Lögberg - 17.12.1914, Blaðsíða 2

2
LÖGBERO, FIMTUDAGINN 17. DESEMBER 1914.
Hilffiðraður fer hann —
fleygur kemur hann
aftur. Látið taka góða
mynd af honum áður en
hann fer út í víða veröld
áður en aldurinn hefir rist
rúnir sínar á andlit hans
og máð af honum æsku-
blæin n Ef þér finnið ljós-
myndarann í dag þá verð-
ur yður hughægra á eftir.
þa5 er ljósmyndari
í borg yðar

o*4

490 IVlain St.
Austur í blámóðu
fjalla.
FerSasaga
eitir
AOalstein Kristjánsson
Eg hafði ásett mér aö heimsækja
tóverksmiSju þeiria c.yltrf5i ga,
en því miður komst þaö aldrei í
framkvæmd, sem kom til af því, að
eg hafði mikið skemri viödvöl á
Aknreyri, en í fyrstu var áætlaC
StríSiS breytti vitanie^a öllum
ferSaáætl.:num.
Jafnframt voru (>ar talsvert
margir, sem nrg largaSi til aS
kynnast, bæSi skyldir cg van la-
lat’sir, sem eg a’drei sá. Mij
langaði til aS kynnast séra Jónasi
Jónassyni, hefir ætíð ver.S hann
minnisstæSur síSan eg las “yfir-
menn og undi ge'nir” cg vi anlega
fyrir margt fleira sem hann hefir
ritaS. Svo var annar af hinum
el ’ri framfaramönrum á Akur-
eyri, sem eg haföi vrriS lit 11 ga
kunnugur áöur en eg fór t'l Am:-
ríku, sá maður var Snorri JVrsson.
Mér er þaS minnisstætt, nokkrum
dögum áSur en eg 'agöi út t óviss-
una til Ameríku, þá átti eg í stæl-
um viö Snorra uni Ameríku feröir,
og reyndi eg aS halda Ameriku
fram fyrir þaS, aö landiö læg' á
því sem næst ölU’m byggilegum
hrei ’darstigum norSur og suSur,
og h'yti því aS vera svo auðúgt aS
framleiSslu og sjálfstæöi. Eg er
þess fullviss aö Snorri gerði þ S
í góöum tilgangi aö halda á mó i
Ameríku ferðum, en ef eg heföi
átt tal viS hann um þau má'efni
nú. þá heföi eg reynt aö sýna hon-
um fram á, að önnur aöíerð' verö-
ur heppi’egri til þess aS kyrsetja
íslerdinga heima í landinu, en aS
niða Ameríku. Snorri befir r kt-
aS allstórt tún úr graslit'.um órækt-
ar holtum nokkrum, langt þar út
með firöinum; mun það hafa veriö
Jón heitinn Kristjánsson, s:m til
alln-a’-gra ára var hér fyrir v:st-
an. sem ge S: mikiS af þeim pleg-
irgum fyrir Snorra; var byrjaS á
því áður en eg fór af íslandi. Jón
heitinn mun hafa veriö' sá fyrsti
sem tók aö sér plæþngar fyrir
aðra, og vann viS þaö stcöugt \or
og sumar. Hann, dó (úr k ab'.a-
meini minnir mig aö mér væ i -agt)
skömmu áöur en við komum til
Akureyrar og hefir þaS óefaS ver-
iS skaði fyr’r Akrreyrar lyf;a aö
missa hann á bezta aldri. . Hann
var búinn aö sýna það, þó efna-
litil' væri, aS Vesíur-Ís'e di gar
geta gert gagn heima, ef þ:ir kunna
eitthvaö verkl gt sem }>eir cru
■•iljugir aS framfylgja.
Selnasta landferfiin
ÞaS voru liönar fimm vikur frá
því viS komum til Akur:yrar, þ >
hafSi eg ekki séö æíkustöSvarnar,
ekki þær eiginlsgu æ kustöS ar.
Reyndar fanst mér altaf, frá þvi
fyrst eg kom til landsins. aS eg
hafa veriö að feröast um 1 a i
svæöi, sem eg ha'Si l’faö á í æsku,
í ee^num sagnir og sögu ef ekki
öðruv'si.
29. ágúst lagði eg af staS vestur
í dali, var suSvestan stormur og
skýafar mik:B um mo gun nn.
Þeear eg kcm vestur fyrir svo-
nefndan Moldhaugrahá's þá lægöi
lítiö eitt vindnn og voru hin
dökku. drungalegu s’ý fljót aS
hægja ferðina og lækka flugiö, c g
var flj 'tt sjáanlegt, aS þar v rJ
nægar birgöir fyrir eftirm’nnil g-
an gróörarskúr. enda þurfti ekki
lenei aö bíöa eftir hra’-viS i.
Um þcssar st: övar haföi eg far-
iö oft á ári fri því eg var i nan
viö fermirgu og þar 11 eg fór af
Islandi. Vitanbpa ósva’ri e® og
vonaöi aö sjá einhvrrjar bæyt’ng-
ar, e’nhverjar framfarir, eit h aS
sem væri í frásögur færandi en
því miöur varö eg fyrir mjög
m:k’rm vonhri Sum. Þaö voru
að eirs tveir hæir, þar s m eg gnt
séb talsverðar breytingar í by~g-
ingum og jar8ibótum: Krossa-
staöir, þar býr Jón Guömunds on,
nú háaldraöur, hefir harn aukiö
og bætt túnið aS miklum mun;
hinn bærinn þar sem eg sá a'lmikl-
ar breytingar, var Litli-Dunha_L
Því sem næst alstaSar annarsstað-
ar, þar sem eg gat séð tll, þá var
alt þar með sv’p iSum umm:rijum
einsog það var fyrir 14 árum.
Þessir dalir eru því miSur mjög
snauöir aö s'gum bæöi aö fomu
og nýju. Landnáma getur um
nokkra af lar.d.iám mo 'num þar í
döiunum, á Hörgárdal frems :
“Oe'r’eifr hét maör, hann nam
Hörgárdal upp til Myrkár. Maör
hét ÞórSr slíandi, hann nam
Hörgárdal upp aB Myrká ok ofan
til Dranga öörumegin”. Mér er
þaS minnisstætt, ]>egar SigurSur
Kristjáftsson byrjaöi aS gefa út
íslendingasögur, þá var eg fyrir
innan fermingu, hvað mér féll þaö
þrngt, þegar mér var sagt aS
Hörgdæla væri töpuö svo cg þyrf.i
ekki aS búast viö neinni víkinga-
scgu s:m öll glitraöi af dýrgripum
og glæsilegum viöburöum um dal-
inn minn. Þó afréS eg aS selja
mannkynssögu Pá's Melsteös, s.m
mér haföi verið gefin, til þess aö
eg gæti byrjaö aS kaupa Islend-1
ingasögumar.
Við leiði föður míns og bróður
í Bakkagerði.
Bndurtninningar.
Ariö 1887 var móSur minni til-j
| finnanlega þungbært sorga ár, því j
1 þá misti hún fööur minn cg yngsta
I bróötir meö tveggja daga miil-j
1 bili, og voru þeir báöir látnir í
I sömu gröfina og daginn áSur en
I þeir feögar voru jarSaS r, þá
I dmknaöi Pétur Tómasson í Hörgá,
haföi hann fariö til móöur m nnar
fyrir vinnumann þá um vor S.
Pétur heitinn og Albert Jónsson íj
VVinnipeg voru systrasynir.
FaSir minn dó úr lungnabólgu
27. apríl 1887, eftir fimm daga
legu. Hann byrjaði búskap á
BessahlöSum í öxnadal og bjó þar
í fimm ár, þaöan fluttu foreld.ar
mínir aö Flögu t llörgárdal. j
Þessi ár frá 1877—87 voru öll
fremur erfiö, og sum reg'.uleg
haröindaár, tildæmis misl ngasum-
ariS alkunna (ri832 að mig mi n-
ir) hafís fyrir NorSurlandi f am-
undir haust svo grasspretta varö
óvanalega rír, sumariö óþurka-
samt og heyfengur þarafleiöandi
lítill og léLgur. Þaö má geta því
nærri hversu erf'tt þaS h.fir ve iö
fyrir fátæka frumbýlinga aö byrja
búskap á }>eim árrm. Þó ha Si
faöir minn talsvert stórt bú þ gar
hann dó. Hann var framúrska -
andi ákafamaður, en ekki aö sama
skapi hraustfcygöur. Hann var
“náttúru” gáfaður og hafði r’kt
ímyndunar afl. og hjartabetri eöa
ti’finningarnæmari mann fyrir
kjörum annara hefi eg aldrei þ kt.
HaustiS áöur en hann dó, þá var
eg undir læknishendi á Akureyri
tíu vikur og voru þau foreldrar
mínir yfir mér til skiftis.; þá var
eg átta ára gamall. Þegar eg fór
aö frískast þá var eg oft á gangi
meS fcður mínum, einn c'agi n
komum viS þar aö sem veriö var
aö smiöa eöa gera við bát og
höföum þar dáitla við'dvöl, mu.i
faðir minn heitinn hafa verið
kunnugur þeim sem þar voru aö
verki. um }>aS man eg þ> ekke t
greinilega, en hi'.t man eg vel, aS
|>egar viö vorum komnir heim aö
húsinu þar sem viö héldum til,
sem var aillangan veg frá þeim
staö }>ar sem bátssmiörn'r vo-u,
þá veitti faöir minn heitinn því
eftirtekt að eg hafði fieina nagla
í hendinni, og þegar hann komst
aS því aö eg haföi tekið þá frá
bátsmönnunum, þá fór fcann m 8
mig til baka, og varð eg aö láta
þá í þann staö sem eg haföi tekiS
þá. F.g hefi oft hugsaö um þetta
“atvik”, sérstak'ega rú á síðari
árum. Vóssulega hefir þaB ge t
minningu fcður tr.íns bjartaú,
hel !ur en þó hann hefði sk liö mér
eftir gull og gimsteina.
Voriö 1887 var kalt og hreta-
samt. Móöir min mis.i töluvert
margt fé, því enginn var til aö
hiröa þaö, því viðieitni min mjn
hafa verið heldur ánrifal til, e.ida
mun eg haía veitt loum og spó m
og þSrum farfuglum me:ri eft r-
tekt, en flestu ööru; hefir mér
ætið v^riö þaS minn ss.ætt hve
lödd lóunnar var þiö og sorgblíð,
gegnum þau vorhret.
“Ungur var eg tcrorm, fór cg
einn saman fööur sviftur er fremsc
eg unn , þannig liöu lar.gir dagar
meini blandnir á marga lund.”
Eg gisti í Hrauni h^á Stefáni
Bergsyni og var þar tekið mj g
vel. Þá lór eg yfir fjallð milu
Hörgárdals og öxradals næsta
morgun cg var frandi minn Jón
Þorstrinsson frá Hólum r*l,ar
sem háir h 1 rfcá'rin dalinn fyl'a*’) |
meö mér allan þann d g. Þegar
maöur kemur á fjal sbrúnina
Uör?ár'1al merin, þá sér mað r
al’an da'mn bví sem næst niSur að
,-jó. Hör ár’al r er m ög gr i -
ugur, þó er eVlei mikið u dir’en !i,
en þaö eru því s:tn uæst ósl'tnar
engjar á löngum svæöum og v'.Ba
mjög grösugar, og er mjög senni-
legt aS sá dalur eigi glæsilegri
framtiö, en mönnum vi.öist enn
vera Ijóst, því þafcan er ckki löng
leiS til Akureyrar, svo þaö er ek :i
til fyrirstööu aö þaS sé svo erfitt
fyrir bændur aS koma bú afurS im
til markaðar. ÞaS eru talsvert
margar jarSir i Hörgárdal sem get.
vel fleytt 6 til 7 hundruð fjár og
15 til 20 gripum, er þar víöa
fremur landgott og talsverS út’ eit
í hverju meðalári og afréttarlönd
sæmilega góö. Eru margir bænd-
ur þar sæmilega vel efnafcir, þó
eru talsvert margir af þe’m tiltölj-
lega ungir menn, og aöeins þrir
eftir i Myrkársókn (sem varj, sem
voru þar fyrir 25 árum. Þeir eru
fclans Guömundsson, Myrká. Guð-
mundur Guömundsson, Þúfnavöll-
um og SigurSur Sigurösscn, öxn-
hóli. Þó þekti eg því sem næst
alla i Hörgárdal, en tímans vegna
þá gat eg ekki komiö því viö að
he’msækja eins marga og eg haf J
viljaö. Gisti eg þá hjá Siguröi á
Öxnhóli, hann er nú kominn um
sjötugt, þó er hann kátur og fjör
ugur og kann frá mörgu aS seg a,
hefir oft veriö í feröalögum < g
ætiö haft gott lag á því aö gera
samferöamönnum sínum g'att i
sinni, þvi maöurinn er bjartsýnn
og oröhagur. Enda hef eg mætt
fleiri en einum Eyfiröing sifcan eg
kom til baka, sem scgöu aö “það
væru fáir sem þeir myndu greini-
legar eftir eöa hefSu meira gaman
af aS mæta ef þeir kæmu heim. en
honum S guröi í öxnhóli”. Enda
þurfti fcann margs aS soyrja aö
vestan, þó stóð hann ekki i ne'nni
skuld viö mig, því hann sagði mér
mikið fleira en eg gat endureo'diS.
Jón fööurbrófcir minn frá Flugu-
mýri haföi mælt okkur mót á
öxnhóli og vorum viS látnir sofa
fram í stofu, var SigurSur þar hiá
okkur, þar til allmikiö var 1‘öiö
nætur, þaS var farin aS verða dimm
nótt, en þó vorum viS altaf í
myrkr'nu. Ekki svo aö ski’ja aö
Sigurður væri aS spara oliuna, >n
það er a'kunnugt aö sumum s g st
betur frá, — þeir sjá söguhetjur
sinar miklu betur i myrkrinu. Ej
man vel eftir þvi aö þaö var veriö
aS stofna bindindisfclag í Hörgár-í
dal, mörgum árum áöur en eg fór!
til Ameríku. Siguröur kom þar, —
“hann var svo sem ekki á mót því
dS ganva í bind'ndi, en hann hafö !
átt svo'itinn dropa af brennivíni ot
sopiö þaö áöur en hann fór að
heiman, svo hann vildi síSur g nga
inn aS þvi sinni”. Þó mun það
hafa dreg'st til þessa dags, aö
hann hafi gengiS i bin':n liS.
SigurSur hefir veriS góSur bú-
maöur, eg var að reyna að leggja
þaö niður fyrir honum aö bændur
þyrftu aö vam’a fcúsafu-öirrar og
framleiöa mei"a en þeir g röu nú,
svo ættu bændur að leggja saman
og hafa unglinga m 8 kerru eSa
létt vagn, til aB flytja skyr or unir
og rjóma til kaup'taSanna og ti!
hótelanna umfram a't, svo g m’ir
íslendirgar, sem heim kæmu gæ u
fengiö þar islenzkan mat, i staS'nn
fyrir rauðgraut og sætsúpur g
niSursoö'nn útlendan úrgang.
Stórþ'óSimar leggia alt k°pp á
þaS að kaupa sem allra m'nst frá
öörum þióöum; b'öö og t'm rit
Bandaríkjanna vinna karpsaml ga,
jafnt og þétt, ár eftir ár, á m>ti
óþörfum innkaupum. Islend'ngarj
em neyddir til þess aö ka”pa fl i a
af öðrum, en f'estar aörar þjóöir,
en svo bæta þeir því viS aS ka”pa
allskonar rusl, sem þeir ek i cin-
ungis kæmust af fyr'r utan, held-j
ur væm miklu briur af ef þe'r sæu
aldrei.
Þeear eg kom t:l Akureyar aS
kvelli þess 31. ágúst, þá var kom-
:S þar lcisruskio rt'ómar:n ar
“HermóSur” á leiö t'l Ameriku t:l
aö kaupa vömr. Og fó um viö
hjónin meS því skipi annan sept-j
ember.
Enda eg svo þessar fcn r m ö
innile a hlýium h”g og þakk!æri|
til allra þ irra lan 'a rrinna, sem
hjálpuöu til þess aö srra ok ur
dvölina heima s m ánægjulegasía.
til framkvæmda kemur; er von-
andi aS ekki veröi látiö standa við
orðin tóm.
Frá Islandi.
Að yrkja landið.
Fylkisstjórnin í B'itish Cofc’mbij
hefir í hyggju aö senda avi nu
lausa menn út á ’and. Hugmyn ’-
in er sú. að láta þá srt’a t aS í
smáhópum á ómddu st'órnar anrl',
til þess að “yrkja7 þaS rg erja”.
Þegar búiS er aS yrk:a þaS plægja
og rækta, veröur því skift upp i
spil,1ur f á 10 t'l 40 tkra stórar.
Það er álitinn hæf'lega s ór 1 Iet -
ur fyrir meöal f jöls' yfcHi.
Þessa bletti ætlar stjómin sið-
an að selja lág'i veröi og meö fcæg-
um borgunars’ i’málum. Þeir s m
tmnið hafa aS ræktun þess ve Si
lntnir sitia fyrir kaupum. Er 1 ú-
:st við góðum árangri af þ’ssu ef
Reykjavík, 4. Nóv. 1914.
í gærkvöldi barst stjórnarráöinu
ímskeyti um, aö lög þau, er hér
’ara á^eftir, hafi veriö staS fest af
konungi í ríkisráöi í gær.
í símskeytinu eru númer laganna
eins og þau eru birt í alþingistíöind-
unum, símuS. Þar er stjórnarskráin
nr. 39 og það númer er símaö.
Má því sennilega treysta því, aS
staðfesting sé fengin, en ekkert hefir
enn frézt um, hvort nokkur böggull
fylgir skammrifi.
Ef svo er eigi, mun miklu mestur
hluti landsmanna fagna því, aö nú
skuli endir bundinn á stjórnarskrár-
deilur svo hægt sé aö snúa sér meö
áhuga og þreki aö innanlandsmálum.
Staðfestu lögin eru þessi:
Lö'g um breyting á póstlögum
16. Nóv 1907.
Lög um viðauka viö lög nr. 30,
22. Okt. 1912, um vörutoll.
Lög um afnám fátækratíundar.
Lög um breyting á lögum nr. 45,
16. Nóv. 1907, um skipun prestakalla.
Lög um lögreglusamþykt fyrir
Hvanneyrarhrepp.
Lög um beitutekju.
Lög um löggilding v'erzlunarstaöar
aS Stór-FjarSarhorni viB Kolla-
fjörö.
Lög um breyting á lögum og viö-
auka viö lög nr. 25, 11. Júlí 1911, um
atvinnu viS vélgæzlu á íslenzkum
skipum.
Lög um heimild fyrir landsstjórn-
ina, til þess aö ábyrgjast fyrir hönd
landsjóös skipaveölán h.í. “Eimskipa-
félag Islands.”
Lög um eignarnámsheimild fyrir
hreppnefnd Hvanneyrarhrepps á lóS
og mannvirkjum undir Hafnar-
bryggju.
Lög um mælingu og skrásetningu
lóöa og landa í lögsagnarumdæmi
Reykjavikur.
Lög um heimild fyrir stjórnarráö-
iö til aö veita mönnum rétt til þess
aö vera dómtúlkar og skjalaþýðend-
ur.
Lög um varadómara i hinum kon-
unglega íslenzka landsyfirrétti.
Lög um strandgæzlu.
Lög um breyting á sveitarstjórn-
arlögum frá 10. Nóv'. 1905.
Lög um friöun héra.
Lög um breyting á 6. grein í lög-
um nr. 86 22. Nóv. 1907, um breyt-
ing á tilskipun 20. Apríl 1872, um
bæjarstjórn í Reykjavik.
Lög um notkun bifreiöa.
Lög um breyting á lögum um vegi
nr. 57, 22. Nóv. 1907.
Lög um viöauka viS lög um skip-
strönd, 14. Jan. 1876.
Lög um stofnun kennarastóls í
klassiskum fræöum viö háskóla ís-
lands.
Lög um breyting á tolllögum nr.
54, 11 Júlí 1911, og lög um vörutoll
nr. 30, 22. Okt. 1912.
Lög um sjóvátrygging.
Lög um breyting á lögum um vöru-
toll nr. 30. 22. Okt. 1912.
Lög um að landsstjórninni veitist
heimild til aS láta reisa hornvita á
Grímsey í SteingrímsfirSi.
Lög /um að landsstiórninni veitist
heimild til aö láta gera járnbenda
steinsteypubrú á Langá í Mýrasýslu.
Heimildarlög fyrir landsstjórnina
til þess aö flytja listaverk Einars
Jónssonar frá Galtafelli helm til fs-
lands og geyma þau á landsjóðs-
kostnaö.
Lög um breyting á lögurfi um
stjórnarskrá um hin sér=taklegu
málefni fslands 5. Jan. 1874, og
stjórnarskipunarlög 3. Okt. 1903.
Fimtán lög eru enn óstaðfest.
Látin er hér í bænum i nótt hús-
frú Þuríöur Guömundsdóttir, kona
Kristins Jónssonar trésn. Frakkastíg
en uppeldisd. Guöm. Guömundsson-
ar bóksala á Eyrarbakka, ung kona
og myndarleg.
SíSustu dagana hefir verið frost
og stillur. Ágætur ís er kominn á
Tjörnina og var þar í gærkveldi
mikið um skautaferöir, enda veöur
til þess, glaða tunglskin og blæja-
ogn.
Ásgrímur Jónsson hefir gert hvert
málveriiö ööru fallegra í sumar, bæöi
úr Fljótshlíðinni og Þórsmörk.
Bæjarstjórnarkosning tveggja eöa
þriggja fulltrúa fer fram bráölega,
Pétur G. Guðmundsson hefir sagt af
sér bæjarstj.starfi, Jóh Jóhannesson
er látinn og um það rætt, að hinn
nýi borgarstjóri muni segja af sér
oæjarfultlrúastarfi. — lsafold.
Iljálp í neyð.
FjórSa Desember lagSi enn eitt
skip á staö frá N. York til Rotter-
dam, hlaðiö matvælum handa Belgj-
um; það er 2,800 tonn á stærö.
Skipiö er hlaðiö hrísgrjónum, niöur-
soðinni mjólk, hveiti, salti, tólg og
kaffi, og er hleðslan talin $206,030
viröi. Fjöldi fólks haföi safnast
niður á bryggjuna áður en skipið
lagði á stað til að árna því góðrar
ferðar og allra heilla.
irvara, að sá er selur kaupi þá aft-
ur, ef kaupandi æskir þess. Gim-
steinasalar eru flestir fúsir til aS
bindast þessu heiti vegna þess, aS
þegar gimsteinum er skilað aftur, þá
er þaö til þess gert aö kaupa aöra
dýrari.
Nú vilja margir selja, en fáir
kaupa. Tekjur margra stóreigna-
manna hafa minkaS svo á skömm-
um tíma, aS þeir sjá ekki aðra leið
en þessa til aS standast útgjöldin.
En auk þess selja fjölda margar kon-
ur skrautgripi sína til þess aö kaupa
fyrir nauösynjar handa hermönnum
á vigvellinum.
Snlðugt ráð.
Þjóðverjar eru ótrúlega slungnir
og áræönir, þegar þeir eru aS leita
að skotgryfjum Frakka. Einu sinni
höfðu Frakkar komið fallbyssum
sínum í þéttan skóg. Fram undan
var stór og mikil slétta. Þeir sáu, að
ÞjóSverjar voru hart leiknir, gátu
ekki fundiS felustaðinn og þess
vegna ekki gert þeim neitt mein.
Þegar minst varSi, sáu þeir gaml-
an bóndamann koma út á sléttuna,
skamt frá vigi sínu, með plóg, sem
tveir hestar gengu fyrir. Annar hest-
urinn var ljósgrár en hinn rauð-
dröfnóttur. Þessi ólíki litur hest-
anna stakk mjög í augu, svo aS her-
mennirnir gáfu honum auga, þegar
þeim vanst tími til. Maðurinn leit
út fyrir aö vera gamall, ’margreynd-
ur bóndi, og hermennina fui'ðaSi stór-
um á hugrekki hans eða skeytingar-
leysi, því þaS var alt annað en á-
litlegt aS plægja x kúlnahríSinni.
En undrun þeirra snerist brátt upp
í gremju og reiöi. Varla hafði karl
lokið við fyrsta plógfarið, þegar kúl-
unum rigndi yfir þá. Þá skildu þeir
hv'ers kyns var. Bóndinn var ekkert
annaö en þýzkur njósnari. Hestarn-
ir voru svo einkennilegir á lit, aB
auðvelt var að þekkja þá frá öllum
öðrum hestum. Þar sem hann byrj-
aSi að p!ægja, þar voru Frakkar
skamt frá. Þeir fengu annaS um að
hugsa, þegar kúlurnar tóku að þjóta
umhverfis þá, mistu því sjónar á
bónda og komu aldrei framar auga á
hann. Var því þó ekki um að kenna
að þeir reyndu þaö ekki.
INDfANAR f B. C.
Ný atvinnugreln.
Indíanar í British Columbia eru
margir snillingar í höndunum. ÞaS
er fyrir löngu alkunnugt, aö þeir eru
góSir vefarar og trésmiSir og odd-
hagir vel. En færri munu vita, aS
þeir eru einnig kaSlarar. í B. C. vex
siérstök vilt hampstegund Úr þeim
hampi búa þeir til svo vandaöan og
traustan kaðal, aö hver verks-niöja
mætti telja sér sóma aS búa til kaöal
jafn traustan.
Þessi hamptegund virðist vera
mjög góð. Indíanar nota kaSlana og
reipin til þess aö draga báta sína á
móti stríSum strengjum og straumi í
ám Þetta sýnir meðal annars, hve
traust þau eru. Auk þess búa Indí-
anar til úr hampinum snæri og saum-
szarn, en gera þó minna aB því nú en
áöur, á meöan þess konar vörur voru
úr hófi dýrar, eða ófáanlegar. Einn-
ig spunnu þeir úr honum netagam.
Nú er mönnum aS detta í hug
hv'ort, ekki mundi mega rækta þessa
hamptemmd og búa til úr henni bind-
araþráð. Vesturfylkin þurfa mikiö
á honum aB halda og efniS í hann er
flutt inn. Virtist ekki fjarri lagi, að
stjórnin gengist fyrir rannscknum til
að komast að ábyggilegri niðurstööu.
T'að er ekki ólíklegt, aS þetta gæti
orðiS þýöingarmikil og arðsöm at-
vinnugrein, ef hyggilega væri að
fariS.
ST0FNSETT 1882
LÖGGILT 1914
D. D. W00D & S0NS,
---------LIMITED----------
verzla með beztu tegund af
= K O L U M ==
Antracite og Bituminous.
Flutt Keim til yðar hvar sem er í bænum.
Vér æskjum verzlunar yðar,
SKRIFST0FA:
904 Ross Avenue
horni Arlington
TALSÍMI:
Garry 2620
Private Exch«nge
Til að fá góð
OG
Kol 29 Við
þá síinlð Siierhr. 1310
eða komið beina leið til
Green & Jackson
horni Ellice Ave og Agnes St
TIL JOLANNA
Við höfum fullkomið upplag af vínum og áfengum drykkjum
og vmdlum fyrir hitíðirnar. Pantanir afgreiddar fljótt og vel
SlMlÐ OC REYNIÐ
THE GREAT WEST WINE C0., LTD.
295 Portage Ave. :: Talsími Main 3708
The Golden Rule Búðin
mn islja út vicur sínar--ekki til þsss að auka viðskipta-
mign, híHar ö lu fremar til þass að koma vörunum af
báJarhyllunum til fálktins, og veldur milda veðrið þessu
tiltæ'ci voru. Vir g::an 10 prósent afslátt. Vér
fengam miklar vör rbyrgðir fyrir jól n.
J. Goldstein,
Cavalier, N.D.
Ráðagerð Þjógverja.
Konur pelja d.vrgrlpl sína.
Svo margar hefSarrlömur skila
aftur skrautgripum sinum um þessar
mundir. aS gimsteinakaupmenn vita
e' ki sitt rjúkandi ráð. Dvrir gim-
steinar eru oft seldir meö þeim fyr-
Á víð og dreif.
Fáir eru allskostar ánægöir meS
kjör sín og s:n:a. FLstir hafa
undan einhverju aS kvar'.a. Hvar
sem tve r cöa fleiri hittast aB má i,
liöur sja’.dan á löngu aö þeir b ri
ekki upp kveinstafi sína, einn eSa
fleiri, og oftast er bent á orsak-
irnar um leiS.
Um þessar mundir ber það ó-
sja’clan við, þ:gar menn hittasPog
ræSa um ástæSur sínar og framtíö-
ar horfur, aö þeir sejja: “Sifan
stríöiö byrjaöi.” “En þá kom
stríSið.” Eöa: “MeSan stríriB
stendur yfir.”
í nýkomnum skeytum segir aö
Serbar hafi mist tvo þriöjti hluta
allra vopnfærra manna. Vér vit-
I um ekki enn með vissu, hvort þet’.a
er satt. En þaö er engin ástæða
ti! aö efast um, að þaö sé nærri
lagi.
Mikill hluti Belgiu liggur í eyöi.
Engi og akrar voru troö n undir
fótum, borgir og bæir liggja í
rústum. Fólkiö relkar um í hús-
’ausu landi, klæölaust, matarlaust,
atvinnulaust.
Canada hefir enn ekki undan
þurgu fargi aS kvarta. ÞaS má
reiða sig á aS það þvngist ef striö-
•8 stendur lengi yfir. Og vorir
haggar eru litlir og létt r í saman-
burði við }>á sem suniar Noröur-
álfu þjóSir hafa oröiS og veröa aS
bera.
ÞaS ber öllum saman um, aö
beizkara hatur beri þeir til Breta,
he dur en til annara óvina sinna og
vilji flest til vinna, aS kcma þei.n j
á kaldan klaka, ef unt væri. Nú, j
er herferS þeirra til aS vinna
sundborgir á F.akklandi, við
Ermarsund, er að engu orðin,
hafa þeir ráðagerðir miklar, h.ersu
þe r megi auð^eldegast herja á
Bretland.
Af viðtali við fangna fyrirliða úr
þýzka hemum, hafa b’aðammn
þjzt mega ráða, að það sé áform
hinnar þýzku herstjómar, að he ji
herferð gegn Eng'ardi frá e’n-
hverri þýzkri höfn, og í því skyni
séu þar smíðaðir, ekki stó.ir vig
drekar, heldur einhverskonar víg-
flekar eða baröar, stáli varðir og
sterkir mjög, til liðsflutninga, svo
og tundurvélar og margskonar aSr-
ar vígvélar, og sé tilætlunin sú, aö
veita Bretum heimsókn, bæöi á sjó ^
og í loftinu, meö loftförum þeimj
hinum mörgu og stóru, sem nú er
verö aS smiöa undir stjórn
Zeppelins.
MILO
Oréið Milo á vindla-
kassa gefur v i s s u
fyrir gæðum.
Vandláiir reykinga-
menn hafa ánægju af
að reykja Milo.
Þeir eru set ir 25 í
kassa og eru mjög
hentugii til jólagjafa.
Til sölu hvar sem
vindlareru seldir eða
102 King Str.
Munið eftir nafninu
MILO
pekti ekbi nieðaumkun.
Götusali nokkur var á ferö um
stræti borgarinnar meS fullan vagn
af fiski. Hestur hans var hægfara
og maðurinn barSi hann látlaust.
i I’ ess í milH hrópaði hann:
“Nýr markrill! nýr markrill I”
I Konu nokkurri varö litið út um
glugga og sá aðfarir mannsins. Hún
teygSi sig út um gluggann og kall-
aöi til mannsins:
“HefirSu enga meöaumkun?”
“Nei,” sagöi maöurinn; “ekkert
nema markríl.”
Hættulegt gaman.
Frakkar og Bretar hafa bannaö
liösmönnum sínum aS hafa skrípa-
myndir af Þýzkalandskeisara og
krónprinsinum í fórtxm sínum. Þetta
hefir veriö gert vegna þess, aö þaö
hefir komiö í ljós, aS samkvæmt
herlögum ÞjóSverja mega þeir, sem
herteknir eru, búat viS þv|, aö verSa
dæmdir ti! dauöa, ef slikar myndir
finnast i vösum þeirra.
$1.00 afsláttur á
tonni af kolum
L^sið afjlítt*rmi5ann. Seudið hann
með pöntuG yðar.
Ky
nnist CHIN00K
Ný reyklaus kol
$9.50 tonoið
Enginn reykur. Ekkert tét
bkkert gjall.
Ágaett fyrir eldavél r og
ofna, einni ? fyrir aðrar
hit tvél ir naust og vor.
Þstta boð vor atendur til 7. nóv-
embe 1914.
Pantið aem fyrat.
J. G. HARGRAVE & CO., Ltd.
334 M.YIN STItKI-rr
I’hone Mnln 432-131
Klipp úr og sýn me8 pöntun.
$1 OO
AfsUíttur
$1.00
Kf þér kauplfi eltt tnnn af
CliiniMik knlum ft $9.60, t>&
g!Ullr þessi miM elnn dnllar,
ef elnhver umhnösmaöur fé-
la>,nl!<s skrlfar undir hann.
J. CJ. Ilargruve & Co., l.tiL
(C'nýtur ftn undlrskrlftar.)
I