Lögberg - 01.07.1915, Blaðsíða 7

LOGBEKG, FIMTUDAGINN 1. JÚLI 1915
f
Yfir hafið til vígvallar.
Ungur Winnipeg maður segir frá.
Ungur lögfræðisnemi, sem lagði
upp frá Winnipeg meö öörum
liSsmönnum, í síðastliðnum mán-
uði, áleiöis til Englands, segir frá
ferðinni á þessa leið:
ViS vorum ellefu daga á leiS-
inni og bar margt nýstárlegt fyrir
mig þá dagana. Okkur var skamt-
aS svo smátt, aS eg hafSi hugann
aldrei af steik og öSrum gómsæt-
um réttum, og hafSi engan tíma
né hug til aö verSa sjóveikur.
Sumir félaga minna höguSu sér
öSruvísi. því aS vanalega voru
borðstokkar alskipaðir mikinn
hluta dagsins, af þeim sem færðu
Ægi fómir, næsta nauðugir þó.
Verst var, aS öllum glugga götum
varð að loka kl. 8 á hverju kveldi
og aS viS vorurn 2600 talsins, þó
að aldrei hefði skipinu veriö ætl-
að að flytja fleira fólk en 1500.
Þar af kom aS loftiS var ekki alla
tíS upp á það bezta.
Á þriöja degi eftir að við lögS-
um úr 'höfn, voru okkur fengnir
strigahringir fullir af lofti, björg-
unarhringir svonefndir, og við
vandir viS aS koma björgunarbát-
um útbyröis, svo og skipaS í
flokka, vissri tölu á hvern bát.
Þegar nær dró Englandi, urðum
við að hafa björgunar hringana
fasta viS okkur, hvar sem við fór-
um, svo og flöskur með vatni i og
engin voru þá ljós kveikt, eftir aS
dimma fór. Af því stafaði, að
nærri lá aS viS rendum á fjórsiglt
kaupfar eitt kveldiS, svo að ekki
munaSi nema nokkrum fetum.
Sjöunda daginn sem viS vorum
á sjónum, sáum viS hvar kom
stórt gufuskip, eins á lit og líkt í
laginu og okkar skip. Viö feng-
um seinna aS vita, aS það var sent
á móti okkur frá Bretlandi, og er
þaS var komið á þær slóöir, sem
við héldum eftir, hélt þaS þeirri
stefnu, er viS höföum haft, en við
tókum bug og fórum 300 mílum
lengra en ætla mátti, eftir stefnu
þeirri er okkar skip haföi. Tveim
dögum síSar var því skipi sökt af
þýzkum tundurbát, en á því voru
ekki aðrir en skipsmenn og kom-
ust þeir allir af.
Við höföum fjórar vélabyssur
innanborös og hundraS manns á
verSi. er allir höfðu sjónauka og
horföu út á sjóinn til aö gæta
þess, hvort hvergi ræki kafbátur
upp trjónu sína. ÞaS stóS til aS
viS yrSum fyrri til að senda hon-
um kveðju, heldur en hann okk-
ur. Eg var á verSi eina nóttina,
meS öSrum, og sáum við þá tvo
kafbáta. Skipstjóri tók þegar að
stýra sitt á hvað, og meS því móti
sluppum viS frá þeim. Þá vár
glaSa tunglskin og ágætt skygni,
nær sem á björtum degi, og varS
það okkur til gæfu. l
Morguninn áSur en viS komum
til Englands, kom til okkar floti
af herskipum, var þaS ófrýnilegur
hópur og næsta grimmúSlegur, en
vænt þótti okkur aS fá þá fylgd.
AS mínu áliti hafSi þetta ferðalag,
með öllu því sem fyrir bar, meiri
áhrif á okkur en allar þær stól-
ræður, sem við höfum hlustaö á
um dagana, eSa munum heyra, þaS
sem viS eigum eftir ólifaS æfinn-
ar. Ef skipiö hefði haft í eftir-
dragi nokkuð sem líktist “peris-
cope” eða sjónarhólk á neöansjáv
arbát, og sýnt okkur þetta á
hverjum morgni. Enginn okk,
ar, sem vörS héldu á leiSinni
hafSi nokkru sinni séS trjónu á
neðansjávar bát, og vissum því
ekki hvernig hún leit út.
Tveir menn urSu brjálaöir á
leiðinni og voru haföir í gæzlu.
Annar slapp úr höndum þeirra,
sem vöktu yfir honum og hljóp
fyrir borð. SkipiS var þegar
stöSvaö og bátum skotiS á sjó, aS
leita hans, en veslings maðurinn
fanst ekki og héldum viS okkar
leiS svo búnir.
ViS rendum inn í Portsmouth
höfn þann 29. maí og hef eg aldrei
á æfi minni litiS svo fagurt land,
einsog þar blasir viö af sjó úti
fyrir höfninni. ÞáS er ræktaS
sem áldingaröar niöur i fjörumál
og svo vandlega hirt, sem kembt
væri meö kamb'i á hverjum morgni.
Alt virðist vera bygt til frambúö-
í landi þessu, og í svo traustum
skoröum, aS þær muni aldrei 'hagg-
ast. Eg held aö Englendingar
mundu styggjast, ef einhver stingi
upp á breytingum viS þá. Alt
virSist vera hér meS fornum um-
merkjum, strætin svo mjó, aS vel
má hrækja yfir þau og ekki hef
eg enn séS eitt einasta timburhús.
Ejórir gamlir liSsmenn úr 90.
hersveitinni komu til herbúöa vorra
nýlega; þeir höfSu allir fengiS sár,
einn á fimm stööum L sama sinn,
þrjú af kúlum og tvö af byssu-
fleinum, annar hafði oröiS rænu-
laus af eiturlofti og hjól á her-
gagna vagni síðan runniö; yfir
hann. Hinir tveir höföu fengiö
skot í öxlina. Sá sem fengiö haföi
sárin fimm, var gamall skólabróð-
ir minn, en varla þekti eg hann,
svo hafði hann gengist fyrir.
Hann segir mér, aS ekki standi
uppi af 90. sveitinni úr Winnipeg,
nema um roo manns, — hinir
fallnir, særSir eöa horfnir.
ViS erum aöeins 47 mílur frá
skotgröfunum, og eigum því akki
langt á vígvöll. Mér er sagt, aS
ein hersveit hafi lagt héöan upp á
mánudegi og komiS aftur. á
fimtudegi, — þaö serraeftir var af
henni, því aS flestir voru fallnir
af sárum.
Saltíð
sem
hjálpar
Canadal
er
Windsor Bord
SALT
Borgin á múlanum.
Vegirnir sem eg hafSi fariS um,
enn sem komið var, voru furðu
góSir og þeim virtist vel haldiS
viS. Eg varð því meir en lítið
forviöa þegar forstöðukona gisti-
hússins sagöi mér, að sex mánuSir
væru liðnir síðan hún haföi séö
bifreið fara þar um.
Eg átti 24 kílómetra langa Ieið
fvrir höndum. Mér var sagt, að
eg gæti fengiS miödagsverS í
Binies, þótt ekki væri þar hálfnuð
leið til Anso.
Binies stendur á hæö viS Anso-
dals mynnið. Liggur brött og
grýtt gata frá þjóSveginum inn í
bæinn. FjárhirSir í skinnfötum
sagSi mér að þar væri matsöluhús.
Ekki var þaS fagurt á að líta, en
óvíða hitti eg ræðnara fólk en það
sem þar var fyrir. Allir keptust
við aS fá að segja við mig fáein
orS. En einn bar þar þó af öllurrt
öSrum. Honum hefSi sjálfsagt
ekki veitt af heilum degi ef hann
hefSi átt aS segja mér alt, sem
hann þóttist vita umi Anso, og að
loknum verSi fylgdi hann mér á
leiS.
Hann kvaöst heita Don Sebastin,
hafa verið á ferðalagi meiri hluta
æfi sinnar og þótti mest varið í að
tala við feröamenn. “Menn hitt-
ast, en þaö gera fjallatindárnir
ekki,” kvaö hann. Hann sagði aS
fáir útlendingar kæmu til Anso
og margt mundi eg sjá þar sem eg
heföi ekki búist viS. Mikið væri
hér af góSum og ódýrum mat
föngum og njóta ferSamenn þess
í ríkulegum rnæli. Eöa gat eg
neytað því, að hér hefði veriS
mikill matur og góöur á lx>röum?
Eg rifjaði upp fyrir mér hvaS á
boröum hefSi veriS: hrísgrjóna
súpa ,soðin kálhöfuS og lítiö eitt
af sauöaketa. Um leiS og hann
mintist á matinn hnipti hann í
mig og strauk sér ánægjulega um
munninn^og kysti á fingurgómana.
Eg mætti reiða mig á það, aö
ekki yrö i vistin lakari í Anso.
Ilann hefði oft dvaliö í gistihús-
inu og þekti vel gestgjafann. Þar
dveldi læknirinn, lyfsalinn og
skólameistarinn, “alt mestu snirti-
menn. Og ef eg benti þeim á að
eg hefði meSinæli Don Sebastins,
þá mundi eg ekki þurfa aS borga
nema 4 peseta á dag. Þáð væri
hæfileg borgun og meira skyldi eg
ekki borga,
Áin rennur víöast í gljúfrum.
Klettaranar ganga sumstaSar út
úr hálendinu til beggja hliða svo
engu er líkara en garður sé hlaö-
inn tim dalinn þveran. Vegurinn
hefir veriS höggvinú út í bergið
og áin rennur í stríSum straumum
og ótal bugðum á milli rananna.
í berginu til beggja hliði viö ána
markar fyrir mörgum lögum —
þaS eru blööin í sögu jaröarinnar.
Þegar minst varði hrópaöi Don
Sebastin yfir sig af fögnuöi.
Mér varö litiö viS og sá hvar
Spánverji í Anso búningi stóö
undir hellisskúta, hjá ‘hesti sínum
og bláa guftt lagði upp frá hálf-
brunnum viöarkolum. “ÞaS er
frændi minn,” hrópaSi Don Se-
faðma; “honunt er óhætt aö
treysta; ltann er ekta Spánverji.
Þú getur orðiö honum samferða
til Anso og þarft ekki að óttast.”
MaSurinn tók upp leðurflösku,
rétti Sebastin hana og síöast
kom hún til mín. Allir geröurn
við henni góS skil. AS því búnu
hélt eg áfrarn meS ’hinunt nýja
félaga mínum. Skömrnu seinna
skall á hellirigning. VafSi sann-
ferðamaöurinn þá tint sig ábreiSu
og sté á bak hesti sinum. Eg bað
hann að hraða ferS sinni. En
hann vildi ekki skija mig einan
eftir úti á þjóðvegi og ráðlagði
mér að bíöa í kofa sem stóS skamt
frá veginum, þangaS til póst-
vagninn til Anso kæmi, því enn
var tveggja tínt-a ferð til Anso.
Kofinn var hrörlegur og meS
ntiSalda sniði. MaSur og kona
sátu á bakk fyrir framan eldstæöí.
Svo var dimt í kofanum, að ekki
hefSi sést á bók. Smá op voru á
veggjunum upp undir þaki„ en
engin var í þeim rúðan. Þegar
eg kom inn hljóp lítill krakki á
bak viS móSur sína, starði á mig
og þorði hvergi að bærast. Eg
fór úr jakkanum og þurkaði hann
við eldinn. Saga hjðnanna var 1
stuttu máli þessi: “Hér lifum viö
og deyjum. ViS erumi lengra frá
borginni en svo, að við getum lært
aS lesa eða skrifa.”
VeðriS batnaöi áður en vagninn
kom, svo eg hélt áfram fótgang-
andi. Þegar eg kom þangað senti
ferðinni var heitiS og spurði eftir
gistihúsinu, var mér vísað á hús
sent var að öllu líkara verzunar
búS en gistihúsi. Þegar mér
loksins tókst aS ná tali af ‘húsráS-
anda sagði hann mér aS þetta væri
ekki gistihúsiS.
“Hvar er það þá?” spurði eg.
“Hinumegin viS götuna.”
Ekki tók betra viS þegar þang-
að kom. Þar var mér einnig sagt
aS gistihúsiS væri “hinumegin viS
götuna.”
Þegar g kom þangað i annað
sinn, spurSi eg hvort þetta væri
ekki húsiS þar sem læknirinn,
lyfsalinn og kennarinn byggju og
lét þess um leiö getiS, aS Don
Sabastin hefSi sagt mér þaS.
Eftir nokkrar vífilengjur og mas,
var mér sagt að svo væri, og eg
gæti fengiS þar mat og síöar var
mér leyft aS fá að sofa þar um
nóttina.
Eg gat ekki skift um föt fyr en
vagninn koin meS fataskrín mitt.
En skórnir voru svo slitnir aS eg
varð að kaupa nýja skó. Keypti
eg þá í búð er var áföst viS gisti-
húsið.
Eg sá aS nokkir karlmenn 'höfðu
safnast umhverfis ofn í setustof-
unni. Seinna fékk eg að vita, að
þetta voru helztu menn borgarinn-
ar. Þeir voru í hvltum öklasíðum
léreftsbrókum og þar utan yfir í
hnésíöum flauelis buxum, dökk-
leitum. Þ.ykkir ullarsokkar náðu
upp undir hné og voru fótleggim-
ir krossvafðir meS mislitum
þvengjum. Auk þess höfðu flest-
ir þeirra ljósbláa mittisskýlu er
náði niður undir hné. Felíingarn-
ar á skýlunni komu í vasa stað
og báru þeir tóbak og vindlinga-
pappir í þeim. Undir jakkanum
báru þeir kragalausa léreftsskyrtu.
Kringlóttan, barðastóran flóka-
hatt höfðu þeir á höfSinu og tóku
liann ekki ofan þótt þdr sætu í
makindum inni í húsi.
Þegar sest var aS máltíö var
eg spuröur ýtarlega 'hvaðan eg
kæmi og hvert erindi mitt væri.
Þegar eg loksins hafði komið öll-
um í skilning um að eg væri ekki
farandsali, uröu allir mjög for-
viða.
Á meðan á máltíðinni stóð
spurði eg sjálfan mig aftur og
aftur hvernig eg ætti að draga
fram lífiö rneðan eg dveldi i
bænum. Eg man ekki eftir ööru
en hnífum, matkvíslum, hundum,
diskum og krökkum. AS vísu var
nógur matur á borð borinn og
vinið var ágætt, en ekki var eg
lystugur. F.g sá pottana sem mat-
urinn var soðinn i hanga á krók-
um yfir opnum eldi, þaðan sem
eg sat. Kona veitingamannsins
og tengdadóttir hennar, sátu á
lápim trébútum við eldinn, en
hópur af óhreinum og ófriðum
krökkum veltist um á gólfinu í
kring um þær.
Þegar gestirnir vorn búnir að
gera matnum skil, naga beinin og
sjúga úr þeim, köstuðu þeir þeim
fyrir hunda og ketti er voru und-
Hjúkrun Barker’s hjúkrunarkonu
HelmiU fyrir allslconar sjúklinffa. FuIIkomnar lijúkrunarkonur
og góð aðhlynning og læknlr til ráða. Sanngjörn borgun. Vér
útvegum hjúkrunarkonur. ókeypis ráðleggingar.
KOtíUR, FAKIÖ TIIj XUKSE B.YRKER—Ráðleggingar við
kvlUum og truflun. Mörg hundrnð hafa fengið hatjv við vesöld
fyrir mína lækningu, sem tekin er í ábyrgð. Bréflega $2.50 og
$5.00. Til viðtals kl. 3—7.30 eða eftir umtali. Sendið frímerki
fyrir merkilegt kver. — ______
137 Carlton Street.
Phone Main 3104
Business and Professional Cards
að þeir einir er næstir honum
sátu gátu notiS nokkurs hita.
MarmaraborSin voru köld eins og
ishellur. Vor á meöal er þaS
álitið, að þeir bæir sem lýstir eru
rafljósum hafi flest gæSi að
bjóSa. En á Spáni er hvert smá- an.
sem heföi átt að hafa farið fram
í Anso og þar hefSu íbúarnir ver-
iS sýndir sem siðlausir villimenn.
Eg skildi við hvern hún átti og
eftir því sem eg komst næst hafði
enginn útlendingur koiniS þar siS-
hverfi rafljósum lýst, ef nokkur
árspræna er í grendimii. En svo
slæm eru ljósin, aS varla er hægt
aS lesa við þau eSa skrifa og ekki
voru þau betri í Anso.
Mér var sagt aS eg þyrfti aS
fá leyfi fylkisstjóra til að teikna
götur bæjarins. En þegar bæjar-
stjórnin hafði fengiS aS skoða
teiknibók mína, leyfðl hún mér að
Dr. Bearman,
Þekkir vel á
Augna, eyrna, nef, kverka sjúkdóma
og gleraugu.
Skrifstofutímar: 10-12, 2-5 og 7-8
Tal8. M. 4-370 215 Ssmerset Blk
Dr.R. L. HURST,
Member of Royal CoII. of Surgeons,
Eng., UtskrlfatSur af Royal College of
Physiclans, London. SérfrætSingur I
brjóst- tauga- og kven-sjúkdðmum.
—Skrlfst. 305 Kennedy Bidg., Portage
Ave. (&. mðti Eaton’s). Tals. M. 814.
Heimili M. 2696. Timl til viðtals:
kl. 2—5 og 7—8 e.h.
Þegar vagninn kom og eg hafði teikna eftir vild. ErfiSleikum var
fengið tösku mína, gekk eg til það þó bundiS. Stundum hópUð-
hvílu, Herbergið sem piér var ust svo margir í kringum mig,
ætlað var lítiS og kuldalegt, eins hóstandi og hnerrandi, aS eg hafði
og skýli einsetumanns. | ekki viSnám; en stundum var svo
Þegar eg vaknaði um morgun- (hvast aS eg gat varla haldiS á mér
inn og leit út, sá eg aö talsverður höfuöfátinu.
snjór hafSi falliS um nóttina og'
enn var ekki stytt upp. Mér j
leist ekki á blikuna og flýtti mér
aS semja við 'húsráSanda um ’
liúsnæSi.
“DrekkurSu kaffi?” spuröi
hann.
Eg kvaS svo vera.
Þá sagði hann aS fæSi og hús-
næöi kostaði 4 pesata a aag, etns
og Don Sebastin hafði sagt mér.
Eg vissi aS ekki þurfti aS nefna
fMeira).
Þegar Lars var í lífs-
háska.
Katólskur fiskimaður, Lars Lu
kon aS nafni, var einu sinni á sjó
sem oftar. Á heimleiöinni skall á
ofviSri. Báturinn hoppaSi eins og
aS fá þaS sett niSur og gekk því J eggjaskurn í ölduunm og ekkert
aö boöinu.
Vegna þess hve mikill snjór
hafði falliS, varS eg aS útvega mér
ný stígvél. Ansobúar þykjast ekki
þurfa að festa nafnspjöld á búöir
sínar. Læknirinn sýndi mér því
þann greiSa aS fylgja mér til
skósmiðs. Hánn haföi vinnustofu
sina og búð, sem 'hvorttveggja
var eitt og sama herbergi, uppi áj
lofti. Var mjóan og hrörlegan
stiga upp aS fara og ekki var
vár líklegra en aS bátnum hvolfdi
i eihhverri stormhviöunni. Brot-
sjór hreif stýrissveifina úr hendi
mannsins, svo nú barst báturinn
stjórnlaust fyrir vindi og sæ.
Þegar svona var komiS, vissi
maðurinn ekki annaS ráS en aS
hrópa til himins um hjálp. LofaSi
hann og lagði viS drengskap sinn,
aS ef hann kæmist lifandi á land,
hærra undir loft þegar upp varjskyldi hann gefa kirkju sem hann
ir borðinu. Sömu leiS voru disk-
amir látnir fara til þess aS hægra
væri að þvo þá. Ef lýsa ætti borð
komiÖ en svo, aS eg varS aS standa
hálfboginn. En stígvélin vom
allra meina bót. SkósmiSurinn
ábyrgðist aS þau yröu mjúk og
vatnsheld ef eg vanrækti ekki aS
bera á þau ósaltaða svínafeiti.
Eg fór i stigvélin og tók nú að
litast um í bænum. Aðalstrætin,
ef stræti skyldi kalla, liggja sam-
hliða múlanum sem bærinn stend-
ur á. Þvergöturnar eru notaðar
sem skolprennur og safnþrór.
Skolast ruslið og úrgangurinn niS-
ur í ána þegar rigningar ganga.
Bærinn stendur fremst á múla,
sem liggur út frá aSal hálendinu.
Alt umhverfis rísa fjöllin brött og
há. Þjóövegurinn sem liggur til
bæjarins endar viS brúna sem yfir
ána liggut; Þá taka viS sveita-
vegir. Þeim er svo vel viS haldið,
og svo vandaðir eru þeir, aS þeg-
ar að brúnni kemur veröur að
losa alla vagnana og flytja þann
farangur sem lengra á að fara, á
ösnum, bestum eða múldýmm,
Tvö helztu strætin liggja frá
noröri til suðurs. Þegar sól sá í
fyrsta sinn eftir að hætii að snjóa,
sat kvenfólk i löngum' röðum á
steinpöllum sem liggja meöfram
búsahliSunum. Sumar höföu
harn í fanginu, en flestar vom aö
spinna ullarlopa á handsnældu er
þær snéru viS hné sér. Þráður-
inn er notaSur í dúka er þær
sniða úr föt sín. Má geta nærri
hve þægileg þau eni. Mundi kon-
um vor á meðal þykja þau þung
og heit, en svo niá illu venjast aS
gott þyki.
Ytra útlit húsanna er á sinn
hátt svipaS fatnaSi fólksins.
Dyrnar eru bogadregnar aS ofan,
hurSirnar úr þykkuin boröviöi og
negldar saman með hausstórum
jámnöglum og ótal illa gerðar
myndir eru höggnar í toppstein-
inn yfir dyrunum.
Allir reykháfar eru Sivalir.
Þeir em ekki opnir að ofan, eins
og vér eigum aS venjast, heldur
enda þeir í keilumynduðu þaki,
en reykurinn fer út um op á hliS-
um reykháfsins rétt fyrir neðan.
Þegar kvenfólkiö sá fvrst
myndavél mína, hljóp það inn
eins og hérar í skógl og gætti
þess vandlega aS koma ekki út
aftur fyr en eg var farinn; eins
fór þegar það sá teiknibók mína,
... , °g fékk að vita, að eg væri að
ÞaS n°g teikna af því myndir. En ef eg
kom tómhentur stóð ekki á þeim
efni í sérstaka ritgerS.
AS loknum kveldverði settumst
viS að spilum og skemtum okkur
viS samræður þangaS til vagninn
kom; þá var klukkan ‘hátt gengin
ellefu.
Eg hefi vel getað þolað alla
erfiðleika sem ferðamenn verða að
sætta sig viS á útkjálkum Spánar,
þegar hlýtt er i veöri. ÞaS var
um miSjan apríl að eg kom til
Anso og enn var þar nistandi kalt.
bastin um leiö og þeir féllust í Ofninn í stofunni var svo lítill,
aS veita mér viðtal. Þægilegust
og fróðust, að því er mér virtist,
var gömul kona sem hafi veriS í
Frakklandi fyrir og eftir 1870.
Hún sagöi mér aS Ansobúum
væri illa viS aS láta taka af sér
myndir vegna þess að þaS væri
alment álitiS, aS þær væru teknar
til þess aö gera þá hlægilega í
Paris og London og Nýja heimln-
um. Hún sagði mér aS þeir hefðu
verið svo ósvífnir að semja leik,
Dr. B. J. BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & Williara
TELEPHONE QARRvSÍÍO
OPFICE-TfMAR'. 2—3
Heimili: 776 Victor St.
Telephone oarry 321
Winnipeg, Man.
TH0S. H. J0HNS0N og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
Isiepzkir lógfræOÍBgar,
Skrifstofa:— Room 8ri McArthur
Building, Portage Avenue
Aritun: P. O. Box 1650.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
GARLAND & ANDERS0N
Arni Anderaon E. P Garlend
LÖGFRÆÐINGA*
801 Electric Railway Chambera
Phone: Main 1561
Dr. O. BJORNSON
Office: Cor, Sherbrooke & William
Pki-ephonjei garry 32»
Office-tímar: 2—3
HEIMILI:
764 Victor Street
rELEPHONEl GARRY 763
Winnipeg, Man.
Dr. W. J. MacTAVISH
Office 724J óargent Ave.
Telephone S’herbr. 940.
[ 10-12 f. m.
Office tfmar 1 3-5 e. m.
( 7-9 e. m.
— Heimili 467 Toronto Street —
WINNIPEG
telephone Sherbr. 432
tþnefndi, eins stórt vaxkerti og
turn á annari kirkju er hann einn-
ig nefndi og skyldi þaS standa á
altarinu. í sama bili og hann lof-
aði þessu skolaöi stýrissveifinni inn
í bátinn. Lars tókst aöi koma
henni á sinn stað og eftir nokkra
erfiðismuni tókst honum aS koma
skriSi á bátinn. VeSriöi virtist
skána og öldurnar lækkuðu. Lars
var glaðari og ánægðari en frá
megi segja og lofaSi því enn þá
einu sinni, aS hann skyldi ekki
gleyma vaxkertinu. En eins hátt
og kirkjuturn þurfti þaS samt
varla að vera — þá gat það ekki
staSið á altarinu og þar átti þaS
þó að standa. En stórt skyldi þaö
samt vera, að minsta kosti eins
hátt og siglutréð í bátnum. — Nú
gekk ferðin greiSlega. Ef hann
komst fyrir Tangann var ‘honura
borgið! Lars herti á klónni og
stóS rólegur við stýrið. Eftir litla
stund var hann kominn í smásævi
fyrir innan Tangann. Nú sat
hann rólegur viS stýriS og raul-
aSi gamanvísu fyrir munni sér.
Já, hann sky^li muna eftir kert-
inu! Og ekkert skyldi til þess
sparaS. En kerti á hæö við siglu-
tréð — það gat heldur ekki staS-
iS á altarinu. Nei, þaS var hæfi-
legt að hafa það á stærö viS stýr-
issveifina. Báturinn kendi grunns
og Lars hljóp upp í fjöruna. ÞaS
var þó dýrmætt aS hafa aftur
þurt land undir fótum! Á morg-
un skyldi kirkjan sannarlega fá
vaxkertið! ÞaS mátti þó ekki
niinna vera, en aS hann gleymdi
því ekki. — En kerti á stærS við
stýrissveifina kostaði mikiS og
Lars var fátækur fiskimaöur. En
skyldi ekki eins mikiS verða litið
á hjartalagiS eins og stærS kertis-
ins? ÞaS ætti sannarlega að vera
nóg ef það væri tólf þunlunga
langt. Þegar Lars reis úr rekkju
næsta dag, fór hann enn að hugsa
um kertiS. En kerti sem ekki var
nema tólf þumlungar var aum-
astá týra og mátti ekki sjást á
hinu veglega altari, þar sem því
var ætlaS að standa. Fyrst gjöf-
in á annað borð átti ekki að vera
stærri en þetta, þá tók ekki öðru
en að sleppa gjöfinni og láta hinn
góöa vilja duga, því þegar öllu er
á botninn hvolft, þá er þó mest
undir því komiS að viljinn sé góö-
ur.
Dr- J. Stefánsson
401 BOYD BI.DG.
Cor. Portage antl Kdmonton
Stundar elngöngu augna, eyrna,
nef og kverka sjúkdðma. — Er
aC hitta frá kl. 10—12 f. h. og
2—5 e. h. — Talsíinl: Matn 4742.
Ilelmlli: 105 Oltvia St. Talsíml:
Garry 2315.
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
Dr. A. A. Garfat,
TANNLÆKNIR
614 Somerset Bldg. Phoqe Main 57
WINNIPEC, MAN.
Skrifstofutímar: Tals. I^. 1524
10-12 f.h. og 2-4 e.h.
G. Glenn Murphy, D.O.
Osteopathic Physician
637-639 Somerset Blk. Winnipeg
Vér leggjum eérstaka CLherzlu & aB
selja me8öl eftlr forskrlftum lækna.
Hln beztu melöl, sem hægt er aB f4,
eru notuC eingöngu. pegar þér kom-
16 meS forskrtftlna tll vor, meglö þér
vera vlas um a8 fA rétt þa8
læknlrlnn tekur tll.
COLCUEUGH * CO.
Xotre I)aine A v e. og Sherbrooke St.
Phone Garry 2690 og 2691.
Giftlngaleyfisbréf seld,
Og þannig atvikaöist þaS að
kirkjan fékk ekkert kerti.
ÓKEYPIS
Það er viturlega ráðið að reisa vœnt
skýli yfir vagna og áhöld yðar. Þér
eruð oft að hugsa um það, en eruð treg-
ir til að reikna út stærð inn .og .útviða.
Vor áhalda skýli og smiðja
er gagnlegasta hús á hverju heimili.
Hvorkieldur né skruggur vinna á þeim
Sendið oss nafn yðar, pósthúss og fylk-
is, og skulum vér þá senda yður ókeyp-
is áætlun, og sundurliðaðan kostnað.
TEFJID EKKI. 8KRIFID 8TRAX
TheWestern Metal Products Co.
Skrifstota: 481 Toronto St. Winnipcg
Lœrið símritun
I.æriÖ símritun: jflrnbrautar og
verzlunarmönnum kent. Verk-
leg kensla. Engar námsdelldir.
Einstaklings kensla. SkriflB eft-
ir boösriti. Dept. "G”, Western
Schools, Telegraphy and Rall-
roading, 27 ’Avoca Block, Sargent
Ave., near Central Park, Winni-
peg. Nýir umsjðnarmenn.
Joseph T. Thorson
íslenzkur lögfræðingur
Áritun:
CAMPBELL, PITBLAOO & COMPANY
Farmer Building. • Winnipeg Man.
Phon* Main 7540
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VERKSTŒÐI:
Horni Toronlo og Notre Dame
Phone Heimilis
«09
Gsirry 2988
Garry
J. J. BILDFELL
FASTEIOnASALI
Room 520 Union Bank
TEL. 2885 \
Selur hús og lóöir og annast
alt þar aölútandi. Peningalán
J. J. Swanson & Co.
Verzla með fasteignir. Sjá um
leigu á húsum. Annast lán og
eldsábyrgðir o. fl.
504 The Kenslngton,Port.*8mIth
Phone Maln 2597
«. A. SIOURDSON Taís Sherbr 2786
S. A, SIGURÐSSON & C0,
BYCCIþCAMEKN og FI\ST£ICN/\SAIAR
Skrifstofa:
208 Carlton Blk.
Talsími M 4463
Winnipeg
Columbia Erain Co. Ltd.
H. J.LINDAL L.J. HALLGRIMSOK
íslenzkir hveitikaupmenn
140 Grain Exchange Bldg-.
A. S. Bardai
b43 SHERBROOKE ST.
sebir líkkistur og annast
om útiarir. Allur útbún-
aður sá bezti. Ennfrem-
ur selur haon allskonar
minnisvarOa og legsteina
ra's. He'mili Garry 2151
11 Offíce' „ 300 OK 378
Tals. G. 2292
McFarlane & Cairns
æfðustu skraddarar Í Wianipeg
335 f<otre Damt Ave.
% dyr fyrir vestan Winnip«í leikhús
D. GEORGE
Gerir við allskonar húsbúnað og
býr til að nýju.
Tekur upp gólfteppi og leggur þau
á aftur
Sanngjarnt verð
Tais. G. 3112 3EB Sherbrooke St.
The London 8 New York
/ Tailoring Co.]x
Kvenna og karla okraddarar og loðfata
salar. Loðföt sniðin upp, Kreinsuð etc.
Kvenfötum breytt eftir nýjasta móð.
.Föt hreinsuð og pressuð.
842 Bherbrooke St. Tais. Garry '2JJ8
Thorsteinsson Bros.
& Company
Byggja hús, selja lóðir, útvegs
lán og eldsábyrgö
F6n: M. 2092. 816 Someræt Bld«.
Helnutf.: G. 73«. Wlntpeg, Man.
E. J. Skjöld,
Lyfsali
Horni Simcoe & Wellington
TaU. Garry 4368