Lögberg - 04.03.1915, Qupperneq 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 4. MABZ 1915.
7
I Arabistan.
Ópíum borgtn.
(Frh.).
FerSin til Shustar gekk greiB-
iega; þótti okkur gaman aö spretta
6r spori á hvanngrænum völlum
og þjóta í hendingskasti á hest-
baki fram hjá laufgtvSum runnum
og brosmildum lundum. Virtist
okkur stinga mjög í stúf er inn í
borgina kom. Er þar grýtt jörð og
standa húsin sumstaðar á nökttun
kloppum. Er húsunum hrúgafi
saman í óreglulegri þyrping og
fita mörg þeirra út eins og leir-
hraukar, en ámiðurinn kveöur
undir dimmraddað þunglyndislag.
Skamt frá risa fjöllin eitt af öðru,
með grænum hlíðum og dökkblá-
um tindum. Þar sem jarðvegur
er nægur, vex valmúinn alt upp
að húsveggjum, því ópíumrækt er
einn af aöalatvinnuvegum landsins
á þessum slóSum. Við hittum svo
vel á, að tun það leyti sem við vor-
um á ferð, stóö valmúinn í
blóma, dökkrauður, ljósrauður og
hvítur. V'ið dvöldum mánaðar-
tíma í boiginni og áður en við fór-
um var ópíum uppskeran byrjuð1.
Sátum við oft stundum saman og
skemtum okkur við aö horfa á
áfergju barna og unglinga að ná
i fræbelgina og sjúga þá, eftir að
búið var að kreista úr þeim bezta
ópíum safann. Lýtur hann út eins
og þykk, kvoðukend mjólk.
Þegar við rið'um fyrst um
borgina virtist okkur hún bera
fingraför jarðskjálfta umbrota.
Okkur virtist hún liggja i rústum.
En innan skarrrms komumst viö á
snoðir um, að borgir i Persíu væru
ekki fegurri á að líta. Eftir öllu
útliti að dæma gat okkur * ekki
blandast hugur um, að þegar nokk-
ur hluti hússins hrynur, þá flytur
fólkið sig á þann hluta þess sem
uppi hangir. Flest 'herbergi eru
þvi líkari refaholum en mannabú-
stöðum í að koma. Ef dæma skal
eftir ytra útliti þeirrar byggingar
sem landstjóri dvelur í, er ekki
annað sýnna, en hann verði innan
skamms að setjast að fyrir fult og
alt í “serdabs” sínum. Serdabs
kalla Persar jarðhús þau er þeir
dvelja í, meðan heitast er i veðri.
Bústaður landstjórans er bygður í
kastala stýl og stór eftir því. En
svo er hann ellilegur og ramskakk-
ur, að hann virðist hvorki vera
Hæfur 'né öruggur mannabústaður.
Þegar við nálguðumst bústað
Mostofis—hann gekk undir því
nafni—stóð kvenfólk við gluggana
á efra lofti og heilsaði okkur á
sína vísu,. með hinu venjulega
kul”. Kölluðu þær þetta hver í
kapp við aðra, hátt og ámátlega,
svo að jokkur lá við að grípa um
eyrun. Hljóðið er einkennilegt og
er framleitt með því, að sletta
tungunni ótt og títt á góminn.
Lul-luMúI-lul hljómaði lengi fyrir
eyrum okkar. En hvemig sem við
reyndum að hafa það eftir, gátum
við aldrei náð hljóðinu réttu, því
við gátúiri ekki hreyft tunguna
nógu ótt.
Annar hópur kvenna var á þaki
°g gluggum hússins andspænis.
Þær hrópuðu. í .sífellu:
ógæfan sneiði hjá húsi yðar."
Bústaður gestgjafa okkar var
stór og óskipulegur, rétt á árbakk-
anum. Furðaði okkur strax á því,
hve margir virtust hafa þar bæki-
stö5 s*na- ' Sagði Mostofi okkur,
að hann yrði að hýsa og fæða
undrað og tuttugu manns, karla
og konur; votu'þáð flest skyld-
menni hans og vandafóLk. Her-
. r8'n sem-okkur- voru ætluð voru
a bak við stóran húsagarð. Úti
yrir voru breiðir og rúmgóðir
svalir. Var þaðan fagurt útsýni
yfir ána og héraðið, en rétt fyrir
neðan mátti líta- hi'na gömlu fögru
ru. Hús Mostofis var geysistórt
og aldrei rötuðum við um það alt.
Hesthúsið var einhversstaðar ekki
langt frá herbergjum okkar, því
að við heyrðum bestana oft hneggja
°g hrista sig og stappa í gólfið; en
rídreí gátum við fundið það.
Kvennaherbergin vom upp á efsta
J°fti- Lágu þangað margir og
krókóttir stigar og úr herbergjum
Peirra mátti komast upp á þakið.
Brúin, sem áður er getið, ásamt
musteri Múhameðstrúarmanna, em
rnarkverðustu mánnvirki borgar-
'nnar- Það er sagt, að þegar
alerian keisari var þar í varö-
haldi á þriðju öld e. K. hafi hann
sagt fyrir um byggingu brúarinn-
^r' f'n kvað sem hæft kann að
1 - 1 þessu, þá er brúin allmerki-
að * Sfnn* r°S °S Rómverjum sómi,
o natn þeirra er við hana tengt;
• 1111 ,er kún hálf ihrunin. Einu
vpitr’ t°i ^fersastjórn sig til og
hana' V^Crt trl a® endurreisa
a' Tóku borgarbúar
oygðu hlið við
brúarinnar sem að borginni veit.
En Þegar það var fullgert kom
þaö upp ur kafmu, að féð sem
veitt hafði verið var búiö og komu
menn sér þá saman um að láta
byggingu brúarinnar bíða — þang-
að til meira fé fengist.
Mostofi sagði okkur, að muster-
ið væri þúsund ára gamalt og
hefði um eitt skeið verið fegursta
inusteri Múhameðstrúar manna í
Persíu. Eins og alt annað í þeirri
borg, er það hálf hrumið. Gólf og
gangar em grasi vaxin og blái
tígulsteinninn í sívala tuminum er
spmnginn og brotinn. Shustar-
búar vom einu sinni einir um aö
búa til þessa tegund tígulstedna, en
nú hafa þeir gleymt því sem öðm
fögm og nytsömu. Flest er hér á
fallanda fæti.
Formœlingar og fyrirlitning.
Þegar hinum hrörlegu göngum
musterisins lauk, komum við inn í
skuggalegan og risháan sal, með
mörgum súlnaröðum. Fyrir nokkr-
um ámm hafði ræðustóllinn brunn-
ið. En ekki 'höfðu borgarbúar
haft hirðu á að bera öskunaj út.
Lágu nú sviönir staurar og borð-
bútar í hrúgu á gólfinu og jók það
ekki lítið á draugasvip salsins.
Mest af því letri sem upprunalega
hafði verið skráð á veggi og súlur
var máð af og horfið, en í þess
stað höfðu ferðalangar víðsvegar
að úr löndum Múhameðstrúar
manna grafið nöfn sín á stoðir og
styttur og veggi og sillur svo varla
verður fingri drepið á milli “Alis-
anna” og “Abdullalrsanna”. Þeg-
ar við vomm þama inni og horfð-
um á öll þessi nöfn, mintu þau
okkur á það, að hvergi varð þver-
fótað í Shustar fyirir spellvirkj-
um nútíðarmanna. begar við
vorum búin til brottgöngu, sveit
að okkur gömul skepna í manns-
mynd, ein þeirra sem kaUar sig af-
komenda spámannsins og blótaði
okkur. og formælti og þó einkum
fylgdarmanni okkar og gestgjafa.
Var það á móti reglum og fyrir-
skipunum hinna trúuðu, að lofa
vantrúarmönnum, eins og okkur,
að stíga fæti á þennan helga stað.
Mostofri bar af okkur blakið, af-
sakaði sig og okkur og þóttist ekk-
ert rangt hafa gert. En karl vildi
ekki láta sefast og elti okkur með
brigslum og svigurmælum út á
götu og lét dæluna ganga eins
Iengi og við heyrðum. Fólkið á
götunni stóð glottandi og þótti
skömm og gaman að.
Jafnvel þeir sem ekkert vit
hafa á því er að' verkfræði lýtur,
aflfræði eða vatnsveitingum, hljóta
að dást að millunum í Shustar.
Það er ótrúlegt, að gilið sem þær
standa við skuli ekki vera verk
náttúrunnar sjálfrar. Það mundi
jafnvel vera talið eitt af undra-
verkum hennar. Því fremur má
kalla það undraverk, þar sem það
er af manna höndum gert. Eins
og áður er að vikið skiftist Karun
skamt fyrir nórðán Shustar. Renn-
ur Shattet vestur á bóginn og kem
ur aldrei i nánd við borgina. En
minni kvíslin, Gerger, rennur
skurði sem af manna höndum hef
ir verið högginn út í hörðum
klöppum. Fyrir ofan millumar er \ em ekki betra
traustur flóðgarður hlaðinn í far-
veginn og vatninu veitt inn í mörg
jarðgöng sem borað hafa verið í
harðan klettinn og spýtist aftur út
í.niðandi fossaföllum. Enginn sem
ekki hefir reynt getur skilið til
hJítar hve hressandi og örfandi það
er að standa fýrir neðan flóð(garð-
inn og hlusta á fossaniðinn í sól-
arhitanum og vita að þetta er af
mannahöndum gert. Mennimir
virðast rífa méira niður en þeir
byggja upp í þessari. borg. En
stíflan og fossamir vekja von um,
að andi og hönd mannsins muni á
sínum tíma einnig leggja þessi
lönd undir sig. En þegar kemur
að millunum sjálfum verður áhorf-
andiinn fyrir stórkostlegum von-
brigðum. “Hvers vegna hefir svo
mikið verið lagt í sölurnar til þess
að lireyfa þessi smáu hjól? Hvers
vegna verða dillandi raddir foss-
anna að suða undir veggjum þess- sem
ara ramskökku kofa? Þessar Þe?ar viS koml,m aS ^01*11111 eSa
gömlu og hrörlegu millur leiðla
saman á þessa fleka, og ösnunum
stundum tilt á eitthvert homiö í
þokkabót. Múldýr og hestar eru
bundin við flekana, venjulega
þrjú við hvora hlið; en þau verða
að hafa fyrir að kljúfa álinn og
eru flekarnir fljótari í ferðum þeg-
ar þau era í förinni, þvi þau synda
hraðar en ferjumenn róa eða
stjaka. Sparka skepnumar og slá
þegar þær eiga að fara út í vatn-
ið og vilja fyrir hvem mun fá að
komast þurrum fótum yfir ána á
flekanum.
Þegar við fórum yfir um ána,
gekk alt slysalaust. Ferjumaður
stjakaði frá landi. En þegar minst
varði greip straumurinn flekann.
Er eg viss um það, að ef hestar
hefðu ekki verið með í förinni, þá
hefði hann snúist í hring og við
kannske hrokkið út af. En hest-
amir héldu honum í horfinu. Bár-
umst við þó góðan kipp niður eft-
ir ánni áður en Við náðum landi
hinumegin.
Fyrsta daginn komumst við
ekki nema að smáþorpi tæplega
miðja vega. Við lögðum svo seint
á stað, að þegar við komum í
áfangastað var orðið skuggsýnt.
Fylgdarmennimir höfðu farið á
undan og vora búnir að tjalda þeg-
ar við komum og höfðu reist
tjöldin rétt fyrir utan þorpið.
Við þurftum ekki annað að gera
en brjóta upp ábreiðumar og
leggjast til svefns. En þegar við
vorum rétt að komast í værðina,
hrukkum við upp við að heyra
byssuskot. Við héldum að ræn-
ingjar væru að ráðast á okkur og
hlupum fram í tjalddymar. En
það vora fylgdarmenn okkar er
skotið höfðu. Gerðu þeir það til
að hræða þorpsbúa, því þéir höfðu
gert sér það að leik, að kasta stein
um á tjöldin. Fylgdarmönnum
okkar virtist ekki koma til hugar,
að þorpsbúar mundu svara í sama
tón, en það óttuðumst við mest ,af
öllu, enda gerðu þeir það ekki.
Virtist okkur þeir þó hafa haft
fulla ástæðu til þess, því að fylgd-
armenn okkar höfðu rekið hestana
út á akra þeirra.
Landið var þurt og virtist gæða-
snautt og hvergi var afdrep fyrir
sólinni. Sumstaðar voru þó hveiti
og bygg akrar. Var komið því
nær fullþroskað er við fóram þar
um. Vatnið í flestum lækjum var
salt og bragðslæmt. Drekka íbú-
ar landsins það samt með góðri
lyst, sjálfsagt vegna þess að þeir
vanir, en okkur
sveið í góm og vör þegar við
smökkuðum það fyrst. Eftir það
höfðum við vit á að forðast þann
táldrykk.
Smáþorp eru hér á víð og dreif.
Hafa þau flest risið upp í grend
við dýrlinga grafir. Umhverfis
eina af þessum gröfum hafði ver-
ið plantað trjám. Bar mikið á
leiðinu og leit út til að sjá sem
sveitakirkja í Norðurálfunni.
| Við höfðum talsverðan flutning
og niarga hesta o^ fylgdarmenn.
Mostofi og persneskur leiðsögu-
maður, riðu í broddii fylkingar.
Því næst- komu áburðardýrin
ásamt þjónustufólki okkar. Reið
það flest, bæði karlar og konur
ofan á milli eða reiddi flutning-
inn i þverpokum. Við fimm
Norðurálfubúar máttum vera hvar
við vildum í hópnum, nema
Winnipeg
Dental Parlors
Cor. Main & James
5301
Kórónur settar á tennur
og brýr á milli þeirra
S5.00
fyrix hverja tönn
Plötur vorar úr hvalbeini eru svo góðar, að hvergi
fást betri né ódýrari. Engir viðvaningar, allir starfend-
urútlærðir. Allt verk ábyrgst r I^A AI^P
í20ár. Stúlka vinnur hjá oss
Business end Professional Cards
✓
i
Til bænda
Saskatchewan-fylki.
SEL
EKKl
■M
BÚSTOFN
1
ÞINN
kom mörgmn bændum um gjörvalla Norður Ameríku,
selja meiri hlutann af bústofni sínum. Vegna þess hve
af kjöti barst á markaðinn lækkaði það mjög í verðL
að fóðra fénaðinn. Því var það, að fjölda ungviðis var
að og afurðirnar seldar mjög lágu verði.
HID LÁGA VERD GETUR EKKI HALDIST LENGI
Vegna stríðsins, sem nú stendur yfir, hlýtur að
skortur á bústofni í Norðurálfunni. Hlýtur þar því að
mikil eftirspurn eftir búfé, þegar styrjöldinni lýkur.
Klaufsýki og munnveiki
usla í Bandaríkjunum.
í skepnum hefir gert
af gripum. Það virðist því liggja í augum uppi,
í kamms muni verða skortur á allskonar búfénaði.
að
UM VÍÐA VERÖLD ER SKORTUR A BÚPENINGl
að kaupa hann háu verði síðar meir.
um, ættu að bera góð laun úr býtum.
sig þá fcil
þann enda
andann enn þá lengra inn í drauma
og æfintýraland fornrar frægðar
og kveikja nýjar framtíbarvonir.
Carzon lávarður álítur að bo-g'n
sé ein af þeim nitiumíddustu í allri
Persíu, en vatnsveitan hafi skráð
nafn hennar óafmáanlegu letri á
spjöld sögunnar og þess vegna
megum vér jafnvel bera virðingu
fyrir hinum hrörlegu leyfum
hennar.
Með því að brúin liggui' í
lamasessi og er hvorki fær mönn-
um né skepnum, verður ferðafólk
að fara yfir ána á svo kölluðum
“kelek”. Það er fáséður og furðu-
legur farkostur, gerðúr úr upp-
blásnum gripa belgjum. Eru svo
margir belgir tengdir saman hhð
við hlið sem með þykir þurfa og
þunnum borðum raðað ofan á.
För okkar var heitið til Dizful,
þrjátíu og fimm míltim norður af
Shustar. Til þess að komast þang-
að verður að fara yfir ána, svo að
við fengum einnig að nota þennan
farkost. Venjulega eru margir
slíkir flekar á ferð á ánni um sól-
arlagsbil. Haga flestir ferðum
sínum þannig, að fara yfir ána
um það leyti dags. Varð okkur
fyrst í stað starsýnt á að sjá ijólki,
farangri og reiðtýgjum hrúgað
stórum þorpum; þá urðum við að
vera á okkar stað í lestinni. Mos-
tofi fór þá fyrir sem endra nær,
en kvenfólkið varð að vera aftast
og setja upp hlýðnis og auðmýktar
svip. (Frh.)
Hundur fargar sér.
Nichols Brada búsettur í Spring-
field, Man. átti hund) sem var svo
illur viðureignar, að allir nágrann-
ar hans hötuðu hundinn. Fyrir
skömmu fanst hundurinn hang-
andi í sftöru, skamt frá heimili
Brada. Einn af nágrönnum Brada
er nefndur John Tust. Hafði hann
oftar en einu sinni hótað að stytta
hundinum aldur. Var 'hann því
kærður fyrir “morð”. Eftir tals
verðan málarekstur komst dómar-
inn að þeirri niðurstöðu að þetta
liti út eins og sjálfsmorð. Engin
sönnun hafði fengist fyrir þvi, að
dýrið hefði dáið fyrir hendi John
Tusts og því yrði hann að vísa
málinu frá. Ekkert vitnanna
hafði staðið manninn að glæpnum,
þótt margir hefðu heyrt hann hafa
hótanir i frammi. I /
Jafnvel þó fóðra verði skepnur á dýrum kornvörnm,
ætti það að borga sig betur en að selja þær nú. Verðið a
að hækka, þegar minna berst á markaðinn. Þetta hlýtur
ske áður en langt um líður.
SAUDFÉ EYÐIR ILLGRESI.
Mikið af þessu fylki er vel fallið til saúðfjárrækl
Nú er hentugur tími til að auka sauðfjárræktina. Sauðfé ?
nr mikið í aðra hönd. Sauðfé, sem ekki gefur af sér 100 p
er af lélegu kynL
Sauðfé gefur af sér tvent í senn: kjöt og ull. Það J
lítið fóður og litla umönnun.
að eyða illgresi og frjóvga jarðveginn.
Kaupið sauðfjárstofninn í tíma áður en aðrir err
að velja beztu skepnurnar úr bópnum.
TREYSTIÐ EKKI EINNI ATVINNUGREIN
ir látið án kvikf járræktar.
Það hefir slæm eftirköst þegar fram í sækir, að hættí
kvikfjárrækt vegna þess, að korn hækkar í verði; það
verð stendur ekki til lengdar.
tímann.
Department of Agriculture,
Regina, Sask., February, 1915.

Dr. Bearman, Þekkir vel ó Augna, eyrna, nef, kverka sjúkdóma og gleraugu. Skrifstofutímar: 10-12, 2-5 og 7-8 S Tals. M. 4370 215 8 mcrset Blk

Dr.R. L HUR5T, j Member of Royal Coll. of Surgeons, ““ Eng., útskrifaður af Royal Coilege of Physicians, London. Sérfræðingnr 1 brjóst- tauga- og kven-sjúkdómum. —Skrifst. 305 Kennedy Bldg., Portage Ál Ave. (& mótl Eaton’8). Tals. M. 814. Heimili M. 2696. Timl til viðtals: kl. 2—5 og 7—8 e.h. 8

Dr. B. J.BRANDSON Office: Cor. Sherbrooke & Williara TBLBPHONB OARRVSSO OrricB-ThiAit: a—3 og 7—8 e. h. Heimili: 776 Victor St. t Tki.kphonk garry SSl Winnipeg, Man.

Dr. O. BJ0RN80N Office: Cor. Sherbrooke & William ntl.KlHONB GARRV 32. Office-tímar: 2—3 og 7—8 e. h. HEIMILI: 764 Victor ttrcct 1BI.BPHONBI GAKRY TOS Winnipeg, Man. _
r' I
5 Dr. W. J. MacTAVISH 5 Ospice 724J ó'argent Ave. Telephone óherbr. 940. 1 l 10-12 f. m. a Office tfmar - 3-B e. m — ( 7-9 e. m. = T — Hkimili 467 Toronto Street — = WINNIPEG tblkphonb Sherbr. 432

■ 4 i |Dr, Raymond Brown, 1 -■ z \ ,, 9 Sérfræðingur í augna-eyra-nef- og í ~~ Jt háls-sjúkdómum. | — # 326 Somerset Bldg. [ 4 Talsími 7282 jé Cor. Donald & Portage Ave- p Heiraa kl. io—12 og 3—5 | n 4wmmmmmmmmmmm

Dr- J. Stefánsson 8 3 401 BOYD BIiDO. Oor. Portage and Edinonton Stundar eingöngu augna, eyrna. nef og kverka sjúkdóma. — Er að hitta frá kl. 10—12 f. h. og 2—6 e. h. — Talsími: Main 4742. HeimiU: 105 OUvia St. Talsími: S Garry 2315. 2

r
1 J. G. SNŒDAL J l' TANNLŒKNIR. EN'DERTON BUILDNG, 1 Portage Ave., Cor. Hargrave Sfc Suite 313. Tals. main 5302.

4
li 8 Dr. A. A. Garfat, TANNLÆKNIR 614 Somersot Bldg. Phoije Main 57 WINNIPEC, MAN.

1“ Skrifstofutímar: Tals. 1524 10-12 f.h. og 2-4 e.h. 6. Glenn Murphy, D.O. O Ostoopathic Physician 637-639 Somerset Blk. Winnipeg

vi
Dr. S. W. Axtell. ir Chiropractic & Electric Treatment Engin meðul ög ekki hnifur 258K Portage Ave Talt. M- 3296 TakiíJ lyftivélina til Room 503

jf- Vér teggjum sérstaka áherzlu & Sð selja meðöl eftlr íorskrlftum lækna. Hin beztu melöl, sem hægt er að fá, S* eru notuð eingöngu. pegar þér kom- • v lð meS forskriftina tll vor, megið þér vera viss um að fá rétt þsð sem ^ læknlrlnn tekur tll. COI.CI.EUGIl A CO. N'otre Dame Ave. og Sherhrooke Sfc Phone Garry 2690 og 2691. Giftlngaleyflsbréf eeld. im
im
E. J. Skjöld, Lyfsali Horni Simcoe & Wellington Tals. Garry 4368
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
Islenzkir i'igfræðÍBnar,
Buildini>. Portage Avenue
Áritun. P- O. Box 1656.
ú Anderaon E. P H
LÖGFRÆÐINGAR
i Electric Railway Chamhcr*
Phone:- Main 1561
Joseph T. Thorson
íslenzknr lögfræðingur
Itnn:
MESSRS. McFADDEN & THORSON
1107 McArthur BuUdina
Winnipeg, Man.
Phone: M. 2671.
H. J. Pálmason
Chartered
Accountant
Tals. H. 2739
TINSMIÐUR
Korni Toronto og Notre Darae
Phone
Heimllis
Qarry 899
J. J. BILDFELL
FASTEIQnASALI
ftoom 520 Union Bank
TEL. 2685 !
Selnr hús og lóöir og annast
alt þar aðlútandi. Peningalán
J. J. Swanson & Co.
Verzla með fasteignir. Sjá um
leigu á húaum. Annast lán og
eldsábyrgðir o. fl.
AlBERTjy BLOCK. Portage & Carry
Phone Matn 2597
■. A- aiOUSPSON Tals. Sherbr. 2786
S. A. SIGURÐSSON & CO.
BYCCINCAtyENN og F/\STEICNKSALAR
krifstofa: Talsími M 4463
Carlton Blk. Winnipeg
Columbia Grain Co. Ltd.
J.LINDAL L J. HALLGRIMSON
íslenzkir hveitikaupmenn
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST
selnr líkkistur og annasi
jm úiJarir. Allnr útbún
aðor sá bezti. Ennfrem-
nr selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina
ra'». H« mlli Oarry JHt
n Offlce „ 300 og 378
Tals. G. 2292
McFarlane & Cairns
æfðustu skraddarar í Winnipeg
335 (tatre Damt Ave.
2 dyr fyrir vestán WinnipeK leikhús
D. GEORGE
Gerir við allskonar húsbúnað og
býr til að nýju.
Tekur upp gólfteppi og Íeggur þau
á aftur
Sanngjarnt verð
Tals. Sh. 2733 3B3 Sherbrooke Sl
The London & New York
Tailoring; Co.
Kvenna og karla skraddarar og loðfata
salar. Loðföt sniðin upp, Kreinauð etc.
ICvenfötum breytt eftir nýjasta móð.
Föt hreinsuð og pressuð.
S42 Sherbrooke St. Tais. Garry 2318
Thorsteinsson Bros.
& Company
Byggja hús, selja lóöir, útvegs
lán og eldsábyrgft
Pón: M. 2993. 81S Somenet Bklg.
Hetmaf.: O. 736. Winlpeg, Msn.