Lögberg - 14.01.1915, Blaðsíða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 14. JANÚAR 1915
Jóhann Elíasson Straumfjörð.
stefnu í trúmálum, og elcki aí eins óskaði Únítara stefnunni sigurs, heldur innar
taiaði hann máli þeirrar stefnu hve nær sem tækifæri bauðst — hin síSustu
ár sín aS minsta kosti.
Jóhan nsál. var jarSsunginn af presti Únítara-safnaSanna í Álftavatns-
og Grunnavatns-bygSum, ab viSstöddum fjölda fólks, í grafreit, sem er á
landi Ingimundar SigurSssonar, tengdasonar hans, og Ástu dóttur hans.
Hvílir hann þar nærri hinu síSasta landnámi sínu og heimilum þriggja barna ,
sinna og ekkju. Hún átti eftir aS lifa hann, þó hún hafi nú legiS rúRiföst ve't:s*; ’ sjávarróttnu, og1 komst loks
í fleiri ár. Gat hún ekki gengiS meS honum síSustu sporin og var henni af me® brotna yfirbygging, lekt
þaS sárastur harmur, því helzt hefSi hún kosiS aS fylgja honum yfir á land-! alstaSar um öll satnskeyti, aSeins
tS ókunna, eins og hún fylgdi honum gegn inn alla erfiSleika þessa lífs meS! endurminning og aS síSustu g'eymt.
óþreytandi, einlægri, fölskvalausri ást og trúmensku. T' ’ ’---- 1---' ■ •
þeirri sannreynd) aS
þakka, aS hvergi er meiri og
óhrekjandi sannleikur, en í grund-
vallaratriSum hennar.
Saga frímúrara er ekki lík æfi-
ferli hins skrautlega skips, s;m
Nú krýpur ástin lítiS leiSi viS,
og leggur blóm á hvílu dáins vinar.
En geislum stráir minning sæmdarmanns
á moldarbeSinn lága, og skreytir hann
þeim blómum, sem um eilífS ekki deyja.
Þá hafin er til himins lítil hönd,
— já, hönd eins smábams, til aS blessa leiSiS,
og biSja góSan guS aS geyma hann,
sem græddi meinin þess og hennar mömmu.
Skal blessun önnur frekar flytja mann
til fegri og sælli landa guSi nær?
Nú svari þeir, sem þykjast hafa lært.
A.E.K.
Avarp
flutt af formanni hástúku Frimúr
ara, á þingi t Brandon
í sumar leiS.
Þýtt af Ragnar Smith.
Vér erum hér saman komnir, á
hinum sólbökuSu hæSum Assini-
boine árinnar, til aS votta alheims-
skaparanum þakklæti vort, fyrir
allar ríkulegar gjafir og náS, og
biSja hann aS hugga, styrkja og
viShalda hinum sorgmæddu, og
veita oss náS og þekkingu til lög-
gjafar, sem komi reglunni aS sem
beztum notum.
GlaSir í hjarta og fullir vonar
meS áhrifum og komu vorsins,
Nú er höndln hjálparfúsa stirö,
og hjartaö, sem var djarft og traust I raun,
en viökvæmt fyrir böU eins og bams,
er brostiö.
Hún smá-þynnist, fylkingin íslenzka hér vestan hafs; — máske ein-
hverjum finnist réttara aS segja: fylking hinna fyrstu íslenzku landnema
vestan hafs, og mega þeir hafa þaS svo, sem vilja. En svo virSist mér, sem
hin íslenzku ættareinkenni, er voru máluS svo hreinum, sterkum drattum 1
persónu Jóhanns StraumfjörS, muni fara dofnandi hérna megtn hafsins,
þegar viS fáum ekki lengur augum leitt hann—og fáeina hans líka úr fyrstu
írumbyggja hóptmum.
Hina ytri viSburSi í æfiferii Jóhanns ætla eg ekki aS segja hér, af því
þaS verk hefir þegar veriS gert eins greinilega og eg er fær um aS gera
þaS, meS þeim gögnum, sem eg hefi nú fyrir hendi, og læt eg mér nægja
i því efni aS benda á stutt æfiágrip í öSru hefti fyrsta árgangs “FróSa”, og
nokkru greinilegri frásögu í landnámssögu þáttum í Almanaki Ólafs Þor-
geirssonar, rituSum af Jóni Jónssyni (frá SleSbrjótJ. En maSur getur
ekki gengiS þegjandi frá gröf mikilmennis, eSa án þess aS minnast aS neinu
þess, sem vakti manni virSing og hlýhug—og þaS er ástæSan fyrir línum
þessum.
ViS dauSa þessa ’manns er orSiS tilfinnanlegt “skarS fyrir skildi” í
landnemahópnum vestur-islenzka, og þaS t tvennum skilningi. 1 fyrsta lagi
vegna þess, aS hann va'r prýði þess hóps, í andlegum og likamlegum skiln-
ingi, — íslenzkur atgervismáSur, “meS ættarmót frá fyrri tíSum.” Og í
öSru lagi af því, aS hann var hjálp og hlíf þeirra, er meS þurftu. Minnast
nú margir þess, hv'e fúslega og vaskiega hann bar skjöld fyrir þeim í margri
frumbyggja-skærunni viS fátækt, veikindi og ýmsa örSugleika, er þeir áttu
í baráttu viS.
En framtíSin spyr: HvaS yar Jóhann StraumfjörS? og meinar meS
því, hvaSa stöSu hann hafi skipaS í sínu mannfélagi, þá verSur því aS minni
hyggju best og einfaldast svaraS meS því aS segja: Hann var landnáms-
tnaður. ÞaS var æfistarf hans, aS byggja upp úr auSn. Á því starfi byrj-
aSi hann þegar á íslandi, því hann hóf búskap sinn þar meS því aS setjast
á eySikot og leitast viS áS býggja upp úr því hæfilegan manna bústaS.
Fyrsta heimili sitt í þessu landi bygSi hann á Mikléy norSanv'erSri; en þegar
hús hans þar brunnu, byfjáSi hann samstundis annaS landnám í Engey, er
lengst mun minst verSa, ög 'h'ann var oft kendur viS, vegna mannvirkja
þeirra, er hann meö hugviti, hagleik og atorku afkastaöi þar. Heimilið,
sem hann bygöi þar á litla hólmanum í Winnipeg-v'atni, yar fyrirmynd alls
vestur-íslenzks landnáins, aS svo miklu leyti sem eg þekki til; enda stóS
hagur hans þar meö mestum blóma En svo kom aS því, aS flóö úr vatninu
eyðilagSi alt, sem hann hafSi þar bygt, og hann varS aS yfirgefa hólmann,
»tm hann haföi fest mesta trygS viö af öllum stöSum—hér megin hafsins. En
þó hann væri þá hniginn a'ð aldri og kraftarnir famir aö bila, þá var þó
hugurinn enn ótrcigur aö hefja baráttuna á ný, og hann lagöi enn út í óbygSir
og hóf nýtt landnám viS Grunnavatn. Þar reisti hann sitt síSasta- heimili—
heimiliS, sem hann kvackli nú fyfir skemstu.
En Jóhann v'ar mei'ra en algengur landnámsmaöur. Hann var sjálf-
kjörinn foringi og höfSingi landnámsmanna í sínu héraöi. Til hans leituðu
þeir ráða í vandamálum sínum, liösinnis í erfiSleikum sínum og lækningar
viS meinum sínum. Honurn trúöú þeir fyrir sameiginlegum velferðarmál-
um sínuin, og var hatin fulltrúi sinnar bygöar í sveitarstjórn Nýja Islands
um mörg ár. Félagslyndur var Jóhann mjög og var hann HfiS og sálin í
félagsskap öllum og gleöisamkvæmum bygöar sinnar, og muna Mikleyingar! þann 29. maí s. 1.
eflaust flestir meS söknuSi til þeirra tíma. Samkvæmi Mikleyinga á þeim ; yý síðastliönu ári
F'rimúrara-kenningin stendur
| örugg í göfugleik grundvallar at-
riSa sinna, hefir staðiö hina stöS-
j ugu árás timans, og þó henni sé
stöSugt stofnaö í hættu meS ill
| kvitnislegri rangfærzlu og ofsókn-
| um, gefur hún oss — þann dag í
dag — ekki lagaákvæöi, sem breyt-
ingar tillögur eru geröar viö smátt
j og smátt til aS varna mótverkan li
! áhrifum; ekki þau layaákvæði
hvers grundvöllur er spiltur af
siðleysi; — heldur hin hreinu,
óflekkuöu og frumlegu lög, sem
hafa sannleikann að' miSpunkti og
j beina áhangendum sínum aS þekk-
! ingunni um alheimsskaparann.
Friður og eining.
sinni — siöum, þjóðtrú, hugsjón-1
höfum vér þráö þessa samkomu, j um> framkvæmdum og sögu, en
meö þeirri ánægjulegu eftirvænt-
ing aS endumýja vináttu vora,
eignast nýja vini, stækka skoöana-
sviS vort, auðmýkjast og hressast
af hinum heillariku áhrifum sam-
fundanna.
Meö slíku hugarfari býS eg
ykkur velkomna á hiö 39. þing há-
stúkunnar, og meö slíku hugarfari
mæli eg fram meö ykkur hver viS
annan.
Megi blessun guSs vera meS
ySur.
urland undirorpiS miklum
skilningi, aö því leyti aS þaS var
álitiS heimili RauSskinna og vís-
unda. ’ , \ '
Og aö þessi ranga upplýsing festi! |>a® se áasngj uk-gt aö lýsa
rætur í hugarfari miljóna ungra ÞV1 ^lir C’g' eining sé
manna og hafi þannig aftraö upp- nkjandl hástúku-umdæminu, er
bygging þessa hluta ríkisins — er e'P. a‘"’ s'®ur sanngjamt aö láta í
mjög sanngjamt aö álíta. ljósi aS velmegun umdænusins
Til allrar lukku eru slíkar fals- inÆtt’ vertSa betri.
kenningar eySilagöar, meö' aukn- . Vandlæti, einstaklingsskyldi,
um innflutning, sem hefir fyrir: tramkvæmdarafl og sjálfsfóm ættu
starfsviS að byggja upp landiö1 að ,'era emhunnarorS allra.
meS ungum og gömlum, körlum og! A hinu umliðna ári var
konum frá öllum siöuSum löndum. 1 kraist a .nier,eg_gerði
Hver einstaklingur af iþessum inn- py_11.n®^rTni. a urshurSi.
flytjendum hefir ef til vill, kærar lllv,tnani.r um Hausnir og önn-
tilfinningar gagnvart fósturjörö j ur^ ^hættisstorf mín, má ftnna í
u w bnKrirlrtrplrw. 1.—
ekki
neina
skýrslum hástúkuskrifarans.
Hornsteinn lagðw.
STOFNSETT 1882
LÖGGILT 1914
D. D. WOOD & SONS,
-------LIMITED-----
verzla með beztu tegund af
= KOLU
y Antracite og Bituminous.
Flutt Keim til yðar Kvar sem er í baejium.
Vér æskjum verzlunar yðar,
SKRIFSTOFA:
904 Ross Avenue
horni Arlington
TALSÍMI:
Garry 2620
Private Exchange

—*V WI
U/ilTED
þeir eru þó ánægöir og þakklát-
samir yfir hinum rnargvíslegu Aukafundur í hástúkunni var
möguleikum í Canada, sem hefir) haldinn í Portage la Prairie, Man.,
heilnæmt loftslag, gnægS skóg- l)ann 14- ágúst 1913, í þeirrí tril-
lendis, náma og sjávarútveg, gróö- Sang’ a® leggja, homsteininn í
urríkan jarðveg og aðl síSustu en Sunnudagaskólabvggingu St Marys
alls ekki J>aö sízta, sín frjálsu lög kirkjunnar þar.
þgefandi öllum frelsi og réttindi); Bro. S. P. Mattheson, Arch-
og allir vinna því friðsamlega sam- bishop of Ruperts land, embættaöi
an aö framförum í landinu. hornsteinsvígsluna, en mér var
faliö aö láta steininn á sinn staS.
Innflytjendur velkommr. Aö því loknu töIuSum viö til
Lát frímúrara bjóöa slíka borg- fÓ,kaÍns’ sem £r. var samankomiö,
ara velkomna og innræta í hugar- n°T nr ° ’ V! ei8'andt tækl ærl®-
fari þeirra og hjörtu hinar göfag- . ,^'íf . einkarf'
ustu hugsjónir Engil-Saxa. Ut md' a« taka þatt 1 slikn viöhofn,
frímúrara kenna þeim aö til aS; >ar e® SUnnuda^askol1mn er einn
njóta frægöar og heiðarlegrar frá- Í ,h,nn ^“ur.ta aS ^'nda
„ , „ nngarfar framtiöannnar.
sagnar 1 veraldarsogunm, verður gt
Tilzntnan um slysið.
Samt sem áöur látum oss eigi
gleyma. aö vér erum 'hér saman-
komnir meS nýjar endurminning-
ar um slys, svo hræöilegt og stór- ~s..... Þessi stúka óskar
kostlegt, aö þaö vekur hrylling hjá j Djoö.n aö a"Skenna s.g meö borg- kirkjunni til hamingju me5 verka.
ollum knstnum monnum; slys sem aralegum hæfde.kum s m.m, hug- ^ HJnn « di söfnug
naumlega er hægt að lýsa og ómót- j sPnum> framforum 1 hstunp v.s- ur aflienti mér vegl^ silfur múr.
mælanlega synir að i blóma lifs- mdum og bokmentum — virS.ngu skeig ag tij
ins erum vér í dauðanum”. j fyrír guð'i — og meS sinum eigin j tækifærig
Allur hinn siöaði heimur syrgir - manndómi.
hiö mikla manntjón. sem orsakaö- Ef frímúrarar gera ráð fyrir
ist þegar hiS ógæfusama skip “The j l>essari skyldu, þá er þaö ekki loft-
Empress of Ireland” sökk í sjó,! ^astelai- einir aS áJíta, aö meö þvi A® undanteknum tveim héraös-
I aö uppræta alt hiö verra, og bland'a;
hefir sverö seman hinum beztu einkennum snerust
minnmgar um
Héraðsfundir.
fundum, varö þaö úr, að þeir
upp í uppfræSslu-fundi,
tímum báru sérstakan blæ, sern nú er, aö eg hygg, því miöur aö ntiklu leyti j dauSans höggviö stórt skarö í I íbúanna frá öllum löndum heims- sem komu li! lei8ar margvíslegum
horfinn. Menn kon.u þá ekkí á samkomur meö þeirri kaupmannslegu hugs- j fvIki vQra Eitt af ueim til_! ins, |>á mimi aö síSustu myndast utskýringum á sumum málefnum.
'W &S! var fráfall Bn, Sir caaadUt W6». mdi, * slik. or-
EPLI! EPLI!
Þaú beztu sem til sölu eru boðin
$3.50 TUNNAN
Hér býðst bændum tækifærið til að fá þessi úrvals epli
send til næstu stöðvar við sig, með þessu lága verði.
Spy epli
Baldwio epli
Greening epli
$3.50 tunnan
$3.40 tunnan
$3.35 tunnan
aö vera vissir um aö íá fult'andviröi gjaldsins, er þeir greiddu. Hópurinn , .... ....
var ekki skiftur í tvo flokka, — þá, sem seldu, og þá, sem keyptu—, eins og >> nham Wnyte. ,
víöast á sér nú staö. Samkomurnar voru vinamót, þar sem allir voru sjálf- Pro. Sir William Whyte kom ái ■ ® nunum a treysti og menning
sagðir aS leggja, frapt fúslega a|t sem þeir gátu til aS auka gleöina. EgI unglings arunt frá Skotlandi, til e_ 1 aö baki neinnar }>eirra, sem
man ekki eftir neinni samkpniu þar á þeim tíma, þar sem ekki var sungiö: | aö bvggja upp framtíö' sína hér í nu |>ekkjast í heiminum.
“Hvaö er svo glatt, sem góðra vina fundur,” og í hverju tilfelli kom hvötin ; Canada, landi frelsisins og von-
til }>ess söngs frá Jóhanni StraumfjörS. Hann átti drjúgastan skerf í því, j arinnar. Ekkert betra umboð.
,að móta þannig samkvæmislíf bygSar sinnar og gera þaö aS “góðra vina Tilraunir mannsins hepnuöust Þaö læzta umboö sem til er, til
| brezkum hugsjónum og brezkum
langt fram vfir æskudrauma ung-
túndum.
Knginn vafi er á þvi, aS Jóltann var búinn nægu andlegu atgerfi til aö j .T“&L.
skipa miklu veglegri stöðu t mannfélaginu en þá, aS vera landnámsmaSur—j 1 _
- - - 1 ÞjoSIegur 1 skoðunum, gpeddur
frábærum dugnaöi, vinveittur, og í
tnörg ár einn af hinum helztu
brautryöjendum í Vestur-Canada, j né trúarbragöa flokka.
var hann aö lokum gerður “vice-
president” C. P. R. félagsins, og
ef veglegri staöa er tiH- raun og veru—,, og aö vera styrkur og sómi sinnar
itéttar. En fátæktiit tók hatln til fósturs t æsku, og lífsbaráttan fbaráttan
fyrir hans eigin lífi og annaraý var hinn eini kennari hans. En hann hafði
viljaþrek og dug til aS gefast ekki upp viS námiö í þéssum erfiða skóla, og
þor til aö mæta á hverjum degi frammi fyrir hínúm stranga kennara sínum.
Hattn var svo skapi farinn, áS hann gat ekki staðið hjá og hafst ekki aS,
ef um þaS var aS ræða áS greiöa fram úr einhverjunt vanda eöa vinna ein- sifian veitt ri(1(1aratign af konungT
hverja þraut. Ef um þaö vaf aS ræöa, að komast yfir vatniS og tækin til Xafn hans hlýtur <ætíg a?5 vera
bess voru ekkt önnur en tren 1 skoginum og hondtn atorkumannsins, þa var ,
C , . . . , . , . t-r , • . . . , . ... 1 viöriStS framfartr og voxt Vestur-
aS skana ur þeim ttekjum ferjuna. Ef byggja þttrfti hus, og.ekki var smtð- , , ,,
ur viö hendina, ]>á var, aS læra sjálfur a'ð smíöa. Éf.. stundaklukkan eöa anada <1 siSasthömim aldarfjórö-
uriS hans eöa nábúans bilaöi enginn var úrsmiöur nálægt, þá var aö unR' _°? hans langa. háfleyga og
lcggja sig eftir |>ví aö þekkja byggingit sigurverksins og nota |>au tæki, sem heiöviröa lífsstarf ætti aS vera upp-
til voru eöa búa þau til. s.vo gert yröi viö þaö, sem úr lagi var. Ómöguleg-; örfun fyrir hvem frímúrara. ,
ast var Jóhanni |>ó af öilu aS standa hjá ráðaiaus óg aögerS'alaus. ef um! Frímúrarar kenna' aö allir menn 1
•eymd eða veikindi v'ar aö ræða. Fyrir öllu böli manna var hann viökvæm-j seu þræöur og allir hafi ein forlög. J>ar sem
ur, og aö horfa upp á þaö og hafast ekkert aS til bjargar, gat hann ekki.
Þess vegna fór hann aö gera tilraunir til aö hjálpa. Haf’a honum hepnast
þær tilraunir svo vel, aS furðu gegnir, j>egar tillit er tekiö til tækifæranna,
sem hann hafSi til að nenta sína læknislist. Itn hann nötaði hvert tækifæri
sem hann fékk til þess aS auka þekkingu sína í þeim efnurn, og mun honum
hafa veriS sá starfi hugnæmastur alls J>ess nTarga, er hann lagSi á gjörva
hönd. Alt fram aö banalegunni lagSi hann sig frant meS óþreytandi elju
aö fullkomna sig í þessum efnum. Þó augaö væri orSiö skýjaS, var þaS þó
vakandi yfir því aö nema þaö, sem til bjargráöa mætti veröa. ,Þó höndin
væri orðin skjálfandi og óstyrk, var hún J>ó til }>ess síðasta jafn-fúslega rétt
íram til aö lina Jirautir og bjarga lífi annara.
Skapmikill maöur var Jóhann og þótti fæsttim aögengilegt aö etja kappi
viS hann ]>egar honum var alvara. En ríkar og einkar viSkvæmar tilfinn-
ingar átti hann líka.
Þátttaka hans í aimennum málum var bygð á heilbrigSu mannviti og
umhyggjusemi um velferð samfélagsins, en ekki blindu flokksfylgi, undir-j . ?,
lægjuskap e'ða eigin hagsmuna leit. Fylgdi hann fast málum »g lét aldrei j S1*U
af því, sem hann hugði heppilegt og rétt, hvort sem margir eSa fáir mæltu Hvgg frlmúrarar kenna
að franikvæma J>etta hrósverðaj
starf er frímúrara-fræöin. Hún'
viSurkennir engar sérstakar guS-j
fræSilegar keimingar né pólitískarj
skoðanir, ekkert sérstakt þjóðemi
sakaði rugling, en eg álít aö þaö
IeiSi til þess aö vekja áhuga og
stækka sjóndeildarhring hver.s frí-
mtirara.
Hver bróöir haföi auSsjáanlega
gjört sér sína eigin hugmynd um
alheimsskaparann.
Að gefa slíkum nugnryndum
stærra sviS, er aS vekja hinar h|á-
leitu httgaskoSanir mannsins og
styrkja trúna á guö.
Frímúrara-fræðini kennir meö
þessir prízar eru F.O.B. Winnipeg
Sendið pöntun yðar í dag. Allar pantanir af-
greiddar þann sama dag sem þaer koma.
Fullkomnar birgðir af ávöxtum, sméri, eggjum
alifuglum og nýlenduvörum fyrir borgarbúa.
GOLDEN LION STORE
585 PORTAGE AVE., - WINNIPEG
þótt veikleiki í fyrirkomulagi þess- ofan í djúp allra verstu mannlegra
arar stúku. Enginn álitur aS hin- tilfinninga. Fjarri huga hans get-
ir beztu og hæfustu hafi ætíS ver- ur veriS elskan til guSs, sannleik-
ur> dyggö, heiöur og góögjörðar-
iö látnir sitja í fyrirrúmi í regl-
tmni, jafnveí þótt slikt gæti orðiö
henni til mikils góös, og ætti aö
eiga sér staS.
Kosmng.
Þaö ætti aö kjósa deildarstjóra
Henni frjálslvndi þremnngar í* ?! hennar S,fdda er
grundvöllur er: ‘ GuS Faöirinn, i M a* 1’.T ^ ^ truarsetn'
BræSralag Mannanna og Údattö- ,ngaf’ heIdnr þvert nPP°rv’-
leiki sálarinnar. ar ahan^endur,slna td °S
Henni tilheyra menn sem Irtfa lhx*ZU.™r °Z 1,1 aö a rddd
^ , samvizkunnar.
mjog- mismunandi tmarbragðalcg'-
likingum, táknum og uppfræöslu, j meS tilliti til hæfileika þeirra að
ar, pólitískar eöa hagfræöislegar
skoðanir, menn sem
Þaö er skylda hvers frímúrara,
ha£a r?riað rannsaka }>essa fræöi. og láta
1 nrísmunandi starfssvið iVím^ k«min§ar hermar knma sér svo aö
Hún gefur tækifæri til samfunda notum >, Kfmu, að álmf
“smunur mc* syna
í skugga yfirvofandi dauöa, j veröttr að lúta í lægra haldi, og gagnva ^1111 sem ehk> eru frt-
hvers áhrif vekja hinar göfugustu J>ar sem allir standa jöfnum fót- murarar’ °g J>anmg aö stimu leyti
um hver sem annar -jafningjar-; TP£ æt,nnarverk fnmurara-
bræður, á þeirri sléttu, þar sem1 .fræeinnar ~ að utbrflCa, broö.ur*
manndómtir er gerSur að grund-' • n/Saflr t)ro®urega ast.
velli lífsins, og dæmisögur, líking-!™?. S1«ferö>s egum verSleikum og
ar og uppfræSsla sýna leiðina til j andlef1 afh' llna faninfr' menta
og sterkara bræöra- ^311111^1* “»*** >V1'
tilfinningar sálarinnar, látum oss
biðja að syrgjendur hins látna
megi verða huggaöir og styrktir, og
aö allir þeir sem farið hafa til
landsins ókunna, hafi fundiS náS
hjá hinum eina almáttuga hvers
vcrk og vegir eru ósktljanlegir 'hin-
um takmarkaöa mannsanda, og aS
]>eir megi hafa verið færir um aö
spyrja án ótta:
Ó, dauði! Hvar er þinn sárs-
sauki? • Ó, gröf! Hvar er þinn
móti. LífsskoSanir sínar og trú lærði hann ekki af annara bókum, frekar en
flest annað. Hann bygði i því efni eins og öSrum á því sem lífið sjálft
kendi honum og hans eigiö hjarta. 1 biblíunni var hann betur aö sér en
margur þeirra, sem á síöum kjól ganga; en hann dæmdi kenningar hennar
eftir því, hve vel þær væru lagaðar til aö byggja upp mannlifiö og uppfylla
þarfir }>ess og þrár. Eg heyröi hann oft tala um, hve ömurlega fjarstæö
væri kenningin um J>að, aö guö réöi öllu, smáu og stóru í mannlífinu. Gat
hann engan veginn samrýmt þá kennigu viö keninguna um almætti og al-
gæzku guös. Hann trúöi því, aö þaö væru “ekki allar sóttir guði aS
kenna”; heldur hefSi manninum veriS gefiö fult frjálsræöi aB velja og
hafna, og bæri hann því algeröa ábyrgö á geröum sínum; aö til væru í nátt-
úrunnar ríki skilyrðin fyrir mannlegri sælu og aö þaS væri hlutverk manns-
ins aS læra aö þekkja og hagnýta sér þau skilyröi. MaSurinn skapar sér
því sjálfur að miklu leyti sælu sína eöa vansælu, bæöi þessa heims og ann-
ars. „ SiSferöislögmáliS áleit hann á fullkomnasta hátt fram sett í reglunni:
“ÞaS sem þér viljið að mennirnir geri yður, þaö skuluð þer og þeim gera.”
Hlutskifti sitt annars heims hugöi hann mundi hvíla á viöleitni sinni til aö
lifa sem næst lögmáli þeirrar reglu.
Engri kirkjudeild tilheyröi hann beinlínis; en hann unni hinni frjálsari
Frímúrarar kenna bræöralag;
skoöun, sem hefir hjálpaö mikið
til friösamlegra framfara í heim-
inum og stutt aö sameining og
upplyfting mannkynsins.
Ef til vill býöst hvergi betra
tækifæri, í }>essum verkahring frí-
múrara á meginlandi Vesturálfu,
en þaö sem býSst í vesturhluta
Canada-ríkis; land sem er aS vaxa
upp í aö veröa þjóö, og hvers
framtíöar möguleika hinir hyggn-
ustu dirfast ekki aö takmarka meö
orðum.
viöáttumeira og sterkara
lags og meiri framfara.
Hún áminnir frimúraramt aöj
hefja sig upp fyrir fáfræði, hjátrú, i 'ær' : a® Pa0 aS koma
nemendanum 1 samband viö hinar
beztu hugsjónir hins liöna og nú-
verandi, gerir hann fljótari til
Gildi mentunarinnar.
LæriS:
heimskuega fastheldni, ofsóknir og
svivirSingar, sem tilheyrðu hinum
óupplýstu myrkurs tímabilum fom- ,, „ , .
aldarinnar og temja sér ætíö bróð- }'!,lttekningar og. mannkærleka og
urlega elsku, hjálp og hreinskilni >LæS honum 1 bHost ennþá skiljan
og standa óflekkaður frammi fyrir g°fU,gn hugmynd lUT1 lif
heiminum. shy*dui skoSun á borgararétt-
tt’ ,,, >—* ,• ... indum, sem er fremri skilningi j
I-Iun utþyöjr htn gofugustuj hinna fáktlnnandi
spakmæh og' grandvallarreglur
'hegöunarinnar, sem mannlegur
andi ber skynbragð á, og gefur
þannig hugsjónir franí yfir þaö
sem nokkuö mannlegt getur öölast.
Sem svar til þeirra sem álíta
J>aS ekki hyggilegt aö' láta í ljósi
svo háar hugsjónir, höfum vér þaöl
aö segja. aö J>aB góöa sem finst í
mannfélaginu þann dag í dag, er
aö þakka háum hugsjonum — því
án þeirra vröi heimurinn sveipaö-
ÞangaS til fyrir fáum manns-'ur ólýsanlegu siðleysi.
öldrum síöan, var þetta stóra vest- Varanleiki frimúrara-kenningar-
Ef ósk frímúrara-fræSinnar gæti
aöeins boriö ávöxt í þessu atriði,
og mannkyniö eignast vænan sjóö
af nytsamri og hollri þekkingu —
meö hjálp drottins náöar — þá
yrði félagslegt og J>jóömegunar-
Iegt ásigkomulag að fegurö og
mannkærleik langt fram yfir þaö,
sem hetmurinn hefir ennþá þekt.
Þar eö giHi hinnar réttilegujog sé sjálfselskur og óvandaöur,
andlegu mentunar ætti ætíö aS vera' hafi ekki góöa stjóm á sjálfum
hugrist, mætti hér gjaman getajsér og sé óguðlegur siöleysingi —
þess, sem mér í mörg ár hefir j sem sagt sá, sem hefir steypt sér
inna af hendi hinar ábyrgSarmiklu
skyldur þess embættis meS virö-
ingu.
í sumum héruðum hefir þessa
stundum ekki verið gætt, sem vera
skyldi viö kosningar.
Bræöur vorir hafa stundum lát-
iS sér lynda, aö láta einhverja sér-
staka stúku veröa fynr }>eim
heiöri, vegna þess aö slík stúka
hafi látiö í ljósi, aS nú væri röðin
koniin aS sér aö hljóta þenna:
heiöur.
Til þess aö framfarir haldi
áfram og til J>ess aö göfga tilgang
stöðunnar, þá ætti staöan aö leita
mannsins, en ekki maSurinn stöö-
unnar. —
Þaö er skoöun mín aS þetta
málefni sé vel ]>ess viröi aö þér
íhugiS }>jiö nákvæmlega.
ÞaS er mín innilegasta ósk aS
metnaöur einstaklinga veröi látinn
Iúta í lægra haldi t framtíöinni, til
beztra hagsmuna fyrir héraöiS og
svo aö hinir allra hæfustu geti
verið kosnir deildarstjórar.
Méðlimatala fjölgar.
Það er gleðiefni aö skýra frá
því aS meSlimatala hefir mikiö
aukist.
Af eigin þekkingu og skýrslum
álit eg aö mikil aögætni hafi veriS
viðhöfð í því vali.
ÞaS má vel vera aö maSurinn
eigi heiSvirða foreldra, hafi góöa
stööu í mannfélaginu, nægileg efni
og meiri þekkingu en meöbræSur
hans; en hafi ekki umburöarlyndi
semi, og allir aörir góöir eiginleg-
leikar sem prýöa og göfga og gjöra
manninn hæfan til aö vera meölim-
ur frímúrara.
ÞaS er ekki 'hægt aS leggja of
ntikla áherzlu á, hve mikil nauösyn
þaö er aö gæta varúöar í meðlima-
vali, þvi aS undir því er komin
framtíö reglunnar.
Til gagns fyrir reguua tilfaeri eg
hér eina hina fegurstu lýsing a
“Frímúrara”, sem vakiS hefir eft-
irtekt mína.
Hvenær er maöurinn frímúrari?
— Þegar hann getur horft á fljót-
in, hæðirnar og hinn fjarlæga sjón-
deildarhring, meö djúpri tilfinn-
ing fyrir sínum eigin lítilleik í
(Framh. á 3. bls.Jj
$1.00 afsláttur á
tonni af kolum
Lesið aísláttarmiðann. Seudiö hann
með pöntuo yðar.
Kynnist CHINOOK
Ný reyklaus kol
$9.50 tonnið|
Knginn reykur. Ekkert sét
Ekkert gjall.
Agœtt fyrir eldavélar og
ofna, einnig fyrir aðrar
hitavélar haust og vor.
Þetta boð vort stendur til 7. nóv-
ember 1914.
Pantið sem fyrst.
J. G. HARGRAVE & CO., Ltd.
:!”. l MAIN STREET
l’hone Main 4S2-431
Klipp Qr og sýn me8 pöntun.
$1.00
Afsláttur
$1.00
Ef þér kauplB eltt tonn af
Chinook kolum á $9.60, þá
Klldir þessl miBI elnn dollar,
ef einhver umboCsmaCur fé-
Iansina skrlfar undlr hann.
J. G. Hnrgrave & Co., I,t<l.
(ónýtur An undirskrlftar.)
I