Lögberg - 30.04.1914, Page 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 30. APRIL 1914
7
Þú þarfnast nýrrar
01 LAVAL
rjómaskilvindu
undir eins
IEf þú setur mjólkina til þess að ná rjómanum eins eg
• gamli s.ðurinn var.
AF I>VÍ kýrnar þínar ættu aS AF JVÍ kálfunum þínum fer
vera farnar aS græSa sig nú bezt fram á volgTÍ. góðri skil-
og þú hefir því meiri mjólk. vindu undanrenningu.
AF þ Vf vorvinna þín hetmtar,
a& þú eySir ekki timanum tii
önýtis og góS rjóma skilvinda
er bæSi tíma og vinnusparn-
aður.
AF þVf &S þegar þú hefir meiri
mjólk, þá fer meira peninga-
\irSi af rjóma til ónýtis, ef
þú hefir ekki góSa skilvindu.
þaS borgar sig ekki fyrir þig.
Ef þú hefir mjög gamla De Laval skilvindu, efa þá iein-
hverja aðra lélega skilvindu.
AF þVí að rjómatapiS meS lé-
legri skilvindu og ófullkom-
inni og skemdin á rjómanum
úr lélegri vél, eSa þeirri, sem
erfitt er aS hréinsa, er eftir
þvl meiri sem mjólkin er
meiri.
AF þVf aS DE LAVAL, skil-
vindan tekur mlkiS og þaS
meira en á pappímum, þess
vegna þarf stuttan tíma til
þess aS skilja, og tíminn er
dýrmætur um þetta leyti.
AF þVf aS endurbætta E>e Laval
skilvindu er hægara og auS-
veldara aS nota en nokkra
aSra vél. þú mátt ekki viS
því aS eyöa tlma þlnum um
þetta leyti árs I þaS aS basla
við lélega eSa slitna skil-
vindu.
AF þVf De Lavale skilvindur
þær, sem nú eru búnar til,
eru eins miklu fullkomnari
eins og aSrar skilvindur eru
fullkomnari en gamla aSferS-
in aS setja mjólkina.
Allar þessar upplýsingar eru nieð ánægju veittar af öllum
De Laval sölum, þeiin er í hyggju hafa aS kaupa. Ef þú þekk-
ir ekki þann, sem selur De I>aval vélar í héraði þínu, þá skrif-
aðu á einhverja af neðangreindum skrifstofum.
50,000 DEILDIH OG SöLUSTADIIt VfDSVEGAIl UM HEIM
DE LAVAL DAIRY SUPPLY Co.. Ltd
MONTREAL
PETERBORO
WINWPEC
VANCOUVER
Haustið kveður og veturinn
heilsar með snjó og kulda, en
þegar hann líður kemur vorið aft-
ur blítt og brosandi, og blómin og
laufin sem sýndust deyja aö haust-
inu, lifna aftur — rísa upp í nýrri
dýrð og nýrri fegurð. Þau voru
ekki dauð í raun og veru; þa§ er
eins víst að þau eru lifandi að
vetrinum og að sumrinu; en þau
verða að hlýða lögum náttúrunn-
ar. Þessar breytingar verða aft-
ur og aftur, alveg eins og breyting
dags og nætur. Þær hafa verið í
þúsundir ára að undanfömu og
halda áfram að verða i þúsundir
ára héreftir. Dýrin sem lifa í
myrkri á sjávarbotninum, og ykk-
ur var sagt frá, vita ekkert um
þessar breytingar, en við vitum af
þeim, og okkar líf er í ýmsu til-
liti líkt lífi jurtanna og grasanna
og blómanna ; við sofum og vökum
á vixl eins og þau gjöra. Okkar
líf er öðruvísi á sumrin, en það er
á veturna, alveg eins og þeirra.
Það er ýmislegt sem við getum
gjört á sumrin, en er ómögulegt
að gjöra á vetuma, og aftur ann-
að sem við getum gjört.á vetuma,
en ekki á sumrin; við verðum að
vera öðruvísi búin á veturna en á
sumrin, alveg eins og skógurinn;
hann fer í ný föt á hverju vori, og
það gjörum við lika, en munurinn
er sá, að þegar við fömm í Iétt
föt og þunn, þegar við leggjum
niður skjólgóðu vetrarfötin að
vorinu, þá fer hann í meiri föt.
Svo þegar hann hefir verið í þeim
fötum alt sumarið og þau fölna og
slitna, þá fer hann úr þeim, þá
faila laufin niður á jörðina og
skógurinn verður fáklæddur aftur,
en þá fömm við aftur í okkar
þykku og hlýju vetrarföt.
Þetta vitum við öll að er svona;
við höfum öll tekið eftir því, en
þá er eftir að skilja, hvernig á því
stendur. Mennirnir eiga að reyna
að skilja alt í náttúrunni, sem hægt
er að skilja, og þeir eru altaf að
reyna að læra það. Það var talað
um að sjónin væri lang þýðingar-
mesta skilningarvitið, sem við
hefðum, ekki einungis' vegna þess.
að hún lætur okkur njóta fagnað-
ar og þekkingar á þessum heimi,
sem við búum í, eða réttara sagt,
þessari jörð, sem við lifum á,
heldur einnig svo óendanlega
margt og mikið og fagurt fyrir ut-
an þennan hnött.
Okkur ríður meira á að þekkja
okkar hnött, en nokkurn annan,
af því þekkingin á honum er okk-
ur svo ósegjanlega gagnleg. Því
betur sem við þekkjum hnöttinn
okkar og alt sem er á honum og
alt eðli hans, því hægra v«rður
okkur að lifa fullkomnu lífi og
njóta allra þeirra gæða sem hér
eru til. En þótt það sé mest um
vert fyrir okkur að þekkja jörðina,
þá er það samt margt fyrir utan
hana, sem við þurfum einnig að
læra og þekkja; margt fyrir utan
hana, sem hefir áhrif á hana og
okkur.
Eitt af því, sem er fyrir utan
jörðina okkar og sem bæði er
fróðlegt og gagnlegt og skemtilegt
að þekkja, er sólin; stóri eldurinn.
sem veitir okkur hita og birtu. Ef
hiin væri ekki til, þá gæti ekkert
1ifað á jörðinni, hvorki dýrin á
sjávarbotninum, sem aldrei sjá
sólina og vita ekki að hún er til, né
við sem vitum um hana og sjáum
hana næstum á hverjum degi. Er
það annars ekki skrítið, að sum
dýr skuli ekki vita af sólinni, og
geta samt ekki lifað, ef hún væri
ekki til?
Svo kemur tunglið, sem lýsir
okkur oft á nóttunni, og stjöm-
urnar, sem eru alveg eins og þær
væru ótalmargir hausar á gull-
nöglum, sem himininn væri negld-
ur með.
En jafnvel þótt við litum aldrei
svo hátt, að við sæjum sólina eða
ttinglið eða stjömurnar, þá gæt-
um við satnt séð svo margt, að það
væri þúsund sinnum meira en nóg
fyrir okkur að hugsa um og dáðst
að alla okkar æfi; við gætuni séð
meira en allir spekingar á öllum
tímum hafa skilið miljónasta part-
inn af. Það er ómögulegt að
svara öllúm þeirn spurningum,
sem við spyrjum sjálfa okkur, þeg-
ar við horfum á furðuverk náttúr-
unnar og hugsum um þau, og samt
er hver einasta spurning, sem við
spyrjum, uppbyggileg fyrir okkur:
meira að segja þó við getum ekki
svarað þeim.
Alt sem menn finna út um
þéssa jörð og eðli hennar, er oklý-
ur uppbyggilegt; það sem fundist
hefir út og skilist, gjórir okkur
lífið léttara og betra og nytsam-
ara; í þvi er fólginn mismunurinn
á okkar lííi og villiþjóðanna, sem
ekkert vita, eða mjög lítið. Því
meira sem við spyrjum, því meira
hugsum við; því meira sem við
hugsum, þvi vitrari og fullkimnari
verðum við. Jafnvel spumingar,
sem okkur finst ómögulegt að
svara, eru gagnlegar fyrir okkur,
þær láta okkur hugsa og reyna.
Vrið vitum aldrei hvað við getum,
fyrr en við reynum það, og viö
vitum aldrei hvaða spumingum
við getum svarað, fyr en við spyrj-
um þeirra og fömm að leita að
svöruni i huuganum með skyn-
seminni. Allir hugsa meira eða
minna, allar taka einhvern tima til
að reyna að svara spurningum um
lífið og tilveruna, og sumir menn
og sumar konur hafa varið allri
æfi sinni til þess. Stundum hafa
verið uppi menn, sem hafa alla æfi
verið að reyna að svara einhverju
eða skilja eitthvað og dáið án þess
að geta það, en þeir hafa gjört
það svo miklu hægra fyrir aðra að
skilja það, að einhver hefir kom-
ið seinna, sem hefir hepnast það.
“Hvers vegna eigum við að vera
að skifta okkur nokkuð af því, sem
ekki er auðvelt að skilja?” getur
skeð að einhver drengur eða ein-
hver stúlka spyrji. “Hvers vegna
ættum við ekki bara að leika okk-
ur og eta og sofa og hafa það ró-
legt? Hvers vegna eigum við ekki
að hafa það eins og dýrin í myrkr-
inu á sjávarbotninum sem vita
ekkert, og sjá ekkert og heyra
ekkert og skilja ekkert og langar
ekki til að hugsa neitt eða skilja
neitt ? Hvers vegna ættum við að
vera að leggja það á okkur að hafa
fyrir erfiðum gátum og brjóta
heilann um þungskilin efni?” Satt
að segja eru til menn og konur og
börn, sem lifa þes's konar lífi; en
það er eiginlega ekkert líf í raun
og sannleika. Ef við lifum þann-
ig, þá er líf okkar rétt álíka mik-
ils virði og líf dýranna á sjávar-
botninum, sem hugsa ekki einu
sinni um hin dýrin eða fiskana,
sem eru í kring um þau, hvað þá
annað. Það eina sem gjörir þess
konar lif nokkurs virði, er það að
það getur, ef til vill, verið undir-
búningslíf undir annað æðra og
fullkomnara. En ef við tækjum
upp á þvt að lifa þannig, þá eyði-
legðtim við á augnabliki allar þær
framfarir; öll þau miklu verk, all-
ar þær uppgötvanir, allan þann
lærdóm og mentun, alla þá firfl-
komnun sem aðrir menn — for-
feður okkar — hafa unnið að og
komið til leiöar. Það hryndi þá
alt alveg eins og húsin sem þið
búið til úr spúlum, og við hefðum
engin not af því.
Engin vera á jarðríki er eins
fullkomin og mennirnir, og því
fullkomnari sem við erum, því
meiri þörf er okkur á að hugsa
og skilja; því annara á okkur að
vera tim það að skilja alt í kring-
ttm okkur, sem skilið verður. Við
skulum hugsa okkur að þið alt í
einu mistuð sjónina og heyrnina
og málið og tilfinninguna, og hugs-
ið ykkttr hvílík voða viðbrigði það
væru; hugsið ykkur hvort ykkur
mundi þá ekki langa til að geta séð
sólarljósið og heyrt mömmu ykkar
og pabba ykkar tala, og að syngja
fallegti versin og vísurnar, sem
ykkur hafa verið kendar, og finna
þegar mamma ykkar klappar ykk-
ur með mjúku hendinni sinni.
Hugsið ykkur bara hvort þið héld-
ið þá ekki að ykkur þætti það
mikils virði, að hafa alt þetta1
fram yfir dýrin á sjávarbotninum,
þótt það kosti meiri fyrirhöfn.
Við höfitm talað svolítið um
sólina og tunglið og stjörnurunar
og jörðina og sjóinn. Nú er bezt
að byrja á sögunni um það, hvern-
ig jörðin varð til, og segja hana
eins vel og rétt og hægt er. Það
er hægt að segja sögu, þegar hún
er um eitthvað, sem maður sá
sjálfur þegar það skeði; en það
er öðru máli að gegna, þegar mað-
ur hefir ekki verið viðstaddur,
heldur komið að þegar sagan var
á enda, ef sVo mætti segja. Þá
verður maður að finna út og
rannsaka, hvernig alt hefði skeð,
og styðjast við það sem maður
sér og heyrir og finnur og skilur-
Við höfum öll heyrt talað um
snjalla leynilögreglumenn, sem
fara inn í herbergi, þar sem þjóf-
ar hafa brotið upp peningaskáp;
þeir reyna að finna út alt um það
sem fram fór, hvenær það var og
hvernig það var. Þeir taka ná-
kvæmlega eftir öllu, skrifa alt nið-
ur hjá sér; skoða t. d. verkfæri,
sem þjófarnir hafa haft, til að
brjóta upp skápinn með; skoða
Ef þú gefur athygli
hinum aflfræðislega samsetningp
Rjóma skilvindunnar-
sem þú kaupir, þá sparar þú þér dýrar viðgerðir og mikið
rjómatap.
TAKTU EFTIR AFLSTIGUNUM
Vertu vis8 um að það séu ferkyrningsstigar, sterkir og
endingargóðir.
FORDASTU
ódýra gorma í skilvindum, sem snúast
hratt; þeir slitna fljótt svo skálin
hrystist; af því leiðir það, að vélin
skilur illa og rjóminn tapast.
SKODADU
ferhyrningsstiga skilvindunnar „The
Magnet”; hiín er sterklega bygð, geng-
ur hratt, skilur ágætlega og slitnar ekki
á 50 árum.
ATHYGLI.
“Börn geta snúið hvaða stærð af
“Magnet” sem er og það hæglega.
Hún er algjörlega rétt samsett afl-
fræðislega. Það má hreinsa alla.parta
hennar á fimm mínútum.
ÁGÆT SIA (Magnet einkaleyfi) á hverri skál.
KAUPID
ferhyrningsstiga skilvinduna, sem hefir tvístudda skál,
hrystist ekki og nær öllum rjómanum.
The Petrie Manufacturing Co., Limited
Vancouver. CalRary. Rcslna. Winnipeg:. llamilton. Montreal. St. John
hana, sönn íslenzk gestrisni rikti æ-
tíð á heimili þeirra hjóna. Gestin-
um mætti þar ætíð svo innilegur hlý-
leiki, umönnun og velvild. Hjarta-
gæzka og hjálpsemi voru ein af ein-
kennum hennar. Allir, sem henni
kyntust, sakna hennar því og minn-
ast með hlýjum og þakklátum end-
urminningpim.
Guð huggi öldunginn, sem syrgir
konuna, sem svo vel og lengi er búin
að standa við hlið hans og starfa og
stríða gegn um alla landnáms ervið-
leikana, og guð huggi systkinin, sem
syrgja ástríka og umhyggjusama
móður. Blessuð sé minning hennar.
B. M.
DANARFREGN.
fingraförin á hurðinni á skápnum, voru: G'SH Jónsson og
Kristjansdottir, en hann var tekinn
og ef vel gengur, þá finna þeir það
út á endantim, hvað fram fór,
hvemig þjófarnir fóru að, og
hverjir þeir vom. Og þetta geta
þeir fundið út, þótt enginn hafi
verið viðstaddur.
Svona verðum við að fara að,
til þess að geta sagt og skilið sögu
jarðarinnar; og ef við eigum að
segja söguna vel og rétt, þá verð-
um við að fara að eins og maður
gjörir, sem skrifar sögu um leyni-
lögreglu. Hann byrjar að segja
hvað lögregluþjónninn hélt fyrst,
þegar hann kom þangað, sem rann-
sóknin átti að vera, og hvemig
liann setti eitt atriðið í samband
við annað, jafnótt og hann rann-
sakaði, þangað til alt var orðið
eins glögt fyrir honum, eins og
hann hefði horft á þjófinn í gegn-
um gluggann, þegar hann var að
brjóta upp skápinn. Það þykir
mörgum gaman að lesa leynilög-
reglusögur, fen þessi saga er þó
langt um skemtilegfri, og langt um
nytsamari — og það er ekkert ljótt
í henni.
Eins og að nokkru hefir verið
getið í Heimskringlu andaðist að
heimili sínu nálægt Hallson, N. D.,
9. Des. 1913 bóndinn Jón Gislason
Miðdal, af svæsniri lungnabólgt*.
Var hann jarðsunginn tveim dögum
síðar af séra M. Jónssyni presti frá
Garðar, að viðstöddu mörgu fólki.
Jón sál. var fæddur 12. Október
1856 á Höll i Borgarfirði í Mýra-
sýsýlýu á íslandi. Foreldrar hans
Halldóra
ÆFIMINNING
Hinn 3. April þ.á. lézt í Nýja Is-
landi konan Margrét Guðmundsdótt-
ir Björnsson, eftir langvarandi
heilsuleysi. Banamein hennar var
krabbamein í maganum. Margrét
sál. var fædd í Rauðholti í Hjalta-
staðaþinghá 2. Febr. 1842, var því
lítið meira en 72 ára, er hún lézt.
Foreldrar hennar vom Guðmundur
bóndi ísleifsson og kona hans Guð-
rún Eyjólfsdóttir, er lengi bjuggti í
Rauðholti. ólst hún upp hjá for-
eldrum sínum og dvaldi í föðurgarði
unz faðir hennar, þá há-aldraður
maður, brá búi. Mun það hafa verið
um 1866. Eftir það var hún vinnu-
kona, lengst á Ketilsstöðum i þeirri
sveit, þar til hún giftist árið 1870 eft-
irlifandi manni sínum Jóni Bjöms-
syni frá Borg í Skriðdal. Byrjuðu
þau Jón búskap í Hleinargerði í
Hj altastaðaþinghá, en fluttust þaðan
eftir eitt ár að Fljótsbakka í Eiða-
þinghá, þar sem þau bjuggu þar til
þau fluttust hingað vestur árið 1876.
Voru þau hjón i fyrsta hópnum, er
kom hingað til Nýja íslands það ár.
Voru þau ásamt fleiri fjölskyldum
fyrsta veturinn á Sandy Bar, en
næsta vor tók Jón heimilisrétt á landi
því er þau hafa búið á síðan.
Margrét sál. og maður hennar eign-
uðust saman 8 börn; 4 af þeim eru
látin, en 4 lifa móður sina. Þau eru:
Guðrún, gift Mr. Samson lögreglu-
þjóni i Winnipeg; Sigurbjörg, kona
Gisla Einarssonar bónda við íslend-
ingafljót ; Oddný, til heimilis í Win-
nipeg, ógift, og Guðmundur, heima
og ógiftur.
Um hina látnu má með sanni segja,
að hún var valkvendi; staðföst i vin-
áttu Sinni og trygð þar sem hún tók
Trúntaður var hann í alvöru, og þá
heimilisreglu mun hann hafa sett og
haldið að fara með húslestur hvem
helgan dag, er því varð mögulega
við komið, og jafnvel daglegan lestur
í föstunni. Batt samt ekki stna ei-
lífðarhugsun niður við mannlegar til-
skipanir og form, frekar en verkast
vildi, heldur í andlegri alvöru við
guðlega opinberun gegnum kenning
og líf frelsarans,—áleit mestu mundi
varða, hvemig menn stæðu að verki
sinnar köllttnar gegnum timann, þar
af mundu leiða skilyrðin fyrir frelsi
og farsæld þessa og annars heims.
/. Benediktsson.
1706 Wilson Ave., S. Bellingham,
Wash., 18. Aprtl 1914.
til fósturs rétt strax af Jóni Þórðar-
syni og Helgu Bjamadóttur, búandi
hjónum á Arnbjamarlæk í sömu
sveit; naut hann þess fósturs til 8.
árs að bóndinn féll frá og önnur hjón
tóku þar við búi, Eysteinn Hall-
dórsson og Hallgerður Jónsdóttir;
ólzt hann upp hjá þeim og fluttist
með þeim þá er hann var um 20 ára
að Fremri Hundadal i Miðdölum í
Dalasýslu og var þeim stoð og
styrkur unz fóstri hans dó 1883.
Upp úr því byrjaði hann sjálfur bú-
skap að Skinnþúfu í Haukadal, sömu
sýslu um 2 ára bil. 12. Ágúst 1888
giftist hann heitmey sinni, Halldóra
dóttur hjónanna Jósefs Hallssonar
og Rósu Magnúsdóttur, er bjuggu
við rausn á Skarði i sömu sveit all-
an sinn búskap. Á því sama ári
fluttust þau vestur um haf og námu
land nálægt Hallson, N. D., og hafa
þar alt af búið síðan, unz dagar hans
voru nú aHir. Börn hafa þau hjón
eignazt 5; 2 af þeim dóu í æsku, en
3 mannvænlegar dætur eru á lífi og
fullorðnar, 2 giftar, en ein ógift
heima með móður sinni.
Sá, sem þetta ritar, átti heima 1
grend við Jón sál. um nokkuð mörg
ár og kyntist honum því töluvert og
íéll sú kynning alt af betur og betur.
Eins og flestir aðrir byrjuðu þau
hjón búskap sinn hér í fátækt, en
dugnaður og reglusemi stóðu að
verki, svo efnahagur varti brátt nægi
legur, með því markmiði að hafa
aldrei meira í vöfum en það, sem þau
algjört áttu, kunnu svo vel að sniða
sér stakk eftir vexti, enda sérlega að-
gætinn í meðferð efna sinna. Hann
var einn af þeim er mundi svo vel
ef honum var einhver greiði gerður
og lét þar ekki standa upp á sig; en
ekki var honum gjamt til að s!á um
sig í orði eða verki, til að kaupa sér
álit eða stundar aðdáun annara, áleit
þesskonar ekk'i ómaksins vert—geðj-
aðist lítt að lánuðum fjöðrum; og vel
má vera, að hinir svokölluðu góð-
kunningjar hans hafi ekki verið á
hverju strái, en því færri, því virki-
legri, enda mundi hann vel til þeirra
cr hann gat reiknað á þann hátt, og
braut ekki kunningsskap af sér með
nokkrum lélegheitum. — Mannfélags-
málin lét hann að sumu leyti lítið til
sin taka, ekki sízt þau, er hann áleit
meir eða minna yfir sig vaxin
Köllun sína sem heimilisföður og
forsvar lét hann sitja fyrir öllu öðru,
svo spursmál er hvað margir aðrir
hefðu betur gert í svipaðri afstöðu.
Nú er verki hans og umsjón lokið,
en eftir stendur laglegur skuldlaus
búgarður, ag mundi ósk hans sú, að
þeir sem nú eiga tilkall og umsjón
fengju gert úr sem mest og notið
sem bezt. Fyrir utan verkl. aðdugun
var Jón sál. frekar vel gjör andlega.
\rani hans, þá hann lagði frá sér, að
taka sér eitthvað bóklegt í hönd, fanst
hann ekki geta verið án þess, mundi
vel það sem hann las og kendi þar
töluverðrar dómgreindar hjá manni
Óskilgetin börn.
Það hefir vakið nokkra eftirtekt
og þótt tíðindi, að Noregs stjórn
hefir lagt fyrir stórþingið frum-
varp til laga um aukinn rétt “ó-
skilgetinna” barna. Frumvarp
þetta skamtar nokkru stærra en
þjóðfélagi og kirkju hefir þótt
hæfa hingað til annars staðar í
menningarlöndunum. Af því að
mætir menn og mikilsráðandi tala
nú svo mjÖg um, að löggjöf eigi
að verða sameiginleg öllum Norð-
urlöndum í ýmsum greinum, svo
sem mannhelgi, viðskifti öll, refs-
ing og fleira, og eru þar komin í
kring sum, svo sem farmannalög,
þá er ekki óhugsandi, að ísland
komi þar og einhvemtíma á eftir,
og því ekki ófróðlegt fyrir okkur
að sjá, hvað frændur okkar hugsa
og hafast að í nágrenninu.
Frumvarp þetta mælir svo fyrir,
og er lýst yfir því berum orðum,
að það sé með öllum atkvæðum
rikisráðsins — að öll böm skuli
njóta jafnréttis og sé þeim öllum
heimilt að bera nafn föður eöa
móður, eftir því sem nánar er til-
tekið. Upeeldi bamsins ber að
miða við hag og stöðu föðtir þess,
ef faðir er þar fremri en móðir,
en við móður þess ef hún stendur
þar framar. Aftur gengur móðir
fyrir föður að rétti til umönnunar
og umráða yfir bami þeirra, fæddu
utan hjónabands.
Nú er barn fætt utan hjóna-
bands og þar þá mælt svo fyrir, að
móðirin sé skyld til innan tveggja
vikna að skýra tilteknum embætt-
ismanni frá barnsfaðerninu, og
kveður þá embættismaður sá upp
úrskurð um það, að þessi tilnefndi
faöir skuli leggja fúlgu með því
barni. Gangist þessi tilnefndi
faðir við barninu, eða lögsæki
hann ekki móður þess áður tiltek-
inn frestur sé liðinn, er hann lög-
mætur faðir barnsins. Nú höfðar
hann mál og dómandi telur hann
réttan föður, fær hann dóm fyrir
faðerninu. Meti dómandi svo sem
það eitt sé sannað, að hann geti
vcriö faðir að baminu, fær hann
aðeins svo skipaðan dóm að hann
sé skyldur til meðgjafar.
Þá er maður hefir gengist við
barni, eða honum hefir verið dæmt
það, er það barn lögmætur erfingi
hans og allra þeirra. sem hann á
að taka arf eftir, eins og bamið
væri “skilgetið”.
Hafi móðir barns orðið þunguð
meðan hún var opinberlega trú-
lofuð manni eða þau bjuggu sam-
an. er þar bam ávalt borið til arfs
eftir föður sinn. Trúlofun og
frjáls sambúð skulu þar að öllu
metin sem hjónaband.
Þrír af ráSherrunum, Castberg,
Omholt og Urbye leggja þaö til,
að öll böm skuH borin til arfs,
eins þar sem föðumum er aðeins
dæmd meðgjafarskylda.
Hinir ráðgjafamir fimm telja
sig því og samþykka. en vilja þó
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
Frá Montreal Frá Halifax
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
FARGJOLD
A FYRSTA FARRÝMI.......»80.00 og upp
A ÖDRU FARRÍMI.........»47.50 og upp
Á pRI?)JA PARHÝMI......$31.25 og upp
Fargjald frá fslandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri........ $56. i*
•* 5 til 12 ára............. 28.05
“ 2 til 5 ára................ 18,95
“ 1 til 2 ára................ 13. 55
“ börn á 1. ári.............. 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferðirnar, far-
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor, H. S. BABDAL,
herni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til Islands fyrir þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
804 Maln St., Wlnnipeg. ASalumboösmafiur Testanlauda
1
Þegar þér þarfnist byggingaefnis eða eldiviðar
þá leitið til
D. D. WOOD & SONS,
-------------LIMITED------------------
Verzla méð »and, mulin stein, kalkstein,
límstein, pla»tur, tægjuplastur, brenda
tígulsteina, brendar pípur, sandsteypu-
steina, rennustokka úr gipsi, jarðrennu-
steina, allskonar kol, eldivið og fleira.
Talsímar: Garry 2620 eða 3842
skrifstofaj (]or# j(oss 0g Arlington Str.
L # e 1 ♦/•’u •* t v
OVERLAND
því svo erfitt sé að fulbanna fað-
ernið og almenningsálitið sé skift
um þetta atriði.
Út af ákvörðunum um erfðarétt
“óskilgetinna” bama hefir frum-
varpið ýms íyrirmæli um það,
hvernig annað hjóna geti kraíist
fjárskifta, ef hinu fæðist barn ut-
an hjónabands eða það sannast, að
hitt hjónanna átti “óskilgetið” barn
fyrir hjúskap þeirra.
Nú bregzt barnsfaðir eða fram-
færisskyldur maður konu giftri
eða ógiftri og hún er févana sjálf,
og getur hún þá fengið styrk af al-
mannafé um 6 vikna skeið áður en
hún elur bam sitt og 3 til 6 mánuði
á eftir, og er það ekki sveitar eða
öreigastyrkur.
Auk þess sem hér hefir stutt-
lega verið drepið á, hefir fmm-
varpið fjölda ákvæða um skyldu-
greiðslu föður bæði til barns og
móður.
ekki hafði notið meiri mentunar. ekki bera fram tillógn í þá átt, af
Mörg útlend blöð telja stjóm og
menningu Noregs þetta frumvarp
mikinn sóma og að þar sé gerð
mannsleg tilraun til að afmá eitt
hið blóðugasta og niðingslegasta
ranglæti, sem hin svonefnda menn-
ing hafi lögleitt og haldið dauða-
haldi í, og ríkið og kirkja hafi ver-
ið jafn samtaka um að vemda eins
og helgidóm, þó að ýmsar mann-
úðarraddir hafi fyrr og síðar sýnt
það ljóslega, hve grátleg grimd það
var og ómannlegt, að ræna barnið
ómálga og bjargarlaust þeim rétti,
sem náttúran sjálf gaf þvi, og spilla
með þvi viljandi og vísvitandi æfi
þess sjálfs, en gereitra réttarmeð-
vitund þjóðanna og alla siðmenn-
ingu. — físafold).
Samson Eyjólfsson.
Fæddur 20. Apríl 1856.
Dáihn 17. Marz 1914.
Hægan! — köldu hleypidómar,
hoppið ei á vígðri mold!
Engir hroka skarpir skjómar
skyldu blóöga liðið hold! —
Finst oss oft sem forlög köld
fái til þess umboðsvöld,
að spinna’ úr manrta æfiold
ísalög og skuggakvöld.
Því er örðugt oft að skilja
örlaganna svipuhögg.
Stundum nöpur norðankylja
neitar þránni’ um skin og dögg.
Og er byrja æfi-él
óska vorra fagra hvel,
seg mér: Er þá eigi hel
aðalgróðinn? — Farðp vel!
Hér má enginn hugarfriðinn
hneppa undir sorgarlag;
nú er einmitt nóttin liðin.
Njóttu lífsins! — Góðan dag!
Æfin glaönar, eigló skin
innilega' á blómin þín.
Drektu nú þitt vonar-vín
vafinn mjúkt í geislans lín.
—(TögréttaJ. Jak. Thor.