Lögberg - 26.06.1913, Síða 3

lögberg, fimtudaginn
4
Smávegis um sólkerfið.
Spurningar, sem enginn getur
svaraS, heilla hugann mest. Og
einmitt vegna þess aS ekkert svar
er til við þeim, er hægt aS ræSa
um þær aftur og fram, eins lengi
og hverjum þóknast. Eitt af því,
sem margir hafa gaman af aS tala
um og hugsa, eru stjörnurnar og
lög þau er þær hlýöa.
Þ’aö, serti viö köllum sól, er, eins
og mörgum mun kunnugt, aöeins
lítill einstæöingur í geimnum, langt
frá öllum frændum sínum, en þó
ein af þeim tegundum hnatta, sem
vér köllum “stjörnur”, vegna hinn-
ar geysilegu fjarlægöar sem þær
eru í frá oss. Ef nú átta eöa níu
reikistjörnur fylgja hverri þessara
sóla, eins og vorri, þá skilst oss
hve stórt svið lífsins er; oss liggur
við að viröast þaö takmarkalaust.
Jafnvel þó aö vér vildum ekki
imynda oss, að nema ein reiki-
stjarna er fylgdi hverri sól, væri
bygö, þá veröur sviöiö eigi að síö-
ur feyki stórt, því aö fjöldi fasta-<
stjarnanna er talinn i hundruöum
miljóna. Þaö viröist varla geta
komiö til mála, aö' ímynda sér að
sól vor ein hafi þau einkaréttindi,
aS bera líf í kerfi sínu.
Aöur en vér fellum nokkra dóma
er þó vert aö líta í kringum sig í
ljósi staöreyndanna. Síöustu
rannsóknir hafa leitt þaö í ljós, aö
stjörnukerfin eru venjulega mjög
ólík voru stjörnukerfi. Þjað er
fremur undantekning en regla, aö
sólunum fylgi smáir dimmir hnett-
ir og gengi umhvertls pær eftir
sirkilbrautum.
Þaö hefir og komið í ljós, aö
margar af þeim stjörnum, sem
fyrir berum augum viröast vera
einstakar, eru þaö ekki, heldur eru
svo kölluö tvístirni. í þessum
kerfum snúast systurstjornurnar,
samkvæmt NewtonS lögunum, um-
hverfis sameiginlega þungamiöju.
En eftirtekta vert er þaö, að fylgi-
stjarna gengur. ávalt umhverfis
aöalstjörnuna eftir mjög aflangri,
sporöskjulagaöri braut, mjög líkri
halastjörnubrautum. Og þær fara
ekki þann hring á einu ári, eins og
jörö vor umhverfis sólina; þær eru
stundum margar aldir aö Ijúka við
eina hringferö.
Þtaö kemur stöðugt í ljós, aö
mikill meiri hluti þeirra stjarna,
sem hingað til hafa veriö álitnir
einbúar, eru tvíbýlisstjörnur. Þess;
vegna virðist þaö óliklegt, aö út-
brunnar stjörnur gangi umhverfis
þessa tvíbura. Þ.ö aö fylgistjarnan
yröi dimm, þó er mjög ólíklegt, aö
líf gæti myndast þar, vegna þess,
hve umferðartíjni hennar > um sól
sína er langur.
Af þessu má nú ráöa, aö eftir
því sem stjörnufræðin kemst
lengra áleiöis, og því meir sem
vér fræöumst um þaö. sem fram
fer úti í stjörnugeimnum, því
minni viröast líkurnar til þess, aö
þar sé nokkurt líkamlegt lif.
Eigum vér þá af þessu aö draga
þá ályktun, aö jörð vor sé eini
fbyggilegi hnötturinn á meöal
hnattamiljóna alheimsins? Því fer
mjög fjarri. Þjaö væri jafn
barnalegt aö halda því fram að
jörð vor sé eini byggilegi hnöttur-
inn, eins og halda að allir hnettir
séu mannabústaðir.
Vísindin geta ekki gefiö oss
•nein ákveðin svör í þessum efnum.
Alt er þoku huliö. Vér getum
spreytt ímyndunarafliö á því, hvaö
í þokunni búi.
Rómverskur stjörnufræöingur
hefir komist aö oröi eitthvaö á
þessa leið:
“Þaö virðist ganga fíflaskap
næst, aö álíta hinn ótölulega grúa
himinhnattanna óbygöa evöimörk;
á þeim hljóta að búa verur, sem
þekkja, heiöra og elska skaparann.
Og ef til vill þekkja þessar mann-
verur betur skyldur sínar viö hann
sem geröi þá af engu, lieldur en
vér.”
Ef til vill er hér heldúr langt
fariö. Þlahnig fer oft þegar ráöa
á fram úr dularfullum rúnum.
Þaö er þó víst, að svo stór er
stjörnugeimurinn og svo margar
sólirnar sem í í'onum sveima, aö
nóg rúm virð'st vera iyrir þessa
háleitu og göfugíi skoðun. Al-
mættishönd skaparans nær jafnt til
yztu marka rúms og tíma,- Þ’laW
sem vér köllum ómælístima, er sem
ekkert hjá eilífð hans og þær mil-
jónir sólna, sem reika eins og duft
í alheimsvíddinni, er hégómi hjá
almætti hans.
' Að verða út i
Geisar í myrkrunum grenjandi
hríö,
svo glymur í fjallanna þröngum,
og draugarnir hlakkandi hendast i
stríö,
með hrynjandi barctagasöngum.
Þ|aö ýskrar og vælir og orgar og
hvín,
og illviðra vætturin dansandi hrín,
meö óhljóöum illum og löngum.
Brýzt um í fönnunum fölleitur
sveinn,
meö frostperlur glærar á kinnum;
hann vilst hefir síöla af veginum
einn,
í voöa frá mannanna innum.
Hann hamast og fannirnar heggur
á sniö,
með herðunum spyrnir hann bylj-
unum viö
svo titrar í taugunum stinnum.
En óöum hann þreytist, því þung
er sú hríö,
sem þyrlast um vangana bleika. —
Þó unnustan bíöi hans broshýr og
fríð,
hann byrjar á fótum aö reika.
Hann horfir og fölnar og hnigur
í dá, —
nú hvílist hann dúnmjúkum fönn-
unum á,
og hægt slær nú hjartað hans veika.
Nú sér hann aö blasir viö blikandi
höll,
meö brennandi, titrandi Ijósum,
er hvilir á glóandi gullsúlum öll,
meö glitveggi þakta x rósum.
Hann heyrir þar sungi'ð og dans-
aö svo dátt,
við dillandi, leikandi hljóðfæra-
slátt,
af kátum og draumhýrum drósum.
Hann ber þar að dyrum, er boðið
þar inn,
af brosleitum, hlægjandi fansi,
en ein, sem hann þeRKir, hún kyss-
ir hans kinn,
í kvikum og' lyftandi dansi.
Hún klæöir hann allan í skínandi
skraut
og skrýddan og prýddan hann
nemur á braut,
úr dansandi drósanna kransi.
Hún leiðir hann þögul í litofna
sæng,
og legst upp viö ólgandi barminn,
svo breiöir hún yfir hann vonanna
væng,
og vefur hann fast inn í arminn. —
Nú vaggar hún rólega værö á hans
brá,
og vakir svo dreymandi beöinum
hjá,
og kyssir þar hýrleitan hvarminn.
Um daginn í fönnunum fundu þeir
svein
hjá freðnum og ísköldum steinum;
hann haföi þar látist meö lé-
nxagna bein,
en lýst haföi’ af svipinum hrein-
um,
því kuldinn lxann fæðir oft ein-
hvern yl,
sem að eins í dauðanum verður
til, —
já, fátt segir oftast af einum.
H. Hamar.
—ísafold.
Framsýni.
Svo heitir grein, sem Björn heit.
Jónsson reit í ísafold 1890, þegar
á döfinni var stofnun “Gufuskipa-
félags Faxaflóa og Vestfjarða”.
Hann lét þá sem ella hendur standa
fram úr ermum, til þess að vinna
því máli framgang. Það voru þá
80,000 kr. sem safna þurfti til fé-
lagsstofnunarinnar. Sýnir B. J.
ljóslega fram á hversu lítið lands-
menn þurfi á sig aö feggja til þess
að hafa upp þetta fé, t. d. minka
ofboö lítið viö sig káffidrykkju,
eöa tóbaks- eöa áfengi.snautn o. s.
frv. Hann bendir og á, hvernig
Ameríkumenn hafi fa.rið aö, þegar
þeir vildu lósa sig viö “ójafnaö-
artiltæki yfirdrotna sinna, Eng-
lendinga” — neituöu sér algjörlega
unr uppáhalds munaðarvöru sína
teið.
Þ'essum 80,000 kr. tókst ekki aö
safna þá — þrátt fyrir góöra
manna atfylgi.
Hvernig stóð á því?
Því mun í raun réttri svaraö í
seinni hluta greinar B. J., sem
ísafold getur ekki stiít sig um að
taka hér upp. Hún hljóðar svo:
Nei, þaö er ekki getuleysið, sem
hamlar oss.
Þíaö er — framsýni, ein ein-
kennileg tegund af framsýni.
Þaö er ekki algeng framsýni;
þaö er ekk i ensk eöa amerísk eða
frönsk eöa þýzk e'öa dönsk eða
norsk framsýni. Þ|aö er íslenzk
framsýni, — íslenzk tegund af
framsýni. — Þaö eru til íslenzkar
tegundir af dygðum, eins og t. d.
af jurtum, svo sem íslenzk fjalla-
grös 0. fl.
Þgssi íslenzka framsýni lýsir
sér meöal annars i þessum og því
líkum orðum af munni þeirra, er
mest hafa til að bera af henni:
“Eg ætla að vita fyrst, hvort nokk-
uð verður af því. Eg er með, ef
nokkuð veröur af því.”
,Tugum og jafnvel hundruðum
saman bíöa menn nú með aö taka
þátt í gufuskipafyrirtækinu, eftir
því, hvort nokkuö vetður úr því.
Það er mein, að sá eöa þeir, sem
búiö liafa til hinar alræmdu Mol-
búasögur, þektu ekki þessa rnaka-
lausu íslenzku dygö, “framsýnina”
þannig lagaöa. Hún hefði annars
sjálfsagt komist í það kostulega
þjóðsögusafn. Lífspeki sú, er hún
er grundvölluð á, stendur eigi hót
á baki hinni nafntoguðu hagsýni
og ráðsnild Molbúanna.
Tiu menn þurfa nauösynlega aö
vera samtak til aö koma einhverju
fram. IÞjá segja níu þeirra hver í
26. Júní 1913.
sinu horni: “Eg ætla að sjá fyrst,
hvort nokkuð veröur úr því”. Eöa
jafnvel aö þeir segja þaö allir tíu,
hver í sínu horni.
Meiri hluti liösmanna segir á
undan orustunni viö minnihlutann,
sem veit aö lífsnauösynlegt er eöa
óhjákvæmilegt að heyja bardaga:
“Vér viljum vita fyrst, hvernig
ykkur gengur; viö komum meö, ef
ykkur gengur vel”, þ. e. ef nokkuð
verður úr því fyrir ykkur að halda
uppi bardaganum.
“Viö erum meö et aðrir eru
með”. Ef allir hundraö væntan-
legir félagsmenn í einhverju vænt-
anlegu fyrirtæki segja þetta hiö
sama, hver í sínu lagi, hvað verður
þá stór tala þeirra, sem veröa með?
Enginn -f- enginn er = enginn.
í stjórnarbaráttu vorri hinni
fyrri var alt af nokkur flokkur
nxanna, hinn svonefndi minnihluti,
sem hugsaöi — og talaði stundum
líka — á þessa leiö: “Víst væri
það mikið gott. ef það fengist,
þetta sem þið tariö fram á. En
við erum svo hræddir um, að það
sé ófáanlegt, það sé enginn vegur
aö fá þaö fram. Við erum með,
ef nokkuð veröur úr því aö þaö fá-
ist”. Fyrir þessa “framsýni”
þeirra meöfram eöa aö miklu leyti
var þaö, aö vér uröum að bíða
rneir en 20 ár eftir stjórnarbót
þeirri, er vér fengum 1874. En —
þaö er satt: þá voru þeir meö; þá
var minni hlutinn meö, þegar slg-
urinn var unninn. Hann sló ekki
hendi á móti ávöxtum sigursins,
þegar hann var fenginn.
Hvernig gengur tiöum í kosn-
ingum, — alþingiskosningum, sveit-
arnefndai'kosningum T Eg kem og
kýs, ef hann (sá og sáj kemur.
Eg kem ef aðrir koma”. Kjósend-
ur eru 100. Þar af segja 80 þetta
sama, hver í sínu horni. Af hinum
20 ráöa svo 11 kosningunni, eöa
þá aö ekki verður löglegur kjör-
fundur. Alt afleiðing af hinni
sömu óviðjafnanlegu — framsýni.
Þegar þjóðip fyrir þessa “fram-
sýni” sina er orðin að strandaglóp
í framfaraleiðangri mannkynsins
og er dottin úr sögunni — komin
undir græna torfu, þá mætti setja
á .leiöi hennar þessi orð :
“Hcr liggur þjóð sem var alt
af að bíða eftir því, hvort nokkuð
yrði úr scr”.
Svo reit B. J. fyrír 23. árum.
/Etli hin íslenzka þjóð sýni þaö
eigi að þessu sinni, aö önnur sé
öldin nú en þá?
HJtli hún sýni þaö ekki, að: þessi
og aörar líkar hvatningargreinar
hafi orðið aö gagni.
JEtli hún veröi ekki búin að sýna
það þ. 1. Júll) að nú lyfti hún nær
5 sinnum stærra hlassi en hún
gafst upp viö 1890 — lyfti því eins
og aö drekka?
Eimm hundruð krónum skrifaði
skósmiöur einn á Bíldudal sig
fyrir nýlega í Eimskipafélaginu og
fimni hundruð krónum skrifaöi
bóndi í Kjósinni sig fyrir um dag-
inn.
Veröi þeir margir í alþýöustétt.
er láta þjóðþrifa-áhuga sitja svo í
fyrirrúmi getu sinnar, sem þessir
ágætismenn hafa gert — þá verð^
ur oss eigi skotaskuld úr þvi aö
reisa Eimskipafélagið á öruggum
grundvelli.
—Isafold.
Mótmæli og leiðrétt-
ingar.
f 34. nr. Heimskringlu þ. á.
stendur dánarfregn Friðriks Ólafs-
sonar, rituö af herra Jónasi Hall.
Þar minnist hann á Þingvallasöfn-
uð og að söfnuðurinn hafi gengiö
úr kirkjufélaginu fyrir þrem ár-
um. Næst þar á eftir standa þess-
ar setningar um söfnuðinn, “sem
kirkjufélagið ætlaði að brjóta und-
ir sig eftir útgönguna og stendur
ennþá í málaferlum við”, og
nókkru síðar bætir höf. þessu viö:
“Þar sem kúgunartilraunum var
aö mæta frá hálfu kirkjufélagsins”.
Nú vil eg leyfa mér að mótmæla
þessurn staðhæfingum hins heiðr-
aöa höfundar., sem algjörlega
röngum. KirkjufélagiÖ hefir aldreí
reynt til að brjóta Þíngvallasöfn-
uð undir sig. Kirkjufélagið stend-
ur ekki í nokkrum málaferlum við
söfnuðinn og kirkjufélagið hefir
engum kúgunartilraunum :beitt við
söfnuöinn e'ða einstaka meðlimi
hans. Eg skil ekkert í hversvegna
höf. kemur _með slikar staðhæfing-
ar, hann ætti aö vita betur og gef-
ur líka í skyn að hann sé málefn-
um þessum býsna vel kunnugur.
Sé honum eitthvað illa við kirkju-
félagið, ætti hann að velja aðra að-
ferö til að jafna sakir; líka ætti
honum að skiljast, að það lýsir
sorglegu hugsunarleysi aö vera aö
draga deilumál einstakra flokka
inn í dánarfregnir.
Það er annars farið að gjöra
málefni Þingvallasafnaöar talsvert
að opinberu umræðuefni, einkumi
Breiðablikum. Ritst. talar um í
Apríl nr. Breiðablika þ. á. þannig;
“Þjað er framburður vitnanna í
málinu fræga, sem kirkjufélagið
lét höföa út af kirkju Þingvalla
safnaðar”. í Marz nr. Breiðablika
1912 stendur þetta (\>&r sem getiö
er um dómsúrskurö þann er dæmdi
minnihlutanum í vilj: “Er minni-
hluti Þingvallasafnaöar höföaði aö
tilhlutun kirkjufélagsins”. Hvern-
ig á nú að skilja þetta ? Sannleik-
urinn er; að kirkjuféiagið lét ekki
höföa þetta mál og þaö var ekki
höfðaö aö þess tilhlutun; minni
hluti Þingvallasafnaðar höföaði
málið og veröur aö standa ábyrgð
á þvi til enda. Til sönnunar þessu
skulu tilfærðar þessar setningar úr
bréfi frá forseta kirkjufélagsins
til undirritaðs, dagsettu seint í Júlí
1910, nokkru eftir aö minnihlut-
anum var neitað um notkun kirkj-
unnar. Oröin hljóöa þannig:
“Aö svo stöddu get eg ekki ráðlagt
ykkur annað en þaö aö bíða ró-
legir, ekki er ómögulegt, aö eitt-
hvað kunni saman aö draga”.
Þetta sýnir glögt, að ekki hvatti
forseti kirkjufélagsins minnihlut-
ann til þess að fara í mál út af
kirkjueigninni. En hitt skal á
sama tima viöurkent fúslega, aö
siöan minnihlutinn hóf málsóknina
hefir kirkjufélagið stutt hann
drengilega í gegnum alt málið, svo
langt sem komið er og aflað
frjálsra samskota innan kirkjufé-
lagsins, til þess aö hjálpa til að
standast kostnaö. Þessvegna veit-
ir ritst. Breiöablika kærleiks-
„straumum sínum á kirkjufélagið í
gegnum tímarit sitt. Einkanlega
veröa fyrir þeim áaustri prestarnir,
sér í lagi þó forseti kirkjufélagsins
og séra K. K. Ólafsson. Ritstjóri
vissi líka aö séra Kristinn hafði
nýlega orðiö fyrir þungbærri sorg,
og sýnir svo þannig lagaða hlut-
tekningu.
Einu hefir ritst. Breiðablika alveg
gleymt að fræöa lesendur sina á i
málaferlum þessum, og það er á
hvaöa ástæöu dómsúrskurðurinn
var bygður er dæmdi meirihlutan-
um í vil? Hann var bygður á mis-
skilningi; bygöur á úrfellingu 11.
gr. safnaðaidaganna. Um eignir,
sem allir fermdir meölimir safn-
aðarins vissu eða áttu að geta vitað
að aldrei hafði verið feld úr gildi,
hefir aðeins skift um tölu, var áö-
ur fyrri nr. 12. Aldrei hefir sést
neitt í Breiöablikum um réttarhald-
iö í Grand Forks í Maí 1911, þegar
dómurinn úrskuröaði aö II. gr.
um eignir, stæöi góð og gild. Þar
meö breyttist þá í öfuga átt hinn
fyrri dómsúrskuröur. Þetta vona
eg aö hinn .heiöraði ritstj. taki til
athugunar næst er hann ritar um
málaferlin og skýrir þau fyrir les-
endum blaösins; hann veit aö mál-
iö hefir aöallega og mestmegnis
snúist um lög safnaöarins. Líka
vil eg biðja herra ritstj. að athuga
vel trúarjátningu safnaðarins í
safnaðarlögunum, á'ður en hann
staðfestir aftur í Breiöablikum að
ekkert orö sé í lögunum um þenn-
an skilning á heilagri ritningu, sem
hann er að tala um í þvi sambandi.
Mig minnir ekki betur en að hin-
ar Canonisku bækur ritningarinn-
ar, séu aðal undirstaða fyrir trú
og hegðan safnaöarins.
Svo vona eg aö herra Jónas Hall
og ritstj. Breiöablika, taki þessi
mótmæli mín og leiðréttingar til
alvarlegra íhugunar, því þeim
hlýtur aö skjátlast. 'Ög þaö er
betra aö vita rétt, en hyggja rangt.
Mountain N. Dak. 16. Júní 1913.
Sigurbjörn Guðmnndsson
('meðlimur Þíngvallasafn.J
Hrynhenda um Jón í Múla.
Eftir Guðjón Friðjónsson.
Vörpulegum og vænum garpi
varö eg feginn á bernsku-degi,
— þjóðkjörnum í þingmanns-
stöðu, —
þá er hann í fyrstu sá eg;
höfuö- bar og heröar yfir
hversdagsmanna flokk i fanni;
eygður svo að í mig lagði
ægibál úr speglum sálar.
Atti eg ferö og orti á hurðir
arftakanda Héöiná djarfa.
Undi hann þá að elda-lendi
Uxahvers meö skapi hersis.
Höndum tveim og hreinum anda
hann tók mér og leiddi í ranninn
ástúölega með ærnum kostum, —
ungan dreng meö rím á tungu.
Braga ættar, brúna-léttur
brýndi hann mig á ljóða-stigu.
Siöan hafa sírnar góðir
sálir okkar tengt aö málum.
Jlýð eg því hins bezta kvæðis
bragarhátt, er geymir saga,
= hljóm, er sæmir horskum
gnma, —
hrynhenduna látnum vini.
Börmum Jóns er búinn harmur,
beygðum fööur kjarkur deigður;
eldmóð vöxnum skarð fyrir skildi;
skygði að systrum efni hrygðar;
skáldum sorg að horfnu haldi;
harmur konu mestur að vonum;
börnum skörungs bilaðar vamir,
bringu-hlífar Austfirðingum.
Hann var sínum heimamonnum
hald og traust og gleðivaldur;
rismikill, ef rak að þrasi,
röggsamur. og starfaglöggur.
Undan gekk í iðjuvændum
anna liði á sláttu-miöin.
Lýöum fræva ei lögum náði,
ljárinn hans þegar gerði skára.
A vorin
Hver og einn, sem þykir
gott að smakka glas af öli,
vill B o c k s.
DREWRYS
Bock Beer
bruggaður fyrir 6 mánuð-
um er nú til sölu.
Pantið snemma
því að birgðirnar
eru takmarkaðar
FURNITURE
oi' Ljx, Ö.i|mcnls
OVERLAND
VA'N » MHANDtR
The ColumbiaÆress,
Limited
Book, and Commeccial
Printers
Phone Garry2156 P.O.Boxl172
WINNIPEG
Nýjustu tæki
GERA OSS MÖGU-
LEGT AÐ FRAM-
LEIÐA PRENTUN
SEM GERIR VIÐ-
SKIFTAVINI VORA
ANÆGÐA
-Minnast lengi munu grannar
Múla-skörungs, risnu-öra,-
aftan síð, er önnum slepti,
yfir glóöum víns og ljóða.
Skálda-frændi andans elda
orna lét í hverju horni.
Lengi veröa lýönum unga
leiftrin þau fyrir hugskots-augum.
Veröur seinfylt skjaldar-skarðið
skyldmennum hins öra og milda;
flokkinum, sem forysturakkur
fullhugi mála sæmdi gulli.
Undan gekk í viösjár vanda
vaðbergsmaðurinn langt úr hlaði;
fljótur að sjá hvar fiskar lægju
faldir í leyni undir steinum.
Einn var hann af óöalsmönnum
andans, bæði til munns og handa,
snjall í máli og snar i öllum
snilligreinum og vann sér hylli;
hvass í bragöi og oft í essi,
orðskylmingum vanur á þingi,
víkinglegur í sókna sökum,'
sáttfús — piaður í öllum háttum.
Snör var brún, en heitt var hjarta;
hafö.i ’ann æ í brúna-lægi
lýsigull, sem leiftrum olli,
ljóökynjuö frá andans glóöum.
Reyndur maöur í beyglum bænda
bragfýst kæföi æskudaga; —
elskur aö list, þó anna fölskvi
aö honum kvngi sínum dyngjum.
Þ ingeyingur! langt og lengi
ljómar af þínum skörungdómi.
Héöins snild, þó hamingjn glaður
hvorigur stigi efstu sporin.
Voru svo og enn þá eru
örlög þeirra, er flestum meiri
geröir eru að bragöi og burðum.
Brestur nokkuö á hammgju flestra.
Harömannlegur til hinstu ferðar
horföiröu fram á brúar sporðinn,
þann er vísar yfir ósinn
ár, sem tveimur skiftir heimum.
Hermóös leiö er höll í spori;
hvarma-regn að sjá í gegnum;
Gjallarbrú meö: grind, sem fellur. —
Goöaland er þar fyrir handan.
Hetjulegur í hinzta máti
hljóöur kvaddiröu fóstru góöa,
hana, er var í huga þínum
hverja stund, i vöku og blundi.
Þyrnigróöur og þverúö barna
þreyttrar móður gerir hljóðan
dreng, er skal frá dáöum ganga,
dæmdur í mold frá starfi sæmdar.
Leikur söngva ljúfa og kvika
Laxár-hulda í skini og kuldum.
Vetur hverjan vakað lætur
vegleg Á í mötli bláum.
Hreima gráts í hennar ómi
lieyröi eg þá, er Jón var dáinn.
Hellnvaðs í álum öllum
eru tár i hverri báru.
—EimreiSin.
6
Vj elar, Dœlur,
Katlar
Þessi mynd sýnir
IVIilwaukee
steínsteypu
Vjel
Spyrjið eftir verði
THE STUART MACHINERY
COMPANY LIMITED.
764 Main St., - - Winnipeg, Man
Eitraðar eldspítur eru að hverfa
Hættulcg efni eru ekki notuð á
EDDY’S Ses-qui hættulausu eld-
spítur, Gætið þess að kaupa alla
jafnan EDDY’S og engar aðrar,
sem taldar eru „rétt eins góðar“.
Það er ábyrgst, að þær séu hættu
Iausar í alla staði. Biðjið altaf
um EDDY’S nýju
Kaupmaður Q • < t
yðar hefir ,,oes-qui
l>œr Eldspítur
KARLMANNA BUXUR
Hentugar á vorin. Hver sem kaupir buxur hér,
Hentugar til daglegs brúks verður ánægður með kaupin.
Hentugar til vinnu Þær eru þokkalegar og end-
Hentugar til spari. ast vel, seldar sanngjarnlega.
Venjiö yður á aö koma til
WHITE & MANAHAN
500 Main Street, - - WINNIPEG
I/tibúsverzlun í Kenora
THOS, JAGKSOIU SON
BYQGINQAEfNI
ÁÐALSKRIFSTOFA og birgSaból 370 COLONY ST
TALS. Sherbr. 62 og 64- WINNIPEG, MAN.
GEYMSLUPLÁSS:
Vesturbœnum: horni Ellice og Wall St., Fón Sherb. 63
I Elmwood: horni Gordon og Levis, Fón, St. John 498
I Ft. Rouge: Pembina Highway og Scotland,
Vér seljum þessi efni í byggingar:
~ Múrstein, cement, malað grjót, " ——
(allar stærð.), eldtranstan múrstein,
og eldleir, Flue Lining, möl, Hard-
wall Plaster, Mr, Keene’s Cement,
hvítt og grátt kalk, kydrated kalk,
. viðar og málm lath, gyps, Rubble
stone, Sand, ræsapípur, weeping
drain Tile, Wood Fibre Plastur,
Einnig Mortar, rautt, gult, brúnt,
standard og double strength black.
Tuttugu menn
óskast strax.
Vér skulum borga þeim gott
kaup meðan þeir.eru í Moler’s
Rakara skóla. Vér kennum rakara
iön til fullnustu á tveim mánuðum
og útvegum lærisveinum beztu
stöður aö afstöönu námi meö $15
til $35 kaupi um viku. Gríöarleg
eftirspurn eftir Moler rökurum
sem hafa Moler vottorð. Variö
ykkur á eftirhermum. Komiö og
skoöiö stærsta Rakara Skóla í
heimi og fáiö fagurt kver ókeypis.
Gæti‘ð; aö nafninu Moler á homi
King og Pacific stræta, Winnipeg
eöa 1709 Broad St. Regina.
J. J. Swanson & Co.
Verzla meÖ fasteignir. Sjá um
leigu á húsum. Annast lán og
eldsábyrgðir o. fl.
1 ALBERTf\ BL0CI\. Portage & Carry
Phone Maln 2597
FORT ROUGE
T U P A T D C Pembina and
lllLMInL. Corydon
Hreyfimynda leikhús
Beztu myndir sjfndar
J. JÓNASSON, eigandi.