni
fróðari um öll stjórnmál. Hann
gengur næstur Poincaré í ráða-
neytinu og ræður vafalaust miklu,
ef heilsa hans ekki bilar.
Millerand er og sósialisti að
íornu fari. þó að þeir gerðu liann
rækan úr flokki sínum, jafnskjótt
og hann tók ráögjafatign af hendi
Wald. Rousseau. Það er sagt, að
Yilhjálmur keisari hafi eitt sinn
lesið ræðu eftir hann og skrifað
a spássíuna: “Ó, það vildi eg a^
slíkir sósíalistar væru hér!” Mi'l-
lerand er lógmaður og hefir afar-
mikla aðsókn, en hefir óbilandi
starfsjxil og situr oft tólf og
fjórtán tíma við skrifborðið, þó
nú sé* kominn yfir fimtugt.
Hér er ekki tóm til að teJja
fleiri af hinum nýju stjórnurum
Frakklands. Þess má þó geta, að
Dupuy gefur út hið afar víðlesna
blað Pctit Parisien; Pams, akur-
yrkju ráðgjafi er auðugur stór-
bóndi og vínakra eigandi; Lebrun
nýlenduráðgjafi er náma verk-
fræðingur.
En allir eru fieir taldir í rauðara
lagi í stjórnmálum, nema Poincaré
og Dupvus, sem teljast í hófsamra
þjóöveldismanna flokki. Er það
allra von, að þessir menn, ef góð
samvinna verður þeirra á milli,
gefi landinu stöðugá og fram-
takssama stjóm.
CANTATA
Professors Svb. Sveinbjörnssons
Cantata Prófessor Sveinbjöms-
son’s verður sungin í Pyrstu lút.
kirkju miövikudaginn 14 Febrúar
næstkomandi svo sem fyr var frá
skýrt. Söngflokkur kirkjunnar
syngur, en miklu stærri en venja
er til, af því að fjöldinn allur af
islenzku söngfólki hefir lofað að-
stoð sinni við samsönginn. Mun
því óhætt mega svo að orði kveða,
að flestalt bezta söngfólk í bæn-
um láti þar til sín heyra.
Fyrir utan cantötuna verða
sungin mörg fögur og hrífandi
sönglög. Þess tnú geta, að eitt
þeirra verður hið ágæta sönglag
eftir próf, Sveinbjörnsson: “Ó,
Guö vors lands!” Það lag hefir
marg oft’ verið sungið hér og
rnargar mismunandi skoðanir látiö
til sín heyra um það, hversu með
það skyldi fara. Hafa menn ekki
orðið ásáttir um það. Nú verða
öll tvímæli tekin af þar um, því
að pnóf. Sveinbjörnsson ætlar
sjálfur að stýra söngnum á því, og
mun marga fýsa aö heyra það, og
hversu hann stjórnar því.
Aðgangur að samsöngnum verð-
ur 50C fyrir fqllorðna en 25C fyrir
börn, og byrjar hann kl. 8.30.
Aðgöngumiðar fást hjá öllum
íslenzkum kaupmönnum í bænum.
Lögberg leyfir sér, og það í alvöru,
að benda mönnum á að afla sér
aögöngumiða snemma, því að allar
horfur eru á, að fleiri vilji komast
á samsöng þenna en Fyrsta lút.
kirkjan rúmar.
þriðja dag jóla kom Sigurjón
bóndi Jónsson í Odda með hálft
kýrfóður, af tööu og gaf
Honum þótti eg ekki hafa gott
hey handa kindum minum. Svona
eru minir tryggu og góðu vinir.”
Við þetta þarf ekki miklu að
uæta. Sálmurinn, sem sunginn
var í gullbrúðkaupinu var “Hve
gott og fagurt og indælt er” (589)
eftir Valdemar bis'kup Briem.
Þeir, sem töluðu, voru Guðlaugur
póstmeistari Magnússon og Eirík-
ur Eiríksson. Svo talaði og Sig-
urður sjálfur, þakkaði sænrd þá
er þeim hjónunum var sýnd,
og þann einlæga vinarhug, er
stæöi á bak við þessa óvæntu en
ánægjulegu heimsókn.
Þeim, sem þetta ritar, er sagt
af nákunnugum, að þau Sigurður
og Vigdís hafi æfinlega þótt sæmd-
arhjón hin mestu, bæði heima á
Islandi og hér vestra. Sigurður
er maður vel skýr, hefir mjög á-
kveönar skoðanir og dregur þar
ekki neina dul á. Hann er einn
af þeim fáu. sem heldur uppi hús-
lestrum á heimili sínu, eins og sið-
ur var heima á Islandi. — Munu
vinir Sigurðar og þeirra hjóna
óska, að æfikvöld þeirra megi vera
blessað og fagnaðarríkt og að
“eilífð bak við árin” færi þeim þá
gleði, sem aldrei verður frá þeim
tekin.
Herra ' Sveinn Brynjólfsson, SaillSÖnsur Fyrsta lút-
konsúii og Brynjóifur sonur hans erska safnaðar veröur
mer' logSl1 af sta8 sugur 1 Bandarrki á haldmil Illiðv,dagskveld-
fimtudaginn var. Ætluðu þeir jð ^ Febr>> { kirkjUIini.
fvrst td Clncago og Nevv Qrleans, pjð|mennið til aö lllyöa
en þaðan vestur til Los Angeles.
Hafði herra Brynjólfsson við orð
að dvelja um hrið viö b'jðln
um
(Arrow Head Hc|t Springs) í
grend við Los Angeles, og siðan
fara ef til vill eitthvað iengra
suöur eftir ströndinni. A norSu,-
leið ætluðu þeir feðgar að konn
við í San Francisco, Seattle tg
Vancouver, og ætlaði herra Bryni ■
ólfsson að dvelja eitthvað á lan I>,
sém hann á skamt frá þeim bæ.
Er hann búinn að láta ryðja skóg
af því á itöluverðu svæði. Er það
land hin bezta eign og stigið nijög
i verði síðan járnbraut Great
Nortbern félagsins var lögð þar
um. Er stöð þess ein fast við
þetta land. Rétt þar við höfðu ný-
lega verið keyptar um 200 ekrur
fyrir $100,000 og skift í bæjar-
lóðir. Fyrir fáum árum máftti
kaupa þarna livar sem vildi hverja
ekru á fáeina dollara. Þeir feðg-
ar bjuggust við að vera um þrjá
mánuði í þessari ferð.
Gullbrúðkaup í Nýja
Islandi.
Nágrannar og vinir þeirra
hjóna, Sigurðar Olafssonar og
Vigdísar Jónsdóttur. i Árnesbygð
í Nýja tslandi, héldu „ullbrúðkaup
þeirra á aðfangadag jóla s. 1. Þau
Siguröur og Vigdís bjuggu síð-
asta ár sitt á íslandi á Anabrekku
í Borgarhreppi i Mýrasýslu, en
eru nú búsett nálægt Nes P.O., í
Nýja íslandi. Þar heima hjá
þeim fór gullbrúðkaupið fram.
Vinir þeirra heimsóttu þau. slógu
þar upp veizlu og færðu þeim
gjafir.
Um heimsókn þessa og veru
þeirra í Nýja íslandi fer Sigurð-
ur sjálfur svofeldum orðum:
“Það eru 24 ár, sem við Vigdís
kona mín höfnm verið í Nýja Is-
landi, þar af 14 ár í Árnesbygð.
Tók eg þar að itilvísun Eiríks Ei-
ríkssonar frá Alftárbakka í Mýra-
sýslu, vinar míns heima og hér,
land, sem eg hefi búið á þessi fyr-
nefndu 14 ár. Hefi eg oft verið
við nauma heilsu. I eitt skifti,
þegar kuldar voru miklir, lá eg
rúmfastur í fimm vikur og í þrjú
ár hvert eftir annað varð eg veik-
ur af taugakrampa. Þurfti eg þá
bjálpar við. Lánaði Firíkur mér
þá son sinn og nábúar mínir allir
tóku höndum sarnan til að hjálpa
mér og vildu ekki borgun þiggja
fyrir alla þeirra fyrirfiöfn.
I Október mánuði 1910 seldi eg
lalidið, fyrir lítið verð, og flutti
til sonar míns sem var búsettur í
Geysisbvgð. Var ' eg þar í sjö
mánuði. Kunni eg þar ekki við
mig. Eg átti fáeina gripi og
nokkrar kindur og þótti mér ekki
gott pláss þar fyrir fénað. Flutti
eg því aftur suður i Arnesbygð til
minna gömlu og góðu vina og
settist að á landi, sem 'hér var í
eyði. Nú er eg sjötíu ára en kon-
an mín áttatíu og tveggja. A að-
fangadag jóla vorum við búin að
vera fimtíu ár í hjónabandi. Þann
dag heimsóttu okkur gestir, (tutt-
ugu og fimm að tölu, til að halda
gullbrúðkaup okkar. Fór það fram
með sálmasöng og ræðuhöldum.
Svo afhenti Guðlaugur Magnúá--
son, póstmeis|tari í Nesi, okkur
$50.00 í gulli, um leið og hann
flutti okkur heillaöskir og bless-
unar frá gefendunum, sem ekki
allir gátu verið þarna viðstaddir.
Síðan sló aðkomufólkið upp veízlu
og settumst við öll til borös.
Ekki veit eg með vissu, hverjir
hafa byrjað á þessu heiðursverki,
en hygg að það hafi veriö þau
Þuríður, móðir Sveins Thorvalds-
sonar kaupmanns, Eifíkur Eiriks-
son, Anna húsfreyja Helgadóttir
á Fróni og Oddfríður húsfreyja
Þorleifsdóttir í Brautarhoiti. Á
Hvaðanæfa.
— Nafnkendur sáralæknir í
Paris hefir marga sjúklinga, er
mist hafa limi, handleggi og fæt-
ur, og ætlar hann að hann geti
grætt aðra limi við stúíana, ef
hann ætti þess kost. Sakapiaður
var aflífaöur nýlega í borginni og
tók læknirinn handlegg af líkinu
og vildi græða við öxl á manni er
slasast hafði í sama mund. En!
þegar sjúklingurinn heyröi, að
handleggurinn var af sakamanni,
þá aftók hann með öllu að láta
græða hann við ;sig; kvaðst ekki
vita. hver áhrif það heföi á hug-
arfar sitt, ef handleggur glæpa-
mannsins yrði við''sig festur, og
vildi heldur vera einhentur, held-
ur en eiga slíkt á hættu.
—I héraöi nokkru í Louisiana
hafa fimm fjölskyldur svertingja
verið myrtar, alls 25 mannis, og
voru allir svertingjar í því ríki i
uppnámi yfir þvi. Nú hefir lög-
reglan tekið höndum svertingja-
prest, er ætlað er að viti hvemig
á þessum mannamorðutn stendur.
Kirkjufélag hans kallast “Hin
helgaða kirkja”, og þykir víst, að
þeir negrar, sem tilheyra henni,
hafi horfið til rriannblóta og hins
argasta heiðindóms, sem í Afríku
tíðkast.
—Frá Indlandi segir áreiðan-
legur maður þá sögu, að “turkey“
hæna var nýbúin að unga út eggj-
um og var mjög grimm að verja
ungana. Prestur, sem söguna seg-
ir. var að vinna í garði sínum einn
morgun, heyrði reiðiorg til hæn-
unnar, og er liann gáði hvað til
kom, sá hann “cobra”-höggorm,
sem er hin skæðasta eiturnaðra,
fást við hænuna. Hún beit högg-
orminn og hjó, alt hvað hún gat,
en naðran hjó hana í höfuði ðhvað
eftir annað. Prestur drap högg-
orminn. tók hænuna og helti í
hana whisky og amoniak. til mála-
mynda. því að hann þóttist vita,
að höggormsbitið mundi verða
henni að bana, eins og öllum öðr-
um dýrum. Hún skjögraði eftir
ungum sínum, þangað til hún valt
um koll. En er ungarnir gerðust
nærgöngulir og kölluðu á hana
frekjulega, þá reis hún við og
fylgdi þeim.og var heil og hraust,
eins og ekkert hefði í sikorist.
Hinn 28. þ. m. lézt í Argyle-
bygð ekkjan María Arnadóttir, 82
ára gömul. Hún liafði dvalið um
20 ára skeið hjá þeim hjónum,
Birni Andréssyni og konu hans.
Séra Friðrik Hallgrímsson jarð-
söng hina látnu 31. f. m. María
sál. var ættuð af Tjörnesi í Þing-
eyjarsýslu. Tvær dætur á hún á
lífi í Þingevjarsýslu á íslandi og
eina hér vestra, Mrs. J. Thor-
steinsson hér í Winnipeg. María
sáluga var merk kona og mikil-
hæf.
Safnaðarfundur var haldinn í
Fyrstu lút. kirkju á þriðjudaginn
var. Á íundinum voru nefnd að-
stoðarprestsefni. Voru nokkrir af
prestum kirkjufélagsins útnefndir,
og verða þeir í 'kjöri á næsta safn-
aðarfundi, sem haldinn verður
annan þriðjudag 20. þ.m.
hinni fræ&u eantötu pró-
fessor Svb. Sveinbjörns-
son’s.
Jaröarför Hannesar Hannes-
sonar frá Gimli, fer frám frá
Fvrstu lút. kirkju í Winnipeg kl.
2 siðdegis, á fimtudaginn 8. Febr.
(\ dagj.
I síðasta blaði er sagt frá komu
þeirra til bæjarins Elíasar og Miss
Kristínar Sigurðsson systur hans.
Fréttin hafði þó misprentast þann-
ig. að Mrs. Sigurðsson stendur
fvrir Miss Sigurðsson. Þetta eru
aðgætnir lesendur beðnir að at-
huga.
Frestað hefir verið samkomu
þeirri, er getið var í síðasta blaði,
að íslenzka stúdentafélagið væri
að undirbúa. Verður hún ekki
haldin fyr en 19. þ. m. Mætti
vænta þess, að hún yrði því betri,
sem tíminn verður lengri til und-
irbúnings. Nánara auglýst næst.
Herra B. B. Olson sá, sem ráð-
inn cr til Islandsferðar þetta ár í
innflutninga erindum fyrir sam-
bandsstjórnina, fer að heiman frá
sér i þá ferð 12. þ.m. Býst hann
við að dvelja nokkra daga hér i
bænum, áður en hann fer, og
veröur að hitta til viðtals á Sey-
mour House hér i bænum.
5. þ.ni. voru þau Tóhannes G.
Gislason frá Elfros og Sigurveig
Árnason frá Winnipeg gefin í
hjónaband að heimili Mr. og Mrs.
Guöm. Árnasonar, að 628 Alver-
stone stræti. Séra Rúnólfur Mar-
teinsson gaf þau saman. Veizla
rausnarleg fór fram á eftir hjóna-
vígslunni .
Nýlátinn er hér í bænum Hall-
dór Kristjánsson 68 ára gamall.
Hann andaðist að heimili sonar
sonar síns, Sigurbjörns Halldórs-
sonar, 548 Viqtor stræti. Hann dó
úr slagi, eftir hálfs mánaðar sjúk-
leik. Jarðarförin fór fram 3. þ.m.
Séra F. J. Bergmann flutti hús-
kveðju að heimilinu og líkræðu í
Tjaldbúðarki rkj u.
Þing stórstúku Manitoba og
Norðvesturlandsins, I. O. G. T..
verður seflt mánudagskvöldið 12.
þ. m. í Good Templara húsinu á
horni McGee og Sargent stræta.
og stendur yfir til miðvikudags-
kvölds þess 14.. Sunnudaginn 11.
Feb. verður aknennur bindindis-
fundur haldinn undir umsjón stór-
stúkunnar í Westminster kirkjunni
á homi Notre Dame og Hargrave
stræta. og bvrjar kl. hálf-fjögur.
Ræður verða þar fluttar af Próf.
W. J. Rose, sem |talar um “Vit og
óvit í bindindisstarfsemi”, og Mr.
S. M. Bathram lögmanni, sem
talar um bindindismálið í Manito-
ba. A milli ræðuhaldanna verður
skemt með söng undir forustu Dr.
G. A. Bro\vn.’s. — Allir eru Ixðn-
ir og velkomnir á fund þennan;
meðlimir ísl. stúknanna eru sér-
staklega ámintir um aö sækja fund
þenna.
Séra Haraldur Sigmar biður
þess getið, að hann messi í Léslie
sd. 11. þ.m. kl.'2 e. h.
Herra Asgeir Magnússon fór
suöur til Duluth á þriöjudaginn
var. Hann fluttist hingað vestur
um haf í hitt eð fyrra haust, og
hefir dvalið siðan hér i bænum.
Lengst af hefir hann unnið hjá
Birni Péturssyni kaupmanni á
Simcoe stræti. Ásgeir á frænd-
fólk í Duluth og býst við að
dvelja þar fyrst um sinn.
Fyrra þriðjudag komu þeir C.
J. Vopnfjörð og Sigurður Holm
hingað itil bæjar sunnan frá Min-
neota eftir hálfsmánaðar dvöl þar.
Þeir fóru suður til að vera við
jarðarför Bergvins tál. Vopn-
fjörð, sem fyr var sagt.,Að sunn-
an höfðu þeir með sér börn Berg-
vins sál. öll fjögur ásamt ömmu
þeirra, Mrs. Vopnfjörð. C. J.
Vopnfjörð hefir tekið tvö börnin
og móður sína, en hin tvö þeir
Holms bræður, Sigurður og Brynj-
ólfur, sitt hvor. Engir samningar
hafa enn tekist við járnbrautarfé-
lagið um skaðabætur, en ekki væri
óliklegt að það vrði.
Or bænum
Herra Jón Thorsteinsson reiö-
hjólasali her í bænum, fór fyrra
þriðjudag vestur til Argyle aö
vera við jarðarför tengdamóður
sinnar, Maríu Arnadóttur, sem
jarðsungin var 31. f. m.
Nýja brúin á Arlington stræti
yfir járnbrautargarð C. P. R. fé-
lagsins, er nú fullgerð, og var
opnuð til almennra afnota á laug-
ardaginn var. Brú þessi er hið
mesta mannvirki og kostaði um
$260,000. Hún er 2,100 fet á
lengd og 26 feta breið, og bæði ak-
vegur og sporbraut yfir hana.
Nær Arlington stræti nú óslitið
frá Assiniboine á til bæjartak-
marka að norðan, og er brú hefir
verið lögð yfir ána suður, verður
það sem næst átta milna langt, og
lengsta stræti í bænurn.
Það er sagt. að Hon. Hugh
Armstrong, fjármála ráðgjafi hér
í fylkinu, sé í þann veginn að segja
af sér; hann kvað ekki vera sam-
Þorrablót verður haldið í Mani- þykkur embættisbræðrum sínum
toba Hall þriðjudaginn 13. þ. m.jum talsímataxtann, og stefnu
Forstöðunefndin kveðst hafa gert^Þe’rra > fónamálinu yfirieitt.
sér far um að fagna gestum þeim
er þangað sækja sem allra bezt
Góðar ræður skulu þar haldnar,
söngur og dans til skemtana. Pró-
fessor $vb. Sveinbjörnsson hefir
lofað að skemta þar.
Séra Sig. Christopherson kom
vestan frá Argyle úr kynnisferð
nýskeð. Var hann nokkra daga
hér í bænum en hélt síðan vestur i
íslendingabygðir við Manitoba-
vatn þar sem hann hefir dvalið
um hríð og gegnt prestss|törfum
fyrir kirkjufélagið.
Minneota Mascot segir lát Mrs.
Seld hafa Yerið i fyrra mánuði
stórhýsi Mr. Alberts Johnsons á
Westminster Ave., og mun sölu-
verð hafa verið nálægt 70 þúsund
doll.; sömuleiðis stórhýsið “Vesta”
á Agnes stræti, sem þeir áttu
í Björn kaupm. Pétursson og Þor-
Aðalbjargar Jónasson í Minneota. | steinn skáld Þorsteinsson, fyrir
Hún lézt_að_heimili dóttur sinnar nálægt 50,000 dollara. Mr. J. J.
Mrs. F. C. Zeuthen, 31. f. m. eft-
ir hálfs piánaðar legu. Aðalbjörg
sál. var ekkja eftir Loft Jo '.as:r n,
er andaðist 1892, og Iætu eftir
sig þrjú börn. Hún var merk
kona og vel gefin.
Bildfell fasteignasali seldi bæði
stórhýsin innlendum mönnum. —
Heyrst hefir, að Bildfell sé nýbú-
inn að selja þriðja stórhýsið, og
má það kallast mikil verzlun &
ekki lengri itíma.