Lögberg - 01.10.1914, Blaðsíða 3

Lögberg - 01.10.1914, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 1. OKTÓBER 1914. 3 EARD Hin ágætu Lehigh llalley Anthracite eru nú komin niður í $10.25 $10.5o Borgist við pöntun Borgist við móttöku Bankaávísanir ekki teknar íyrir C. 0. D. pantanir. Fljót afgreiðsla innan bæjar. MGALT KOL vor eru beztu kolin ti! heim- ilisnotkunar. Lifir í þeim alla nóttina. OSLER, HAMMOND & NANTON Cor. SVSain and Portage - Telephone Main 8400 Ur Norðursýslum 1913 Ferðapistlar eftir Bjarna Sœmundsson. ViS áðum um stund þarna í lautinni, og þegar vi'ö komum upp á brekkuna blasti viö okkur Mý- vatnssveitin, mislit og eldbrunnin, óg vatniö alt sundurtætt og hólm- ótt; eg ímynda mér, aö óviöa hér á landi geti fjölbreyttari sjón en þessa, fjallahringinn, sem áöur er getiö, hraunin umhverfis vatnið, eldgígana stóru, Hverfjall og Lúdent beint á móti manni, Náma- fjall, í öllum regnbogans litum, heiöalöndin niður *af Hlíðarfjalli með marglitum skellum af birki og víðikjarri, og síðast en ekki síst vatnið sjálft með. öllum þess vik- um. vogum, nesjum, eyjum, hólm- um, eldgígum, öndum og fuglum. Eg hef komið einu sinni áöur að Mývatni, en kom þá yfir Fljóts- heiði og að Skútustöðum. Þessi leiði n er miklu skemtilegri. Nú var ferðinni fyrst heitið að Ytri- Nesíöndum og eg þóttist sjá bæinn úti í nesinu, en hvorugur okkar rataði skemstu leið og héldum við því niður að Grímsstöðum og fengum okkuij þar leiðbemingu og komum svo heilir á húfi að Ytri- Neslöndum um kveldið kl. 7. Aðalerindi mitt til Mývatns var að kynna mér ítarlega tilraunir þær, sem Veiðifélag Mývetninga hefir gert til þess að klekja út sil- ungi, svo og að gera byrjun til þess að safna hreistri af silungi til ald- ursákvörðunar og loks að gera athuganir, sem tíminn leyfði. Eg hefi sagt stuttlega frá klaktilraun- unum i ágústblaði Ægis i íyrra, og mun ‘ skýra betur frá þeim i skýrslu til Stjórnarráðsins áður langt um líður. Fonnaður veiðifé- lagsins er Stefán bóndi á Ytri- Kesvöllum og var því eðlilegt, að eg héldi mig aö honum. Gistum við hjá lionum i góðum fagnaði flestar næturnar, sem við dvöldum þar efra, og var hann ávalt með mér þá dágana. Fórum við i leið- angur suður yfir vatn á skipi þvi, er “Beljarbyttari” (c: bátur frá \ indbelgj nefnist. til þess að skoða klakstöðvarnar, sem allar eru sunn- an og austan við vatnið. Gekk sá leiðangur ágætlega ttndir yfirstjórn Stefáns, að undanteknum barn- ingnum, sem við fengum suöur yfir /þá gekk meira, út á hlið en áfram). Annars var veðhið hið yndislegasta, 12-—18 stiga hiti flesta dagana, með logni og sól- skini. Mývargur var enginn. frennir en í fyrra skiftið, sem eg var við Mývatn, og verði enginn mývargur þar, þegar eg kem næst, þá hætti eg að trúa því. að nokkur mývargur sé yfirleitt í Mývatns- sveit. Aftur á móti var ekki alls- kostar laust við rykmý í kringum Voga og í hólmum þar úti fyrir, sem nefnast Teigar. I hólmum þessun'i er mikill gulvíðir (rauðvíð- irj'og. var hann mjög þjáður af blaðlús, yngstu fefstu) hlutar árs- greinanna voru útsteyptar í þess- um ófögnuði. Fleira hefði eg getað sagt um Mývatn, en verð að láta hér staðar numið. Sunnudaginn 27. júlí héldum við á burtu aftur, og fylgdi Stefán okkur á leið út að Sandvatni. Eg hefði mjög gjarnan viljað vera lengur saman með honum; hann er svo áhugamikill um veiðiskapinn og fróðleik á öllu þvi, sem silung- inn snertir, eins og T’ingeyjingar eru yfirleitt óvenju fróðleiksfúsir menn. Svo var og veðrið svo un- aðslegt þá dagana. En eg varð að fara, og segir ekki af ferðum okk- ar fyr en við komum niður fyrir Geitarfell, fremsta bæ í Reykja- hverfi, þar fórum Við yfir hálsinn og ofan í mynni Laxárdals, yfir Laxá á brúnni og niður að Múla fjón á þar systur). Af hálsinum er ágæt útsjón yfir Aðaldal, alt út að Skjálfanda, og er einkum einkennilegt að sjá, hvernig hraunið, sem fallið hefir ofan endilangan Laxárdal eftir farvegi árinnar, hefir svo breiðst út um flatlendið í Aðaklal. Eru á því margir smágígar, sem að Hk- indum eru "aukagigar” fhornitos), osjínir til við það, að glóandi liraunið hefir rimnið yfir mýrar eða flóa, og vatnsgufan, sem þá myndað:st, spent hraunleðjuna upp í gíga og borgir. 5. A Laxamýri. \ Frá Múla héldum við út að Laxamýri. Þegar komið er yfir Laxá, liggur leiðin út Hvamms- heiði. það eru viði. lyngi og grasi vaxnir móar éoröið heiði er í Þing- eýjarsýslum oft somu merkingar og syðra þ. e. láglendir móar) með rennisléttum moldargötum, og var þar margt af rjúpum. eins og víð- ar á heiðuni nyrðra. Við komum að Laxamýri kl. 8 ‘ og fór Jón þaðan með hestana heim, en eg varð eftir hjá mínum gaijila sam- þekking, Jóhannesi bónda, og dvaldi þar næsta dag og fram á þriðjttdag. Þeir bræðurnir Egill og Jóhannes sýndu það mannsbrgð af sér að kaupa þessa miklu og góðu jörð af þeim, sem arfsvon áttu í henni. og ]tar með er því bet- ur fyrir þaö girt, að jörðin lendi í klóm einhverra útlendinga, eins og útlit gat verið fyrir um eitt leyti. Eg er þeiin þakklátur fyrir þessa ræktarsemi við föðurleyfð- ina, og get eg trúað því, að ekki muni höfundur Bóndans á Hrauni, Jóhann skáld. hafa latt bræður sína i þessu máli. Vona eg, að þá þurfi aldrei að yðra þessa og vil óska að jörðin þurfi aldrei að ganga úr ættinni, og að dæmi þeirra Laxamýrarbræðra ntegi verða mörgum til fyrirmyndar i framtíðinni. En ekki er heiglum hent að búa á jafn-dýrri jörð; það er þó bót í máli, að þeir tóku við henni í sæmilegu standi af gamla manninum, og liklega verður eitt- hvað gert meira. Meðal annars hafa þeir þegar grafið mikinn áveituskurð til þess að hleypa vatn- inu úr Laxá á flæðiengið. Eg fór um varphólmana með Jóhannesi. I’eir eru mjög grös- ugir og vaxnir háum víði sum- staðar, svo að gott skjól er fyrir kollurnar og kindumar á-haustin. Kollurnar eru nú næstum allar farnar, en allmargt var þar eftir af kriuungum, og sumir þeirra ný- dauðir. hálffleygir þrátt fyrir alla veðurblíðuna. Kemur það oft fyr- ir, að margt drepst þar af þeim á þessu reki. Eg fór innan í tvo, ný-dauða, og voru magar þeirra því sem næst tómir. Datt mér í hug, að þeir hefðu ef til vill dáið úr sulti og til stuðnings þeirri ætl- un minni skal eg géta þess, að á meðan eg dvaldi á Húsavík, var þar urmull af kríum, sem söfnuð- ust þar að sem menn voru að beita lóðirnar, til þess að éta gömlu beituna, sem fleygt var. Innan um var allmargt af hálf- fleygum ungum, sem reyndu að bera sig eftir björginni. en aldrei sá eg neinum þeirra tákast að ná í bita. jafnvel þó að eg kastaði honum rétt fyrir þá, því að gömlu kriurnar voru alt af fyrri til, og aldrei vildu þær mata ungana, þó að þeir sárbændu þær. Þær voru auðsjáanlega búnar að sleppa af þeim “hendinni”, og fékk eg enn meira ógeð á kríunni en áður. Gæti eg nú trúað því að erfitt ætti margur kriuunginn uppdráttar á þessu reki, og ekki óeðlilegt að einhver þeirra hrykki uppaf. Um kveldið sátum við Egill neð- anundir Æðarfossum, meðan verið var að vitja um laxakisturnar í fossinum og draga á fyrir neðan þá. Sáum við marga laxa sem reyndu að stökkva upp yfir nyrsta fossinn, liann er nálega 12 feta hár beint upp; var eins og torpedó væri skotið beint upp í loftið upp úr hylnum neðan undir, og komst sá sem hæst fór á að giska 7—8 fet upp, en engum tókst að komast upp á fossbrúftina. meöan við sá- um. Lestu „Hrannir“ (Sléttubönd). Lestu “Hrannir” færð þá fljótt fjársjóð kannað beztan. Flestum manni greina gnótt gildið sannar mesta. Egils sálar hefir ham hugar bálið svifið. Dregið málið fegurst fram, fornti stáli hrifið. Mærstu flytja hörpur hljóðs hróðrar fitjum innar. Stærstu vitjar Egill óðs “erfinytja” sinna. Slegið margt úr hörðum hlekk, húmsins svarta skóla — dregið bjarta fullið fékk. — Fornir skarta stólar. Lætur máluð inm’ er ól írans sál við hökul: Nætur báli sumar sól sveipar hálan jökul. Þaðan lýsir vættur vis, varðar hýsið forna, hvaðan rísa prúðum prís perlur Islands morna. Skýrir alda fræði far fleygs við kaldar brúnir. Dýrir haldast þræðir þar þagnar valdi rúnir. Safnið mæra ljóði lyft lestur nærir sagna. Nafnið kæra, Sóley—svift— sýna færin gagna. Mestar glæður hafa hér hugarstæðum brunnið. Bezta kvæði Islands er alda fræðum runnið. * Liggja skjöldum undir ýms alda spjöldin földu. Skvggja tjölduð hjúpi hríms Huldar völdin köldu. Slæðum ísa feykir frá. — Faldar lýsa glæður. Svæðum rísa yztu á eyddar hýsa stæður. Dögnm tíðar endur á aldin — skrýðast reitir. Sögu fríðum brúnum brá Bratta hlíðar sveitir. « W Af'J v- 1|V W f JkJ Fundið þaðan Vínland var. — Vöktu glaðar stundir. Sundið hraðan byrðing bar. — Broshýr laðar grundin. Gráðið æsta stefnið steig stjórnar hæstu ráða. Þáði glæstán sigursveig sæþjóð stærstu dáða. Stofnar undir lýða lok. Landafundir sofna. Dofna stundir. Fjaðrafok fylla lundinn rofna. Hrvggðin þróuð' vengið vaf. Nvargöld ógar kníum. frjóa eydd er af eskimóa þýjum. Enginn þá við margnum má morið á sér veltir. Drengi knáa fjöri frá fjöldinn lágbeinn eltir. örið knýta tómleg tár. — Töpuð nýtust börnin. Fjöri slitur gandur grár Grænlands Hvítabjörninn. Bændajarðir eyddust á Eiríksfjarðar ströndum. Frændagarði hnignum hjá helgum varða stöndum Tíginn bróður hlynur hné. — “Hrannir” glóðum lýsa. Hnigin þjóðar vöggu vé vættum góðum rísa. Hefja’ úr viðjum fræði fald, fornra hryðjuverka. Stefjaiðju greiða gjald Grænlands niðjans sterka. Stímið hagort kvæða knýr kosta fagurt stálið. Rími saga dregin dýr dýrstu braga máli. Bróður anda hlýjum hlær heimalancla gróður. Móður stranda slagæð slær sléttu banda hróður. Átti þjóðin hvergi hálf hróðrar sjóðinn dýra. Háttinn góða samdi sjálf sáldsins gróður skýra. Áður fróðan vísna vef veittu ljóða smiðir. Kváðu hróðug stuðla stef stemmu góðu sniði. Atti þjóðin margan mær mærðar fróða þáttinn. Mátti ljóðin kveða kær, kvelds við góðan háttinn. Sungin ljóðin færðu fyrst fjörið jóði ungu. Þrungin óði leikin list lyfti móði’ og. tungu. Hættir tímans breyttust brátt, braga stímið viður — — Þættir símans Hggja lágt. Lögðust rímur niður. Lagið tregar þjóðin það, þorrið tegund allri, • bragi þegar kæra kvað, kvæða fegurð snjallri. “Hrannir” græða kalinn kvist. kveldskin glæðir ríma. Hanni kvæða lærist list liðins fræði-tíma. Phone: Garry 31 The Wellington Cleaners Kvenna og karlaföt OC pressuð við gufu . . OOC LOÐFÖTUM BREYTT, GERT VIÐ ÞAU tVEL CG VANDLEGA Þur hreinsun og breyting á fatnaði sérstaklega stunduð 660 NOTRE DAME OPIÐ Á KVELDIN. Talsími: Garry 2156 P. O. Box 3172 Horni Sherbrooke St. og William Ave. Hljóti gengi móður-máls mótið lengi’ í sögum. brjóti’ á vengi óðar áls ótal strengja lögum. Lifi rakin öld af öld endur vakin ríma. Yfir taki kvöld við kvöld, kulda hrakinn tíma. Magn. Sigurðsson. Æ [j í prentsmiðju vorri er alskonar prentun vel af hendi leyát. <| Þar fást umslög, reikningshöfuð, nafnspjöld, bréfahausar, verðskrár og bækur, o.s.frv. €J Vér höfum vélar af nýjustu gerð og öll áhöld til að vinna hverskonar prentstörf fljótt og vel. Verð sanngjarnt. Ef þér þurfið að láta prenta eitthvað, þá komið til vor. Columbia Press, Limitd Book and Commercial Printers JOHN J. VOPNI, Ráðsmaður. WINNIPEG, Manitcba ■*■++ + + + ■*■-¥ + + + ++ Bréf til ritsjóra J-ögbergs. Herra ritstjóri! Mér þykir leiðinlegt, hvernig þú fórst með bréfið frá J. V. syni mín- um, er eg leyfði þér að birta í blaði þínu 17. þ.m. Það sem mér þykir að hjá þér er það, að þú sleppir ávarpsorðunum og þýðir rangt niðurlagsorðin. Bréf- ið byrjaði með þessum orðum “Dear father”, og endaði með “Ýour affec- tionate son.” Orðið “affectionate” þýðir ekki “einlægur”, eins og þú þýðir það, heldur: kær, unnandi, elskandi. Það mætti margur halda, sem bréf- ið les í Lögbergi, að heldur mundi kalt á milli okkar feðganna; en svo er ekki. Samkomulag með okkur er svo gott, að það er ómögulegt að það sé betra, og eg held að mér sé óhætt að segja, að engum feðgum þyki vænna hvorum um annan, en einmitt mér og Jóhanni syni mínum. Eg tek þetta sem óaðgæzlu en ekki illvilja hjá þér, því það sem þú seg- ir frá eigin brjósti, er svo vingjarn- legt, og þú getur þess til, að sonur minn numi ekki hafa verið sá lak- asti þá er 90. herdeildin bar af öllum fylkingum eða deildum í Valcatrier. Ef hann hefir tekið þátt í því að sýna hver gæti bezt skotið, veit eg að tilgáta þín er rétt. En eg ímynda mér, að hann hafi ekki tekið neinn þátt í þessu, því hann hefir ekkert ineð heræfingar að gera. Hann hef- ir þá stöðu í hernum, sem kölluð er “pioneer sergeact”, og merkir það, að hann fer með flokk manna á und- an liðinu og lætur undirbúa staði þá er herinn ætlar sér að setjast að á. Hann er því það, sem við mundum kalla á íslenzku '“verkstjóri” fyrir 90. fylkinguna, og máske fleiri fylk- ingar: Að reisa tjöld, grafa skurði og alt, sem að smíðum lýtur, er und- ir hans umsjá. I Valcartier hefir hann haft 50 manns undir sinni stjórn. Hann er að eins 22 ára, en hefir þó haft á hendi í síðastliðin 3 ár eft- irlit meö því, sem að smíðum lýtur fyrir 90. herdeildina, að sumrinu til, en á vetrum—eða 3 hina síðustu — hefir hann stundað byssusmíði—gert við byssur, því hér er ekkert verk- stæði, sem smíðar að nýju. Á þessu getur þú séð, herra rit- stjóri, að hann getur fleira en skotið úr byssu, og það er ekkert oflof þó sagt sé, að hann leggi á flesta hluti gjörva hönd. Rétt áður en hann fó« austur, var honum afheiýt “gold badge”, ined- alía eða skirteini. alt útsauniað me8 gnllvir; þar er skjaldarmerki Mani- tobo: kóróna 1 efst og neðar buffalo- dýrið, en efst er letrað “Bezti skot- mabur 00. riffles 1914", og gert af hinum mesta hagleik. Fyrir skothæfni hefir. hann unnið 18 medalíur, 6 silfurbikara að fullu fog eg veit ekki hvað marga með öðrum, þá skotið hefir verið í flokk- um, “teams”), 8 silfurskeiðar og marga fleiri verðmæta muni. Og eg get sagt þér það, herra ritstjóri, að það er ekki til neins fyrir neinn öf- undsjúkan náunga ab segja, að þetta sé hara mont úr Snjólfi föður hans. Gamli Snjólfur geymir það, sem son- ur hans hefir unnið og getur því saunað ntál sitt hve nær sem vera vill. í>inn einl., S. J. Austmann. Seljið ekki lágu verði. Það getur verið, að verð á korni lækki vegna þess að nú berst svo mikið að af því; en þegar hægist um, hækkar það aftur. Ef þér óskið að halda korni yðar, en þurfið á peningum að lialda, þá skrifið oss og vér munum segja yður livernig það má takast. Vér getnm einnig sent yður markaðsskýrslu f hverri viku og sagt yður hvernig heppilegast er að senda kornið. Hansen Grain Co. Hveiti-kaupmenn. Licen*ed and bonded by tbe Government. 4 4 4- ♦ 4- 4- 4 4- 4M -f-f-f4--f4--f4-44-4-4-4-4-4-4-4-4-44- 4-4 4 44- MENN ÓSKAST TIIj AÐ 1ÆRA HANDVEKK í HEMPHKL'S ‘•LEIDANDI AMERÍSKA RAKARA-SKÓLA” Rierið rakaraiðn; hurfið ekki nema tvo mánuSi til námsins; ókeypis á- höld. Mörg hundruS eldri nemenda vorra hafa níi ágætar stöSur eSa hafa stofnaS verzlanir sjálfir. Vér vitum af mörgum stööum, þar sem gott er aS byrja á þessari iSn, og getum hjálp- aS ySur til þess. Feikna eftirspurn eftir rökurum. I.íi-i-ið aS fara meS bifreiSir og gas Traktora. AS eins fáar vikur til náms. Nemendum kent til hlítar aS fara meS og gera viS bifreiSir, Trucks, Gas Tractors og allskonar vélar. Vér búum ySur undir og hjálpum ySur aB ná í góSar stöSur viS viSgerSir, vagn- stjórn, umsjón véla, sölu eSa sýningu þeirra. Fagui' verðlisti sendur ókeypis eða gefinn ef nm er heðið. HEMPHIIAAS BARBER COLLEGF, 220 Pacific Ave., Winnipeg, Man. Otibú í Regina, Sask., og Fort Wiliiam, Ont. — ÁSur: Moler Barber College Hemphill’s School of Gasoline Engineering, 48314 Nlain St., AVinnipeg, Man.. — ÁSur: Chicago School of Gasoline Engineering. Römur! — LæriS aS setja upp hár og fægja fingur. örfáar vikur til náms. KomiS og fáiS ókeypis skrautlegan verSlista i Hempliill’s School of Ijadies’ Hair Dressing, 485 Main St., Winnipeg, Man. EITIRMÆLI. Jóhanna Bjarnadóttir, 71 árs aS aldri. lézt á heimili sonar sins, Bjarna Þórðar Jósefssonar, 774 Ing- ersoll stræti hér i bænum, þ. 29. Júlí s.l., eftir langa legu. Meinsemd í Iifrinni varð banamein hennar. Jó- hanna var ættuð úr Snæfellsnes- sýslu, fædd á ögri i Helgafellssveit, þar sem foreldrar hennar, Bjarni Guðmundsson og Ingibjörg Björns- dóttir, bjuggu allan sinn búskap. Nítján ára að aldri fór hún frá föð- ur sinum (móðir hennar þá dáin fyrir löngu) til Thorgrímsens verzl- tmarstjóra á Ólafsvík, og svo þaðan eftir fjögttr ár, að Hjarðarholti í Dölum, til séra Páls Matthíassonar, er þar var þá prestur. Þar kyntist hún Jósef Stefánssyni er varð mað- ur hennar. Voru þau fyrstu tvÖ ár- in af búskap sínum í sambýli við bróður Jósefs, Jóhannes, á Höskulds- stöðum í Laxárdal, en fluttu þá að Hrappsstöðum þar í dalnum og bjuggu þar til þess er þau fluttust vestur um haf 1883. Settust þau hjón að hér í bænum og hér andað- ist Jósef í Nóvembermánuði 1897. Systkini Jóhönnu voru alls átta. en eru nú öll dáin nerna ein systir, Sól- veig að nafni, til heitnilis á Girnli. Börn Jósefs og Jóhönnu voru líka átta. Fimrn af þeim náðu fullorð- insaldri: Bjarni, Þórður, sá er áð- ur er nefndur, Stefanía (dáin 14. Des. 1907), Ingibjörg kona Kristjáns Jónssonar í Leslie, Sask., Helga kona séra Jóhanns Bjarnasonar í Árborg, og Jósefína kona Tómasar Gíslason- ar verzlunarmanns í Winnipeg. — Jóhanna sál. var mesta gæðakona, samvizkusöm, góðlynd og velviljuð öllunt. Hún var og trúuð kona og lífsglöð fram til hins síðasta. Jarð- arför hennar fór fram frá kirkju Fyrsta lút. safnaðar þ. 31. Júlí að viðstöadum mörgum gömlum og góðum vinum, ásamt börnum henn- ar og tengdafólki. Séra Björn B. Jónsson jarðsöng. ,,Ubi bene ibi Patria. Sinna landið gætir gesta, greiðir vegi þeirra flestra, fósturlandið fjáðum mesta, föðurlandið snauðum bezta. Austan yfir striður straumur stefndi burtu landi frá; hér er ráðinn hvers manns draum- ur, hönd sem leggur plóginn á. Öndvegs súlur fundurn flestir flotnar inn á landið góða: settumst að án gróða, gestir geymdir meðal beztu þjóða. Hver sem þessu halla fer, hann er ei verður skrafsins: fósturjörðin okkar ór orðin vestan hafsins. Þar um eru skrif og skrár, skýlaus heitin ntannsins: að vér yrðum húð og hár, hold og beinin landsins. Lengi geymast sollin sár særðti hjarta mannsins, margur því er'nakinn hár nú í kjöltu landsins. Þegar líða út vor ár, eftir venju mannsins: nioldu orpinn mun vor nár menjaT þessa landsins. /. G. G. — Tyrkland tók sig til einn daginn og aftók þau einkaréttindi, sent útlendar þjóðir hafa þar haft, svo sem sérstaka dómstóla og Önn- ur hlunnindi, samkvæmt gömlum samningum, og lýsti alla jafna fyr- ir lögunum í því landi. Sendi- herrar allra þjóða hafa mótmælt þessu, en Tyrkinn situr við sinn í keip.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.